ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องที่เล่ามาก็เป็นอีกเหตุผลย่อยๆเหตุผลหนึ่งที่ทำให้กระผมเบื่อชีวิตตนเองจนกลัดกลุ้มอยู่ทุกวี่วัน  แต่เหตุผลที่กระผมต้องเปลี่ยนแปลงจริงๆนั้น  มาจากกระผมได้ค้นพบหญิงสาวผู้หนึ่งในคลิปวีดีโอทางอินเทอร์เน็ท  รูปร่างหน้าตาเธอต้องตาต้องใจกระผมมาก เธอเป็นแหม่มชาวอังกฤษที่ร้องเพลงและเล่นกีต้าร์ได้อย่างมีเสน่ห์อย่างมาก  ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้กระผมไม่เคยจะซาบซึ้งกับการที่ใครเล่นกีต้าร์ร้องเพลงอะไรพวกนี้นัก  เพราะมันช่างไร้สาระสำหรับกระผม  กระผมมองดูเธออย่างนั้นจนเคลิ้มและวันๆไม่เป็นอันทำอะไร จนกระผมรู้สึกว่าคงจะหลงรักเธอเข้าให้  และปรารถนาจะครอบครองเธอ  ท่วงท่าและสีหน้าของเธอยามร้องเพลง  รันจวนและตราตรึงในใจยิ่งนัก  จนบางทีกระผมก็จินตนาการไปว่าได้สูดดมและไล้ไปตามไรขนสีทองเล็กๆที่ซอกคอของเธอ แต่มันก็ไม่เพียงพอจะเยียวยาและบรรเทาความปรารถนาในตัวเธอให้ลดลงได้แม้แต่น้อย  กระผมจึงสืบหาเธอจากชื่อที่เธอใช้ในคลิปวีดีโอนั้นและก็พบข้อมูลของเธอมากมาย ตอนที่กระผมรู้ว่าเธอว่าเธอเป็นคนแมนเชสเตอร์มันทำให้กระผมสามารถเปลี่ยนทีมฟุตบอลในดวงใจของกระผมจากลิเวอร์พูลมาเป็นแมนยูฯอย่างง่ายดาย  จนอ้ายพวกลูกกระจ๊อกทั้งหลายของกระผมมันตะลึงและสงสัยไปตามๆกัน  กระผมเพียงให้เหตุผลพวกมันไปว่ากระผมทนความผิดหวังซ้ำซากจากลิเวอร์พูลไม่ได้เท่านั้นเอง จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:04:38

ความคิดเห็นที่ 2 ยิ่งกระผมได้สืบค้นหาเธอลึกลงเท่าไหร่ มันยิ่งเท่าให้กระผมคลั่งไคล้และลุ่มหลงเธอลงลึกมากขึ้นเท่านั้น  การที่กระผมเรียนรู้เธอมันทำให้กระผมได้รู้อะไรหลายอย่างและเปิดโลกทัศน์ของกระผมให้กว้างกว่าเมื่อก่อน และการที่เธอชอบร้องเพลงทำกระผมสนใจหันมาฝังเพลงแม้ว่ากระผมจะไม่เข้าใจภาษาของอ้ายพวกฝรั่งมังค่าพวกนั้นเท่าไหร่นัก  และผมยังรู้อีกอย่างว่าเธอชอบเพลงของวงเดอะ บีเทิลอย่างมาก มันทำให้ผมได้รู้จักเดอะบีเทิลไปกับเธอด้วย   โดยเฉพาะท่าน ยอร์จ แฮริสัน สมาชิกวงเดอะบีเทิลที่เธอปลื้มมากที่สุด  กระผมรู้สึกอยากจะเป็นอย่างท่านยอร์จ  กระผมจึงตัดสินใจที่จะหัดเล่นกีต้าร์  โดยกระผมอยากจะได้กีต้าร์อย่างท่านยอร์จด้วย   กระผมต้องการทราบราคาของมันเพื่อจะให้เงินลูกน้องไปซื้อถูก และอ้ายลูกน้องของกระผมมันก็อวดตนเป็นผู้รู้ด้านกีต้าร์ขึ้นมา “ลูกพี่ ! กีต้าร์แบบนี้น่ะนะ  ข้าเห็นที่ห้าง  ราคาแค่สามพันเศษๆ” “เอ็งแน่ใจหรือว่ะอ้ายหลาม”  กระผมย้ำให้มันเพื่อตระหนักถึงความแน่ใจ “แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกลูกพี่”   “แต่มันเป็นกีต้าร์ของท่านยอร์จเชียวนะเว้ย”   “ก็นั่นแหละ ตัวนี้เลย สีนี้ ทรงนี้ เป๊ะเลยลูกพี่”  มันทำเหมือนว่ารู้จักดี จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:04:56

ความคิดเห็นที่ 3 กระผมเลยให้เงินมันไปสี่พัน แต่เมื่อมันกลับมากับไม่ได้อะไรติดตัว  กระผมกำลังจะง้างฝ่ามือตบมัน  แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นคนที่เจริญแล้ว เลยยับยั้งไว้ได้  กระผมให้มันอธิบายความผิดพลาดของมันมา มันเล่าให้ผมฟังดังในบทสนทนาต่อไปนี้   เมื่อมันไปถึงร้านกีต้าร์มันถามคนขายว่า  “ช่วยเอากีต้าร์แบบท่านยอร์จมาให้ข้าสักตัวดิ๊” “อ๋อ ยอร์จ แฮริสันหรือขอรับ ท่านต้องการกีต้าร์กิ๊บสันหรือขอรับ” คนขายตอบและชี้แนะ   “ใช่ นั่นแหละ เอามาให้ข้าตัวหนึ่ง” “แต่...เอ่อ...กีต้าร์พวกนี้ราคาค่อนข้างจะเหมาะสำหรับคนเล่นเป็นอาชีพถ้ากำลังหัดเล่นผมแนะนำเป็นพวก ยามาฮา จะประหยัดกว่านะขอรับ” “อ้ายขี้ค่า!!! เอ็งหมายความว่ายังไงวะ เอ็งว่าข้าไม่มีเงินซื้อกีต้าร์กระจอกๆของเอ็งงั้นรึ ? ราคามันจะซักเท่าไหร่กันเชียว?” “แสนห้า ขอรับ” จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:05:11

ความคิดเห็นที่ 4 พอมันพูดจบกระผมเก็บอาการโมโหในความผิดพลาดของมันไม่อยู่เลยตบไปที่บ้องหูของมันไปฉาดหนึ่งเต็มฝ่ามือ จนมันล้มฟุบหน้าเกือบจะฟาดกับขอบโต๊ะกาแฟ เหตุผลที่กระผมต้องตบมันมีอยู่สองประการ  ประการแรกมันว่ากีต้าร์ของที่ท่านยอร์จซึ่งเป็นขวัญใจของหวานใจของกระผมและกำลังเป็นไอดอลของกระผมใช้ของกระจอก  และประการที่สอง  มันโง่แต่ยังดันอวดฉลาด แล้วกระผมก็เอาเงินฟาดหัวมันเป็นบึกใหญ่ๆจำนวนสองแสน และพอมันกลับมารอบนี้  มันก็โง่เสียจนลืมไปว่าต้องไปให้เขาตั้งสายให้ด้วยกระผมจำต้องทนฝึกไปพลางๆทั้งที่เสียงเพี้ยนๆ เมื่อนานวันเข้ากระผมก็เริ่มรู้ความเป็นไปของเธอมากขึ้น รู้ว่าเธอรักงานศิลปะ  และประวัติศาสตร์ รู้ว่าเธอพูดได้ถึงสี่ภาษา แถมรู้ว่าเมื่อเวลาที่เธอปิดภาคเรียนเธอจะไปเที่ยวที่เกาะไอบีซากับครอบครัวทุกครั้งไป เธอท่องเที่ยวไปตามยุโรปเหมือนไปเที่ยวต่างจังหวัด และมันก็ทำให้ผมลุ่มหลงในตัวเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว  กระผมจมปลักกับห้วงแห่งจินตนาการของภาพที่ผมกับเธอได้เคียงคู่กันไปตามทางที่ทอดยาวไม่รู้จักจบสิ้น จนกระผมเกลือบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน กระผมอยากจะเป็นอย่างพวกตะวันตก  กระผมทำทุกอย่าง อย่างที่พวกตะวันตกทำ  กระผมเริ่มสนใจงานศิลปะและประวัติศาสตร์  มันทำให้กระผมรู้จัก ท่านฟานก๊อกและท่านโมเนท์ และมันก็ทำให้กระผมรู้จักการอ่านหนังสือแม้จะมารู้จักตอนอายุสี่สิบแล้วก็ตาม กระผมอ่านเพราะต้องการรู้ว่าเธอคิดอย่างไร  คิดอะไรอยู่ เธอรู้อะไรกระผมก็ปรารถนาอยากรู้เช่นเธอด้วย   ประหนึ่งว่าเธอเป็นอะไรหรือชอบอะไรกระผมก็อยากจะชอบและเป็นอย่างนั้น จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:05:29

ความคิดเห็นที่ 5 กระผมแทบรู้สึกหัวใจสลายเมื่อพบว่าเธอมีคนรู้ใจแล้ว  มันชื่อว่าอ้ายทอม แต่ชื่อเต็มๆของมันคือ อ้าย ธอมัส เอ็ดวาร์ด เพอร์ริน มันเป็นคนผิวขาว รูปร่างสูงโปร่งผมสีบอนด์ มันเพิ่งจะอายุสิบแปดออกจะเป็นคนหนุ่มหัวก้าวหน้า สนใจในการเรียนและการเมืองยิ่งกว่าสิ่งใด   มันสะอาดสะอ้านและแต่งตัวเนี๊ยบยังกับผู้ดีแปดสาแหรก ผิดวัยรุ่นทั่วไปในวัยของมันมากนัก  และมันยังชอบทำทรงผมแก่แดด คือชอบทำผมเปียกๆแล้วปัดเรียบแปล้ไปด้านขวา ผมรู้สึกฉุนขาดเมื่อรู้ว่ามันอายุเพียงเท่านี้แต่ก้าวหน้าจนได้ทำงานในรัฐสภาเสียแล้ว แทบจะไม่มีข้อตำหนิติฉินอะไรในตัวมันให้ผมพบแม่แต่น้อย  และยิ่งกระผมสืบค้นหาข้อมูลของมันมากเท่าไร่  กระผมก็ยิ่งรู้สึกอิจฉามันมากขึ้นเท่านั้น  ถึงขั้นคิดไปว่าถ้าวันใดวันหนึ่ง  กระผมได้พบมันเข้าในถิ่นของกระผม กระผมจะเดินไปตบมันให้ได้สักแผลสองแผล หรือจากนั้นอ้ายหลามมันอาจจะมาเห็นเข้า และเกิดอยากจะแจมกับกระผมด้วย กระผมก็จะปล่อยให้มันโชว์ลวดลายเสียเต็มที่ จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:05:48

