Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
*** ^^ A Little Strip Too Tease Your Heart.....ถอดทีละนิดพิชิตใจ (ถอด...ชิ้นที่สอง) vote ติดต่อทีมงาน

ถอดชิ้นที่สองมาแล้วค่ะ  บทนี้ยาวนิดนุงนะคะ  เนื่องจากเป็นการแก้จากที่เคยเขียนไว้เดิมค่ะ  ไม่งั้นเดี๋ยวจะต่อกับของเก่าไม่ได้  ถ้ามีอะไรต้องแก้ไขตรงไหนบอกได้นะคะ คุณนายนวลยินดีปรับปรุงค่า  โดยเฉพาะในส่วนของเค้าเรียกอะไรน้า น่าจะเป็นกระทู้ส่วนที่สองกับสามอ่ะค่ะ    มันยังไม่ค่อยโอเท่าไหร่อันนี้รู้ตัวเลยค่า คาดว่าคงรีไรท์อีกครั้ง งื้อ

ยังไงขอให้ทุกท่านอ่านแล้วสนุกสนานไปกับหนูมิลค์และดารินนะคะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

ถอดชิ้นที่หนึ่ง  สำหรับผู้ที่พลาดไปนะคะ อิอิ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12867890/W12867890.html



ถอด...ชิ้นที่สอง


        “เคล้ง”


        เสียงมีดตกลงพื้นดังสะท้อนไปทั่วลานจอดรถ  แต่เสียงนั้นก็ยังไม่สามารถดึงเจ้าโจรบ้ากามให้หลุดจากภวังค์ความร้อนแรงของมนต์อัปสรได้  ยิ่งเมื่อเจ้าหล่อนค่อยๆไล้เท้าและปลีน่องกลมกลึง  ไปตามเท้าเรื่อยไปจนถึงต้นขาของเจ้าโจรบ้ากาม แม้คนถูกไล้จะรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมตั้งแต่บริเวณลำคอถึงแอ่งชีพจร แต่แววตาเชื้อเชิญ  และท่วงท่าทางสุดเร่าร้อนของมนต์อัปสรสะกดทุกความรู้สึกและการระวังตัวของเจ้าโจรไปจนหมดสิ้น


        เพียงครู่เดียวโจรบ้ากามก็รู้สึกล่องลอยราวกับฝัน  ยามที่มือเล็กของมนต์อัปสรค่อยๆไล้จากอกอวบเรื่อยมาที่เอวคอดกิ่ว  และหยุดอยู่ที่ปมของผ้าที่ผูกเป็นโบว์อยู่บนกางเกงตัวเล็กนั้น   จากนั้นสะโพกผายก็เริ่มย้ายไปมาอย่างยั่วเย้าซ้ายทีขวาทีในขณะที่เจ้าตัวค่อยๆดึงเงื่อนที่ผูกเป็นโบว์ ช้าๆ
“นอนลง”  มนต์อัปสรสั่งด้วยน้ำเสียงหวานยั่วยวน คนรับคำสั่งก็ทรุดร่างนอนลงไปบนพื้นโดยดี  


       โจรบ้ากามไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง  รู้แต่ว่าร่างกายนี้ราวกับไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป  เพราะเพียงเสียงที่ดังราวกระซิบนั้นสั่งให้เขานอนคว่ำเอามือไพล่หลังก็ทำตามทันที  สั่งให้พับขาขึ้นมาให้ใกล้มือที่สุดเขาก็ทำตามโดยไม่โต้แย้ง แม้จะรู้สึกว่ามือนุ่มนิ่มของคนที่ออกคำสั่งกำลังพันธนาการเขาด้วยผ้าที่เจ้าหล่อนดึงออกมาจากเอวเมื่อครู่เขาก็ไม่อาจขัดขืนได้ เรี่ยวแรงหรือความคิดที่เคยมีเหมือนโดนคนที่ออกคำสั่งดูดดึงไปจนหมด แล้วโลกของเขาก็มืดลงเมื่อได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา “นอนซะ”


