PANTIP.COM : W12866366 --วุ่นนัก รักกับบอดี้การ์ด-- ตอนที่ ๑๒

ความคิดเห็นที่ 2

เมื่อส่งงานหมดไปหนึ่งงาน งานต่อมาก็เข้ามาไม่หยุดหย่อน โดยเฉพาะช่วงปลายปีอย่างนี้งานเขียนก็ยิ่งมากขึ้นด้วยความที่เป็นเทศกาลท่องเที่ยว และก่อนจะถึงปีใหม่ ก็มีช่วงเวลาแห่งความสุขสั้น ๆ ที่แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงชั่วข้ามคืน แต่ก็เป็นค่ำคืนที่มีสีสันมากที่สุดคืนหนึ่ง

“คืนนี้ไปลอยกระทงที่ไหนครับพี่แกง” นายเล็กถามขึ้นมาระหว่างเดินทางกลับจากการทำงานนอกสถานที่

“พี่มีนัดแล้วล่ะ” พริกแกงเงยหน้าขึ้นจากการอ่านเอกสาร

“นัดกับใครเอ่ย”

“นัดไปทำคอลัมน์ย่ะ” พริกแกงแหวใส่ เมื่อรู้ว่าน้องชายตัวดีคิดอะไรอยู่ “โรงแรม...” เธอเอ่ยชื่อโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาออกมา “เขาจัดงานวันลอยกระทง”

“แหม ก็นึกว่านัดหนุ่มที่ไหน” นายเล็กไม่วายแซวเธอ

“หนุ่มที่ไหนล่ะ เดี๋ยวส่งพี่ลงที่โรงแรมด้วย แล้วเราก็กลับออฟฟิศไป”

“ให้รถมารอรับมั้ยพี่”

“ไม่ต้องหรอกเล็ก ไม่รู้ว่าจะเสร็จงานเมื่อไหร่ พี่กลับเองได้ ไปล่ะเล็กเจอกันพรุ่งนี้” พริกแกงลงจากรถตู้ ที่ต้องทนวิ่งต่อไปบนถนนที่ได้ชื่อว่ามีการจราจรที่ติดขัดมากเส้นหนึ่งในกรุงเทพมหานครด้วยความเก่าแก่ของถนนทำให้มันคับแคบ แต่ก็เป็นที่ตั้งของสถานที่สำคัญ ๆ หลายแห่ง รวมถึงโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่กว่าจะเข้าไปได้ก็ต้องฝ่าทั้งการจราจรที่ติดขัด ทั้งถนนแคบ ๆ หรือเป็นตรอกเล็ก ๆ เพื่อผ่านเข้าออก ซึ่งสภาพโดยรอบของโรงแรมนั้น ช่างต่างจากบรรยากาศความหรูหราภายในของโรงแรมยิ่งนัก และแน่นอนว่า ถ้าเดินทางมาด้วยเรือก็คงไม่ต้องพบกับสภาพการณ์แบบนี้ แต่ที่แน่นอนกว่านั้นก็คือ พริกแกงไม่เลือกทำเช่นนั้นเด็ดขาด

“คุณสิตาคะ โปรแกรมของโรงแรมมีอย่างนี้นะคะ” เสียงฝ่ายขายของโรงแรมที่บอกถึงความพิเศษของแพคเก็จและบริการที่จะได้รับในฤดูการท่องเที่ยวเช่นนี้ พริกแกงจดข้อมูลพร้อมทั้งถ่ายภาพเอาไว้ ตั้งแต่บริการในโรงแรม จนมาถึงภายนอก

“โปรแกรมของเราจะปิดท้ายด้วยการล่องเรือชมความงามของสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาค่ะ” เสียงนั้นทำเอาพริกแกงตาโต ที่ไม่ใช่ตื่นเต้น แต่เป็นตกใจต่างหาก

“มีลงเรือด้วยหรือคะ” พริกแกงถาม

“โปรแกรมลอยกระทงก็ต้องมีลงเรือสิคะ” เสียงเจ้าหน้าที่สาวยังบอกเธอต่อไป “แล้วนี่ก็ใกล้เวลาออกเรือแล้วค่ะ คุณสิตา เชิญค่ะ”

“หา ต้องลงเรือด้วยหรือคะ ไม่ดีกว่าค่ะ” ฝ่ายขายสาวสวยมองอาการเลิ่กลั่กของพริกแกงแล้วคงแปลกใจว่า แค่ลงเรือ ทำไมต้องตกใจอะไรนัก

“เรือของเราแข็งแรงและปลอดภัยนะคะ” พนักงานสาวคงเดาได้ว่าเธอเป็นกังวล

“เข้าใจค่ะ แต่ดิฉันว่ายน้ำไม่เป็น” พริกแกงยิ้มแหย ๆ

“อ๋อ ไม่ต้องห่วงค่ะ เรามีเครื่องชูชีพ”

“โอย ไม่ไหวมั้งคะ” พริกแกงยังปฏิเสธอ่อย ๆ

“เจ้าหน้าที่ของเราก็ถูกฝึกมาเป็นอย่างดีนะคะ”

“ด้านไหนคะ” พริกแกงซักจนอีกฝ่ายหัวเราะออกมา

“ก็ทั้งด้านการเดินเรือ แล้วก็ทางด้านช่วยชีวิตนั่นแหละค่ะ” เธอพูดต่อเพื่อหวังให้อีกฝ่ายสบายใจขึ้น

“คุณสิตาไม่ต้องกังวลใจ ตั้งแต่เราดำเนินการมายังไม่เคยเกิดอุบัติเหตุเลยนะคะ เชิญเถอะค่ะ ได้เวลาออกเรือแล้ว” จะให้ยื้อต่อไปก็คงไม่ไหวแล้ว เพราะพริกแกงมองเห็นว่า ผู้โดยสารบนเรือนั้นเข้านั่งประจำที่เกือบเต็มทุกที่นั่ง และหลายคนเริ่มมองมาที่เธอ เหมือนกับว่า รอเธออยู่คนเดียวอย่างนั้นแหละ

เป็นไงเป็นกันวะ พริกแกงบอกกับตัวเองเพื่อสร้างกำลังใจ แล้วก็ก้าวลงมาในเรือ

“อาหารเย็นจะเสิร์ฟบนเรือค่ะ เที่ยวให้สนุกนะคะ” พนักงานสาวโบกมือพร้อมส่งยิ้มให้เธอ เรือลำนั้นห่างออกจากท่า ลมแม่น้ำเริ่มพัดกระทบใบหน้าของเธอแรงขึ้น แรงขึ้นตามความเร็วของเรือที่เพิ่มขึ้น เรือลำนี้เป็นเรือนำเที่ยว แบบที่มีการจัดเลี้ยงบนเรือด้วย รูปแบบของเรือที่พริกแกงนั่งอยู่นี้ทำด้วยไม้ มีหลังคาเป็นจั่วแหลม ลำใหญ่กว่าเรือข้ามฟากที่เธอเคยนั่งเมื่อสมัยเรียนที่ศิลปากรพอสมควร แต่จะเป็นเรือไหนพริกแกงก็ไม่เอาด้วยทั้งนั้น สมัยเรียนถ้าพริกแกงไม่ถูกเพื่อน ๆ ลากลงเรือข้ามฟาก ก็คงไม่มีทางเห็นพริกแกงลงเรือเป็นอันขาด แม้เพื่อน ๆ ของเธอจะทราบว่า สาวสวยผู้เก่งกล้าอย่างพริกแกงนั้นว่ายน้ำไม่เป็นซึ่งเรื่องนี้พอเข้าใจได้ แต่การที่เธอกลัวการนั่งเรือขนาดหนักนั้น เพื่อน ๆ ของเธอนั้นออกจะไม่เข้าใจ เพราะถึงแม้ว่าเรือข้ามฟากที่นั่งกันอยู่ทุกวี่วันจะไม่ได้มีความมั่นคงปลอดภัยระดับสุดยอดก็เถอะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะอันตรายเหมือนเดินข้ามถนนเสียเมื่อไหร่ ดังนั้นเพื่อน ๆ ผู้หวังดีก็พยายามทำให้เธอหายกลัวด้วยการชวนกันข้ามฟากไปหาร้านอาหารนั่งกินกันในมื้อเที่ยง หรือ ช้อปปิ้งซื้อของที่ฝั่งวังหลังอยู่เป็นประจำ แต่มันไม่ได้ช่วยให้ความกลัวของพริกแกงลดลงได้เลย

ตลอดทางพริกแกงได้แต่นั่งตัวลีบมองดูคลื่นน้ำตีกระทบกับเรือเป็นระยะ ๆ แล้วก็ชวนเวียนหัว ก็หดหน้าเข้ามาในชายคา แล้วก็นั่งตัวลีบ ๆ ต่อไป ความตื่นเต้นหรือตื่นกลัวของพริกแกงตกอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่ง ที่มองเห็นเธอตั้งแต่ตอนยืนเจรจาความกับเจ้าหน้าที่สาวสวยของโรงแรม และทำท่าต่อรองว่า เธอจะไม่ลงเรือลำนี้ แต่ดูมันจะไม่เป็นผลสำเร็จ จนต้องมานั่งเกร็งอยู่ในเรือลำเดียวกับเขา ทริปนี้ชักสนุกแล้วสิ จากที่เขาได้รับมอบหมายจากคุณลุงของเขาให้พาแขกชาวต่างชาติสองสามีภรรยาให้มานั่งเรือชมบรรยากาศของคืนวันลอยกระทง เขาก็ปล่อยให้ทั้งสองซึมซับบรรยากาศกันไป ส่วนตัวเขาเลี่ยงมานั่งอยู่อีกมุมหนึ่ง จนเห็นหญิงสาวเป้าหมายเข้าให้พอดี

จากคุณ : ธ.ศ.ร. (Thomket)

เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 00:13:01