Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
Love Like Blood - รักรสเลือด - เลือดหยดที่สิบ ; นางฟ้าในเมืองมาร vote ติดต่อทีมงาน

เรื่องสั้นชุด Love Like Blood - รักรสเลือด

เลือดหยดที่หนึ่ง บึงนางพราย Part 1
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2012/07/W12451148/W12451148.html

เลือดหยดที่หนึ่ง บึงนางพราย Part 2

http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2012/08/W12462582/W12462582.html

เลือดหยดที่สอง กลิ่นคาวของความตาย
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12527580/W12527580.html

เลือดหยดที่สาม ทรายในหลุมดำ ฉบับไฟเขียว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12670872/W12670872.html

เลือดหยดที่สี่ ขย้ำ

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12683725/W12683725.html

เลือดหยดที่ห้า คำขอร้องของตั๊กแตน

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12733988/W12733988.html

เลือดหยดที่หก แดนบูชายักษ์

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12766041/W12766041.html

เลือดหยดที่เจ็ด รักรสเลือด

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12797419/W12797419.html

เลือดหยดที่แปด เชือด/ชม/ชิม

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12835086/W12835086.html

เลือดหยดที่เก้า บ้านริมป่าช้า

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12869611/W12869611.html

----------------------------------




Love Like Blood – รักรสเลือด

เรื่องที่ 10

นางฟ้าในเมืองมาร

กรุงเทพ มหานคร เมืองเทวดาที่มีแต่มวลมารอาศัยอยู่ คุณจะพบความเลวร้ายทุกอย่างได้ที่นี่ ตั้งแต่อาชญากรรมชั้นกระจอกไล่ระดับไปถึงการคอร์รัปชั่นระดับชาติ ถนนที่แออัดและไม่เคยเพียงพอต่อรถยนต์แห่งกระแสวัตถุนิยม เมื่อคุณมีเงิน มีรายได้ คุณควรมีรถยนต์ขับ มีโทรศัพท์ราคาแพงไว้ประดับบารมี มีอุปกรณ์เสริมให้ทันสมัยเหมือนเพื่อนร่วมสังคม แน่ล่ะ กระแสแบบนี้มันเป็นกระแสของประเทศผู้ตกเป็นทาสทางวัฒนธรรมตะวันตก ได้แต่ตามตูดคนอื่นต้อยๆ แต่น่าเศร้าเหลือเกินที่ไม่มีทางใดจะหลีกเลี่ยงความฟอนเฟะได้เลยในประเทศที่หลอกตัวเองว่าเจริญแล้วเช่นนี้

กระแสบริโภคนิยม วัตถุนิยม การบูชาคนร่ำรวยและกดขี่คนยากจน การเอารัดเอาเปรียบที่ถ่างให้ช่องว่างของแต่ละบุคคลในสังคมห่างกันมากขึ้น เป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งที่ก่อให้เกิดความรุนแรง ความมึนเมา การพนัน การค้าบริการทางเพศ และความเลวร้ายอื่นๆ ที่หล่อหลอมให้มนุษย์กลายเป็นมารเดินดินตั้งแต่ยังเป็นเยาวชน

หน้าที่ของพวกคุณคือคอยปัดกวาดขยะสังคมเหล่านั้น เราไม่มีกำหนดเวลา พวกคุณต้องทำมันต่อไปและทำมันตลอดไป

เพราะพวกคุณคือผู้ที่ถูกเลือก

ขอให้โชคดี


19:47 น.

กายสูดหายใจลึกเพื่อรวบรวมกำลังใจ แม้สิ่งที่จะทำต่อไปนี้ไม่ใช่ครั้งแรกในชีวิตของเขา แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องการกำลังใจอยู่ดี

ชายหนุ่มเปิดประตูรถและเดินตรงดิ่งไปคว้าแขนของหญิงสาวผู้นั้น เธอกำลังเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ชุดนักศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยที่สวมใส่บ่งบอกว่าเธอมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา กายอดรู้สึกละอายใจไม่ได้ แต่ในขณะนี้เขาต้องตัดเรื่องความละอายใจออกไปก่อน เขาต้องคำนึงถึงความจำเป็นของตัวเองจึงจะถูกต้อง

