PANTIP.COM : F13105387 เคยไหมครับ บางทีเรื่องร้ายๆ ต่างก็เข้ามาเราพร้อมๆกัน [Hurt Room]

ความคิดเห็นที่ 6

เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับเรา เลย ต้นปี ตั่งใจมีสิ่งดีให้กับครอบครัว แต่ก็ต้องเสียมันไป ผ่านไปหนึ่งเดือน มีแฟนรุ่นพี่ที่ทำงานด้วย กันมาหาเรื่องมาเราจะเอาแฟน เขา ( ผัวกูหล่อใหญ่ยาวกว่าเอยาะ คิดในใจ ) หมายถึงสันส่วนคะ อิอิ อย่าคิดมากคะ พอเคลีดกับเจ้โรคจิต จบ ผ่านไปสองเดือน น้า ที่นู๋นับถือและไว้ใจทุกเรื่อง ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน ให้ยืมตัง ทุกอย่างที่คุณขอมาเราจัดอะไรประมาณนั่น เลย เราได้เดินทางกลับต่างจังหวัดเผือไปผักผ่อนสักเดือน ครบกำเดินทาง มากรุงเทพ พี่ชายเกิดอามันสัย ว่าเราชมน้าเป็นคนดีเกินไป เขาฟ้องเรื่องที่น้าผู้หญิงเรานินทาหลับหลังให้เราทั่งหมด พอได้ฟังแคนั่นละ ถึงกับอึ่งทึ่งไปเลย ที่ทนไม่เรื่องหนึ่งคือ หาว่าเราจะเอาหลานเขามาทำ ผัว โอ้ย เจ็บ สามีน้อง ก็อยู่กับน้องยี่สิบสี่ชั่วโมง เขาคิดกันได้งัย นับจากนั่นเราไม่คุยกับน้านานโทรที ที่โทรเพราะเป็นห่วงแม่ แม่อยู่คนเดืยว ต่างจังหวัด เรื่องนี้ผ่านไป ได้ สามอาทิตย์ คุยกับแฟนมาอยากไปเทียวเกาะเต๋า ท่านชายไม่รอช้า จองตั่วเดินทางทันที เช้า ยี่สิบสามถึงจดหมาย เกาะเต๋า ทำไหมเจ้าสวยงามเช่นนี้ อินกับบรรยากาศ ที่นั่นมาก พักผ่อนสบายใจ ตื่นมากับเช้าวันใหม่ วันที่ยี่สิบยี่ สิ่งแรกที่อยากทำวันนั่นคือ ลืมตา ฮ่าๆๆ แอบมีมุก ดำน้ำดูปลา โฮ้ย มีความสุขมากมาย พอบายสอง คุยกับแฟนไว้ว่า เราจะหาที่พักใหม่ กะว่าจะอยู่สักอาทิตย์หนึ่ง พอสองโมงครึ่ง ขับมอไชร์ กะจะออกหามังกระโลใหม่ ขับมอไซร์กันได้ไม่กี่สิบนาที รถบิดไม่ขึ้น แฟนบอกให้ลงเดิน อยากบอกว่าทางมันชั่น มาก นั่งสองคนไม่ได้ พอดิฉันกำลังเอาเท้าขวาแตะพื้น สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น รถมอไซร์ มันไหลลงเองคะ ทั่งที่แฟนแบกร์ทั่งเท้าและมือก็เอาไม่อยู่ นาทีนั่นพากันทำอะไรไม่ถูก คิดในใจเราจะมาตายแบบนี้จริงๆๆหรอ ทุกอย่างมันมึนงงไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเรา ออกจากตัวรถมาได้งัย จำได้อีกทีวิ่งอยู่อยู่บนถนน ทีลาดชั่น พอวิ่งได้สักพัก ขากลับสะดุดขาตัวเองอีกขาง นาทีนั่นเหมื่อนในละครเลย เค้าอีฉันแตะพื้น ก่อน ต่อมาตีลังกาอีกสามสีรอบ เล่นเอาดิฉันนี้ งง มึนไปหมด เลือดนี้เต็มตัว ทั่งสติได้ มองไปหาแฟน โชคดีไปทีแฟนไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่คนที่หนักก็คือตัวเรา เอง เดินไม่ได้ไปสองเดือนกว่า นอนชมวิวอยู่โรงบาลชั่นสิบสี่ไปสามอาทิตย์กว่า หมดเงินไปสองแสนกว่า ฮือๆๆๆ เงินเก็บมาทั่งชีวิตหมดไปทันตา แต่ก็ยังดีที่เรายังรอดมาได้ ไม่ตายหาใหม่ได้ ว่ะ อือๆๆ จนนะบันจุบรร ดิฉันก็ ยังเดินไม่เหมือนปกติ งานก็ยังไม่ได้ทำ ตกงาน ตังขาด มือ แตยังมีเรื่องดีอีกเรื่องหนึ่ง คือ สามีอีฉันไม่เคยบ่นที่จะดูแหลคนอย่างอีฉัน ไม่เคยทอดทิ้งอีฉัน ดูแหลเป็นอย่างดี ( นี้ใช่มัยที่เขาพูดกันว่าคนรักกันจริงต้องดูเวลากันยามเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่ว่าเพื่อนหรือแฟน ) ซึ่งเลยคะ เจ้าของ กท ไม่ต้องคิดมากนะ คะ เห็นไหมว่ายังมีคนอีกเอยาะที่เขาทุกข์กว่าเรา และต้องขอโทษน่ะคะ ที่ต้องามเหล่าชีวิตตัวเองให้ทุกคนฟัง อยากบอกไว้ว่า จะทุกข์แค่ไหนถ้าเราไม่ท้อ ความสุขรอเราอยู่ขางหน้าเสมอคะ

จากคุณ : ขนมปังใส้เค็ม

เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 05:11:27