ความคิดเห็นที่ 1 พอถึงวันวิวาห์ เราไม่ไปร่วมงานหรอก จะไปทำไมให้บาดตาบาดใจ (ที่จริงคือ เค้ามีงานเลี้ยงตอนกลางวัน เราต้องทำงานเลยไม่ได้ไป) กลับบ้านตอนเย็น แม่เราก็เริ่มแล้ว เล่าบรรยากาศงานแต่งของพี่เค้าให้ฟัง ณ จุดนี้ อยากบอกว่า แม่จะถามหนูหน่อยมั๊ยว่าหนูอยากฟังรึเปล่า “เจ้าสาวสวยมากเลยนะ ปกติหนู... เค้าก็สวยอยู่แล้ว ยิ่งใส่ชุดเจ้าสาวยิ่งสวยอีก แล้วแม่ก็คุยกะเจ้าบ่าวด้วย เค้าว่าเค้ารู้จักแกด้วยนะ เห็นว่าสนิทกัน เจอที่ธนาคารบ่อยๆ คุยกันประจำ” แม่อย่าย้ำได้ม่ะ ว่าเจ้าสาวสวย  ร้าวรานมากมาย ส่วนเรื่องหลังอันนี้ไม่ใช่แหละ พี่แกมั่ว ฉันไปสนิทกะพี่เค้าเมื่อไหร่ ไม่ได้สนิทกันซะหน่อย ถ้าสนิทกันฉันต้องรู้ว่าพี่เค้ามีแฟนแล้วเซ้ “หะ เค้าบอกว่าสนิทเหรอ เปล๊า..... ไม่ได้สนิทกันเลย ก็ทักทายแบบลูกค้าธรรมดาแหละ” เป็นอันว่าฉันอกหักอย่างเป็นทางการละซินะ แต่ถึงยังไงก็ขอให้พี่มีความสุขนะ  ส่วนฉันคงต้องตามหารักแท้ต่อปายยย และแล้วเวลาก็ผ่านไป ประมาณสามเดือนต่อมา หลังจากงานแต่งพี่เค้า ฉันก็ไม่ได้เจอพี่เค้าอีก เหมือนเค้าจะไม่มาธนาคารเลย ไม่มาถอนเงินตัวเอง ไม่พายายมาถอนด้วย แอบคิดในใจ เอ๋ เค้าเอาตังค์ที่ไหนใช้อ่ะ (ตู้ ATM    ก็มียายบร้า) แต่เราจำได้พี่เค้าเปิดสมุดบัญชีไม่ได้ทำบัตร ATM นี่หว่า (แหน่ะ ยังไปจำได้อีก) แล้ววันนึง ขณะที่เรากำลังตากผ้าอยู่ ก็มีน้าข้างบ้านซึ่งปกติก็มานั่งคุยกะแม่เป็นประจำ เม้าท์มอยเรื่องชาวบ้านนั้นแหละ แต่ประเด็นวันนี้ทำเราหูผึ่ง แทบจะทิ้งตะกร้าผ้าไปฟังใกล้ๆ   “พี่... รู้ยัง