ขอให้เพียงพอ

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมได้ยินแม่กับลูกสาวกล่าวลากันในช่วงสุดท้ายที่สนามบิน
ก่อนที่ลูกสาวจะต้องขึ้นเครื่องบินตามการประกาศเรียกเตือนครั้งสุดท้าย
ทั้งคู่ยืนอยู่ใกล้ประตูรักษาความปลอดภัย ทั้งคู่กอดกันและแม่กล่าวคำอาลาว่า

" แม่รักลูกและหวังว่าลูกจะเพียงพอ "

ลูกสาวตอบว่า " แม่ชีวิตของเราอยู่ร่วมกันมายาวนานมากเกินเพียงพอแล้ว
ความรักของแม่ที่มีต่อลูก คือ ความรักทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกต้องการ
ลูกขอให้แม่เพียงพอด้วยเช่นกัน ”
แม่ลูกจูบอำลากันก่อนจากกันไป

แม่เดินไปที่หน้าต่างใกล้ที่ผมนั่งอยู่  
ยืนรอดูลูกจนกว่าเครื่องบินจะบินจากไปที่นั่น

ผมรู้สึกถึงความในใจของเธอและอยากจะร้องไห้
ผมพยายามที่จะไม่ก้าวก่ายโลกส่วนตัวของเธอ  
แต่เธอกลับบอกคำตอบด้วยคำถามกับผมอย่างเต็มใจว่า
" เธอเคยบอกลาใครบางคนที่รู้ว่าจะต้องจากกันตลอดกาลแล้วบ้างไหม "
" เคยครับ ผมเคยเช่นกัน" ผมตอบ

" ขอโทษสำหรับคำถามนี้  
แต่นี่คือการบอกลาในครั้งสุดท้าย
ฉันแก่แล้ว ส่วนลูกก็อยู่ห่างไกล  
ฉันรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ท้าทายกับชีวิตในวันหน้า
และเรื่องจริงที่ว่าครั้งหน้าที่ลูกสาวกลับมา
คือ งานศพของฉันแน่นอน " เธอกล่าว

" แล้วที่คุณพูดว่า ลาก่อน พร้อมกับคำว่า
ขอให้เธอเพียงพอ  
ผมขอทราบความหมายครับ "

เธอเริ่มจะยิ้มพร้อมตอบว่า
" นั่นคือความปรารถนาดีที่ได้รับการส่งมอบมาจากรุ่นสู่รุ่น  
พ่อแม่ของฉันมักจะพูดกับทุกคน ๆ "  
เธอหยุดชั่วคราวสักครู่และเงยหน้าขึ้นบน
ราวกับว่าพยายามที่จะนึกถึงภาพความทรงจำต่าง ๆ ในอดีตพร้อมรอยยิ้มมากกว่าเดิม

" เมื่อตอนที่เราบอกว่า  ขอให้เธอเพียงพอ
เราต้องการและหวังอย่างยิ่งว่า  
คนคนนั้นจะได้มีชีวิตที่เพียบพร้อมกับสิ่งดีดีที่เพียงพอ และตลอดไป "
จากนั้นก็หันหน้ามาทางผม  
พร้อมท่องจำคำบอกลาจากความทรงจำให้ผมฟังว่า

" ขอให้มีแสงอาทิตย์เพียงพอเพื่อให้ดวงตาดวงใจได้สดใส

ขอให้ฝนตกเพียงพอเพื่อให้ชื่นชมกับแสงอาทิตย์มากขึ้น

ขอให้มีความสุขเพียงพอเพื่อให้จิตวิญญาณที่ดียังคงอยู่

ขอให้ความปวดร้าวเพียงพอเพื่อให้ความสุขเล็ก ๆ ในชีวิตเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่

ขอให้ได้รับสิ่งต้องการมากเพียงพอเพื่อให้พอใจกับสี่งที่มีอยู่

ขอให้ความสูญเสียเพียงพอเพื่อจะได้ชื่นชมกับสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง

ขอให้กล่าวคำสวัสดีเพียงพอเพื่อให้การบอกลาครั้งสุดท้ายเป็นเรื่องที่สมบูรณ์ "

จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้และเดินจากไปในฝูงชน
บางครั้ง คนเรามีเวลาเพียงหนึ่งนาทีกับคนพิเศษบางคน
หนึ่งชั่วโมงที่มีเวลาจะชื่นชอบกับพวกเขา
หนึ่งวันที่มีเวลาจะแสดงความรักความสุขร่วมกับพวกเขา
สุดท้ายของชีวิตคือการลืม

นิรนาม

ที่มา

แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 22:08:09

จากคุณ	: ravio
เขียนเมื่อ	: 25 พ.ย. 55 19:48:48

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป