ความคิดเห็นที่ 1 ถ้ายายกานต์กับคุณธนา ไอ้ผู้กองแล้วก็ภารวีมากันได้นะก็คงจะดี ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง” “นั่นสินะ ไอ้นาเลยไม่ได้กลับบ้านเลยบ้านไอ้นาหลังนี้ไงคุณ”   จิดาชี้บ้านไม้สีน้ำตาลแดงหลังใหญ่ให้เวทินดู เพราะกำลังขับรถผ่านไปพอดี   “อ๊ะๆ แต่คุณอย่ามาเนียนนะมะพร้าวบ้านฉันของซื้อของขายห้ามกินฟรี” “ไม่มีปัญหา ถ้าอย่างนั้นผมจองไว้ก่อนเลย 30ลูก” “30ลูกเลยเหรอ นี่จะกินหรือจะอาบกันแน่” “กินสิครับ  คุณจะแข่งกับผมก็ได้ เอางี้ดีกว่านะใครแพ้ต้องยอมทำตามข้อตกลงของผู้ชนะทุกอย่าง โดยที่ไม่มีสิทธิ์ต่อรองใดๆทั้งสิ้น” “ตกลง คุณกลับเข้าร่างได้เมื่อไหร่เราเจอกัน”   จิดารับคำอย่ามั่นใจ ‘แชมป์กินมะพร้าวประจำจังหวัดอย่างฉันกลัวซะที่ไหน’ “คุณคิดอะไร ผมได้ยินนะ” “คุณแอบอ่านความคิดฉันอีกแล้วเหรอ?” “เปล๊า...แต่คุณคิดดังเองต่างหาก”    เวทินตอบหน้าทะเล้น จิดาส่ายหน้าระอากับความสามารถพิเศษของเขา และในที่สุดรถของจิดาก็มาถึงจุดหมายปลายทางจนได้  เธอจอดรถที่บ้านหลังหนึ่งชั้นด้านล่างทำด้วยปูน ด้านบนทำด้วยไม้ ทาสีฟ้าอ่อนดูให้สบายตาเหมือนกันทั้งหลัง แถมรอบๆบ้านยังปลูกไม้ดอกไม้ประดับสีสวยๆเอาไว้มากมายเขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมจิดาถึงชอบปลูกต้นไม้ “พ่อจ๋าแม่จ๋า จี๊ดกลับมาแล้วจ้า...”    จิดาร้องเรียกอย่างดีใจ แต่ที่วิ่งหน้าแป้นแล้นออกมาต้องรับเธอและเวทินก่อนก็คือ สุนัขพันธุ์ไทยหลังอานสีน้ำตาลตัวผู้หนึ่งตัว มันวิ่งหูตั้งเหมือนหูกระต่ายส่งเสียงเห่าต้อนรับอย่างดีใจ กระดิกหางจนแทบจะหลุดออกมาจากก้น มันมายืนสองขาสวัสดีจิดาอย่างแสนรู้   “ไงละมุดคิดถึงฉันล่ะสิ ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกันนะ”    จิดาลูบหัวมันอย่างเอ็นดู แต่มันก็ยังเห่าไม่หยุด เดินไปดมๆตรงที่เวทินยืนอยู่อย่างฉงนคงสงสัยว่า เจ้านายพาใครมา “ละมุด ที่คุณเคยบอกว่าผมทำหน้างงเหมือนมันน่ะเหรอ?”    จิดาพยักหน้า   “หน้าตาเป็นแบบนี้นี่เอง ฉลาดไม่ใช่เล่นนะเนี่ย นี่เจ้าละมุด ฉันเป็นเพื่อนคุณจี๊ดฉันมาดีนะ”  เวทินเอามือไปลูบหัวมันบ้างแต่ก็ทำไม่สำเร็จมือของเขาทะลุผ่านร่างของมันไปสัมผัสไม่โดนอะไรเลยนอกจากอากาศ  เจ้าละมุดเอียงหน้ามองเขาอย่างงงๆ และเหมือนจะเข้าใจที่เวทินพูด มันหยุดส่งเสียงนั่งลงและยกขาหน้าให้เวทินอย่างเป็นมิตร แถมยังวิ่งทะลุร่างโปร่างใสของเขาไปมาอีกด้วย “เก่งนะเนี่ย คุยกับละมุดรู้เรื่องด้วย ท่าทาง...มันจะชอบคุณมากนะ”   จิดาว่า “จี๊ด...กลับมาแล้วหรือลูก”  นางจันทรายิ้มกว้าง “แม่ ...คิดถึงจังเลย...คิดถึงพ่อด้วยนะจ๊ะ”   จิดาโผเข้ากอดมารดาและบิดาสลับกันด้วยความคิดถึง  “จี๊ดคิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดในโลกเลยจ้ะ”   จิดาหอมแก้มพ่อกับแม่ฟอดใหญ่ “พ่อก็คิดถึง นี่ถ้าเอ็งไม่กลับมาพ่อกับแม่ว่าจะขึ้นไปหาอยู่แล้ว”  ธวัชเอ่ยบอกลูกสาว “ต้องมาสิจ๊ะ จี๊ดคิดถึงที่นี่ใจจะขาด แต่จี๊ดติดงาน แล้วก็มีภารกิจลับอีกน่ะจ้ะ อุ๊ป!” จิดารีบยกมือปิดปาก “ภารกิจลับอะไรลูก?”   จันทราถามลูกสาว “เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ เข้าบ้านกันดีกว่าจี๊ดขับรถมาทั้งวันหิ้ว หิว ท้องร้องประท้วงใหญ่แล้วแม่ได้ยินมั้ยจ๊ะ” “ได้เลย...ไปลูกเดี๋ยวแม่ทำให้สุดฝีมือเลย...ละมุดเข้าบ้านได้แล้ว เป็นอะไรไปล่ะนั่น นั่งกระดิกหางสวัสดีใครอยู่ ไม่เห็นจะมีใครเลย”   นางจันทรามองดูแล้วก็งงๆกับท่าทางของมัน จิดานั้นรู้และเห็นทุกอย่างแต่จะให้บอกพ่อกับแม่ว่ามีดวงจิตติดตามเธอมานั้นเห็นจะไม่ดีเป็นแน่ เดี๋ยวจะตกอกตกใจกันเสียเปล่าๆ “พ่อกับแม่จ๊ะ เข้าบ้านกันก่อนเถอะจ้ะเดี๋ยวฉันจัดการเอง” “ก็ได้ลูก”   ธวัชเอ่ยและพาจันทราเดินเข้าบ้านไป  จิดาจึงหันไปพูดกับเขา จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 15:44:37

