Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
จอมเวทไร้พลัง ตอนที่ 2 vote ติดต่อทีมงาน

“ข้าคิดว่าแนะนำกับเจ้าเอาไว้แล้วนะ ว่าน่าจะไปที่น้ำตกแห่งคำสัตย์”

     ร่างของเวเบอร์ปรากฏขึ้นในหอสมุดในเมือง อิกริดกับแอนนายังไม่ได้ออกจากเมือง ทั้งคู่ลงความเห็นว่าน่าจะค้นเรื่องสิ่งวิเศษให้มากพอก่อนจึงออกเดินทาง

     “ข้ากับแอนนาคิดจะหาพวกตำนานสิ่งวิเศษต่างๆเสียก่อน จะได้ไม่ต้องเดินทางย้อนไปย้อนมา” อิกริดกระซิบตอบขณะพลิกหน้ากระดาษ “ที่ข้าเรียกท่านออกมาเพราะอยากขอคำปรึกษา...นี่อย่างไรละ”

     อิกริดพลิกหน้ากระดาษไปพบหัวข้อเกี่ยวกับดาบวิเศษเล่มหนึ่งที่สามารถใช้พลังของไฟและน้ำพร้อมกันได้ แอนนาเดินเข้ามาสมทบพร้อมหนังสือเต็มอ้อมแขน แล้วทั้งสามก็เริ่มถกกันเรื่องดาบวิเศษเล่มดังกล่าว

     “ดาบที่ทรงพลังที่สุดในยุคคือดาบปีกวิหคเล่มนี้” เวเบอร์ย้ำคำให้อิกริดเชื่อมั่นว่าได้ดาบที่ดีที่สุดมาไว้ในครอบครองแล้ว “แทนที่มัวหาอาวุธอื่น สู้ใช้อาวุธเดิมให้เต็มประสิทธิภาพก่อนไม่ดีกว่าหรือ”

     “จริงด้วยนะอิง หาวิธีใช้ดาบปีกวิหคให้ได้ก่อนดีกว่า เหมือนพื้นฐานของการใช้เวทมนตร์...”

     “ต้องใช้พลังที่ตัวเองมีให้ให้เสียก่อน จึงค่อยหาพลังจากแหล่งอื่น...ข้าท่องจำได้หมดแล้วแอนนา อย่าพูดถึงเรื่องพื้นฐานกับข้าน่า” อิกริดตอบเสียงแข็ง เขาเข้าใจพื้นฐานดีกว่าคนอื่นๆเพราะต้องใช้ความพยายามกระ:-)กระสนให้อยู่รอดในคาบการใช้เวทมนตร์

     “ถ้าอย่างนั้นดาบเล่มนี้ทำอะไรได้บ้างละ นอกจากเลาะภูเขาอย่างเมื่อวันก่อนน่ะ”

     “ตามตำนานว่าไว้” แอนนาตอบแทนเวเบอร์ “ดาบเล่มนั้นสามารถใช้เวทมนตร์ได้เจ็ดธาตุเจ็ดแบบ”

     “ข้าว่าเราเปลี่ยนแผนดีกว่า” อิกริดร้องอย่างคึกคะนอง “เปลี่ยนเป็นตามล่าปิศาจในตำนานแถบนี้ จะได้ทดลองดาบเล่มใหม่ด้วย”

     “เจ้ากำลังหลงระเริงในอำนาจนะอิง” แอนนาหยุดยั้งเพื่อนชายที่กำลังบ้าอำนาจ “เจ้ายังใช้ดาบเล่มนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ”

     “เป็นความคิดที่ดี” เวเบอร์โผล่งขึ้นท่ามกลางความประหลาดใจของแอนนา “แต่เราจะกำจัดปิศาจพร่ำเพรื่อไม่ได้ ข้าขอเสนอให้กำจัดเฉพาะปิศาจที่เป็นภัยกับมนุษย์เท่านั้น อย่างปิศาจนกไควนัสในภูเขาเคลาห์ ปีหนึ่งจะมีหนึ่งครั้งที่มันจะออกล่ามนุษย์เป็นเหยื่อ ยามปกติจะแฝงตัวกลืนไปกับภูเขาทำให้หาตัวไม่เจอ มันมีชีวิตมาเกือบร้อยปี แล้วก็ใกล้เวลาที่มันจะตื่นขึ้นอีกแล้วด้วย”

     “นกยักษ์กินคนในตำนาน มีอยู่จริงหรือ” อิกริดขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด นกยักษ์กินคนตัวนั้นเป็นหนึ่งในนิทานพื้นบ้านของเมืองทางตะวันออก “ถ้าข้าขอให้ท่านพาไปที่นั่นล่ะ ท่านจะว่าอย่างไร”

     “เหมือนเดิม ตอบคำถามของข้าก่อน” คราวนี้อิกริดจ้องคู่สนทนาเขม็ง เพื่อให้ใช้ดาบได้เก่งขึ้นเร็วๆเขาจะต้องไปหาเจ้านกตัวนั้นให้เร็วที่สุด ก่อนจะวางแผนต่อไป “หากคนที่เจ้ารักนั้นมีคู่อยู่แล้ว เจ้าจะทำอย่างไร”

     “แย่งชิง! ข้าจะแย่งชิงนางมาเป็นของข้าให้ได้ ตอบแบบนี้พอใจไหม”

     “ดีมาก” เวเบอร์ยิ้มอย่างมีเลศนัย “รีบไปจัดของเถอะ ข้าจะใช้มนตร์เคลื่อนย้ายพาพวกเจ้าไปเอง” แล้วเวเบอร์ก็หายไปในอากาศเหมือนคราวก่อน

     “แบบนี้จะดีหรืออิง” แอนนาประทับฝ่ามือลงบนกองหนังสือ ทำให้หนังสือแต่ละเล่มลอยกลับเข้าชั้นหนังสือด้วยตัวเอง

     “ดีสิ ข้าจะต้องแข็งแกร่งขึ้นแอนนา และการกำจัดปิศาจที่สร้างความเดือดร้อนให้มนุษย์ก็เป็นหน้าที่ของผู้กล้าด้วย”

     “ข้าไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น” แอนนาชายตามองหนังสือสีแดงกำลังแทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างหนังสือเก่าๆสองเล่ม “จำเรื่องเล่าของผู้วิเศษแห่งธาร์สได้หรือไม่ ที่เชื่อใจวิญญาณของเพื่อนเก่าจนเกือบถูกกลืนวิญญาณน่ะ”

     “ไม่หรอกๆ ข้าเชื่อว่าเวเบอร์ไม่มีประสงค์ร้าย แถมเป็นวิญญาณวีรชน คงไม่หลอกคนอย่างข้าหรอก” อิกริดวางมือบนหนังสือบ้าง หนังสือเล่มนั้นลอยห่างจากโต๊ะหนังสือสักหนึ่งฟุตก่อนหล่นสู่พื้นพรมของหอสมุด แอนนาก้มลงหยิบแล้วส่งมันกลับชั้นด้วยตัวเอง “แล้วการทำให้ข้ามีพลังอำนาจแล้วเขาจะได้ประโยชน์อะไร”

     “นั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง! อิง!”

     คำตอบของแอนนามักทำให้อิกริดครุ่นเสมอแม้ส่วนมากจะเป็นประโยชน์ คราวนี้ก็เช่นกัน...


     ร่างของอิกริดและแอนนากลายเป็นก้อนแสงสีทองด้วยเวทมนตร์เคลื่อนย้าย ก่อนเปลี่ยนเป็นลำแสงพุ่งไปยังเทือกเขาเคลาห์แล้วไปหยุดลงนอกเขตหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ตอนแรกอิกริดคิดว่าเป็นหมู่บ้านร้างเพราะอยู่ใกล้ที่อยู่ของนกกินคน ทว่าในที่นี้กลับเนืองแน่นไปด้วยนักรบมากมายจากทั่วสารทิศที่มาเพื่อตามหาและกำจัดนกยักษ์ในตำนาน

     “ข้าคิดว่าเราเป็นคนกลุ่มเดียวที่กล้าเข้าใกล้ที่นี่เสียอีก ว่าอย่างนั้นหรือไม่ แอนนา”

     “ตอนนี้เราไปหาที่พักกันก่อนดีกว่า เรื่องนั้นเอาไว้ถามใครสักคนดูก็ได้”

     จากที่สอบถามจากเด็กรับใช้ ทั้งสองจึงรู้ว่านักรบเหล่านั้นเดินทางมาที่นี่เพื่อปราบนกยักษ์ไควนัส โดยจะมีการยกโขยงมาที่หมู่บ้านนี้ทุกปีในช่วงที่นกยักษ์จะตื่นขึ้นเพื่อต่อสู้กับมัน แม้ไม่มีรางวัลหากชื่อเสียงที่ได้รับย่อมมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด การที่ล้มยักษ์อายุร้อยปีได้ย่อมเป็นเครื่องหมายถึงความเก่งกาจเหนือผู้ใด ส่วนเหยื่อของนกยักษ์ก็คือเหล่าอัศวินที่หมายมาปราบมันนั่นเอง

     “ต้องการคำถามหรือไม่” เสียงและภาพของเวเบอร์ฉายออกมาเมื่อพวกเขาโยนกระเป๋าเดินทางเข้าตู้เสื้อผ้า “แลกกับวิธีใช้เบื้องต้นของดาบเล่มนั้น”

     “ตกลง!” อิกริดตอบอย่างเข้มแข็ง แอนนาบ่นประปอดกระแปดว่าน่าจะทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง

     “ถ้าหากว่า... ทั้งเจ้าและคนที่เจ้ารักต่างมีคู่หมั้นหมายกันอยู่แล้ว เจ้าจะทำอย่างไร”

     ชั่ววินาทีที่ได้ยินคำถามอิกริดรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ น้ำตาจากดวงตาข้างหนึ่งค่อยๆไหลออกมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้ แอนนาสะกิดเพื่อนชายให้รู้ว่ากำลังร้องไห้อยู่

     “ถือว่าผ่าน” เวเบอร์พยักหน้า “คำตอบของน้ำตานั่น สักวันเจ้าจะรู้ด้วยตัวเอง”

     อิกริดใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาพลางคิดว่าเหตุใดน้ำตาจึงไหลออกมาเอง

     “ตั้งสมาธิไปที่ดาบเล่มนั้น เกร็งร่างพร้อมจินตนาการว่ามีพลังเวทไหลลงไปในตัวดาบพร้อมแรงจับ ออกคำสั่งในหัวว่าต้องการให้ดาบแสดงพลังออกมาอย่างไร ถ้าความคิดของเจ้าแรงกล้าพอดาบจะแสดงพลังออกมาตามต้องการ” อิกริดพยักหน้ารับรู้สิ่งที่คู่สนทนาบอก “ทำทุกอย่างเหมือนพื้นฐานที่เจ้าเคยเรียนมา ผิดกันแค่ตอนนี้ข้าทำให้เจ้าใช้พลังได้เท่านั้น”

     “ท่านบรรพบุรุษ” แอนนาแทรก “ท่านทำอย่างไรอิกริดจึงสามารถใช้เวทมนตร์ได้ พ่อของเขาลองทุกวิถีทางแล้วยังทำไม่ได้เลย”

     “นั่นเป็นเรื่องระหว่างข้ากับเจ้าหนุ่มนี่” เวเบอร์กับแอนนาถลึงตาใส่กันอย่างชาเย็น อิกริดก็อยากรู้เหมือนกันว่าเวเบอร์ทำได้อย่างไร

     แล้วแอนนาก็เวเบอร์ก็เริ่มตั้งป้อมใส่กันอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก ด้วยความที่เบื่อการถกเถียงอิกริดจึงทดลองสร้างเปลวไฟออกมาจากคมดาบ เพียงพริบตาเดียวทั้งห้องก็หันมาสนใจการใช้เวทมนตร์ของอิกริด คมดาบเปลี่ยนเป็นสีส้มแดงด้วยไฟที่แผ่ออกมาราวฟืนร้อนระอุ อิกริดสะบัดเบาๆไฟบนคมดาบก็ดับลงดังใจคิด

     เวเบอร์ร้อง หึ! ในลำคอเบาๆแล้วหายตัวไป

     “ขอข้าไปเดินเล่นข้างนอกหน่อยนะแอนนา ช่วยใช้เวทมนตร์ให้ข้าพูดและฟังภาษาของที่นี่รู้เรื่องหน่อยสิ”

     “เอาสิ ข้าอยากกลับไปตรวจสอบเรื่องนี้กับพ่อของเจ้าสักหน่อย อีกสักพักจะกลับ ฝากไปแลกเงินด้วยล่ะ”

     คลื่นอากาศพัดผ่านร่างของอิกริดวูบหนึ่ง แอนนาลองใช้ภาษาอื่นคุยกับเขาปรากฏว่าคุยกันรู้เรื่องราวกับเป็นภาษาเดียวกัน เมื่อร่างของแอนนากลายเป็นลำแสงด้วยมนตร์เคลื่อนย้ายอิกริดก็ถอนหายใจเฮือก เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนางทำท่าทะเลาะกับผู้อาวุโสกว่า แล้วชายหนุ่มก็ปิดลั่นกุญแจประตูห้องพักเพื่อออกไปเดินเล่นหาโอกาสทดลองใช้ดาบเล่มนี้...


