ขณะนี้เวลาก็ล่วงเลยมาเกือบยี่สิบเอ็ดนาฬิกา เรือโรงแรมลำเดิมก็กลับมาส่งแขกที่ท่าน้ำ หลายคนลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมขึ้นฝั่ง พริกแกงก็เช่นกัน และความโคลงของเรือทำให้เธอนึกขึ้นมาได้ว่า ควรเก็บเจ้าลูกชายของเธอเข้ากระเป๋าให้เรียบร้อย เพื่อก้าวขึ้นจากเรืออย่างมั่นใจ แล้วคลื่นจากเรือใหญ่ที่แล่นผ่านไปก็กระทบเข้ากับเรือไม้ลำนี้ทำให้เรือโคลงมากยิ่งขึ้น เสียงผู้โดยสารหญิงร้องวี้ดว้าย ต่างคนต่างหาที่ยึดเกาะ พริกแกงซึ่งยังไม่ทันตั้งตัวเพราะกำลังเก็บกล้องถ่ายรูปลงกระเป๋า ก็เซไปติดประตูบานพับอีกฝั่งหนึ่ง แต่บานพับเจ้ากรรมดันหลุดโพละออกมา อาจเป็นเพราะเจ้าหน้าที่เพียงแต่งับบานพับนั้นไว้โดยไม่ได้ลงกลอน หลังจากที่เปิดประตูฝั่งนี้ให้แขกลอยกระทงแล้ว
เหวอ.... พริกแกงร้องเสียงหลง แต่ก็ยังช้ากว่าคนตัวใหญ่ที่พรวดมาจากด้านท้ายเรือถึงตัวเธอ แต่ไม่พอดี เขาคว้าไว้ได้เพียงกระเป๋ากล้องที่สะพายไว้ที่ไหล่ของหญิงสาวเท่านั้น มีเสียงหล่นลงน้ำดังตูม ทำให้ทุกคนในที่นั้นหันมองด้วยความตกใจ และก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นอีกครั้งหนึ่งเมื่อมีคนกระโดดน้ำตามไปติด ๆ
ช่วยด้วย ๆ มีคนตกน้ำ ใครสักคนตั้งสติได้ก็คว้าห่วงชูชีพที่ติดไว้ประจำเรือโยนให้กับคนในน้ำ และจากนั้นคนบนเรือก็ได้สติ ต่างช่วยกันโยนแผ่นโฟมเพื่อพยุงร่างกายลงไปเพื่อให้ความช่วยเหลือ พนักงานประจำเรือยึดมือข้างหนึ่งไว้กับเสาเรือ อีกมือยื่นไปจับแขนของชายหนุ่มเพื่อจะดึงเขาเข้าฝั่ง ส่วนอีกมือของเขานั้นประคองเข้าที่ปลายคางของหญิงสาวเพื่อไม่ให้ใบหน้านั้นจมลงไปในน้ำ
ตอนนี้เรือเทียบท่าสนิทดีแล้ว คนบนเรือต่างช่วยกันดึงหญิงสาวที่ถูกประคองไว้ขึ้นไปบนเรือก่อน ส่วนชายหนุ่มผู้ให้การช่วยเหลือนั้นดันตัวเองตามขึ้นมาทีหลัง เมื่อสักครู่ตอนที่พริกแกงยังอยู่ในน้ำ เธอยังพยายามตะกุยตะกายทั้งมือและเท้าอยู่เลย แต่พอถูกน้ำซัดเข้าทั้งปากทั้งจมูกหลายครั้งเข้า เธอจึงนิ่งไป และยังนอนนิ่งจนถึงเดี๋ยวนี้ อภิเศกเห็นท่าไม่ดี เขาต้องปฐมพยาบาลตามที่เขาเคยเรียนและฝึกมาอย่างทันท่วงที
ช่วยด้วย จะจมแล้ว ช่วยฉันด้วย
เสียงเรียกให้ช่วยของผู้หญิงดังเข้ามาอีกแล้ว อภิเศกบอกกับตัวเองว่า เขาฝันแบบนี้อีกแล้ว แต่คราวนี้เสียงในความฝันมันชัดกว่าทุกครั้ง และดังไม่ยอมหยุด ชายหนุ่มดีดตัวเองขึ้นมาจากที่นอน มองไปรอบ ๆ ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่า ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเขา แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วตอนนี้เสียงร้องให้ช่วยยังดังไม่หยุด ทั้ง ๆ ที่เขาตื่นแล้ว แสดงว่า นี่มันไม่ใช่ความฝันล่ะสิ
