PANTIP.COM : W12943617 :+:+:สืบสวน สุขสันต์:+:+: ตอน กวางน้อยผจญภัย (บทที่่ 17) จบ [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 3

ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบลงจนได้ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจกันนะคะ อย่างที่บอกแล้วว่าตอนนี้โอเคขึ้นแล้ว ก็ยังคงเขียนเรื่องให้คนอ่านอ่านกันต่อไปในชื่อนี้ล็อคอินนี้แหละ

หลายๆ เรื่องที่เขียนเกี่ยวกับพฤติกรรมไม่เหมาะสมของครูอาจารย์และลูกศิษย์ ต่างก็มีเหตุผลอยู่เบื้องหลังทั้งสิ้น แต่ไม่อาจจะชี้แจงแถลงไขได้เพราะจะสปอยล์เรื่องไป ตอนจบถูกแก้ไปแก้มาหลายรอบ หนิงไม่อยากให้เรื่องนี้ดูดราม่านัก ก็เลยใช้วิธีตัดบทเล่าเรื่องดีกว่า ไม่อย่างนั้นต้องเท้าความกันยาวและเนื้อหาจะดูรุนแรงไป อย่างน้อยที่สุดหนิงก็อยากให้เป็นเรื่องที่เด็กอ่านได้เหมือนกัน

สำหรับพฤติกรรมในฐานะอาจารย์ของสุรินทร์ จริงๆ แล้วสุรินทร์เข้ามาโรงเรียนแบบจับพลัดจับผลู การวางตัวของเขาเลยไม่ใช่ครูแต่เหมือนเพื่อน เหมือนพี่ชายมากกว่า มันก็เลยเหมือนกับว่าเขามีพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเด็กนักเรียนนัก ส่วนอาจารย์มัทนา ผู้หญิงยากแท้หยั่งถึงแฮะ เธอเข้าใกล้สุรินทร์ด้วยเหตุผลบางอย่าง หรืออาจจะไม่ใช่เหตุผลก็ไม่อาจบอกได้ บางครั้งตัวละครของหนิงมีชีวิตขึ้นมาเองโดยที่คนเขียนไม่อาจเข้าใจ แต่เอาเป็นว่าถ้ารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะสมในแง่สถาบันการศึกษา ก็ขอน้อมรับแต่โดยดีค่ะ

ที่จริงคิดว่ามีเรื่องหลายเรื่องอยากจะพูดถึง แต่พอมีเนื้อที่สำหรับให้เล่าจริงๆ กลับไม่รู้จะบอกอะไรดี หนิงถือว่าเรื่องนี้สมบูรณ์ด้วยตัวมันเองแล้ว สมบูรณ์ทั้งที่มีบางอย่างไม่ชัดเจนอยู่ก็ตาม ก็เลยขอพูดถึงเรื่องของภูเก็ตซึ่งเป็นเรื่องถัดไปนี้ดีกว่า

งวดนี้พี่ชายคนโตของบ้านสุขสันต์ได้รับมอบหมายให้ลงไปทางภาคใต้เพื่อตามหาผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งหายสาบสูญไปค่ะ สามีของเธอเป็นผู้ว่าจ้างให้ตามหาตัวเธอโดยที่มีการแจ้งความแล้ว แต่ผลการติดตามยังไปไม่ถึงไหน ข้อมูลที่ทราบล่าสุดก็คือ เธอไปเที่ยวที่เกาะส่วนตัวแห่งหนึ่งในชายฝั่งอันดามันในหน้าพายุ ที่นั่นเปิดเป็นโรงแรมซึ่งเป็นอาคารที่สร้างขึ้นนับตั้งแต่เมื่อสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะจบลง แล้วหลังจากนั้นก็หายตัวไป ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย

แต่สิ่งที่ภูเก็ตได้รับทราบเพิ่มเติมจากสุรินทร์ในภายหลังก็คือ ผู้หญิงที่หายสาบสูญไปคนนี้ได้ทำประกันชีวิตเป็นเงินจำนวนมหาศาลเสียด้วยสิ

พบกับการสืบสวนของภูเก็ตได้ใน "สืบสวนสุขสันต์ ตอน โครงกระดูกในตู้เสื้อผ้า" นะคะ

(อ่านแล้วดูเหมือนทีเซอร์ในหนังมะ จะบอกว่าจริงๆ แล้วยังไม่ได้แม้แต่ลงมือเขียนด้วยซ้ำ แต่โฆษณาไว้ก่อนแล้ว พอเอามาลงจริงๆ ไม่รู้คนอ่านจะจำได้หรือเปล่า ^^")

ไว้พบกันเมื่อพอว่างแล้วมีเวลาปั่นงานค่ะ

จากคุณ : peiNing

เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 14:57:36