ความคิดเห็นที่ 1 ครับ สู้ต่อไป จบแล้วทำงานมักหนักหนากว่านั้นเยอะ จากคุณ : cantare เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:18:18

ความคิดเห็นที่ 2 หนูโชคดีแล้วที่ได้เรียนถึงหนูจะไม่ชอบ คนอื่นที่เขาอยากจะเรียนมีเยอะแยะ แต่ไม่มีโอกาส หนูเรียนวิศวะ แต่ไม่ชอบ พี่ไม่แนะนำให้ซิ่วนะ คือปีสองแล้ว ค่าเรียนแพง หนูจะไปเริ่มต้นอะไรใหม่ อายุหนูก็มากขึ้น แม่ก็ต้องส่งเสียเพิ่มอีก 4 ปี ในสาขาที่หนูอยากเรียน หรือต่อให้หนูอยากประกอบอาชีพเลย แต่วุฒิ ม.6 หนูต้องพยายามมากกว่า วุฒิป.ตรี แน่นอน คิดซะว่า ทำเพื่อแม่เถอะหนู ให้หนูเชื่อว่าหนูทำได้ แม่หนูยอมทุกอย่างเพื่อส่งหนูเรียน แม่อยากให้หนูได้มีโอกาส ทำงานดีๆ มีโอกาสมากกว่าคนอื่นๆ เพราะแม่รู้ รู้ว่าหนูไม่ได้เกิดมาทุนเยอะเหมือนคนอื่น สู้ๆนะคะ จากคุณ : แมวดำหางยาว เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:20:10

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเรียนทันตแพทย์ โคตรจะเกลียด ไม่ชอบ ไม่อยากเรียน เพื่อนสนิทที่เรียนทันตะ แต่ต่างสถาบัน เดิมเรียนเก่งมาก เก่งกว่าป้าอีก เลือกเรียนเองด้วย เแต่ก็พบว่าไม่ชอบ เรียนไปแล้วก็ไม่จบ ย้ายคณะไป แล้วก็ไม่เจอกันอีก อีกคนตายไปเนื่องจากเส้นเลือดในสมองแตก ส่วนอีกคน คนนี้สนิทสุด เรียนจนปีสามแล้ว รู้สึกแย่มาก ก็เลยขอที่บ้านลาออก มาเรียนเศรษฐศาสตร์ จนจบ PhD.ตอนนี้เป็นอาจารย์อยู่  ส่วนตัวป้าเอง จบมา ก็ไม่อยากทำงานนะ แต่ก็ยังไปเรียนต่อเฉพาะทางอีก มาถึงตอนนี้ รู้สึกดีที่ไม่เลิกกลางทาง ได้ทำงานช่วยคน ต่างคนต่างเส้นทาง เลือกเองเลย ตอนนี้ คิดให้ดี ให้ถี่ถ้วน กลับไปจับเข่าคุยกับแม่ หลังตัดสินใจได้แล้ว อย่าไปเสียใจภายหลัง  เอาใจช่วยค่ะ  ^^ จากคุณ : จิมบิ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:21:47

ความคิดเห็นที่ 4 คุยกับอจ ที่ปรึกษา ย้ายไปเรียนคณะอื่นได้ไหมคะ (วิศวะค่าเรียน เป็นแสนต่อปีเชียวเหรอค่ะ กว่าจะเข้าได้ก็ยาก เข้าไป ค่าเรียนยังแพงอีก) เป็นกำลังใจนะคะ เพราะที่จริง ไม่ชอบเรียน ต่อให้จบมา สุดท้าย พี่ว่า (ที่จริงต้องเป็นป้าแล้วอ่ะ) คงไม่ได้ไปทำด้านนั้นแน่ งานเชฟ ที่จริงก็เลี้ยงตัวได้นะ ยิ่งชอบด้วย ยิ่งดีใหญ่น่ะ คงต้องหาทางคุยกับคุณแม่ด้วยว่า เรียนวิชาชีพ เดี๋ยวนี้ไม่อดตายเหมือน20 ปีก่อนแล้วน่ะค่ะ ขอให้ได้เรียนในสิ่งที่รักในเร็ววัน จากคุณ : sivalee เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:24:15

