อยากระบายและปรึกษา

ผมอายุ24 ครับได้รู้จักเพื่อนผู้หญิงคนนึงตั้งแต่เรียนปี1
เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ไม่ถือตัวมีหนุ่มๆมาจีบ เธอเยอะรวมทั้งตัวผมด้วย
ซึ่งตอนผมจีบเธอตอนแรกๆ ผมก็จีบแบบขำๆ ขำขันตามประสาเฟรสชี่
และตอนนั้นผมมีแฟนอยุ่แล้วด้วย ซึ่งเธอไม่รู้ ต่อมาใอ้เพื่อนตัวแสบของผม
ก็ดัดหลังผมไปบอกเธอว่า ผมมีแฟนแล้ว ซึ่งตัวเพื่อนผนี่แหละจะจีบเธอเลยสกัดดาวรุ่งผมใว้
ผมก็ไม่ได้โกรธเพื่อนผมนะ เหมือนผมไม่ได้ตั้งใจจีบเธออยู่แล้ว
แต่เธอกลับโกรธผม หาว่าผมหลอกเธอ หน้าหม้อ เจ้าชู้ เจ้าเล่ห์ สารพัด
แต่ผมกับเธอก็ปรับความเข้าใจกันได้ จนผมและเธอเปิดใจกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
เธอชอบมาปรึกษาผมประจำเรื่องคนที่เข้ามาจีบเธอ เพราะส่วนใหญ่ที่จีบเธอ 80% เป็นเพื่อนผมทั้งนั้น ผมก็จะคอยแนะนำว่าคนนี้เป็นอย่างใร คนนั้นเป็นอย่างใร
จนเหมือนมีเรื่องที่ผมกับเธอต้องคุยกันทุกวัน ผมก็ปรึกษาเรื่องแฟนผมกับเธอ เธอก็คุยเรื่องหนุ่มๆให้ผมฟัง คุยกันทุกวัน เดินในมหาลัยด้วยกัน จนเพื่อนผมด่าผมว่าผม กั๊กไม่ยอมให้มันจีบ 5555
แฟนผมก็รู้เรื่องเธอนะ ก็มีหึงหวงบ้างแต่ผมก็พยายามอธิบายให้แฟนผมเข้าใจ จนต่อมาแฟนผมขอเลิกกับผม เพราะเธอมีคนใหม่คือเพื่อนผมเหมือนกับเธอคุยกับผมไม่เข้าใจเลยไปปรึกษากับเพื่อนผม ไปๆมาๆ คบกันซะงั้นตอนนั้นผมเสียใจแทบเป็นบ้า แต่ก็ได้เพื่อนผู้หญิงคนนี้แหละคอยให้กำลังใจผมเสมอ จนผมทำใจได้
ต่อมาเกรดปี1 ออกเธอได้เกรดไม่ค่อยดี เธอก็มาปรึกษาผม ทำอย่างใรดี เธอบอกเรียนไม่ไหว ค่าหน่วยกิตแพง เกรดก็ไม่ดี เธออยากซิ่ว ไปมหาลัยที่หน่วยกิตถูกกว่านี้ เธอก็เลยมาชวนผมว่าไปเรียนด้วยกันมั้ย เพราะเกรดผมก็แย่เหมือนกัน (ผม 2.0 เธอ 1.4) ใหนๆก็ใหนๆวะ ก็เลยยอมโดนที่บ้านด่าแล้วก็ตามไปเรียนกับเธอ (แต่ผมบอกเธอไปว่าไม่มีปัญหาอะไรที่บ้านเข้าใจ)
พอเรียนที่ใหม่ซึ่งใกล้กับบ้านเธอ ทำให้ผมสนิทกับเธอมากกว่าเดิมอีกต้องไปรับ-ส่งทุกวัน
เพราะเรียนคณะเดียวกัน รหัสติดกันเพราะสมัครพร้อมกัน
ซึ่งทำให้ผมรู้จักกับทางบ้านเธอ ด้วยนิสัยผมเฮฮาเข้ากับคนง่าย เลยสนิทกับที่บ้านเธอง่ายเพราะผมไม่ได้คิดจะจีบลูกสาวเค้า ผมเลยวางตัวเป็นกันเองตลอด
ซึ่งพ่อแม่ เธอก็ไว้ใจผมให้ผมไปรับ-ส่งลูกสาวเค้าตลอด (ลูกสาวคนเดียวบ้านเธอหวงเธอมากต้องมารับ-ส่งเธอตลอด ตั้งแต่เรียนมหาลัยที่เก่าแล้ว)
จนความรู้สึกผมเริ่มสดใสๆขึ้น จนผมเริ่มคิดแล้วว่า เรารักเธอแล้วเหรอ คือตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าไปผมปิดกั้นตัวเองออกจากทุกคน ยกเว้นเพื่อนผมคนนี้
