..... ^^ A Little Strip To Tease Your Heart...ถอดทีละนิดพิชิตใจ (ถอด...ชิ้นที่สี่) ^^.....

ถอดชิ้นที่สี่มาแล้วค่า   ขอให้ทุกท่านมีความสุขไปกับน้องมิลค์และคุณนายดารินนะคะ  

สำหรับท่านที่เพิ่งเข้ามา  แต้แด่น  ความเดิมตอนที่แล้วค่ะhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12932506/W12932506.html


ถอด....ชิ้นที่สี่   ต้อนลูกแมวน้อยเข้ากรง



          “นังมิลค์......” เสียงน้ำผึ้งตะโกนเรียกชื่อมนต์อัปสรผ่านหูโทรศัพท์ดั่งลั่น   ทำเอาคนรับสายถึงกับสะดุ้ง  แม้มนต์อัปสรจะทำใจไว้บ้างแล้วตั้งแต่ตอนที่ส่งอีเมลล์ไปเล่าเรื่องข้อตกลงระหว่างหล่อนกับคุณพี่ดารินขาให้เพื่อนรักอย่างน้ำผึ้งฟังแล้วก็ตาม


           “จ๋า   ตัวเองเรียกเค้าทำไมเหรอน้ำผึ้ง”  แต่นอกจากมนต์อัปสรจะไม่สลดแล้ว  เจ้าหล่อนยังส่งเสียงหวานตอบรับ  ทำราวกับไม่รู้ว่าใครเป็นต้นเรื่องที่ทำให้เพื่อนของหล่อนโมโหจนถึงกับโทรข้ามประเทศมาอย่างนี้


          “อย่ามาทำไขสือนะมิลค์   แกทำอะไรไปนี่คิดบ้างไหม ”   คนพูดตะโกนไปก็หมั่นเขี้ยวมนต์อัปสรไป  
   
       
           “คิดจิทำไมเค้าจะไม่คิด  ข้อเสนอคุณพี่ดารินออกจะดี๊ดี   มีแต่ได้กับได้  ไม่ว่าจะสำเร็จหรือเปล่า  คุณพี่ดารินขาก็จะส่งเค้าไปเรียนเต้นเบอเรสที่อเมริกาล่ะ   ดีออกเค้าจะได้ไปเยี่ยมตัวเองที่โน้นด้วยไง แถมระหว่างที่เค้าไปอยู่บ้านคุณพี่ดารินขา   เค้าก็ได้ค่าจ้างด้วยนะ”

            “นังมิลค์......”  

            “น้ำผึ้งอ่ะ  ดุเค้าทำไม”


            “ดุทำไมเหรอยะ  ยังมีหน้ามาถาม  หล่อนตกลงข้อเสนอบ้าบอนี่เข้าไปได้ยังไง  คิดบ้างไหมเนี่ย   คุณพี่ดารินขาของหล่อนนี่เค้าไว้ใจได้แค่ไหนยะ  แล้วยังลูกชายกับคู่ขาเค้าอีก  หานังมิลค์”  คนพูดคันไม้คันมือยิบๆ  แทบอยากจะยื่นมือผ่านโทรศัพท์มาจิ้มหน้าผากเจ้าเพื่อนตัวแสบโทษฐานที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังคนนี้นัก  


         “ก็...... เค้า.......”  คนต้นเรื่องอึกๆอักๆ แล้วก็แถตอบไปตามประสาคนมองโลกในแง่ดี  “แบบว่า  พี่ดารินออกจะใจดีนะ  ตอนไปเที่ยวหรือไปไหนกันก็โอเคนี่น่า  คงไม่มีอะไรมั้ง”


          “ไม่มีอะไร  เหรอยะ    มีคนดีๆที่ไหนเค้าจะเสนองานอะไรแบบนี้บ้าง “  ระดับความโมโหของน้ำผึ้งดูสูงขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่มนต์อัปสรตอบคำถาม


         “ก็คุณพี่ดารินขาไง”


        “นังมิลค์  อย่าเถียงนะ” น้ำผึ้งทำเสียงเข้มใส่คนปลายสายและคราวนี้ถ้าทำได้  น้ำผึ้งแทบอยากจะยันเจ้าเพื่อนตัวดีโทษฐานที่ตอบได้กวนประสาทมากถึงมากที่สุด


