ความคิดเห็นที่ 1 “นี่ ยายลูกยาง หยุดซึ้งก่อน แล้วรีบกลับออกมา หมดเวลาแล้ว Time up.!” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใคร เสียงเจ๊รานีเจ้าเก่านั่นเอง “โธ่เจ๊ ตัวไม่ได้มาแต่เสียงตามมาถึงในฝันเลยนะ ขอทดเวลาบาดเจ็บ ต่อเวลาอีกนิดนึงไม่ได้เหรอ” ลูกไม้ต่อรอง “ไม่ได้ย่ะ จะมาต่อเวลง เวลาอะไร นี่ไม่ใช่การแข่งขันฟุตบอลพีรเมียร์ลีก นะยะ ออกมาเร็วเข้า” “เสียงใครเหรอ?” เตยหอมเอ่ยถาม “เสียงเจ๊รานีน่ะ”  ลูกไม้ตอบ “แล้ว เจ๊รานีนี่ใครอีกล่ะ” “เป็นผีตานีน่ะ...” “ผะ ผีตานี!” “เอ่อ...เอาไว้ถ้ามีโอกาสฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ” เตยหอมโบกมือพลวัน “มะ ไม่เป็นไรดีกว่า เตยเกรงใจ” “ไม่ต้องกลัว เจ๊เขาใจดี ไม่มีพิษมีภัยกับใครหรอก ฉีดยาแล้ว” ลูกไม้พูดกลั้วหัวเราะ “นี่ นายลูกเนียง เจ๊ได้ยินนะยะ แต่ถ้าฉีดยาก็คงต้องฉีดยาป้องกันความสวยจะมากเกินไป โฮะๆๆ” เจ๊รานีหัวเราะสะใจ ที่สามารถวกกลับมาชมตัวเองได้ “เอ่อ ทำไมเจ๊เขาเรียกชื่อ...เอ่อ ” “เรียกแบบนี้ ปกติของเจ๊แกแล้วละ ถ้าเรียกถูกสิถึงผิดปกติ จนตอนนี้ฉันมีชื่อใหม่จนจำไม่ได้แล้วเนี่ย” “นี่ อย่ามัวแต่นินทาเจ๊ กลับออกมาจากฝันได้แล้วย่ะ” “เตย ฉันต้องไปก่อนแล้วนะ อย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันไว้นะ แล้วก็ดูแลตัวเองให้ดี จำไว้นะตราบใดที่ฉันยังอยู่บนโลกมนุษย์ จะไม่มีใครมาทำอะไรเตยได้ทั้งนั้น ...อ้อแล้วอย่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังเป็นอันขาด โดยเฉพาะ นายป้อมยามจำไว้นะเตย ฉันไปล่ะ” “ลูกไม้ เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป ลูกไม้!” เตยหอมตะโกนเสียงดังลั่น เธอเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที รู้สึกว่าเสื้อผ้าเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ เธอสะบัดศีรษะ ไล่ความงุนงงและเดินไปที่ห้องน้ำ เปิดน้ำล้างหน้าล้างตา เธอจ้องหน้าตัวเองในกระจก  “ฝัน ลูกไม้มาหาเราในฝัน” เธอพยายามที่จะรวบรวมความคิด “ตามหาคนที่สวมแหวนทับทิม มีรอยสักเสือดำที่ท้องแขนซ้าย ใคร ใครทำกับลูกไม้แบบนั้น ไอ้สารเลว แกฆ่าลูกไม้ทำไม!” เตยหอมกำมือแน่น ด้วยความโกรธ ใครก็ตามที่มาทำกับพี่สาวเธอแบบนี้ เธอจะต้องตามหาตัวมันให้เจอ ลากคอมันมาเข้าตารางให้จงได้! ลูกไม้กลับออกมาจากความฝันของเตยหอมเรียบร้อยแล้ว  เธอหายตัวมาโผล่อยู่ที่ด้านหลังของเจ๊รานี ที่ตอนนี้กำลังชะเง้อชะแง้มองหาเธออยู่ ลูกไม้ยิ้มกริ่มค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆเจ๊ทีละนิดๆ อย่างเงียบเชียบ นับ 1 2 3 ในใจแล้วก็... “จ๊ะเอ๋!!!” เธอโดดจับหมับที่ไหล่เจ๊รานี เจ๊สะดุ้งโหยง “ว้าย! แม่จ๋าช่วยหนูด้วย กล้วยตานีตก” เจ๊อุทานเสียงดังลั่น ลูกไม้หัวเราะชอบใจ “ฮ้าๆๆ คำอุทานอะไรของเจ๊เนี่ย แม่จ๋าช่วยหนูด้วย กล้วยตานีตก” เธอล้อเลียน เจ๊รานียกมือทาบอก พ่นลมหายใจยาว “นี่ ยายลูกตะกร้อ เล่นอะไรของหล่อนยะ ดีนะที่เจ๊เป็นคนหัวใจเข้มแข็ง ก็เลยไม่หัวใจวายตายรอบสอง หล่อนนี่จริงๆเลยเชียว ถ้าจุดอ่อนของเจ๊ อยู่ตรงที่หัวใจจะเป็นยังไงยะ” “ก็เป็นพี่อ๊อฟ ปองศักดิ์ หรือไม่ก็ หัวใจวายไงจ๊ะเจ๊" เจ๊รานีหน้าง้ำหน้างอ "...โอ๋ๆๆ ขวัญเอ้ย ขวัญมา นะเจ๊นะ... แหม ฉันก็แค่ล้อเล่นนิด...ดด เดียวเอง สุมมา เต๊อะเจ้า” ลูกไม้ขอโทษขอโพย “ ไม่ต้องมา สุมมง สุมมาเลยเน้อ ...ก็ใช่น่ะซี้ พอเคลียร์กับน้องได้ ก็แฮปปี้ ดีแทคเลยนะยะ” เจ๊รานีทำงอน “มันก็โล่งใจไปเปาะเดียวน่ะเจ๊ ที่เตยมันเลิกกลัวฉันซะที แต่เรื่องที่ฉันของให้เตยช่วย ยังไม่รู้เลยว่าจะได้เรื่องสักแค่ไหน” แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 12:58:50 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 12:43:37 จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:26:37

ความคิดเห็นที่ 2 เจ๊รานีกอดอก พยายามใช้ความคิด “ลำพังแค่น้องของหล่อนคนเดียว เจ๊เกรงว่า มันจะไม่เริดนะ” “นี่เจ๊คงไม่ได้หมายความว่าจะให้ฉัน...” เจ๊พยักหน้าหงึกๆ “เจ๊เชื่อ ว่านายป้อมสุดหล่อ จะต้องช่วยหล่อนได้และเขาจะต้องช่วยหล่อนอย่างเต็มใจด้วย” ลูกไม้ส่ายหน้าดิก “ไม่นะเจ๊ ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันที่จะไปขอความช่วยเหลือจากนายป้อมยามนั่นแน่ๆ เจ๊ดูปากฉันนะ ไม่-มี-ทาง เป็นอันขาด” “โอ้ว มาย ก๊อด OMG!!!  คนสวยเซ้งเซ็ง เจ๊ถามจริงนะ หล่อนจะตั้งแง่เกลียดขี้หน้าอะไรเขานักหนาฮะ จากสายตาอันคมกริบของเจ๊เนี่ย เจ๊ว่าเขาก็เป็นคนดี มีน้ำใจ หล่อ สมาร์ต กล้ามแขนเป็นมัดๆ และที่สำคัญ ท่าทางเขาเป็นห่วงหล่อนออกจะตายไป” “เป็นห่วงฉันเนี่ยนะ” เธอชี้ที่ตัวเอง “ไม่ใช่แล้วเจ๊ นายนั่นเกลียดขี้หน้าฉันจะตายไป” เธอหัวเราะแบบเห็นเป็นเรื่องตลก “อ้าวๆๆ พูดแบบนี้ หัวเราะแบบนี้ แสดงว่าหล่อนไม่เคยได้ยินใช่ไหม?” “ได้ยินอะไรหรือเจ๊?” “ก็ ร้ายเสแสร้ง เพราะแอบรักไงล่ะเจ้า  ฮักเธอนะฮักจับใจ” เจ๊รานีกระซิบบอกเป็นเนื้อเพลง “ หล่อนนี่ช่างบ่ฮู้อะหยังเลยน่ะเจ้า เรื่องแค่นี้ ก็ต้องให้ผีสาวชาวเหนืออย่างเจ๊ อู้หื้อฟัง” “แอบรัก!? แอบรักฉันเนี่ยนะ ...บ้าแล้วเจ๊ เจ๊ดูซีรีย์เกาหลี ซารางเฮโยมากไปหรือเปล่าจ๊ะเจ๊ ไปกันใหญ่แล้ว” เธออยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง มันจะเป็นไปได้ยังไงนายป้อมยามสามตานั่นน่ะหรือ จะมารักเธอ ไม่จริงหรอก รักประสาอะไร มีเรื่องกันทุกทีที่เจอหน้า อีกนิดเดียวก็จะถึงขั้น ตีลังกา ปาระเบิดใส่กันอยู่แล้ว ลูกไม้ส่ายหน้าไปมา “เป็นไปไม่ได้แน่นอน” เตยหอม พยายามนั่งทบทวนความฝันของตัวเองอยู่พักใหญ่ เธอตัดสินใจไปที่ห้องเก็บของเพื่อหาอะไรบางอย่าง เธอไล่สายตามองไปตรงที่คิดว่า ของที่เธอต้องการน่าจะเก็บอยู่ตรงนั้น เตยหอมใช้มือปัดฝุ่นและปัดหยากไย่ออกไปจากลังไม้ที่เธอจำได้ว่า เป็นลังที่ใช้เก็บหนังสือเรียนเก่าสมัยตอนที่เธอและลูกไม้ยังเด็กๆ “น่าจะอยู่ในนี้นะ  หวังว่า คงจะไม่ถูกปลวกแทะไปซะก่อนนะเนี่ย” เตยหอมพูด พลางเปิดฝาลังนั้นออก ก็พบว่าด้านในมี แบบเรียนอนุบาล ตั้งแต่ก.ไก่ ข.ไข่ หนังสือคณิตศาสตร์ หนังสือภาษาไทย และสมุดการบ้านเก่าๆ อยู่หลายเล่ม เตยหอมหยิบสมุดการบ้าน เล่มสีฟ้าขึ้นมา หน้าปกเขียนชื่อเธอ คือ ด.ญ.ชญาฎา จุฑามาศ  ชั้นป.2/3 เธอเปิดเข้าไปดูด้านใน แล้วหัวเราะออกมา เมื่อเห็นตัว ก-ฮ ตัวเท่าหม้อข้าว หม้อแกง “นี่ตอนเด็กๆ ลายมือฉันทุเรศ ขนาดนี้เลยหรือเนี่ย” เมื่อเปิดดูจนครบทุกหน้าแล้ว เธอก็หยิบเล่มใหม่ขึ้นมาเปิดดู เล่มนี้เขียนชื่อ ด.ญ.ชินาณา จุฑามาศ ชั้นป.2/2 ด้านในเห็นเป็นตัวหนังสือ ที่ถูกเขียนอย่างสวยงามเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอจำได้ดีว่า ชินาณา เป็นคนลายมือสวยจนถูกอาจารย์ส่งไป ประกวดคัดลายมือ แทบจะทุกเทอม และก็ไม่ทำให้ผิดหวังเพราะลูกไม้ จะได้รางวัลชนะเลิศกลับมาฝากเพื่อนที่โรงเรียนทุกทีไป “ลูกไม้นี่ลายมือสวยเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ” เตยหอม ไล่เปิดสมุดหนังสือ จนเกือบจะครบทุกเล่ม แล้วสายตาของเธอ ก็ไปสะดุดเข้ากับสมุดวาดเขียนเล่มเล็กสีส้ม ที่ถูกวางสอดไว้ใต้หนังสือเล่มหนึ่ง เธอค่อยๆหยิบมันขึ้นมา เป่าฝุ่นที่ปกออก