ลูกของน้า... ที่แต่งงานกะ... ที่เราไปงานเลี้ยงกันหนะ เค้าเลิกกันแล้วนะ” อร้ายยย กรี๊ดดดดดดดด นั้นมันชื่อพี่คนนั้นกะผู้หญิงคนนั้นนิ    ยายบ้า คนเลิกกันนะ แกรจะดีใจทำไม “อ้าววว อะไรเลิกกันแล้วเหรอ เพิ่งจะแต่งกันได้ไม่กี่เดือนเอง ทำไมล่ะ เด็กมันก็คบกันมาตั้งแต่เรียนแล้วนะ ไม่ใช่คลุมถุงชนซะหน่อย จะได้อยู่กันไม่ได้” แม่เราถามด้วยเสียงตกใจ แต่แม่จะรู้มั๊ยหนูตกใจกว่าแม่นะ “ก็เห็นว่า อันนี้เค้าพูดกันนะ ไม่รู้เรื่องจริงเป็นไง” น้าอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่อยากจะพูด โธ่น้า พูดมาซะขนาดนี้ถ้าไม่เล่าให้จบ ฆ่ากันเลยดีกว่า ผ้าเผ้อ เริ่มไม่สนใจจะตากแล้วช้านนนน “เค้าว่า เจ้าสาวนะ มีแฟนอีกคนนึงอยู่ที่ทำงาน  แต่ผู้ชายคนนั้นเค้ามีเมียแล้ว ทางญาติๆ เลยเร่งให้แต่งงานกะแฟนคนนี้ เพื่อจะได้เลิกกับผู้ชายคนนั้น” มันก็ถูกอะนะ ตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมต้องคิดจะไปเป็นมือที่สามคนอื่น นี้มันเข้าข่าย รักแท้ แพ้ใกล้ชิดนี่หว่า   ยายคนสวย หล่อนมาทำอย่างงี้กะพี่ยิ้มหวานของฉันได้ไง “เห็นว่า แต่งงานแล้ว ก็กลับไปทำงานไม่ยอมกลับมาอยู่ด้วยเลย ฝ่ายชายเค้าเลยจะเรียกสินสอดคืนบางส่วน เพราะมันเหมือนหลอกลวงกัน” น้ายังคงเล่าต่อ โธ่ๆๆๆ ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ยิ้มหวาน แล้วพี่ได้เข้าหอกันรึยังละเนี๊ยะ (เอิ่ม   มันใช่เวลาที่ฉันจะมาสงสัยเรื่องนั้นมั๊ย) กำลังตั้งใจฟังต่อ แต่แม่กะน้าก็เม้าท์มอยเรื่องอื่นต่อกันแล้ว จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 22:56:53