        “แหงะ ดุเค้า”  มนต์อัปสรทำเสียงงุ้งงิ้ง   อ้อนเพื่อนที่ปลายสายเมื่อเห็นว่ายิ่งตอบคำตอบของหล่อนยิ่งส่งให้เพื่อนโมโหหล่อนมากขึ้นเรื่อยๆ


        “ข้อเสนอบ้าบออะไร  ให้แกไปอยู่บ้านเค้าในฐานะผู้ดูแลส่วนตัว   แล้วคอยกันลูกชายจากเก้งกวางบางชะนีนี่นะ” “ใช่ๆ  แล้วพี่ดารินบอกว่าที่บ้านของพี่เค้านะมีห้องออกกำลังกายห้องใหญ่ติดกระจกสามด้านเลยด้วย     เค้าจะได้ซ้อมเต้นทุกวันเลยอ่ะ  แจ่มมะล่ะ  อิอิ”  คนเล่าเล่าอย่างภูมิใจ


          “เอาใจแกไปป่ะนี่  เกิดเค้าคิดมิดีมิร้ายแก  หรือจับแกไปปู้ยี้ปู้ยำล่ะ  หรือจับแกจดทะเบียนสร้างภาพให้ลูกเค้าล่ะ”


          “ไม่มั้ง  แกก็คิดมากไปได้  หรือถึงจริงก็ไม่เป็นไร  เดี๋ยวเค้าค่อยฟ้องหย่าทีหลัง  จะได้ได้ค่าเลี้ยงดูด้วยไง  จะได้มีเงินบินไปหาน้ำผึ้ง  แล้วก็เรียนเต้นด้วยไง  เค้าคิดถึ้งคิดถึงน้ำผึ้งล่ะ” ว่าแล้วมนต์อัปสรก็ประจบคนปลายสายอีกนิดตามนิสัย


          “ไม่ต้องมาประจบหรอกย่ะแม่คนคิดน้อย ชั้นไม่ยุ่งกับแกแล้ว   ว่าแต่ว่าต้องไปวันไหนนี่”  แม้ปากจะบอกว่าไม่ยุ่งแต่ก็ยังอดเป็นห่วงเจ้าเพื่อนจอมคิดน้อยอย่างมนต์อัปสรไม่ได้


            “วันนี้จ้า  อุ้ยพูดถึงก็มีสายพี่ดารินเข้ามาเลยอ่ะ  สงสัยพี่ดารินมาแล้วแน่ๆเลย  เอาไงดีอ่ะ”


             น้ำผึ้งฟังแล้วได้แต่สายหัว  ในขณะที่นึกภาพเพื่อนทำท่าละล้าละลังไม่รู้จะรับหรือจะตัดสายที่เรียกเข้ามาดี  จึงเป็นฝ่ายตัดบทเอง  พร้อมทิ้งท้ายให้เพื่อนใจเสียเล่น  “ไม่รู้  แค่นี้นะ  อารมณ์เสีย”

            “หงึ  น้ำผึ้งโกรธเค้าเหรอ”   ฟังเสียงราวกับหมาน้อยโดนเจ้าของทอดทิ้งของเพื่อน  น้ำผึ้งก็ได้แต่อ่อนใจ  จากแต่เดิมตั้งใจจะให้เพื่อนกลุ้มใจเล่น  ก็ทำไม่ลง  ได้แต่พูดเสียงอ่อนอกอ่อนใจว่า


           “เปล่า  โกรธแกไปก็เท่านั้นหน้าชั้นแก่เร็วไปเปล่าๆ   แถมเปลืองเงินด้วย  แล้วอีกอย่างผู้ใหญ่โทรมาให้เค้ารอสายได้หรือยะหล่อนต้องให้สอน   ไปรับไป  มีอะไรก็ส่งเมลล์มาแล้วกัน”


          “จ้า  น้ำผึ้งน่ารักที่สุด”


          “อย่ามาเยอะ   ยัยมิลค์  ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน   แล้วไปอยู่บ้านเค้าก็ทำตัวดีๆ  แล้วก็ระวังตัวเองมากๆล่ะเข้าใจไหม”


          “จ้า  น้ำผึ้งก็รักษาสุขภาพนะจ้ะ  หวัดดีจ้า”


            “เออ”


            พอวางสายจากเพื่อนรักที่ตอนนี้ทิ้งมนต์อัปสรไปได้ดิบได้ดีโกอินเตอร์ต่างประเทศ   มนต์อัปสรก็รีบโทรกลับไปหาคุณพี่ดารินขาทันที


           “สวัสดีค่ะ  คุณพี่ดารินขา  หนูมิลค์ขอโทษนะคะที่ไม่ได้รับสาย  พอดีหนูมิลค์ติดสายจากต่างประเทศของเพื่อนอยู่น่ะค่ะ”  เสียงหวานออดอ้อนของมนต์อัปสรเรียกรอยยิ้มบางๆจากดาริน

           “ไม่เป็นไรจ้ะ  พี่จะบอกว่าอีกสิบนาทีพี่จะถึงหน้าหอหนูแล้วนะจ้ะ  เตรียมตัวพร้อมหรือยังคะหนูมิลค์”


           “พร้อมแล้วค่าคุณพี่ดารินขา  เดี๋ยวหนูมิลค์ลงไปรอหน้าหอเลยนะคะ”


            “จ้าหนูมิลค์  เดี๋ยวเจอกันะจ้ะ”


            พอวางสายจากดารินปุ๊บ  มนต์อัปสรก็รีบขนข้าวของที่เตรียมไว้ลงไปรอดารินที่หน้าอพาร์เม้นทันที   เนื่องจากหอที่มนต์อัปสรอยู่นี้เป็นอพาร์ทเม้นเล็กๆ  ไม่มีที่จอดรถ  แถมอยู่ในซอยแคบ..แคบขนาดที่ว่าแค่รถวิ่งสวนกันก็ลำบากแล้ว   ถ้าจะให้จอดรอมนต์อัปสรขนของลงจากชั้นห้าอันถิ่นพำนักของหล่อนคงไม่ดีนัก   น่ากลัวคุณพี่ดารินขาโดนประณามแบบสามวันไม่ซ้ำแน่ๆ


            รออยู่ไม่นานมนต์อัปสรก็เห็นรถเต่าสีชมพูคันหวานของพี่ดารินขามาจอดเทียบประตูทางเข้าหอพักของมนต์อัปสร  


             “หนูมิลค์ไม่ต้องขนของนะคะ  เดี๋ยวให้เด็กๆเขาขนกัน”   ดารินรีบเปิดกระจกบอกเมื่อเห็นมนต์อัปสรตั้งท่าจะขนของขึ้นรถ   นั่นแหละมนต์อัปสรถึงเพิ่งเห็นว่านอกจากรถเต่าสีหวานของคุณพี่ดารินขาแล้วยังมีรถจากคันใหญ่บริษัทขนย้ายของตามมาจอดด้านหลัง  พร้อมพนักงานที่รีบกุลีกุจอขนของมนต์อัปสรขึ้นรถอย่างรวดเร็ว  


               “มาค่ะหนูมิลค์มาขึ้นรถเถอะค่ะ” ดารินรีบเรียกมนต์อัปสรขึ้นรถเมื่อเห็นท่าทางเหวอๆของคนที่หล่อนหมายตาเป็นลูกสะใภ้   พอได้ยินเสียงเรียกมนต์อัปสรที่มัวแต่อึ้งกับการเตรียมพร้อมของคุณพี่ดารินก็รีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับ


            “สวัสดีค่ะคุณพี่ดารินขรา  หนูมิลค์ขอบพระคุณมากๆนะคะที่คุณพี่ดารินขาอุตสาห์มารับหนูมิลค์ถึงที่หอ”  เสียงหวานท่าทางเกรงอกเกรงใจกับท่าไหว้ที่อ่อนช้อยไม้ตายประจำตัวของมนต์อัปสรทำเอาดารินเทคะแนนเอ็นดูให้จนหมดหน้าตัก  นี่ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่ดารินก็แทบจะกอดรับขวัญซักสองสามที


            “ไม่เป็นไรจ้ะหนูมิลค์  แหม  พี่สิจ้ะที่ต้องขอบคุณหนูมิลค์   ว่าแต่ว่าทำไมหนูเอาของมาน้อยจังจ้ะ” ดารินถามอย่างขัดใจนิดๆ  ที่เห็นมนต์อัปสรขนของมาเพียงแค่เจ็ดแปดกระเป๋าเท่านั้น  