ความคิดเห็นที่ 2 “นี่คุณ เล่นกันแบบนี้เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็สงสัยพอดีระวังหน่อยสิ...ละมุดมานี่ เข้าบ้านกับจี๊ดเร็ว”   เจ้าละมุดวิ่งหางชี้ตามจิดาเข้าบ้านไป ส่วนเวทินยังเดินเล่นอยู่ด้านนอกเพราะรู้สึกชอบอากาศดีๆที่นี่เข้าซะแล้ว ด้านธันตะ เมื่อไปช่วยภารวีเอาไว้ได้อย่างทันเวลาพอดิบพอดี เขาเอาแจกันฟาดหัวกรศักดิ์จนสลบ และรีบพาภารวรหนีออกมาจากที่ห้องของเธอทันที “ภารวี เป็นยังไงบ้างดีขึ้นไหม”   ธันตะถามทันทีที่ภารวีลืมตาตื่นขึ้นมา “นี่ที่ไหน?”  เธอมองบรรยากาศในห้องแล้วไม่คุ้นตาจึงถามขึ้น “ห้องผมเอง ” “แล้วคุณไปทันเอ่อ...” “ผมไปช่วยคุณไว้ได้ทัน คุณไม่ต้องห่วง” “แล้วเสื้อผ้านี่...”  เธอจับไปที่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีฟ้า “ของผมเอง เอ่อ...แต่ผมไม่ได้เปลี่ยนให้คุณหรอกนะ ผมให้พนักงานมาเปลี่ยนให้น่ะ”   ธันตะรีบบอก “ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรคุณสักคำ”  ภารวีบอกยิ้มๆ “แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ ที่คุณคอยช่วยฉันถ้าไม่ได้คุณฉันก็คงจะ...” “อย่าพูดถึงมันเลย มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ต้องช่วยคุณ ผมเองก็มีส่วนที่ทำให้คุณต้องทาพัวพันกับเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน ผมทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณไง”  คนพูดมองตาเธอ อย่างสื่อความหมาย “แล้วทีนี้จะเอายังไงต่อ พวกมันรู้เรื่องของพวกเราหมดแล้ว” “อะไรนะ! แล้วพวกมันรู้ได้ยังไง”   ธันตะถามอย่างตกใจ “พรรค์พวกมันเยอะ ฉันเดาว่ามันต้องส่งคนตามดูพวกเราทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเวทิน...ผู้กองเราต้องช่วยเวทินให้ได้นะ มันบอกฉันว่ามันจะไม่ปล่อยในเวทินรอดไปอีกเป็นครั้งที่สอง” “ถ้าอย่างนั้นที่ไอ้ทินเป็นแบบนี้ ก็เป็นฝีมือของนายกรศักดิ์จริงๆน่ะสิ” “ใช่ เพราะนายกรศักดิ์มันเป็นคนบอกฉันเอง”   ภารวียืนยันในสิ่งที่ได้ยินมาในวินาทีคับขันของชีวิตที่เพิ่งจะผ่านมาสดๆร้อนๆ “เราต้องบอกไอ้ทินกับคุณจี๊ดให้ระวังตัว ลองพวกมันรุกหนักขนาดนี้มันต้องมีแผนชั่วอยู่ในใจแน่ๆ”    ธันตะเอ่ยเสียงเครียด ภารวีพยักหน้าเห็นด้วยอย่างที่สุด “จี๊ดมันกลับบ้านที่ต่างจังหวัดน่ะครับผู้กองกลับชุมพรครับ ไปเมื่อเช้านี้เอง”   ธนาเอ่ยบอกเมื่อธันตะนัดทุกคนให้มารวมกัน จะขาดก็แต่จิดาและเวทินที่ไม่อยู่ในวงสนธนาในขณะนี้ “เกิดอะไรขึ้นเหรอคะพี่ธัน”  เวทกานต์ถามขึ้น “คือพี่อยากจะเตือนให้พวกเราระวังตัวกันให้มากขึ้นเพราะตอนนี้ พวกมันรู้เรื่องของเราหมดแล้ว และเมื่อวานนี้นายกรศักดิ์ไปทำร้ายภารวีด้วย พี่เลยอยากจะเตือนทุกคนให้ระวัง คนของพวกมันอาจอยู่ใกล้ๆเราตลอดเวลาโดยที่เราไม่ได้สังเกต” “เดี๋ยวผมจะโทร.ไปเตือนไอ้จี๊ดเองครับผู้กองไม่ต้องเป็นห่วง คุณเวทินก็คงจะอยู่กับไอ้จี๊ดด้วย พวกมันคงไปทำร้ายเขาไม่ได้หรอกครับเพราะตอนนี้ไม่มีใครมองเห็นเขา” “ใช่ครับถ้าเป็นดวงจิต ก็คงจะไม่มีใครมองเห็นและเล่นงานไอ้ทินได้ แต่ถ้ามันจะจัดการพวกคุณคิดว่ามันจะจัดการกับอะไร?”  ธันตะเอ่ยให้ทุกคนได้คิดตาม กรศักดิ์กุมตรงท้ายทอยที่ถูกตีด้วยความเจ็บปวด นึกแค้นใจเพราะอีกนิดเดียวเขาก็จะจัดการกับภารวีได้อยู่แล้ว “นายจะเอายังไงต่อครับ ให้ผมไปจัดการไอ้ตำรวจนั่นเลยไหมครับนาย”  ไอ้ไวถามด้วยความแค้นใจแทนเจ้านาย “จัดการ ให้มันจับแกกับฉันเข้าคุกหรือไง”   กรศักดิ์บอกเสียงเขียว   “ถ้าจะจัดการจริงๆ มันต้องจัดการที่ไอ้เวทินสิมันถึงจะสะใจฉัน” “ยังไงครับนาย” “ร่างของมัน พวกมึ...ไปจัดการเอาร่างมันออกจากโรงพยาบาลมา ข้าจะจัดการมันให้สิ้นซากด้วยมือของข้าเอ็ง ไม่ว่ามันจะเป็นคน หรือเป็นผีก็ตาม ข้าจะเอาคืนในสิ่งที่มันทำไว้กับข้าให้สาสม!”   กรศักดิ์สั่งเสียงกร้าว “ครับนาย”    ไอ้ไว และแม๊ก รับคำพร้อมกัน จิดาวางโทรศัทพ์จากธนาด้วยใบหน้าที่ไม่สู้จะดีนัก จนเวทินอดสงสัยไม่ได้ต้องเข้าไปถาม จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 15:47:50

ความคิดเห็นที่ 3 “คุณจี๊ด มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ทำหน้ายุงเชียว” “ธนาโทร.มาบอกว่าพวกนายกรศักดิ์รู้เรื่องของพวกเราหมดแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังหาทางกำจัดคุณ...เป็นครั้งที่สอง”  จิดาบอกเสียงเครียด “ครั้งที่สอง? ถ้าอย่างนั้นที่ผมรถคว่ำจนต้องมาเป็นแบบนี้ก็เป็นฝีมือมันจริงๆสิ”   เวทินหน้าเครียดไม่อยากจะเชือ่ว่าทั้งหมดจะเป็นฝีมือของกรศักดิ์ “ก็คงจะเป็นอย่างนั้น ฉันถามคุณจริงๆนะ คุณไปทำอะไรให้เขาโกรธแค้นนักหนา  เขาถึงได้อาฆาตจ้องจะเล่นงานคุณแบบนี้” “ผมไม่รู้เหมือนกัน มันกับผมก็เป็นเพื่อนกันเรียนมาด้วยกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน ผมยังนึกไม่ออกเลยนะว่าผมไปทำอะไรให้มัน มันถึงได้ทำกับผมแบบนี้” “แล้วเหตุการณ์วันที่คุณเกิดอุบัติเหตุล่ะ คุณพอจะนึกอะไรออกบ้างหรือยัง” “ยังครับ แต่บางทีก็เหมือนจะมีภาพเข้ามาในสมอง แต่มันก็เลือนลางมาก ยังปะติดปะต่ออะไรไม่ได้เลย” “แปลกนะ คนที่เป็นเพื่อนรักกันขนาดนี้ จะมีอะไรที่สามารถเปลี่ยนความรักให้กลายเป็นความแค้นได้ ”  จิดาพูดลอยๆ แต่ประโยคนี้กลับลอยเข้ามาสะดุดหูเวทินเต็มๆ จนเขานึกไปถึงเหตุการณ์บางอย่างที่เคยเกิดขึ้นตอนที่ตัวเขาและ กรศักดิ์ยังเรียนมหาวิทยาลัยและยังเป็นเพื่อนรักที่สนิทกันมาก จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 15:49:31

