ความคิดเห็นที่ 1         “นายป้อมยาม...นายมาทำไมเนี่ย ไม่มีมรรยาทมาแอบฟังคนอื่นเขาพูดกัน”         “แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ ก็ที่นี่มันตลาด ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะ ใครจะไปใครจะมาก็ได้ และเธอก็ห้ามฉันไม่ได้ด้วย เพราะเธอไม่ใช่เจ้าของตลาด...แล้วฉันก็ไม่ได้แอบฟังนะ เธอกันเจ๊คุยกัน แต่บังเอิ้น บังเอิญเสียงมันลอยมาเข้าหูฉันเอง”         “นี่นายกวนฉันนี่...”         “เปล๊า...ไม่ได้กวนเลยสักนิด” ปราการเสียงสูง  แล้วหันไปหาเจ๊รานี“แต๊ก่อครับ เจ๊รานี เจ๊นี่ยิ่งผ่อกะยิ่งสวยนะครับ บ่เหมือนไผบางคน” ปราการพูดพลางหันไปมองชินาณา ที่กำลังยืนกอดอกเม้นปากเป็นเส้นตรง จ้องตาเข่มงมาที่เขา ต่างจากเจ๊รานี ที่อ้ายม้วน กับคำชมของปราการ ก่อนจะหันไปถามเขา         “ตี่อู้ ตะกี้ อู้แต๊ก๊ะ? ป้อมสุ้ดหล่อ”         “แต๊ๆเน้อ ผมบ่ได้จุ๊จั๊กกำเลยเน้อ เจ๊รานีเนี่ย งามแต๊ งามวา งามขนาดครับ” ปราการชมย้ำอีกครั้ง         เจ๊รานีตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ เหมือนลูกโป่งอัดก๊าซ ลูกไม้และปราการมองอย่างงงๆ ลูกไม้เพิ่งเข้าใจว่าเขินจนตัวลอยมันเป็นยังไง         “เจ๊ เขินจนตัวลอยเลยเหรอเนี่ย เจ๊จะไปไหนลงมาได้แล้ว ดูสิลอยติดลมบนเป็นว่าวจุฬาเลย ฮ้าๆๆ” ลูกไม้ยืนหัวเราะจนตัวงอ พยายามเรียกเจ๊รานีให้ลงมา         ปราการแหงนคอมองตามเจ๊ขึ้นไปบนฟ้า“ นี่ยายลูกไม้ ทำไมเจ๊เขาต้องเขินขนาดนี้ด้วย แค่ชมว่าสวยเอง” ปราการมองอย่างไม่เข้าใจ พูดไปก็หัวเราะไป         “ก็เพราะคำว่าสวยไงเล่า” ลูกไม้ตอบขำๆ         ปราการขมวดคิ้วมุ่น “ยังไง?”         “ก็นายเคยได้ยินไหมว่านกหงหยกแพ้กระจก เจอกระจกเป็นต้องส่อง ส่วนเจ๊รานีก็แพ้เหมือนกัน”         “แพ้อะไร?”         “ก็แพ้คำว่าสวยไง ใครชมว่าสวยทีไร เจ๊แกก็เขินอยู่นั่นล่ะ” เธอตอบ กลั้วหัวเราะ  ปราการแอบมองรอยยิ้มของเธอแวบนึง เขารู้สึกดีที่ได้เห็นยิ้มนี้อีกครั้งหลังจากที่เขาคิดว่า จะไม่ได้เห็นมันอีกแล้ว “นายป้อม นายมองหน้าฉันทำไม ไม่เคยเห็นผีเหรอไงฮะ?”         “เอ่อ ปละ เปล่า ฉันไม่ได้มองสักหน่อย ฉันมอง...มองเจ๊รานีต่างหาก” ปราการเฉไฉ         “เออจริงด้วย เจ๊เขาลอยไปถึงไหนแล้วเนี่ย” ลูกไม้พยายามมองหา “เฮ้ย!” เธอร้องอย่างตกใจ         “อะไร มีอะไรยายลูกไม้?” ปราการตกใจไปด้วย ลูกไม้ชี้มือไปบนฟ้า “เจ๊ระวัง!” เธอเห็นนกกระยางตัวหนึ่งกำลังบินถลาเล่นลม พุ่งตรงไปยังว่าวจุฬาสีเขียวที่ชื่อรานี “อะไรยะยายลูกประคำ...” เจ๊รานีส่งเสียงถามลงไป “เจ๊กำลังอิ่มเอมกับคำชมอยู่นะ อย่ามากวน” “เจ๊ เจ๊รานี เจ๊ได้ยินฉันไหม ลงมาเร็วเจ๊ ...นกๆ นกมันจะชนเจ๊แล้ว” “นกอะไรยะเจ๊ไม่เห็นจะมี...” เจ๊รานีหันไปมองข้างตัวก็ต้องอ้าปากค้าง จะหลบก็หลบไม่ทันเสียแล้ว “ว้าย!...” เจ๊รานีร้องกรีดดังลั่นฟ้า ก่อนจะโดนนกกระยางขายาว บินมาชนโครมเข้าอย่างจัง เจ๊รานีเหมือนว่าวที่โดนหนามเกี่ยวจนขาด ปลิวว่อนหมุนไปหมุนมาอยู่บนอากาศ ก่อนจะตกลงมาสู่เบื้องล่างค้างต่องแต่งอยู่บนต้นไม้ “เฮ้ยเจ๊!” ลูกไม้ร้องเสียงหลง “เจ๊รานี เป็นอะไรไหมครับ?” ปราการตะโกนถาม จนผู้คนแถวนั้นมองเขาด้วยสายตาแปลกเพราะเห็นปราการพูดเองเออเอ็ง อยู่ดีๆก็ตะโกนอยู่คนเดียว เขาจึงเงียบเสียงลง “เจ๊โอเค เจ๊เอาอยู่” เจ๊รานีทำนิ้วโอเค “โอเคก็ลงมาสิเจ๊ ลงได้ไหมน่ะ” ลูกไม้ถามไปขำไป  เจ๊รานีหายตัวแวบลงมายืนอยู่ข้างๆเธอ “หัวเราะอะไรยะ...ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ ทำไม่บอกให้เร็วกว่านี้ยะว่านกมันบินมา” เจ๊บอกงอนๆ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:59:04

ความคิดเห็นที่ 2 “อ้าว? ไหงมาโทษฉันล่ะจ๊ะเจ๊ โทษนายป้อมยามสิ นายนี่ชมว่าเจ๊สวยจนเจ๊เขินตัวลอยไปบนฟ้าโน่น แล้วฉันก็เรียกเจ๊แล้วน้า แต่เจ๊ไม่ยอมลงมาเอง” ลูกไม้อธิบายไปกลั้นหัวเราะไป “ผมขอโทษครับเจ๊ ผมไม่รู้จริงๆว่าเจ๊แพ้คำว่าสวย แต่ผมชมจากใจจริงเลยนะครับ” ปราการยังมิวายชมอีกรอบ เจ๊รานียิ้มแป้นรับคำชม “พอแล้ว นายหยุดชมเจ๊เขาได้แล้ว เดี๋ยวคราวนี้ ก็ได้ลอยไปอวกาศกันพอดี” ลูกไม้เตือน “ทำไม หรือว่าเธออิฉา ที่ฉันชมแต่เจ๊ไม่ชมเธอ” “อิจฉา?...คำนั้นไม่อยู่ในหัวฉันหรอกยะ ฉันไปดีกว่าขี้เกียจเถียงกับนาย ฉันเหนื่อย” “เดี๋ยว...” ปราการเรียกเธอไว้ “เธอไม่อยากรู้เหรอ ว่าวันนี้ฉันไปไหนมา” “มันก็เป็นเรื่องของนาย ไม่เกี่ยวกับฉัน นายจะไปปีนเขา ขึ้นดอย ไปคุยกับแม้ว หรือจะไปดำน้ำ มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน” “ฉันไปหาเอื้องฟ้า กับน้าเอื้องจันมา ” ปราการรีบบอกก่อนที่เธอจะหายตัวไป ลูกไม้หยุดกึกหันไปมองหน้าเขา “นายไปหาเอื้องฟ้ามาเหรอ?  แล้วเอื้องฟ้าเป็นยังบ้าง สบายดีไหม เดือดร้อนอะไรหรือเปล่า แล้ว...” “นี่ๆๆ ยิงคำถามจนฉันจะพรุนอยู่แล้ว ไหนเมื่อกี้บอกว่าฉันจะไปปีนเขา ขึ้นดอย ไปคุยกับแม้ว หรือไปดำน้ำ ก็เรื่องของฉันไง” ปราการเอาคำพูดของเธอมาย้อน “อย่าเพิ่งนอกเรื่อง ฉันถามนาย ว่าเอื้องฟ้ากับน้าเอื้องจันเป็นยังไงบ้าง ฮะ” ลูกไม้ถามเสียงเข้ม “นี่ ใจเย็นสิยะหล่อน นี่ไม่ใช่เกมส์ตอบคำถามชิงเงินรางวัลนะยะ” เจ๊รานีสะกิดบอก “เจ๊อ้ะ ก็ฉันอยากรู้นี่ ...ว่ายังไง เอื้องฟ้าเป็นยังไงบ้าง?” “เอื้องฟ้าสบายดี น้าเอื้องจันก็เหมือนกัน แต่...” “แต่อะไร?” “แต่น้าเหล็ก พ่อของเอื้องฟ้า หายตัวไป” “หายตัวไป!? หายไปไหน ทำไมถึงหาย หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” “เอื้องฟ้า บอกฉันว่า น้าเหล็ก หายไป วันเดียวกับที่เธอขับรถชนต้นไม้...เอ่อ ขับรถชนต้นไม้จนเธอตาย” เขาไม่ค่อยอยากจะพูดประโยคสุดท้ายสักเท่าไหร่ “ฉันไม่ได้ขับรถชนต้นไม้ตายสักหน่อย...” ลูกไม้หลุดปากพูดออกไปจนได้ ปราการหูพึ่งทันทีที่ได้ยิน “เมื่อกี้ ฉันไม่ได้ฟังผิดแน่ๆ เธอไม่ได้ขับรถชนต้นไม้ตาย หรือตายด้วยอุบัติเหตุธรรมดาๆแน่ๆ ใช่ไหมยายลูกไม้?” ปราการคาดคั้น “อะ อะไร นายหูฝาดแล้ว ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย” เธอแถไปเรื่อย “นี่ เธอไม่ต้องมาแถ สีข้างถลอกจนเลือดซิบแล้ว ไม่เจ็บหรือไงฮะ ...เธอไม่ต้องมาปิดฉัน เล่าความจริงทั้งหมดมาให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้” “ใช่ๆ เล่าไปเถอะ ยายลูกเงาะ ไหนๆก็หลุดปากมาขนาดนี้แล้ว” เจ๊รานีเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง “ฉัน...ฉันไม่เล่า” ลูกไม้สะบัดหน้าหนี ปราการถอนใจเหนื่อยหน่าย “เธอนี่มัน...มันดื้อจริงๆเลยนะ”  ลูกไม้ยังไม่ยอมปริปากใดๆทั้งสิ้น  “เธอจะไม่พูดจริงๆใช่ไหม?...ได้ ถ้าเธอไม่พูด ฉันก็จะ...” “นายจะทำไมฉัน อย่าคิดนะ ว่าคนอย่างนายจะมาสู้ผีอย่างฉันได้” เธอยังไม่ยอมแพ้ “ใช่ ฉันทำอะไรเธอไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นพ่อของฉันล่ะก็...ไม่แน่ นี่ เธอเคยลงไปนอนเล่นในหม้อดินติดผ้ายันต์ หรือกินข้าวสารเสกอบน้ำมนต์ไหม ฉันจัดให้เธอได้นะ”  ปราการได้ทีจึงขู่เธอฟ่อๆเป็นงูจงอาง ลูกไม้ชักจะหน้าเสีย “นายป้อม! นายขู่ฉันมากเกินไปแล้วนะ” “เธอเข้าใจผิดแล้ว ยายลูกไม้ ฉันไม่ได้ขู่...แต่ฉันจะทำจริงๆ” “นาย...ไอ้ ไอ้ป้อมยาม นี่เมื่อไหร่ นายถึงจะเลิกยุ่งกับฉันสักทีฮะ!” เธอกระแทกเสียงอย่างขัดใจ ปราการพูดสวนขึ้นมาทันควัน จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:00:35

ความคิดเห็นที่ 3 “ฉันอยากจะยุ่งกับเธอ ไปทั้งชีวิตฉันนั่นแหล่ะ...” พูดได้เท่านี้ คำพูดที่ตั้งใจที่จะพูดต่อ ก็ถูกกลืนเข้าไปในเส้นเสียงตามเดิม “โอ๊ะ โอ่ว ได้เวลาสนุกแล้วสิ ต่างคนต่างหลุดปาก มีลุ้นนะเนี่ย อิๆ” เจ๊รานีมองทั้งคู่สลับกันไปมา ลูกไม้กระพริบตาปริบๆ “นาย พูดว่าอะไรนะ? ฉันได้ยินไม่ถนัด” “เอ่อ...คือ ...คือ ฉันบอกว่า ฉันก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องของเธอสักเท่าไหร่หรอก น่าปวดหัวจะตายไป ผีอะไรก็ไม่รู้ดื้อ ดื้อจริงๆ” ปราการแก้ตัวข้างๆคูๆจนแทบจะตกคลอง เจ๊รานีส่ายหน้า “เฮ้อ...ปากแข็ง แถมแถเก่งด้วยกันทั้งคู่ เจ๊ล่ะอยากจะตายรอบสอง  แล้วก็กลับมาเกิดใหม่ เป็นผีสาวหน้าตาดี แบบนี้มันอีกสักสิบรอบจริงจริ๊ง คนงามเซ็งแต๊ๆเจ๊า เจ๊ชักจะบ่ม่วนล่ะเน้อ”   เจ๊รานีส่ายหัวด๊อกแด๊กดูแม่สาวจอมแถ กับไอ้หนุ่มปากแข็ง “ก็ถ้าไม่อยากยุ่ง ก็ไปสิ จะมายืนอยู่ตรงนี้ทำไม ...ไปสิ จะไปไหนก็เชิญ” ลูกไม้ไล่ “ไม่ไป วันนี้ ฉันจะต้องรู้ เรื่องอุบัติเหตุของเธอให้ได้ ไม่อย่างนั้น ฉัน จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” “โอ๊ย!...ก็ฉันบอกเป็นรอบที่ล้านแล้วไง ว่า ไม่เล่าๆ ไม่บอกอะไรนายทั้งนั้น เข้าใจไหม!” “ไม่เข้าใจ!” เขาตอบสั้นๆ เจ๊รานีทนไม่ไหว จึงพูดแทรกขึ้น “โอ๊ยๆๆ ยายลูกมะนาว เจ๊ดูมานานแล้วนะ ขัดหูขัดตาเจ๊มากเลยอะ พระนางอะไรเนี่ย ทะเลาะกันอยู่ได้ เพื่อนนางเอกหน้าใสวัยทีนอย่างเจ๊เซ็งเลยอะ ...ถ้าหล่อนไม่พูด เจ๊พูดให้เอง คืองี้นะจ๊ะป้อมสุดหล่อ ยายลูกแตงโมโห่ฮิ้วเนี่ย  ถูกคนร้ายขับรถไล่ยิงเปรี้ยงป้างๆ อย่างกับในหนังเจมส์บอนด์ รหัสลับ007 จนขับรถเสียหลักเกิดอุบัติเหตุ ดีนะที่ไม่ถลาแล่นลมตกลงไปในเหว แล้วเจ้าหล่อน ก็เด๊ดสะมอเร่เก๋ไก๋ ตายกลายเป็นผี หรือภาษาอังกฤษเรียกว่า ‘a ghost’ จนมาเจอกับนางสาวตานีแสนสวย และจิตใจดีอย่างเจ๊ อย่างที่ป้อมสุดหล่อเห็นเนี่ยล่ะจ้ะ...” เจ๊รานีพูดอย่างเร็วไว โดยไม่เว้นช่องไฟให้ลูกไม้ ได้พูดเลย แม้แต่วินาทีเดียว พอพูดจบเจ๊แกก็ยืนสูดหายใจลึกที่สุดเท่าที่จะลึกได้ เพราะหายใจหาคอไม่ทัน ดีไม่ได้จะตายรอบสองก็งานนี้แล “โอยคุณพระ...ตั้งแต่เกิดจนตาย ยังไม่เคยพูดไวขนาดนี้ คนงามเหนื่อยแต๊ๆเจ๊า” เจ๊รานีพูดพลางเสกยาดมขึ้นมาสูดปื๊ดๆเข้าไปในปอด ลูกไม้อ้าปากค้าง ก็เจ๊เล่นบอกไปเสียจนหมดเปลือก เธอจะห้ามก็ห้ามไม่ทัน...  “เจ๊! เจ๊จะบอกนายนี่ทำไมเนี่ย” “เจ๊เขาบอกน่ะถูกแล้ว ยายลูกไม้ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเธอไม่บอกฉันแต่แรก... นี่ใช่ไหม คือเหตุผลที่ทำให้เธอไปเกิดไม่ได้ ใช่ไหมยายลูกไม้?” ปราการคาดคั้น ลูกไม้นิ่งเงียบไม่ยอมตอบ เจ๊รานีจึงช่วยตอบแทนให้ “ใช่จ้ะ ป้อมสุดหล่อ เพราะอย่างนี้แหล่ะ วิญญาณของยายลูกกอน ก็เลยยังไปไหนไม่ได้ต้องติดแหงกอยู่ที่นี่ วกวน วนเวียน วื้นวือ  วอแว อยู่แถวๆนี้ล่ะจ้ะ แล้วตอนนี้เนี่ยนะ เจ๊ กับยายลูกหม่อน แล้วก็หนูเตยหอม ก็กำลังร่วมด้วยช่วยกัน อยู่3แรงแข็งขัน เพื่อที่จะสืบให้รู้ว่า ไอ้คนชั่ว คนเลว ใจทมิฬ พวกนั้นมันเป็นใคร ” เจ๊รานีสารภาพความจริงจนหมดเปลือก ลูกไม้ยืนกุมขมับ  ส่วนปราการนิ่งอึ้ง สมองกำลังประมวลผลเรื่องราวที่ได้สดับรับฟังเมื่อสักครู่ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยในชีวิตว่าจะได้มาเจอผี เป็นตัวเป็นตน แถมยังต้องมาเจอเรื่องราวลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อนปม อะไรต่อมิอะไร เอาไว้มากมายถึงเพียงนี้ ท่าทางว่างานนี้ คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว ถ้าเป็นคนก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ เป็นผีเป็นวิญญาณ เขาต้องมาเจอดวงวิญญาณสืบคดี หาคนผิดด้วยตัวเอง นี่มันอะไรกันนี่โลกมนุษย์  ปราการพ่นลมหายใจยาว “ขอบคุณเจ๊มากนะครับ ที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง” “ความจริง เจ๊ก็คันปากอยากจะเม้าท์มอย เล่าให้ฟัง มาต้องนานแล้วแหล่ะ ...เจ๊เนี่ย รานีเกิดมาคุย นะจะบอกให้ ออกอากาศช่องเคเบิลตานีทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ทุกเวลา แต่คราวนี้เจ๊คุยไม่ได้เพราะยายลูกโลมาเนี่ย บอกว่าไม่ให้เจ๊เล่า เจ๊ก็เลย มิรู้ว่าจะทำเช่นไร นะเออ”  แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 10:53:50 จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:02:02

ความคิดเห็นที่ 4 “เจ๊รานีคิดถูกแล้วล่ะครับ ที่เล่าออกมา ไม่เหมือนวิญญาณบางดวงที่อยู่แถวนี้ คิดว่าตัวเองเก่งกล้าสามารถ คิดว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ ผดุงความยุติธรรม ที่จะสามารถจัดการเรื่องทุกอย่างด้วยตัวเองได้” ปราการบ่นออกไปตรงๆ “นี่...นายป้อม นายจะแขวะฉันอีกนานไหมฮะ ถ้าแขวะจบแล้วฉันจะได้ไปเสียที ถ้าอยู่แถวนี้นานๆ กลัวว่าจะข่มใจ ไม่ให้หักคอใครบางคนแถวนี้เอาไว้ไม่อยู่” ในเมื่อเถียงไม่ขึ้น ลูกไม้ก็เลยใช้วิธีขู่แทนมันเสีย ปราการยื่นหน้า เข้ามาใกล้เธอ และยิ้มให้ “ ก็บอกแล้วไง ว่าฉัน ไม่กลัว” ลูกไม้ยิ้มย่อง ค่อยๆเดินหน้าเข้าไปหาเขาบ้าง “ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่านายมองเห็นวิญญาณฉันได้ยังไง แต่ฉันอยากจะถามนายว่า นายไม่ได้เห็นแค่ฉัน กับเจ๊รานีใช่ไหม?”  ปราการนิ่งไม่ยอมตอบ  “ไม่ตอบ ก็แสดงว่าใช่...ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ นายป้อมยาม” “บอกอะไร?” “ก็ที่นี่ ผีเยอะนะจะบอกให้ ยิ่งเป็นตอนเย็นๆ โพล้เพล้ จวนจะค่ำแบบนี้ด้วย มันเป็นเวลาออกปฏิบัติการของผีอย่างพวกฉัน เพราะพลังมันจะเพิ่ม มากขึ้น นายไม่รู้หรือไง ”  ลูกไม้ทำเสียงเย็นใส่ ปราการถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื้อก  เริ่มที่จะหวั่นๆอยู่เหมือนกัน ยอมรับว่าตั้งแต่เขาโดนน้ำมนต์ดีกรี 3 โลกของปราบดาหกใส่ เขาก็เห็นผี เห็นวิญญาณและสิ่งลี้ลับ ไม่ได้หยุดหย่อน ไม่ใช่เฉพาะแค่ ลูกไม้กับเจ๊รานีเท่านั้น แต่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เรียกว่าวิญญาณ เขาสามารถที่จะมองเห็นได้ทั้งหมด เขาจึงพยายามที่จะทำเป็นมองไม่เห็น ทำเป็นไม่สนใจเสีย ซึงมันก็เป็นอะไรที่ทำได้ยากเสียเหลือเกิน แม้สิ่งใดที่ไม่ต้องการจะมองเห็น แต่ดวงตาเจ้ากรรม มันดันเห็นเนี่ยน่ะสิ ทำใจลำบากจริงๆ “เธอไม่ต้องมาแกล้งพูดให้ฉันกลัวหรอก ยายลูกไม้” “เปล๊า ฉันไม่ได้ขู่นายเลยสักนิด ถ้านายไม่เชื่อ ก็ถามเจ๊รานีดูสิ” เธอบุ้ยหน้า ไปทางเจ๊รานี “จริงจ้า ...เจ๊คอนเฟริ์ม” “เห็นไหม นี่ฉันหวังดีกับนายนะเนี่ย” เธอพูดเสียงสูง “ไม่อยากเห็นนาย วิ่งตับแลบ หัวใจวายตายก่อนวัยอันควร เพราะเหตุผลที่ว่า โดนผีหลอก...โดยเฉพาะผีอย่างฉัน ยิ่งพระอาทิตย์ ตกดินแบบนี้ พลังฉันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ นี่ฉันชักจะกระปรี้กระเปร่า ขึ้นมาแล้วนะเนี่ย”  เธอทำท่าโยกคอซ้ายขวา เมื่อเห็นปราการหน้าเสีย ลูกไม้จึงได้ที “และถ้าเกิดว่าฉัน รำคาญนายมากๆเนี่ย ฉันก็อาจจะทนไม่ไหว แลบลิ้น ควักลูก ถอดหัว แหวกไส้ ย้ายม้าม ให้นายได้ดูเป็นบุญตาก็ได้นะ...หรือไม่ก็ พาพรรค์พวกผีๆ สัมภเวสีทั้งหลายมาทำความรู้จักกับนาย เอามั้ย เพื่อนๆฉันใจดีนะ แต่เป็นบางตน...เอาป่ะ ฉันจัดให้นายได้นะ” “ไม่ต้อง!” ปราการตอบทันทีแบบไม่ต้องคิดให้นาน แค่มองเห็นก็แทบจะแย่อยู่แล้ว ถ้ายังต้องให้มาวิ่งหนีผีอีก มีหวังประสาทกินเต็มขั้นแน่ๆ เขามองดูความมืดที่ค่อยๆปกคลุมท้องฟ้า “ฉันกลับก็ได้ แต่ไม่ใช่เพราะฉันกลัวเธอหรอกนะ เธอกับฉัน ต้องได้เจอกันอีกแน่ยายลูกเหม็น” “พูดมาก เดี๋ยวก็ หลอกให้หัวโกร๋นเสียหรอก...แบร่!!” เธอทำท่าจะถอดหัวออกมาจริงๆ ปราการไม่รอให้เธอทำให้สำเร็จ  เขาทั้งเดินทั้งวิ่งออกไปเร็วจี๋ อย่างไวพลัน “ฮ้าๆๆ โธ่เอ้ย ...ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกนะ ...” ลูกไม้ทำเสียงล้อเลียน “เจ๊ดูสิ วิ่งเร็วอย่างกับจะคัดตัวไปแข่งทีมชาติ ฮ้าๆๆ”  เธอหัวเราะสะใจ แล้วหันไปหาเจ๊รานี ก็ปรากฏว่า... “อ้าว? เจ๊หายไปไหนเนี่ย” เธอพยายามมองหา “โห เผลอแป๊ะเดียวไปโน่นและ เห็นเจ้าที่หล่อๆ เป็นไม่ได้เลยนะเจ๊”  เธอหันไปก็พบว่า เจ๊รานี กำลังยืนคุย ส่งตาหวานวิบวับๆ อยู่กับท่านเจ้าที่ของตลาดแห่งนี้  ลูกไม้ส่ายหน้าขำๆ “เจ๊เขาเสน่ห์แรงส์จริงๆแฮะ ตอนเป็นคน ไม่รู้ว่าผู้ชายตามจีบเจ๊ หรือเจ๊เขาตามจีบผู้ชายกันแน่นะเนี่ย” เธอพูดกลั้วหัวเราะ “ไอ้ป้อมๆ เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งไปน้ำ แกเป็นอะไรไปวะ กลับจากตลาด ก็ไม่พูดไม่จา โดนแม่ค้าด่ามาหรือไงวะ?” สุดเขตต์เย้า “เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่วิ่งหนีผะ...” เกือบจะหลุดปากว่าวิ่งหนีผี แต่ยั้งเอาไว้ได้ทัน “วิ่งหนีอะไร?” “จะอะไรก็ช่างฉันเถอะน่า หลบๆจะไปอาบน้ำ” ปราการาทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่สุดเขตต์เรียกเอาไว้อีก “เดี๋ยวๆ ๆ เดี๋ยวก่อน ฉันมีเรื่องจะถามหน่อย ไม่นานหรอกน่า” “เรื่องอะไร?” จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:04:29

ความคิดเห็นที่ 5 “เอ่อ ...ก็...เรื่อง...เรื่องคุณแฝดเตยน่ะ” สุดเขตต์บอกอายๆ “เตย?”  ปราการเลิกคิ้วสูง “เตยทำไมวะ?” “ฉันก็แค่อยากรู้ว่า...” “ว่า... ว่าอะไรไอ้เขตต์ พูดมาสิวะ” “ว่าคุณแฝดเตยเขา...เขา มีแฟนรึยัง?” “ฮะ อะไรนะ! ” ปราการไม่อยากจะเชื่อหู “นี่ แกจะบอกฉันว่า แกชอบเตยหอมเข้าจริงๆเหรอวะเนี่ย ตอนแรกฉันนึกว่าแกพูดเล่นนะเนี่ยไอ้เขตต์” “เรียกว่าตกหลุมรักเลยดีกว่าว่ะ” สุดเขตต์ทำตาหวานเยิ้ม “ว่ายังไงวะ ตกลง คุณแฝดเตยเขามีแฟนหรือยัง?” “ฉันไม่รู้” “เอ้า!” “ไม่เอ้าล่ะ ฉันไม่รู้จริงๆ” ปราการตอบไปตรงๆ “นี่ไอ้ป้อม แกไม่รู้จริงๆ หรือว่าแก...” สุดเขตต์ชี้หน้าเพื่อนอย่างไม่ไว้ใจ “อะไรของแก?” “แกก็ชอบคุณแฝดเตยเหมือนกัน” สุดเขตต์มองเพื่อนอย่างจับพิรุธ “เฮ้ย!...บ้าน่า ฉันไม่ได้ชอบเตย แล้วเตยเขาก็ไม่ได้ชอบฉันด้วย เราเป็นเพื่อนกัน” ปราการปฏิเสธ เสียงแข็ง “แกแน่ใจนะไอ้ป้อม ฉันไม่อยากผิดใจกับเพื่อนเพราะเรื่องผู้หญิงนะเว้ย” ปราการตบไหล่เพื่อน “ ฉันไม่ได้ชอบเตยจริงๆ แกสบายใจได้” สุดเขตต์ถอนใจโล่งอก “แกยืนยันแบบนี้ ฉันก็สบายใจ ต่อไปนี้ ฉันจะได้เดินเครื่องจีบคุณแฝดเตย ให้เต็มกำลังไปเลย”   สุดเขตต์หมายมั่นปั้นมือ ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ต้องพิชิตหัวใจเตยหอมให้จงได้ และยิ่งปราการยืนยันกับเขาหนักแน่นแบบนี้ เขาก็ยิ่งโล่งใจ และสบายใจเป็นอย่างยิ่ง  จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:05:41

ความคิดเห็นที่ 6 ดีจ้า วันนี้พาเจ๊รานีมาส่งแล้วนะ^^ จากตอนที่แล้ว...ววว (หลังจากที่เจ๊รานีมาตอบกระทู้ โฮะๆๆ) ขอบคุณ ---คุณ Sniper-1500watt คุณห้าสิบป่าย---เจ๊รามี่หอบกล้วยมาฝาก ไงค้า สดจากต้น 555+ คุณมาโซคิส--- เจ๊รานี ขอไปซัมเมอร์หุๆๆ แต่ก็ยังแวบมาตอบกระทู้ คุยกับFc 555+ แต่ตอนนี้เจ๊กลับมาแว้วจ้า คุณกระดานสีครีม---เจ๊รานีกลัวคนรู้ว่าตัวเองสวยแค่ไหน เลยเอาผมม้าลงมาปิดตา ^^ เจ๊แกเขิน555+ ส่วนท่านเจ้าที่หล่อแน่นอน ไม่งันเจ๊รานีคงไม่ตามเทียวไล้เทียวขื่อ555 ตรงสเป๊กเจ๊ คุณกระตุ้งนิ้ง--- ตอนนี้ไม่เหงาแล้ว เพราะเพิ่งพาเจ๊มาส่งจ้า^^ รับรองได้เจอกะเจ๊ ได้ฮากับเจ๊แน่นอนจ้า คุณPsycho man---^^ เอ่อ...ใจเย็นนะคะ เจ๊รานีไม่ได้ไปรบจ้า555+ รับประกันว่าเจ๊ปลอยภัยแน่นอนค้า...^+++^ ขอบคุณทุกๆคนเลยจ้า... เจ๊ฝากกล้วยมาให้อีกแล้ววันนี้ แต่เป็น...   แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 10:48:57 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 10:47:25 จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:44:12

ความคิดเห็นที่ 7 แวะมาหา เด๊วมาอ่าน เด๊วเจอกันเจ๊รานี ทำงานก่อน ปั่นจนหัวยุ่งหมดแล้ว 555 เจ๊รานี โดนนกบินชน ทำไมไม่ชนสู้นกไปเลยล่ะ เปลี่ยนชื่อลูกไม้ อยู่เรื่อย!! แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 13:14:49 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:50:59

ความคิดเห็นที่ 8 สงสัยว่าาาาาา เจ๊ กะ คุณชะมะ เนี่ยะ ไผงามกว่ากัน ขยันเขียนดีเน้อ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 11:03:02

ความคิดเห็นที่ 9 ว่าแต่ เกมกล อลเวง ไม่ลงวันนี้คู่กันหรอค่ะ วันนี้ว่างงานแล้ว จะได้จัดการอ่านต่อซะเลย :p จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 15:07:13

ความคิดเห็นที่ 10 ลงจ้า ลงกำลังจะลงแล้ว...ววว >.^  จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:03:32

ความคิดเห็นที่ 11 คู่พระนางน่ารักจัง ><  รอลุ้นคู่ เขตต์กับเตยหอมอีกคู่ พี่ชมน มาแต่งต่อไวๆน่ะค่ะ รออยู่้ค่ะ จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 18:31:03

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่รู้ไม่สนล่ะ ลูกไม้ลูกเหม็น ปรากลปราการ สุดขอบสุดเขตต์..เตยหอกเตยหอม ไม่มีทาง บทต่อบท ไม่มีทางสู้เจ๊รานีของผมได้หรอกครับ <คุกเข่า.....ต่อหน้ารานีสุดที่รัก รานีครับ...ผมรักคุณ ในเรื่องนี้ผมไม่รู้ไม่สนใครทั้งนั้น รับรักผมเถิดครับ ผมมองคุณคนเดียว...ผมจะดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ยคุณอย่างดี....ได้โปรด..> แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 55 20:59:24 จากคุณ : GTW (Psycho man) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:58:37

ความคิดเห็นที่ 13 ^ ^ 5555555   แวะมาขำ คห. 12 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 06:59:21

ความคิดเห็นที่ 14 ขอความรักกันตรงๆ แบบนี้ เจ๊รานีอยู่ไหน...นนน  ออกมารับรักหน่อยเร้ว...ววว เจ๊จ๋า ^^. จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 07:34:03

ความคิดเห็นที่ 15 นั่น เจ๊รานี หนีตาม คุณ Psycho ไปแล้ว  ไม่ยอมปรากฏตัว 555 ลูกไม้ ไม่มีคู่ซี้แล้ว ทำไงล่ะทีนี้ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 10:47:16

ความคิดเห็นที่ 16 เจ๊เขิน เลยถอยไปตั้งหลัก ทิ้งต้นกล้วยกับหัวปลีไว้ให้ดูต่างหน้า555+ (ไม่ใช่แอบไปบอกเลิกท่านทิวาราตรีซะละ^^) เจ๊รานี... อยู่ที่ไหน รายงานตัวด่วน...นนน จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 11:05:17

ความคิดเห็นที่ 17 555+ ตามไปอ่านในบล็อกมาค่ะ อ่านไปขำไป จนแล้วจนรอด เจ๊รานีก็เรียกลูกไม้ไม่ถูกสักที เปลี่ยนชื่อให้เรื่อยๆเลย จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 13:41:20

ความคิดเห็นที่ 18 โถ..หนูลูกไม้ใจร้ายอ่ะ..ไม่ให้เจ๊รานีได้ไปต่อเหรอคะ..ไม่จริง..เราไม่เชื่อ.. เจ๊ต้องมาร้องให้ฟังเราก่อน..เดี๋ยวเค้าให้ไปต่อเองก็ได้..อิ..อิ.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 18:42:48

ความคิดเห็นที่ 19 ยู้ฮู้ วันนี้วันศุกร์ เจ๊รานีไปไหน ไม่เอามาลงเด๊วนีลาน่าตามเผาต้นกล้วยซะเลย 555555 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 12:14:22