ความคิดเห็นที่ 1 พอนางเดินไปถึงห้องชั้นใน เพียงแค่เสียงเล็กๆของร้องเท้าของนาง ก็ทำให้พนมดาได้ยิน จึงได้ลุกมาจ้องมองนาง “พระมหาราชินีองค์มี” พนมดาเอ่ยขึ้น องค์เพาจ้องหน้าของเขาเขม็งก่อนจะตอบว่า “พระเจ้ากรุงกัมพูชาคงไม่ลงมาที่นี่หรอก ไม่ว่าพระนางอยากจะเห็นหน้าเจ้ามากแค่ไหน” พนมดางุนงงสงสัย “แล้วพระนางคือ” “ข้าคือนักองค์เพา พระประมุขรอง พระขนิษฐาของพระเจ้ากรุงกัมพูชา” ได้ยินดังนั้น พนมดานั่งลงโดยฉับพลัน และถวายบังคมองค์เพาผ่านลูกกรง “พระนางทรงห้าวหาญยิ่งนัก กล้าลงมาที่นี่เพียงคนเดียว” องค์เพายิ้มก่อนที่จะพูดว่า “ข้าจะไม่ละทิ้งโอกาสนี้ไปง่ายๆหรอก” พนมดาสงสัย “โอกาสอันใดหรือท่าน” “ก็โอกาสที่จะเห็นคนพิเศษของชาวกัมพุชนะสิ” “พิเศษยังไงหรือท่าน” องค์เพาเดินเข้าไปใกล้ลูกกรงมากขึ้น “คนที่กล้าทำบางอย่างๆที่เจ้าทำไม่ใช่คนธรรมดาหรอก” พนมดาได้แต่มองหน้าองค์เพาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก องค์เพากล่าวเป็นนัยเพื่อเป็นการปิดความ “และสำหรับข้า ข้าก็ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาเช่นกัน” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:07:26

ความคิดเห็นที่ 2 รุ่งเช้าองเลิ้งกุ๋นกับทหารญวณอีก 50 นายได้ไปที่หน้าห้องของนักองค์มี นางกำนัลขององค์มีตกใจกันใหญ่ เพราะไม่เคยเห็นทหารเยอะขนาดนี้มาก่อน ต่างวิ่งกันไปกราบทูลองค์มีว่าจะทำการอย่างไรดี “องค์หญิงเพคะ อย่ายอมให้เข้ามาในห้องชั้นในนะเพคะ” องค์มีเหม่อมองไปข้างหน้า “แล้วเราจะกันเขาได้เหรอ” นักองค์มีพูดยังไม่ทันขาดคำ องเลิ้งกุ๋นก็เข้ามาในห้องโดยพลการ พอเขาเดินเข้ามา เขาสังเกตเห็นว่าทั้งองค์มีและนางกำนัลต่างหยุดนิ่ง มองมาทางเขาเป็นตาเดียว “พวกเจ้าออกไปได้แล้ว” องเลิ้งกุ๋นตะโกนเสียงดังเพื่อให้นางกำนัลออกไปที่อื่น แต่ทุกคนยังนิ่งอยู่  องเลิ้งกุ๋นจึงตวาดเสียงดัง “ข้าบอกให้ออกไปก็ออกไปสิ ออกไปให้หมด” ครั้งนี้ได้ผล นางกำนัลทั้งหมดวิ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว ในห้องตอนนี้เหลือเพียงองค์มีกับองเลิ้งกุ๋น เปรียบไปเหมือนกับ:-)ำลังจะตะครุบเหยื่อ องเลิ้งกุ๋นมองหน้าองค์มีด้วยความดุดัน ส่วนองค์มีก็ไม่ละสายตา องเลิ้งกุ๋นเดินช้าๆเพื่อเข้าไปหาองค์มี พร้อมกับพูดไปด้วยว่า “คงสะใจเจ้ามากสินะที่เห็นว่ามีคนต้องการฆ่าข้าให้แดดิ้นไป เจ้าคงสะใจและคงเห็นด้วยไปกับมัน” ตอนนี้องเลิ้งกุ๋นอยู่ใกล้นักองค์มีมาก “แต่เสียดายที่ทั้งมันและเจ้าต้องผิดหวัง เพราะข้ายังยืนอยู่ตรงนี้ และไม่เป็นอะไรเลย” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:17:25