“เลิกเรียนแล้วทำไมไม่กลับห้อง บอกมาตรงๆ เลยนะว่ามีคนอื่นใช่มั้ย!” กายตะโกนเสียงดังขณะหญิงสาวผู้ถูกกระชากแขนหันหน้ามองเขาด้วยความตื่นตระหนก บรรดาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาบนบาทวิถีไม่ค่อยมีใครให้ความสนใจนัก อาจเป็นเพราะแต่ละคนก็มีเรื่องยุ่งยากของตัวเองมากพออยู่แล้ว จึงไม่อยากให้ความสนใจกับเรื่องยุ่งยากของคนอื่นอีก

“ขอโทษค่ะ...คือ...จำคนผิดแล้วมั้งคะ?” หญิงสาวพูดเสียงสั่น พยายามจะแกะมือกายออกจากแขนของเธอ

แต่กายบีบแขนเธอแรงขึ้น “โอ้โห เดี๋ยวนี้ถึงกับจำผัวตัวเองไม่ได้แล้วเรอะ! มาเลย กลับไปคุยกันที่ห้องเดี๋ยวนี้!”

กายลากเธอมาที่รถเก๋งของเขาซึ่งประตูหลังเปิดอ้ารออยู่ หญิงสาวตระหนักได้ว่าเขามีจุดประสงค์ไม่ดีกับเธอ เธอพยายามส่งเสียงขอความช่วยเหลือ แต่กายก็ใช้เหตุผลง่ายๆ ตะคอกใส่หน้าใครก็ตามที่หันมองตามเสียงร้องเรียกของเธอว่า “เรื่องของผัวเมีย อย่าเสรือก!”

ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งอย่างจริงจัง ชายหนุ่มเหวี่ยงหญิงสาวเข้าไปในรถแล้วมุดเข้าประกบอย่างรวดเร็ว เขาดึงประตูรถปิด ก่อนหยิบมีดสปริงออกมาจี้ใส่ลำตัวของหญิงสาวพร้อมกระซิบว่า “คุณจะไม่เจ็บตัวถ้าไม่ขัดขืน”

รถเคลื่อนออกจากที่ ผู้คนที่ป้ายรถเมล์มองตามรถคันนั้นไปโดยไม่มีผู้ใดคิดจดเลขทะเบียนหรือโทรศัพท์หาตำรวจสักคน

“พวกคุณต้องการอะไร?” หญิงสาวผู้กำลังจะเป็นเหยื่อรายที่สิบสองในรอบสองสัปดาห์ของกาย เบิกตามองเขาสลับกับมองหญิงสาวผมยาวผู้นั่งอยู่หลังพวงมาลัยที่เบาะด้านหน้าอย่างหวาดกลัว

“พวกเราต้องการเงิน ส่งกระเป๋าของคุณมานี่” กายตอบเสียงเรียบ ใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือมีดยื่นออกไปรอรับของที่ต้องการ

หญิงสาวรีบปลดกระเป๋าแบรนด์เนมที่คล้องอยู่บนไหล่ส่งให้เขา กายรับมาและเปิดดูอย่างว่องไว ภายในกระเป๋าสะพายบรรจุกระเป๋าใบเล็กอีกหนึ่งใบ เขาหยิบออกมาและรูดซิป พบกระเป๋าเงินและโทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าใบเล็กสำหรับใส่เครื่องสำอางกับของกระจุกกระจิกอีกหนึ่งใบ กายใช้เวลาทั้งหมดเพียงหนึ่งนาทีก็รับรู้ว่าการปล้นครั้งนี้จะได้เงินอย่างมากสามหมื่นบาท ซึ่งขาดจากที่เขาต้องการอีกเพียงสองหมื่นเท่านั้น

กายชำเลืองมองตัวเลขดิจิตอลของนาฬิกาบนแผงคอนโซลหน้ารถ กำหนดจ่ายเงินให้โต๊ะบอลที่เขาไปติดหนี้ไว้ร่วมสี่แสนบาทคือวันพรุ่งนี้เวลาสิบโมงเช้า กายไม่อยากหาเหยื่ออีกแล้ว เขาไม่อยากลากผิง – คนรักที่ตั้งท้องและกำลังจะคลอดลูกของพวกเขาในอีกสองเดือนข้างหน้า – ให้ต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องสกปรกแบบนี้ กายไม่อยากเป็นคนเลว เขาตั้งใจว่าเคลียร์หนี้พนันครั้งนี้ได้เมื่อไหร่ เขาจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับอมายมุขอย่างเด็ดขาด

“เงินในเอทีเอ็มของคุณมีอยู่เท่าไหร่?” กายถามหญิงสาวที่ในบัตรประชาชนแจ้งว่าชื่อของเธอคือ ธิดาทิพย์ จิตชโลมนต์

ธิดาทิพย์ตอบด้วยเสียงที่ยังคงสั่น “ประมาณสองพัน ฉันไม่ใช่คนรวย” แล้วเธอก็รีบกล่าวต่อก่อนที่ตนเองจะหมดความกล้า “คุณจะเอาเงินเอาของก็เอาไปเถอะ ฉันรับปากว่าจะไม่แจ้งตำรวจด้วย แต่ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”

“วางใจเถอะ ถ้าคุณเชื่อฟังพวกเราแต่โดยดี เราก็จะไม่ทำอะไรคุณหรอก” กายตอบ แม้สายตาจะชำเลืองมองขาอ่อนขาวผ่องที่โผล่ออกมาจากกระโปรงสั้นสีดำรัดรูปสามถึงสี่ครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น เขาไม่เคยนอกใจผิง กายจะไม่มีวันคิดนอกใจคนรักที่ฉุดเขาขึ้นมาจากโคลนตมแห่งความโดดเดี่ยวเด็ดขาด

“จะส่งลงที่ไหนดีล่ะกาย?” เสียงของผิงถามจากเบาะหลังพวงมาลัย เธอไม่ได้เหลียวหน้ามาเพราะกำลังจ้องมองถนน “แล้วได้เงินครบหรือยัง กระเป๋านั่นน่าจะได้หลายตังค์อยู่นะ”

“กระเป๋าขายไม่ได้ มันเป็นของปลอม ผิงขับไปเรื่อยๆ ก่อน เรากำลังวางแผน” กายตอบอย่างหนักแน่น เขารู้ดีว่ากระเป๋าแบรนด์เนมใบนี้เป็นของปลอม เพราะก่อนที่เขาจะมาเจอผิงและใช้ชีวิตร่วมกับเธอ เขาเคยมีอาชีพขายของปลอมพวกนี้มาก่อน

“แผนอะไร?” ผิงถามพลางเหยียบคันเร่งพารถแซงแท็กซี่ที่ขวางทาง

“แผนเรียกค่าไถ่” กายหันขวับมาจ้องหน้าธิดาทิพย์ “คุณมีญาติพี่น้องบ้างหรือเปล่า?”  
 
หญิงสาวแสดงสีหน้าประหลาดใจในวินาทีแรก ก่อนจะเข้าใจว่าเขาต้องการอะไรในวินาทีถัดมา “คุณต้องการเงินอีกเท่าไหร่ อย่างที่บอก ฉันไม่ใช่คนรวยและที่บ้านฉันก็เหมือนกัน เราเป็นครอบครัวเล็กๆ ธรรมดา ให้หาเงินเป็นแสนเป็นล้านในพริบตามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

“ไม่ถึงแสนถึงล้านหรอก พวกเราต้องการแค่ห้าหมื่นเท่านั้น มันไม่ได้เยอะเกินไปเลยถ้าแลกกับชีวิตของคุณ” กายแค่นยิ้ม “คิดว่าพ่อแม่คุณพอหาได้มั้ยล่ะ?”

แบบนี้ล่ะดีแล้ว นอกจากได้เงินอีกสองหมื่นมาโปะให้ครบสี่แสน ยังเหลืออีกสามหมื่นให้เป็นต้นทุนสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วย

แน่นอนว่าธนบัตรสีเทาเพียงสามสิบใบไม่ได้มีค่ามากมายเลยในยุคปัจจุบัน บิลค่าอาหารของคนรวยบางคนยังมากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ แต่อย่างไรก็ตาม ถึงมันจะน้อย แต่เขาอาจจะทำให้มันงอกเงยได้ กายคิดอย่างดีใจ เงินก็เหมือนต้นไม้บางชนิด ถ้ารดน้ำพรวนดินให้ถูกวิธี ก็มีแต่เปล่งดอกออกผลให้เชยชมเท่านั้น

พลัน เสียงของธิดาทิพย์ทำลายความคิดของเขา “คุณต้องการเงินเมื่อไหร่?”

ผิงพารถมาติดไฟแดงที่สี่แยกอนุสาวรีย์ชัยฯ ขณะกายตอบ “ภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากวางโทรศัพท์”

“ห้าหมื่นภายในหนึ่งชั่วโมง!?” ผู้ถูกจับตัวอุทานและส่ายศีรษะ “ฉันไม่แน่ใจ สักสามหมื่นไม่ได้หรอ? พ่อแม่ฉันเป็นแค่ข้าราชการครูใกล้เกษียณ ไม่มีเงินเก็บมากมาย ฉัน – ”

กายขัดจังหวะการต่อรองโดยใช้มือที่ถือมีดจี้บริเวณชายโครงของหญิงสาว ส่วนอีกมือก็หยิบโทรศัพท์ไอ – โฟนออกจากกระเป๋าของเธอและกล่าว “ผมจะโทรไปหยั่งเสียงดูก่อนว่าจะได้หรือไม่ได้ ทีนี้บอกผมมาได้แล้วว่าเบอร์โทรศัพท์ของบ้านคุณคือเบอร์ไหน?”

หญิงสาวมีนัยน์ตาร้อนรนและตอบ “ฉันขอพูดโทรศัพท์เองได้ไหม?”

“ผมให้คุณพูดแน่ แต่ต้องหลังจากที่ผมเรียกค่าไถ่ตัวจากพ่อแม่ของคุณแล้ว” เขาตอบอย่างหนักแน่น

“ถ้าอย่างนั้นฉันมีบางอย่างจะขอร้อง”

“อะไร?”

“ถ้าคนที่รับโทรศัพท์บอกว่าเป็นพี่สาวฉัน คุณต้องวางสายทันทีเลยนะ”

“หือ? ทำไมล่ะ?” กายเลิกคิ้วสูงให้กับสีหน้าลำบากใจของผู้พูด

“เพราะ...เอ่อ...พี่สาวฉันไม่เหมือนคนปกติ คุณคงไม่อยากทำให้เค้าโกรธ” ธิดาทิพย์ตอบเสียงสั่นเครือ

กายหลุดหัวเราะออกมาอย่างขบขันขณะรถยนต์เคลื่อนออกจากสี่แยกไฟแดง “พี่สาวคุณเป็นญาติกับไอ้ตัวเขียวรึไง ผมไม่สนใจหรอกว่าเวลาเค้าโกรธจะทลายตึกหรืออะไร ผมสนใจแค่ว่าผมจะได้เงินครบตามจำนวนที่ร้องขอไปหรือเปล่า”

“แต่พี่สาวฉัน – ”

“ช่างหัวพี่สาวคุณ ผมต้องการแค่เงินเท่านั้น เข้าใจไหม เลิกโอ้เอ้ได้แล้ว บอกมาว่าเบอร์โทรศัพท์บ้านคุณคือเบอร์ไหน?” กายเริ่มขึ้นเสียงด้วยความหงุดหงิด เขาเห็นสายตาของผิงชำเลืองมองเขาในกระจกส่องหลัง กายจึงลดเสียงลง “ขอร้องล่ะ ทั้งคุณทั้งพวกเราต่างไม่มีใครอยากให้เรื่องยุ่งยากไปมากกว่านี้ บอกมาเถอะว่าผมจะติดต่อบ้านคุณได้ที่เบอร์ไหน?”