     “ตกลงไปดื่มชาด้วยกันนะสาวสวย!”

     “บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิ เจ้าบ้องตื้น! เดี๋ยวแม่แทงด้วยดาบเสียหรอก”

     “ดาบของเล่นหรือจ๊ะ ของแค่นี้เราใช้เป็นตั้งแต่หัดเดินแล้ว”

     ดาบใหม่เอี่ยมถูกเหวี่ยงออกมาจากตรอกแห่งหนึ่งพร้อมเสียงเกี้ยวพาราสี อิกริดหยุดเดิน บางทีคงเป็นนักเลงที่ออกมาจีบสาวฆ่าเวลา คิดแล้วเขาก็ก้าวเข้าไปในตรอกมืดๆเพื่อหาเรื่องนักเลงสี่คนในชุดเกราะสีเงินสง่างาม

     “หยุดนะ!” อิกริดห้ามตัวเองไม่ให้แสดงความบ้าบิ่นออกมาทางแววตา ตอนนี้เขาต้องแสดงตนเป็นสุภาพบุรุษ “ปล่อยผู้หญิงคนนั้นเดี๋ยวนี้”

     ทั้งห้าคนในตรอกแคบๆหันมามองทางเขาทำให้อิกริดเห็นว่าใครตกเป็นเป้าให้คนเหล่านั้นรังแก ผู้กล้าลาเวนเดอร์นั่นเอง! ในชั่วพริบตาอิกริดคิดจะถอยแต่ไม่มีทางถอยอีกแล้ว มีแต่ต้องเดินหน้าเท่านั้น

     “จะหาเรื่องกันหรือไอ้หนู ไม่รู้หรือว่าพวกเราเป็นใคร” นักเลงสี่คนหันมาเบ่งกล้ามใส่โดยหารู้ไม่ว่าอิกริดมีดาบวิเศษอยู่ในมือพร้อมความร้อนวิชาไหลเวียนอยู่ในหัวของเขา “พวกเราคือจตุรเทพแห่งนาส์นนะ กล้านี่ที่คิดต่อกรกับพวกเรา”

     “จะจตุรเทพหรืออะไรข้าไม่สนหรอก” อิกริดเลิกคิ้ว “ข้ากำลังหาคู่มืออยู่พอดี อยากทดลองใช้ดาบเล่มนี้จนตัวสั่นเลยละ” อิกริดวาดดาบท่องคำว่าไฟในใจอย่างต่อเนื่อง ดาบวิเศษก็ตอบสนองต่อคำขอ เพลิงสีส้มสดวิ่งพล่านทั่วใบดาบ

     หนึ่งในสี่จตุรเทพเงื้อดาบเข้าหาผู้ช่วยเหลือ อิกริดยกดาบขึ้นป้องกัน ในเสี้ยวเวลาที่ดาบทั้งสองกระทบกัน อสรพิษเพลิงพลันเผ่นออกมาจากเปลวไฟบนคมดาบพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ทันควัน งูแห่งเปลวไฟฉกกัดโดนส่วนแขนเสื้อทำให้ส่วนนั้นติดไฟลุกโพลงขึ้นทันตา แล้วเปลวไฟบนใบดาบวูบหายในบัดดล

     “ขอเวลานอกก่อน!” อิกริดสบถใส่ตัวเอง อยู่ดีๆก็ใช้ดาบเล่มนี้ไม่ได้เสียอย่างนั้น

     หลังจากดับไฟบนแขนของเพื่อนเสร็จ จตุรเทพอีกสี่คนก็บุกตะลุยเข้าหาอิกริดด้วยความกราดเกรี้ยว อิกริดต้องใช้ความชำนาญพอสมควรในการตั้งรับและเบี่ยงทิศดาบทั้งสามเล่มให้พ้นตัว หมัดซ้ายของเขาซัดบ่าของคนทางซ้ายให้หลีกทางก่อนแทรกตัวไปอีกด้าน ทำเป็นไปดูผู้กล้าลาเวนเดอร์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง

     “ข้าไม่ได้ขอให้เจ้าช่วยสักหน่อย!” ผู้กล้าหญิงคำรามด้วยเสียงกระซิบ

     “ข้าก็ไม่ได้อยากช่วยตั้งแต่แรกแล้ว!” อิกริดตอบอย่างร้อนรน “ข้าแค่อยากลองใช้ดาบเล่มนี้เท่านั้น!” อิกริดหันหลังขวับแล้วใช้แขนปาด คมดาบกรีดแขนของเขาเป็นแนวยาวเรียกเสียงโอดโอยจากอิกริดผู้กำลังถอยร่นอย่างไม่เป็นกระบวน

     “อยากให้ช่วยไหมเจ้าหนู” เสียงของเวเบอร์แว่วเข้าหูท่ามกลางเสียงกระทบกันของดาบ

     ต้องถามกันอีกหรือนี่! อิกริดคิดอย่างเผ็ดร้อน ทางเวเบอร์ก็คงเข้าใจเหมือนกัน

     ไม่ทันสิ้นเสียงในความคิดสติของอิกริดก็ดับวูบแล้วล่องลอยขึ้นเหนือร่าง สิ่งที่มองเห็นคือร่างของเขากำลังใช้ดาบปีกวิหคค้ำยันดาบอีกสามเล่ม ตอนนี้คนที่ถูกเขาเผาแขนกำลังพุ่งเข้ามาหาพร้อมดาบในมือข้างดี

     ดาบเล่มนี้เขาใช้กันอย่างนี้ เสียงของเวเบอร์แว่วเข้าสู่สมองโดยตรง อิกริดขมวดคิ้วอยากเห็นการใช้ดาบแบบผู้รู้ให้เต็มตา

     ดาบปีกวิหคเบี่ยงดาบอีกสามเล่มไปข้างๆ แล้วก็เกิดการเปลี่ยนแปลงในอึดใจนั้นเอง แท่งน้ำแข็งสีเงินคมกริบพลันงอกออกมาจากใบดาบเสียบลงบนแขนขาของเหล่าจตุรเทพอย่างแม่นยำราวจับวาง สำหรับอิกริดแล้วอย่าว่าแต่สั่งให้น้ำแข็งแทงอย่างแม่นยำเลย แค่เสกให้งอกออกมาสักฟุตก็ลำบากแล้ว

     “เห็นแก่สุภาพสตรีข้างหลังนั่น จะช่วยรักษาให้ก็แล้วกัน” เสียงของอิกริดดังออกมาจากร่างที่อยู่ด้านล่าง มือของอิกริดเปล่งแสงซึ่งประกอบไปด้วยพลังในการเร่งการฟื้นตัว “ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้า หากคิดแก้แค้นพวกเจ้าจะโดนหนักกว่านี้!” ไม่ต้องให้พูดซ้ำชายทั้งสี่ก็หนีหัวซุกหัวซุนออกไปจากตรอก

     อิกริดสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามจากร่างของตน ก่อนสติจะถูกดึงกลับเข้าสู่ร่าง

     “เมื่อกี้คือฝีมือจริงๆของเจ้าหรือ” ลาเวนเดอร์เดินไปหยิบดาบ นางจ้องตาของอิกริดชั่วอึคใจหนึ่งราวกับเห็นสิ่งผิดปกติ “แปลก เมื่อกี้ข้าว่าสีดวงตาเจ้าออกเหลืองนิดหนึ่ง สงสัยจะตาฝาด”

     พอพูดถึงดวงตาอิกริดก็นึกถึงเรื่องแปลกประหลาดได้อีกเรื่องหนึ่ง ดวงตาของเขาน่าจะเป็นสีพระจันทร์แดงตามสีของบรรพบุรุษ แล้วเหตุใดจึงเป็นสีฟ้ากัน ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเพราะสายเลือดของแม่เสียอีก แต่จากคำบอกเล่าแล้ว ทุกคนที่สืบเชื้อสายของเวเบอร์จะมีดวงตาสีพระจันทร์แดงทุกคนอย่างไม่มีข้อยกเว้น

     “เจ้าชื่ออะไรหรือ”

     “อิกริด เฟียร์เลส” อิกริดตอบส่งๆ ความรู้สึกตื่นเต้นจากการต่อสู้ยังอาบอิ่มทั่วร่างกาย