        ดารินมองแม่สาวช็อกกิ้งพิงค์ที่กำลังมัดโจรอยู่อย่างไม่อยากเชื่อกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น   ใครจะเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้จะสามารถกำราบโจรบ้ากามตาต่ำให้สยบอยู่ใต้ฝ่าเท้าได้อย่างง่ายดาย  


        “ผ้าอันนี้ผืนเดียวน่าจะไม่พอ  คุณพี่พอจะมีเชือกหรืออะไรอย่างนี้ไหมคะ”  พอเห็นอีกฝ่ายเงียบ มนต์อัปสรก็คิดเอาเองว่าคงยังไม่หายตกใจ เจ้าหล่อนจึงวิ่งกลับไปกระเป๋าใบใหญ่ที่ตัวเองวางทิ้งไว้บนพื้นก่อนเกิดเหตุการณ์บริหารเสน่ห์เมื่อครู่

        ดารินมองตามร่างเล็กในชุดสีชมพูสดวิ่งดุ๊กดิ๊กไปที่กระเป๋าที่ตกอยู่กลางถนนห่างออกไปไม่ไกลนัก  คาดว่ากระเป๋านี้คงมาพร้อมแม่หนูช็อกกิ้งพิงค์ตั้งแต่ก่อนจะแปลงร่าง  ใช่ดารินเชื่อจริงๆว่าเด็กสาวคนนี้สามารถแปลงร่างหรือไม่ก็องค์ลงได้จริงๆ  เพราะคนที่ที่กำลังนั่งยองๆค้นกระเป๋าง่วนอยู่ตอนนี้ไม่เหลือมาดของแม่สาวร้อนทะลุองศาเดือดเลยจริง


        หลังค้นกระเป๋าอยู่ครู่ใหญ่  ดารินก็เห็นแม่หนูช็อกกิ้งพิ้งค์กลับมาพร้อมกับกุญแจมือคู่หนึ่ง  แล้วจัดการใช้กุญแจมืออันหนึ่งล่ามไว้ที่มือทั้งสองของของเจ้าโจรบ้ากามตาต่ำ  ส่วนอีกอันก็ใช้โซ่เป็นตัวรั้งข้อเท้าทั้งสองข้างโดยเกี่ยวห่วงเข้ากับห่วงของกุญแจมือที่คล้องมือไว้อีกอันจนเจ้าโจรตาต่ำตอนนี้มีสภาพราวกับกุ้งถูกต้มในน้ำร้อนไม่มีผิด


        พอจัดการพันธนาการโจรบ้ากามเสร็จเจ้าตัวก็หันมาส่งยิ้มหวานน่ารัก "คุณพี่เป็นอะไรไหมคะ”


        เห็นรอยยิ้มสดใสของคนถามแล้ว  ดารินก็อดยิ้มตอบไม่ได้ ความกลัวความตกใจที่ถูกจี้ตอนนี้กระเจิดกระเจิงไปจนเกลี้ยงนับตั้งแต่แม่หนูช็อกกิ้งพิงค์จัดการเจ้าโจรบ้ากามตาถั่วจนทรุดลงแทบเท้า  กลายสภาพเป็นกุ้งแห้งเหม็นหืนกลางลานจอดรถ


        “คุณพี่ไม่เป็นไรจ้ะ  คุณพี่ต้องขอบใจ ไม่สิคะขอบใจคงน้อยไปคุณพี่ต้องขอบคุณหนูมากกว่าที่มาช่วยคุณพี่จากมารสังคม” ดารินรับลูกว่าเป็นพี่ได้อย่างไม่เคอะเขิน  แม้ความจริงอายุอานามของหล่อนเลยคำว่าพี่ไปไกลโข