ธิดาทิพย์จ้องมองใบหน้าของกายแล้วหลุบตามองมีดที่จ่อสีข้างของเธออยู่ เธอถอนหายใจ ก่อนตอบอย่างไม่มีทางเลือก “เบอร์สุดท้ายที่อยู่ในรายการโทรออก แต่หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โปรดจำไว้ว่าฉันเตือนคุณแล้ว”

กายรีบกดตามที่เจ้าของโทรศัพท์บอกโดยไม่สนใจคำพูดท้ายประโยคของเธอ สัมผัสของปลายนิ้วที่แตะบนหน้าจอคือสัมผัสที่เขาโหยหา ไม่กี่เดือนก่อนเขายังเป็นเจ้าของโทรศัพท์รุ่นเดียวกันนี้ แต่มันก็มีอันโบยบินไปจากเขาในคืนที่เรอัล มาดริดพ่ายแพ้บาเยิร์น มิวนิคในถ้วยบอลยุโรปรอบรองชนะเลิศ นั่นคือจุดเริ่มต้นของหายนะทั้งมวล กายเริ่มติดหนี้โต๊ะบอลเมื่อฮอลแลนด์ตกรอบแรกฟุตบอลยูโรและอังกฤษก็ไปไม่ถึงฝันอย่างที่แฟนบอลพันธ์แท้อย่างเขาคาดหวัง

บอลลีกยุโรปที่เปิดฤดูกาลใหม่เมื่อเดือนก่อนก็ยิ่งตอกย้ำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง จากหนี้ที่ติดเป็นหลักหมื่นก็ขยายขึ้นเป็นหลักแสนและมันคงขยายมากไปกว่านี้หากเขาไม่ได้สติเสียก่อน จริงอยู่ที่การพนันทำให้เขามีบ้าน มีรถ มีเงินทองกองพะเนิน มีชีวิตที่เรียกได้ว่าสุขสบายราวราชา แต่มันก็กำลังพรากทุกอย่างคืนไปอย่างรวดเร็ว การพนันไม่เคยเป็นมิตรกับใครอย่างแท้จริง

เมื่อเสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้น กายยุติห้วงคิดของตัวเองและกดคำสั่งสนทนาผ่านลำโพงโทรศัพท์ ผิงยังคงขับรถต่อไปด้วยความเร็วคงที่ กายไม่รู้ว่าเธอกำลังตื่นเต้นระคนละอายใจอย่างที่เขากำลังรู้สึกหรือไม่ แต่เขาอยากให้เธอเข้าใจว่านี่จะเป็นวันสุดท้ายในช่วงเวลาแห่งฝันร้ายของพวกเขา

พลัน เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากลำโพงโทรศัพท์

“ว่าไงยัยทิพย์?”

“สวัสดี” กายกรอกเสียงลงไปที่โทรศัพท์ เหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นบนหน้าผากของเขาจากความเครียด

“คุณ – คุณเป็นใคร?”

ธิดาทิพย์จ้องหน้ากายพร้อมกับส่ายหน้าอย่างรุนแรงเป็นเชิงให้เขาวางสายเสีย

แต่กายไม่วาง “ผมอยากจะทราบว่าคุณเป็นอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้?”

“ฉันเป็นพี่สาวค่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?”

“โอ้ ไม่มีอะไรหรอกครับ” กายหัวเราะในลำคอเพื่อให้ดูชั่วร้ายและเยือกเย็น “ผมแค่อยากจะแจ้งว่าน้องสาวคุณกำลังอยู่กับผม ถ้าอยากได้ตัวน้องสาวคุณคืนไป กรุณาโอนเงินห้าหมื่นบาทเข้ามาในบัญชีเอทีเอ็มของน้องคุณภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้น คุณจะไม่....”

20:58 น.

ครบหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่หน้าจอตู้เอทีเอ็มยังแจ้งว่า ภายในบัญชีธนาคารของธิดาทิพย์ มียอดเงินเพียงสองพันหนึ่งร้อยบาทถ้วน

ไม่มีเงินห้าหมื่นบาทที่เขาร้องขอ

กายสบถ ทุบกำปั้นลงกับข้างตู้ด้วยความโมโห ตู้เอทีเอ็มที่เขาแวะกดนี้ตั้งอยู่ในบริเวณข้างถนนแห่งหนึ่งที่แม้จะไม่ร้างคน แต่เสาไฟฟ้าริมทางก็ถือว่าขาดแคลน บรรยากาศส่วนใหญ่ของบาทวิถีค่อนข้างมืด ยามวิกาลจึงไม่ค่อยมีใครเดินเตร็ดเตร่แถวนี้นักนอกจากพวกคนจรจัดและมิจฉาชีพข้างถนน

มิจฉาชีพข้างถนน? กายเกลียดคำนั้น เขาไม่อยากยอมรับเลยว่าสิ่งที่ตนเองทำมาตลอดสองสัปดาห์คือการเป็นมิจฉาชีพข้างถนน ไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวแต่ยังลากให้คนรักมาเป็นด้วยอีกต่างหาก บนโลกนี้คงไม่มีผู้ชายคนไหนที่ห่วยแตกเท่าเขาอีกแล้ว

กายดึงบัตรเอทีเอ็มออกจากช่องเสียบ หมุนตัวกลับและเดินข้ามถนนตรงไปยังจุดที่ผิงสตาร์ทรถรออยู่พร้อมด้วยหญิงสาวเจ้าของบัตรเอทีเอ็ม พวกเธอคงรู้ได้ทันทีว่าไม่มีเงินถูกโอนเข้ามาจากการสังเกตสีหน้าของกายเมื่อเขาผลุบเข้ามาในรถ เพราะผิงไม่ซักถามอะไรเลยขณะแตะเท้าลงบนคันเร่ง พารถเคลื่อนออกมาสู่ใจกลางถนน ส่วนธิดาทิพย์นิ่งเงียบ แต่สีหน้านั้นถ่ายทอดความรู้สึกจากในใจได้เป็นอย่างดีว่า ‘ฉันบอกแล้ว’

กายโพล่งขึ้นพลางล้วงโทรศัพท์ของหญิงสาวออกจากกระเป๋าเสื้อแจ๊กเกต “ผมจะโทรกลับไปถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่คุณถึงยังไม่โอนเงินมา”

“ไม่มีประโยชน์ ฉันบอกแล้วว่ายังไงพี่สาวฉันก็ไม่มีทางโอนเงินมาแน่” ธิดาทิพย์ตอบอย่างทันควัน เธอไม่รู้สึกหวาดกลัวอีกแล้วหลังได้มีเวลาปรับตัวอยู่กับสองโจรเรียกค่าไถ่มือสมัครเล่นร่วมหนึ่งชั่วโมง ธิดาทิพย์คิดว่าชายหญิงคู่นี้ไม่ใช่โจรโดยสันdาน พวกเขาคงไม่คิดทำอะไรที่เลวร้ายกับเธออย่างจริงจังนัก

และเพื่อเห็นแก่เด็กทารกในท้อง ธิดาทิพย์หวังว่าพวกเขาคงไม่พบจุดจบคือความตาย

“แล้วพี่คุณไม่เป็นห่วงคุณบ้างหรือไง” กายพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะพบว่าเบอร์โทรศัพท์ปลายทางไม่มีคนรับสาย

“พี่รู้ดีว่าฉันดูแลตัวเองได้”

กายแค่นหัวเราะ “แล้วพี่คุณทำอะไร? ปล่อยให้คุณดูแลตัวเองตามเวรตามกรรมงั้นรึ?!”

“สิ่งที่พี่ฉันจะทำคือออกตามหาฉัน” ธิดาทิพย์พยายามตอบให้ฟังดูจริงจังและเคร่งเครียดมากที่สุด “พี่สาวฉันเป็นคนอันตราย ทางที่ดีคุณปล่อยฉันลงดีกว่า ฉันจะแจ้งข่าวให้พี่สาวรู้ เค้าจะได้เลิกตามหา แต่ถ้าพวกคุณยังจับตัวฉันไว้แบบนี้ เกรงว่าคงไม่ดีแน่”

กายหัวเราะหึๆ “ลูกไม้ตื้นๆ คิดรึว่าผมจะหลงกล พี่สาวคุณไม่มีทางรู้ว่าพวกเรากำลังอยู่ที่ไหนหรอก”

แล้วเขาก็ยืนยันความเชื่อของตัวเองด้วยการปิดโทรศัพท์มือถือของธิดาทิพย์ ป้องกันการแกะรอยจากสัญญาณโทรศัพท์หรือสัญญาณจีพีเอส

“กาย จะให้ขับรถไปส่งเค้าลงที่ไหน? ขับเรื่อยๆ แบบนี้น้ำมันใกล้จะหมดแล้วนะ” ผิงพูดเสียงเครียด “ยังขาดเงินอีกเท่าไหร่ ผิงไม่อยากทำต่อไปแล้ว ถ้าเอารถคันนี้ไปขาย พวกเราก็คงไม่ต้องเดือด – ”

“ผิงเงียบก่อนได้มั้ย เรากำลังใช้สมาธิ“ กายขัดจังหวะก่อนที่คนรักจะพูดจบประโยค เรื่องที่จะให้ขายรถทิ้งไม่มีทางแน่เพราะรถคันนี้เขายืมของพ่อมาใช้ ไม่มีใครในครอบครัวรู้ว่าเขาเป็นนักพนัน กายไม่รู้จะอธิบายกับทางบ้านยังไงอีกถ้ารถหายไปเหมือนรถยนต์ของเขาที่อ้างว่าถูกขโมย

ทันใดนั้น ความคิดบางอย่างก็ผุดวาบในสมอง

“ผิง ขับกลับบ้าน เรารู้แล้วว่าจะจัดการยังไง” เขาสั่ง

“อะไรนะ” ธิดาทิพย์เหยียดหลังตรง “แล้วฉันล่ะ?”

“เราจะพาคุณไปด้วย” กายตอบ

“กายจะทำอะไร เอาเค้ากลับไปด้วยทำไม?” ผิงชะลอความเร็วของรถลง ชำเลืองมองใบหน้าของคนรักในกระจกส่องหลังด้วยความประหลาดใจ

“เรามีแผนบางอย่าง” เขาพูด “กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ เราจะอธิบายให้ฟัง”

21:47 น.

“กายจะเอาผู้หญิงคนนั้นไปขายให้พวกโต๊ะบอลงั้นหรอ?! ไม่ล่ะ ผิงไม่ยอมเด็ดขาด” ผิงกระซิบ มองหน้าคนรักด้วยสายตาแข็งกร้าว “มันมากเกินไปแล้ว ผิงจะไปปล่อยเค้าออกไปเดี๋ยวนี้แหละ กายไม่มีสิทธิ์ไปทำกับเค้าแบบนี้นะ”

“ใจเย็นสิผิง” กายว่า เอื้อมมือฉุดแขนคนรักเอาไว้ “เราไม่มีทางเลือกนะ มีแค่ทางนี้ทางเดียวเท่านั้น ขาดเงินอีกตั้งสองหมื่น จะไปหาที่ไหนได้ เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงแล้ว ถ้าไม่มีเงินไปให้ไอ้เสี่ยหยวนตามกำหนด พวกมันฆ่าเราตายแน่ หรือว่าผิงอยากให้เราตาย?”

“ก็ขอผัดผ่อนไปอีกสักหน่อยไม่ได้หรอไง?” ผิงหมุนตัวกลับมามองเขาด้วยดวงตารื้นน้ำ เห็นได้ชัดว่าเธอรับไม่ได้กับความคิดของเขาที่จะส่งตัวนักศึกษาสาวคนนั้นให้เจ้าของโต๊ะบอลแทนจำนวนเงินที่ขาดหาย

“เราขอแล้ว แต่พวกมันยื่นคำขาดว่ายังไงเราก็ต้องหาเงินไปใช้มันพรุ่งนี้ให้ได้” กายตอบ “เราก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้เลยสักนิดเดียวหรอกนะผิง แต่ทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของเรา มันเป็นความผิดของพี่สาวผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ถ้ายินยอมจ่ายเงินมาดีๆ เรื่องทุกอย่างก็จบไปตั้งแต่สองชั่วโมงก่อนแล้ว โชคชะตาบังคับให้เราทำแบบนี้ เราหลีกเลี่ยงมันไม่ได้หรอก”

แต่คำกล่อมของกายยังคงไม่เป็นผล

ผิงพูด “แจ้งตำรวจไง โทรไปบอกให้ตำรวจบุกจับโต๊ะบอลของพวกมันสิ – ”

ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ ยกมือบอกให้คนรักหยุดพูดขณะตนเองเงยหน้ามองเพดานเพื่อระงับอารมณ์ เขารู้สึกอยากสูบบุหรี่จับใจ แต่ก็ไม่อยากละเมิดคำขอร้องของคนรักที่วิงวอนให้เขาเลิกสูบบุหรี่ กายทำตามคำร้องขอของเธอเมื่อผิงตั้งท้อง แต่ในช่วงเวลาที่เคร่งเครียดเช่นนี้ เขาอยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อระบายอารมณ์แห่งความอัดอั้นออกมา อะไรสักอย่างที่เป็นเหมือนการปล่อยลมออกจากลูกบอลยางที่พองตัวใกล้จะระเบิด