     “ข้าจะจำไว้...แต่ไม่ขอบคุณหรอกนะ ก็ข้าไม่ได้ขอให้ช่วยสักหน่อยนี่” อิกริดไม่สนคำตอบที่หยิ่งยโสเพราะไม่มีเจตนาจะช่วยอยู่แล้ว สิ่งที่เขาทำก็แค่หาคู่มือทดลองใช้พลังของดาบเท่านั้น

     “ข้าได้ข่าวเกี่ยวกับเจ้าด้วย เป็นผู้กล้าเต็มตัวแล้วนี่” ตาของอิกริดยังจ้องมองที่ใบดาบ พลางคิดหาทางใช้ให้คล่องขึ้น “แล้วมาที่เมืองนี้ทำไมหรือ”

     “นกยักษ์ไควนัส ข้ามาเพื่อปราบนกตัวนั้น” ผู้กล้าสาวตอบอย่างกล้าหาญ “อีกสองวันก็ได้เวลาตื่นของมันแล้ว”

     “อีกสองวันหรือ” อิกริดพูดกับตัวเอง

     “ดาบเล่มนั้นข้าให้เจ้าไปก็แล้วกัน เพราะข้าได้ดาบวิเศษเล่มใหม่มาแล้ว เป็นดาบคู่ที่ทรงพลังมาก” ผู้กล้าลาเวนเดอร์ยังคงพูดราวกับเข้าใจว่าอิกริดกำลังฟังนางพูดอยู่ “มาพนันกันไหมว่าใครจะกำจัดนกตัวนั้นได้ คนชนะสามารถขออะไรคนแพ้ได้อย่างหนึ่ง”

     นางยังเชิดหน้าพูดราวกับคู่สนทนาคนเดียวยังสนใจนางอยู่ อิกริดบอกลาสั้นๆแล้วเดินกลับ เขาต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับดาบเล่มนี้มากขึ้นกว่าเดิม บางทีอาจให้แอนนาลองใช้แล้วช่วยแนะนำ แบบนั้นย่อมสะดวกกว่าตอบคำถามหนักสมองของเวเบอร์เป็นไหนๆ

     “เดี๋ยวสิ ไม่สนข้าเลยหรือ” ผู้กล้าสาวแหว

     “สนสิ สนว่าเหตุใดเจ้าจึงหาพรรคพวกไม่ได้เลยอย่างไรละ” อิกริดพ่นลมออกจากจมูก

     “ก็ไม่มีใครเข้าตาข้าเลยสักคน” นางตอบ “เอาอย่างนี้ไหม หากข้าชนะเจ้าในเกมล่านกยักษ์ได้เจ้ากับเพื่อนต้องมาเป็นพรรคพวกของข้า ตกลงไหม”

     “ไม่!” อิกริดตอบอย่างไม่เหลือเยื่อใย อย่างไรเขากับนางก็เป็นแค่คนเดินสวนกันอยู่แล้ว

     “กลัวล่ะสิ”

     “ข้าไม่อยากยุ่งกับเจ้าต่างหาก ข้าต้องการเป็นผู้กล้าเพราะแสวงหาพลังอำนาจ ส่วนเจ้าเป็นผู้กล้าเพราะสายเลือดไม่ใช่หรือ ไม่เข้ากันสักนิด” อิกริดพยายามเร่งฝีเท้าแต่หนีนางไม่พ้น

     “โชคชะตาต่างหาก ข้าได้รับคำทำนายมาตั้งแต่เล็กแล้ว หากทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ก็จะพบกับคนแห่งโชคชะตาได้ ข้าจึงมาเป็นผู้กล้าอย่างไรละ”

     “นั่นมันเรื่องของเจ้า”

     “ก็ได้!” ผู้กล้าหญิงเดินไปเท้าสะเอวดักหน้าอิกริดไว้ “แล้วต้องทำอย่างไรเจ้าจึงจะหันมามองข้าบ้างล่ะ”

     “สังหารนกยักษ์ตัวนั้นให้ได้สิ” อิกริดตอบแบบส่งเดชด้วยความอยากกลับที่พัก เพื่อดูว่าแอนนากลับมาหรือยัง...

*****

คุณGTW - - ขอบคุณครับ

ลิงค์

ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12717775/W12717775.html
บทนำ  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12645393/W12645393.html

จากคุณ : Lazy return
เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 55 23:59:04




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com