Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
กับดักรักสองโลก 2. vote ติดต่อทีมงาน

.

.


2.


บรรยากาศรอบกายนีลาน่าดูแปรเปลี่ยน ผิดแผกจนน่าแปลกใจ พรายทั้งหลายรอบเมืองบาดาลต่างให้ความสนใจมองนางคล้ายตัวประหลาด ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเหลียวแลมากมายเท่านี้ บ้างส่งยิ้มยินดีให้ล้นเหลือคณานับ บ้างสาดสายตาอำมหิตเคียดแค้น ล้วนจำเพาะบรรดาพรายสาวทั้งหลาย จ้องตาเขม็งราวจะฉีกร่างนางออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ที่เป็นเช่นนี้คงไม่พ้นพรายบุรุษที่นางกำลังตามหาขวักไขว่คือตัวการของความมาคุกดดันทั้งหมด


“น้องข้า เจ้าคิดประการใดเรื่องงานสมรส”


“ให้ข้าตามจอมบงการได้เสียก่อนนะอียาน่า แล้วข้าจะอธิบายให้พี่ฟัง”


ความเดือดดาลฝังใจ ลนลานติดตามผู้ไม่ประสงค์ดี เวลานี้นีลาน่าไม่มีแก่ใจทำสิ่งใดนอกเสียจากสอดส่องสายตาหาไฮโรเทน ผู้ที่ทำให้นางกลายร่างเป็นตัวตลกต่อพวกพ้องทั้งเมืองบาดาล ทั้งเสียหน้า ทั้งเสียเหลี่ยม ถ้าจะยอมรับเงื่อนไขสมรสเพียงเพราะพรายบุรุษกำความลับเรื่องกระทำผิดเท่านั้น


สายตากลมโตจับจดเพ่งมอง เปิดเนตรค้นหาพรายบุรุษทั่วท้องมหาสมุทร เมื่อไฮโรเทนรู้ว่าพรายสาวออกติดตามเขาแทบพลิกผืนน้ำ ด้วยนึกสนุกขบขัน เขายังคงซ่อนกายอำพรางร่างมิให้ผู้ใดตามเจอ ด้วยพลังวังชาที่มีแกร่งกว่านีลาน่าหลายสิบเท่านัก ถ้าเขาไม่คิดจะปรากฏกายอย่าหวังได้พบเจอ การซ่อนหาครั้งนี้จึงทำให้เขาเป็นสุขหัวเราะถูกอกถูกใจที่เห็นพรายสาวทั้งกระวนกระวาย ทั้งเกรี้ยวกราดใส่อย่างมีเหตุผล ด้วยเขาเองก่อควันไฟต้นเรื่องขึ้น เพียงเพื่อแหย่นางที่หลงใหลให้ปวดเศียรเวียนเกล้าเล่นเท่านั้น


“ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่แถวนี้ ไฮโรเทน ออกมาเดี๋ยวนี้!!”


“ใจเย็นสินีลาน่า เป็นสาวเป็นนาง โวกเวกโวยวายเพื่อการใดกัน”


“อย่าเพิ่งห้ามข้าเลยอียาน่า พี่เองก็รู้ไฮโรเทนกลโกงจัดจงใจหลบข้า เรื่อง
สมรสก็เช่นกัน เขาทั้งนั้นเป็นตัวการ พี่เองก็รักไฮโรเทน แล้วทำไมยังทำใจเย็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับสิ่งนี้บ้าง”


“ใช่ ข้ารักไฮโรเทน แต่นางพรายที่บุรุษผู้นั้นอยากเข้าพิธีมงคลด้วยมิใช่ข้า แต่เป็นเจ้านะนีลาน่า”


“พี่เองคงรู้ว่าข้ายังไม่รู้จักเลยความรัก จะให้ข้าจมปรักอยู่กับไฮโรเทนได้อย่างไรเล่า”


อียาน่ากระตุกยิ้มชอบใจ ความต้องการของพรายผู้น้องคือไม่เต็มใจเข้าพิธีสมรสตามที่นางหวังให้เป็นเช่นนั้น แต่บทสนทนาเมื่อซักครู่กลับสร้างโทสะให้แก่ผู้ตั้งใจหลบซ่อน โกรธเคืองจนร่างกายสั่นสะท้าน เสียแรงที่เฝ้าหลงรัก หลงคอย คิดว่านางในฝันคงมีใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ทำให้ไฮโรเทนคิดหาทางรวบรัดตัดตอนให้เรื่องนี้จบสิ้นเสียที


“เหตุใดเจ้าต้องตามหาข้า นีลาน่า”


การกระทำทันเท่าความคิด สองพรายสาวพลิกกายยังต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ร่างกำยำปรากฏชัดเจนพร้อมรอยยิ้มเหยียด ข่มใจลดโทสะไว้นิ่งๆ รอดูความต้องการและข้อต่อรองของคู่เจรจา


“ปรากฏตัวได้เสียทีนะ ไฮโรเทน นี่เจ้าจัดแจงไปบอกท่านพ่อเรื่องงานสมรสใช่หรือไม่ แล้วยังบอกอีกว่าเราสองรักกัน มันจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว! เจ้าก็รู้ว่าอียาน่ารักเจ้าและถูกหมั้นหมายไว้แต่แรก ทำไมเจ้าถึงทำร้ายจิตใจนางได้เพียงนี้”


“นีลาน่า เจ้าอย่าเอาข้าเข้าไปเอี่ยว” พรายผู้พี่ร้องขอไม่มีส่วนรู้เห็นในเรื่องนี้


“ไม่มีเอี่ยวไม่ได้ ในเมื่อสิ่งที่ข้าเอ่ยคือเรื่องจริง”


“สองนางหยุดเถอะแล้วฟังข้า ที่ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อเจ้านีลาน่า ความผิดที่เจ้าก่อมันรั่วไหลเพราะผู้ไม่ประสงค์ดี และอีกอย่างผู้หยั่งรู้อย่างจ้าวสมุทรมีหรือจะไม่อาจทราบเรื่องนี้ ณ เวลานี้ท่านอาจยังไม่รู้ แต่อนาคตข้างหน้าล่ะ เจ้าคิดว่าจะรอดพ้นความผิดงั้นหรือ ข้ามีเงื่อนไขให้เจ้าสองทางเลือก หนึ่งคือสมรสกับข้าที่รักเจ้าด้วยใจจริง สองคือถูกเนรเทศจากเมืองบาดาลตลอดกาล เจ้าจงตัดสินใจ ส่วนอียาน่าโปรดจงเข้าใจ นางพรายที่ครอบครองใจข้าไว้มิใช่เจ้า แต่เป็นนางพรายน้องเจ้า เวลานี้คงเป็นอันรับรู้กัน”


ประโยคเสียดแทงคล้ายโดนตบฟาดที่ใบหน้าจนชา เกิดแผลเหวอะหวะซ้ำซากที่จิตใจภักดี ไม่ว่าจะกี่ปีไฮโรเทนยังคงไม่เคยเหลียวมองอียาน่า นางรู้ดีแก่ใจ เวลานี้ได้แต่แอบข่มไฟความแค้นไว้ภายใน แสร้งแสดงสีหน้าสลด เศร้าหมอง จนรอบข้างเกิดความสงสาร โกรธแค้นแทนขึ้นมาทันตาเห็น


“ไฮโรเทน!! ข้าจะไม่สมรสกับเจ้า เจ้ามันร้ายกาจทำร้ายจิตใจได้แม้กระทั่งนางพรายที่รักเจ้าหมดหัวใจ”


เสียงสั่นไหวตะโกนไล่หลังร่างกำยำที่หนีหายไปอย่างฉุนเฉียว แต่ด้วยรักหวงแหน ไฮโรเทนจึงเลี่ยงการปะทะกับนีลาน่าทุกทาง พรายบุรุษรู้ดีนางอันเป็นที่รักไม่เคยฟังใครหน้าไหน ไม่ยอมแพ้สิ่งใด นอกเสียจากต้องบังคับข่มขู่ ผูกมือปิดปากถึงยอมปฏิบัติตาม



++++



แสงจันทร์นวลผ่องส่องสะท้อนเป็นเงาทาบทับลงบนผืนแผ่นน้ำ สว่างสุกสกาวราวโคมไฟเนรมิต แต่งแต้มสีสันในความมืดมิดให้เปล่งประกายรับกับราตรีแสนเหงา นานเท่าใดแล้วที่นีลาน่าไม่เคยกล้ำกลายผลุบโผล่ยังบ่อน้ำต้นธารศักดิ์สิทธิ์เพื่อล้างคราบไคล ขจัดสิ่งสกปรกหมองคล้ำ ให้ผิวกายผุดผ่องสวยงาม ดุจประเพณีท้องถิ่น นางพรายตนใดเมื่อถึงคราวเข้าพิธีสมรสหรืองานมงคลอื่นใด ต้องเข้ารับชำระร่างกายยังบ่อน้ำแห่งนี้ตามกำหนดคือสามราตรีก่อนถึงวันงานห้ามขาดห้ามเกิน


ความเศร้าสร้อยของนีลาน่าเปิดเผยชัดเจน จนนาจาข้ารับใช้ผู้ภักดีรับรู้ได้ทันที นิสัยเดิมของนายหญิงดูร่าเริงแจ่มใสกว่านี้ ถึงมีปัญหาใหญ่หลวงแค่ไหน คงฟันฝ่าและมองเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยได้ไม่ยาก แต่นี่ปัญหาโลกแตกต้องพลีร่ายกายของสาววัยแรกแย้ม มอบพรหมจรรย์ให้พรายบุรุษร้อยเล่ห์ครอบครอง จะไม่ให้นางทุกข์ใจสาหัสได้อย่างไร แม้มีทางเลือกถึงสอง แต่เรื่องเนรเทศนายหญิงออกจากเมืองบาดาลคงตัดทิ้ง สรุปคือต้องสมรสเป็นทางเลือกสุดท้ายที่โดนกำหนดมาให้ปฏิบัติตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้


“ถึงเวลาที่เราสมควรจะเข้าพิธีสมรสแล้วจริงหรือนาจา”


น้ำเสียงหดหู่ ดำดิ่งลึกสู่หลุมความทุกข์ตรม นีลาน่าพยายามปรับตัวและหัวใจรับสภาพต่อเรื่องราวทุกอย่างแต่มันยากเหลือเกิน ยากเกินว่าจะทำใจยอมรับไหว


“เชื่อข้านะเจ้าค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่ดีที่สุด อยู่กันไปคุณหนูจะค่อยๆ เกิดความรัก ความผูกพันให้กับพรายบุรุษไฮโรเทนได้อย่างแน่นอน”


ชีวิตทั้งชีวิตต้องผูกติดกับปากเหยี่ยวปากกาเช่นนี้อย่างนั้นหรือ นีลาน่าถอนใจคิดไม่ตก ได้แต่ยอมรับชะตากรรมที่นางเป็นผู้ก่อไว้เอง คงโทษดินโทษฟ้าไม่ได้ ความทุกข์ร้อนของนีลาน่าตกอยู่ภายใต้สายตาเฉียบคมของนางพรายผู้พี่ทุกการกระทำ คงไม่ได้มีแต่นีลาน่าที่เดือดเนื้อร้อนใจ อียาน่าก็ไม่ต่าง ยังคงหาหนทางขจัดมารขวางคอให้พ้นเสี้ยนหนามตำหัวใจ สารพัดวิธีที่คิดเฟ้นราวกับเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาหลายสิบชาติได้ ในการวางตัวนิ่งของอียาน่าแฝงไว้ด้วยความเหี้ยมเกรียมที่ไม่อาจมีผู้ใดล่วงรู้แก่นแท้ของความคิด หน้าเนื้อใจเสือเท่านั้นที่ใช้ได้กับนาง


หลายต่อหลายครั้งเสียงพ่นลมหายใจดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน พาข้ารับใช้ผู้ติดตามพยายามกลบเกลื่อนรอยยิ้ม ทั้งห่วงทั้งขำปนเปกันไป มองยังใบหน้าสดใสที่หลงเหลือเพียงแค่ความตรอมใจ แก้ไม่ตกปัญหาหนักอกที่รุมเร้าอย่างหนักหนา


“บนใบหน้าเรามีสิ่งใดให้เจ้าขำงั้นหรือ นาจา”


