|
ผมมีประสบการณ์คล้ายกันครับ แต่เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสิบสองปีก่อน ผมเิ่ริ่มสนิทกับผู้หญิงคนหนึ่ง เราเป็เพื่อนร่วมงานกันมาก่อน ในสายงานจะมีกันแค่สองคน จนสนิทกันมากชึ้น เราทั้งสองไว้ใจกันในทุกเรื่อง จนถึงขั้นคบหา แต่ผมไม่เคยปริปากบอกชอบทั้งๆ ที่หัวใจและการกระทำของผมมันฟ้อง ในขณะทีฝ่ายหญิงเริ่มมีสายสัมพันธ์กับผมแต่เธอก็ไม่ปริปากพูดเช่นกัน จนความห่างของระยะทางเดินทางทำให้ผมตัดสินใจที่จะห่างจากเธอ ประกอบกับฐานะการงานของผมมันยังไม่แน่นอน ผมหายไปจากเธอ จนรับรู้อีกทีว่าเธอแต่งงาน และมีบุตรธิดาแล้ว และในปัจุจบันเราพบกันทางเฟสบุ็ค และได้คุยอะไรหลายต่อหลายเรื่อง จนผมสารภาพกับเธอเรื่องที่ผมชอบเธอ การหายไปเพราะไม่อยากทำให้เธอลำบาก แต่เธอกลับตอบมาว่า ไม่คิดจะถามบ้างหรือว่าเธอคิอย่างไร การกระทำที่แสดงออกผมไ่ม่เห็นบ้างหรือ ผมบอกเห็นแต่ผมไม่กล้าที่จะคิดต่อได้ เราคุยกันเรื่องความหลังอยู่เดือนเศษ ใจเราทั้งสองตรงกันตรงที่เรามีความรักให้แก่กัน แต่ในโลกความเป็นจิงเราทั้งสองมีครอบครัวแล้ว แต่ในมุมเล็กๆ เราเผื่อพื้นที่ไว้สำหรับการพูดคุยกัน
ผมแค่อยากจะบอกว่าเรื่องของอนาคตมันยังมาไม่ถึง แต่ถ้าเราสุดกับทุกสิ่งที่เราทำ ผมว่าคุณควรจะพูดกับเขาตรงๆ ถ้าเขาได้รับรู้สิ่งที่คุณและเขาเฝ้ารอ ผมว่าคำว่าสายไปแล้ว หรือมันผ่านไปแล้วจะไม่เกิดจึ้นเหมือนอย่างกรณีของผม ทำเถอะครับ พูดกับเขาเถอะครับ มันอาจจะส่งผลดีกว่าสิ่งที่คุณคิด และกำลังจะทำครับ อย่าให้เหมือนกรณีผมที่ทุกอย่างมีนมาจบลงตรงที่ "เรื่องมันผ่านมาแล้ว จะพูดย้อนกลับไปมันไม่มีประโยชน์"
| จากคุณ |
:
VA.14111212 (busyboy) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ธ.ค. 55 01:41:32
|
|
|
|
ผิดไหมที่ไม่สานต่อความสัมพันธ์