ความคิดเห็นที่ 5 4 ปี คิดว่าทำเพื่อแม่เพื่อคนที่รักเรา พอจบทำงานสักพักอาจจะไปเรียนเพิ่มอันนี้ทำเพื่อตัวเองก็ยังไม่สายน่ะค่ะ จากคุณ : tik-nik เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:24:56

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วเข้าใจน้องเลย ใจนึงก็อยากให้น้องทำตามใจตัวเอง แต่อีกใจนึงก็อยากให้นึงถึงพ่อแม่ สู้ๆนะคะ พี่เชื่อนะว่าน้องต้องไหว เพื่อแม่ พี่เองก็เคยเป็นแบบน้อง ต้องเดินตามทางที่ ที่บ้านปูให้มาตลอด พี่ไม่เคยเรียนตามใจที่อยากเรียน ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว จริงๆ สมัยเรียนพี่เรียนอยู่ในขั้นถือว่าโอเคมาตลอด จำได้ว่าเกรดตกเมื่อไหร่ พี่จะโดนดุ โดนตีด้วยท่อ PVC สีฟ้าๆ โดนจนอาจารย์สงสาร จำได้ว่าตอนนั้นพี่เครียดมาก อยากฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ ว่าทำไมต้องบังคับเราแบบนี้ ทำไมไม่ให้เรามีความคิดอิสระบ้าง ต้องลากเส้นให้เดินตามตลอด พ่อกับแม่ บังคับให้พี่เรียนสูงที่สุด พอพี่เรียนจบตรีแล้ว ก็บังคับให้พี่เรียนต่ออีก เรียนไปทำงานไป มันสาหัสมาก จนในตอนนี้ พี่ได้งานดีดีทำ สามารถใช้ชีวิตได้อย่างไม่เดือดร้อน แม่มากอดพี่ในวันที่พี่แต่งชุดข้าราชการสีขาว แม่น้ำตาไหล ภูมิใจ พี่รู้เลย ว่ามันสมกับความอดทนที่พี่พยายามมา พี่ไม่เสียใจเลย ที่เดินตามทางที่ท่านกำหนด เพราะฉะนั้น อยากให้น้องอดทน และสู้เพื่อพ่อแม่ และรอยยิ้มของท่าน แล้วน้องจะรู้ว่ามันคุ้มค่ามากๆ ^^ จากคุณ : lovetonsine เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:27:08

ความคิดเห็นที่ 7 เคยคุยกับพ่อแม่ยังคะ ถ้าท่านอนุญาตให้ถอยได้ ก็ถอยมาเรียนที่ตัวเองชอบเถอะคะ แต่อย่าคิดว่า ทำสิ่งที่เราชอบ แล้วเราจะทำมันได้ดีน่ะคะ ก็ต้องเริ่มต้นใหม่ พยายามมากกว่าเดิมอีก จากคุณ : หวานใจนายโหด เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:27:30

ความคิดเห็นที่ 8 อดทนเถอะค่ะ ตอนนี้ ทำเพื่อคุณแม่ไปก่อนนะคะเมื่อเรามีวุฒิภาวะมากพอ เราก็ค่อยทำสิ่งที่เรารักเป็นงานอดิเรกได้นี่คะ จากคุณ : Let Cry เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:28:03

ความคิดเห็นที่ 9 ที่เปลี่ยนคณะไม่ได้เพราะว่าฐานะไม่ดีใช่มั๊ยค่ะ แล้วถ้าสมมติมาตัดเรื่องเงินออก คุณแม่จะยอมมั๊ยค่ะ ถ้าคุณแม่ยอมมันก็มีโอกาสมากขึ้น ถ้ามีปัญหาการเงินจริงๆ ก็ลองกู้กยศ แล้วก็ขอทุน พอได้คณะใหม่ที่อยากเรียนแล้ว ก็เหมือนเราแหละ ที่เรียนจบแล้วพ่อก็เกษียณพอดี แต่ทีนี้ เราก็เรียนไปแล้วไม่ใช่ ตัดสินใจซิ่ว  แต่กว่าจะตกลงกันได้ก็น้ำตาแตกไปหลายบ่อเลยค่ะ ^^ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ชื่อเหมือนคนข้างล่าง เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:28:13

ความคิดเห็นที่ 10 ใจเย็นๆ เรียนอยู่ภาคไหนคะ ถ้ายากไปลองย้ายภาคมั๊ย เพิ่งปี ๒ น่าจะโอนวิชาพื้นฐานได้ ส่วนการเป็นเชฟ มันไม่ง่ายเลยนะ ขอเล่าเรื่องคนที่รู้จักให้ฟังก่อน แต่ทั้ง ๒ คน ที่บ้านมีฐานะดีมาก คนแรก ผู้หญิง จบวิศวฯ จุฬา เกียรตินิยม ต่อโท ต่างประเทศ กลับมาเป็นอาจารย์และต่อเอกที่ต่างประเทศอีกครั้ง แต่ เรียนไม่จบ ไม่ใช่ ไม่เก่ง แต่ไม่ชอบแล้ว กดดัน เครียด หันไปเรียนเป็นเชฟ อยู่หลายปี กลับมา ไทย ไปเป็นเชฟตามร้านอาหารต่างๆ กว่าจะไต่เต้าจากระดับล่างๆ เพราะ ไม่มีประสบการณ์ แต่สุดท้าย ก็ออกอีก และเปิดรับทำขนม อาหารผ่านเวป เลี้ยงลูกอยู่บ้าน อีกคน ผู้ชาย เรียนปริญญาตรี หลายมหาวิทยาลัย ในไทย ย้ายไปย้ายมา สุดท้าย ไม่จบสักใบ และพบว่าอยากเป็นเชฟ จึงไปเรียนต่างประเทศ พอกลับมา ก็ตระเวณเปิดกิจการ เช่าบ้าน ทำขนมส่ง รับทำอาหารตามออเดอร์ บางช่วงก็ทำงานโรงแรม ผ่านไปหลายปีก็ยังไม่ลงตัวว่าจะหยุดตัวเองที่ไหน อยากจะบอกน้องว่า ถ้าเรียนไหวก็เรียนไปก่อนเถอะ ลองคุยกับรุ่นพี่ เลือกสาขาที่ยากน้อยที่สุด แล้วพอจบไปค่อยไปตามความฝันของตัวเอง แต่ถ้าที่บ้านฐานะไม่ดี (ตามที่น้องบอก) คงต้องทำอาหารเป็นงานอดิเรก มากกว่า เพราะการเป็นเชฟ กว่าจะประสบความสำเร็จมีรายได้สูงๆ ต้อง ใช้เวลา ใช้การสั่งสมประสบการณ์สูงมากเลยนะ สู้ สู้ค่ะ จากคุณ : cpom เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:33:18

ความคิดเห็นที่ 11 เอาวันหยุด  หรือปิดเทอม ลองไปเรียนทำอาหารดูก่อนค่ะ เรียนฟรีก็ได้ตามศูนย์ฝึกอาชีพกทม.ต่างๆ ถ้าทำแล้วมีความสุขจริง ทุกอย่างลงตัวดี  ค่อยไปคุยกับที่บ้าน แล้วเรียนโรงเรียนทำอาหารดีๆไปเลย ที่ได้ป.ตรีด้วย จบมาจะได้ทำงานดีๆ อีกอย่างถ้าเราทำได้ดีเราจะมีความภาคภูมิใจ กำลังใจดี และกล้าที่จะพูดด้วยค่ะ อย่าชอบแต่เพียงชอบ แล้วตัดสินใจ หยุดการเรียนวิศวะก่อนที่จะได้ลองเรียนด้านอาหาร เพราะถ้าหากทำอย่างนั้นแล้ว เกิดเราไม่ชอบจริงๆ เราจะเสียโอกาสทั้ง ๒ ทาง แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 55 18:38:40 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:37:15

ความคิดเห็นที่ 12 ทำในสิ่งที่พ่อแม่ต้องการสำเร็จแล้ว จะเริ่มเดินในทางที่ฝันของตัวเองต่อก็ไม่มีคำว่าสายนะคะ พี่ว่าน้องจะต้องเคยเห็นคนบนโลกใบนี้อีกหลายๆคนที่มี 2 บทบาทในชีวิตจริง เช่น เป็นครูและก็เป็นเชพ เป็นพนง.บริษัทและก็เป็นmake up artist เป็นต้น ไม่มีใครกำหนดว่าเราจะเดินในทางที่พ่อแม่เลือกและตัวเราเลือกไปพร้อมๆกันไม่ได้นี่คะ ...ถ้าเรามุ่งมั่นพอ... จากคุณ : สาวแบริ่ง44 เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:38:02

ความคิดเห็นที่ 13 วิศวะที่ไหนคะ ค่าเทอมแพงจัง จากคุณ : o_oishi เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:39:32

ความคิดเห็นที่ 14 ลองหาจ๊อบเล็กๆ ทำในสิ่งที่ชอบดูนะคะ อาจเป็นการค้นหาตัวเอง และเพิ่มรายได้ด้วย พี่เข้าใจนะคะ ยังไงก็สู้ให้ถึงที่สุดนะคะ ^^v จากคุณ : ลูกหมีตัวน้อยๆ (ลูกหมีตัวน้อยๆ) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:39:37

ความคิดเห็นที่ 15 ตัวพี่เองก้เรียนที่ตัวเองไม่ชอบ 6ปีนะ จนจบมาได้ ก็คิดแค่ว่าทำสิ่งตรงหน้าให้มันจบๆไป ทำให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้ แค่หกปีเอง พอจบแล้ว เราเหลือเวลาอีกทั้งชีวิต เพื่อทำสิ่งที่เรารัก ตอนนี้ จบมาหลายปี ก้ยังทำงานในด้านที่ตัวเองเคยไม่ชอบมาก่อน และตอนนี้รู้สึกมีความสุขกับมันมากๆค่ะ ชีวิตจริงตอนทำงาน กับตอนเรียนมันคนละเรื่องเลยนะ คิดแบบพี่นะคะ การเรียนวิศวะ มันไม่ใช่ว่าจะต้องจบไปเป็นวิศวกรเสมอไป แต่มันสอนวิธีคิด ให้เป็นเหตุเป็นผล เป็นขั้นตอน มีการวางแผน ตรงนี้มันเอาไปใช้ได้กับทุกอาชีพนะ เรียนจบจะไปเรียนต่อเป็นเชฟก้ยังไม่สายนะ ที่อยากให้น้องคิดคือ ไม่มีใครได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบหรือรักตลอดไปหรอกค่ะ ไม่เรื่องเรียนก้เรื่องอื่น ชีวิตข้างหน้า มีความทุกข์ มีปัญหารออยู่อีกมากนะ ปัญหาของหนูไม่ใช่ว่าต้องเรียนสิ่งที่ไม่รัก แต่เป็นเพราะหนูจัดการกับความเครียดของตัวเองไม่ได้ คุณหมอคงแนะนำตรงนี้มาแล้ว ลองทำตามที่คุณหมอแนะนำนะคะ อีกแค่สองปีเองค่ะสู้นะ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 55 18:59:10 จากคุณ : FruZo เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:57:20

ความคิดเห็นที่ 16 ,,,                                                           ,,, ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร ก็เอาใจช่วย จขกท นะคร๊ะ จากคุณ : ปาดศรี เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 18:59:51

ความคิดเห็นที่ 17 อะไรที่ได้มาอย่างยากลำบาก ตอนจบจะสวยเสมอ - แม่บอกมา ไม่รู้ว่าปลอบใจหรืออะไร เราเรียนครูฟิสิกส์ไม่ชอบเหมือนกัน แต่เราเลือกที่จะทำเพื่อแม่ แม้ว่าเราจะไม่ชอบก็ตาม สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ เชื่อว่าสักวัน จขกท จะพบคำตอบที่ดีที่สุด ไฟท์ติ้งค่ะ จากคุณ : สตั๊น (สตั๊นสามทีแล้วกลับมาที่เดิม) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:01:17

ความคิดเห็นที่ 18 เรียนไปแล้วก็เรียนไปให้จบเหอะ  จบแล้วทำงานไอ้ที่ว่าไม่ชอบเนี่ย ก็จะได้เงินแล้วเอาไปเรียนทำอาหารก็ไม่สายหรอก แต่การเลือกจะมาทำอาหาร  แล้วทีหลังเปลี่ยนใจไปเรียนวิศวะนี่ก้ไม่ได้แล้วล่ะ   เราว่าน้องไร้สาระมากค่ะ  ไม่ใช่อยากทำตามฝันแล้วไร้สาระนะคะ  แต่ป่านนี้แล้วแยกลำดับความสำคัญในชีวิตไม่ออก ตอนนี้คือมีหน้าที่เรียนให้จบ คิดดูใหม่ว่าเป็นวิศวะด้วยและเป็นเชฟด้วย ไม่เป้นการดียิ่งไปใหญ่หรือคะ น้องบอกว่าฐานะทางบ้านไม่ดี แต่น้องมีความคิดจิตแตกแบบนี้จะหลุดพ้น ฐานะไม่ดีไปได้เหรอคะ ที่พุดทั้งหมดคือไม่ใช่ทำเพื่อใครนะคะ ทำเพื่อตัวคุณเองค่ะ จากคุณ : cartoon140 เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:02:25

ความคิดเห็นที่ 19 เรียนให้จบเถอะน้อง งานที่เรารัก มันไม่หนีเราไปไหน หรอกค่ะ ว่าแต่ วิศวะที่ไหนหรอ ค่ะ แพงจัง แฟนพี่เรียน ราชมงคลก็เทอม ไม่ถึงสองหมื่น สมทบก็ สองหมื่นกว๋า สู้ ๆ นะค่ะ คิกบวก จากคุณ : ตัวบรรจง เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:08:44

ความคิดเห็นที่ 20 เปลี่ยนมุมมองค่ะ อย่าไปอคตินะคะ ถ้าลองน้องไม่อคติแล้ว พี่ว่าเราน่าจะไปกับมันได้ อีกอย่างคิดซะว่าเป็นหน้าที่ เราเกิดมาเป็นคน ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ปล.เวลาพี่ไม่ชอบ ไม่อยากทำอะไร พี่จะคิดแบบนี้ค่ะ หน้าที่ ต้องรับผิดชอบ ไม่มีอะไรยากเกินไปสำหรับมนุษย์ค่ะ ^^ จากคุณ : นางสาวแสนสวย (นายแสนดีกับนางสาวแสนสวย) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:13:29

ความคิดเห็นที่ 21 มาส่งกำลังใจให้นะคะ. จากคุณ : เขียนบน iPad (nojans) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:14:50

ความคิดเห็นที่ 22 เข้าใจน้องนะคะ ตอนนี้พี่เรียนวิศวะคอม ปีสี่แล้ว ค้นพบว่ามันไม่ใช่ตัวเองตั้งแต่ปีสองเช่นเดียวกัน ทั้งร้องไห้ ทั้งเหนื่อย ท้อมาเยอะมากค่ะ แต่พี่เป็นคนเลือกเรียนเอง เข้าเรียนเอง พอนึกไปถึงตอนนั้น ก็สู้ต่อค่ะ ตอนนี้พี่เองก็เหนื่อยกับโปรเจค เพราะมันเป็นอะไรที่ไม่ใช่เราเลย T T คิดว่าสู้เพื่ออนาคต เพื่อครอบครัวแล้วกันค่ะ พอจบแล้ว น้องจะไปเรียนอย่างอื่นก็ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ หาเงินเรียนสิ่งที่ชอบก็ได้ พี่เองอยากเป็นแอร์ อยากเรียนด้านภาษามากกว่า เทอมหน้าพี่จบแล้วคิดว่าจะไปต่อ MBA ซึ่งตอนนี้พ่อแม่ก็ไม่ยอมอยู่เหมือนกัน ก็ค่อยๆพูดให้ท่านเข้าใจค่ะ ว่าเราไม่ชอบที่จะเรียนต่อด้านวิศวะจริงๆ ยังไงก็สู้ๆนะคะ มีอะไรก็มาคุยกับพี่ก็ได้นะคะ ^^ หลังไมค์มาขอเฟสบุคก็ได้ค่ะ จากคุณ : ล็อคอินนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:18:10

ความคิดเห็นที่ 23 พี่อยากจะเล่าประสบการณ์นึงที่สอนบทเรียนราคาแพงให้กับพี่ได้ดีทีเดียว พี่จบปริญญาตรีวิศวะจาสถาบันที่มีชื่อเสียงด้านนี้ระดับต้นๆของประเทศ  เกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า3.00 พี่สอบติดปริญญาโทวิศวะของอีกสถาบันนึงซึ่งมีชื่อเสียงระดับประเทศและระดับโลก (มหาวิทยาลัยของไทยนะคะ) ได้ทุน พี่เรียนปี2อีกเทอมเดียวก็จะจบแล้ว แต่พี่กลับคิดว่าที่เรียนมันไม่ใช่ พี่ไม่ชอบ พี่คเครียดมากจนอาเจียนบ่อยๆ พี่ก็เลยขอพ่อกับแม่เลิกเรียนและไปทำงานอีกสาขานึง  ซึ่งพอพี่มาคิดย้อนกลับไป พี่เสียใจที่ทำไมไม่เรียนต่อให้จบๆ อนาคตพี่คงดีกว่านี้ เงินเดือนคงสูงกว่านี้ พ่อแม่พี่จะได้สบายกว่าทุกวันนี้ แล้วชอบอะไรอยากเรียนอะไรค่อยไปเรียนต่อเพิ่มก็ได้ ถามว่าพ่อแม่พี่เสียใจมั้ย ท่านคงเสียใจแต่คงพูดอะไรไม่ได้ พี่เสียใจที่พี่ตัดสินใจพลาด ทุกวันนี้พี่ฝันร้ายเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ จนตอนนี้พี่ต้องเรียนต่อจบปริญญาโทให้ได้ เพื่อความภูมิใจของพ่อแม่ เพราะบ้านพี่ไม่ได้รวยแต่ท่านก็ทุ่มเทเพื่ออนาคตของพี่ ..เราคิดว่าอนาคตเราคงสวยงาม แต่ในความจริงไม่ใช่อย่างที่พี่คิดเลย เราคิดว่าเราคิดดีแล้ว แต่เราไม่รู้หรอกว่าผู้ใหญ่ท่านอาบน้ำร้อนมาก่อน ประสบการณ์ของเราเท่ากบในกะลา สิ่งที่พี่ทำพลาดไปมันติดค้างในใจพี่เหมือนเป็นตราบาปว่า"ไรวะแค่นี้ก็ทำเพื่อพ่อแม่ไม่ได้" พี่เสียใจมากจริงๆ อีกอย่างแม่น้องก็คงเหมือนแม่พี่ ทุ่มเทกับอนาคตของน้อง อย่าเปลี่ยนสายที่เรียนเลยนะคะ ชีวิตในมหาลัยสั้นนัก แป๊ปๆก็จบแล้ว ทำงานไปซักแป๊ปเก็บเงิน หลังจากนั้นอยากเรียนทำอาหารก็มีสถาบันมากมายจะไปเรียนเพิ่มก็ยังได้ เริ่มทำอาหารเป็นงานอดิเรก แล้วถ้าช่องทางโอกาสเอื้ออำนวยก็ไปทำอย่างที่ใจฝันก็ได้ เรื่องที่พี่เล่าอยากให้เป็นอุทาหรณ์ของน้อง พี่ไม่อยากให้ใครต้องเสียใจแบบพี่ ถ้าอยากได้คำปรึกษาจากพี่เพิ่มเติม หลังไมค์กับพี่ได้นะคะ  พี่ยินดี (ถึงตอนนี้ถึงเสียใจ แต่ก็คิดว่ามันคือบทเรียนราคาแพงที่ได้รับ พี่ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ชีวิตพี่แกร่งขึ้น) จากคุณ : สวยละไมไทยแลนด์ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:19:30

ความคิดเห็นที่ 24 แนะนำว่าเรียนต่อไปค่ะ ตัวเราลงทุนด้วยเวลามา 2 ปีแล้ว แม่และครอบครัวลงทุนด้วยเงินหลักแสนให้กับเราแล้ว เค้าคาดหวัง กับอนาคตที่ดีของเรา แต่ก็น่าเห็นใจที่ตัวน้องเครียดด้วย พี่แนะนำว่า ถ้าน้องชอบทำอาหาร ลองหาเรียนทำอาหารช่วงเสาร์อาทิตย์ อาจจะดูหนักหน่อย แต่ถ้าน้องชอบการทำอาหาร อาจจะถือเป็นช่วงที่หนูผ่อนคลาย ได้หยิบจับอุปกรณ์ ได้ทำอาหารผ่อนคลายตัวเอง ดีไม่ดี ถ้าน้องทำอาหารหรือขนมอร่อย  ก็จะได้ทำขนมหรืออาหารกล่องขายออนไลน์หรือเป็นธุรกิจเล็ก ๆ ได้ค่าขนมไปด้วย ใจร่ม ๆค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ หาทางออกนะคะ ลองทำสิ่งที่เราสบายใจ จะได้ไม่เครียดมาก ทุกคนเอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : SariYuu เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:19:36

ความคิดเห็นที่ 25 แม่ยังยอมทำทุกอย่างให้ลูกได้เรียน ได้มีอนาคตที่ดี ยอมทุกอย่างถึงแม้จะเป็นหนี้เป็นสินก็ต้องทำก็เพื่อลูก แล้วทำไมหนูถึงได้ถอดใจง่ายๆ คิดว่าทำไม่ได้ เรียนไม่ได้ แค่ไปเรียนยังรู้สึกว่ายากลำบากขนาดนี้ เรียนมาก็ปี 2 แล้ว อดทนเรียนอีกไม่กี่ปีก็จะจบแล้ว อย่าได้คิดว่ามันลำบากลำบนอะไรเลยค่ะ เมื่อจบมาแล้วมีการงานที่ดี เงินเดือนดี ปลดหนี้ให้แม่ได้ ใครจะภูมิใจในตัวหนูที่สุด ถ้าไม่ใช่"แม่" จากคุณ : tiella เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:26:50

ความคิดเห็นที่ 26 อันนี้น้องอย่าเพิ่งเชื่อพี่นะคะ ให้คิดเอาเองก่อน พี่ก็เรียนตามใจพ่อแม่เหมือนกัน แต่พี่เรียนไหว ก็เลยรอดตัวไปเรื่อยๆ แต่มันมาแย่ตรงตอนทำงาน เพราะตัวเองไม่ได้ชอบด้านที่เรียนเท่าไร แต่ก็ทำได้เรื่อยๆค่ะ พอถึงเคสของน้องชาย แม่บังคับให้เค้าเรียนอีกอย่างนึง ซึ่งเค้าไม่ชอบเลย เค้าโทรมาบ่นกับพี่ว่าจะซิ่ว พี่ก็เข้าใจและคุยกะแม่ให้ แม่ก็โกรธตอนแรก แต่ตอนนี้แม่เค้าโอเคแล้วค่ะ เนื่องจากน้องชายพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าชอบด้านนี้จริงๆ เรียนก็ดีขึ้น พี่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย พี่เจอนักศึกษาหลายๆคนที่เรียนไม่ดี พี่ก็เข้าไปคุยกับเค้า ส่วนใหญ่ก็จะบอกว่าพ่อแม่พี่น้อง บังคับให้มาเรียน ซึงตัวเองไม่ชอบเลยไม่สนใจ กะจะเรียนแค่ให้จบๆ แล้วจะไปหางานทำด้านอื่น กรณีนี้มันพูดยากนะคะ มันไม่ได้ถึงขั้นแย่ แต่ถ้าเราได้ทำอะไรที่ตัวเองรักหรือชอบ มันก็ทำให้เรามีความสุข พอพ่อแม่เห็นเรามีความสุขท่านก็อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ พี่ก็ไม่อยากให้น้องถึงขั้นไปทำเลาะกับแม่เรื่องนี้นะคะ แต่น้องควรจะพูดให้ท่านเห็นว่ามันดีอย่างไรกับการเรียนที่เราชอบ ปล. น้องสามารถปรึกษาพี่ได้นะ จากคุณ : ต้นหอมผักชี เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:26:59

