ความคิดเห็นที่ 1 “ขอบคุณมากนะเจ๊ ฉันก็ภาวนาขอให้มันเป็นอย่างที่เจ๊พูดนะ” ลูกไม้บอกอย่างหมดทาง “ถ้าครบ3เดือนแล้วฉันยังทำไม่สำเร็จ ฉันคงต้องยอมไปกับท่านยมฑูตน่ะเจ๊” “หล่อนอย่าคิดมากเลยนะ บอกตามตรงเจ๊เห็นหล่อนเป็นแบบนี้ เจ๊ก็เศร้าตามนะ เป็นวัยรุ่นต้องอดทน ...โอเคป่ะ” เจ๊รานีจีบนิ้วทำเครื่องหมายโอเค พร้อมขยิบตาให้หนึ่งที ลูกไม้ยิ้มออก “โอเคจ้ะ คน เอ๊ย! ผีอย่างลูกไม้ สู้ๆอยู่แล้ว”  เธอกอดเจ๊รานีอย่างขอบคุณ อย่างน้อยในช่วงเวลาแบบนี้ เธอก็ยังมีเจ๊คอยอยู่ข้างๆ และช่วยเหลือเธอด้วยความจริงใจ หลังจากที่จับมดแดงในเสื้อออกจนหมดแล้ว มดแดงก็รีบกลับมาที่บ้านทันที เธอกำลังทั้งเดินไปเกาไป แบบคันคะเยอไปหมดทั้งตัวกะว่าจะขึ้นไปอาบน้ำแร่ให้หายคันสักหน่อย แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้าขึ้นบันได สายตาอันว่องไวของเธอก็มองเห็นว่าพ่อของตัวเองกำลังยืนคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาว่าเคยเห็นที่ไหน “นั่นพ่อเขาคุยอยู่กับใคร” “สาจะไปรู้หรือค่ะ สาก็เดินเข้ามาพร้อมๆคุณมดแดงนั่นแหล่ะค่า...” มดแดงเหล่มองสาด้วยหางตา ที่กรีดอายไลน์เนอร์จนคมกริบ “ฉันไม่ได้ถามแก ฉันพูดลอยๆ แกช่วยพยุงฉันไปหาพ่อหน่อยสิ” “สาว่า คุณมดแดงไปอาบน้ำทายาหม่องก่อนไม่ดีกว่าหรือคะ ดูสิ สาว่ามันบู่มบู้มยิ่งกว่าเดิมอีกนะคะ สงสัยคุณมดแดงจะต้องเปลี่ยนไซด์บราเชียแล้วมั้งคะเนี่ย”  “ถ้าอย่างนั้น แกก็จัดการ ไปซื้อมาให้ฉันด้วยก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ฉันจะไปหาพ่อ ไปเร็วสิพยุงฉันไป” “ค่า...” แม่สาวสาลากเสียงยาว “พ่อ...”มดแดงส่งเสียงเรียกเข้าไป “คุยกับใครอยู่หรือจ๊ะ” กำนันพันทีหันมามองลูกสาว แล้วก็ต้องตาโต เมื่อเห็นส่วนหนึ่งของร่างกายลูกสาวมันจะดูล้ำหน้าล้ำตาออกมามากกว่าปกติอย่างที่มันควรจะเป็น “มดแดง นี่เผลอแป๊บเดียวเอ็งไปยันฮีมาแล้วหรือวะ ทำไมไม่ปรึกษาพ่อก่อน” “พ่ออ้ะ ...ยันฮงยันฮี อะไรล่ะใต้ต้นมะขามที่หลังตลาดนี่เอง” มดแดงตอบเสียงสะบัด ยังอายปราการกับชาวบ้านแถวนั้นไม่หาย  กำนันพันทีเกาหัวเถิกด้วยความงุนงง “ แล้วนายคนนี้...” “ไอ้ช้าง เอ็งกลับไปก่อน”  กำนันพันทีหันไปบอกชายคนดังกล่าว ที่ก้มศีรษะให้กำนันแล้วเดินออกไป มดแดงพยายามพิจารณารูปร่างหน้าตาแล้วก็ ...         “ฉันนึกออกแล้วพ่อ นี่มันคนของอาจารย์ทองหลางนี่ แล้วทำไมต้องมาหาพ่อถึงบ้านด้วยล่ะ หรือว่า...พ่อจะเปลี่ยนรสนิยม อี๋ ไม่เอานะพ่อฉันรับไม่ได้อ้ะ” มดแดงขนลุก         “ไฮ้! ...นังลูกคนนี้ นี่เองคิดลึกไปถึงไหนวะเนี่ย ไม่มีอะไรโว้ย มันก็แค่มาคุยธุระเฉยๆ...ว่าแต่เอ็งเถอะ เล่าให้พ่อฟังสิว่าไอ้ใต้ต้นมะขามหลังตลาดมันมีอะไรดี ทำไมมันถึงได้ โอ่อ่า อาราเร่ แบบนี้ฮะ” กำนันพันทีเดินสำรวจรอบตัวลูกสาว         “ก็ไอ้มดแดงบ้า บนต้นไม้สิพ่อ ฉันกำลังยืนคุยกับป้อมขาอยู่ดีๆมันหล่นมาได้ยังไงก็ไม่รู้ พ่อดูสิฉันคันไปหมดทั้งตัว พูดปุ๊บคันปั๊บเลย ถ้าไม่มีอะไรงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะพ่อไม่ไหวแล้วๆ...ไปนังสาพาฉันขึ้นไปข้างบน ...เกาข้างหลังให้หน่อยสิฉันคันยุบยิบๆไปหมดแล้วเนี่ย”         “ค่า...รับทราบแล้วค่า” แม่สาวสารับคำ ช่วยเกาแถมยังพยุงนายสาวขึ้นไปข้างบนห้อง อาจารย์ทองหลาง หยุดบริกรรมคาถา หยิบลูกประคำเม็ดใหญ่เป้งสีดำมาแขวนคอแล้วหันมาหาลูกน้อง “ไอ้ช้าง กำนันว่ายังไง ได้เรื่องไหม?” “ยังตามหามันไม่เจอเลยครับอาจารย์” “แล้วมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนวะ ไอ้เว...เอ๊ย! ดวงมันแข็งจริงๆ” อาจารย์ทองสบถ อารมณ์โมโหเริ่มจะเกิด จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 55 14:57:40

ความคิดเห็นที่ 2 “ถ้าวันนั้นอาจารย์ให้ผมเป็นคนลงมือ ป่านนี้มันคงไปลงนรกเรียบแล้ว” “ฮึ่ย! เออข้าพลาดเอง คิดว่าเรื่องแค่นี้ไอ้กำนันมันจะจัดการได้ แต่ยังไงเอ็งก็ต้องตามหามันต่อไป ต่อให้พลิกแผ่นดินตามล่าเอ็งก็ต้องลากคอมันมาให้ข้าให้ได้ เข้าใจไหม ไอ้ช้าง” อาจารย์ทองหลางสั่งอย่างเด็ดขาด ไอ้ช้างพยักหน้ารับ “ครับ” มันขบกรามแน่น ดวงตาแข็งกร้าวกำหมัดจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน ตามแขนและข้อมือ  บวกกำร่างกายกำยำใหญ่โตเหมือนนักมวยปล้ำ ด้วยเพราะเคยเป็นแชมป์มวยเก่า ที่เอาชนะน๊อกคู่ต่อสู้มาเกือบทุกเวทีที่ขึ้นชก อาจารย์ทองหลางเคยไปดูการแข่งขันชกมวยมาครั้งหนึ่ง เห็นว่าหน่วยก้านดี ก็เลยทาบทามให้มาร่วมงานด้วย ด้วยค่าตัวแพงลิบลิ้ว  “ไอ้เหล็ก ...จะลากคอมึ...