|
น้ำทิพย์ขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยสบายใจนัก หลายครั้งที่เผลอหลุดปากด่าคนขับรถคันอื่นอย่างหัวเสียแต่เมื่อตั้งสติได้หญิงสาวก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ เพราะตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแม้จะเจอเพื่อนร่วมท้องถนนมารยามทรามบ้างแต่เธอก็ไม่เคยสบถหรือใช้ถ้อยคำหยาบคายเลยสักครั้ง การที่เธอกลายเป็นคนเจ้าอารมณ์อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเช่นนี้นับเป็นเรื่องประหลาดอย่างที่สุด หญิงสาวพยายามนึกทบทวนหาสาเหตุที่ทำให้เธอต้องหงุดหงิดแต่คิดเท่าใดก็นึกไม่ออกกระทั่งจังหวะหนึ่งดวงตาเลื่อนไปสะดุดกับช่อกุหลาบที่ได้รับมาจากกฤตชัย ลางสังหรณ์บางอย่างร้องบอกให้น้ำทิพย์โยนมันออกไปนอกรถ แต่อีกใจหนึ่งกลับแย้งว่ามันก็เป็นแค่ดอกไม้ นอกจากความสวยแล้วมันก็ไม่มีพิษภัยอะไร
หญิงสาวขับรถด้วยความคิดที่สับสนไปจนกระทั่งถึงบ้าน เธอสะพายกระเป๋าโน้ตบุคและหอบตำราเรียนทั้งหมดไว้ในมือข้างหนึ่งในขณะที่มืออีกข้างถือเพียงช่อกุหลาบ ตอนที่กำลังจะเปิดประตูน้ำทิพย์ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆมันก็เปิดผลัวะออกมา เธอเลกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและมองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความแปลกใจ
นึกยังไงถึงได้เดินมาเปิดประตูรับฉัน
ราฟาเอลไม่ตอบแต่กลับมองช่อดอกไม้ในมือของน้ำทิพย์ด้วยดวงตาดุดัน
ทิ้งมันไปเดี๋ยวนี้
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเฉียบขาดมากกว่าทุกครั้ง หญิงสาวมองด้วยความสงสัย
ทิ้งอะไร
ช่อดอกไม้นั่นราฟาเอลพูดพลางพยักหน้าไปทางมือข้างที่ถือช่อกุหลาบโยนมันทิ้งไปเดี๋ยวนี้น้ำทิพย์!
ประโยคสุดท้ายแทบจะเหมือนเป็นการออกคำสั่ง น้ำทิพย์นิ่วหน้าอย่างไม่พอใจทันที
นี่เป็นดอกไม้ที่เพื่อนให้มา ฉันไม่มีทางโยนมันทิ้งเด็ดขาด
คิ้วของราฟาเอลขมวดเข้าหากันจนแทบจะผูกเป็นปม เขายกมือขึ้นและสะบัดไปข้างหน้าเบาๆ ช่อกุหลาบปลิวออกจากมือของน้ำทิพย์กระเด็นไปไกล หญิงสาวอ้าปากค้างด้วยความที่นำไม่ถึงว่าเทวดาหนุ่มจะกล้าใช้วิธีหักน้ำใจกันแบบนี้ เธอหันไปมองราฟาเอลพร้อมกับพูดเสียงดัง
กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้กับฉัน พูดจบน้ำทิพย์ก็ทำท่าเหมือนจะเดินไปเก็บแต่ราฟาเอล
คว้าแขนของเธอเอาไว้เสียก่อน
เข้าบ้าน
ไม่พูดเปล่าเขายังลากเธอให้เดินเข้าไปด้านในแต่หญิงสาวกลับทำท่าฮัดฮัดและปัดมือเขาออกอย่างแรงพร้อมกับพูดเสียงดัง
คุณไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉัน เธอหมุนตัวเพื่อจะเดินออกจากบ้านแต่ราฟาเอลดึงมือเอาไว้
คุณออกไปไม่ได้
ทำไม น้ำทิพย์ถามเสียงห้วน ราฟาเอลมองเธอด้วยดวงตาที่ฉายแววแห่งความปรานีก่อนจะชี้มือไปยังช่อกุหลาบที่ตกอยู่นอกชายคาบ้านดูให้ดีก่อนว่านั่นคืออะไร
น้ำทิพย์กระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยอมหันไปมองตามที่เทวดาหนุ่มบอก เมื่อเห็นช่อกุหลาบที่ตกอยู่เธอก็ขยับปากเตรียมจะใช้คำพูดเหน็บแนมเรื่องที่เขาหวาดระแวงเกินไปแต่หญิงสาวก็ต้องยุติความตั้งใจดังกล่าวเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างกำลังเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
บางสิ่งที่ว่าคือช่อดอกไม้ที่ได้รับมาจากกฤตชัย ดอกกุหลาบสีแดงสดแสนสวยกลายสภาพไปเป็นอสรพิษดำมะเมื่อมน่าขนลุก พวกมันบิดตัวจนหลุดจากริบบิ้นประดับช่อและชูคอขึ้นหันหน้ามามองราฟาเอลกับน้ำทิพย์อย่างมุ่งร้าย ลิ้นสีซีดแลบแผล็บออกจากปากในขณะที่หัวโยกส่ายไปมาเหมือนพร้อมที่จะพุ่งเข้าไปฝังเขี้ยวลงบนร่างของคนทั้งสอง แต่พอราฟาเอลยกมือขึ้น งูร้ายทั้งหมดก็แตกสลายกลายเป็นไอหมอกสีดำและถูกสายลมพัดกระจายหายไป
ทันทีที่ช่ออสรพิษร้ายถูกทำลาย อารมณ์ขุ่นมัวของน้ำทิพย์ก็สงบลงจนกลับเป็นปรกติ หญิงสาวยกมือขึ้นกุมทรวงอกด้วยหัวใจเต้นระทึก เมื่อตั้งสติได้เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองราฟาเอล
เกิดอะไรขึ้น ฉันเป็นอะไรไป
คุณถูกมนต์สะกดของลูซิเฟอร์ เทวดาหนุ่มตอบพลางลูบศีรษะเธออย่างแผ่วเบาเขาส่งอสรพิษมาในรูปของดอกกุหลาบและรอจังหวะให้มันคืนร่างทำร้ายคุณแต่อำนาจของสิ่งที่ผมได้มอบให้คุณก่อนออกจากบ้านสยบมันเอาไว้ ดอกไม้พวกนั้นจึงส่งไอแห่งความมืดเข้าไปในจิตใจเพื่อจะใช้อารมณ์ของคุณทำลายตัวเอง
มิน่าฉันถึงได้หงุดหงิดมาตลอดทางน้ำทิพย์พูดด้วยใบหน้าซีด ราฟาเอลวางมือลงบนไหล่ของเธอเหมือนเป็นการปลอบใจก่อนจะถาม
คุณได้ดอกไม้พวกนี้มายังไง
เพื่อนคนหนึ่งให้มา หญิงสาวชะงักคำพูดไว้แค่นั้นเมื่อนึกถึงใบหน้าผิดหวังของกฤตชัยตอนที่เธอรับช่อดอกไม้เขารู้อยู่แล้ว
เธอครางออกมาเบาๆก่อนจะเงยขึ้นมองราฟาเอล แต่เขารู้จักลูซิเฟอร์ได้ยังไง
เทวดาหนุ่มไม่ตอบแต่กลับเบนสายตามองออกไปนอกบ้าน เงาเลือนลางของปิศาจที่บินฉวัดเฉวียนไปมาทำให้เขารู้ว่าตอนนี้เป้าหมายของลูซิเฟอร์คือน้ำทิพย์ ย่อมไม่เป็นผลดีหากเขาจะเก็บงำเรื่องราวในคืนที่ผ่านมา ราฟาเอลถอนใจค่อนข้างหนักก่อนจะหันกลับไปที่หญิงสาวอีกครั้ง
เมื่อคืนผมจับคลื่นพลังบางอย่างได้ ถึงจะไม่ชัดเจนนักแต่ผมก็แน่ใจว่ามีคนทำสัญญากับลูซิเฟอร์ ที่ไม่เล่าให้ฟังในตอนแรกเพราะไม่อยากให้คุณหวาดกลัว แต่นึกไม่ถึงเลยว่ามนุษย์ผู้นั้นจะเป็นคนใกล้ชิดกับคุณ
คุณกำลังจะบอกว่ากฤตชัยกลายเป็นสมุนของพวกปิศาจไปแล้วอย่างนั้นหรือ
ราฟาเอลผงกศีรษะรับ น้ำทิพย์จึงหมุนซ้ายหมุนขวาอย่างกระวนกระวายใจ
แบบนี้ก็แย่นะสิ ลำพังตัวกฤตชัยเองก็เป็นนักเลงอันธพาลอยู่แล้ว ลองลูซิเฟอร์มาช่วยแบบนี้มีหวังได้เกิดเรื่องใหญ่แน่
เธอหยุดกิริยาทั้งหมดและจ้องหน้าเทวดาหนุ่มเขม็ง
คุณพอจะมีวิธีช่วยบ้างไหม
หมายถึงอะไร ราฟาเอลย้อนคำถามอย่างงุนงง น้ำทิพย์ถอนใจเฮือกก่อนอธิบาย
เตือนให้กฤตชัยรู้ว่าไม่ควรเข้าไปยุ่งกับพวกปิศาจ หรือจะลากเขามาล้างสมองให้ลืมความชั่วกลับตัวเป็นคนดีก็ได้
พวกเราไม่ยุ่งเกี่ยวกับจิตใจของมนุษย์ จะดีหรือชั่วขึ้นอยู่กับตัวของเขาเอง
คำตอบของราฟาเอลทำให้น้ำทิพย์อยากจะดึงเขามาเขย่าให้ตัวโคลง แต่ติดตรงความสูงที่ต่างกันมากเพราะต่อให้ยืนเขย่งปลายเท้า หัวของหญิงสาวก็ยังสูงไม่พ้นระดับอกของเขา เมื่อไม่สามารถลงมือลงไม้กับอีกฝ่ายได้ดังใจน้ำทิพย์จึงได้แต่โวย
พูดแบบนี้ได้ยังไง คุณเป็นเทวดานะ
หน้าที่ของผมคือรับใช้พระผู้เป็นเจ้า ราฟาเอลตอบสั้นๆ น้ำทิพย์แทบจะใช้กำปั้นทุบหัวของตัวเอง
แต่ตอนนี้คุณอยู่บนโลกมนุษย์ น่าจะช่วยเหลือพวกเราสักหน่อย
ราฟาเอลอยากจะบอกน้ำทิพย์ว่า เทวทูตอย่างเขาไม่อาจกระทำการใดได้ตามใจ หากสิ่งนั้นมิใช่พระบัญชาจากพระผู้เป็นเจ้า ต่อให้ฝูงปิศาจลุกฮือขึ้นมาถล่มโลกทั้งใบจนล่มสลาย เขาก็ไม่อาจยื่นมือลงมาช่วยมนุษย์ได้เลย
ต้องขอโทษด้วยน้ำทิพย์
เขาพูดสั้นๆและเตรียมจะเดินกลับห้องแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อน้ำทิพย์พูด
ใจดำ
เทวดาหนุ่มสูดลมหายใจเข้าด้วยความหนักใจก่อนจะก้าวหายเข้าไปในห้องโดยไม่พูดอะไร แต่แทนที่จะรักษาตัวเองเหมือนอย่างที่เคยทำเขากลับหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงและครุ่นคิดถึงสีหน้าน้อยใจของน้ำทิพย์เมื่อครู่ ถึงจะเข้าใจความรู้สึกแต่เขาก็ไม่อาจทำตามที่เธอร้องขอ ใช่ว่าเขาจะเป็นเทวดาที่ใจไม้ไส้ระกำ แต่เพราะเขารู้ดีว่าหากใช้พลังโดยตรงกับผู้ที่ทำสัญญากับปิศาจ บรรดาเทวทูตภายใต้การนำของมิคาเอลก็จะลงมายังพื้นโลกทันที และถ้าพวกเขาพบพลังมืดของ
ลูซิเฟอร์ในจิตใจของผู้คนแม้เพียงน้อยนิด มันก็จะเป็นเหตุผลมากพอที่จะทำให้เหล่าเทวทูตลงมือทำลายล้างทุกชีวิตได้ทั้งเมือง
เขาไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอย่างเด็ดขาด
แต่การจะทำเช่นนั้นได้เขาต้องรักษาร่างกายของตัวเองให้หายเป็นปรกติเสียก่อน คิดดังนั้นแล้วราฟาเอลจึงลุกขึ้นยืนและสยายปีกทั้งสองข้างออก มือทั้งสองข้างวางประสานไว้บนอก เมื่อรวบรวมจิตใจให้สงบนิ่งดีแล้วเทวดาหนุ่มจึงหลังตาลง ร่างสูงสง่าลอยสูงขึ้นและหยุดนิ่งอยู่กลางห้อง เมื่อเขาโอบปีกทั้งสองข้างลงห่อหุ้มกายสรรพเสียงทั้งหลายก็เงียบลงอย่างฉับพลัน ดุจห้องที่เขาอยู่นั้นถูกตัดขาดจากโลกภายนอก มวลอากาศเริ่มหมุนรอบตัวราฟาเอลอย่างเชื่องช้า อุณหภูมิภายในห้องอบอุ่นขึ้นและกรุ่นไปด้วยกลิ่นหอมละมุนของดอกไม้ ดวงไฟขนาดเล็กผุดพรายขึ้นรายล้อมรอบกายของราฟาเอล จากหนึ่งกลายเป็นสองและเพิ่มทวีขึ้นอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนฝูงหิ่งห้อยนับร้อยนับพัน ไม่ช้ามันก็รวมตัวกันกลายเป็นแสงสีทองเปล่งประกายเจิดจ้าจนไม่สามารถมองเห็นร่างของผู้ที่อยู่ภายใน
*/*/*/*/*/*
สวัสดีค่ะผุ้อ่านทุกท่าน ก่อนอื่นต้องขอกล่าวคำขอโทษที่บทนี้ทิ้งช่วงห่างไปนานมาก พอดีช่วงนี้มีธุระยุ่งๆนิดหน่อยทำให้แทบไม่มีเวลาเขียนนิยายเลย และแน่นอนว่าบทที่ 9 จะทิ้งระยะไปนานพอสมควร ดังนั้นจึงขออภัยล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะคะ
มาอ่านต่อค่ะ เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลย ทำไมได้กลิ่นyลอยมานิดหน่อย 55
อยากรู้ว่าลูฟิเฟอร์จะทำอะไรต่อไปจัง มาต่อไวน่ะค่ะ >< รออยู่ ^^
จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1)
- ยแกแรกมาแล้วค่ะ ร้ายแบบเจ็บๆคันๆ
โหดแท้พ่อลูซิเฟอร์
จากคุณ : ดีแอน
- ที่วางไว้เดิมเขาจะโหดกว่านี้อีกค่ะ แต่มีบางคนติงว่านี่เป็นนิยายรัก ไม่ใช่ฆาตกรรม = ="
ผมว่าลูซิเฟอร์ บทของแกเข้าตากรรมการดีแท้
เทียบบทต่อบทไม่เป็นรองพระเอกเท่าไรหรอก
จากคุณ : Psycho man
- อิ อิ ขอบคุณค่า
ผับดีๆ ไม่นับเงินนะจ้ะน้องสาว มืดตายชัก หายไปซักห้าใบสิบใบก็ไม่รู้
แล้วผับของเฮีย ไม่ขายยาจ้ะ
พวกลูกค้าเอามาจากไหน เฮียไม่รู้ไม่เห็นไม่เกี่ยว
จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง
- รับทราบค่า ^^
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามผลงานของมูนนี่นะคะ
| จากคุณ |
:
moony (Moony_Lupin)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ย. 55 18:46:28
|
|
|
|
เทวทูตที่รัก บทที่ 8 ช่ออสรพิษ
