เรื่องการศึกษาผมไม่ทราบครับ เพราะเพิ่งจะเริ่มคุยกันเอง เลยยังไม่มีโอกาสได้ถามอะไรมาก น้องเค้าเป็นคนพม่าแบบที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯแบบคนอื่นๆทั่วๆไปนี่แหละครับ
เรื่องของเรื่องก็คือน้องเค้ามารับจ้างขายของในตลาด แล้วผมไปซื้อของ พอเห็นหน้าปุ๊บก็เกิดปิ๊งขึ้นมาทันทีเลย เพราะว่าน้องเค้าน่ารักมากกก หุ่นก็ดี จมูกโด่ง ตาคม ผมยาว เวลามองหน้าน้องเค้าผมนี่ผมใจเต้นเลยอ้ะ
ตอนแรกๆผมนี่ปอดแหกมากเลยนะ ไม่กล้าเข้าไปคุยก่อน แต่คิดไปคิดมาผมว่ามันคงไม่ได้การละ ถ้าไม่เข้าไปคุยก็คงไม่รู้จักกันแน่ๆ ก็เลยทำใจกล้า เข้าไปเนียนๆคุยกับน้องเค้า ทำทีว่าถ้าจะสั่งของที่ร้านต้องทำยังไงบ้าง จะติดต่อได้ที่เบอร์ไหน อะไรยังไง
คุยไปคุยมา จนในที่สุดผมรู้ชื่อน้องเค้า และก็ได้เบอร์โทรศัพท์มาครับ แต่เป็นเบอร์โทรศัพท์ของร้านอ้ะ T_____T
แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ได้แค่นี้ก็ยังดี หลังจากนั้นอีกหลายวันเหมือนกัน ผมตัดสินใจลองเสี่ยงดวง โทรไปเบอร์ที่น้องเค้าให้มา มีคนรับสายแต่ว่าน้องเค้าไม่อยู่ครับ ผมก็เลยเนียนๆว่าเป็นเพื่อนของน้องเค้า แต่ทำเบอร์มือถือหาย เลยโทรมาหาที่เบอร์ร้านแทน ปรากฎว่าฟลุคครับ ที่ร้านเค้าให้เบอร์มือถือของน้องเค้ากับผมเลยอ้ะ โชคดีมากกกก
หลังจากนั้นสักสองสามวันผมก็โทรไปหาน้องเค้าครับ ตอนแรกน้องเค้าก็งงๆว่าใครโทรมา คุยกันได้แป็บนึงน้องเค้าก็พอนึกออกว่าเป็นผม แต่ก็คุยกันได้ไม่กี่คำหรอกครับ พอรู้แค่ว่าน้องเค้าเป็นคนพม่า ไม่ใช่คนไทย เพิ่งมาทำงานที่กรุงเทพฯได้สองปี อะไรประมาณนั้น
ตอนนี้ผมเพิ่งเริ่มคุยกับน้องเค้าได้แค่สองสามครั้งเองครับ เฮ้อ..... หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลจริงๆ
จากคุณ |
:
มดทอง
|
เขียนเมื่อ |
:
24 ธ.ค. 55 23:03:26
|
|
|
|