          “หนูมิลค์ไม่กล้าเอาไปเยอะน่ะค่ะ  เดี๋ยวเวลาขนกลับจะลำบากน่ะค่ะ”  


          พอมนต์อัปสรพูดจบเท่านั้น  ดารินก็หงอยลงทันที   ก่อนจะพูดเสียงเศร้า  แบบตั้งใจให้มนต์อัปสรรู้สึกผิดว่า  “หนูมิลค์  คิดถึงตอนออกแล้วหรือจ้ะ   หนูลำบากใจที่จะทำตามข้อตกลงของเราก็บอกพี่ได้นะจ๊ะ  พี่ไม่อยากฝืนใจหนูมิลค์”  คนพูดทิ้งท้ายเสียงให้เครือนิดๆ  


          มนต์อัปสรถึงกับสะดุ้งหัไปมองดาริน   ด้วยไม่คิดว่าคุณพี่ดารินขาของหล่อนจะขี้ใจน้อยขนาดนี้    แต่เนื่องจากดารินกำลังขับรถ  แถมเจ้าตัวยังใส่แว่นดำที่บังไปเกือบครึ่งหน้า   ดังนั้นมนต์อัปสรจึงไม่เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนที่แสดงท่าทีสุดแสนจะเศร้าแบบจะร้องไห้แหล่ไม่ร้องแหล่ของดาริน


            “เปล่านะคะพี่ดารินขาไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ   คือจริงๆนี่ก็ขนไปเกือบครึ่งห้องของหนูมิลค์แล้วนะคะ   อีกอย่างหนูมิลค์ขี้ร้อน   เสื้อผ้าส่วนใหญ่เลยบางๆน่ะค่ะ   มันเลยดูเหมือนน้อย  แต่จริงๆหนูมิลค์เตรียมมาครบเลยนะคะ  ชุดเต้นหนูมิลค์ก็เอามาครบทุกชุดไม่มีขาดเลยค่ะ  คุณพี่ดารินขาอย่างคิดมากนะคะ”   คนพูดอาศัยจังหวะติดไฟแดง   เอาหัวไซร้แขนดารินไปมาราวกับลูกแมวน้อย


          “หนูมิลค์ของคุณพี่น่ารักที่สุดเลยจ้ะ”  คนพูดอมยิ้มสมใจที่ลูกแมวน้อยอย่างมนต์อัปสรหลงกลนายพราน  


           ฝ่ายมนต์อัปสรก็แอบถอนใจอย่างโล่งอก  ’เกือบอดไปเรียนเต้นแล้วไหมล่ะ   ดีนะพี่แก้ตัวทัน เบอเรสจ๊ารอมิลค์ก่อนนะจ้ะ’


          “พี่ดารินขานี่บ้านคุณพี่หรือคะนี่”    คนพูดพูดอย่างตะลึงเมื่อเห็นดารินตบไฟเลี้ยวเตรียมตัวจะเข้าไปในประตูรั้วสูงใหญ่


****************************************************

       ช่วงนี้คุณนายนวลยุ่งมากค่า  เป็นช่วงที่ทุกอย่างที่แย่มารวมกันโดยไม่ได้นัดหมาย  ทั้งป่วยเป็นหวัดมาทั้งอาทิตย์ก็ไม่ยอมหาย   งานใหม่ก็ยังไม่เข้าที่   แถมความจำสั้นจำท่าเต้นก็ไม่ค่อยจะได้  ชุดที่จะเต้นก็มีปัญหา  แอร๊ย ชีวิต  ดังนั้น ช่วงนี้หนูนวลอาจจจะขอติดเรื่องสอนเต้นสตริปทีสไปก่อนนะคะ  แล้วอะไรๆเข้าที่แล้วหนูนวลจะกลับมาโพสนะคะ  

                 ส่วนตอนนี้อาจจะนิ่งๆนิคิ  แต่ตอนต่อไป คนที่รอจะมาแล้วค่า  อิอิ    แล้วเจอกันนะคะ  ^^


                ว่าแต่อ่านตอนนนี้จบแล้วเป็นไงบ้างอย่าลืมบอกกันนะคะ  ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ  จุบุ จุบุค่า^^

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 22:46:03

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 01:39:56

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 01:35:33

จากคุณ	: คุณนายนวล
เขียนเมื่อ	: 22 พ.ย. 55 01:28:55

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป