ความคิดเห็นที่ 1 ครับ  รับทราบ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 12:19:38

ความคิดเห็นที่ 2 ผมขอจัดหน้าใหม่นะครับจะได้อ่นได้ง่ายๆ สายลับ หน้า/น่า ตาย โดย as50_joe ตอน The Beginning ตอนที่1        ขอโทษที่ครับที่ต้องพูดเสียงดังเพราะตอนนี้ผมขี่ มอเตอร์ไซ อยู่ครับ(มีเสียงลมและเสียงเครื่องยนต์ดังตลอดเวลา) ผมมีภาระกิจที่สำคัญมากต้องไปให้ถึงที่หมายเวลา ศูนย์ แปด สาม ศูนย์ เวลา ชูลู (0830 Zulu) พูดให้เท่ๆ นะครับ ก็เวลา บ่ายสามโมง ครึ่งไงครับ ระหว่างทางผมขอแนะนำตัวเองนะครับ ผมชื่อ อ๊องซ์ครับ เป็นคนไทยแท้ครับ ตอนเด็กๆ เพื่อนมักเรียกผมว่า ก๊องบ้าง ต๊อง บ้าง เพราะชื่อเล่นผมออกเสียงยากนะครับ ถ้าเกิดชื่อผมไปคล้องจอง คล้าย เหมือน ชื่อใครก็ขออภัยด้วยนะครับ ผมเคยแอบถามอาผมว่าทำไมถึงชื่อนี้เห็นอาบอกว่าเห็นพ่อเขาบอกว่า ”คำนวนเวลาย้อนหลังจากวันที่เราเกิดก็คิดว่า อ๊องซ์ น่าจะปฎิสนธิที่เมือง ลียอง ประเทศฝรั่งเศส” ตอนเด็กๆผมไม่เข้าใจ เพ่งมาเข้าใจตอนโตแล้วนี่ละครับ อยากรู้สิครับว่าทำไมไม่ถามพ่อผม ก็อยากถามนะครับแต่พ่อผมเป็นมีหลักการ,หลักวิชาการ สูง เวลาอธิบายมาทีไรผมไม่เข้าใจทุกที่เลยครับ ส่วนอาชีพปกติของผมเป็น วิศวะคอม ถนัดทาง แก้ เขียนโปรแกรม  ซ่อม ออกแบบ สร้าง หรือพูดได้ว่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับ คอม นะครับ ส่วนอีกงาน ....เป็นความลับครับ      พูดถึงความลับ ผมเกือบหลุดเหมือนกันนะครับ จะเล่าให้ฟัง ตอนเรียนจบโท ที่ ซิดนี่ ออสเตรเลีย  พ่อผมมารับ “จบสักที่ เพื่อนๆเรียนกัน ปี เดียว ปีครึงแกเรียน สองปีครึ่งเลยนะ ตอนแรกบอกพ่อว่าปีเดียวจบ.แล้วก็มาขอเลื่อนเป็น สองปีแลัวก็..ขอต่ออีกครึ่งปี แต่ก็ดีที่จบได้ แลัว ไปทำอะไรมาละแผลที่แขนนะ ดูตัวดำขึ้นกว่าที่คุยกันในคอม นะ”  พ่อบ่น ผมหัวเราะ พ่อ แม่ พาผมไปเทียวต่อ  ข้ามทวีป ไปที่สหรัฐอเมริกา ที่จริงพ่อผมมางานรับปริญญาผม แล้วต้องไปประชุมต่อที่อเมริกานะครับ อ้อ..ลืมบอกว่าพ่อผมทำงาน บริษัทข้ามชาติแห่งหนึ่ง ก็เลยเอาตั๋ว ชั้นหนึ่งที่ได้มาไปแลก ตั๋ว อีโค มา 3 ที่ แม่กับผม เราก็เลยเดินทางฟรีครับ (ไม่ได้โกงนะครับเพราะราคาเท่าเดิม) หลังจากประชุมเสร็จเราก็เช่ารถใหม่เอี่ยม ฟอร์ด Explorer 4.0 ลิตร ตะลุย ผลัดกับขับเที่ยวลงทางใต้จากที่พ่อประชุมไปเรื่อยๆ  วันที่สองพอขณะผมหลับสะลึมสะลืออยู่เบาะหลัง พ่อขับรถเข้า มาที่ Maryland พ่อแม่กำลังคุยกันว่ากำลังหาร้านทาน afternoon tea ที่ไหนดี พอดี  ผมเลยลืมตาดูถนนแล้วบอกพ่อว่า “ พ่อ เลี้ยวซ้ายข้างหน้าเข้าถนน Sangamore  แล้วเลี้ยวขวา เข้า จอดที่ Sumner Place ที่จอดรถเยอะดี