Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
มีเรื่องเคลิ้มๆจะเล่าให้ฟัง อิอิ =^^= vote ติดต่อทีมงาน

แบบว่า ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย ไม่กล้าเล่าอ่ะ แต่ดันมาโพสในพันทิพย์ เยี่ยมไหมฉานนนน
ไม่มีใครรู้ว่าเราได้เข้าไปอยู่หนังเกาหลีมาพักนึงแหละ กรี๊ดๆๆๆๆๆ (มีคนมาหลงเราด้วย คิคิ)
ก็แค่ช่วงเวลาดีๆช่วงนึงในชีวิต ที่คาดว่า ตอนจบ เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอก แง่วๆๆๆ
อาจจะยาวบ้าง ไม่น่าอ่านบ้าง หรือเรื่องมันก็งั้นๆ นู๋ขอโทษด้วยนะคะ แต่นู๋เคลิ้มจริงๆนะ ขอบอก

เริ่มจากเราเป็นเด็กจบใหม่ เข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ขอบอกเลยว่าเราเป็นเด็กเนิร์ดมากก แต่ก็แต่งตัวแต่งหน้านะคะ ไม่ได้ใส่แว่นหน้าเตอะ
แค่ไม่ได้ทาแป้งตอนเข้าบริษัท ไปแต่งหน้าในห้องน้ำแทน
เราก็เป็นเด็กไฟแรง เข้าไปก็ด้านได้อายอด เอ้ย ไม่ใช่ แต่ก็เหมือนใช่แหะ:P
ก็เค่ไปทำความรู้จักกับคนทั้งบริษัท แค่นั้นเอง
แบบหน้าที่การงานมันพาไปอ่ะ มันต้องติดต่อคนนู่นที คนนี้ที แผนกนั้นที นี้ที
แต่เราก็เป็นคนยังไงไม่รู้ เจอหน้าคนหล่อทีไร พยายามด้านแค่ไหนก็ไม่ไหวแหะ รู้สึกหน้ามันร้อนๆ
ก็เลยจะละพี่เขาไว้ แหะๆ เค้าเขิลลล

พี่เขาก็เป็นคนนิ่งๆ เหมือนพระเอกร้ายๆในการ์ตูนเลยค่ะ นิ่งมากกกกก นิ่งจนหลับเลย หลับจริงๆนะ ป่าวโม้ เฮือกกก

แต่เราก็รู้จักชื่อพี่เขานะ พี่เขาก็รู้จักชื่อเรานะ แต่ไม่มีโอกาสคุย เพราะเราหนี ><" บอกแล้ว ไม่กล้าคุยอ่ะ แง้

แต่ก็ได้คุยเรื่องงานบ้างที่จำเป็นจริงๆ นานๆที

จุดเริ่มต้น ช่วงพักกลางวัน ยังไม่มีใครขึ้นมาที่ออฟฟิต เราขึ้นมาก็ชะงัก พี่เขานั่งอยู่ อย่างเท่ห์ อีกแล้วววว
แทบอยากมุดดินหนี แต่ไม่ทันแล้ว เดินเข้ามาชะงักต่อหน้าพี่เขาซะขนาดนี้ ต้องเดินดุ่มๆต่อไป

พอได้นั่งโต๊ะ นึกว่ารอดแล้วตรู จู่ๆ ก็มีคนเรียกแหะ
หันไป ปรากฎว่า เป็นพี่เขานั่นเอง กรี๊ดดดดดดดดดด

เรียกไปสอนงาน เราก็เดินไปที่โต๊ะพี่เขา โอ๊ย ตอนนั้นอยากจะบร้า มาสอนงานอะไรเอาตอนนี้ ปกติไม่เคยคุยไม่เคยสอนงานนะ แทบละลาย ไม่เคยอยู่ใกล้พี่เขา
พี่เขาถามไรสอนไรเราไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก สติไม่ค่อยอยู่กับตัวละ คิดแต่ว่า เมื่อไรจะจบเนี่ยยยย
แล้วจู่ๆเขาก็ถามว่า เรามีเบอร์โทรศัพท์ ของพี่....ไหม เราก็บอกว่า มีพี่ หนูมีของทุกคนแหละ ฮี่ๆ

แบบเราเอามาจากใบรายชื่อบริษัทอ่ะ แหะๆ เลยไปหยิบใบรายชื่อมาให้พี่เขา แล้วก็บอกพี่เขาว่า พี่อยากได้เบอร์ใครก็เอาจากในใบนี้ได้เลย ยื่นให้พี่เขา
แล้วพี่เขาก็ถามว่า แล้วเบอร์เราละ อยู่ไหน ว๊ากกกกกกกกก
แอบคิดเข้าข้างตัวเอง นี่เขาแอบขอเบอร์เราป่าวว่ะเนี่ย แต่ก็ไม่ทันละ เล่นให้เบอร์พี่เขาของคนทั้งบริษัท - -"
ก็เลยชี้ให้พี่เขาดู ว่าเบอร์เราอยู่ตรงนี้ พี่เขาก็เอามือถือมาเม็มๆลงไป ไม่รู้หรอกว่าเม็มเบอร์ใคร คิดเข้าข้างตัวเอง(อีกละ) เบอร์เราแหงๆ ฮาๆ

จากนั้น พี่เขาก็โทรหาเราแหะ ตอนแรกไม่ได้เม็มเบอร์พี่เขา
พอรู้ว่าเป็นเขาแทบบร้า ถามพี่เขาว่า โทรมามีอะไรรึป่าว เขาบอกว่าไม่มี (นั่นแน่ โทรมาจีบเราแน่ๆ ฮาๆ)
ได้ยินดังนั้น ก็อึ้ง นิ่ง แล้วก็ พ่นค่ะ พ่นจริงๆ พูดเป็นต่อยหอยเลย คิดแล้วขำตัวเอง

เขาก็จะโทรมาเรื่อยๆ แต่ไม่ทุกวันนะคะ
เขาบอกว่า เขาไม่เคยคุยกับใครได้นานขนาดนี้เลย คุยจนตังโทรศัพท์พี่เขาหมดอ่ะค่ะ แหะๆ บางวันคุยถึงเช้า

แต่พอไปทำงาน เขาก็ทำทุกอย่างเป็นปกตินะคะ คือ นั่ง นิ่ง เงียบ หลับ - -"

แล้วเขาเองก็รู้ตัวค่ะ ว่าเขาเป็นคนนิ่ง การที่เขาทักใคร คุยกับใคร แค่คำเดียว เขาก็โดนแซวแล้วค่ะ แล้วเรา ยิ่งเป็น เซเลปอยู่ด้วย (คิดเออออคนเดียวค่ะ 55)
เพราะปกติเขาจะไม่คุยกับใครค่ะ บอกแล้วไงค่ะ ว่าเขานั่งหลับ จะให้คุยได้ไงเล่า 555

เรื่องราวก็เป็นฉะนี้อยู่สักพักจนวันเกิดเรา

พี่เขาถามเราว่า จะไปเที่ยวไหนวันเกิด บอกว่า เดี๋ยววันนี้จะไปหาไรหม่ำกะเพื่อนร้านแถว..... แต่เราก็ไม่รู้มันอยู่ตรงไหนเหมือนกัน รู้แต่หน้าร้านเป็น ....... (ไปกับเพื่อนสาวแก๊งที่บ.นี่แหละค่ะ แต่ป่าวชวนพี่เขานะ ก้อนัดแก๊งสาวๆไปนิ)

แอบเส้าเล็กๆ ว่า สรุป เขาป่าวคิดไรกับเราสินะ เราบร้าไปเองคนเดียว วันเกิดเราเขาไม่เห็นสนใจเลย T^T

ณ ร้านอาหารขณะที่เรากะลังจัดการกับอาหารอย่างเมามันส์ จู่ๆ ก็มีชายหนุ่มรูปงามเดินเข้าประตูมา ว๊ากกกกกก ในจินตนาการพี่เขาเดินมาแบบนั้นจริงๆนะ แง้
พี่เขานิ มาได้ไง ทุกคนงง ใครชวนฟร่ะ

พี่เขาบอกว่า จำได้ว่าเราบอกว่าจะมากินร้านแถวนี้ เลยเดินหาร้านลักษณะที่เราเคยบอก O.o
อีฉัน ก็อึ้งสิค่ะ เพื่อนมองหน้าเรากันปะหลักๆ
เพื่อนตัวดีก็จัดแจงเลย ให้นั่งข้างเราเลย เหอออออ
อาหารมา พี่เขานั่งไกล ตักไม่ถึงอีก เราต้องตักให้อีก กรีี๊ดดดดด ให้นู๋ป้อนเลยไหมคร้าาา
กินเสร็จไม่กล้าไปต่อ แอบกลัวค่ะ กลัวพี่เขาไปส่งถึงห้อง ฮาๆ
พี่เขาเลยมาส่งที่รถไฟฟ้า ค่อยๆส่งเพื่อนทีละคนตามทาง แล้วก็แน่นอน สุดท้าย เหลือแค่เรา 2 คน พร้อมกับผู้โดยสารอีกนับร้อยชีวิตบนรถไฟฟ้า ><"
ณ ตอนนั้น รู้สึกร้อนมากกกกก พี่แกก็โหนอย่างเท่ห์อีก ตื่นเต้นสุด พี่เขามาส่งเราจนสุดทาง แล้วพี่เขาค่อยนั่งกลับไปบ้านเขา ปลื้มสิฟิ้วววว

มีครั้งนึงนัดกินข้าว แต่มากันหลายคนนะคะ เราไม่เคยไปไหนกับพี่เขา 2 คนค่ะ เราเขิลลลลล อิอิ
แต่มันน่าโมโหตรงที่ พี่เขามาช้า มว๊ากกกกกกกกก เป็นชม. รถติดนะคะ (คนอื่นๆมาพร้อมพี่เขา)
เรานั่ง กิน จนอิ่ม จนสั่งเพิ่ม จนกับข้าวเย็น เหออออ
พอพี่เขามาถึง เขายกมือไหว้เราเลย นั่น มาถึงก็กวนประสาทเราเลย มันน่านัก

แต่มาถึงก็รีบมานั่งข้างเราเลย โอเค พอให้อภัยได้ :P
ปกติอย่างที่บอกค่ะว่าพี่เขาเป็นคนนิ่ง ไม่สนใจใคร
แต่กับเราเขาเทคแคร์ดีมาก ดูแลดีตลอด รู้่ว่าเราชอบกินไร ไม่กินไร
บางทีเราแค่อ่านชื่อเมนูเฉยๆ พอกับข้าวหมด สั่งอีกรอบ เขาก็จะสั่งอันที่เราอ่านไว้รอบแรก เพราะเขาเข้าใจว่าเราอยากกิน เออะ ไม่ถามเราก่อนด้วยนะ -*-
เห็นน้ำเราหมดก็เติมให้ ทั้งๆที่ปกติ พี่เขาจะใช้คนอื่นเติมตลอด
เขาจะชอบถามเราว่าอยากกินไร ลองนู่นไหม นี่ไหม
เพราะเขารู้ค่ะว่าเราเนิร์ด 5555
บางอย่างเขาถาม เราก็อยากรู้ว่าเป็นไง สั่งมา เรากินไปคำเดียว หรือแก้วเดียว ก็ไม่เอาล่ะ ไม่อร่อย
พี่เขาก็รับผิดชอบส่วนที่เหลือ ฮาๆๆๆๆ
รวมทั้งตังค์ด้วยค่ะ แต่เราหารนะคะ ไปกันหลาย แต่พี่เขาก็ ให้เราจ่ายนิดเดียว บอกว่าเรากินนิดเดียวเอง
มื้อนั้นยาวนานค่ะ เพราะแค่เราไปนั่งจองโต๊ะก็เป็นชม.ละ ชิ๊ กว่าจะจัดการอาหารบนโต๊ะหมดอีก กว่าจาเม้าท์กันอีก
เมื่อได้เวลากลับ ทุกคนก็เดินมาส่งเราค่ะ เพราะเราขับรถมา
พอใกล้ๆถึงรถเรา เราก็บอกลาทุกคนตามระเบียบ แบบ ทำตัวไม่ถูกอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่าควรทำไรยังไง แค่นี้ก็ร้อนจะแย่ละ
อยากกลับจะแย่
แต่พี่เขาดันเดินตามเรามาที่รถ ตอนแรกเราไม่เห็นค่ะ

พอเราแง้มเปิดประตูรถ พี่เขารีบเอามือมาดันประตูไม่ให้เปิดค่ะ เขาบอกว่า เดี๋ยวก่อน
แต่ ณ ตอนนั้น ตกใจม๊ากกกกกคร้าาา หน้าเหว่อไปเลย ไม่ให้เหว่อได้ไง เราคิดว่าเราเดินมาคนเดียว นึกว่าโจรปล้นแล้ว แง้
แต่ท่าทาง ณ ตอนนั้นเหมือนฉากหนังเกาหลีเลย (สงสัยจะดูหนังมากไป)
ขออธิบายดังนี้ เราหันหลังติดรถฝั่งคนขับ พี่เขาเอามือดันขอบประตูรถด้านบนไว้ หน้าพี่เขา อยู่ตรงหน้าเราพอดีเลย เพราะพี่เขาก้มมองเรา ในขณะที่เราทำหน้าเหว่ออยู่
><” อายมั่กๆ
พี่เขาทำหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ชะงักไป ไม่รู้ว่าเพราะหน้าเราเหว่อ หรือว่าเพราะเพื่อนพี่เขายืนรออยู่ไม่ไกล
พี่เขาเลยบอกว่า ไม่เป็นไร ไว้พูดวันหลัง แล้วก็เปิดประตูรถให้เรา แล้วก็ปิดประตูให้เราด้วย อย่างกับนางเอกเลยเนอะเราเนี่ย ฮาๆๆ
พี่เขาส่งข้อความมา บอกว่า ถึงบ้านแล้วบอกด้วย
พอเราถึงบ้านก็รายงานตัวค่ะ รายงานตัวปุ๊บ พี่เขาก็โทรมาปั๊บ
ฟังจากน้ำเสียง รู้ได้เลยว่า ง่วงสุดขีด พี่เขาก็โทรมาคุยกับเราต่อ เราก็รู้ว่าพี่เขาเหนื่อยและง่วงมาก ไล่ให้ไปนอนก็ไม่ไป บอกว่าจะคุยก่อน คุยกับเราแล้วนอนหลับสบาย (เกี่ยวกันไหม?) เราก็โอเค ตามใจค่ะ อยากคุยก็คุย เราก็แกล้งพี่เขาค่ะ แกล้งถามนู่นนี่นั่น เอาที่พี่เขาต้องตอบเยอะๆ สุดท้าย พี่เขาตอบเราได้สักแปบ เสียงค่อยๆหาย แล้วก็หลับค่ะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้ผล เราก็ค่อยๆวางตามระเบียบ อิอิ เคลิ้มค่ะ เคลิ้มมมมมมมมมม ไปละ ฟิ๊ววววว

จากคุณ : Blossom
เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 00:54:36 A:101.108.113.15 X: TicketID:273898

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com