ผมใช้ชีวิตอยุ่กับเธอเกือบทุกวันยกเว้นวันหยุดกับปิดเทอม ตลอด1ปีที่เริ่มเรียนที่ใหม่
ต่อมาเหมือนฟ้าผ่ากลางอก พอขึ้นปี2ได้ไม่ถึงเดือนเธอบอกกับผมว่า เธอมีแฟนแล้ว
ซึ่งเป็นช่วงเดียวกับที่ผมกำลังจะบอกความในใจของผมให้เธอได้รู้ แต่ผมเก็บอาการเก่ง555
ก็เลยถาม "เฮ่ย ใครเปนผู้โชคร้ายคนนั้นละ" เธอก็บอก "ไม่ใช่คุณละกัน" พร้อมแลบลิ้นใส่
เธอก้บอก "เดี๋ยวพรุ่งนี้ เค้าจะเข้ามาที่ ม. มากินข้าวด้วยกัน ด้วยละ " ผมก็เออ ออห่อหมกไปรับปากไป แต่ในใจคิดตลอดเวลา มันเปนใครฟร่ะ ตกดึกคืนนั้นผมก็ถามเธอตลอด ว้าเป็นใคร รุ้จักได้ใง ตอนใหน แต่เธอก็บ่ายเบี่ยงบอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เอง จนวันรุ่งขึ้นมีเรียนคาบบ่าย ผมก็ไปรับเธอที่บ้านเหมือนเดิม แต่ตลอดทางมามหาลัย เงียบเป็นเป่าสากทั้งคู่ ลงรถก็เจอแฟนเธอมารับที่หน้า มหาลัย แล้วเธอก็แนะนำผมให้แฟนเธอรู้จัก ก็ทำความรู้จักกันไป เลยได้รู้ว่า เป็นเพื่อนของเพื่อนเธอสมัยมัธยม แนะนำให้รู้จักตั้งแต่ตอนเรียน มหาลัย ซึ่งช่วงนั้นผมติดเกมแถมทะเลาะกับแฟนบ่อยๆเลยไม่ค่อยใด้คุยกับเธอซักเท่าใร ทะเลาะทีก็มาเล่นเกมคลทยเครียดที ทั้งวันทั้งคืนปิดมือถือไม่สนใจโลก 555
ช่วงแรกที่แฟนเธอมาจีบ ก็เหมือนกับหนุ่มๆทั้วไป ก็คือจีบไม่ติด แต่เหมือนบุพเพอาละวาด มีเหตุให้เธอได้เจอกับแฟนเธออีกที ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา แล้วก็คุยกันมาตลอดจนสุดท้ายก็คบเป็นแฟนกัน ส่วนผมนะเหรอปิดเทอมก็หางานทำฆ่าเวลา ก็เลยไม่ได้คุยกับเธอซักเท่าใร เธอโทรมาก็นอา
โทรกลางวันผมก็ทำงาน ก็เลยเงียบหายกันไปเลย พอดีกับช่วงที่เธอคุยกับแฟนเธอพอดีก็เลยห่างๆกันไปช่วงปิดเทอม
ผมก็ใช้ชีวิต แบบ เราสองสามคนแบบนี้ มา1ปี เธอก็ย้ายคณะ เพราะเธอเรียนไม่ไหว(อีกแล้ว) จนทำให้เราได้ห่างกัน อีกครั้งแต่ก็ยังคุยกันตลอดเพียงแต่ไม่ค่อยได้เจอกันเท่านั้นเอง
เธอทะเลาะกับแฟนมีปัญหาคาใจ เธอก็มาปรึกษาผมเหมือนเดิม
เวลาเธอออกไปใหนกับแฟนเธอก็อ้างว่ามีผมออกไปเป็นเพื่อนด้วยประจำ
ซึ่งผมก็บางทีก็เจ็บบางทีก็แปลบๆ เหมือนไม่อยากรับฟัง แต่ก็ต้องช่วยๆกันไป เห้อ เจ็บแปลบ
จากเมื่อก่อนเจอกัน เกือบทุกวัน ก็เหลือสัปดาละ 2-3 วัน บางทีเดือนนึงก็เจอกัน ไม่กี่ครั้งแต่ก็โทรหากันทุกวัน ต้องราตรีสวสดิ์ก่อนนอน เหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว
บางทีคุยกัน เธอก็บอกเสมอว่า ผมกับแฟนเธอ ดีคนละด้าน ไม่ดีคนละมุม แต่ถ้ารวมร่างกันได้ ก็จะเป็น ผู้ชายที่เพอเฟคในสามโลก 555
จนถึงวันจุดเปลี่ยนชีวิตของผม คือผมเรียนจบก่อนเธอ และผมได้งานต้อง ไปอยุ่ ตจว.
