แสงฟ้าส่องฝัน ............. ตอนที่ 1
|
|
พัทย์
หมอหนุ่มจบใหม่ที่หนีคดีฟ้องร้องมารักษาแผลใจถึงเชียงใหม่
มีฝัน...นักศึกษาสาวช่างคิด ที่มาฝึกงานในไร่แสงฟ้า
คนหนึ่ง
หมดสิ้นความศรัทธา แรงใจในการทำงาน
อีกคน
มาเพื่อหาแรงบันดาลใจ ในวิทยานิพนธ์ก่อนจบการศึกษาของเธอ
แต่สิ่งที่ทั้งคู่ได้รับกลับไป มันมากกว่าประสบการณ์ที่เคยได้พบในชีวิต
ณ ที่แห่งนี้ ไร่แสงฟ้า
1
ปรู๊น
..เสียงหวีดรถไฟร้องยาวก้องกังวานปลุกพัทย์ให้ออกจากภวังค์ ชายหนุ่มขยับเสื้อแจ็คเก็ตกระชับกระเป๋าสะพายในมือแน่นก่อนจะเหวี่ยงขึ้นไว้บนที่พำนักใส่ของเหนือศีรษะ เหยียดขายาวๆหาท่าที่สบายมองทอดสายตาออกไปเห็นชานชาลาอำเภอชะเงาะห่างออกไปทุกที
ลาก่อน
อำเภอเล็กๆห่างไกลกทม.ที่โชคชะตาเล่นตลกส่งเขามาอยู่หลังจากเรียนจบคณะแพทยศาสตร์ นักศึกษาแพทย์ทุกคนหลังเรียนจบปี 6 มีหน้าที่จะต้องกลับมาชดใช้ทุนตามจังหวัดต่างๆ นอกเหนือเขตกรุงเทพมหานคร เป็นเวลาอย่างน้อย 3 ปี ตามที่รัฐบาลกำหนด อาจน้อยกว่านั้นได้ หากเลือกที่จะเรียนต่อในสาขาที่ขาดแคลน เขากับเพื่อนนั่งขบคิดเรื่องนี้กันหลายสัปดาห์ ก่อนถึงวันจับฉลากใช้ทุน จังหวัดใกล้กรุงเทพ รวมถึงจังหวัดใหญ่ๆเป็นที่หมายปองของทุกคน ซึ่งหมายถึงการแข่งขันที่สูงตามมา และมีสิทธิที่จะพลาดโอกาส หากพลาดโอกาสจับฉลากในรอบแรก ยังมีรอบสอง รอบสามให้แก้ตัว แต่จะเหลือแต่จังหวัดที่ห่างไกลความเจริญ รวมถึงสามจังหวัดชายแดนภาคใต้พื้นที่เสี่ยงอันตรายที่ทุกคนไม่อยากไป บางคนที่จับได้สามจังหวัดชายแดนถึงกับร่ำไห้ และด้วยแรงกดดันจากพ่อแม่ญาติพี่น้อง ทำให้ตัดสินใจตัดอนาคตตัวเอง ลาออก เสียเงินชดใช้แทนเลยก็มี ทั้งที่หมอส่วนใหญ่ที่ไปทำงานแถบนั้น ต่างก็ยืนยันว่าไม่มีเหตุร้ายอันตรายใดใดที่ต้องกลัว
โชคของพัทย์ยังดี ที่ถึงแม้เขากับเพื่อนจะหลุดในรอบแรกจากจังหวัดที่ตั้งใจ ก็ได้มาแก้ตัวในรอบสอง แต่คราวนี้ ไม่เหลือที่ให้กับการเกาะกลุ่ม เขากับเพื่อนแยกไปคนละทิศละทาง และเป็นเขาที่ต้องมาอยู่ที่อำเภอเล็กๆในจังหวัดเล็กๆเช่นนี้ เขายังจำความรู้สึกที่บอกกับตัวเองได้ว่าโชคดีเหลือเกินที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปอยู่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้เสี่ยงอันตรายเช่นนั้น ข่าวการระเบิดตามสถานที่ราชการ และชุมชนต่างๆ มากขึ้นทุกที ถึงแม้จะมีพี่ที่รู้จักหลายคนที่เคยไปอยู่ยืนยันว่าไม่มีอะไรน่ากลัว ลำพังเขาเองอาจไม่เท่าไหร่ แต่พ่อกับแม่คงไม่สบายใจเป็นแน่แท้ พ่อกับแม่ใจเสียเมื่อรู้ว่าเขาจับฉลากไม่ได้ในรอบแรก และถอนหายใจโล่ง เมื่อเขาแก้ตัวได้ในรอบสอง แต่ในวันนี้ เขาชักไม่แน่ใจ
บางที โชคชะตาอาจกำหนดให้เขาโชคร้ายกว่านั้น
หมอ!!... หมอช่วยเมียผมด้วยนะ หมอ!! หมอ!!
ไอ้โรงพยาบาลนี้มันเป็นโรงฆ่าสัตว์! ไอ้หมอพยาบาลที่นี่มันก็พวกฆาตกรดีๆนี่เอง!
ทำไมหละหมอ
. ทำไม
..ฮือ.. ทำไมต้องเป็นผม! ช่วยผมด้วย
พัทย์สะดุ้งตื่น .. เหงื่อซึมที่มือสองข้าง เขาหายใจเสียงดังแรงก่อนจะเอามือปาดเสยผมขึ้นยันตัวขึ้นนั่งเปลี่ยนท่าให้หายเมื่อย ถอนหายใจยาวเฮือกใหญ่
. ฝันอีกแล้ว
. หลายคืนแล้วที่เสียงเหล่านี้ก้องหลอนอยู่ในหัวไม่ว่าจะตอนหลับหรือตอนตื่น พัทย์สะบัดแขนดูนาฬิกาที่ข้อมือ
.บ่ายสามแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงที่หมาย หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น เขาจะบอกกับลุงว่าอย่างไรดี ถึงเหตุผลในการมาของเขาครั้งนี้ ถึงแม้ว่าเสียงของลุงจะดูตื่นเต้นดีใจเมื่อเขาบอกจะมาเยี่ยมและขอพักพิงสักระยะ
เอ้า! มาสิเจ้าภพ ไม่เจอกันตั้งหลายปี เดี๋ยวนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว มาเลยๆ จะมาวันไหนหละ เดี๋ยวลุงจัดเตรียมห้องไว้ให้
ลุงบุญ เป็นลูกบุญธรรมของปู่ที่รับมาเลี้ยง ก่อนหน้าที่จะมีพ่อของเขา คนโบราณเค้าว่า พ่อเป็นเหมือนลูกอิจฉา ปู่กับย่ารออยู่หลายปี แต่ก็ไม่มีลูกเสียที พอปู่ตัดสินใจรับอาบุญมาเป็นลูกไม่นาน พ่อก็ถือกำเนิดขึ้น แต่ปู่กับย่าก็รักลุงบุญเหมือนลูกแท้ ไม่เคยแบ่งแยกหรือไม่เท่าเทียม กลับสั่งสอนพ่อให้เคารพลุงบุญเหมือนพี่แท้ๆด้วยซ้ำ ขณะที่ลุงบุญเองกลับเป็นฝ่ายเจียมเนื้อเจียมตัวเมื่อโตขึ้น ว่าตัวเอง
| จากคุณ |
:
niryoo  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 พ.ย. 55 23:14:22
|
|
|
| 
