สิ่่งที่จำเป็นต้องทำ นั่นเพราะ มันจำต้องมีอยู่ เพื่อ รักษาสิ่งอื่นที่เราต้องการ สิ่งที่จำเป็นต้องทำ จึงกลายเป็นหน้าที่ หรือภารกิจที่ชอบธรรมโดยตัวมันเอง
สิ่งที่จำเป็นต้องทำ แยกไม่ออกจากเป้าหมาย อันตัวสิ่งที่จำเป็นต้องทำ คือ วิถีทาง ดังนั้น สิ่งที่จำเป็นต้องทำ จึงเป็นสิ่งที่ดีในตัวเอง เพราะ มันคือตัวเป้าหมายเสียเอง แต่ในระดับที่ย่อยเล็กลง
คนเราโดยธรรมชาติ มักเลี่ยงหลีกทุกข์ และเข้าหาสุข แต่ทุกข์บางอย่าง เป็นวิถีแห่งสุขให้หลังตามมา มีแต่โดยการฝึกฝน เอาชนะใจตนเอง จึงจักทำให้ชีวิตกระชับ ไม่ปวกเปียก ไร้ราคา
การยึดมั่น การติดยึด ความแข็งกระด้าง และความมั่นคง บ่อยครั้ง ไปสร้างความอ่อนแอซ่อนรูป และเป็นภาวะเรื้อรังของความเสื่อมทรุด ต้องไม่แข็งกระด้าง หรือ เชื่อมั่นเกินไป ด้วยยอมเจ็บจากการสูญเสียบ้าง การสละละบ้าง จึงจักพบ อิสระภาพจาก ตัวกูของกู เป็นเสรีจากความเขลาของความมั่นคง-ปลอดภัย
คนเรา ยิ่งมีมาก ก็จะยิ่งคับแคบ เพราะ ต้องพันธนาการจากการพยายามปกป้องดูแล ไม่สู้กำไว้อย่างหลวมๆ ทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำอย่างปล่อยวางก็พอ
ความลับของชีวิต ไม่ได้ไกลสุดขอบฟ้าอย่างที่คิด มันอยู่ใกล้ และชิดเนื้อในร่างกายตนนี่แหละ มันซ่อนอยู่ในกระดูก เส้นเอ็น การเคลื่อนไหว และการควบคุมตนเองอย่างไม่แข็งขืน..
จากคุณ |
:
dicky5
|
เขียนเมื่อ |
:
18 พ.ย. 55 19:47:08
|
|
|
|