ความคิดเห็นที่ 27 ทุกอย่างต้องขึ้นกับการตัดสินใจขิงตัวเองค่ะ และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เราต้องยอมรับและมีความสุขกับผลที่มันจะเกิดขึ้นให้ได้ ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างที่เราหวังหรือไม่ก็ตาม ห้ามโทษใคร ปล.น้องต้องคิดด้วยนะคะว่าถ้าน้องจะเปลี่ยนสายเรียนไปตอนนี้ แม่น้องจะไหวมั้ยในเรื่องเงิน เค้าอาจจะแพลนเรื่องเงินแค่4ปีเท่านั้นเอง ถ้าแม่ต้องไปเริ่มจ่ายค่าเทอมใหม่ท่านจะเหนื่อยมั้ย ไหวมั้ย และค่าใช้จ่ายในบ้านไม่ใช่แค่ค่าเทอม  ยังมีค่าหนังสือ ตำรา ค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่อเดินทาง ค่าอาหารของคนในบ้าน  น้องคิดดีๆ เพราะทุกคนที่มาให้คำปรึกษาไม่มีทางรู้ตื้นลึกหนาบางของบ้านน้องหรอกค่ะ และโชคโอกาสของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนพ่อแม่มีกำลังมากพอที่จะสามารถให้เราทำอย่างที่เราฝันได้มันก็ดี แต่บางคนไม่ใช่ สู้ๆๆๆๆๆค่ะ  พี่เป็นกำลังใจให้ น้องทำได้ๆๆๆๆๆ ถึงจะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนนึกถึงวันที่เราจะได้ใส่ชุดครุย ในมือถือใบปริญญาถ่ายรูปกับแม่ไว้นะคะ จากคุณ : สวยละไมไทยแลนด์ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:42:17

ความคิดเห็นที่ 28 เห็นด้วยกับหลายๆความเห็นนะคะ เรียนให้จบก่อนให้สมกับความตั้งใจของแม่ ถ้าจบแล้วเราอยากไปทำอะไรก็ทำได้ ขอเล่าประสบการณ์ของตัวเองให้ฟังนิดนึง ตอนแรกที่สอบได้วิศวะ พ่อพี่อยากให้เรียน แต่พี่ไม่ได้อยากเรียนนะ อยากเรียนอีกคณะนึงมากกว่า แต่ก็ทนเรียนไป ตอนเรียนปี1 2 ส่วนใหญ่จะเรียนตัวพื้นฐาน ตัวนอกคณะก็ไม่ค่อยชอบ แต่ไม่รู้ทำไมพอเรียนๆไป ได้เรียนในสาขาตัวเองมากขึ้น กลับรู้สึกชอบ และรู้สึกว่าคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกเรียนคณะนี้ สาขานี้ ตอนที่ได้เรียนวิชาตัวเลือกบังคับของคณะที่เราอยากเรียนเมื่อก่อน เลยเพิ่งรู้ว่า เราไม่ได้ชอบคณะนั้นจริงๆนี่นา ดีใจที่ตัวเองเลือกไม่ผิด ปล.ค่าเทอมแพงจัง ที่พี่เรียนเทอมละแปดพันกว่าๆเอง จากคุณ : PiJunch เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 20:38:39