“เปล่านะเจ้าค่ะคุณหนู ข้าแค่อยากเห็นคุณหนูอารมณ์ดี ยิ้มสดใสดังเดิมก็เท่านั้น”


“เรากลุ้มใจแบบนี้ เจ้าจะให้อารมณ์ดีได้อย่างไรกัน อยากหายไปจากโลกนี้ให้รู้แล้วรู้รอด”


น้ำเสียงท้อแท้ผิดหวัง ถอนหายใจไม่รู้ครั้งที่เท่าไร การกระทำทั้งหลายทั้งปวงไม่ได้ช่วยทำให้นางบั่นทอนความหนักหนาในใจได้เลยแม้แต่น้อย


“เรากลับถิ่นแดนเถิดเจ้าค่ะคุณหนู ยังมีสิ่งอื่นที่ต้องทำอีกมากเลยเชียว”


หางงามสะบัดผิวน้ำ โดดดำดิ่งลึกสู่ดินแดนบ้านเกิด ต้องยอมรับชะตากรรมและตั้งใจทำในสิ่งที่เป็นหน้าที่อย่างไม่เต็มใจต่อไป..



++++



พรายบุรุษเวียนว่าย รอคอยร้อนรน นีลาน่าหายหน้าไปนานสองนาน พาวอกแวกไม่เป็นสุข หวงห่วงว่าที่เจ้าสาวในดวงใจ กี่เวลามาแล้วที่ไฮโรเทนกับนีลาน่าไม่ได้พบปะเจอะเจอ ด้วยประเพณีบ้าบอทำให้เขาเกือบลงแดงสิ้นชีพ ใจใกล้ขาดรอนๆ เหตุไม่ได้ยลโฉมงามใบหน้านวลเนียนราวนางบนฟ้ามาจุติ กว่าจะถึงวันมงคลเขาคงใจสลายก่อนได้วิวาห์มีคู่เคียงเรือน


“เจ้าเป็นเช่นไรหรือ ไฮโรเทน ดูร้อนรนพิลึก”


อียาน่ายังคงให้ความห่วงใยต่อพรายบุรุษที่อยู่ในสายตาเสมอ ถึงแม้อีกไม่กี่ราตรีข้างหน้าจะถูกฉกชิงไปต่อหน้าต่อตาแล้วก็ตาม


“ข้าอยากเจอนีลาน่า เจ้าก็รู้ว่าข้าเจอนางไม่เคยขาด แต่นี่สองราตรีแล้วไม่เห็นแม้แต่เงาน้องสาวเจ้า”


ร่างกายกำยำยังคงเวียนไปวนมา จนคู่สนทนาหลุดขำในความจริงจัง นางมองใบหน้าคมสันที่ดึงดูดจิตใจ ยิ่งนึกยิ่งเสียดายอยากครอบครองไว้เสียเอง


“มันเป็นกฏประเพณี ใครก็ขัดไม่ได้ เจ้าก็อดทนหน่อยสิไฮโรเทน”


“ข้าคิดถึงนีลาน่า”


คำพูดบาดจิต สะกิดแผลบอบช้ำ ย้ำรอยแค้นเป็นทวีคูณ


“เจ้าอยากเจอนีลาน่ามากขนาดนั้นเลยหรือไฮโรเทน งั้นข้าจะช่วยเจ้า จงทำตามแผนที่ข้าตั้งให้ แล้วเจ้าจะได้พบกับนาง”


เหนือฟ้ายังมีฟ้า ในความเจ้าเล่ห์เพทุบายกลับเจอที่ร้ายยิ่งกว่า ไฮโรเทนคงเจอปราบเซียนเพราะความไว้เนื้อเชื่อใจ พรายบุรุษยอมทำตามแผนการที่อียาน่าสร้างวางไว้ หวังเพียงแค่ได้ทอดสายตาผ่านความงดงามของนีลาน่าชั่วพริบตาเท่านั้นที่ต้องการ




++++



เหล่าบรรดาข้ารับใช้ทั้งหลายแหล่ ต่างเร่งตระเตรียมจัดงานมงคลสมรสที่ใกล้ถึงวันกันยกใหญ่ ด้วยรู้สึกยินดียิ่งที่บุตรสาวสุดท้องของจ้าวสมุทรกำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝากับพรายบุรุษรูปงามเป็นที่หมายตาเบอร์หนึ่งของนางพรายทั้งหลาย แต่ดูเหมือนความยินดียินร้ายไม่ได้แทรกซึมสู่ความรู้สึกรับรู้ของว่าที่เจ้าสาวเลยแม้แต่น้อย กลับมีแต่ความเศร้าสร้อยปนเปื้อนบนใบหน้านวลเนียนชัดเจน


“ลูกสาวข้า ความร่าเริงของเจ้าดูไม่สมกับนางพรายที่กำลังจะเข้าพิธีสมรสเลย มีเหตุอันใดหรือ”


เสียงถอนใจส่งให้ผู้เป็นบิดาก่อนเหลียวสายตาหม่นหมองจ้องมองยังพรายเฒ่าที่ยกมือขึ้นลูบไล้ผมนุ่มยาวไสว ในใจไตรตรอนรู้สึกคัดค้านต่อการตัดสินใจหรือหนทางที่เลือกแก้ไขอนาคตจะผิดมหันต์ถึงทำให้บุตรสาวในไส้เหมือนตกอยู่ในนรกตายทั้งเป็นโดยมีบิดาเป็นผู้ผลักไส


“ลูกไม่รู้จะเอ่ยอย่างไรดีท่านพ่อ”


เครื่องประดับล้ำค่าไม่อาจเทียบตีราคาได้ งดงามยิ่งกว่าเพชรนิลจินดาของโลกไหน ถูกจับใส่บนคอยาวระหงส์ของนีลาน่า สายสร้อยทำจากเกร็ดงามไข่มุขขาวส่องประกายระยิบระยับ ตรงกลางเป็นจี้หยดน้ำ กลั่นจากน้ำตาแวววาว


“สร้อยเส้นนี้เป็นของชิ้นสุดท้ายก่อนสิ้นใจที่แม่เจ้าฝากไว้กับข้า เพื่อมอบให้บุตรสาวยามออกเรือน หยดน้ำตานางพรายของแม่เจ้าเป็นของศักดิ์สิทธิ์ จงเก็บรักษาไว้กับตัวเมื่อถึงเวลามันอาจช่วยเหลือเจ้าได้”


“ลูกจะเก็บรักษาไว้ยิ่งชีวิตของลูก แต่.. ท่านพ่อ.. ถ้าลูกบอกไม่เต็มใจสมรส ท่านจะสั่งหยุดงานมงคลทั้งหมดหรือไม่”


“ทำไมต้องกระทำเช่นนั้น ในเมื่อไฮโรเทนเอ่ยวาจาว่าเจ้าทั้งสองรักใคร่กันเนิ่นนาน”


“ไฮโรเทนเหมาเองผู้เดียว”


“มีเหตุผลอันใดที่พรายบุรุษผู้นั้นต้องเอ่ยการเท็จ หรือเจ้ามีเรื่องอื่นใดปิดบังข้า”


น้ำเสียงทรงอำนาจ สายตาดุดันพาดผ่าน คาดคั้นบุตรสาวที่ทำอ้ำอึ้งคล้ายมีความในใจอยากเปิดเผย จริงๆ แล้วไตรตรอนรู้อยู่แก่ใจ ถึงความผิดเรื่องแหกกฏบ้านกฏเมืองที่นีลาน่าก่อไว้ แต่เหตุสำคัญของการจับคลุมถุงชนมันมีมากกว่านั้น ในเมื่อพรายบุรุษเอ่ยปากสู่ขอจริงจัง ไตรตรอนเห็นสมควรเป็นการดีที่อาจเปลี่ยนแปลงอนาคตบุตรสาวได้ตลอดกาล


“เอ่อ.. ลูกอยากยอมรับผิด..”


