ความคิดเห็นที่ 1 ความรู้สึกที่บรรยายมาเป็นบทกวีนั้น ทำให้รู้สึกเศร้าและเห็นใจเป็นที่สุด จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:20:54

ความคิดเห็นที่ 2 เหม่อมอง ไปสุด ปลายฟ้า เมฆา บดบัง ดาวหาย ราตรี วังเวง เดียวดาย พระพราย ผ่านพัด หนาวนัย จากคุณ : sarasiri เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 01:43:45

ความคิดเห็นที่ 3 พี่ดีเจคะ....... เมื่อดวงใจ ใฝ่ถึง คะนึงแนบ จึงปวดแปลบ แทบล้ม ตรมหนักหนา เส้นใยกัน บั่นทอน อ่อนระอา ปรารถนาไม่สม ระทมทรวง ดังอยู่ใกล้ แต่ไขว่ค้วา มาไม่ถึง เหมือนถูกตรึง ขึงติด จากฤทธิ์สรวง ให้จมอยู่ ห้วงเหว เปลวเพลิงลวง ติดในบ่วง ระกำ ยากทำใจ สวัสดีค่ะพี่ดีเจ เป็นแบบนี้ อึดอัด นะคะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 09:39:57

ความคิดเห็นที่ 4 ผมใคร่แนะแวะไปหา ชวนเธอมาเริ่มต้นใหม่ ที่ผ่านมาไม่ได้ตั้งใจ เริ่มต้นใหม่อีกครั้งหยั่งท่าที ทำตาแดงแฝงทำเซ่อ น้ำตาเอ่อต่อหน้านวลศรี ความรู้สึกรวดร้าวปวดทวี เธออาจจะเห็นดีมีรางวัล ............ ถ้าเธอถามว่าปัจจุบันอยู่กับใคร ? ก็ตัวใครตัวใครก็แล้วกันนะคร๊าบ คริคริ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 11:51:11

ความคิดเห็นที่ 5 อารมณ์หนึ่งแวบเข้ามาเวลาเหงา ไม่ถึงกับทุกข์เศร้าหรือขมขื่น ด้วยเงื่อนไขวันเวลาไม่หวนคืน จึงต้องยืนอยู่ห่างอย่างเข้าใจ ... แค่แวบมาแล้วแวบไป ครับ คุณแม่ใจดี ขอบคุณนะครับ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 14:09:50

ความคิดเห็นที่ 6 เหม่อมอง ท้องฟ้า กว้างไกล หัวใจ ล่องลอย  ทุกที่ จินตนา อิสระ เสรี ราตรี เดียวดาย อาวรณ์ ขอบคุณ ครับ คุณsarasiri จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 14:16:08

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อดวงใจใฝ่ถึงคะนึงหา ก็เจ็บบ้างธรรมดาจนชินเฉย ตั้งสติปล่อยวางอย่างเฉยเมย สะกดกั้นแต่ใจเอ๋ยยังดื้อดึง เวลาช่วยเยียวยารักษาใจ แผลซ่อนอยู่ภายในให้นึกถึง ผ่านมานานแต่กาลเก่าเฝ้ารำพึง ติดบ่วงขึงซึ่งเราทำจนช้ำทรวง ... บางเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ อึดอัดก็ต้องปล่อยวางให้ได้ ครับ น้องสุ ขอบคุณนะครับ คุณสุนันยา แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 55 14:38:19 จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 14:37:38

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่สามารถย้อนอดีตไปขีดเส้น จึงต้องเว้นระยะห่างให้กางกั้น สำนึกอยู่กับเรื่องราวปัจจุบัน อดีตนั้นเก็บไว้ในใจพอ ขอบคุณที่แนะนำครับ ลุงชิกง ไม่ใช่สายไป แต่ เย็นไปเสียแล้ว ครับ อิอิ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 14:50:39