        “แหมคุณพี่ขาไม่ต้องเกรงใจนะคะ  อะไรช่วยได้หนูมิลค์ก็ยินดีช่วยเต็มที่ค่ะ ว่าแต่คุณพี่จะเอาอย่างไรกับมารสังคมคนนี้ดีละคะ”


        ดารินทำหน้าลำบากใจนิดเดียว  ขอย้ำว่านิดเดียวจริงๆเพราะสำหรับดารินให้จี้เอากระเป๋าหล่อนไปสักสิบยี่สิบใบ  หล่อนยังไม่อาฆาตเท่ากับที่ไอ้โจรบ้ากามตาถั่วมันกล้าเรียกหล่อนว่าป้า แล้วยังจะกล้ามาจับก้อนงอนเด้งที่สงวนไว้ให้สามีสุดที่รักจับได้คนเดียวอีกต่างหาก  แต่ที่ลำบากใจนี่ไม่ใช่อะไร แต่เป็นเพราะขัดใจที่ต้องอดกลั้นไม่บังเอินเดินไปแถวนั้นแล้วบังเอิ้นบังเอิญเตะไปที่กล่องดวงใจของโจรตาถั่วที่นอนงอเป็นกุ้งอยู่สักสามสี่ทีให้หายแค้นก่อนโทรไปแจ้งความต่างหาก  แต่จะให้ตอบอย่างนั้นก็ไม่ใช่ดารินจอมสร้างภาพ  ดังนั้นเจ้าหล่อนจึงปั้นหน้าราวกับนางเอกผู้เสียสละ


        “คุณพี่คงแจ้งความจ้ะ  มันจะได้ไม่กล้าไปทำอย่างนี้กับใครอีก แหมคงไม่มีใครโชคดีเหมือนคุณพี่อีกแล้วล่ะค่ะ ที่มีนางฟ้าน่ารักใจดีอย่างหนูมาช่วย”

        “แหม คุณพี่ชมอย่างนี้น้องก็เขินแย่ซิคะ” นอกจากจะไม่ถ่อมตัวแล้วมนต์อัปสรยังรับคำได้หน้าชื่อตาบานอย่างที่สุด “ว่าแต่เราจะเอาอย่างไรดีคะนี่ จะให้หนูมิลค์ลงไปตามพี่พนักงานรักษาความปลอดภัยน้องก็เป็นห่วงไม่อยากทิ้งให้คุณพี่อยู่คนเดียว  จะโทรตามตำรวจน้องก็กลัวจะเสียเวลานาน เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงน้องมีสอนด้วย”


        ดารินเห็นท่าทางกังวลใจของแม่หนูช็อกกิ้งพิ้งค์แล้วรีบปลอบใจ “ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวคุณพี่จัดการเอง  รับรองไม่เกินสิบนาทีเสร็จค่ะ” ว่าแล้วดารินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นกดฉับๆ “คุณทนายขา คุณรินเองนะคะ ตอนนี้คุณรินถูกจี้น่ะค่ะ ...ไม่ต้องตกใจค่ะคุณรินปลอดภัยดีจับคนร้ายได้ด้วย   แต่คุณรินกลัวมากเลยค่ะทำอะไรไม่ถูกเลยต้องรบกวนคุณทนายมาจัดการเรื่องทางกฎหมายให้คุณรินหน่อยได้ไหมคะ  ตอนนี้รินอยู่ที่ลานจอดรถห้างอรุณพลาซ่าค่ะ  มีน้องผู้หญิงที่มาช่วยยืนเป็นเพื่อนคุณรินอยู่คนเดียวค่ะ รบกวนประสานงานให้คุณรินหน่อยนะคะขอบคุณค่ะ”


        พอวางสายเสร็จดารินก็หันมายิ้มหวาน “เรียบร้อยจ้ะ คุณพี่ว่าระหว่างนี้เราไปรอที่สว่างกันเถอะ”ว่าแล้วก็จูงมือกันไปรอตรงประตูเชื่อมระหว่างหว่างห้างกับลานจอดรถ