ซึ่งผมรู้ล่วงหน้า 2 เดือน ว่าผมจะไม่ได้อยู่ใกล้เธอแล้วนะ ใจผมก็หวิว ซึ่งเธอก็รู้สึกเหมือนกัน ตลอด 2 เดือนก่อนผมทำงาน ผมพาเธอเที่ยวนู่นนั่นนี่ เหมือนเมื่อก่อนย้อนอดีตวันวานก่อนเธอมีแฟน 555
ซึ่งเธอก็ดูแลผมด้วยการพาผมไปซื้อข้าวของเครื่่องใช้เตรียมไป ตจว. ซึ่งตลอด 2 เดือนผมใช้เวลาอยู่กับเธอ เกือบทั้งเดือน ผมก็ถามแฟนไม่ว่าหรอ เธอก็บอกแฟนเธอเตรียมตัวสอบเข้าตำรวจ ไม่มีเวลาให้เธอเหมือนกัน
จนถึงวันที่ผมต้องไปทำงาน รู้สึกเฉยๆนะเพราะเหมือนเราเตรียมใจมาพร้อมแล้ว
คิดตลอดทำเพื่ออนาคตตัวเอง ซึ่งตลอดเดือนแรกที่ผมทำงาน เธอโทรหาผมทุกวัน บอกคิดถึงตลอด อยากเจอก็ไม่ได้เจอ อยากคุยก็ไม่ได้คุย แต่ผมมีเวลาคุยน้อยวันๆนึง คุยกันไม่ถึง 10นาที เหมือนเวลาเราไม่ตรงกัน จนวันนึงเธอถามตลอด 6ปีที่ผ่านมา เคยคิดบอกรักกันบ้างมั้ย ปล่อยให้ รอๆๆ เธอก็บอกผมเป็นผู้ชายที่ไม่เหมือนใคร เป็นผู้ชายที่ไม่เคยหวังอะไรในตัวเธอเลย ไม่เคยหวังเป็นแฟน ไม่เคยคิดล่วงเกิน ให้เกียรติเธอเสมอ เป็นเหมือนเพื่อน คนรัก พี่น้อง เป็นทุกๆอย่าง เธออยากให้ผมเป็นแบบนี้ตลอดไป (แฟนเธอจะออกแนว สุภาพบุรุษชายชาติทหาร ส่วนผมออกแนว สุภาพบุรุษจอมกะล่อน 555 เทอว่าอย่างงั้นนะ) แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เหมือนผมกำลังสนุุกกับงานที่ทำ จนมาวันนี้ผมทำงานใด้เกือบครึ่งปีแล้ว ซึ่งหลังๆผมก็คุยกับเธอน้อยลง เหลือเดือนละ 3-4 ครั้ง คุยกันแปปๆ ก็วางสาย เหมือนไม่รุ้จะคุยอะไร ทั้งๆที่เมื่อก่อนคุยกันได้เป็น ชม. ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรเหมือนกัน
ตอนนี้จังหวัดที่ผมอยู่ อากาศเริ่มหนาว ใจมันก็เหงาๆ แบบบอกไม่ถูกคิดแต่เรื่องเก่าๆของเธอเคยร่วมทุกข์ร่วมสุข กันมาเยอะแยะ
ตอนนี้แค่อยากบอกเธอว่า ผมรักคุณ แต่แสดงออกไม่ได้เพราะ เธอมีแฟนแล้ว และอีก 2เดือนเธอก็เรียนจบ แล้วก็จะได้แต่งงานกับคนที่พร้อมจะดูแลเธอได้อย่างดีที่สุด


พิมพ์ยาว อ่านไม่รู้เรื่อง ต้องขอโทษด้วยนะครับ นึกไปพิมพ์ไป พิมพ์ในมือถือด้วย
ขอบคุณพื้นที่ให้ระบายความในใจด้วยนะครับ

จากคุณ	: เพื่อน
เขียนเมื่อ	: วันรัฐธรรมนูญ 55 02:12:36 A:27.55.174.68 X: TicketID:329303

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป