ความคิดเห็นที่ 1 องค์หญิงสงวนหยุดคิดนิดนึงก่อนจะพูดว่า “พี่กำลังคิดตีสนิทกับองเลิ้งกุ๋นเหรอ” องค์เพาคงหายโมโหแล้ว จึงตอบด้วยเสียงธรรมดาว่า “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แต่เจ้าต้องเข้าใจก่อนว่าตอนนี้คนที่มีอำนาจจริงๆในวังเรา คือองเลิ้งกุ๋น การที่ทำให้เขาอยู่ฝ่ายเดียวกับเราจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น” “ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยนี่คะเสด็จพี่ ยังไงก็ตามพี่มีก็ต้องใหญ่ที่สุดอยู่แล้ว” องค์เพาคิดว่าองค์สงวนน่าจะเข้าใจอะไรผิด “ไม่หรอก พี่มีไม่ได้มีอำนาจอันใด อำนาจจริงๆตอนนี้คือองเลิ้งกุ๋น ซึ่งได้อำนาจมาจากพระเจ้ามินมาง นั่นแหละคืออำนาจที่แท้จริง” “เสียมอาจกำลังวางแผนช่วยพวกเราอยู่ก็ได้นะคะ” องค์สงวนเสนอความคิด องค์เพาไม่เห็นด้วย “เจ้าคิดแบบนี้ก็ไม่ถูก เหมือนเอาจมูกคนอื่นมาหายใจ” “แล้วการขึ้นเขาพระราชทรัพย์แบบเป็นทางการมันเป็นปัญหายังไงเหรอเพคะ” องค์สงวนถามไปอย่างซื่อๆ จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 02:53:12 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 2 องค์เพาตอบอย่างที่นางคิด “มันน่าสงสัยว่าองเลิ้งกุ๋นคิดยังไงต่อพี่มีกันแน่ องเลิ้งกุ๋นผู้นี้เป็นคนที่ล้ำลึก เข้าถึงยาก ทุกการกระทำของเขายากที่เราจะรู้ได้ว่า เขากำลังคิดอะไรอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่น่ากลัว ถ้าเขาจัดขบวนพิธี อย่างเป็นทางการในการขึ้นเขาพระราชทรัพย์ มันอาจทำให้เกิดความยุ่งยากตามมา หรือว่านั่นจะเป็นสิ่งที่เขาต้องการ” องค์สงวนคิดตามองค์เพา “แสดงว่าองเลิ้งกุ๋นคนนี้ดูยากมากว่าเป็นคนยังไง” แต่องค์เพาคิดในใจว่าจริงๆแล้วผู้ชายคนนี้ก็ดูไม่ยากหรอก ช่วงเย็น ณ มุมหนึ่งของพระราชวังหลวงฝั่งบันทายแก้ว องเลิ้งกุ๋นมาเข้าเฝ้านักองค์มีเพื่อปรึกษาเรื่องการขึ้นเขาพระราชทรัพย์ “ท่านบอกว่าควรจัดพิธีอย่างเป็นทางการเหรอ” “ใช่แล้วพระองค์หญิง หลังจากเจ้าขึ้นครองราชย์ เจ้ายังไม่ได้ออกไปพบปะราษฏรของเจ้าเลยนี่ นี่เป็นโอกาสอันนี้ที่เจ้าจะได้ทำหน้าที่พระเจ้ากรุงกัมพูชานอกวัง” แต่ในใจของนักองค์มีไม่คิดเช่นนั้น นางคิดแต่ว่าการได้ไปกราบพระบรมอัฐิของ สมเด็จพระอุทัยราชาครั้งนี้คงทำให้ชีวิตที่น่าเบื่อดูมีสีสันมากขึ้น อย่างไรก็ตาม นักองค์มีสังเกตได้ถึงการกระตือรือร้นขององเลิ้งกุ๋น นางคิดว่าเขากระตือรือร้นมากไปจนผิดสังเกต ทำไมองเลิ้งกุ๋นถึงอยากจะไปกราบอัฐิ ของเสด็จพ่อนักหนา ไม่เห็นจะมีเหตุผลเลย พระเจ้ามินมางคงไม่โปรดเสด็จพ่อถึงขนาดนั้น แล้วทำไม นักองค์มีพยายามขบคิด แต่ก็ยังคิดไม่ออก จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 02:54:26 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 3 รุ่งเช้า ข่าวการวางแผนการขึ้นเขาพระราชทรัพย์ของพระเจ้ากรุงกัมพูชากับผู้ว่าราชการ อย่างเป็นทางการก็ร่ำลือไปทั่ววัง ตกบ่ายก็ร่ำลือไปเกือบจะทั่วพนมเปญ ตอนนั้นประชาชนหลายคนคิดเห็นไม่ตรงกันกับข่าวแบบนี้ มันจะมีทั้งที่ชอบและไม่ชอบ ส่วนคนในวังเองก็คิดกันไปต่างๆนานา ท่านแก้ว ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ถึงขั้นเรียกประชุมขุนนางวาระพิเศษ แต่คนที่เกรี้ยวกราดสุดๆคงเป็นองค์แบน “มันคิดว่ามันเป็นใคร เดี๋ยวนี้องเลิ้งกุ๋นเริ่มที่จะกำแหงมากขึ้นแล้วนะ องค์มีก็ตามใจมันเข้าไป มันเป็นญาติโกโหติกาอะไรกับเรา มันถึงบังอาจ จะมาขึ้นเขาพระราชทรัพย์อย่างเป็นทางการ ชีวิตมันคงไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง” องค์เพาถามขึ้น “แล้วพี่แบนจะทำยังไง ได้ข่าวว่าตอนนี้ในวังก็ได้ตระเตรียม ขบวนพิธีนี้กันแล้ว ขนาดท่านแก้วก็ยังไม่กล้าขัด” จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 02:56:30 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 4 องค์แบนเปลี่ยนสีหน้ากะทันหันเป็นการกระหยิ่มยิ้มย่อง “แต่คิดอีกแบบก็ดีนะ น้องมีจะได้รู้ว่าจริงๆแล้วประชาชนรู้สึกอย่างไรกับเรา” องค์เพาสงสัย “หมายความว่าอะไรคะพี่แบน” “ก็หมายความว่าตั้งแต่น้องมีครองราชย์ ไม่เคยเลยสักครั้งที่น้องมีจะเห็นกับตาของตัวเอง ว่าประชาชนรู้สึกอย่างไรกับเรา ครั้งนี้จึงถือเป็นโอกาสอันดี มิใช่เหรอ” องค์เพากล่าวต่อ “ดูพี่หญิงแบนจะเปลี่ยนความคิดเร็วนะเพคะ จากชังเป็นชอบขบวนพิธีแบบนี้” “เอาเถอะ ฉันไม่อยากมาต่อปากต่อคำกับเธอ เอาเป็นว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เพียงแต่เราเป็นผู้เฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นก็แล้วกัน” คืนนั้นนักองค์แบนยังลอบส่งข่าวต่างๆให้ทางเสียมรู้เพื่อเป็นการตัดสินใจว่าจะทำการใดต่อไป คืนหนึ่ง สงครามกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ ฮาลองเดินเข้ามาทักเขา “เป็นไงบ้าง คิดอะไรอยู่ล่ะเพื่อน” “ท่านน่าจะเดาได้นะว่าข้ากำลังคิดถึงวันขึ้นเขาพระราชทรัพย์” สงครามตอบอย่างกังวล ฮาลองกล่าวต่อว่า “ก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่าคิดนะว่าทำไมองเลิ้งกุ๋นถึงคิดที่จะทำอะไรแบบนั้น” “ข่าวลือมาจากในวังว่าจริงๆแล้วเป็นความคิดขององค์เพาที่จะชวนองเลิ้งกุ๋นขึ้นเขาพระราชทรัพย์” ฮาลองตกใจมาก “ท่านหมายความว่าความคิดเรื่องพวกนี้มาจากองค์เพาเหรอ” “ใช่ แต่องเลิ้งกุ๋นเอาความคิดนี้ไปทูลพระเจ้ากรุงกัมพูชา และในท้ายที่สุดพระองค์ก็ไม่ทรงขัดข้อง” ฮาลองทำหน้าครุ่นคิด “เรื่องนี้มันแปลกๆอยู่นะทั้งองค์เพาและองเลิ้งกุ๋น องค์เพาเป็นคนชวน แต่องเลิ้งกุ๋นเป็นคนที่ไปชวนนักองค์มีต่อโดยไม่สนใจองค์เพาเลย แต่ละคนคิดอะไรกันแปลกๆ” สงครามตอบกลับว่า “แต่ละคนมีจุดประสงค์ที่ต่างกันในการที่จะทำอะไรบางอย่าง” “งั้นเราต้องมารอดูกันว่าวันนั้นแต่ละคนจะบรรลุจุดประสงค์ของตัวเองหรือไม่” จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 02:58:02 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 5 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 11 และแล้วก็ถึงวันที่ขบวนพิธีพร้อมที่จะขึ้นเขาพระราชทรัพย์ วันนั้นในวังมีความเคลื่อนไหวสูง ทุกคนกำลังรอดูในสิ่งที่ตัวเองอยากดูหรือสิ่งที่ ตัวเองคาดการณ์ไว้ นักองค์มีได้เสด็จมาถึงขบวนพิธีและได้พบกับองเลิ้งกุ๋นซึ่งรอต้อนรับอยู่แล้ว พระนางตกพระทัยมากกับการจัดขบวน เพราะเป็นขบวนที่พระนางกับองเลิ้งกุ๋นนั่งไปด้วยกัน “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเรากับท่านจึงนั่งคู่กันไป ดูแล้วมันแปลกๆนะ” องเลิ้งกุ๋นทำท่าทีสงสัย “แปลกยังไงเหรอ ไม่เห็นมีอะไรผิดสังเกตนี่นา ท่านเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชา เราเป็นผู้ว่าราชการของเมืองพนมเปญ นั่งขบวนเดียวกันมันจะแปลกได้ยังไง” นักองค์มีมีสีหน้าโกรธมาก “แสดงว่าเป็นแผนของท่านแต่แรกในการที่อยากให้ขบวนเป็นแบบนี้ มิน่าล่ะถึงเข้ามาชวนข้าด้วยใบหน้ายิ้มระรื่น ที่แท้ก็มีเลศนัยนี่เอง” “เจ้าจะดูแคลนข้ามากไปแล้วนะ ข้าก็สั่งให้ทุกคนเตรียมทุกอย่างตามความเหมาะสม ทำไมเจ้าถึงคิดกับข้าแบบนี้ หรือเป็นเพราะว่าข้าเป็นคนของโดเวียต” จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 03:00:03 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 6 นักองค์มีโต้ตอบ “จะมาพูดอะไรตอนนี้ มันเป็นเรื่องที่เราเถียงกันไม่จบไม่สิ้นหรอก มันคนละประเด็น” “ถ้าคนละประเด็นจริง เจ้าควรจะหยุดคิดเรื่องอื่นและเตรียมขึ้นขบวนพิธีของเจ้าได้แล้ว” นักองค์มีรู้สึกว่าตัวพระนางเองเริ่มจะทนองเลิ้งกุ๋นไม่ได้มากขึ้นทุกขณะ แต่ในใจก็คิดว่าวันนี้วันดีที่จะได้มีโอกาสกราบพระบรมอัฐิของเสด็จพ่อ พระองค์จึงไม่ควรคิดอะไรมาก ขณะที่กำลังทรงตัดสินพระทัยอยู่นั้น องค์แบนได้เสด็จมาพอดี องค์แบนพูดกับองเลิ้งกุ๋นว่า “ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้” “ข้าไปทำอะไรเหรอ” “เจ้าจัดขบวนพิธีโดยให้ข้ากับองค์เพาและองค์สงวนนั่งด้วยกัน” “แล้วมันแปลกตรงไหนล่ะ” “แต่ท่านไม่ควรทำแบบนี้นะ ท่านควรแยกเราออกมา เราเป็นพระธิดาองค์โตนะ ท่านจะให้เราเบียดเสียดกันสามคนได้อย่างไร” “แต่พวกท่านตำแหน่งเท่ากันนะ พระประมุขรอง คนที่ตำแหน่งเท่ากันก็ควรที่จะนั่งด้วยกัน แล้วข้าไปตีความผิดตรงไหน” “เจ้า” องค์แบนโมโหมาก เลยเดินกลับตำหนักไปโดยไม่ได้แยแสเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 03:01:02 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 7 องเลิ้งกุ๋นไม่สนใจองค์แบน เขาหันมาหาองค์มี “เชิญเสด็จเถอะ เดี๋ยวจะเสียฤกษ์ซะเปล่าๆ” องค์มีขึ้นขบวนพิธีโดยนั่งคู่กับองเลิ้งกุ๋นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ขบวนถัดไปเป็นของพระประมุขรอง ซึ่งตอนนี้มีแค่สองคนคือองค์เพากับองค์สงวน หลังจากนั้นจึงเป็นขบวนของขุนนางและข้าราชบริภาร ส่วนบุเร ซัน ราชศักดิ์ ฮาลองและสงครามต่างขี่ม้าเดินคู่ไปกับขบวนของ นักองค์มีและองเลิ้งกุ๋น พวกเขาทั้งห้าคนเปรียบเหมือนกับทหารเอกที่คอยอารักขากษัตริย์ของกัมพูชา บุเรคิดในใจว่าหลังเหตุการณ์นี้เขาคงต้องคุยกับสงครามในหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องวันนี้ เขาคิดว่าองเลิ้งกุ๋นจัดขบวนแบบนี้ไม่ถูก เพราะไม่น่าที่จะให้นักองค์มีกับองเลิ้งกุ๋นอยู่ขบวนเดียวกัน บุเรไม่เข้าใจว่าทำไมสงครามถึงปล่อยผ่านเรื่องแบบนี้ไปได้ จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 03:01:55 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 8 ส่วนขบวนของพระประมุขรอง องค์สงวนได้ถามขึ้น “ทำไมพี่แบนถึงโมโหขนาดนั้นเพคะ” องค์เพาตอบน้องสาว “อย่าลืมนะว่าพี่แบนคือธิดาองค์โตของเสด็จพ่อ พี่แบนเองก็คงรู้สึกไม่ดี ที่ถูกจัดขบวนให้อยู่กับเราสองคน เพราะมันคงดูเบียดเสียดยัดเยียดน่าดู นี่ขนาดพี่แบนสละสิทธิ์ไปแล้วนะ เราสองคนยังรู้สึกว่านั่งเบียดกันเลย” “แต่มันก็มีวิธีแก้ไขนี่เพคะ น้องเองไปนั่งกับเหล่าขุนนางก็ได้” องค์เพารู้สึกรำคาญเลยพยายามจะตัดบท “เอาเหอะ นั่งด้วยกันสองคนก็ดีไปอย่าง เราสองคนอย่าลืมว่าตอนนี้เราต้องสามัคคี กันไว้ให้มากๆ สถานการณ์การเมืองในกัมพูชาเองใช่ว่าจะเรียบร้อย และที่สำคัญมากกว่าอะไรทั้งหมดก็คือเรายังไว้ใจองเลิ้งกุ๋นไม่ได้ เราจึงจะต้องระวังตัวกันไว้ให้ดี” องค์สงวนดูเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่องค์เพาพูด เพียงแต่นางไม่ค่อยสันทัดเรื่อง การบ้านการเมือง และคิดว่าทำไมเรื่องพวกนี้ถึงได้ยุ่งยากซับว้อนขนาดนั้น เมื่อขบวนพิธีไปถึงเกือบจะกลางทาง เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีม้าของคนแปลกหน้าฝ่าเข้ามาในขบวน คนบนหลังม้าเล็งธนูหมายสังหารองเลิ้งกุ๋น แต่พลาดธนูไม่โดนองเลิ้งกุ๋น เพียงแค่นี้ขบวนพิธีก็แตกกระเจิง ฮาลองนำองเลิ้งกุ๋นกลับวังทันทีด้วยม้าของตัวเอง ส่วนบุเรนำตัวนักองค์มีกลับวังด้วยม้าของตัวเองเช่นกัน สงคราม ราชศักดิ์และซันได้ติดตามคนแปลกหน้าผู้นั้นที่พยายามลอบสังหาร ผู้ว่าราชการเมืองพนมเปญ สองคนที่แทบจะไม่มีใครเหลียวแลเลยคือ องค์เพาและองค์สงวน ท่านแก้วเห็นดังนั้นเลยต้องจัดให้ทหารคอยอารักขา พระประมุขรองจนกว่าจะกลับเข้าวัง การลอบสังหารครั้งนี้ทำเอาองเลิ้งกุ๋นตกใจมาก หลังจากกลับเข้าที่พักแล้ว ฮาลองได้เข้ามาดูแลอย่างใกล้ชิด จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 03:02:52 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 9 “เป็นอย่างไรบ้างท่าน” “ข้ายังไม่เป็นไรมาก แล้วสงครามล่ะ” “สงคราม พนมวันและเคียฟไปตามล่าผู้ที่บังอาจลอบสังหารท่าน” องเลิ้งกุ๋นได้ยินคำพูดของฮาลองเต็มสองหู “มีชาวเขมรกล้าคิดที่จะสังหารเราด้วยเหรอ” “หลังจากนี้ต่อไปท่านจะต้อระวังตัวให้มากขึ้น ข้าเองจะจัดทหารที่ไว้ใจได้คอยอารักขาท่านเป็นกรณีพิเศษ” “สงสัยจะต้องขนทหารจากโดเวียตมาเพิ่มอีก” เมื่อบุเรพานักองค์มีมาถึงตำหนักใน บุเรจึงพานางไปที่ห้องส่วนพระองค์เลย “เป็นยังไงบ้างกระหม่อม” นักองค์มียังหน้าซีดอยู่ “ตอนแรกข้าคิดว่าธนูจะมาปักที่อกข้าซะอีก ข้าเห็นลูกธนูชัดมาก ชัดจนบอกไม่ถูก” “พระนางหายตกพระทัยแล้วหรือยังกระหม่อม” “ดีขึ้นมากแล้ว แต่ข้าไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น จริงๆต้องบอกว่าก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้” “ไม่แปลกหรอกพระองค์ที่จะมีคนเคียดแค้นองเลิ้งกุ๋นที่มันทำกับเราแบบนี้ เพียงแต่ไม่มีใครที่จะกล้าหาญเท่ามันผู้นั้น” “ข้าเพียงแต่อยากรู้มากๆว่าผู้ลอบสังหารเป็นคนของเราหรือคนของเสียม” นักองค์มีพูดยังไม่ทันจะขาดคำ สงครามก็เดินเข้ามายังห้องส่วนพระองค์ “ข้าแต่สมเด็จพระราชินีองค์มี ข้าพระพุทธเจ้าขอกราบทูลว่าบัดนี้ทางข้าพระองค์ พนมวัน และเคียฟได้จับผู้ลอบสังหารได้ องเลิ้งกุ๋นสั่งให้ทหารเตรียมทรมานมันผู้นั้นเพื่อ เค้นออกมาให้ได้ว่าใครอยู่เบื้องหลังของการลอบสังหารครั้งนี้” โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 03:04:03 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 10 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 1 และตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12447981/W12447981.html ตอนที่ 3 และตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12469609/W12469609.html#10 ตอนที่ 5 และ ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12668421/W12668421.html ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12758259/W12758259.html ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12844756/W12844756.html ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12889322/W12889322.html จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 03:25:19 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 11 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12899209/W12899209.html#9 จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 55 04:52:03

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบนิยายเรื่องนี้มากนะคะตามอ่านอยู่หาคนเขียนยากด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : อัปสรา (อัปสราน่ารัก) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 12:47:34

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากครับคุณ "อัปสราน่ารัก" ที่เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 01:53:19