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับ คิดฮอดหลายๆเด้อ อ้ายลำน้ำC ยามนี้หน้าน้ำลง  ลมหนาวเริ่มโชยมาแผ่วๆ เสกคาถาคิดฮอดบ้านหลายแท้  คึดฮอดลำห้วยข้างบ้าน เดือน 12 น้ำเริ่มลง  เอาเบ็ดจ่อมไปปักริมห้วย  ปลากดตัวใหญ่ๆมาติดเบ็ดเสียงปลาร้องดังแอ๊ดๆๆ   เป็นตาม่วนเนอะ แต่เดี๋ยวนี้เสกคาถาบ่เฮ้ดจังซั่นแล่ว   เหลือโตนมันตั่ว  บ่อยากเฮ้ดบาปเฮ็ดกรรม ซุมื่อนี้ก็พอมีอยากมีกินอยู่  บ่จำเป็นต้องดิ้นรนทำบาปทำกรรมหาปลาอาหารมาประทังชีวิตแล่วครับ แต่บรรยากาศเก่าๆมันยังฝังอยู่ในความทรงจำอยู่บ่ลืมเลือน  เว้าแล่วก็คืดฮอดบ้าน 555 มาทักทายซือๆเด้อ  บ่มีกลอนมาถิ่มใส่กระทู้อ้ายดอก กลอนการเมืองกะบ่ค่อยได้เขียน   ขี้คร้าน!!  ว่าซั่น!!!   คึดหลายเขียนหลายกะปวดหัว บ่มีประโยชน์อิหยัง เขียนไปกะทอนั่นล่ะ เตะบอลนำเด็กน้อยดีกัว ม่วนหลาย   555 อ้ายสบายดีบ่ครับ  มีอิหยังกะนำมาเล่าให้ฟังแนเด้อ   ม่องนี้กะได้ เรื่องผู้สาวผู้แส่  อย่ไปสนใจเถาะ  ไผซิจังได๋  ซิฮักซิบ่ฮัก  ซิจังได๋ก็แล่วแต่ เฮาม่วน เฮาเป็นของเฮาจังซี่  ดีกัวหลายๆเด้ออ้ายเด้อ  แมนบ่??  เหอๆๆ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 09:20:01

ความคิดเห็นที่ 10 คิดฮอดเจ้าคือกันเสกคาถา วันเวลาเปี่ยนแปงบ่คงที่ แนวเหลือไว้มิตรภาพสิ่งดีดี ลำน้ำซีจำได้บ่ลืมเลือน มาตุภูมิบ้านเกิดแดนอีสาน ภาพวันวานสุขใจใครจะเหมือน ยามไกลถิ่นถวิลหาฮั้วฮิมเฮือน รากเหง้าเตือนใจตนคนบ้านเฮา ซำบายดีมีแฮงแกร่งชีวิต เหนื่อยก็พักสักนิดหายเศร้าเหงา มีอารมณ์ก็เตะบอลให้บรรเทา ลดถองเหล้าก็ม่วนได้สบายแฮ ... แม่นควมเจ้าเว้ามา  คึดหลายปวดหัว จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 09:59:18

ความคิดเห็นที่ 11 อ้ายน้อง จักคุยกันหยังพะนะ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 18:17:43

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่เหมือนแต่คล้ายละม้ายนัก    ต้องพัดพรากจากคนรักเหมือนกันนี่ ถึงเรื่องราวจะเก่าท้าวความที     อกน้อยน้อยนี้ก้อมีจุดแกว่งไกว... ต้องไปเคาะสนิมก่อนค่ะ จากคุณ : Susisiri เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 19:20:35

ความคิดเห็นที่ 13 อ้ายน้อง จักคุยกันหยังพะนะ จากคุณ : chanjit [Bloggang] ..... โส่เหล่กัน หลายแนวยุ ครับ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 04:51:58

ความคิดเห็นที่ 14 สนิมเขรอะเกรอะกรังยังคงร่าง เรื่องบางอย่างนานแค่ไหนลืมไม่ได้ ถึงจะเก่าจะแก่ก็แค่วัย สิ่งที่ค้างคาใจเหมือนเมื่อวาน เจออากาศปลายฝนต้นหนาวแล้ว รำพึงรำพัน ไปเรื่อยเปื่อยครับ ขอบคุณ ครับ คุณSusisiri จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 05:04:20

