ความคิดเห็นที่ 1 “เอ่อ...คุณเวทกานต์น้องของเวทินใช่ไหมคะ?”    ภารวีเอ่ยถาม “ใช่ค่ะ คุณภารวีไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะ คือกานต์ก็เป็นเพื่อนกับคุณจี๊ดเหมือนกัน”    ภารวีพยักหน้าเข้าใจ “เชิญค่ะคุณวี เป็นยังไงคะ บ้านจี๊ดอาจจะหายากหน่อยน่ะคะ”  จิดาเข้าไปช่วยพยุงเธอ “บ้านน่ารัก แล้วก็น่าอยู่มากเลยค่ะทาสีฟ้าดูสบายตาเชียวค่ะ” “คุณภารวี เขาคงอยากกลับคืนสู่ธรรมชาติครับ สงสัยจะจากมานาน คงจะคิดถึงเพื่อนๆที่จากมา” “นี่แน่ะ...”  ข้อศอกแหลมๆกระทุ้งเข้าลิ้นปี่ของธันตะพอดีแป๊ะ  “คืนสู่ธรรมชาติเหรอ...ฉันไม่ใช่สัตว์ป่าสงวนนะคุณ พูดให้มันดีๆ” “อูย ...พูดดีก็ได้ครับ ไม่เห็นต้องใช้ความรุนแรงเลยผม แทบกระอักล้อเล่นนิดเดียวเองนะคุณ”   ธันตะเสียงแหบพร่า พูดแทบไม่ออกเพราะจุกอก ได้แต่ยืนไอโขลกๆ “ไงครับผู้กอง ศอกธรรมชาติไหมครับไม่มีเติมแต่งโดนจริงเจ็บจริงจุกจริงใช่ไหมครับ”    ธนาแซว         “ครับธรรมชาติครับ ธรรมชาติลงโทษนะครับ”   ทุกคนเห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้กับการหยอกล้อกันของทั้งคู่ “มาค่ะ ทานข้าวกันดีกว่า มื้อนี้ถือเป็นการเลี้ยงที่เรามีเพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งคนนั่นก็คือ คุณภารวีนั่นเอง”        ภารวีโค้งศีรษะรับ และอาหารมื้อค่ำก็เริ่มต้นขึ้นด้วยความสนุกสนานและรื่นเริง โดยหารู้ไม่ว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญ มายืนด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าบ้าน  มันปีนข้ามรั้วไม้สีขาวเข้ามาได้อย่างง่ายดาย และโดดมาซ่อนตัวอยู่แถวพุ่มไม้ที่ใกล้ตัวบ้านเพื่อที่จะได้ได้ยินการสนทนาได้อย่างชัดเจน มันยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเก็บภาพไว้เป็นหลักฐาน “เอ่อ...ขอโทษนะคะ คุณกานต์กับผู้กองรู้จักกันมาก่อนหรือคะดูสนิทกันจัง”    ภารวีเอ่ยถาม “อ๋อ ใช่ค่ะกานต์กับพี่ธันสนิทกัน”   ภารวีหน้าจ๋อย  “คือพี่ธันเป็นเพื่อนกันพี่ทินน่ะค่ะ” “เป็นเพื่อนเวทิน!”    ภารวีหันไปมองธันตะ   “ทำไมคุณไม่เคยบอกเรื่องนี้กับฉันเลยล่ะผู้กอง?” “ก็ผมเห็นว่ามันไม่ได้จำเป็นอะไร ที่ผมจะต้องมาคอยบอกใครต่อใคร ต้องเที่ยวโพทะนาว่าผมเป็นใครสนิทกันเมื่อไหร่ที่ไหนยังไง”   ภารวีหน้ามู่    “เอาน่าคุณ คุณก็รู้แล้วนี่ไงว่าผมเป็นเพื่อนกับไอ้ทินถือว่าหมดเรื่องข้องใจกันแล้วนะคุณ” “แน่ใจนะ ว่าไม่มีเรื่องอะไรปิดบังฉันอีก?”  ภารวีใช้สายตาคาดคั้น “อืม...ความจริงก็มีอีกเรื่องนึงนะ แต่ต้องรอให้ถึงเที่ยงคืนก่อนคุณถึงจะรู้ได้” “ทำไมต้องรอถึงเที่ยงคืน ทำไมไม่บอกตอนนี้ล่ะผู้กอง”          “คุณวีคะ แต่เรื่องนี้ต้องรอเที่ยงคืนก่อนจริงๆนะคะ ถึงจะคุยกันรู้เรื่องเชื่อผู้กองเถอะค่ะ”    จิดาช่วยยืนยัน “กานต์รับรองนะคะ ว่าคืนนี้คุณวีได้รู้เรื่องอย่างทะลุปรุโปร่งแน่ๆค่ะ”     เวทกานต์ช่วยเสริมอีกแรง ‘คุณจี๊ด คุณแน่ใจเหรอ ว่าถ้าภารวีเห็นผมเธอจะไม่ตกใจช็อกตาตั้ง’    เวทินเอ่ยถามจิดา ‘ฉันก็ไม่แน่ใจ’    จิดาตอบเขาในใจ ‘อ้าว!’ ‘ไม่ต้องอ้ง ต้องอ้าวเลยนะ ถึงไม่บอกวันนี้คุณวีก็ต้องรู้เข้าสักวัน ฉันเห็นด้วยกับผู้กองนะบอกไปให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวให้มันจบๆเคลียร์ๆไปเลย’ ‘ก็ได้ๆ ว่ายังไงว่าตามกัน’    เวทินเอ่ย พร้อมกับสูดหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อเตรียมตัว ‘คุณเป็นอะไรไปทำท่าอย่างกับจะออกไปรบ’ ‘เปล่า ผมแค่เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม’ ‘คุณจะเตรียมตัวเตรียมใจทำไม คุณวีต่างหากที่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจไม่ใช่คุณสักหน่อย ...หรือว่าตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าแฟน’ ‘นี่คุณหึงผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย’ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 23:09:56 จากคุณ : ญาณนดา (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:39:54

ความคิดเห็นที่ 2 ‘บ้าเหรอ ใครหึงคุณหลงตัวเอง’    จิดาซ่อนยิ้ม   ‘คุณพร้อมหรือยัง?’ ‘พร้อมครับผม’  เวทินตอบเสียงดังฟังชัดเหมือนทหาร แขกไม่ได้รับเชิญของบ้าน ยังเฝ้ามองดูอย่างไม่วางตา มันโดนยุงกัดจนคันคะเยอไปทั้งตัว แต่ก็ยังคงยึดฐานที่มั่นไว้แน่ไม่เปลี่ยนแปลงเพราะต้องการปฎิบัติหน้าที่ให้สำเร็จ เพื่อจะได้มีข่าวไปรายงานเจ้านาย “มันจะคุยอะไรกันนักหนาวะ  เฝ้าจนจะเช้าอยู่แล้วยังไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจสักอย่าง  อู๊ย!! ไอ้ยุงบ้านี่ก็กัดอยู่ได้”    มันบ่นไปตบยุงไป นาฬิกาโบราณตอนนี้ เข็นสั้นชี้เลข 12 ส่วนเข็มยาวเหลืออีกเพียงนิดก็จะมารวมกันอยู่ที่เดียวกับเข็มสั้นแล้ว “ใกล้เวลาแล้วค่ะคุณวี ตั้งสมาธิ สติ ปัญญาไว้ดีๆนะคะ”  จิดาเตือน “ค่ะ”    ภารวีพลอยตื่นเต้นไปด้วย เธอเผลอไปดึงมือธันตะมาจับไว้แน่ จนธันตะรู้สึกได้ว่ามือเรียวสวยนี้เย็นมาก เขาอมยิ้ม อยากแกล้งให้เธอตื่นเต้นบ่อยๆเหลือเกิน จะได้จับมือเขาแบบนี้อีก “คุณวีมองไปด้านซ้าย ของนาฬิกาโบราณที่แขวนอยู่นะคะ” ภารวีมองไปทางที่จิดาบอก นาฬิกาตีเป้ง! เข็มสั้นเข็มยาวมาหยุดรวมกันอยู่ที่เลข 12 เป็นเวลา เที่ยงคืน ร่างโปร่งแสงของเวทินค่อยๆปรากฏเด่นชัดขึ้น ดั่งถูกสร้างด้วยคอมพิวเตอร์กราฟิกไม่มีผิด ภารวีตาค้างมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เธอแทบจะไม่ได้หายใจเลยด้วยซ้ำ “นี่มันอะไรกัน! ฉันตาฝาดไปใช่ไหมผู้กอง มันไม่จริงใช่ไหมผู้กอง”    ภารวีขยี้ตาซ้ำไปซ้ำมา บีบมือธันตะแน่น “มันเป็นเรื่องจริง เราทุกคนก็เห็น คุณไม่ได้ตาฝาดหรอกภารวี”    ธันตะพยายามปลอบ “คุณวีไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”    จิดาถามด้วยความเป็นห่วง  ภารวีมองไปที่เวทินที่ยืนยิ้มแป้นเจื่อนๆให้เธอ “ภารวีคุณโอเคนะ”    เวทินเอ่ยถาม “วะ วะ เวทิน”    พูดได้เท่านี้ ภารวีก็ทรุดฮวบลงไปกองอยู่ที่โซฟาเรียบร้อยแล้ว ทุกคนตกใจรีบเข้ามาดูอาการเธอเป็นการใหญ่ “ภารวี !” “คุณวี!” “เฮ้ย! นี่มันอะไรกันวะ ไอ้เวทินมันมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง มันนอนอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอวะหรือว่า  ผีไอ้เวทิน ...ไอ้ห่...เอ๊ย! อยู่ไม่ได้แล้วตู เผ่นก่อนดีกว่า ”     มันเก็บกล้องใส่กระเป๋ากางเกง แล้ววิ่งจู๊ดออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วไม่คิดชีวิต คนในบ้านไม่มีใครทันได้สังเกตเพราะมัวแต่ปฐมพยาบาลภารวีอยู่ มันปีนรั้วบ้าน วิ่งไปที่รถมอเตอร์ไซค์แล้วบิดหนีไปอย่างเร็ว ที่สุดเท่าที่เคยขับมา หายวับกลืนเข้าไปในความมืด เพราะตกใจกับสิ่งเหนือธรรมชาติที่เห็นเมื่อสักครู่ จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:41:10

ความคิดเห็นที่ 3 ดีจ้า จากกระทู้ที่แล้วจ้า ขอบคุณ---คุณSniper-1500watt, N_Foxtrot, มาโซคิส, :::อาราเร่::: และทุกๆคนจ้า คุณlouktanpim --- ขอบคุณมากนะคะ พูดถูกใจ กดไลค์ให้เลย ขอให้สมพรปากนะคะ สาธุ 555+ คุณN_Foxtrot --- ขอบคุณจ้า ^^ พระนางจะเจอน้อยไปนิดจ้ะช่วงนี้ เดี๋ยวช่วยท้ายเรื่องจะเจอมากขึ้น อีกไม่นานๆจ้า ภารวีจะตกใจแค่ไหนต้องอ่านตอนนี้นะจ๊ะ^^ คุณกระดานสีครีม --- ^^ กลับมาๆ เรียกชื่อเค้าผิด เค้าให้อภัยหมดแล้ว555+ ถ้าอยากรู้ว่ายายภารวีจะเป็นยังไงก็ต้องอ่าน อ่านเลยๆ เดี๋ยวพี่ มาโซมน เอ๊ย!พี่ชมน ไปเขียนตอนต่อไปก่อนน้า (ดูดิ เรียกชื่อรวมกันเลย ^+++^) คุณมาโซคิส--- เห็นด้วยๆ จ้า คุณกระดานสีครีม อาจจะมึนบ้างอะไรบ้าง 55+ไม่ว่ากัน ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน^^ คุณกระตุ้งนิ้ง--- นั่นแน่! รู้นะว่าคิดอะไรอยู่555 ถ้าไปเกรงว่าตาเวทินจะไม่กล้าเล่าสิคะ เขิน555+ คุณอาราเร่--- ภารวีก็เกือบไปเหมือนกันจ้า555+ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 10:22:26 จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:20:21

ความคิดเห็นที่ 4 เด๊วกลับมาอ่าน นะจ๊ะ.. ภารวีไม่ช๊อคตาตั้ง แต่เป็นลมไปเลย :p แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 19:15:45 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 16:31:09

ความคิดเห็นที่ 5 กำลังสนุกเลยค่ะพี่ชมน ขำผู้กองมาก 555+ มา แต่งต่อไวๆน่ะค่ะ รออยู่ จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 22:17:13

ความคิดเห็นที่ 6 งั้นเดวรออ่านท้ายเรื่องเนอะ.. ว่าแต่อยากรู้จริงๆว่าจะไปรายงานเจ้านายแบบไหน ฮ่าๆๆ ปล.ผู้กองเนียนนะคะเนี่ย จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 03:39:06

ความคิดเห็นที่ 7 ทำไมนายไวรู้เรื่องมากจัง จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 13:05:29

ความคิดเห็นที่ 8 55+ คุณวีขา..ไหวมั๊ยคะเนี่ย.. ผู้กองขา..ก็ได้ทีเชียว..ขอแค่ได้จับมือก็ยังดีเนาะ ^^ จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 15:33:51

ความคิดเห็นที่ 9 ถึงไม่มีรานี ก็ตามอ่านเรื่องนี้อยู่ครับ บรรยากาศใกล้เคียงกัน..คนเขียนมีเอกลักษณ์(ลายมือ)เฉพาะตัว แต่ตอนอ่าน ก็อดถึงถึง เจ๊รานีของผมไม่ได้อยู่ดี ทั้งที่คนละเรื่องวุ้ย...... ^__^.. จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 18:55:14

ความคิดเห็นที่ 10 อั๊ยย่ะ!! ผู้กองน่ารักอ่ะ เนียนได้อีกๆ 555 จากคุณ : หมอนนุ่น เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 21:17:16