ผ่านไปครู่หนึ่ง กายก็หันกลับมาจ้องตาผิง “ไอ้เสี่ยหยวนน่ะส่งส่วยให้ผู้กำกับโรงพักท้องที่ทุกเดือน ผิงคิดว่าพวกตำรวจไม่รู้หรือว่าแถวนี้มีโต๊ะบอลเยอะขนาดไหน? พวกเขารู้ แต่ก็ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เชื่อใจเราเถอะนะผิง หลังจากวันพรุ่งนี้ไป พวกเราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ พวกเราจะลบเรื่องบ้าๆ พวกนี้ออกไปให้หมด เราจะมีแต่ความสุข คิดถึงลูกของเราไว้สิผิง ลูกของเราจะเติบโตมาในครอบครัวที่ดีและอบอุ่น ผิงอยากให้เป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือ?”

ผิงเงียบไปอึดใจใหญ่ ใบหน้าขาวซีดของเธอแสดงความวิตกกังวลระคนหวาดกลัว

“เราจะไม่กลับไปเล่นพนันอีก เราสัญญา ต่อจากนี้ไปเราจะตั้งใจหาเงินเพื่อผิงเพื่อลูก นี่เราก็กะว่าจะพาผิงไปหาน้าสาว น้าเราเปิดโรงงานทำนมสดเล็กๆ อยู่ที่สมุทรสาคร คงมีงานให้เราทำบ้างหรอก ผิงเชื่อใจเรานะ เราจะไม่ทำอะไรเลวๆ อย่างนี้อีกแล้ว” กายพูด เสียงของเขาแหบเครือด้วยความกดดัน “เราจะเป็นคนใหม่ เราจะเป็นสามีที่ซื่อสัตย์ของผิงและเป็นพ่อที่ดีของเจ้าตัวเล็ก”

น้ำตาของผิงไหลออกมา เธอยกมือปาดพลางถาม “แล้วกายจะพาผู้หญิงคนนั้นไปยังไง ถ้าเค้ารู้ว่ากายจะพาเค้าไปขาย เค้าคงไม่ยอมแน่ๆ”

“ก็อย่าให้เค้ารู้ตัวสิ” กายพูด เดินกลับไปที่โต๊ะข้างเตียงนอนและเปิดลิ้นชัก หยิบกระปุกยานอนหลับกระปุกหนึ่งออกมา “เราจะเอายานี่ผสมน้ำให้เค้ากิน พอเค้าหลับ เราจะอุ้มเค้าไปขึ้นรถและขับไปส่งที่รังของไอ้เสี่ยหยวน”

“กายจะลงมือตอนไหน?” ผิงถาม ขยับเท้าเดินมายืนข้างเตียง

“ตอนใกล้เช้า สักประมาณตีห้า” กายตอบ ยัดกระปุกยานอนหลับกลับลงที่เดิม “ผิงนอนพักเถอะ เดี๋ยวเราจะเข้าไปนั่งเฝ้าผู้หญิงคนนั้นเอง”

ผิงยืนจ้องมองคนรักอย่างครุ่นคิด แล้วเธอก็ทรุดกายนั่งลงบนขอบเตียง ผิงเป็นคนรูปร่างผอมและท้องของเธอก็ไม่ใหญ่ เมื่อเธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวโคร่ง จึงแทบดูไม่ออกเลยว่าเธอกำลังตั้งท้องได้เกือบแปดเดือนแล้ว กายย่อตัวลงนั่งคุกเข่าข้างเตียง ยื่นมือออกไปดึงมือคนรักมาเกาะกุม ทั้งสองนั่งอยู่ในความเงียบอีกครู่ใหญ่ กายก็โพล่งขึ้น

“ผิงยอมให้เราทำตามแผนแล้วใช่มั้ย?”

โดยไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะเปล่งเสียงตอบรับ ผิงผงกศีรษะอย่างเชื่องช้า...

จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค
เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 13:51:09




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com