จนฝุ่นลอยฟุ้งไปในอากาศ เธอพลิกเปิดเข้าไปดูด้านใน ในทันที เวลาผ่านไป 20 กว่าปี จึงทำให้กระดาษที่เคยเป็นสีขาว บัดนี้กลายเป็นสีเหลืองอ่อนๆ คล้ายกับเปื้อนคราบกาแฟ โดยเฉพาะ บริเวณขอบๆ ที่มีรอยแหว่งออกไปเล็กน้อย ซึ่งน่าจะเกิดจากโดนแมลงตัวเล็กๆมากัดกิน หรือไม่เนื้อกระดาษก็อาจจะเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลา เธอดูภาพเหล่านั้นไปก็อมยิ้มไปกับศิลปะเด็กน้อย ที่เธอกับพี่สาวได้ช่วยกันสรรสร้างขึ้นมา สวยบ้างเลอะบ้าง บางภาพตั้งใจจะวาดต้นไม้ แต่ดูคล้ายสัตว์ประหลาด บางภาพเป็นรูปคน แต่ดูไปดูมาน่าจะกลายเป็นภาพวิญญาณหลอนเสียมากกว่า เพราะแขนขาลีบเล็กเป็นโครงกระดูก หัวหยิกฟูฟ่องเป็นปอบผีฟ้า         เธอดูไปเรื่อยๆจนถึงกลางเล่มและก็ต้องหยุดชะงักอยู่แค่ภาพนั้น เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำตาไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ตอนนี้เธอรู้สึกแค่เพียงว่า เธอคิดถึง แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 12:47:08 จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:29:30

ความคิดเห็นที่ 3 พี่สาวของเธอเหลือเกิน คิดถึงวันเวลาที่เคยใช้ชิวิตอยู่ด้วยกันมา ตั้งแต่เกิดจนโต คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยทำร่วมกันมา มือเรียวค่อยๆจับไปที่ภาพๆนั้น ภาพวาดในฝันที่เธอเพิ่งฝันถึง ภาพเด็กแฝดสองคนกำลังเดินจูงมือและยิ้มให้กันอย่างมีความสุข “หาเจอจนได้ เป็นภาพนี้จริงๆด้วย...ลูกไม้ รู้บ้างไหมว่าเตยคิดถึงทำไมต้องทิ้งกันไปแบบนี้ด้วย รู้ไหมว่าเตยเหงามากแค่ไหน เวลาที่ไม้ ไม่อยู่” “โธ่เตย...ยายเด็กขี้แงเอ้ย ร้องไห้อีกแล้ว”  ลูกไม้ปรากฏตัวขึ้นที่ห้องเก็บของ หลังจากที่ดวงวิญญาณของเธอได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องสาว ซึ่งอาจจะเป็นเพราะดวงจิตที่ผูกพันกันของพี่น้องที่รักกันมาก โดยเฉพาะยิ่งเป็นฝาแฝดกันด้วยแล้วเขาว่ากันว่าดวงจิตจะผูกพันกันมากเป็นพิเศษ “เจ๊ ฉันสงสารเตยจัง ดูสิ ร้องไห้ไม่ยอมหยุดมาต้องนานแล้วนะ” เธอหันไปหาเจ๊รานี ก็ปรากฏว่า เจ๊กำลังยืนชับน้ำตาปอยๆ แข่งกับเตยหอม ผ้าเช็ดหน้าเปียกเป็นน้ำจนแทบจะบิดได้ “อ้าว! เจ๊ร้องไห้ไปกับเขาด้วยหรือเนี่ย?” “ก็เจ๊สงสารน้องสาวหล่อนนี่นา ดูสิอายุแค่นี้ต้องมากำพร้าพี่ ฮือๆๆ” ลูกไม้มองเจ๊ตาปริบๆ เข้าไปโอบไหล่เจ๊รานีเอาไว้ “โอ๋ๆๆ เจ๊ เจ๊รานีจ๋า อย่าร้องไห้ไปเลยนะ นิ่งเตะๆ” “นี่หล่อนจะเตะเจ๊เหรอ โหดมากเลยอะ” “อุ้ย เปล่าจ้ะเจ๊ ไม่ใช่แบบนั้น มันเป็นคำปลอบน่ะ ฉันจำมาจากพ่อ ฉันไม่ได้จะเตะเจ๊นะ ...หยุดร้องนะเจ๊นะ” “ก็คนมันเชนส์ซิทีฟนี่ เจ๊เป็นคนอ่อนไหวง่าย เพราะเจ๊ เป็นคนจิตใจอ่อนโยน เป็นคนดีมี มุนินทร์ มุตตา เอ๊ย! ไม่ใช่ๆ มีเมตาตา ปรานี มีมุทิตา อุเบกขา  เห็นใครร้องไห้ เจ๊ก็จะร้องตาม เหมือนตอนดูละครเลย ตอนนางเอกตาย เจ๊ยังร้องไห้ตามเลยนะ” “เอ่อ...ไม่ยักรู้ นี่เจ๊ก็ติดกระแสกับเขาเหมือนกันนะเนี่ย” ลูกไม้พูดกลั้วหัวเราะ ไม่รู้ว่าเจ๊เขาโยงมาที่เรื่องละครได้ยังไง "โอเคๆ เจ๊ ฮึบแล้ว ไม่ร้องแล้วก็ได้ ก็ในละครนางเอกก็มีฝาแฝดแล้วแฝดคนนึงก็ตาย พอมาเจอเรื่องหล่อนเจ๊ก็อินน่ะสิ” เจ๊สั่งน้ำมูกดังฟูด จนผ้าเช็ดหน้าสีเขียวปลิวเป็นลอน ลูกไม้พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ให้ปล่อยกร๊ากออกมา แล้วสายตาอันว่องไวปานนกเหยี่ยวของเจ๊รานี ก็สังเกตไปเห็นอะไรบางอย่าง ที่เหน็บอยู่ในสมุดไดอารี ที่วางซ้อนกันอยู่ที่ชั้นวางของ “เอ๊ะ ยายลูกเขียด เล่มนี้สมุดอะไรเหรอยะ?” “เล่มนี้เหรอ ...ไดอารีของฉันเอง” “แล้วดอกไม้นี่?”  เจ๊รานีชี้ไปที่ดอกกุหลาบแห้งๆ ที่โผล่ออกมานอกสมุด “น่าจะเป็นดอกกุหลาบที่ฉันได้ตอนวาเลนไทน์น่ะ” “อุ๊ยตาย เนื้อหอมนะยะหล่อน ว่าแต่หนุ่มคนไหนให้มาล่ะยะ โรแมนติกนะเนี่ย” “ฉันก็ไม่รู้...” เจ๊รานีทำหน้างง “ฉันไม่รู้จริงๆเจ๊ ว่าไอ้ดอกกุหลาบดอกนี้เป็นของใคร มีรุ่นน้องถือมา แล้วบอกว่ามีคนฝากมาให้” “อั๊ยย่ะ ไม่ปรากฏตัวเสียด้วย เอ...เจ๊ว่ามันแปลกๆนา...” “แปลกอะไรเจ๊ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง น้องเขาอาจส่งผิดคนก็ได้ ...ไปเจ๊เราไปทำภารกิจ สำคัญของเราดีกว่า” “แต่เจ๊ว่า ” “ไม่ต้องว่าอะไรแล้วเจ๊ ไปเร็วเข้า ขืนเราช้าเดี๋ยวจะไม่ทันการ ไปเหอะ อีกอย่าง เดี๋ยวเจ้าที่ทิวา ปลากระพง ของเจ๊เข้ามาเข้ามาเห็น ก็จะได้โดนเทศน์มหาชาติกันชุดใหญ่เสียเปล่าๆ”  “เออๆ ไปก็ได้ เจ๊ก็ไม่อยากเจอคนหล่อใจดำเหมือนกัน เชอะ” แล้วทั้งสองตน ก็หายวับออกมาจากห้องนั้นทันที เพราะลูกไม้ ไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับเจ้าที่ทิวาโดยไม่จำเป็น         เจ๊รานีกระพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นพื้นที่ๆชินาณา พาเธอมาปรากฏตัว และสงสัยว่าพามาที่นี่ทำไม “เอ่อ...หล่อนพาเจ๊มาที่นี่เพื่อ?” “ก็มาหาข้อมูลไงเจ๊”         “หาข้อมูล ที่ร้านสักเนี่ยนะ? ...หล่อนอย่าบอกนะว่าจะพาเจ๊มา สัก...” เจ๊รานีส่ายอย่างรวดเร็ว “เจ๊ไม่เอาด้วยนะ เจ๊กลัวเจ็บ เดี๋ยวผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใยของเจ๊ มันจะเป็นร่องเป็นรอย ไม่เอานะ เจ๊ไม่นิยม เจ๊ไม่อยากเจ็บตัว เดี๋ยวเจ๊ไปติดแท็กทู เอาก็ได้ลายสวยๆมีตั้งเยอะ”  เจ๊รีบหาข้ออ้างเป็นการใหญ่ “ใจเย็นสิเจ๊ ฉันไม่พาเจ๊มาสักอะไรทั้งนั้น ฉันพามาตามหาความจริงต่างหากล่ะ” “หาความจริง?” เจ๊รานีเกาหัวแกรกๆ “ความจริงอะไรมันมาอยู่ที่ร้านสักยะ...นี่ๆๆหล่อนอย่าบอกเจ๊นะยายลูกปืน ว่าหล่อนจะมาตามหารอยสักเสือดำนั่น” “ก็ใช่สิเจ๊” “โอ้ว...คิดได้ตื้นมาก...กกก” เจ๊รานีลากเสียงยาว “ตามหารอยสัก ที่ร้านสัก แล้วร้านสักแบบนี้มันมีร้านเดียวในจังหวัดลำปาง หรือไงฮะ นี่ถ้าหาที่นี่ไม่เจอ เจ๊ไม่ต้องขึ้นเชียงใหม่ไปหาบนดอยเลยหรือเนี่ย” “ใช่สิเจ๊ ก็ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน คิดอะไรออก ก็ต้องทำไปก่อน หาจนกว่ามันจะเจอนั่นแหล่ะ ไม่ว่าจะเป็นร้านสักหรือที่ไหนก็ตามฉันจะหามันให้หมด จะไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย ก็ให้มันรู้ไป” “อั๊ยย่ะ เจ๊ประชด นี่เอาจริงเลยเหรอเนี่ย” “จริงที่สุด!” “อูย...เอ้า! เจ๊ เก็ท ก๊อท ก๊อท แล้ว เอาไงก็เอากัน” “งั้น เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าเจ๊ เริ่มจาก ไอ้รูปภาพพวกนี้ก่อนก็แล้วกัน” แล้วปฏิบัติการ ค้นหารอยสักก็เริ่มต้นขึ้น ทั้งสองตนช่วยกันหา ช่วยกับเปิกดูรูปภาพรอยสักรูปต่าง เข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ มองหาผู้ชายที่มีรอยสักตามตัวเยอะ ว่าจะมีคนไหนมีรอยสักเสือดำที่เธอตามหาหรือไม่ ใครสวมแหวนทับทิม แต่ก็ยังไม่มีวี่ไม่มีแวว ว่าจะเจอรอยสักและแหวนตาจุดมุ่งหมายเลยสักนิด แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 22:49:23 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 12:56:51 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 09:34:50 จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:31:11

ความคิดเห็นที่ 4 ดีจ้า จากกระทู้ที่แล้วจ้า ขอบคุณ---คุณSniper-1500watt, มาโซคิส, N_Foxtrot, Psycho man, ห้าสิบป่าย, กะตุ้งนิ้ง และทุกๆคน คุณมาโซคิส--- เจอเจ๊รานี กา กา แล้วใช่ม้า55  ส่วนหันมาแล้วจะเป็นยังไงต้องตามกันต่อนะจ๊ะ^^ คุณ N_Foxtrot ---ขอบคุณที่ตามอ่านจ้า ตัดจบค้างเพราะจะให้รอลุ้นไงคะ โฮะๆๆ ตอนนี้เจ๊รานีกะลูกไม้กำลังรวบรวมทีมกันอยู่ ต้องสู้ๆแน่นอนจ้า^+++^ คุณกระดานสีครีม---พี่ชมนมาแว้ว...เจ๊รานีแกชอบขี้ตู่55+เนี่องด้วยแอบปิ้งๆๆ ท่านทิวา แต่ตอนนี้กำลังงอน555แต่ว่าจะดีกันรึยังต้องอ่านๆจ้า^0^ คุณ Psycho man--- เจ๊รามี่ กา กา เขามันส์ติดลมบน555+ ถ้าถามว่าเข็ดไหม ตอบได้สองคำว่า ไม่เข็ด 555+ คุณกะตุ้งนิ้ง --- รามี่ไตล์ จัดให้จ้า รับรองจัดเต็ม^^ แต่รอนินึงนะ เพราะเจ๊แกงานยุ่ง555+ เดี่ยวจะกระซิบบอกเจ๊รามี่ให้ว่าของชื่อแนวๆให้คุณกระตุ้งนิ้งสักหน่อย^0^ จากคุณ : ญาณนดา (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:59:11

ความคิดเห็นที่ 5 เจ๊ รานี เปลี่ยนชื่อลูกไม้ เป็นว่าเล่นเลยทีเดียว 55 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 16:36:01

ความคิดเห็นที่ 6 มีซึ้งๆ ด้วยแฮะ บทนี้ เจํรานี ยิ่งอ่านยิ่งชอบเธอมากขึ้นเป็นลำดับ ไปๆมาๆ กลายเป็นตัวละครที่ผมชอบที่สุดในเรื่องไปเสียแล้ว เกินหน้าเกินตาคนอื่น^^... จัดเป็นผีที่เฮ้วและน่ารักที่สุดในรอบปี จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 08:30:57

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านตอนนี้แล้วฮาได้ใจ โยงนี้โยงนั่นมาได้สนุกมากกกกก เสียดายที่ไม้ไม่ทันดูว่าใครส่งดอกไม้มาให้.. จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 09:28:24

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วจะรู้ไหม ว่าใครฝากดอกไม้มาให้ หรือต้งให้ตาป้อมปราการมาเฉลยเอง จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 13:16:58

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้มีหลายอารมณ์เชียว..แอบอินตามเจ๊รานี..สงสารหนูเตยเนาะ.. ปล. เจ๊จ๋าเจ๊..ขอชื่อแนวๆ ให้เค้าด้วยน๊า.. จะให้รอนานเท่าไหร่ก็ได้จ้า..แต่อย่ารอจนลืมก็แล้วกัน..อิ..อิ.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 15:23:13

ความคิดเห็นที่ 10 อยากรู้พ่อหนุ่มปริศนาที่ส่งดอกไม้มาให้จังเลย  อั๊ยย่ะ!!  >_< จากคุณ : หมอนนุ่น เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 21:13:01