        ระหว่างรอมนต์อัปสรทำหน้าหน้าเหมือนนึกอะไรได้ก้มลงไปคุ้ยกระเป๋าก่อนหยิบทิชชูเปียกกับเจลล้างมือขึ้นมา “คุณพี่เช็ดเนื้อเช็ดตัวหน่อยไหมคะ” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวโดยไม่ขัดเขิน  ดารินมองท่าทางของคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู


        ยังไม่ทันจะถึงห้านาทีด้วยซ้ำ พนักงานรักษาความปลอดภัยพร้อมด้วยผู้ดูแลห้างก็วิ่งหน้าตาตื่นหน้าแหลือสองนิ้วมาตรงจุดที่ดารินยืนรออยู่ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่  ดารินยิ้มหวานรับคำขอโทษแบบเชือดเฉือนสุดฤทธิ์ “ไม่เป็นไรค่ะคุณดารินไม่ถือหรอกค่ะ  แค่เกือบโดนปาดคอชิงทรัพย์เท่านั้นเอง ไม่โกรธจริงๆค่ะ  มีอะไรรอคุยกับทนายของคุณรินแล้วกันนะคะ  พูดถึงก็มาพอดี คุณทนายขาทางนี้ค่ะ”  ดารินโบกไม้โบกมือเรียกชายมีอายุท่าทางสุขุมที่กำลังเดินเร็วๆตรงมาหา


        “เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงครับนี่คุณริน”


        “วันนี้คุณรินมาเรียนโยคะระหว่างรอคุณพี่เทพทำงานนะค่ะ ทีนี้ตอนที่กำลังจะกลับไอ้โจรบ้ากามตาถั่วนี่มันมาจี้คอคุณรินขู่ให้ส่งเงินมา  แล้วยังทำร้ายจิตใจคุณรินด้วยการเรียกคุณรินว่าป้า  ยังไม่พอนะคะมันยังคิดจะทำมิดีมิร้ายคุณรินอีกต่างหาก  ดีแต่ว่าได้แม่หนูชุดชมพูมาช่วยไว้”คนพูดปลายตาไปทางคนที่กำลังวุ่นวายเช็ดตัวด้วยแววตาเอ็นดูอยู่ครู่หนึ่ง “คุณรินก็เลยรอดได้หวุดหวิดค่ะ ยังไงคุณทนายต้องเอาเรื่องถึงที่สุดนะคะ  รินไม่ยอมจริงๆ” เห็นคนพูดทำหน้าเจ็บช้ำซะเหลือแสน


        “ครับเดี๋ยวผมจัดการให้”

        “ขอบคุณมากเลยนะคะคุณทนายขา ยังไงคุณรินฝากดำเนินการด้วยนะคะ  พอดีคุณรินตกใจม้ากมากแล้วก็ขอไปตรวจเช็คร่างกายกับคุณพี่เทพก่อนนะคะไม่รู้มีอะไรบุบสลายหรือเปล่า แล้วคุณรินจะรีบตามไปนะคะ  ฝากด้วยนะคะ”


        คุณทนายของดารินมองคนสั่งอย่างอ่อนใจ  ท่าทางของเจ้าหล่อนดูอย่างไรก็ไม่ใกล้กับคำว่าบุบสลายหรือตกใจสักนิดเดียว  แต่ขืนลองขัดใจแม่เจ้าประคุณเข้าคงไม่แคล้วเขาคงต้องหูชาฟังคุณเธอฟูมฟายแล้วสุดท้ายก็ต้องยอมตามเพื่อตัดรำคาญอยู่ดี  ดังนั้นคุณทนายจึงได้แต่รับคำ

        “ครับ”

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 55 11:49:54

แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 55 11:39:52

แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 55 10:48:43

จากคุณ : คุณนายนวล
เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 55 10:21:01




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com