กระทู้รันไว้มากแน่วแน้วว ฮ่าๆ
ทีแรกกะว่าจะนั่งอ่านตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว (เปิดทิ้งไว้ตั้งกะ 9 โมง หลังเปิดคอมฯเสร็จ) แต่ดูดิเพิ่งได้อ่านตอนบ่าย 3 *กระซิกๆๆ*
ถูกใจกับประโยคแรกของวันมากกกกกก
"กูปวดฉี่"
ชัดเจน ตรงๆ และเห็นภาพ... ก็คนปวดฉี่จะให้พูดว่าไรอะเนอะ (อิอิ)
พอมาเจอตรงคำว่า คนกรุ๊ปโอชอบเอาชนะ...อุบ๊ะ!! จริงๆตามนั้น กร๊ากกกกกก ถ้าไม่ชนะนะจะหงุดหงิดและเฟลโพดดดดดด เอิ๊กๆ
เห็นแน่วแน้วบอกว่ายังมีคลิปปูมันไฟท์กันอยู่...ถ้าอยากดูแน่วแน้วจะกรุณาอัพให้ดูป่ะคะ ?
ชอบดูนะสารคดีสัตว์โลก ไหนๆก็ ดูคนไฟท์กันบนเตียงไม่ได้ ก็ขอดูปูไฟท์กันในกะละมังหน่อยแล้วกัน 


ถ้าแน่วแน้วจะกรุณา.....

ว่าแต่ตอนนี้โปรเจ็คจบของมิสเตอร์จอร์นบรรลุแล้วหรือยังคะ?? ยังเอาใจช่วยอยู่นะ...^o^
-------------------- ส่วนนี้ขอระบายต่อเนื้อหาที่ได้อ่านมาตลอด
จากที่ได้ติดตามมาก่อนจะได้ทำการสมัครสมาชิกจริงๆ (ตามมาตั้งแต่แน่วแน้วลงกระทู้ที่ 2 และตอนนั้นยังไม่คิดจะสมัคร ยุ่งยาก ขี้เกียจรอ แต่สุดท้ายพออ่านมากเข้า รอไม่ไหวแล้วมันต้องสมัครระบายอะไรสักอย่างบ้างแล้ว
ที่แน่วแน้วบอกว่าชอบที่จะอ่านคอมเม้นต์ของทุกคน เข้าใจนะเพราะเราเองถ้าได้เล่าอะไรสักอย่างให้ใครฟังเราก็อยากที่จะรู้ว่าเขาคิดยังไงกับมัน เราสร้างผลงานออกมาเราก็อยากรับฟังความคิดเห็นต่อชิ้นงานนั้นๆ นั่นเลยทำให้รู้สึกว่า ฉันต้องสมัครแล้วล่ะ ต้องทำแล้ว แม้จะช้าไปแต่อย่างน้อยก็ได้ลงมือทำ
และจากการที่ได้อ่านเรื่องของแน่วแน้วมานั้นทำให้ได้รู้จักมุมมองของอะไรหลายๆสิ่ง รู้จักคนเยอะขึ้น ได้เพื่อนใหม่ ได้แลกเปลี่ยนทัศนคติใหม่ๆ
ขอบคุณแน่วแน้ว ณ ตรงนี้ด้วยนะคะ
เวลาที่เราได้อ่านหนังสือเราก็จะได้บางอย่างจากหนังสือเล่มที่เราอ่านกลับมาเสมอๆ และดูจากการที่แน่วแน้วชอบอ่านและเข้าร้านหนังสืออยู่บ่อยครั้ง ทำให้ความคิดของแน่วแน้วโตขึ้นกว่าผู้ใหญ่บางคน นับถือในความคิดและการนำสิ่งที่เราได้จากการอ่าน จากประสบการณ์ในชีวิตมาปรับใช้กับชีวิตของตัวเองมากๆเลยค่ะ
มันเยี่ยมมาก เอาไปเลย 5 ไลค์
อะไรที่คิดแล้วมันทำให้เราทุกข์ก็อย่าคิด...อะไรที่อยากรู้แต่กลัวที่จะรู้คำตอบก็อย่าถาม แต่ถ้าเราพร้อมที่จะรับความจริงจากคำตอบเราก็อย่าเก็บคำถามนั้นเอาไว้....
ชอบที่แน่วแน้วเปรียบตัวเราเองเป็นเหมือนนกที่ไม่กล้าที่จะกางปีกบิน....รู้ไหมว่ามันเหมือนคำกล่าวบทหนึ่งซึ่งเป็นภาษาอังกฤษที่ได้มีโอกาสไปยืนอ่านต่อหน้าเพื่อนใหม่หลายๆคน (แต่อย่าถามว่าจำได้ไหมจำไม่ได้แล้ว ฮ่าๆๆๆ)
สุดท้าย ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วล่ะ
บอกตรงๆว่า อ่านเรื่องของแน่วแน้วแล้วรู้สึกหัวใจอ่อนแอเพราะขาดความอบอุ่น แต่อีกความรู้สึกก็อุ่นซาบซ่านเหมือนมีคนมาเติมน้ำหวานให้ชีวิตที่กำลังห่อเหี่ยวจากความรัก
อ่านไปเขินไปยิ้มไปอิจฉาเบาๆแต่ก็กรี๊ดเบาๆ
ความรู้สึกมันจะแบบขัดๆกันเองในตัว.....
แล้วตอนนี้แน่วแน้วก็ทำบุญให้กับทุกคน ด้วยการบริจาคความสุขให้พวกเรา.....
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
ปล. วันนี้ไปบริจาคเลือดมาขอส่งผลบุญให้กับทุกๆคน รวมถึงแน่วแน้วด้วย .....
ปล. 2 จะไปตามล่าหาคุณชายกรุ๊ปบีมาให้ตัวเองบ้างแล้วล่ะ คิกๆๆๆ 