เรื่องราวคล้ายๆของเราเลย เลิกกันมาห้าเดือนแล้ว
คบกันเกือบสามปี ปีสุดท้ายเค้าโดนย้ายไปอยู่ใต้ ห่างกันได้ซักพักก็จับได้ว่า พาโคโยตี้ไปเที่ยวไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง โกหกเราสารพัด เกือบจะใจอ่อนยอมให้อภัยเพราะเค้าให้สัญญาต่างๆนานา ท้ายที่สุดมาจับได้อีกว่าเคยมีอะไรกับเพื่อนเรา
วินาทีที่รู้ ทั้งรักทั้งแค้น เจ็บปวดไปหมด แต่เราบอกกับตัวเองตั้งแต่ตอนนั้นว่าเราไม่มีทางให้ผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของลูกเราแน่นอน อนาคตต่อไปถ้ายังอยู่กับคนๆนี้เราจะหาความสุขไม่ได้แน่ ตอนนั้นยังตัดใจไม่ได้หรอกค่ะ แต่รู้และคิดเสมอว่าวันนึงเราต้องไป เราต้องทำได้แน่
วิธีของเราคือค่อยๆถอยห่างออกมาค่ะ ไม่ต้องสนใจโทรศัพท์ ไม่ต้องโทรตาม ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนให้มาก บางช่วงก็ขนของไปนอนอยู่ด้วยเลย เราเริ่มเปิดใจรับคนอื่น คุยกับคนอื่น เวลาที่คิดถึงเค้า เราก็จะพยายามมีสตินึกถึงความชั่วที่เค้าทำ ทำไมวันนี้เราต้องเสียใจ ทำไมวันนี้ชีวิตเราถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้
สุดท้ายเราก็รู้ว่า ที่เสียน้ำตามาตลอด มันเสียเวลาเปล่า คนที่รักเราจริงๆ จะต้องไม่ทำให้เราเสียใจ ตอนนี้เราเจอคนที่ดีกว่า ละก็รักเราจริงๆแล้วค่ะ ฟ้าหลังฝน มันสดใสเสมอ
โลกนี้มีสมดุล คนดีต้องคู่กับคนดี คนชั่วต้องคู่กับคนชั่วค่ะ เราเชื่อแบบนั้น
ขอให้เจ้าของกระทู้ยืนได้เร็วๆนะคะ
รู้ความจริงว่าแฟนสวมเขาเมื่อวันอีฟค่ะ [ระบาย+ขอคำแนะนำ]
