ความคิดเห็นที่ 1 ที่น่ากลัวกว่านั้นคือศรีโสภณสังเกตเห็นความแตกแยกของขุนนางออกเป็นหลายก๊กหลายเหล่า มีทั้งพวกที่ซังกะตาย พวกที่รอเสียบ พวกที่อยู่ข้างองเลิ้งกุ๋นรอความเป็นใหญ่ กับพวกที่ไม่คิดอะไรเลย แค่มีกินไปวันๆก็พอแล้ว ศรีโสภณรู้สึกแย่กับชุดของญวณที่เขาโดนบังคับใส่ ทุกคนในวังล้วนมีชื่อแบบญวณ ถ้าใครจะเรียกพระราชินีก็ต้องเรียกว่าบากุ๋นภู เขาคิดอยู่เสมอว่าทำไมไม่มีใครทำอะไรเลย แต่พอหันมาดูกองทัพเขมรแล้ว ก็ดันเป็นช่วงที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์ ทหารญวณก็ไหลทะลักเข้ามาในวังโดยมิได้ขาดสาย จนทำให้ทหารเขมรหวาดกลัว หลบหนีไปเป็นจำนวนมาก ที่อยู่ก็โดนกลั่นแกล้งรังแก แต่ก็ต้องจำใจอยู่ จะเพื่อชาติหรือเพื่อใครก็ตาม เป็นที่รู้กันว่านักองค์มีถูกกักขังอยู่บนพระที่นั่งนาวา พร้อมกับนางกำนัล 1 คน แต่ดันมีทหารญวณเฝ้าอยู่นับเป็นร้อยๆนาย องเลิ้งกุ๋นยอมให้บุเรเพียงคนเดียวที่เข้าพบนักองค์มีได้ แต่ก็ไม่บ่อยนัก ศรีโสภณเห็นว่าที่เขายอมมิใช่เพราะความเมตตา เพียงแต่อยากจะเก็บนักองค์มีไว้เพื่อประโยชน์อะไรบางอย่าง แต่ไม่เคยสงสารและเห็นใจ ส่วนองค์แบนก็ถูกควบคุมเช่นเดียวกัน สองคนที่องเลิ้งกุ๋นมักจะย่อหย่อนหน่อย ก็คือองค์เพากับองค์สงวน แต่ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไร จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:16:41

ความคิดเห็นที่ 2 ประชาชนกัมพูชาเองถูกกดขี่อย่างมากจากทหารญวณ บางครั้งถึงกับฆ่าอย่างไร้เหตุผล แต่ถ้าชาวกัมพูชาคนไหนยอมแต่งชุดญวณ หัดพูดภาษาญวณ และเคารพในความเป็นญวณ ทหารญวณก็จะเห็นว่าเป็นมิตร พอที่จะคบได้อยู่บ้าง การทำให้เขมรเป็นญวณนั้นเข้มข้นมากขึ้นไปอีก เมื่อขุนพลทันเข้ามาในพนมเปญ เขาพยายามทำทุกอย่างที่จะทำให้เขมรเป็นญวณ ถ้าใครขัดขวาง ทันถึงกับฆ่าทิ้ง ไม่ให้เป็นก้างขวางคอ ประชาชนกัมพูชาเอง เมื่อรู้ว่านักองค์มีและพระประมุขรองทั้ง 3 องค์ถูกกักบริเวร ต่างก็โศกเศร้าเพราะยังจงรักภักดีกับกษัตริย์อยู่ แต่ก็ไม่พ้นมีข่าวในทางเสียหายหลายกระแส บ้างก็ว่าองเลิ้งกุ๋นถูกใจองค์มี เลยเก็บไว้เป็นชายา บ้างก็ว่าองเลิ้งกุ๋นถูกใจทั้ง 4 พระองค์ เลยกักไว้เพื่อสนองตัณหา ใครที่จงรักภักดีต่อกษัตริย์อย่างมาก เมื่อได้ยินข่าวแบบนี้ ก็มักจะหาเรื่องคนปล่อยข่าว จนทำให้เมืองเขมรมีความวุ่นวายทุกเมื่อเชื่อวัน นักองค์มีเองก็ถูกกักอยู่แต่ในห้อง นางกำนัลจึงสอนพระองค์ปักผ้า เพื่อไม่ให้พระองค์เครียดจนเกินไป แต่มีหลายครั้งที่พระองค์มักเหม่อลอย แต่ถ้าบุเรมาพบ พระองค์ก็พอจะแย้มพระสรวลได้บ้าง เหมือนกับวันนี้ เมื่อเห็นหน้าบุเร พระนางจึงถามถึงทุกข์สุขทั่วไป “เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าดูผอมไปนะ” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:18:00

ความคิดเห็นที่ 3 บุเรจ้องพระเนตรนักองค์มีอย่างไม่คลาดสายตา “ข้าพระองค์รู้สึกแย่ที่ไม่อาจช่วยพระองค์ได้เลย บางครั้งข้าพระองค์ก็อยากจับดาบ แล้วเดินไปตัดหัวไอ้ชั่วนั่นให้มันแดดิ้นไป” นักองค์มีแย้มสรวลเล็กน้อย “องค์เลิ้งกุ๋นไม่ยอมให้เจ้าลงดาบกับเขาง่ายๆหรอก หรือถ้าเจ้าทำได้ ทหารเป็นร้อยก็ฆ่าเจ้าอยู่ดี” บุเรออกอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยง “ข้าพระองค์รู้สึกเสียใจมากที่ทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้ก็ต้องมาแต่งเหมือนกับทหารญวณ ข้าพระองค์แทบทนไม่ได้” “แต่การที่เจ้าหมั่นมาเยี่ยมข้าอย่างสม่ำเสมอนับว่าเจ้าได้ทำหน้าที่ของเจ้าแล้ว เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าทำให้ข้าเข้มแข็งขึ้น ไม่งอมืองอเท้าทั้งๆที่ข้าเหมือนกับคนสิ้นไร้ไม้ตอก เหมือนโดนตัดมือตัดเท้า แต่ข้าก็ยังมีเจ้า ที่ไม่เคยทิ้งข้าเลย ไม่ว่าจะตอนเด็กหรือตอนโต” บุเรมองหน้าขององค์มีและยิ้มอย่างมีความสุข “ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ทิ้งท่าน ข้าจะดูแลท่านตลอดไป และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะอยู่เคียงข้างท่าน จะทำให้ท่านรู้สึกได้ว่าถึงท่านจะสูญเสียทุกอย่าง แต่ท่านก็ยังมีข้า” องค์มีเกือบจะยื่นหัตถ์ไปแตะที่กายของบุเร แต่พระนางชักมือกลับเสียก่อน “เจ้าสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ทิ้งข้า เจ้าอย่าลืมสัญญาของเจ้าก็แล้วกัน” บุเรยังคุยกับนักองค์มีอีกสักพักก่อนที่จะลากลับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:19:34

ความคิดเห็นที่ 4 ราชศักดิ์ในนามพนมวันยังทำหน้าที่ของเขาอย่างสม่ำเสมอในการส่งข่าว ไปยังสยาม แต่ทางสยามกลับแจ้งว่าข่าวที่ไปยังสยามมีสองทางคือ ทางราชศักดิ์กับอีกทางหนึ่งที่ดูจะไม่ค่อยเป็นระบบและข้อมูลไร้ทิศทาง ราชศักดิ์สงสัย เขาสืบจนรู้แน่ว่าอีกทางหนึ่งเป็นการส่งข่าวของนางกำนัล ขององค์แบน เขาอยากที่จะบอกกับองค์แบนให้หยุดทำอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่มีโอกาส เขาจึงต้องเข้าทางสงคราม แต่ราชศักดิ์ก็ต้องแปลกใจเมื่อสงครามกล่าวว่า “ข้าเคยเตือนนางแล้ว แต่นางไม่เคยฟังข้าเลย” ราชศักดิ์ตกใจมากที่สงครามพูดอย่างนั้น “ท่านรู้เหรอ ท่านรู้ได้อย่างไร” แม่ทัพหนุ่มรูปงามเอ่ยขึ้น “ข้ารู้ได้สักพัก รู้จากทหารในกองของข้าเอง นางกำนัลขององค์แบนสะเพร่าเป็นอย่างยิ่ง ข้าเคยเตือนนางแล้ว แต่นางไม่ฟัง” “คะยั้นคะยอนางสิ ก่อนที่องเลิ้งกุ๋นจะล่วงรู้” ราชศักดิ์แนะนำสงคราม สงครามยังคงมีสีหน้าที่เรียบนิ่ง แต่งดงามราวเทพบุตร “พระนางไม่ฟังข้าหรอก ทรงไม่ฟังข้าตั้งแต่ทรงรู้สึกว่าข้านิ่งดูดายปล่อยให้องเลิ้งกุ๋น มายึดครองกัมพูชา” ราชศักดิ์ยังคงหว่านล้อมสงครามต่อไป “พยายามเข้าสิ ข้ารู้ว่าท่านทำได้ องค์แบนไม่เคยฝึกการเป็นสายลับ ไม่ทรงรู้หรอกว่าการส่งข่าวต้องทำอย่างไร ไม่วันใดก็วันหนึ่ง องเลิ้งกุ๋นต้องรู้แน่ๆ” สงครามนิ่งคิดชั่วครู่ก่อนจะตอบไปว่า “งั้นข้าจะลองดู ขอบคุณท่านมาก พนมวัน” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:21:43

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่นานนักสงครามได้มายืนอยู่หน้าห้องขององค์แบน ทหารญวณไม่ได้ห้ามสงครามเลย เพราะรู้ดีว่าสงครามคือพันธมิตรขององเลิ้งกุ๋น สงครามจึงเข้าห้องขององค์แบนได้โดยง่าย พอองค์แบนเห็นสงคราม พระองค์ทรงแย้มพระสรวลอย่างลืมตัว ลุกขึ้นจากพระที่นั่ง และเดินไปหาสงครามอย่างรวดเร็ว ทั้งสองต่างก็ได้แต่มองหน้ากัน องค์แบนคาดหวังคำบางคำให้ออกมาจากปากของสงคราม แต่สิ่งที่ออกมาจากปากเขาคือ “ข้าพระองค์มาเตือนท่านเรื่องการส่งข่าวไปเสียม” องค์แบนมีสีหน้าไม่สู้ดี พระนางผละออกไป ไม่มองหน้าของสงครามอีก พอเดินไปสักพัก พระนางก็หันมาพร้อมกัยเอ่ยว่า “เจอกันทีไร ท่านมีแต่เรื่องนี้เหรอที่อยากพูดกับข้า” สงครามนิ่งเงียบ องค์แบนเดินมามองหน้าของแม่ทัพหนุ่มรูปงามอย่างชนิดที่เรียกว่าใกล้ปลายจมูก แต่สงครามกลับถอยหลัง  ก้มตัวลงต่ำ และพูดว่า “ข้าพระองค์ขอแนะว่าพระองค์โปรดอย่าส่งข่าวไปเสียมอีกเลย ได้โปรดเถอะ” องค์แบนเลือกที่จะมองหน้าของเขาต่อไป และเลือกที่จะพูดว่า “น้องมีช่างโชคดีเสียนี่กระไร ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ก็เชื่อมั่นได้ว่าจะมีบุเรอยู่เคียงข้าง ผิดกับข้าที่ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ข้าก็ไม่มีใครเลย” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:23:05

ความคิดเห็นที่ 6 สงครามยังนิ่งเงียบ ไม่นานนักเขาก็เอ่ยขึ้นว่า “เชื่อคำเตือนของกระหม่อมเถอะ” องค์แบนหันหลังให้เขา “เจ้าออกไปได้แล้ว แล้วไม่ต้องเข้ามาในห้องข้าอีก” สงครามถอยกลับออกไป องค์แบนครุ่นคิดอยู่ในใจว่า “ข้าอิจฉาเจ้าจังเลยน้องมี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าก็ยังมีบุเรอยู่เคียงข้าง ผิดกับข้าที่ไม่มีใครเลย ไม่มีใครเลยจริงๆ” หลังจากศรีโสภณขุนนางหนุ่มคุยกับท่านแก้วไม่รู้เรื่อง เขาจึงปลีกตัวมาคุยกับบุเร สงคราม พนมวันและเคียฟ แต่ทุกคนดันเห็นตรงกันว่าให้รอ “เราต้องรอกันไปถึงไหน” ศรีโสภณท่าทางไม่พอใจ เดินไปเดินมาอยู่แถวนั้น พนมวัน ซึ่งจริงๆคือราชศักดิ์ได้ให้เหตุผลว่า “ตอนนี้เราไม่ควรทำอะไรผลีผลามนะท่าน ทหารของเราก็เหลือน้อยลงทุกวัน แถมยังอ่อนแออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผิดกับทหารญวณที่พระเจ้ามินมางส่งมา” จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:25:04

ความคิดเห็นที่ 7 ศรีโสภณรู้สึกผิดหวัง จึงเดินออกมา เขาไม่เห็นด้วยกับการอยู่เฉยรอวันตาย หรือไม่ก็รอวันที่กัมพูชาจะกลายเป็นด่ายนามโดยสมบูรณ์ ศรีโสภณคิดว่าแผนลอบฆ่าองเลิ้งกุ๋นน่าจะดีที่สุดในตอนนี้ แต่ต้องทำอย่างรัดกุม อย่าให้มีใครรู้ว่าเขาคือผู้ลงมือ แต่จะเริ่มจากตรงไหนดีล่ะ ศรีโสภณรู้สึกว่าสมองของเขาไม่รับรู้อะไรแล้ว ณ เมืองกำปงโสม ขณะที่ทุกคนกำลังหลับอยู่ ฮาลองนำทหารญวณหลายร้อยนายบุกตำหนักของออกญาไชยและออกญาชู ออกญาสองพี่น้องเห็นว่าสู้ไม่ได้จึงหนีกันลนลาน ฮาลองนำทหารออกตามเพื่อที่จะเด็ดหัวออกญาสองพี่น้อง เพื่อนำไปกำนัลองเลิ้งกุ๋น จะได้เป็นการพิสูจน์ว่าเขาก็เก่งการรบไม่แพ้ใคร ระหว่างการตามอย่างกระชั้นชิด บังเกิดลมพายุใหญ่พัดมาพอดี ทำให้ออกญาสองพี่น้องหลบหนีไปได้ ฮาลองพยายามหาสาเหตุว่าทำไมอยู่ๆจึงเกิดพายุใหญ่ได้ ขณะที่เขากำลังมองรอบๆอยู่นั้น เขาดันไปเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ไกลออกไป ถึงจะไกล แต่เขาก็ไม่เคยลืมใบหน้าของชายหนุ่มคนนี้เลย ฮาลองรำพึงออกมาว่า “พนมดา” โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:26:27

ความคิดเห็นที่ 8 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 1 และตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12447981/W12447981.html ตอนที่ 3 และตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12469609/W12469609.html#10 ตอนที่ 5 และ ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12668421/W12668421.html ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12758259/W12758259.html ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12844756/W12844756.html ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12889322/W12889322.html ตอนที่ 10 และ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12894150/W12894150.html ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12899209/W12899209.html ตอนที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12927302/W12927302.html ตอนที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12942482/W12942482.html#12 จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:30:25

ความคิดเห็นที่ 9 ติดตามตอนเก่าๆได้ที่ dek-d.com นะครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:31:52

ความคิดเห็นที่ 10 ดาวดับลับหายบันทายแก้ว หลับตาตื่นคืนฝันวันฟ้าฟาด แปลกประหลาดบาดใจกะไรนี่ เดือนดาวดับลับลาผวาฤดี ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วไม่แคล้วลา อนิจจาด่ายนามเกรงขามนัก ถ้าใจไม่จงรักจักเข่นฆ่า มาข่มเหงไม่เกรงกลัวมั่วกันมา พลิกผืนฟ้าปกหล้าให้ลาลง เป็นมหาราชินีที่สิ้นหวัง ไร้บัลลังก์ลำเค็ญเช่นผุยผง มีชีวิตอยู่อย่างหวาดหวั่นไม่มั่นคง เปรียบดั่งดาวเดินดงจนหลงเดือน มีหัวใจแต่ไร้ซึ่งความหมาย บอดหรือเห็นเป็นหรือตายมลายเหมือน ความเป็นทาสร่องรอยคอยย้ำเตือน วอนขอเดือนดาวเด่นโปรดเห็นใจ. 19 พฤศจิกายน 2555. จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 16:57:35

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องศึกษาประวัติศาสตร์แน่นปึ้กเลยมั๊ยคะ ถึงจะแต่งได้ละเอียดแบบนี้ เคยสงสัยเหมือนกันค่ะ ว่านครวัตนครธมสมัยรุ่งเรืองจะเป็นยังไงน๊า ขนาดตอนนี้ยังดูอลังการได้อีกค่ะ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 20:14:45

ความคิดเห็นที่ 12 สมัยที่เขียนนี้เป็นสมัยหลังพระนครครับ ส่วนสมัยนครวัดนครธมจริงๆ เรียกว่าสมัยพระนครครับคุณ lovereason เขมรสมัยพระนครที่รุ่งเรืองสุดๆจะอยู่ในช่วงประมาณ พ.ศ. 500-1,200 ครับ องค์สุริยวรมันที่ 2 และชัยวรมันที่ 7 ก็จะปกครองอยู่ในช่วงนี้ครับ (แต่ยังมีกษัตริย์องค์อื่นอีกที่ปกครองต่อๆกันมาด้วย) ส่วนนิยายเรื่องนักองค์มีนั้นจะเกิดอยู่ในช่วงประมาณ พ.ศ. 2377-2382 ครับ แต่ที่ตั้งชื่อว่า นักองค์มี ราชินีนครวัดนั้น เพราะมีความเกี่ยวข้องกันบ้างครับ ซึ่งถ้าอ่านไปเรื่อยๆก็จะทราบมากขึ้นว่าเกี่ยวข้องกันอย่างไร แต่สมัยของนักองค์มีนั้น เขมรไม่รู้จักนครวัดหรอกครับ ตอนนั้นทั้ง นครวัดและนครธมมีแต่ป่าปกคลุมไปหมด แต่ก็มีคนอาศัยอยู่แถบนั้น คนที่อาศัยอยู่นั้นจะว่าไปก็เหมือนคนทั่วๆไป แต่การอยู่อย่างนั้น เท่าที่ศึกษานะครับ จะต้องเป็นกลุ่มคนที่เก่งกว่ากลุ่มอื่น และมีความเชี่ยวชาญ ในการดำรงชีวิตในป่าหลายอย่าง ในประวัติศาสตร์เองไม่ได้มีชื่อเฉพาะ เอาไว้เรียกคนกลุ่มนี้ครับ แต่ผมคิดว่าคนกลุ่มนี้น่าจะมีอยู่จริงตั้งแต่สมัยพระนคร สืบต่อมาจนถึง สมัยหลังพระนคร ตามนิยายเรื่องนี้ ผมจึงเรียกคนกลุ่มนี้ว่า "พรานไพร" ครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 22:23:23

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนที่คุณ lovereason ถามว่าต้องศึกษาประวัติศาสตร์เยอะไหม คำตอบคือเยอะมากครับ คือว่าแค่ผมคิดจะเขียนนิยายเกี่ยวกับเขมร แค่ช่วงหลังพระนครไม่กี่ปีคือประมาณ พ.ศ. 2377-2382 หรืออาจเลยไปถึง 2390   ซึ่งจะตรงกับสมัยรัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ของบ้านเรา แต่ต้องอ่านประวัติศาสตร์เขมรตั้งแต่ยุคก่อนพระนคร (สมัยเป็น อาณาจักรฟูนัน) มาจนถึงยุคพระนคร ยุคหลังพระนคร จนเลยมาถึงยุคเขมรแดง เพื่อให้เข้าใจภาพรวมของประวัติศาสตร์เขมรทั้งหมด หลังจากนั้นก็ค่อยมาเจาะลึกในสมัยของนักองค์มี ซึ่งอาจเรียกได้ว่า พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์หญิงหนึ่งเดียวของกัมพูชาในเวลานี้ แต่เป็นกษัตริย์ที่คนพูดถึงน้อย เพราะคนส่วนใหญ่จะเห็นว่าพระองค์ เป็นเพียงหุ่นเชิดของแม่ทัพเวียดนาม (สมัยนั้นเรียกด่ายนาม ตามที่องเลิ้งกุ๋น ชอบเรียก) ที่ชื่อว่าองเลิ้งกุ๋น ยิ่งเจาะลึกในสมัยนี้ ยิ่งพบว่าหลักฐานมีไม่มาก แต่ก็พอจะให้คลำได้บ้าง เหตุการณ์ที่มักจะตรงกันในเกือบทุกเอกสารคือเหตุการณ์ฝ่ายสยาม ที่มีเจ้าพระยาบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนีย์) เป็นพระองค์หลัก ถ้ายึดกันตามหลักฮอลลีวู๊ด เจ้าพระยาบดินทรเดชาน่าจะเป็นพระเอก ของเรื่องนี้ แต่ผ่านมา 15 ตอนแล้ว บทบาทยังไม่มากนัก ส่วนเรื่องราวของนักองค์มีนั้น ข้อมูลหลายส่วนมักจะไม่ตรงกัน บางส่วนก็ว่าพระองค์ดี แต่บางส่วนก็ว่าพระองค์เป็นคนไม่ดี และรายละเอียดหลายอย่างในเอกสารก็มักไม่ตรงกัน ทำให้ผมต้องฟันธง ตามเหตุการณ์ที่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ ด้วยหลักการและเหตุผลแล้วจะต้อง เป็นแบบนี้ และไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่งขัดกับพงศาวดาร จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 22:55:34

ความคิดเห็นที่ 14 ส่วนที่สนุกที่สุดคือเรื่องของตัวละคร เพราะผ่านมา 15 ตอน เรามีตัวละครที่มีชื่อตามพงศาดารคือ นักองค์มี องค์แบน องค์เพา องค์สงวน นักองค์อิ่ม นักองค์ด้วง เจ้าพระยาบดินทรเดชา องค์เลิ้งกุ๋น ออกญาไชย และออกญาชู ส่วนตัวละครตัวอื่นต้องมีแน่นอน แต่พงศาวดารเลือกที่จะไม่กล่าวถึง ผมเลยต้องจินตนาการเพิ่มและตั้งชื่อให้ด้วย เช่นฝ่ายคนสนิทของ องเลิ้งกุ๋น จริงๆแล้วเขาต้องมีที่ปรึกษาเยอะทีเดียวเมื่อมาถึงพนมเปญ แต่จะไม่มีชื่อของที่ปรึกษาพวกนี้เลย ผมจึงตั้งชื่อขึ้นใหม่ ได้แก่ฮาลอง ทันและสงคราม ส่วนขุนนางนั้น จริงๆในตามประวัติศาสตร์จริงๆ ต้องมีขุนนางเขมรในวัง เยอะมากที่ต้องมาเกี่ยวพันกับเรื่องพวกนี้ ถ้าเราศึกษากันจริงๆ จะพบว่าต้องมีอย่างน้อยถึง 20 คน แต่ทุกคนไม่มีชื่อในพงศาวดารเลย ผมเลยต้องตั้งชื่อให้ แต่คงไม่เอามาเป็น 10 คน แต่จะเอามาแค่ ตัวแทนของขุนนางอาวุโส ตั้งชื่อว่า ท่านแก้ว กับตัวแทนของขุนนางหนุ่ม ตั้งชื่อว่า ศรีโสภณ ซึ่งแหกคอกการตั้งชื่อเขมรเล็กน้อย เพราะคนเขมรตั้งแต่โบราณกาลถึงปัจจุบัน นิยมชื่อสั้นๆ โดยมาก จะเป็นพยางค์เดียว เช่น เคียฟ โส มี ฯลฯ หรืออย่างมากก็สองพยางค์ และโดยมากชื่อเขมรมักไม่บ่งบอกเพศ เช่น มี เป็นได้ทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย ชื่อโสก็เป็นได้ทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ชื่อศรีโสภณนี่ขอแหกคอกหน่อย เพราะเขาคือตัวเด่นในกลุ่มขุนนางหนุ่ม และอยากให้ชื่อของเขาฟังแล้วรู้ว่าเป็นผู้ชาย จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 23:12:11

ความคิดเห็นที่ 15 ส่วนที่ยากที่สุดคือคนที่เป็นคู่ใจของนักองค์มี ซึ่งเอกสารทางประวัติศาสตร์ หลายแห่งบอกว่ามีตัวตนจริง และจากการหาหลักฐานเพิ่มเติม ทำให้ได้รู้ว่าต้องเป็นคนที่นักองค์มีรักมาก และเขาผู้นั้นก็ต้องรักนักองค์มีมากๆ ด้วยเช่นกัน แต่น่าแปลกที่ไม่มีหลักฐานชิ้นใดบอกว่าเขาเป็นใคร ก่อนเขียนนิยายเรื่องนี้ ผมเลยต้องมานั่งวิเคราะห์ว่าเขาควรเป็นใคร ตัวเลือกของผมมีประมาณนี้ พรานไพร ทหารในวัง ขุนนางในวัง ชาวบ้าน คนจากเมืองอื่น เจ้าชายต่างเมือง เมื่อดูหลายๆเหตุผลแล้วพบว่า ประวัติศาสตร์ไม่เอ่ยตัวตนของเขาเลย (แต่พยายามบอกใบ้ในทุกๆทางว่า "มีอยู่" ) ยิ่งพงศาวดารนั้นไม่ปรากฏเลย เมื่อเป็นเช่นนี้การที่เขาเป็นบุคคลที่สำคัญมากๆในประวัติศาสตร์ย่อมไม่ใช่ แต่จะต้องเป็นคนที่ไม่มีใครสนใจเขาเลย นอกจากนักองค์มี แต่ก็ต้องเป็น คนที่นักองค์มีผูกพันด้วยเป็นอย่างมาก ผมก็เลยฟันธงไปเลยว่าที่น่าจะเป็นมากที่สุดคือทหารในวังที่มีเชื้อสายมาจากพรานไพร เพราะไม่น่าจะเป็นใครอื่นไปได้ ตัวตนของบุเร ถึงเกิดขึ้น และสามารถมองอย่างเห็นภาพได้ก่อนที่จะตัดสินใจเขียนนิยายเรื่องนี้ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 23:31:48

ความคิดเห็นที่ 16 ไหนๆก็พูดมาเยอะแล้ว แต่ขอกล่าวอีกนิดว่า จากรูปที่นำมาแสดงในกระทู้นี้ เป็นรูปที่หลายคนเชื่อว่าเป็นนักองค์มี แต่เราไม่สามารถฟันธงได้ เพราะมีอีกหลายคนที่ไม่เชื่อว่าน่าจะเป็นพระองค์ ที่น่าแปลกอย่างหนึ่งคือทำไมในสมัยเดียวกันมีเชื้อพระวงศ์เขมร หลายพระองค์ที่มีภาพวาด ภาพถ่าย รูปปั้นที่ยืนยันได้ว่าเป็นพระองค์ แต่ของนักองค์มีนี่ไม่มีเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลก แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าสมัยนักองค์มีเป็นสมัยที่เวียดนามกดขี่เขมรมากๆ จนชาวเขมรอยากลืม และทำให้ชาวเขมรเกลียดชังเวียดนามจน ถึงปัจจุบัน แต่มีชาวเขมรหลายกลุ่มที่ยังยกย่องเจ้าพระยาบดินทรเดชา ว่าเป็นผู้ปลดเปลื้องทุกข์ให้เขมรในยามนี้อย่างแท้จริง จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 23:44:35

ความคิดเห็นที่ 17 และอย่ากระนั้นเลย ผมเองก็เลยเถิดมาซะขนาดนี้แล้ว จึงขอลำดับกษัตริย์เขมร สมัยพระนครทั้ง 24 พระองค์ให้ได้ทราบกันเป็นความรู้ ถือซะว่าเป็นการฉลองเมื่อเขียนมาได้ครบ 15 ตอนพอดี 1. พระเจ้าชัยวรมันที่ 2 เมืองหลวงคือเมืองหริหราลัย 2. พระเจ้าชัยวรมันที่ 3 เมืองหลวงคือเมืองหริหราลัย 3. พระเจ้าอินทรวรมันที่ 1 เมืองหลวงคือเมืองหริหราลัย พระองค์ได้สร้างปราสาทพระโค ประมาณปี พ.ศ.1422 พระองค์ได้สร้างปราสาทบากอง ประมาณปี พ.ศ.1424 4. พระเจ้ายโศวรมันที่ 1 ได้สถาปนาเมืองพระนคร ซึ่งสมัยนั้นเรียกว่า ยโศธรปุระ ศูนย์กลางสมัยนั้นอยู่ที่พนมบาค็ง ทรงสร้างปราสาทพนมบาค็ง ปราสาทโลเลย และอีกหลายปราสาท ที่พนมกรอมและพนมโบก จากรูปที่แสดงในกระทู้นี้คือปราสาทพนมบาเค็ง จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 00:04:45

ความคิดเห็นที่ 18 5. พระเจ้าหรรษวรมันที่ 1 6. พระเจ้าชัยวรมันที่ 4 พระเจ้าชัยวรมันที่ 4 พระองค์ทรงย้ายราชธานีไปที่เมืองเกาะแกร์ และทรงสร้างปราสาทธมขึ้นที่นั่น แต่ผังปราสาทค่อนข้างแปลกกว่า ปราสาทเขมรที่อื่น เพราะปราวาทเขมรที่อื่นมักจะวางผังในลักษณะที่ว่า ให้เห็นตัวปราสาทมาแต่ไกล ไม่มีอะไรบดบัง แต่ปราสาทธมเป็นปราสาทที่ทางเข้าเรายังมองไม่เห็นสิ่งใด แต่พอเดินไปเรื่อยๆจะไปโผล่ที่ทุ่งโล่งกว้าง แล้วเห็นปราสาทหินรูปทรงพีระมิด ซึ่งคล้ายกับพีระมิดของอารยธรรมอินคา-มายามาก เหมือนเลียนแบบกันมา ทั้งๆที่อยู่กันคนละซีกโลก และนี่คือภาพของปราสาทธม จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 00:18:57

ความคิดเห็นที่ 19 อีกภาพนะครับที่แสดงให้เห็นพีระมิดของปราสาทธมกันชัดๆ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 00:22:16

ความคิดเห็นที่ 20 รูปร่างจะคล้ายกับพีระมิดในอารยธรรมอินคานะครับ ยกตัวอย่างพีระมิดติคัลที่กัวเตมาลา จะมีลักษณะที่คล้ายกับปราสาทธม มากเลยครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 00:25:54

ความคิดเห็นที่ 21 พระมหากษัตริย์สมัยพระนครองค์ที่ 7 ราชธานีจะกลับมาอยู่ที่ยโศธรปุระ อีกครั้งนะครับ 7. พระเจ้าอิศานวรมันที่ 2 8. พระเจ้าหรรษวรมันที่ 2 9. พระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 2 พระองค์ทรงสร้างปราสาทหลายหลังดังนี้ ปราสาทแม่บุญตะวันออก ปราสาทแปรรูป ปราสาทพิมานอากาศ ปราสาทบาทชุม ส่วนอีกปราสาทที่มีชื่อเสียงมากๆคือปราสาทบันทายศรี สันนิษฐานว่า ผู้สร้างคือพราหมณ์ที่ชื่อว่ายัชญวราหะ จากภาพคือปราสาทพิมานอากาศ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 00:37:43

ความคิดเห็นที่ 22 10. พระเจ้าชัยวรมันที่ 5 ทรงสร้างปราสาทตาแก้ว 11. พระเจ้าอุทัยทิตยวรมัน 12. พระเจ้าชยวีรวรมัน 13. พระเจ้าสุริยวรมันที่ 1 ปราสาทสำคัญที่ทรงสร้างได้แก่ ปราสาทพระวิหาร ปราสาทพนมจีซอร์ ปราสาทบาปวน จากภาพคือปราสาทพระวิหาร จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 01:04:41

ความคิดเห็นที่ 23 ปราสาทพระวิหารอีก 1 ภาพ ทางเขมรจะออกเสียงว่า "เปรี๊ยะวิเฮียร์" จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 01:09:35

ความคิดเห็นที่ 24 14. พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2 ในสมัยนี้แม่ทัพที่เก่งที่สุดของพระองค์ชื่อว่าสงคราม ผมเลยขอยืมชื่อมาเป็นชื่อของแม่ทัพสมัยนักองค์มี ปราสาทสำคัญในสมัยนี้คือปราสาทบาปวน (เสร็จสมบูรณ์และสวยงามมาก) และปราสาทแม่บุญที่อยู่กลางบาราย (สระน้ำใหญ่) ทางตะวันตก จากภาพคือปราสาทบาปวน จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 01:25:59

ความคิดเห็นที่ 25 15. พระเจ้าหรรษวรมันที่ 3 16. พระเจ้าชัยวรมันที่ 6 ทรงสร้างปราสาทที่เรารู้จักกันดีคือ ปราสาทหินพิมาย ปราสาทหินที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ปัจจุบันอยู่จังหวัดนครราชสีมา จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 01:38:12

ความคิดเห็นที่ 26 17. พระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 1 18. พระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 ปราสาทที่สำคัญในสมัยของพระองค์คือนครวัด พนมรุ้งและบึงมาลา จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 01:59:34

ความคิดเห็นที่ 27 19. พระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 2 20. พระเจ้ายโศวรมันที่ 2 21. พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน 22. พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 พระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของกัมพูชา พระองค์ทรงสร้างประตูเมืองล้อมนครธม ทรงสร้างพระราชวังไม้อันใหญ่โตโอฬาร ปัจจุบันนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว ทรงสร้างปราสาทบันทายกุฏิ ปราสาทตาพรหม ปราสาทพระขรรค์ ปราสาทบายน ทรงขยายพระราชอำนาจไปตามเมืองต่างๆได้แก่ ลโวทยปุระ (ลพบุรี) สร้างพระปรางค์สามยอด สุวรรณปุระ (สุพรรณบุรี) ชยราชปุระ (ราชบุรี) ศรีชยสิงหปุระ (กาญจนบุรี) สร้างปราสาทเมืองสิงห์ ศรีชยวัชรปุระ (เพชรบุรี) สร้างปราสาทกำแพงแลง 23. พระเจ้าอินทรวรมันที่ 2 24. พระเจ้าชัยวรมันที่ 8 ทรงสร้างปราสาทมังคลารัถ ภาพที่แสดงคือภาพของปราสาทบายน จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 02:13:28

ความคิดเห็นที่ 28 หมายเหตุ สำหรับปราสาทพิมานอากาศอาจปรากฏชื่อได้ในหลายสมัย เพราะมีการสร้างเพิ่มเติมมาเรื่อยๆ จนอาจเรียกได้ว่าไม่เสร็จดีซะทีเดียว บางครั้งก็เป็นการปรับปรุงเพิ่มเติม จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 02:24:05

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นงานที่น่าทึ่งครับ จากคุณ : GTW (Psycho man) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 09:07:28

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณมากครับคุณ GTW จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 22:35:55

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนที่ 16 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12959384/W12959384.html#11 จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 01:48:42