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วอีกหลายๆๆๆ วันต่อมา เจ้าแมวที่เลี้ยงไว้ที่บ้านก็ทำพิษ  กัดเรา กัดแม่ กัดหลาน พร้อมกัน สามคน รุ่งเช้าเราก็เลยต้องพาแม่ หลานและตัวเอง ไปฉีดยากันบาดทะยักที่โรงพยาบาล ไปตั้งแต่เช้า กว่าจะได้ฉีดก็นานแสนนาน พบหมอเสร็จก็ต้องไปรอคิวที่หน้าห้องฉุกเฉินเพื่อฉีดยาต่อ กำลังเคลิ้มๆ ไปกะบุรุษพยาบาลหน้าคมเข้มคนนึง มีแฟนเป็นบุรุษพยาบาลก็น่าจะดีเนอะ เวลาไม่สบายจะได้มีคนดูแล ฮ่าๆๆๆๆ ระหว่างที่ฝันหวานอยู่ก็มีเสียงนึงแทรกเข้ามา “อ้าว น้องเป็นอะไรอ่ะ มาทำอะไรเนี๊ยะ” ใครมาดึงฉันออกจากฝันหวานย่ะ เงยหน้าขึ้นมอง อ๊ากกก พี่ยิ้มหวาน พี่มาได้ยังไง “อ๋อ พอดีโดนแมวกัดนะคะ เลยมาฉีดยาแม่แล้วก็หลานด้วย” เราตอบกลับพี่เค้าไป “โดนกัดกันทั้งบ้านเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆ” นี่พี่หัวเราะเยาะฉันเหรอเนี๊ยะ ทำไมพี่ดูไม่มีอาการของคนอกหักเลยอ่ะ   “อืม ค่ะๆ อ๋อ แล้วพี่ละเป็นไร “ ฉันถามกลับไป “อ๋อไม่ได้เป็นไร แต่ขับรถมาเจอน้าข้างบ้านแกโดนรถเชี่ยว เลยพามาหาหมอ” โธ่ๆ พ่อคุณ พ่อใจดี ไม่ใช่เรื่องตัวเองแท้ๆ ก็ยังมีจิตใจช่วยเหลือ คนอย่างพี่ไม่น่าโดนทิ้งเลย  (เกี่ยวกันมั๊ย????) ถามไถ่กันเสร็จแล้วพี่เค้าก็เดินหายไป คงไปดูอาการคนเจ็บละมั้ง แล้วก็ถึงคิวฉันต้องฉีดยา แล้วก็เป็นแม่ ต่อท้ายด้วยหลานวัยหกขวบ ตัวต้นเหตุให้ต้องโดนแมวกัดกันทั้งบ้าน แน่นอนเด็กขนาดนั้น แค่เห็นเข็มฉีดยาก็ร้องไห้รอแล้ว โดนเข้าไปสองเข็ม จะเหลือเหรอ ลั่นห้องฉุกเฉินนะซิค่ะ ท่านผู้ชม พอออกมาจากห้อง ก็เจอพี่เค้านั่งยิ้มอยู่ แล้วเค้าก็พูดกะหลานเราประมาณว่า ร้องไห้ทำไม อย่าร้องซิ คนเก่งไม่ร้องอะไรเนี๊ยะแหละ   โอ้วว พี่  พี่อย่ามาเป็นแฟมิลี่แมนอีกอย่างได้มั๊ย ขอร้อง!!!     แล้วเค้าก็ถามเราว่าเสร็จแล้วเหรอ แม่ก็เลยถามว่าใคร คือแม่เราอ่ะลืมไปแล้วว่า เคยไปงานแต่งพี่เค้ามา เราก็เลยกระซิบกระซาบไป ว่าคนนี้แหละ ที่บลาๆๆๆ... รู้ดังนั้นแม่ฉันก็ไม่ฟังอีร้าค้าอีรมใดๆ หันไปสนทนากะพี่เค้าทันที “ อ้าว นี่ลูกพี่... เหรอ ป้าไปงานแต่งวันก่อนจำไม่ได้ซะแล้ว” พี่เค้าก็ตอบ “ครับๆ” “แล้ว เห็นว่าเลิกกันแล้วเหรอ จะมีโอกาสกลับมาอยู่ด้วยกันอีกมั๊ย” น้านนนน เราคิดในใจ เอิ่ม แม่ คือเข้าใจอ่ะนะ ว่าแม่ถามด้วยความเป็นห่วง แต่มันใช่เวลาที่แม่ควรถามมั๊ย  แต่เราก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าเค้าเลิกกันจริงป่าว แฮะๆ “เค้าทำงานอยู่ที่.....  ไม่กลับมาแล้วละครับ” พี่เค้าตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย  พี่.... หนูเห็นใจพี่นะ พี่คงต้องตอบคำถามแบบนี้หลายครั้งแล้ว หนูอยากปลอบพี่นะ แต่....ในฐานะอะไร?  (จบป่ะ) เพื่อไม่ให้บรรยากาศตึงเครียด เราก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย “แล้วน้าที่โดนรถชนเป็นไรมากป่าวค่ะ” “ไม่เป็นไรมาก แค่เป็นแผลถลอก” พี่เค้าหันมาตอบเรา “งั้น ไปก่อนนะคะ ต้องไปทำงานต่อ” เราบอกลาพี่เค้า แล้วก็พาแม่กะหลานกลับบ้าน จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:03:14

ความคิดเห็นที่ 3 รู้ว่าแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มก็หาคนใหม่ดีกว่าครับ จากคุณ : Kaku-Eishi เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:06:00

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ได้เปลี่ยนงานใหม่ ไปรับราชการ งานธนาคารไม่ไหว ต้องขายประกัน โน้น นี้ นั้น แถมยอดเงินฝากอีกเป็นสิบๆ ล้านต่อเดือน อยากจะบอกเจ้าของธนาคารว่า พ่อหนูไม่ได้รวยนะคะ จะเอาเงินที่ไหนมาฝากนักหนา 555 ออกนอกประเด็นแหละ เราต้องไปบรรจุรับราชการที่จังหวัดอื่น เรื่องราวของพี่เค้าก็ค่อยๆ เลือนหายไป มีผู้ชายเข้ามาคุยกะเราบ้าง แต่ก็ไม่มีใครจะลงเอยเป็นแฟนกันซักคน จนหนึ่งปีผ่านไป เรามีโอกาสย้ายกลับมาทำงานแถวบ้าน แบบไปกลับบ้านกับที่ทำงานได้เลย แล้วก็ได้เจอเพื่อนเก่าๆ สมัยมัธยมที่กลับมาทำงานที่บ้านหลายคน หนึ่งในนั้นคือ แอม เพื่อนผู้หญิงที่เคยเรียนห้องเดียวกัน เช่นเคยเธอแต่งงานไปแล้ว แต่ยังไม่มีลูก เจอกันวันนึง เราก็ถามแอมว่า แอมทำงานที่ไหน แอมก็บอกชื่อที่ทำงาน กรี๊ดดดด นี่มันที่ทำงานของพี่ยิ้มหวานนี่หน่า ทำไมคนที่เราไม่เคยเจอกันมาเลยหนึ่งปี ก่อนหน้านี่เราไม่เคยคิดถึง แต่กลับคิดถึงขึ้นมาอีก ในใจนึกว่าเอาไงดีว่ะ จะถามถึงพี่เค้าดีมั๊ย เพื่อนมันจะสงสัยรึเปล่า “อ้าว แล้วพี่... เค้าทำที่นี้ด้วยไม่ใช่เหรอ” ป๊าดดดใจเร็วกว่าสมอง ปากก็เร็วดีแท้ ถามไปล่ะ ใจเต้นตึกๆ แกอย่าถามกลับนะ ว่ารู้จักได้ไง “พี่เค้าลาออกไปแล้ว ก็เรานี่แหละมาทำแทนพี่เค้า” ลาออก! ลาออกไปแล้ว  มะหมายความว่าพี่เค้าไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว กามเทพแกล้งกันอีกแล้ว ไรเว้ อุส่าห์ดีใจ จะได้มีคนวงใน แล้วหนูจะไปหาพี่ได้ที่ไหนละเนี๊ยะ “แล้ว พี่เค้าไปทำงานที่ไหนแล้วล่ะ” เอิ่ม ได้ข่าวว่ากลัวเพื่อนสงสัย แต่ทำไมยังถามต่อว่ะ “เค้าไปทำงานที่... แล้วล่ะ” เพื่อนบอกว่าพี่เค้าไปทำงานอีกจังหวัดนึงแล้ว อกหักถาวร ไว้อาลัยให้ตัวเองสามวิ เสร็จแล้วก็คุยกะเพื่อนเรื่องอื่นต่อ ทำใจๆๆๆๆๆๆ ย่างเข้าสู่ปีที่สองของการกลับมาทำงานที่บ้าน ระหว่างนั้นก็มีคุยกะเพื่อนผู้ชายคนอื่นบ้าง แต่ก็ไม่คลิกอีกแล้ว เหมือนว่ากำลังจะไปกันได้ แต่ด้วยความที่เรารีๆรอๆ แต่เค้าดันไม่รอไปคบคนอื่นแต่งงานกะคนอื่นซะงั้น กระซิกๆๆๆๆ จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:09:21

ความคิดเห็นที่ 5 มีอีกมะ จะได้รออ่านทีเดียว อิอิ อารัยจะเยอะขนาดนี้ จากคุณ : KonIndy เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:18:02

ความคิดเห็นที่ 6 #2 โดนแมวกัดกันทั้งบ้าน 555+ จากคุณ : chinchang&jaejung เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:19:15

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องยาวนะ แต่ไม่ค่อยมีสาระ ไม่รู้เพื่อนๆ อ่านแล้วเบื่อกันรึเปล่า และแล้ว วันที่ 5 ธันวา 2555 ก็มาถึง เราต้องไปทำพิธีถวายพระพรที่หน้าอำเภอร่วมกับหน่วยงานราชการอื่น เสร็จสรรพก็ขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางก็ผ่านที่ทำงานที่พี่เค้าเคยทำซึ่งติดกับคลองพระราชดำริซึ่งเป็นโครงการของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็นลำคลองที่ขุดขึ้นใหม่ เพื่อช่วยเหลือด้านการเกษตรในพื้นที่ 3 อำเภอ เค้ากำลังจัดงานแข่งเรือพายกัน ดูท่าทางน่าจะสนุก เรากลับถึงบ้านก็เล่าให้แม่ฟังว่ามีการแข่งเรือพาย จะไปดูมั๊ยเดี๋ยวพาไป แม่ก็ชักชวน พี่ป้า น้าอาหลานๆ กันไป พอไปถึงงาน คนเยอะทีเดียว เห็นเจ้าหน้าที่จัดงานใส่เสื้อโปโลสีชมพูกันอยู่หลายคน และ   แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ สายตาก็พลันสะดุดกะผู้ชายเสื้อชมพูคนน้านนนนน พี่ยิ้มหวาน สองปีที่เราไม่ได้เจอกัน พี่ยังเหมือนเดินเลย กำลังจะเดินสวนกัน ในใจเราคิด เค้าจะจำเราได้มั๊ยนะ จะทักพี่เค้าดีมั๊ย “อ้าว ไปอยู่ที่ไหนแล้วตอนนี้” พี่เป็นฝ่ายทักเราก่อน แล้วก็ยิ้มให้ “ตอนนี้ทำงานที่... แล้วค่ะ  ......เป็นเพื่อนกับแอม เห็นแอมบอกว่าพี่ลาออกไปแล้ว นี่พี่กลับมาทำใหม่เหรอค่ะ” เราพูดแทนชื่อตัวเอง พร้อมถามด้วยความหวังว่าพี่เค้ากลับมาทำงานที่นี่อีก ก็เห็นใส่เสื้อเจ้าหน้าที่อ่ะ “เปล่า พี่แค่มาช่วยงานเค้าเฉยๆ” แป่วววววว!!!!  หมดกัน ความหวังอะไรบางอย่างที่กำลังผุดขึ้นมา   แต่! ทำไมพี่เป็นคนดีอีกแล้ว กลับมาช่วยงานที่ทำงานเก่าเนี๊ยะนะ พี่รู้ตัวมั๊ยว่าพี่กำลังทำให้หนูกลับมาปลื้มพี่อีกรอบนะ   เสร็จแล้วพี่เค้าก็เชิญชวนให้ไปลงนามถวายพระพร แล้วเราก็แยกจากกัน เราก็เดินเล่นในงาน จนเริ่มการแข่งขันในช่วงบ่าย เรากะบรรดาญาติๆ ก็พากันไปจับจองที่นั่งริมคลอง เพื่อดูการแข่งขันใกล้ๆ ระหว่างที่กำลังเชียร์กันอยู่ สายตาก็เหลือบไปเห็นพี่ยิ้มหวานเดินตรงเข้ามา แอบกรี๊ดในใจ กร๊ากก เราก็หันไปยิ้มให้ แล้วพี่เค้าก็ยื่นสิ่งหนึ่งมาให้ มันก็คือ คือ  คือ แบบประเมิน 555 เอิ่ม พี่เห็นหนูมีประโยชน์แค่นี้ชิมิ “ปากกาด้วยซิค่ะ” พี่เค้ายื่นปากกามาให้ โอ๊ย ทำไมมันมีแค่ 5 ข้อฟร่ะ ฉันอยากจะทำอีก แถมคำถามก็ง่ายเหลือเกิน แทบไม่ต้องคิดเลย ฉันอยากจะเขียนข้อเสนอแนะ แต่ดูเหมือนพี่เค้าจะรอปากกาอยู่นะ คือแบบประเมินในมือพี่เค้ายังมีอีกปึกใหญ่ จะมัวอ้อยอิ่งอยู่ได้ยังไง   เราก็เลยต้องคืนปากกาและแบบประเมินที่ทำเสร็จแล้วให้พี่เค้าไป แต่พี่เค้าก็ยังรอของคนอื่นอยู่อีกเราก็เลยได้คุยกันอีกนิดหน่อย “แล้วพี่อยู่ที่ไหนค่ะ “ เราถามไป “พี่อยู่....” พี่เค้าบอกชื่อย่านบ้านที่อยู่ เอ่ออันนั้นหนูรู้แล้ว ทั้งๆ ที่ไม่ได้คิดถึงพี่มานานแล้ว แต่ทำไมพอเจอกันข้อมูลพี่มันผุดขึ้นในหัว เต็มไปหมดก็ไม่รู้  คือหนูอยากรู้ว่าที่ทำงานที่หนายยยยย “ไม่ใช่ หมายถึงพี่ทำงานที่ไหน” เอาใหม่ๆ เมื่อกี้คงตั้งคำถามไม่เคลียร์ “อ๋อ พี่ทำที่... แต่ตอนนี้ลาออกแล้ว กลับมาอยู่บ้านมาดูแลพ่อ พ่อไม่สบาย” พี่เค้าตอบยิ้มๆ “อ้าว พ่อไม่สบายเป็นอะไร” อันนี้แม่เราถาม “เป็นมะเร็งครับ” พี่ทำให้หนูปลื้มพี่เพิ่มขึ้นอีกล้านเท่า ผู้ชายดีๆ แบบนี้หายากอ่ะ 555 แล้วแม่เราก็ถามคำถามที่ทำเราอึ้งกิมกี่ไปเลย “แล้วแต่งงานใหม่รึยัง” กรี๊ดดด แม่ ที่จริงหนูก็อยากรู้นะ แต่แม่เล่นถามงี้ เห็นใจพี่เค้าบ้างซิ พี่เค้ายิ้มแล้วก็ส่ายหน้า อารมณ์ประมาณ ไม่เอาแล้ว ผู้หญิงมีแต่เรื่องทำให้เสียใจ คือในความรู้สึกเรา        สีหน้า ท่าทางพี่แกเป็นแบบนี้จริงๆ แล้วแม่ก็เอามือมาแตะแขนเราแล้วก็หันไปพูดกะพี่เค้าว่า “เนี๊ยะ เป็นญาติกัน  ดีกันให้เยอะๆ นะ” ผ่าง!!!!! แม่จะดับฝันหนูทำมายยยยยยยยยย  ไม่ต้องย้ำก็ได้ว่าเราญาติกัน  ก่อนที่พี่เค้าจะไป เพื่อนเรา แอม ก็เดินมาพอดี เค้าก็เข้ามาคุยกะเรา เสร็จแล้ว พี่เค้าก็แบ่งแบบประเมินออกมาครึ่งนึงแล้วก็ยื่นให้แอม บอกว่าให้ช่วยกันเอาไปแจก เพื่อนเราก็อิดออดบอกแดดร้อน แล้วก็ต้องไปถ่ายรูปต่อ ตอนนั้นใจเราแบบอยากเสนอหน้าบอก ‘พี่ค่ะ เดี๋ยวหนูช่วย’  แต่มันใช่เรื่องมั๊ย งานแกรึก็เปล่า แล้วขืนเสนอไปเพื่อนเรามันจะคิดว่าไงหว่า ก็เลยสงบปากสงบคำไว้ ปล่อยให้พี่เค้าเดินจากไป จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:19:47

ความคิดเห็นที่ 8 คห. 5 ขอโทษนะค่ะ เราชอบอ่านนิยายเลยออกแนวเพ้อไปหน่อย น้ำท่วมทุ่ งผักบุ้งโหรงเหรงอ่ะ จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:21:43

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนเย็น งานยังไม่เลิก แต่สมาชิกที่มาด้วยกันลงความเห็นว่าได้เวลากลับบ้านแล้ว เราก็เลยกลับกัน ระหว่างที่เดินกลับก็เจอพี่เค้ายืนอยู่กับเพื่อนๆ เจ้าหน้าที่ พี่เค้าก็เข้ามาทัก “จะกลับแล้วเหรอ” “ค่ะ เด็กๆ อยากจะกลับแล้ว” เราตอบไป “แล้วคืนนี้จะมาอีกมั๊ย มีจุดเทียนถวายพระพรด้วยนะ” พี่เค้าเอ่ยปากถาม คือ ถ้าไม่มีญาติๆ ยืนรออยู่ ช้านอยากถามว่า แล้วพี่อยากให้มารึเปล่าอ่ะ 5555 “กลางคืนคงไม่สะดวกจะมาอ่ะคะ”  ทำไมคำตอบมันต่างกันกะที่คิดในใจอย่างนี้ “อืม” พี่เค้าไม่ว่าอะไร ได้แต่ยิ้มให้ “งั้นไปก่อนนะคะ” แล้วเราก็ยิ้มให้พี่เค้าอีกครั้ง แล้วก็เดินไปขึ้นรถกลับบ้าน แต่ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านจนตอนนี้เราก็เห็นแต่หน้าพี่เค้าลอยมาตลอดเลย  แต่มันเป็นไปไม่ได้ หนึ่ง.... เราเป็นญาติกัน แม่เพิ่งจะย้ำไปเมื่อกี้เอง   สอง.... พี่เค้าดูท่าจะเข็ดเรื่องความรักไปแล้ว สาม... ถ้าๆๆๆ เกิดพี่เค้าคิดไม่ซื่อกะเราอยู่บ้าง  เราคิดว่าพี่เค้าคงไม่กล้าเปิดเผยหรอก เพราะเค้าต้องคิดว่าตัวเอง เป็นพ่อหม้าย แม้จะแต่งด้วยกันไม่กี่เดือนและไม่มีลูกติดก็เถอะ   อีกอย่างหน้าที่การงานตอนนี้ เราก็ไม่รู้ว่านอกจากพี่เค้าจะกลับมาดูแลพ่อแล้ว พี่เค้าทำงานอะไรด้วยมั๊ย แต่เค้าจะรู้สึกว่าเค้าคงด้อยกว่าเรารึเปล่า อันนี้เราคิดเองนะ ว่าพี่เค้าจะคิด คือผู้ชายเค้าจะคิดมั๊ยอ่ะ แต่สำหรับเราแล้ว ข้อสามเราไม่ได้สนใจเลย เราไม่แคร์ว่าพี่เค้าจะมีอดีตยังไงหรือเค้าทำงานอะไร แต่เราแพ้ตั้งแต่ข้อหนึ่งถึงข้อสองแล้ว   เมื่อคืนเราทำใจไม่ให้รู้สึกกับพี่เค้ามากเกินที่ควรรู้สึก แต่พอตื่นขึ้นมา เรากลับนึกถึงพี่เค้าอีก  แล้วบางอย่างในหัวก็ปิ๊งขึ้นมา รีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ถึงที่ทำงานรีบเปิดคอม เปิดเฟชบุ๊ค ใส่ชื่อนามสกุลพี่เค้าเข้าไป   โชคดีจังพี่เค้าใช้ชื่อจริงนามสกุลจริงเล่นเฟชบุ๊ค เรารีบกดส่งคำขอเป็นเพื่อนไปทันที  พอตอนเย็นก็เข้าไปเช็คเฟชบุ๊คอีกครั้ง แง่วววว  ว่างเปล่าไม่มีคำเตือนใดๆ แงๆ สงสัยพี่เค้าจะไม่ได้เล่นเฟชเป็นประจำ แล้ววันไหน เดือนไหน ปีไหน พี่เค้าจะเข้ามาดูละเนี๊ยะ คำขอในเฟชมันมีอายุป่าวหว่า ถ้านานๆ มันจะหายไปม่ะ??? แต่ถึงยังไง เราก็คงเป็นได้แค่เพื่อนกับพี่เค้าแหละเนอะ  จบล่ะค่ะ ขอบคุณที่อ่านกันนะ จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:31:22

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาให้กำลังใจค่ะ ขอให้ได้เจอพี่เค้าบ่อยๆละกันเนอะหัวใจจะได้ชุ่มชื่น จากคุณ : องค์หญิงสายไหม เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 23:54:31

ความคิดเห็นที่ 11 เราว่าคุณไม่ยอมลงแข่งต่างหาก จากคุณ : take a chill pill เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 00:03:01

ความคิดเห็นที่ 12 เราชอบมากค่ะ จขทก เขียนสนุก ครอบครัวดูเป็นครบครัวใหญ่  อบอุ่นดีค่ะ ^^ ตลกแม่ จขทก มากค่ะ แตละคำถามยังกับมานั่งในใจลูก 555 แม่เม้ากับน้าข้างบ้าน มีการเปลี่ยนเรื่งเม้า ตอน จขทก อยากได้ detail ด้วย อุตส่าเลิกตาก้า 555+ เราว่าถ้าญาติที่ห่างกันมาก ๆ ไม่น่าเป็นไรนะคะ จากคุณ : chinchang&jaejung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 00:07:25

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านจบ สนุกดีครับ จากคุณ : หล่อจนโดมอาย เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 00:14:47

ความคิดเห็นที่ 14 น่ารักดีครับ น่าจะลุยนะครับ ญาติ ห่างกันมาก ไม่น่าจะมีปัญหานะ รู้จักกัน ขนาดนี้ ไม่ชวนไปกินข้าว บ้างรึครับ จากคุณ : Gundum GX เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 00:30:48

ความคิดเห็นที่ 15 จบแล้วหรอ สนุกอ่ะ เล่าเรื่องได้ฮามากอ่ะ จากคุณ : social เวิร์คเก้อ (Social เวิร์คเก้อ) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 01:06:40

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่เพ้อหรอก น่ารักดีค่ะ อย่างกับอ่านนิยายแจ่มใสอยู่ 555 จากคุณ : นะคะ (กันนะคะ) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 01:20:25

ความคิดเห็นที่ 17 เสียงเรียกร้องจากหัวใจของคุณ จะผลักดันคุณให้ลงสนามเองครับ ผมว่าอีกไม่นานหรอก จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 01:45:16

ความคิดเห็นที่ 18 มาครบสูตรนิยายเลยน้ะครับ รักเเรกพบ อุปสรรคแบบสวรรค์กำหนด ชีวิตที่พลิกผัน ข้อจำกัดทางเลือกของพระเอก ตอนต่อไป พอเริ่มจะกุ๊กกิ๊กกัน เมียเก่ากลับมาอีก ผ่านไปได้ ก็ดันต้องบวชให้พ่อต่อ อารมณ์ประมาณ เวลาพิสูจน์รักแท้ รอติดตามน้ะครับ อย่าลืมจบแบบ sad ending น้ะ จากคุณ : no preservation เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 02:08:08

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบแมวของจขกทจัง ถ้าพี่คนนั้นรับเฟสแล้วเล่าต่อทีนะคับ 5555 จากคุณ : tsurakotaro เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 05:48:56

ความคิดเห็นที่ 20 เล่าสนุกมากค่ะ ขนาดอกหักนะเนี่ย เรื่องเล่าของ จขกท ทำให้เรานึกถึงรักครั้งแรก อิอิ เราเรียกพี่เค้าว่า หนึ่งเดียวคนนี้ (อ้วก เรียกไปได้) แอบปลื้มอยู่เป็นสิบปี พอรู้ข่าวอีกที ก็เห็นเป็นรูปงานแต่งซะแล้ว T-T จากคุณ : pinophilic เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 08:36:30

ความคิดเห็นที่ 21 คห. 19 เมื่อกี้เราเพิ่งเช็คFB  พี่เค้ารับแอดแล้วค่ะ ดีใจจัง แต่ไม่รู้จะทำไงต่อดี หวังว่าคงมีสักวันที่จะออนพร้อมกัน เอิ๊กๆ (//me ได้ข่าวว่าจะทำใจนะ) จากคุณ : สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 09:29:24

ความคิดเห็นที่ 22 ในเฟซฯ แกล้งเข้าไปทักทาย คุยเล่นประหนึ่งคนรู้จักทั่วไปแล้วค่อยๆ เพิ่มระดับ อิอิ เข้ามาลุ่น จขกท อ่ะค่ะ เล่่าเรื่องสนุกด้วย คืบหน้าแล้วมาเล่าบ้างน้าาา >< จากคุณ : เจ้าลาน้อย...Little Donkey เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 55 01:00:31

ความคิดเห็นที่ 23 ตามอ่านนะคะ ^^ สนุกดี จากคุณ : via iPhone (suntailan) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 55 01:54:51