มีร้าน Praline Bakery & Bistro  อร่อยพอใช้ได้นะ” ทันใดนั้น แม่ก็หันควับมา ส่วนพ่อดูที่กระจกส่องหลังแล้วถามพร้อมๆกันว่า “อ๊องซ์ รู้ได้”   หลังจากได้ยินเสียง พ่อและแม่ถามมาพร้อมกัน ตาผมลุกโพรง ใช้ความคิดอย่างหนัก ว่าจะตอบอย่างไรดี แล้ว แม่ถามต่อว่า “อ๊องซ์เคยมาหรือแม่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย คราวที่แล้วที่มา ก็ไปต่อกันที่ทางเหนือเข้า คานาดา ก็เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่มานะที่มาด้วยกัน” คิดออกแล้ว “ก็ถามอากู๋ไงครับเห็นเข้ามาที่นี้ก็เลยเข้ากูเกิลดู” แล้วชู tab ให้ดู แม่ไม่ว่าอะไร แต่พ่อบ่นว่าดูกระจกส่องหลังเห็นมันนอนน้ำลายไหลอยู่เลย มาตื่นตอนเราคุยกันเรื่องหาร้านนี่ละ  แต่แม่ตัดบทว่าก็มันทำงานเกี่ยวกับคอมนะ   ผมไม่ได้โกหกนะครับ แต่บอกไม่หมดว่าเคยมาหรือไม่เคยมา ถ้าพ่อแม่รู้ว่าถ้าขับรถอีกนิด ข้าม Chain Bridge เข้า รัฐVirginia วิ่งขึ้นเหนือทางถนน George  Washington Memorial ก็จะ ผ่าน . พ่อคงอยากไปดู  ไปดูในแผนที่นะครับว่าผ่านสถานที่ใด      “100 บักเลยนะ” พ่อบ่น “ไม่แพงนะรวมทิบด้วยนะ อร่อยด้วยนะไม่ผิดหวัง ก็พ่อกับอ๊องซ์ เล่นเค็กไปคนละ 2 ชิ้น ไอครีม กาแฟอีก และยังซื้อใส่กล่องมาทานอีก” แม่ว่า ผมเลยตัดบทว่า “ก็คิดเสียว่าถ้าสั่งไปกินที่เมืองไทยรวมค่าขนส่งก็จะแพงว่านี้ 3-4เท่านะ” พ่อก็เลยเงียบทำหน้างงงง คงจะงงที่ผมพูดนะครับแล้วไม่พูดอะไรต่อ ดูไปแล้ว อย่าหาว่านินทานะผมว่าพ่อผมนะดูเหมือน ดร.สลัมในอาราเร่นะครับชอบคิดอะไรแปลกๆใหม่ๆ ขอนินทาต่อส่วนอาผมเหมือน โฮเมอร์ ซิมสัน เพราะชอบทานโดนัทและ ..      ที่ว่าพ่อ แม่ว่าจะมาทาน Afternoon tea ผมเขียนแซวเล่นนะครับ เพราะ พ่อบอกผมตั้งแต่เด็กว่าพ่อเคยเรียนที่อังกฤษ  พอโตมาหน่อยผมถามพ่อว่าเรียนที่ไหน ที่เดียวกับอดีตนายก ที่อีตันใช่หรือเปล่า พ่อยิ้มๆ พอโตมาก็เลยถามป้าก็เลยรู้ว่าเรียนอนุบาลเพราะคุณปู่ไปเป็นฑูตที่อังกฤษ 3 ปี ก็ไปเรียนจริงนะครับ ..อนุบาล  มิน่าถามอาก็ไม่บอกเพราะอาคงเรียนเตรียมอนุบาลคงจะจำอะไรไม่ได้      ถึงที่หมายแล้วครับ ศูนย์ แปด สาม ศูนย์ เวลา Zulu พอดีเลย ได้เวลา afternoon tea พอดี ฮิ ฮิ ฮิ เป้าหมายเป็น ร้าน กาแฟแถวทองหล่อครับ ถอกหมวก แขวนไว้ที่รถ คนในร้านมองมากันใหญ่เลยครับ ไม่รู้ว่ามองรถแพงหรือผมกันแน่ พาร่างที่สูง 180 ซม กว่าๆ เข้าร้าน “ ร้อนจัง..เจ้ ขอ ice vista classic 1 แล้วก็ Brownie Cheese Cake 1 น้ำเย็นเจี๊ยบ 1..ด่วน อากาศร้อนม๊ากๆ”   ผมตะโกนบอกผู้หญิงที่ยืนอยู่หลังเคาเตอร์ ทันที่ที่เปิดประตูร้านเข้ามาพร้อมถอดแจกเก็ตหนัง(ปลอม)ออก      “แก จะบ้าหรือ” หญิงสาวที่อยู่หลังเคาเตอร์ตอบกลับมาทันที่ที่เงยหน้าขึ้นมองว่าใครเดินตะโกนมา “เดี่ยวลูกค้าก็หนีหมด นึกว่าโจรมาปล้น แล้วข้าไม่ได้เป็น..เจ้นะเดี่ยวคนอื่นเข้าใจผิด เรารุ่นเดียวกันนะ” มานั่งให้เรียบร้อย อย่าเดินเพ่นพ้านไปไหนละ ผมนั่งลง ไม่ใช่หมานะจะได้เดินเพ่นพ้าน คิดอยู่ในใจ หลังจากพนักงานนำกาแฟและเค็กมาให้ ทานไปสักพัก เจ้ไม่ใช่ ยุ้ย เพื่อนที่เรียนสมัยประถมมาด้วยกันหลังจากว่างงานก็มานั่งคุย , “อร่อยและชื่นใจเหมือนเดิมเลยนะ”  ผมชมเค็กกับกาแฟที่ร้าน   ยุ้ยเลยถามว่า “แกไปเอารถจักรยานใครมาละไม่เคยเห็นคันนี้เลยสวยมากนะ ไม่ใช่ ฮาเล่ ของนายนิ ”   ผมเลยตอบ “เฮยนั้นมัน  very Big จักรยานยนต์นะ..พอดีพ่อไปเป็นที่ปรึกษาด้านการตลาดให้ บริษัทที่เข้าเอาเข้ามานะ รถอิตาลีแต่ประกอบที่อินโด ใช้นโยบายอา ..” ยุ้ยตัดบท  “พอแล้ว..สรุปว่าเอารถมาลองเหมือนเดิมละสิ เหมือนตอนประถมเลยนะนายนั่งรถแปลกๆ แพงๆมาโรงเรียนเสมอ ทุกคนคิดว่านายเป็นลูกมหาเศษรฐี มารู้ตอนหลังว่าพ่อนายทำงาน บริษัทรถยนต์หลายแห่ง แต่ก็ดีนะ ดูคนในร้านสิคงคิดว่านายเป็นลูกอัครมหาเศษรฐี ขี่มิเตอร์ไซด์ คันละ 7 ล้านกว่าๆ หน้าตาก็.. ..”  “หล่อมากๆ”  ผมต่อให้ แล้วเราก็หัวเราะพร้อมๆกัน      ยุ้ย เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดตั้งแต่ ประถมจนจบ ม.6 ผมไปเรียนต่อทางวิศว คอม ส่วน ยุ้ย คุณพ่อ คุณแม่เป็นหมอทั้งคู่ ยุ้ยเรียนเก่งมาตลอดเพื่อนๆคิดว่า ยุ้ยคงจะเรียนแพทย์ แต่ยุ้ยไม่เลือกแต่มาเรียนบัญชีแทน บอกเพื่อนว่าเห็นพ่อแม่ทำงานหนักไม่มีเวลาให้กันมากนักและดูแล้วเป็นอาชีพที่เครียด ก็เลยไม่อยากเป็นและพี่ชาย 2 คนก็เป็นหมอแล้วก็เลยมาเป็นนักบัญชีนับเงินให้พ่อแม่และพี่ๆแทน หลังจากทำงาน บริษัทบัญชีข้ามชาติ มา  3 ปี กว่าๆ  ก็เบื่อ ก็เลยมาเปิดร้านกาแฟในบ้านหลังเก่าในเมืองของคุณพ่อ ลงทุนค่าของและตกแต่งไป 10 ล้านกว่าๆเอง ( อิจฉา คนมีตังจัง) ผมจะมาทานที่นี่เป็นประจำ หลังจากเรียนจบกลับมาเมืองไทย หนแรกที่เจอกันยุ้ยบอกว่าผมดูตัวหนาขึ้นมากและดูแข็งแรงขึ้นผมเลยบอกว่าอยู่ที่ Australia เล่นกิฬามากทั้ง รักบี้ Australia  ที่สนามเป็นรูปวงรีเพื่อรับแรงประทะ เล่นและแข่ง iron man เพื่อความแข็งแกร่ง อดทน  ตีSquare เพื่อความเร็ว วองไว และเล่นก็ฬาใด้ทุกชนิด    ส่วนผมหลังจากจบก็ทำงานบริษัทคอมของเกาหลีในประเทศไทย  ประมาณ  3ปี แล้วก็ลาออกไปเรียนต่อ  ทางวิศวคอมที่ Sydney  และแล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ ชีวิตที่แสนจะธรรมดาของผมเปลียนไป ตลอดกาล TO BE CONTINUE จากคุณ : as50_joe เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 17:57:51