|
.
บทที่ 6
วันนี้เค้าไปนครสวรรค์ด้วยคนนะจอห์น.. เด็กหญิงในความฝันยืนอยู่ข้างเตียง เค้าจะช่วยสร้างบ้าน
เจน!.. จรสะดุ้งตื่น..ชื่อหนึ่งหลุดจากปาก
อิอิ.. เจนหัวเราะตาเป็นประกาย จำชื่อเค้าได้แล้วหรือ
เดี๋ยว.. จรยื่นมือแตะเจน ฝันหรือไม่ได้ฝัน!..
จริง!..อาทิตย์ที่แล้วเจนก็ไปกับจอห์น รู้ป่าว
ล้อเล่นนะสิ
ถ้าอย่างนั้นเค้ารู้ได้ไงว่าจอห์นจะสร้างบ้าน
ทั้งหมดนี้คือความฝัน.. จรลุกจากเตียง ว่าแต่ทำไมวันนี้ผมสีทอง จรมองเด็กหญิงที่นั่งลงข้างเขา..ทุกครั้งที่จรฝันเห็นเด็กหญิงคนนี้มีผมสีน้ำตาล และกี่ครั้งๆ หลายปีที่ผ่านมาเธอก็ตัวเท่าเดิมอายุคงที่..แต่วันนี้แค่ฝันห่างเพียงอาทิตย์เดียวเด็กหญิงโตขึ้นเป็นวัยรุ่นน่ารัก..ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ผมทอง..แก้มแดงเหมือนเขา
จอห์นก็ผมทอง..อิอิ.. เจนปิดปากหัวเราะ ยังไม่รู้ตัวอีก
อะไร!..ไหน?.. จรรีบไปที่หน้ากระจก เป็นไปได้ไง!.. ลูบผมสีทองของตัวเองอย่างงงๆ
รับรองไม่ใช่ความฝันแน่นอน!.. เจนตามไปยืนประกบ..เธอสูงขึ้นเกือบเท่าจร พรุ่งนี้เช้าจอห์นก็จะเห็นเอง
ฝัน..ฝัน.. จรเถียง
ฝัน..ฝัน..ฝัน..
คุณจรคะฟ้าจะสว่างแล้วค่ะ ป้าแหม่มร้องเรียกอยู่หน้าประตู
ฝัน..ฝัน..อือ.. จรยังนอนหลับตา
เดี๋ยวสายนะคะ ป้าแหม่มเร่งเสียง
ครับ!.. จรขานรับ..รู้สึกตัวตื่น
ลุงยงรออยู่นานแล้ว..โอเคนะคะ
ฮึๆ..อินเตอร์เหมือนกัน.. นึกอะไรได้จรรีบไปหน้ากระจก อะโท๊ะ!..ผมสีน้ำตาลเหมือนเดิม..เห่อ..ก็บอกแล้วว่าฝัน..เจนนะเจน
วึ๊ดดดด.. ลมเบาๆ พัดเข้าหน้าเมื่อจรเปิดประตู
วันนี้คุณจรเท่ห์มากค่ะ ป้าแหม่มยังยืนรอคำสั่ง
อะไรหรือครับ? จรสงสัยคำชม
อาหารเช้าอย่างเคยใช่ไหมคะ..ทรงผมค่ะ ประโยคหลังตอบสายตาของจรที่ยังมีเครื่องหมายคำถาม
อะไรของป้า.. จรพึมพำเข้าห้องน้ำ..แต่แล้ว อู้ว์!.. ฟองยาสีฟันกระเซ็นจากปาก ยังไงกันนี่!.. ภาพในกระจกเงา..ปลายผมบางส่วนเป็นสีทองเหมือนทำไฮไลท์
อิอิ.. แว่วเสียงหัวเราะเบาๆ..จากไหนสักแห่ง
เจน!..
ฮึ..ฮึ.. ลุงยงเก็บไว้ไม่อยู่กับหัวเราะที่กลั้นไว้ตั้งแต่เช้า
ขำอะไรลุง?.. จรราดน้ำจิ้มใส่ชิ้นหมูที่วางอยู่บนข้าวสวยร้อนๆ
เปล่าครับ.. ลุงยงมองผมของจรแวบหนึ่งแล้วก้มลงซดน้ำซุปต้มเลือดหมู
อ๋อ!.. จรเข้าใจทันทีว่าลุงยงขำอะไร แต่จะอธิบายอย่างไรว่าเขาไม่ได้เป็นคนทำ
ตอนเป็นเด็กคุณก็มีสีผมอย่างนี้ พอโตขึ้นกลายเป็นสีน้ำตาล
ด่างๆ อย่างนี้หรือครับ? จรนึกภาพไฮไลท์บนผมในกระจกเมื่อเช้า
อะไรด่าง? ลุงยงงงกับคำถามของจร
ก็ผม.. จรหยิบผมปอยหนึ่งยื่นไปข้างหน้า..เขานึกแปลกใจกับสีสว่างที่เห็นระหว่างนิ้วคีบของเขา..ลุกจากโต๊ะทันที
สีทองทั้งหัวไม่เห็นด่างอะไร.. เสียงลุงยงไล่หลังจรที่เดินไปหลังร้าน
เกิดอะไรขึ้นกับเรา จรพูดกับหนุ่มผมทองในกระจกเหนืออ่างล้างมือ
ผมบนหัวตัวเองไม่รู้เรื่องเลยหรือ!.. ลุงยงพูดเหมือนบ่นเมื่อจรกลับมาที่โต๊ะ..ลุงเริ่มไม่แปลกใจกับอะไรประหลาดๆ ของจรในระยะนี้
ผมและลุงกำลังอยู่ในความฝันกระมัง.เดี๋ยวผมคงตื่นแล้วถามลุงว่าเราเดินทางถึงไหนแล้ว..ฝันไป..ฝันไป..
ฝันไปคนเดียวเถอะคุณ..หึ..หึ.. ลุงยงส่ายหัว ถ้าจะให้ดีรีบเข้าไปฝันในรถดีกว่า ถึงวันนี้เรามีแผนจะค้างแรมแต่ต้องสร้างที่พัก อาหารอีกยังไม่ได้เตรียมเลย
ฝันไป..ฝันไป.. จรเดินคลำหัวตัวเองขึ้นรถด้านหลังแล้วล้มตัวลงนอน
รู้สึกเหมือนเปลที่นอนอยู่หยุดแกว่งไกว..จรกระดกตัวขึ้น
ผมฝันไป.. คำแรกที่โพล่งออกมา
ถ้าจะยังไม่ตื่น ลุงยงเปิดประตูเดินไปท้ายรถ
ฝันว่ามีผมสีทอง..ฮา..ฮา..ผมสีทอง ลงจากรถ
ดูกระจกหูช้างหน่อยสิครับ ลุงยงเปิดกระบะท้ายรถ
มันเบี้ยวหรือลุง.. จรหลงกลก้มลงมองกระจก เฮ้ย!.. ร้องเสียงหลง
ตื่นแล้วสินะคุณจร.. ลุงยงหอบของพะรุงพะรังอยู่ข้างหลังจร พ่อหนุ่มผมทองไปช่วยผมกางเต็นท์หน่อย
ทำไมล่ะลุง.. จรก้มลงมองกระจกอีก
อย่างที่บอกไงครับ..ตอนเด็กๆ คุณมีผมสีนี้ พอโตขึ้นกลายเป็นสีน้ำตาล..เดินนำเข้าไปในที่สี่ไร่ ก็ไม่แปลกอะไรที่มันจะกลับไปเป็นสีทองอีกครั้ง
ลุงยงเลือกทำเลหลังดงกล้วยที่เคยเป็นที่พักของเจ้าของเดิมเพราะที่เรียบโล่งเตียนดี
ทำไมไม่ไปให้ไกลจากบ้านผู้ใหญ่ล่ะลุง.. จรวางถังแก๊สปิคนิค ขนาดสว่างผมยังปอดเลยไม่รู้ทำไม
คุณจรนี่ก็แปลก..ผมว่าการอยู่ใกล้บ้านผู้ใหญ่หรือใกล้ที่มีคนอยู่น่าจะปลอดภัย มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเราจะได้ขอความช่วยเหลือ.. ลุงยงมองไปที่บ้านผู้ใหญ่ นายชัยชนะว่าที่ผู้ใหญ่บ้านคนต่อไปไงลืมแล้วหรือ?
ใครจะลืมนายนะจอมกวนได้ล่ะ..ไม่เห็นเขาสามอาทิตย์แล้ว จรแปลกใจที่ตัวเองแอบนับเวลาไว้
สามอาทิตย์..ฮะ..ฮะ.. ลุงยงหัวเราะไม่มีปี่ขลุ่ย ผมจะไปถอยรถเข้าที่.. เดินออกถนน รอบคอบก่อนดีกว่า
อ้าว!..ยังอยู่หรือลุงใยนึกว่าย้ายไปแล้ว เสียงดังขึ้นในความมืด
หือ?.. ลุงยงขานรับกึ่งถาม นึกในใจว่าเจ้าของเสียงคงไม่รู้แน่ว่าแกชื่ออะไร
มาตามกลิ่นไข่เจียวนะนี่.. ลุยพงหญ้าเข้าหลังดงกล้วย
นาย!.. จรร้องขึ้นเมื่อเห็นตัวคนส่งเสียง
เจอกันอีกแล้ว..แต่..ใช่หรือเปล่า.. นะยังกวนเหมือนเดิม ฮะ..ฮะ..ผมทอง
ผู้ใหญ่บ้าน.. จรไม่รู้จะโต้ตอบอย่างไร
โน่น!..นอนอยู่ที่วัด.. ลงนั่งยองข้างกระทะ จะไปหาไหม?..เดี๋ยวพาไป
เห่ย!.. จรขนลุก
ไปไงมาไงล่ะหนุ่ม ลุงยงขัดขึ้น..กลัวนายหนุ่มของเขาจะของขึ้น
ว่าจะมาคุยกับลุงใยเรื่องเจ้าของที่คนใหม่.. เหลือบมองจร ตกลงลุงคือเจ้าของใช่ไหม
คนนี้ต่างหาก..บุ้ยไปทางจรที่กำลังตักไข่ลงจานแล้วถามต่อ กินข้าวกันไหมล่ะ?
ขอบคุณครับ...ผมไปก่อนดีกว่า.. ลุกขึ้นยืน นี่มาปิคนิคกันหรือ..อันตรายเหมือนกันนะแถวนี้ มันเป็นรอยต่อระหว่างคอนหวันกับกำแพงผู้ร้ายข้ามไปข้ามมาเจ้าหน้าที่บ้านเมืองไม่รู้จะทำอย่างไร
ลุง.. จรตาขาวขึ้นทันที..เขยิบหาลุงยง
ทางที่ดีควรมีที่พักเป็นเรื่องเป็นราว.. ตบหลังคาเต็นท์ วันนี้แล้วไป ผมจะคอยเดินมาดูให้
ลำบากหนุ่มแย่
บ้านผมแค่นี้เอง.. ก้มมองจรที่ทำไม่รู้ไม่ชี้ จะชวนไปค้างที่บ้านก็คงไม่ไปหรอกผมรู้
ยิ่งมีเด็กมาด้วย.. มองเข้าไปในเต็นท์ ยิ่งอันตราย
หือ!..จรมองตาม..กองสัมภาระมองเหมือนมีคนนอนอยู่อย่างนายนะว่าจริงๆ
เอก อี้ เอ้ก เอ้ก..
กะโต๊กๆ..วู้ๆ..
จิ๊บๆ..กาๆ..
เสียงสารพัดนกการ้องเมื่อรุ่งอรุณ..จรรู้สึกตัวตื่นเพราะมือใครคนหนึ่งไม่ใช่เสียงปลุกของธรรมชาติ
ยังมืดอยู่เลยลุง จรไม่ยอมลืมตา..หลับต่อ
ตื่นเถอะสว่างแล้ว ไม่ใช่เสียงลุงยงที่เดินสำรวจอยู่ท้ายที่
นี่แน่ะ!.. อะไรอย่างหนึ่งนิ่มๆ คายๆ แหย่ที่จมูกจร
อ๊าด..ชิ้ว!.. ได้ผล..จรกระดกตัวขึ้นจามลั่นเต็นท์
อิๆ..อิๆ.. เสียงเล็กๆ หัวเราะชอบใจ
เฮ้ย!.. จรประหลาดใจกับภาพที่เห็น..เด็กหญิงผมสีทองคนหนึ่ง ตาโต แก้มแดง กำลังยิ้ม..ถือดอกทานตะวันที่คงใช้ใบแหย่จมูกเขา
ที่สำคัญเธอใส่เสื้อทีเชิ้ตลายขวางขาวดำ..เหมือนที่เขากำลังใส่อยู่
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 พ.ย. 55 08:41:15
|
|
|
|
.... ลวงใจ .... (บทที่ 5 - 6)