ความคิดเห็นที่ 3 “ข้าต้องขอบคุณผู้ที่ลอบสังหารท่าน เขาช่วยเตือนสติข้าว่าเจ้าไม่ใช่คนกัมพูชา” องค์มีพูดอย่างดุดันพร้อมกับจ้องหน้าขององเลิ้งกุ๋นอย่างไม่ละสายตา องเลิ้งกุ๋นใช้มือสากๆของเขาบีบไปที่ปากของนักองค์มีพร้อมกับพูดว่า “ข้าเองก็คงต้องเตือนสติชาวกัมพูชาเช่นกัน ต้องเตือนให้รู้ว่าตอนนี้พวกมันเป็นใคร คงต้องเริ่มจากในวังกันก่อน ขุนนางทั้งหมดจะต้องแต่งกายแบบด่ายนาม (เวียดนาม) แล้วจะต้องเปลี่ยนคำเรียกชื่อตำแหน่งขุนนางและคำต่างๆเป็นภาษาของด่ายนามให้หมด รวมทั้งกรุงพนมเปญหรือบันทายแก้วของพวกเจ้าก็ต้องเปลี่ยนชื่อเป็นนามยาง และต่อไปข้าก็จะเรียกเจ้าว่าบากุ๋นภู พวกเจ้าจะได้รู้ไว้ว่าตอนนี้ฐานะของพวกเจ้าเป็นอย่างไร” องค์มีฟังคำพูดขององเลิ้งกุ๋นด้วยความแค้น พระนางสลัดหน้าออกจากอุ้งมือขององเลิ้งกุ๋น พระนางถอยไปก้าวหนึ่งก่อนจะพูดใส่หน้าเขาว่า “ท่านลืมแล้วหรือว่าแผ่นดินที่เจ้าอยู่นี้เป็นแผ่นดินของใคร เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำอะไรตามใจถึงเพียงนี้” องเลิ้งกุ๋นยิ้มเยาะ “เจ้าอย่าลืมว่าเจ้าเป็นกษัตริย์ได้เพราะใคร และเจ้านั่นแหละที่ยอมข้ามาตั้งแต่ต้น เพราะฉะนั้นเจ้าไม่มีสิทธิเรียกร้องอะไรอีกแล้ว รวมทั้งไอ้โจรไพร่ที่ลอบสังหารข้าด้วย มันจะต้องไม่มีชีวิตอยู่บนโลกอีกต่อไป” องค์มีกล่าวว่า “แต่ท่านไม่มีสิทธิที่จะสั่งประหารเขา เพราะเขาไม่ได้ลอบฆ่ากษัตริย์” “แต่ลูกธนูไม่โดนข้า  แสดงว่ามันผู้นั้นอาจจงใจลอบสังหารกษัตริย์สตรีของตัวเองก็ได้ ด้วยความที่ไม่พอใจในความอ่อนแอของเธอ เพียงแค่นี้เราก็ประหารมันได้แล้ว” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:22:05

ความคิดเห็นที่ 4 นักองค์มีเลือดขึ้นหน้า “เจ้า เจ้ามันเลือดเย็นสิ้นดี” องเลิ้งกุ๋นเรียกทหารให้เข้ามาหา พอทหารเข้ามาองเลิ้งกุ๋นได้สั่งการลงไปว่า “พระเจ้ากรุงกัมพูชามีรับสั่งให้ประหารไอ้ไพร่นั่นด้วยข้อหาลอบฆ่ากษัตริย์” พอทหารได้ยินอย่างนั้นก็รีบไปดำเนินการทันที นักองค์มียืนนิ่ง มองหน้าองเลิ้งกุ๋นราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “คนอย่างเจ้ามันเลวบริสุทธิ์จริงๆ เจ้าไม่เหมาะแม้แต่จะมายืนบนแผ่นดินนี้” องเลิ้งกุ๋นยิ้มอย่างเยาะเย้ยถากถาง “แต่ตอนนี้แผ่นดินนี้อยู่ใต้ฝ่าเท้าข้าแล้วล่ะบากุ๋นภู เรื่องเหมาะไม่เหมาะมันจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป” “เจ้า” นักองค์มีมององเลิ้งกุ๋นตาถลน “เจ้ากล้าทำถึงเพียงนี้เชียวเหรอ” “เรื่องแบบนี้มันไม่ต้องใช้ความกล้าหรอกบากุ๋นภู เพราะยังไงเสียแผ่นดินของเจ้า คงไม่รอดเงื้อมมือข้าไปได้หรอก” “ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะเลวถึงเพียงนี้ ถ้าข้ารู้แต่แรกเจ้าจะไม่มีโอกาสมายืนที่นี่หรอก” “และถ้าข้ารู้จักเจ้าแต่แรก เจ้าอาจจะไม่ได้เป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาอย่างที่เป็นอยู่หรอก” ยังไม่ทันที่องค์มีจะตอบว่าอะไร ทหารก็กลับมารายงานองเลิ้งกุ๋นว่า “คนที่ลอบสังหารท่านหายตัวไปอย่างลึกลับ บัดนี้มันไม่ได้อยู่ในห้องขังแล้ว” องเลิ้งกุ๋นได้ยินดังนั้นก็ตกใจ รีบเดินไปที่ห้องขังโดยด่วน ส่วนนักองค์มีนั้น พอองเลิ้งกุ๋นจากไปแล้ว พระนางได้ลงไปที่ห้องลับกลางพระราชวัง จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:24:47

ความคิดเห็นที่ 5 พระองค์ทรงหยิบกริชหมายจะปลงพระชนม์ชีพตัวเอง แต่เพียงเสี้ยววินาที พระองค์ก็ทรงคิดได้ว่าไม่เกิดประโยชน์หรอกที่จะทำอย่างนั้น พระองค์หยิบเศษของศิลาจารึกจากปราสาทหินแห่งหนึ่งขึ้นมา ทรงกำเศษจารึกนั้นไว้แน่น ทรงรำพึงกับตังเองว่า “แด่องค์พระสุริยวรมันที่ 2 และชัยวรมันที่ 7 เห็นทีกัมพูชาจะมาถึงจุดวิกฤตแล้ว หม่อมฉันอาจไม่สามารถรักษาแผ่นดินนี้ไว้ได้ ขอทั้งสองพระองค์โปรดให้กำลังและสติ แก่หม่อมฉัน เพื่อที่หม่อมฉันจะได้ประคับประคองให้ประเทศรอดพ้นจากหายนะทั้งปวงด้วยเถิด” พอองเลิ้งกุ๋นเดินทางมาถึงห้องขัง เขาตกใจมากที่นักโทษหายไปจริงๆ ประตูห้องขังก็ยังถูกล็อคอย่างแน่นหนา แต่ในห้องขังก็ไม่มีใครเลย องเลิ้งกุ๋นรู้สึกเดือดดาลมาก เขาหัวเสีย เขารีบเดินกลับตำหนักไป แล้ววางแผนอย่างที่เขาได้บอกกับนักองค์มีไว้ โดยการเปลี่ยนแปลงระบบทุกอย่างภายในวัง แล้วเอาทุกๆอย่างที่เป็นญวณเข้ามาแทนที่ โดยที่ขุนนางกัมพูชาและคนอื่นๆยากที่จะต่อต้านได้ หลังจากนั้นเหมือนจะเป็นที่รับรู้กันว่าคนที่มีอำนาจเต็มจริงๆในการบริหารสั่งการคือองเลิ้งกุ๋น ทางองเลิ้งกุ๋นเองก้ได้ส่งสารไปถึงพระเจ้ามินมางเพื่อทูลขอทหารญวณอีกเป็นจำนวนมากให้เดินทาง เข้ามาที่พนมเปญ เท่านั้นยังไม่พอ เขายังออกคำสั่งบังคับให้ขุนนางเขมรเกณฑ์ราษฎรมาสร้างค่ายทหาร ที่พนมเปญ แต่เป็นค่ายทหารที่ยาวจากพนมเปญไปถึงบันทายมาศ เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เกิด เสียงเล่าลือไปในทุกๆทางว่าองเลิ้งกุ๋นกำลังวางแผนครองพนมเปญอย่างเป็นรูปธรรม จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:32:39

ความคิดเห็นที่ 6 เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ออกญาไชยและออกญาชูที่อยู่ที่กำปงโสมเริ่มวางแผนตลบหลัง “องเลิ้งกุ๋นกำเริบเสิบสานขึ้นมาก ทำตัวเหมือนเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาเสียเอง สงสัยว่า พวกเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว” ออกญาไชยเป็นคนเริ่มพูดถึงประเด็นนี้ก่อน เพราะรู้ข้อมูลมาจากพวกพรานไพร ออกญาชูจึงถามไปว่า “แล้วสถานการณ์ในวังตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง” “น่าสงสารพระราชินีองค์มีและพระประมุขรองอีก 3 ท่าน เพราะข้าได้ข่าวมาว่า องเลิ้งกุ๋นจัดทหารญวณเฝ้าพวกนาง โดยพระประมุขรองมีทหารเฝ้าคนละ 50 นาย แต่สำหรับพระมหาราชินีองค์มีนั้นมีทหารเฝ้าถึง 200 นาย ที่น่าเห็นใจมากๆก็คือองค์หญิงสงวน เพราะทรงอ่อนชันษามากนัก” ออกญาชูฟังแล้วก็อดวิตกไม่ได้ จึงถามต่อว่า “แล้วทหารในวังมัวทำอะไรกันอยู่” “ตอนนี้ทหารของเรามีจำนวนน้อยกว่าของญวณมาก องเลิ้งกุ๋นเองก็ส่งทหารในวัง ให้กระจายกำลังไปที่อื่นๆอีกเป็นจำนวนมาก ทำให้ทหารในวังไร้ซึ่งเอกภาพ และแน่นอนว่าขุนนางและแม่ทัพที่มักใหญ่ใฝ่สูงบางคนเริ่มวางแผนตีสนิทกับญวณบ้างแล้ว” “หวังว่าสงครามคงไม่ได้อยู่ในกลุ่มนั้นนะ” ออกญาชูพูดด้วยความกังวล ออกญาไชยจึงกล่าวต่อว่า “ทหารในวังหลายคนยังเชื่อมั่นในตัวสงคราม แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือองเลิ้งกุ๋นก็ดูจะไว้ใจสงครามมากกว่าทหารกัมพูชาคนอื่นๆ ทำให้ตอนนี้สงครามเหมือนจะเป็นหมากตัวสำคัญในการที่จะทำให้เกิด ความเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้” ออกญาชูนิ่งคิดชั่วครู่ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “พี่ท่านคิดยังไงถ้าเราจะนำทัพจากกำปงโสม ไปช่วยปลดปล่อยพระมหาราชินีองค์มีจากการตกอยู่ใต้อำนาจของพวกญวณ” โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:36:12

ความคิดเห็นที่ 7 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 1 และตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12447981/W12447981.html ตอนที่ 3 และตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12469609/W12469609.html#10 ตอนที่ 5 และ ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12668421/W12668421.html ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12758259/W12758259.html ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12844756/W12844756.html ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12889322/W12889322.html ตอนที่ 10 และ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12894150/W12894150.html ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12899209/W12899209.html จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:40:42

ความคิดเห็นที่ 8 ติดตามตอนเก่าๆได้ในเด็กดีดอทคอมนะครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 02:43:11

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12942482/W12942482.html#10 จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 10:26:22

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบดูรูป จากคุณ : Mumbi เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:29:16