ความคิดเห็นที่ 6 กระผมเริ่มจะมีความรู้สึกแปลกๆเพราะยิ่งกระผมรู้สึกเกลียดมันและอิจฉามันมากเท่าไหร่  กระผมกลับพบว่าตัวเองอยากจะเป็นอย่างมันมากเท่านั้น  และกระผมก็ไปเห็นรูปมันที่ถ่ายในงานสังคมงานหนึ่ง  กระผมสังเกตเห็นมันใส่เสื้อเชิ้ตยี่ห้อ ราล์ฟ ลอเรน   เย็นวันเดียวกันนั้นกระผมก็ออกไปซื้อเสื้อเชิ้ตยี่ห้อนี้มาเสียสิบตัว กระผมเกรงว่าถ้าหากใช้อ้ายหลามไปทำอะไรที่ใช้ปัญญาสูงเช่นนี้มันอาจจะทำพลาดเหมือนอย่างคราวไปซื้อกีต้าร์อีก และยังมีพวกหนังสือที่มันอ่านกระผมต้องการอ่านหนังสือเช่นเดียวกับมัน ราวกับว่าอยากจะมีความรู้ให้ได้เท่าๆมัน กระผมอ่านหมดทุกเล่มที่เป็นหนังสือเล่มโปรดของมันที่มันลงไว้ที่โปร์ไฟล์ของมันตามเว็บเพจต่างๆ แต่เมื่อกระผมได้อ่านแล้วกับไม่เข้าใจเสียทุกเล่มโดยเฉพาะ หนังสือ คิงส์ โซโลมอน ไมน์ ของอ้ายเซอร์ เฮนรี ไรเดอร์  แฮกการ์ด อะไรนั้น   อ้ายเซอร์ละยำนี่มันเขียนในหนังสือของมันว่า ตัวละครของมันไปล่าสัตว์   โดยสัตว์ที่ว่านี่คือช้าง มันเขียนให้คนไปยิงช้างให้ตายเป็นโขลงเล่นๆโดยเปล่าประโยชน์เพียงเพราะแค่อยากจะลองความแม่นปืนเพียงเท่านั้น  กระผมรับไม่ได้อย่างแรงยิ่ง ถ้ามันเขียนว่า  ไปฆ่าคนก็จะรู้สึกไปอีกแบบหนึ่งเพราะคนมันละยำ แต่กับช้างหรือสัตว์อื่นๆ มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร มันบริสุทธิ์และอยู่ไปตามธรรมชาติของมันเท่านั้น กระผมถึงกับสลดเมื่อคิดไปว่าช้างที่ตายไปนั้นมันมีลูกน้อยๆต้องเลี้ยง  ที่กระผมรู้สึกสลดเช่นนี้อาจจะเป็นภาพของพังโม่ตาลาเท้าเปื่อยเพราะเหยียบกับระเบิดยังติดตรึงในใจผมไม่อาจจะลืมเลือนไปได้ แต่อ้ายเซอร์ละยำนั้นกลับมาทำร้ายจิตใจกระผมโดยเขียนหนังสือให้คนไปยิงช้างเป็นโขลงให้ตายเล่นๆอย่างนั้นน่ะหรือ กระผมยิ่งคิดยิ่งทนไม่ได้ เลยจับหนังสือของมันมาตั้งกับพื้น แล้วแตะไปสุดแรงเกิดเหมือนลูกรักบี้ แต่อนิจจา  มันกับกระเด็นไปถูกรูปอาม่าสุดที่รักของกระผมตกลงมาแตกเสียนี่ ............................................................................................................................ จบตอนแรกครับ ขอบคุณที่ติดตาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13032385/W13032385.html ***ไอ้โจร*** http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13010707/W13010707.html ***เกี่ยบกับ*** http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13036088/W13036088.html ***ความเบาหวิวของชีวิต*** จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:06:10

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกดีครับ แล้วมาอีกนะครับ ^^ จากคุณ : TongNaja เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:23:26

ความคิดเห็นที่ 8 มันคือเรื่องจริงหรือนิยาย อ่าค่ะ อิอิ งงๆ นิดนึง จากคุณ : warunee_AmE เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 16:57:31

ความคิดเห็นที่ 9 นิยายเรื่องสั้นครับ จริงผมโพสไว้ที่ห้องถนนนักเขียนด้วย เลยเอามาแชร์ห้องนี้ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 55 17:07:10 จากคุณ : Peace brother เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 17:06:20

ความคิดเห็นที่ 10 รอติดตามค่ะ จากคุณ : Rinkpop เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 17:45:21