“นีลาน่า เจ้าจงมากับข้า”


พรายผู้พี่ด่วนตัดสินใจพุ่งร่างกายตรงยังนีลาน่าก่อนที่ทุกอย่างจะเสียแผนอีกระลอก มืองามคว้าโอบไหล่กลมกลึงแนบแน่นก่อนดึงร่างงดงามลากให้กระพือหางตามอย่างงุนงง


“จะพาข้าไปไหนอียาน่า”


“ท่านพ่อลูกขอยืมตัวนีลาน่าไปทดสอบการแต่งองค์ทรงเครื่องเตรียมพร้อมวันงาน”


“อียาน่าข้ายังเจรจากับท่านพ่อไม่จบ”


“ตามมาก่อนเถอะน้องข้า”


ร่างงามทั้งสองฉุดกระชากลากถู สะบัดว่ายพลิกกายล่องลอยตามกระแสน้ำ ค่อยๆ ห่างไกลจากไปจนลับตา พรายเฒ่าได้แต่เหลียวตามตะลึงงันมองบุตรสาวทั้งสองด้วยความสับสนไม่เข้าใจ มีเรื่องเร่งด่วนอันใดถึงทำให้นางพรายรีบร้อนได้เพียงนี้


“เจ้าจะพาข้าไปไหนอียาน่า”


“ข้ามีวิธีที่จะทำให้เจ้าไม่ต้องสมรสกับไฮโรเทน”


ร่างกายชะงักกึก หยุดฟังน้ำเสียงสวรรค์ประโลมจิตใจพาเต้นตึกตัก เมื่อได้รับข่าวดีเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นทุกข์ข่มอยู่เวลานี้ หนทางอันใดที่จะทำให้นางหลุดพ้นจากการสมรส นางยินดีรับฟังทุกกรณี ร่างงามหันหน้าเข้าหากัน ดวงตากลมโตแววใสส่องประกายความหวังอยู่ใกล้แค่เอื้อม มือสองคู่จับประสาน


“เจ้ามีวิธีอันใดหรืออียาน่า รีบบอกข้ามา”


“ไฮโรเทนจะล้มเลิกงานมงคลสมรสกับเจ้าต่อเมื่อ..”


“ต่อเมื่ออันใด เจ้ารีบว่ามา”


นีลาน่าร้อนรน กระตือรือร้น จับแขนบางของอียาน่าเขย่ารอคอยด้วยความหวัง พรายผู้พี่ยิ้มเหยียดถูกใจยิ่งนักราวกับตนเองเป็นผู้ชนะ ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้


“ต่อเมื่อ เจ้าจะไปพบไฮโรเทนยังเบื้องบนเส้นกั้นแดนโลก”


เขตแดนคุ้นเคย ถิ่นที่พรายสาวขึ้นไปเยี่ยมเยือนบ่อยๆ นีลาน่าไม่รอช้ารีบบึ่งหางงามสะบัดว่ายยังสถานที่นัดพบทันที ทิ้งอียาน่าไว้เบื้องหลัง นางพรายผู้พี่มองตามน้องสาวอย่างพึงพอใจ หลุมพรางที่ขุดไว้คงลึกน่าดูถ้าเหยื่อผู้ใสซื่อเหยียบตกลงไป


นีลาน่าเร่งความเร็วหวังเจรจาให้จบเรื่อง ระหว่างทางนางได้แต่คิดต่อว่าพรายบุรุษในใจ การกระทำเช่นนี้มันก็ผิดไม่ต่างกัน ดีแต่วางอำนาจตั้งท่าข่มขวัญ สุดท้ายก็ยอมล้ำแดนเฉกเช่นที่เคยกล่าวหาผู้ก่อเรื่องกระทำผิด


นีลาน่าผลุบโผล่ขึ้นเหนือน้ำ หางงามโบกสะบัดเป็นระเรื่อรับกับแสงจันทร์สาดส่อง สายตากวาดหาพรายบุรุษผู้ซึ่งนัดพบเจอะเจอ ความเงียบสงบของมหาสมุทรยามค่ำคืนทำให้ได้ยินเสียงรอบกายชัดเจน เสียงลึกลับที่ดังจากเบื้องหลังคงเป็นอื่นไปไม่ได้นอกเสียจากไฮโรเทน


“ดึงมันไว้!”


เสียงโวกเวกโวยวาย ตื่นเต้นดีใจ เมื่อรับรู้ได้ว่าแหตาข่ายขนาดใหญ่ที่มีความเหนียวและหนาเป็นอย่างดี เหวี่ยงจับโดนบางสิ่งบางอย่าง นางพรายติดร่างแหได้แต่โบกสะบัดร่างกายให้หลุดพ้นการกักขังหน่วงเหนี่ยวหาทางเอาตัวรอด ส่งจิตใจขอความช่วยเหลือยังผู้เป็นบิดาด้วยความหวาดกลัวสุดขีด เวลานี้นีลาน่ารับรู้เพียงอย่างเดียวคือ ติดกับดัก.. ไร้หนทางหนีรอด




++++




ลึกลงกลางสมุทรอีกครั้ง ไฮโรเทนยังคงเวียนว่าย ระส่ำระส่ายรอคอยว่าที่เจ้าสาวในอนาคตเพื่อพบปะตามที่ได้นัดหมายกันไว้ล่วงหน้า โดยมีสื่อกลางคืออียาน่าเป็นต้นเรื่องจัดการให้ทั้งหมด รอแล้ว รอเล่า ยังคงไร้วี่แววนางพรายที่หมายปอง ในใจเริ่มสับสนกระวนกระวาย


‘ใยเจ้าจึงเหลวไหลเช่นนี้นีลาน่า ปล่อยให้ข้ารอคอยเนิ่นนาน’


คำตัดพ้อต่อว่าดังอยู่ในอกแกร่งที่ผสมความกังวล ร้อนรน จนเริ่มอยู่นิ่งเฉยไม่ได้ เขาคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อระบายความอึดอัดกดดัน


“ไฮโรเทน เจ้าอย่ารอนีลาน่าอีกเลย”


“นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไรอียาน่า”


“ตอนนี้นางพรายผู้น้องของข้าไม่อยากพบเจ้า นางหนีเจ้าไปไกลแล้ว”


ไฮโรเทนได้แต่นิ่งอึ้ง ชะงักในคำเอ่ยอ้างของอียาน่า เขายังไม่เข้าใจในสิ่งที่นางพรายบอกสักเท่าไร แต่เท่าที่ความเฉลียวฉลาดพอจับใจความได้ ทำจิตใจเข้มแข็งแกว่งอย่างไม่เป็นจังหวะ ‘หนี.. นางหนีข้าไปแล้วจริงหรือ’ คือคำถามที่วนเวียนอยู่ในสมองของพรายบุรุษเวลานี้


“ไฮโรเทน! ตามข้ามา นีลาน่าตกอยู่ในอันตราย!”


ไตรตรอนส่งเสียงกึกก้องทั่วท้องน้ำ เร่งรวบรวมกำลังพลออกติดตามบุตรสาวสุดท้อง ที่ส่งคำร้องขอความช่วยเหลือผ่านกระแสจิต อันตรายใหญ่หลวงกำลังมาเยือนเผ่าพันธุ์คงไม่อาจนิ่งนอนใจอยู่ได้ ศึกสงครามที่ไม่อยากก่อ คงถึงเวลาต่อสู้เพื่อช่วยบุตรสาวที่หายสาบสูญ เป็นตายร้ายดีไม่อาจคาดเดา


กองทัพพรายบุรุษจำนวนหลายสิบรีบรุดเดินทางราวพายุเคลื่อนที่ เพื่อให้ถึงยังที่หมายอย่างเร่งด่วน  เรือประมงขนาดใหญ่หลายลำลอยล่องอยู่บนพื้นน้ำกว้างใหญ่พยายามรีบเร่งกลับเข้าหาฝั่งที่อีกไม่นานคงมองเห็นแผ่นดิน


“ท่านพ่อช่วยลูกด้วย!”


เสียงสั่นเครือส่งผ่านกระแสจิตตั้งมั่น ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไร้วี่แววของร่างงดงาม นีลาน่าถูกจับลากขึ้นไปขังไว้ยังใต้ท้องเรือที่เดินหน้าเต็มกำลังเพื่อมุ่งฝั่งพื้นดิน


จู่ๆ ราวเกิดอาเพศ ท้องฟ้าทาบทาด้วยสีนวลเมื่อครู่ ดำทมิฬไร้สีสันของดวงจันทร์ สายฟ้าฟาดฟันลงมาเป็นสาย ส่งเสียงคำรามกึกก้องคล้ายสวรรค์เบื้องบนกำลังเกรี้ยวโกรธอย่างหนักหนาสาหัส ท้องฟ้าค่อยๆ แดงฉานราวสีเลือดนอง ไตรตรอนร่ายเวทย์ท่องคาถา อาวุธคู่กายเกิดประกายสว่างขึ้นเหนือสามง่ามตรีศลู  มือแข็งแรงสะบัดอาวุธยังเบื้องหน้าปล่อยลำแสงอำนาจสายฟ้าพุ่งทำลายเรือให้อับปางลงอย่างสิ้นซากไม่เหลือชิ้นดี


เรือเคราะห์ร้ายโดนสายฟ้าฟาดดังตูมตามราวระเบิดเวลาเริ่มทำงาน ไฟลุกท่วม เรือแตกพินาศย่อยยับ จนเหล่าสมุนลูกเรือต้องยอมสละพื้นที่กระโดดลงจ้าละหวั่น ว่ายน้ำปีนป่ายเอาชีวิตรอดขึ้นเรืออีกลำที่รอรับให้ความช่วยเหลือ แต่โชคร้ายหนักมนุษย์บางคนไร้หนทางหนีถูกพรายรุมทึ้งดึงดิ่งสู่ก้นทะเลจมหายดับอนาถ


แม้ไตรตรอนและพวกพ้องพยายามสุดความสามารถที่จะสู้รบเพื่อช่วยเหลือนีลาน่าแต่ด้วยขอบเขตของเส้นกั้นโลกทำให้พรายทั้งหลายไม่อาจคาบเส้นก้าวผ่านไปได้ การต่อสู้จำเป็นต้องหยุดลงฉับพลัน ได้แต่มองดูเรือเดินสมุทรที่พังย่อยยับผ่านพ้นสายตาไป


“ท่านพ่อ!”


เสียงเรียกดังเตือนราวจะขาดใจ ไตรตรอนไร้ซึ่งหนทางช่วยเหลือบุตรสุดท้อง นี่คงเป็นการเริ่มต้นของชะตากรรมที่พรากนีลาน่าไปจากอกตนตลอดกาล สิ่งที่หวาดกลัวมาทั้งชีวิตตั้งแต่นีลาน่ากำเนิด วันนี้โคจรบรรจบเกิดขึ้นแล้วอย่างไร้ทางแก้ไข


“ทำไมท่านจ้าวสมุทรไม่ติดตามนีลาน่าไป ท่านห่วงอันใดอีก!”


น้ำเสียงเกรี้ยวกราดไม่พอใจของไฮโรเทน เต้นเร้าให้ติดตามว่าที่เจ้าสาวที่โดนจับพลัดพรากไปต่อหน้าต่อตา ทั้งที่ถ้าเต็มที่เรื่องสู้รบ หนทางชนะรออยู่รำไร แต่ทว่าเวลานี้กลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างราบคาบ


“ชีวิตหมู่มากสำคัญกว่านีลาน่านางเดียว ถ้าพวกเราล้ำแดนเส้นกั้นโลกไปมากกว่านี้ เจ้าก็รู้ว่าภัยพิบัติมหันต์จะนำพาความไม่สงบสุขมาสู่เมืองบาดาล แล้วชีวิตราบเรียบจะสูญสิ้น การเข่นฆ่าจะเกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน เจ้าคงไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่ ไฮโรเทน”

ถึงอย่างไรประโยชน์ส่วนรวมย่อมสำคัญกว่าส่วนตน ไฮโรเทนยอมสงบนิ่งเชื่อฟังคำสั่งจ้าวสมุทรแต่โดยดี ทั้งที่เวลานี้เขารู้สึกขัดแย้งในจิตใจอย่างถึงที่สุด เหตุผลที่นีลาน่าโดนลักพาตัว คงมีต้นตอเป็นแน่ ไฮโรเทนเตรียมเค้นเอาความจริงให้จงได้


++++

โปรดติดตามตอนต่อไป

แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 55 23:16:26

แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 55 15:16:30

จากคุณ : มาโซคิส
เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 08:16:11




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com