มาให้ได้!” เจ๊รานีนั่งท้าวคางมองลูกไม้ที่เอาแต่เดินไปเดินมา  ตั้งแต่ตอนเย็น จนตอนนี้มืดค่ำจนเห็นพระจันทร์เสี้ยวในคืนเดือนแรม ขึ้นมาอยู่บนท้องฟ้าแทนพระอาทิตย์ ที่อัสดงลงสู่พื้นโลกไปนานแล้ว “นี่ หล่อนจะเดินไปเดินมาทำไมยะยายลูกกบ  เจ๊มองตามจนตาจะเหล่อยู่แล้วนะเนี่ย”  เจ๊รานีบนอุบ ลูกไม้จึงหยุดเดิน “โธ่เจ๊ ก็ฉันเครียดนี่นา คิดจนจะหัวแตกตายอีกรอบอยู่แล้ว ยังคิดอะไรไม่ออกเลย นี่ถ้าครบ3เดือน แล้วท่านยมฯ ขึ้นมารับฉัน ก็จบกันเลยนะเจ๊” ลูกไม้กังวนเป็นอย่างมาก “ก็ถ้าเจ้าจะเปลี่ยนใจ ไปกับเราตอนนี้เลย เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ วิญญาณชินาณา” เสียงคุ้นหูดังขึ้นลูกไม้กับเจ๊รานีหันไปมอง ก็เห็นชายในชุดแจ๊คเก็ตหนังสีดำกับผ้าพันคอสีแดงแพรด ที่ลูกไม้เคยทักตอนเจอครั้งแรกว่าเหมือนแก๊งทวงหนี้ยืนกอดอกอยู่ข้างหลัง “ท่านยมฯ !” สองตนร้องเสียงหลงออกมาพร้อมกัน “ท่านยมขึ้นมาบนโลกทำไมคะ หรือว่าจะมารับฉัน...” ลูกไม้ส่ายหน้าดิก “ไม่นะ ฉันไม่ไป! ท่านจะผิดสัญญาหรือ?” ท่านยมฯ ยิ้มมุมปาก “คนอย่างเรา ไม่ผิดคำสัญญาอยู่แล้ว เราพูดว่า 3เดือน ก็คือ3เดือน แต่ที่เรามาหาเจ้าในวันนี้ เราก็แค่มีบางอย่างจะให้เจ้าได้ดูเพื่อว่าเจ้าจะได้ไปกับเราได้เร็วขึ้นไงล่ะ” “อะไรหรือค่ะท่าน?” ลูกไม้ถามด้วยความฉงน ท่านยมทูตไม่ตอบ แต่กลับชี้นิ้วมือขึ้นไปบนกลางอากาศ ไม่นานก็ปรากฏเป็นจอภาพขึ้นมา คล้ายกับทีวี จอ แอลซีดี จอใหญ่สัก40 นิ้ว “เจ้าจงตั้งใจดูภาพเหตุการณ์นี้ให้ดีๆ เราคงช่วยเจ้าไดเพียงเท่านี้” ท่านยมทูตบอกกับเธอ ลูกไม้พยักหน้าอย่างตื่นเต้น ดึงแขนเจ๊รานีให้มาดูด้วยกัน เมื่อลูกไม้ได้เห็นเธอก็ถึงกับตาโต เธอชี้นิ้วสั่นๆไปที่ภาพนั้น “นั่น...นั่นมันวันที่ฉันถูกไล่ยิง...วันที่ฉันตายนี่นา!” ลูกไม้ละล้ำละลักพูดออกมา เธอยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้อย่างไม่มีวันลืมทีเดียววันตายของเธอ แต่ที่ไม่รู้อยู่อย่างเดียวก็คือ ใครเป็นคนฆ่า และมันฆ่าเธอด้วยเหตุผลอันใด “เฮ้ย! รถกระบะคันนั้นกำลังไล่ยิงรถหล่อนนี่”  เจ๊รานีดูภาพนั้นแบบตาไม่กระพริบ “โอ้ว แม่เจ้า อย่างกับในหนังแน่ะ” ลูกไม้มองภาพที่เคลื่อนไหวบนจอด้วยความแค้นเคือง เธอกำมือแน่นน้ำตาหยดใสเอ่อไหลออกมาจากหน่วยตาสองข้างของเธอ เธอรู้สึกว่าความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันเหมือนด้ายที่กำลังพันกันยุ่งไปหมดยิ่งหาปมเท่าไรด้ายก็ยิ่งพันกันแน่นขึ้นไปก็เท่านั้น เธอทั้งเสียใจระคนสับสนอยากจะรู้ความจริงแต่ก็หาต้นเหตุของปัญหาไม่เจอ “นั่น! มันยิงโดนล้อรถหล่อนแล้ว ยายลูกปิงปอง” เจ๊รานีปิดตาด้วยความหวาดเสียวเมื่อเห็นรถของชินาณา โดนยิงล้อและกำลังส่ายไปส่ายมาอย่างน่ากลัว “ว้ายตายแล้ว! นี่ถ้าไม่ติดต้นไม้ต้นนั้นนะ รถหล่อนพร้อมกับร่างหล่อน ดิ่งพสุธาลงเหวไปแล้วแน่ๆเลย ” เจ๊รานีซู้ดปาก “อูย น่ากลัวจัง ดูสิ หล่อนเลือดออกเต็มหัวเต็มหน้าเลยอะ”  เจ๊รานียกสไบสีเขียวของตัวเองขึ้นมาปิดตา แล้วก็ต้องเอออกแทบไม่ทัน เมื่อเห็นภาพต่อจากนั้น  “นั่น! มีคนเดินลงมาจากรถคันที่ไล่ยิงหล่อนด้วย” เจ๊รานีบอกอย่างตื่นเต้น ลูกไม้ปาดน้ำตาทิ้งไปแล้วดูตามที่เจ๊บอก จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 55 15:05:25

ความคิดเห็นที่ 3 “จริงด้วย ผู้ชายสามคน พวกมันเป็นใคร” เธอพยายามเพ่งมองไปที่หน้า แต่เพราตอนนั้นมืดมากแถมสายฝนที่กระหน่ำตกลงมาจนมืดฟ้ามัวดิน จึงไม่สามารถมองเห็นหน้าของคนพวกนั้นอย่างชัดเจนได้ แต่แสงฟ้าแลบสว่างจ้าในตอนนั้นมันทำให้สายตาของเธอเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง ของในหนึ่งในสามคน ที่กำลังยืนดูรถของเธออยู่ “แหวนทับทิม!” “เอ้า...แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้น มันตบหน้าผู้ชายที่ถือปืนทำไมกันแปลกจริง...พวกเดียวกันแท้ๆ” เจ๊รานีพูดทักขึ้นมาอย่างสงสัย “ไอ้พวกนี้มันเลวบริสุทธิ์จริงๆ ฆ่าคนอื่นแล้วยังจะลงมาดูผลงานอีก มันน่าจับหักคอจิ้มวาซาบินัก ฮึ่ย!” เจ๊รานีหักนิ้วมือดังกร๊อบ เมื่อท่านยมทูตลดมือลง ภาพทุกอย่างที่ปรากฏก็หายไปในทันที “ที่เราให้เจ้าได้เห็นสิ่งนี้ ไม่ใช่เพราะเราใจอ่อนกับเจ้าหรอกนะ แต่เราอยากจะช่วยร่นเวลาในการตามหาความจริงของเจ้าให้เร็วขึ้น เจ้าจะได้หมดห่วงและยอมไปกับเราแต่โดยดี เราจะได้ไม่ต้องปวดหัวขึ้นมาตามจับเจ้าให้เหนื่อยต่างหากล่ะ” ท่านยมทูตรีบบอก “หือ...” เจ๊รานีทำเสียงขึ้นจมูก “เกิดจะใจดีขึ้นมาซะอย่างนั้น” ลูกไม้ยกมือไหว้ท่าน “แค่นี้ฉันก็ขอบคุณมากแล้วล่ะค่ะ ที่ท่านเข้าใจฉันและยอมให้ฉันยอมอยู่บนโลกมนุษย์เพื่อสืบหาความจริง”  ท่านยมทูตพยักหน้ารับรู้ “เราต้องไปแล้ว มีเสียงสัญญาณเตือนว่ามีคนตาย เราต้องไปรับดวงวิญญาณก่อน และหวังว่าอีกไม่นาน เรากับเจ้าคงจะได้เจอกันอีกนะ วิญญาณชินาณา”  พอพูดจบท่านก็หายตัวไปในทันที ทิ้งให้เห็นแต่ลำแสงสีแดงเอาไว้ในอากาศ เจ๊รานีโบกมือบ้ายบาย หย็อยๆ “ยายลูกจัน ตอนนี้รู้แค่ว่าคนร้ายมันสวมแหวนทับทิม แล้วจะยังไงต่อ คนที่สวมแหวนแบบนี้ มันก็มีไม่ใช่น้อยนะ แล้วไอ้แหวนที่เราเห็น มันก็ไม่ได้มีวงเดียวในโลกด้วย” “แต่คนที่สวมแหวนทับทิม แล้วมีรอยสักรูปเสือดำที่ท้องแขนข้างซ้ายมันก็ไม่ได้มีทุกคนไม่ใช่หรือเจ๊”   “รอยสักเหรอ?” เจ๊รานีถาม ลูกไม้พยักหน้าไม่ใช่แค่แหวนเท่านั้น ที่เธอสังเกตเห็น แต่รอสักเด่นชัดบนท้องแขนนี่สิมันชัดเจนยิ่งกว่า ในตอนที่ชายคนนั้นยกมือขึ้นตบหน้าผู้ชายอีกคนที่ถือปืน “ฉันจะต้องตามตัวมันให้เจอให้ได้ ฉันจะถามมัน ว่ามันทำแบบนั้นกับฉันได้ยังไง!” ลูกไม้กำมือแน่น ด้วยความโกรธแค้นที่มันมาจุกอยู่เต็มจิตใจของเธอ “มันต้องชดใช้!”  ด้วยแรงแห่งความโกรธแค้นและอาฆาต จึงทำให้ตอนนี้วิญญาณของเธอดูน่ากลัวจนเจ๊รานียังต้องถอยหลังหนีออกไป จากสายลมอ่อนๆก็กลับกลายเกิดเป็นลมกรรโชกแรงขึ้นๆ เหมือนว่าพายุฝนกำลังจะมาก็ไม่ปาน จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 55 15:07:35

ความคิดเห็นที่ 4 555 เจ้าที่ชื่อยาวเหยียด จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 55 15:33:49

ความคิดเห็นที่ 5 จากตอนที่แล้ว...ววว...จ้า คุณมาโซคิส --- งงเต๊กเลย โดนยายลูกไม้สิง 555+ เดี๋ยวก็หายแล้วมิต้องเป็นห่วง คุณGTW--- ชมแบบนี้ ลูกไม้ก็เขินแย่555+ ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่าน^^ คุณกะตุ้งนิ้ง --- ลูกไม้อาจจะได้ชื่อใหม่อีกยาว..ววว โฮะๆๆ กว่าจะถึงตอนจบ ^^(คนเขียนยังไม่เคยจะนับเลยว่าตอนนี้มีกี่ชื่อแล้ว กร๊ากๆๆ) ไม่ไหวจะนับ^0^ คุณ Sniper-1500watt--- ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน ขอบคุณค่า.... จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 55 15:51:15

ความคิดเห็นที่ 6 พี่ชมนค่ะ ตอนนี้มันส์มากเลยค่ะ ลูกไม้เริ่มออกลายแล้ว >< มาต่อไวๆน่ะค่ะ รออยู่ จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 55 19:35:53

ความคิดเห็นที่ 7 ตื่นเต้น..ตื่นเต้น..เจ้รานีน่ารีกอ๊ะ..อยู่ด้วยช่วยหนูลูกไม้ตล๊อดๆๆ จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 20:29:47

ความคิดเห็นที่ 8 นึกว่าจะมีเฉพาะชื่อประเทศไทยเท่านั้นที่ยาว^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 55 11:03:56