ความคิดเห็นที่ 4 ดีจ้า... จากตอนที่แล้วจ้า^^ ขอบคุณ คุณ---Sniper-1500watt,  :::อาราเร่::: คุณN_Foxtrot --- ภารวีแย่แล้วจริงๆด้วย แต่อัศวินก็มาทันเวลาน้า...ส่วนตาเวทิน อยากไปเที่ยว (บ้านว่าที่พ่อตา แม่ยาย ในอนาคต555+) คุณห้าสิบป่าย--- 555+ทุกคนติดเชื้อชอบเปลี่ยนชื่อจากเจ๊รานีมาหมด...ขนาดอยู่คนละเรื่องนะเนี่ย^^ คุณPsycho man --- ช่วงนี้ภารวีงานเข้าตล๊อดๆ ^^ (ไม่แคล้วจะเกือบโดนปล้ำ^^.) แต่ก็รอดทุกครั้งน้า...พาขวาน 555+ พูดไม่ชัดหรือติดเชื้อเปลี่ยนชื่อมาจากเจ๊รานีสุกที่รักคะเนี่ย คุณPsycho man ...กิ๊กกิ้ว...ววว คุณกะตุ้งนิ้ง--- ตัดคะแนนได้ แต่อย่าให้เหลือ 0 นะคะ ^^ มาช้ายังดีกว่าไม่มา555+ คุณมาโซคิส--- ผู้กองหาต้นกล้วยเจ๊รานีไม่เจอ ^^ กะจะให้เจ๊มาหลอกตากรศักดิ์ข้ามเรื่องเสียหน่อย...^^... ขอบคุณทุกคนจ้า.... จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 16:19:07

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้เด๊วไปต่อที่บ้าน เลิกงานและ อิอิ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 16:28:40

ความคิดเห็นที่ 6 มาตามเก็บด้วยนะคะ จะทยอยอ่านค่ะ ^ ^ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 17:28:40

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ และยินดีมากๆ ค่ะ คุณ lovereason  ^^ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 18:07:31

ความคิดเห็นที่ 8 มาตามอ่านค่ะพี่ชมน พระนางน่ารักอีกแล้ว อิจฉาจัง >< ตอนต่อไปต้องมันส์แน่ๆเลย รอติดตามต่อน่ะค่ะ จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 22:11:52

ความคิดเห็นที่ 9 ตามอ่านแระ  อิอิ ชอบจริง ภารกิจลับ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 22:42:28

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วเวทินไปขัดขากรศักดิ์ตอนไหนอ่ะ ว่าแต่บ้านยายจิ๊ดอยู่แถวบ้านผมเหรอ  ไม่ยักกะเคยเห็น จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 23:41:56

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่เวทินร้อง วู้ๆๆๆ ถ้าเป็นในหนัง จะให้ดี ก็ต้อง มีภาพหมา โก่งคอหอน บ๊อกๆ..โปวว..... ประสานเสียง คงจะดูน่ารัก มิใช่น้อย^^ ตอนนี้กำลังคลั่งไคล้เจ๊รานีครับ ยังไงก็อย่ากระโดดข้ามเรื่องมาหาวาทินนะครับ ยังมีน้องจี๊ดจ๊าดดักทางอยู่ ไม่อยากให้ทะเลาะกัน จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 09:33:39

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 20:59:27

ความคิดเห็นที่ 13 นี่ถ้าผู้กองมาไม่ทัน..จะไม่ให้แค่ 0 นะคะ..จะให้ติดลบด้วย..ชิส์ๆๆๆ แต่ก็ยังดีที่มาทันเวลาพอดีเล้ย..สงสารคุณวีมาก..เจ็บตัวอยู่คนเดียวอ่า.. คุณเวทินก็ไปเริงร่าอยู่ริมทะเลกะหนูจี๊ดซะแระ.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 18:22:56