ความคิดเห็นที่ 15 """"เหมือนเคยร่วมทำบุญมาร่วมชาติ แต่ไม่ได้ตักบาตรร่วมขันเพิ่ม """""" """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" ชอบสองบาทนี้จังค่ะ คุณ ลำน้ำ C เคยร่วมบุญแม้นบาตรมิอาจร่วม ด้วยสำรวมรับได้ใจนิ่งเฉย ทั้งทั้งที่ในใจมิใช่เลย อยากเอื้อนเอ่ยเผยคำทำยากเย็น ให้เป็นไปให้หนำตามกรรมกฎ ถูกประชดประชันหยามหยันเห็น คงมิได้ร่วมบาตรคาดกฎเกณฑ์ จึ่ง...กรรมเวรวนว่ายมาร่ายรำ มาแจมกับคุณลำน้ำ C ค่ะ จากคุณ : PANRADA เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 00:03:57

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีค่ะ คุณลำน้ำ C ไม่เขียนกลอนบ้าง ก็กระไรอยู่ ระหว่างเราเหมือนหมอกบางมาขวางกั้น สุดดึงดันพ่ายแพ้แม้ปรารถนา เคยตักบาตรร่วมขันด้วยกันมา แต่ชะตาชีวิตลิขิตไว้ ให้ต่างคนต่างวิถีที่กำหนด เดินตามบทตามหนแม้หม่นไหม้ ยังคิดถึงความหลังยังห่วงใย หักอาลัยแม้นไฟเก่าเฝ้าลุกโชน.. อย่างนี้ใช่ไหม.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 08:09:09

ความคิดเห็นที่ 17 ๏ ฤดูหนาวคงหนาวกว่าฤดูก่อน ยะเยือกเย็นยอกย้อนทุกย่านหย่อม เหมือนเมฆม่านเลือนลางวางหมอกล้อม เฝ้าหาไออุ่นอ้อมมาโอบฝัน ? ๏ ใครหน่วงเหนี่ยวพันธนาการ ความรู้สึก หัวใจไม่ตกผลึก จึงป่วนปั่น โทษบุญทำ-กรรมเก่า ก็เท่านั้น มิตรภาพระหว่างกันมาก่อนกาล ๏ จะเพลงรัก-เพลงโศก โลกก็ซึ้ง สักครั้งหนึ่ง ก็พอ ไม่เลยผ่าน หากระลึก จงระลึก ให้นานนาน ทุกข์สุขจะปลุกปราณความทรงจำ ๏ จงเก็บความรู้สึก ไว้รู้สึก ระยะไหนก็ให้นึก ทุกเช้า-ค่ำ มิตรภาพไม่มีต้นทุนจากบุญกรรม และมีค่าน่าจดจำกว่าหมอกบาง ๚ะ๛ จากคุณ : ชีวิตไม่มีคำนำ เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 09:43:04

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณครับ คุณPANRADA พอดีอินกับเพลงนี้ครับ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 21:49:43

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณอีกครั้งครับ คุณแม่ใจดี ไฟเก่าดับมอดแล้ว..............กลายเย็น เหลือแต่รอยแผลเป็น..........เล็กน้อย อารมณ์หนึ่งกระเซ็น.............เพ้อพร่ำ  แม่เอย ซ่อนลึกรู้สึกด้อย..................เหตุล้วนตัวเรา บางเรื่องคิดไปเองแล้วเขียนเป็นตุเป็นตะได้เหมือนกัน แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 55 22:07:09 จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 22:06:49

ความคิดเห็นที่ 20 ฤดูหนาวคราวนี้มีไอฝน ยะเยือกจนเย็นนานทุกย่านหย่อม เมฆหมอกดูอิ่งอ้อยลอยม่านล้อม เฝ้าหาอ้อมอุ่นใดคงไม่ทัน ความรู้สีกพันธนาการประมาณว่า เพราะหัวใจอ่อนล้าจึงป่วนปั่น เหมือนกับคนอ่อนแอเป็นบางวัน ก็แค่นั้นวันเคลื่อนคงเหมือนเดิม ขอบคุณครับ  คุณชีวิตไม่มีคำนำ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 22:44:20