อภิเศกวิ่งไปยังต้นเสียงอยู่ที่ห้องนอนอีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ติดกัน ทางโรงแรมได้เปิดห้องสูทนี้ให้เพื่อเป็นการขออภัยกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ภาพที่เขาพบคือหญิงสาวคนเดียวกับที่เขาเห็นในความฝันนั่นเอง ที่ว่าคนเดียวกันไม่ใช่เพราะเขาเห็นใบหน้าคนในฝันอย่างชัดเจน แต่เป็นคนเดียวกันเพราะอาการที่ร้องให้ช่วย แต่จะต่างออกไปนิดหนึ่งก็ตรงหญิงสาวในฝันที่เขาเห็นนั้นกำลังดิ้นรนอยู่ในน้ำ แต่คนตรงหน้าเขากำลังดิ้นรนอยู่บนเตียงนอน
ช่วยด้วย ๆ ตายแน่ ตายแล้ว ตาย ช่วยด้วย ไม่มีใครมาเลย ตายแน่ ๆ ช่วยด้วย ๆ พริกแกงทั้งร้องทั้งดิ้นไม่หยุด
สงสัยจะฝันร้าย ชายหนุ่มคิด ก่อนจะพยายามปลุกเธอจากความฝัน
คุณ ตื่น ตื่นสิ อภิเศกเข้าไปจับตัวของหญิงสาวที่กำลังดิ้นเอาไว้ พร้อมประคองใบหน้าและตีที่แก้มเบา ๆ เพื่อปลุกเธอขึ้นจากนิทราที่ดูจะไม่รื่นรมย์นัก
พริกแกงลืมตาโต หรืออาจเรียกได้ว่า เบิ่งตาโพลง อ้าปากค้าง หายใจหอบ ๆ เหมือนตัวเองไปทำอะไรสักอย่างที่เหนื่อยมาก ๆ มา ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เคยตื่นนอนขึ้นมาแล้วเห็นผู้ชายอีกคนอยู่บนเตียงเดียวกับเธอมาก่อน ซึ่งเรื่องนี้น่าตกใจไม่แพ้ฝันร้ายเมื่อสักครู่เป็นแน่
คุณ พริกแกงจนด้วยคำไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ฝ่ายชายจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นเสียเอง
ฝันร้ายเหรอ เขาถามไปมือก็ลูบหลังลูบไหล่และลูบผมเปียกชื้นของเธอไปด้วย ส่วนพริกแกงก็ไม่ได้หนีเพราะกำลังตกใจกับความฝันที่ดูเลวร้าย ๆ พอ ๆ กับเรื่องจริงที่เพิ่งเกิดขึ้นกับเธอเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา
ฝันว่าอะไรครับ เขาถามอีกครั้งเพื่อจะชวนคุย
น้ำ มีน้ำเต็มไปหมด หายใจไม่ออกเลย ใช่ ฉันจมน้ำ ตาย ตายแน่ ๆ เลย พริกแกงพูดออกมาไม่เป็นส่ำ
ไม่ตายครับ ไม่ตาย ถ้าตายจะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง อภิเศกปลอบ
เหรอ ไม่ตายนะ ไม่ตายจริง ๆ นะ พริกแกงมองหน้าคนปลอบ ตอนนี้สติของเธอดูจะยังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ชายหนุ่มลูบผมของเธอเบา ๆ อยู่อีกพักหนึ่งเพื่อให้เธอคลายความตกใจ พร้อมกับนั่งดูหน้าตื่น ๆ ของหญิงสาวไปได้สักพัก อภิเศกก็พูดขึ้นมาว่า
คุณนอนทั้ง ๆ ที่ผมยังเปียกอยู่อย่างนี้น่ะสิ ถึงได้ฝันร้าย มา ผมจะเช็ดผมให้ ชายหนุ่มเหลียวหาผ้าขนหนู เขาเห็นมันพาดอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จึงลุกขึ้นไปหยิบแล้วเดินกลับมาที่เตียง พริกแกงเห็นดังนั้นจึงพูดขึ้นมาว่า
เอ่อ... ไปนั่งข้างนอกมั้ยคะ พริกแกงกระชับเสื้อคลุมแล้วลุกขึ้นจากเตียง ทั้งสองคนอยู่ในชุดเดียวกันคือเสื้อคลุมของทางโรงแรม เพราะเวลานี้เครื่องแต่งกายของทั้งคู่ถูกส่งไปซักรีดอยู่ พริกแกงเดินนำออกมานั่งที่โซฟา อภิเศกเดินตามข้างหลังเพื่อเช็ดผมให้หญิงสาว ท่ามกลางความเงียบ ไม่มีเสียงพูดกันแม้สักคำ จนสักพักชายหนุ่มจึงทำลายความเงียบลง
ฮัลโหล ยังอยู่หรือเปล่าครับ
อือ พริกแกงส่งเสียงตอบรับ แต่คงยังไม่พอ ชายหนุ่มหยุดเช็ดผมของหญิงสาว แล้วเอามือข้างหนึ่งโบกไปมาตรงหน้าเธอ จนพริกแกงอดหัวเราะไม่ได้
ยังอยู่ค่ะ แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
แล้วถ้าผมไม่อยู่ที่นี่ ใครจะช่วยคุณล่ะ ชายหนุ่มย้อนถาม แต่นั่นกลับทำให้หญิงสาวกลับไปสู่อาการตกใจอีกครั้ง
ไม่ ไม่มีใครช่วย ไม่มีใครเลย พริกแกงระล่ำระลัก อาการสั่นเทาแบบนั้นกลับมาอีกครั้ง อภิเศกเห็นท่าไม่ดี เขาวิ่งอ้อมโซฟาจากด้านหลังมานั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ
มีสิ ผมไง ผมช่วยคุณไว้ คุณไม่เป็นอะไรแล้ว คุณแกง เขาเรียกชื่อเธอซ้ำ ๆ เพื่อเป็นการเรียกสติ ชายหนุ่มรู้สึกว่านี่ไม่ใช่อาการตกใจที่อาจเกิดขึ้นหลังจากเผชิญเหตุการณ์ร้าย คล้ายกับการเกิด อาฟเตอร์ ช็อค หลังเกิดแผ่นดินไหว แต่อาการที่หญิงสาวเป็นอยู่นี้ น่าจะเกิดจากจิตใต้สำนึกเลยทีเดียว
ถ้าผมไม่ช่วยคุณไว้ คุณจะมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ชายหนุ่มประคองใบหน้าของหญิงสาวเอาไว้ แล้วจ้องใบหน้านั้นนิ่ง เขากวาดสายตาไปทั่ว ๆ จนเลื่อนสายตามาจับที่ริมฝีปากบวมเจ่อนิด ๆ นั้น เขาเอื้อมมือไปแตะริมฝีปากนั้นเบา ๆ เหมือนคนละเมอ
นี่ไง หลักฐาน เจ้าของมือออกจะเขิน ๆ ที่พูดออกไปอย่างนั้น ใช่ว่าเขาจะไม่เคยจุมพิตใครเสียเมื่อไหร่ แต่การริมฝีปากของคนสองคนมาสัมผัสกันในครั้งนี้มีความหมายมากไปกว่าทุกครั้ง เพราะมันหมายถึง การช่วยชีวิต
พริกแกงมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างเธอเวลานี้ ไม่รู้ว่าเธอมองผิดไปหรือไม่ อย่างไร เพราะเธอเห็นว่าใบหน้านั้นใกล้เข้ามาทุกที เหมือนต้องการจะย้ำกับเธอว่า เขาเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้จริง ๆ
*****************************
เหตุการณ์ต่อไปจะเป็นอย่างไร พบกัน วันจันทร์หน้านะคะ
ขอบคุณทุกการติดตาม และ กำลังใจค่ะ
//////////////////////////////////////
ตอบข้อสงสัยของแฟน ๆ
@ คุณอรุสา น้องพริกแกงกลัวน้ำ เอ้ย กลัวการลงเรือ มีที่มาแน่นอน ตามอ่านกันต่อไปนะคะ
@ คุณหนูนวล มาต่อแล้ว มาอ่านด้วยนะคะ
@ คุณห้าสิบป่าย ใช่ค่ะ ตกน้ำจริง ๆ ค่ะ แหะ แหะ
@ คุณอาราเร่ อาการว่ามาที่หมายถึงตัวเองใช่มั้ยคะ แต่คนเขียนว่ายน้ำเป็นค่ะ แต่ไม่ชอบดำน้ำ
แล้วพบกันใหม่นะคะ
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 55 17:00:34
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 55 10:31:20
จากคุณ |
:
ธ.ศ.ร. (Thomket)
|
เขียนเมื่อ |
:
2 พ.ย. 55 10:21:50
|
|
|
|