เขี้ยวรัตติกาล Fang of the Dark shadow (3)

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12918693/W12918693.html

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12920392/W12920392.html


(3)

ในขณะที่รถสามล้อที่นพณัฐนั่งเคลื่อนห่างออกไปจนลับสายตา ณิชารีย์และเพื่อนๆ ก็รีบกระวีกระวาดขึ้นรถสองแถวที่จอดรอรับผู้โดยสารอยู่บริเวณนั้น
เมื่อถึงเวลา รถสองแถวคันนี้ก็เคลื่อนรถออกห่างจากชานชาลา รถวิ่งไปตามถนน ผ่านบ้านเรือน ตลาดร้านค้า แวะส่งและจอดรับผู้โดยสารอื่นๆเป็นระยะๆ
“เฮ้อ...อากาศร้อนอบอ้าวจัง” เปิ้ลบ่นอุบ มืออวบขาวสะบัดพัดห่างใบหน้าของตนเอง
“กฏน๊า...กฏนะ…ที่บ้านมีรถคันใหญ่ มีคนขับให้เรียกใช้ จะนั่งรถที่บ้านมาสบายๆ ก็ไม่ยอม ดันมาชอบแบบแอ๊ดเวนเจอร์ ตื่นเต้น ผญจภัย เร้าใจในการเดินทาง” เปิ้ลบ่นค่อนขอดเพื่อนชายที่มาด้วยกัน พลางส่งค้อนวงกว้างให้เขา ทั้งสามนั่งเรียงกันทางตอนท้ายของรถสองแถวรับจ้าง
ชายหนุ่มที่เปิ้ลกล่าวถึง กำลังทอดสายตาเพลิดเพลินมองทิวทัศน์ทุ่งนาเขียวขจีข้างทาง เขาได้ยินคำร้องทุกข์ของเปิ้ล และแอบเห็นอาการค้อนควักที่เธอส่งมา ทำให้ดวงตาสีเข้มประกายน้ำเงินมิดไนท์บลูของเขา ปรากฏแววขำ มุมปากหยักแดงเรื่อเลือดฝาดอมยิ้มผ่านไปที่เปิ้ล
“นี่...เธอบ่นอย่างนี้เป็นครั้งที่ร้อยแล้วนะจ้ะ” ณิชารีย์โต้แทนกรกฏ พลางใส่ค้อนคืนเปิ้ลวงย่อม ก่อนที่จะเลยสายตาไปที่กรกฏซึ่งนั่งฝั่งตรงกันข้าม ก็เห็นเขามองมาที่เธออยู่ก่อนแล้ว
“แล้วณิล่ะ เหนื่อยไหม?” กรกฏถามณิชารีย์ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาเรียวคมอ่อนแสง
“ฮึ” ณิชารีย์ส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมที่รวบมัดไว้สั่นไหว
กรกฏอมยิ้มพยักหน้ารับทีหนึ่ง ก่อนที่จะเลยสายตามองสองข้างทางต่อ
ผิวที่ขาวผ่อง และผมสีน้ำตาลนุ่มของเขา กระทบแสงแดดระยิบที่ส่องมาจากข้างหลัง ทำให้ร่างสูงสมส่วนของเขา ดูเสมือนรูปปั้นหินอ่อนที่งดงาม
“แหม...ถามแต่ณินะ ไม่กล้าถามเปิ้ล...รู้ล่ะสิ ว่าเค้าจะบ่น ว่า เหนื่อย” เปิ้ลยังคงบ่นงึมงำต่อ พลางส่งค้อนวงกว้างให้กรกฏอีกที
“เอ๊าๆ ระวังจะคอเคล็ดนะเปิ้ล” กรกฏอดไม่ได้ ที่จะหันมาแหย่เพื่อน เสียงหัวเราะของเขาทำให้ณิชารีย์อมยิ้ม
รถสองแถวคันโกโรโกโสทิ้งโค้งแรงจนฝุ่นท้ายรถตลบคลุ้ง ทำเอาผู้โดยสารทุกคนต้องรีบปิดปากปิดจมูกไอค่อกแค่ก
“ใกล้จะถึงแล้วมั๊ง?…ใช่มั๊ยกฏ?” ณิชารีย์ถามกรกฏ
กรกฏส่งเสียงอืมตอบรับ ไม่ทันได้พูดอะไรมากกว่านี้ รถที่พวกเขาโดยสาร ก็ชะลอช้า จอดให้ทั้งสามคนลง
“ถึงแล้วคุณ” คนขับยื่นหน้ามาตะโกนบอก
“พวกคุณแค่เดินต่อไปทางนั้นอีกนิดหน่อย” คนขับรถใจดี ชี้นิ้วบอกทาง รับเงินค่าโดยสารที่กรกฏยื่นให้ แล้วเคลื่อนรถออกไป
“ไป เดินต่อไปอีกหน่อย” กรกฏบอกเพื่อนทั้งสอง พลางช่วยณิชารีย์ และเปิ้ล ถือสัมภาระ


ณ เวลาเดียวกันนั้น นพณัฐก็มาถึงบ้านของเขาพักหนึ่งแล้ว โดยที่ณิชารีย์ กรกฏ และอรอรุณ หรือเปิ้ล เดินมาถึงบ้านของคุณย่าของกรกฏไม่นานนัก
บ้านสองหลังอยู่ห่างกันสองคุ้งน้ำ บ้านคุณย่าของกรกฏเป็นเรือนไทยหลังใหญ่บนพื้นที่กว้าง ส่วนบ้านของนพณัฐ เป็นเพียงบ้านไม้กระดานหลังย่อม บ้านทั้งสองหลังตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ มีศาลาหลังเล็กยื่นล้ำออกจากฝั่ง เหมือนกับบ้านอื่นๆ ที่มีศาลาริมน้ำเช่นกัน
บนพื้นยกระดับที่ชานกว้างส่วนหน้าของบ้านเรือนไทย กรกฏนั่งขัตมาดเก็บขายาวเรียบร้อยบนเบาะนั่งผ้าไหมที่วางอยู่บนเสื่อจันทบูร มีโต๊ะไม้สักขาเตี้ยเคลือบเงาวับตั้งอยู่ข้างหน้า ชายหนุ่มกำลังฟังคุณย่าพร่ำบ่น ถึงเรื่องความล้นทะเล้นของเหล่าคนรับใช้ในบ้านที่บางครั้งก็ทำให้ขำ แต่บางครั้งก็ทำให้ปวดหัว ฝ่ายณิชารีย์และเปิ้ล อรอรุณ ขอลงไปเดินเล่นรอบบริเวณบ้านอันกว้างใหญ่ของคุณย่า
นางสาวณิชารีย์ ชมพูเอก สนใจเป็นพิเศษกับปืนอัดลม ธนู กระบองไม้ไผ่ ที่เด็กๆของบ้านนี้เอาไว้ใช้เล่นยามว่าง
“ป้อม มีถุงมือหนาๆให้พี่ยืมบ้างมั้ย?” ณิชารีย์สะบัดข้อมือเบา รู้สึกอยากลองของเล่นเหล่านี้บ้าง เธอเอ่ยปากขอกับเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่ง ซึ่งเป็นหลานชายของป้าเนียน คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านนี้
อย่างไม่ลังเล เด็กหนุ่มอายุราวสิบสี่ สิบห้า ร่างผอม ผิวคล้ำคนนี้ ส่งเสียงรับคำณิชารีย์ แล้ววิ่งหายไปบริเวณหลังบ้าน ซึ่งมีเรือนเล็กสองหลังสำหรับคนรับใช้อยู่อาศัย ไม่นานนัก เขาก็กลับมาพร้อมกับถุงมือหนังเก่าๆคู่หนึ่ง
“ณิ...เอาจริงเหรอ?” เปิ้ลถาม เมื่อเห็นณิชารีย์สวมถุงมืออย่างกระตือรือร้น พร้อมเดินไปหยิบคันธนูและเกี่ยวดอกธนูกับสาย ตั้งท่า ยกแขนวางท่าเหนี่ยว
“เอาเถอะน่า ฉันว่ามันไม่แตกต่างไปจากการยิงปืนหรอกน่า”
ณิชารีย์ขยับมือ ขยับขาตั้งท่าตามที่เด็กหนุ่มชื่อป้อมแนะนำ นิ้วเรียวตัดสินใจปล่อยสายโดยไม่ลังเล ลูกธนูพุ่งแหวกอากาศ เสียงหวืดดัง ตรงเข้าไปปักตรึงอยู่ที่เป้าธนู ห่างจุดกลางไม่ถึงคืบ
“ว้าว เธอนี่...ช่างมีพรสวรรค์กับพวกปืนผาหน้าไม้จริงๆ เลยนะ” เปิ้ลตาโตมองลูกธนู แล้วกล่าวชมเพื่อนด้วยรอยยิ้มที่ระบายบนใบหน้าอวบอิ่ม
“พี่ณิยิงปืนเป็นด้วยหรือครับ?” ป้อมถามอย่างสนใจ
“จ้ะ” ณิชารีย์พยักหน้า ขณะที่ขยับตัว ตั้งท่าเพื่อยิงธนูอีกดอก
“สุดยอดนำเสนอสาวบู๊ยุคใหม่เลยล่ะจ๊ะ”
เปิ้ลทำท่าจีบปากจีบคอพูด กระแอมในลำคอทีหนึ่ง ก่อนจะผายมือไปทางณิชารีย์ แล้วกล่าวต่อราวกับว่า เธอเป็นพิธีกรตามรายการโชว์
“สุภาพสตรีท่าทางนุ่มนวล ผิวบางนางนี้ งานหลักคือ เรียนหนังสือ งานรองไม่ใช่ทำกับข้าว เย็บปักถักร้อย หรือแฟชั่นลิสซึ่ม แต่งานอดิเรกของเธอคือ มวยไทย เทควันโด กระบี่กระบอง คาราเต้ ยิงปืน...และธนู”
จบคำพูดของเปิ้ล ธนูดอกที่สอง ก็พุ่งแหวกอากาศหวือ เข้าปักฉึกตรงจุดกลางสีแดงของเป้าธนูเหมาะเหม็ง

จากคุณ	: รัก รมิดา
เขียนเมื่อ	: 13 พ.ย. 55 08:21:14 A:124.121.153.128 X: TicketID:381725

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป