ความคิดเห็นที่ 1            ผืนฟ้าสีครามในคืนนั้นควรจะถูกปรกคลุมด้วยม่านรัตติกาลจนมืดมิดเช่นทุกคืน  ทว่าแสงสว่างจากด้านหนึ่งของฟ้ายื่นมือมาเข้าแทรก  ราวกับใครบางคนกำลังจุดตะเกียงขับไล่ความมืด  กุสุมาลย์แหงนมองฟากฟ้ายามนี้แล้วก็พลันถอนหายใจออกมา  นางหาแลเห็นดาราน้อยที่คอยล้อแสงอยู่นอกหน้าต่างอยู่ทุกคืนวันแม้เพียงสักกึ่งดวง  สิ่งที่สัมผัสได้มีเพียงเสียงฟ้าครวญจากที่ไกลๆ  จึงได้แต่กระชับผ้าคลุมไหล่ให้แน่นขึ้น             "ทำกระไรอยู่รึ? พี่กุสุมาลย์ป่านนี้ยังไม่หลับไม่นอน" ร่างระหงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเรียกอยู่นอกประตู            "ใครน่ะ?  ศรีดารารึ ?" โฉมสะคราญถามไถ่ออกไปก่อนจะเปิดประตูรับให้เข้ามา            "มาทำไมน่ะศรีดารา? ดึกป่านนี้แล้ว? "            "ข้ากำลังจะกลับเรือนนอน เพิ่งเล่นทายเบี้ยกับนางในเรือนข้างๆ เสร็จ  เดินผ่านมาเห็นพี่แง้มหน้าต่างไว้  ก็เลยขึ้นเรือนมาทักทาย  ว่าแต่พี่กำลังมองหาสิ่งใดอยู่รึ?"            "เล่นเบี้ย? ดึกดื่นปานนี้น่ะรึ? เจ้านี่ซุกซนเป็นเด็กไม่รู้จักเพลาบ้าง" หญิงงามตำหนิออกไป  ด้วยว่าการลักลอบเล่นการพนันในรั้วในวัง  แม้จะเป็นการเล่นทายเบี้ยเล็กๆ น้อยๆ หากถูกจับได้คงมิแคล้วโดนโบยเป็นแน่แท้            "ช่างข้าเถิด  ว่าแต่พี่เถิดไฉนมายืนเหม่อยู่ข้างหน้าต่างแบบนี้  ใจลอยไปถึงใครรึ?" แต่นางคนทะเล้นมิได้กลัวอาญา   กลับยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัวเพื่อปัดเรื่องอย่างขอไปที ก่อนจะยื่นหน้ามาถาม            "ข้ากำลังดูท้องฟ้า ดูสิฟ้าแดงเยี่ยงนี้  ท่าทางลมจะพาฝนหอบใหญ่มา"            "นั่นสินะ" ศรีดาราพยักหน้ารับ            "ประเดี๋ยวฝนก็เทลงมาหรอก  รีบกลับเรือนเถิด"            "จ้ะ...ข้าก็หลงนึกว่าพี่นอนไม่หลับ หรือจะกลัวเสียงฟ้าร้องจะให้ข้ามานอนเป็นเพื่อนไหม?"            บุตรีขุนพลมหัทธนะไม่กล้าเอ่ยถามตรงไปตรงมาดังใจคิด  นางเพ่งพิจดูดวงหน้ากุสุมาลย์แลเห็นซีกโฉมด้านขวาของคนงามมีรอยดำหมองเป็นทางยาวพาดผ่าน  ศรีดารากระพริบตาถี่ๆ และเพ่งมองให้แต่ใจอีกครั้งรอยนั้นอ่อนจางลงกว่าเมื่อแรกเห็นแต่ยังมิได้เลือนหายไป   นางจึงคาดเดาไปว่าเป็นเพราะแสงเทียนไม่กระจ่างแจ้งเท่ายามตะวันเที่ยงก็เป็นได้  จึงหูตาฝ้าฟางไปบ้าง            "ขอบใจเจ้ามาก  แต่มิต้องดอก  ข้ามิใช่เด็กน้อยที่กลัวเสียงฟ้าร้อง หึ หึ  กลับไปนอนเถิดศรีดารา ประเดี๋ยวพรุ่งนี้ตะวันแจ่มฟ้าแล้วเจ้ายังไม่ตื่นเต็มตา พระเทวีจะทรงตำหนิเอาเสียเปล่า ยิ่งถ้าทรงทราบว่าเจ้าไปทำอันใดมาดึกดื่นค่อนคืนยังมิได้เข้านอน  เช้ามาจึงได้หาวหวอดๆ " เสียงหวานมีแววล้อเลียนและขบขันอยู่ในที            "อุเหม่...พี่กุสุมาลย์เล่นดักคอแบบนี้ เห็นทีข้าต้องรีบไปนอนเสียแล้ว  ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวไปนอนก่อนล่ะนะ"            "จ้ะ รีบเข้านอนเสีย"            ศรีดารารับคำแล้วจึงค่อยก้าวข้ามธรณีห้องนอนของพระพี่เลี้ยงคนงามออกมา  สองตากลมโตยังมิแคล้วหันไปจ้องมองใบหน้าโสภีนั้นให้แน่ใจอีกครา รอยหมองคล้ำบนใบหน้าซีกขวาเมื่อครู่อ่อนจางลงจนแลดูกลมกลืนไปกับแสงสลัว  ไม่น่าตกใจเหมือนเมื่อแรกเห็น   นางคนทะเล้นค่อยคลายใจหมายไปว่านั่นเป็นเพียงแสงเงาอันไม่กระจ่างชัดเท่านั้น               หากแต่ศรีดาราไม่อาจรู้ล่วงหน้าได้ว่าเงาดำดังรอยราหูทาบทับนั้น  อีกเพียงไม่กี่วันข้างหน้าจะปรากฏเด่นชัดขึ้นมาให้สะพรึง   กุสุมาลย์เองก็ยังมิทันได้เตรียมกายเตรียมใจรับเหตุการณ์ที่จะพลิกผันเส้นทางชีวิตไปจนตราบสิ้นวิญญาณ     ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++            เสียงนกน้อยดังเคล้าคลอคู่มากับแสงแรกของอรุณ  กุสุมาลย์ยกนิ้วมือเรียวขึ้นปิดริมฝีปากอันน่าถนอมที่กำลังหาวนอนนั้น  หลังพลิกฟื้นตื่นจากนิทรารมณ์   เมื่อคืนนี้หญิงงามนอนไม่ใคร่จะหลับดีนัก  ในใจคล้ายมีหมอกควันอันเลือนรางครอบคลุมความนึกคิดอยู่   เช้านี้จึงไม่ค่อยสดชื่นนักหลังชำระล้างกายแล้วจึงมานั่งจับเจ่าอยู่หน้าแป้นแต่งหน้า   หลายวันมานี้แผลที่หางตาแม้ทะลุลงมากแล้วแต่ยังมีอาการแสบคันอยู่เสมอ  อาจเป็นเพราะเหลี่ยมมุมของพานเจาะเข้าลึกบาดแผลจึงหายช้า  หญิงงามมองแล้วจึงทอดถอนหายใจออกมา ก่อนจะเปิดกล่องประทินโฉมอันงามประณีต  อันได้รับพระราชทานมาจากพระเทวีน้อยของนาง  พระพี่เลี้ยงทรงสะคราญโปรดปรานสีแต้มเปลือกตาสีดำมากกว่าสีอื่นใด   ด้วยสีเข้มดังนิลของมันหากแต้มลงไปจะช่วยพลางรอยบาดแผลได้ดี   จึงลงมือผลัดแป้งแต้มหน้า  แต่มิช้านานก็รู้สึกแสบแปล่บที่บาดแผลขึ้นมาอีกครั้ง  ครานี้ถึงต้องหรี่ตาเลยทีเดียว  เมื่อสัมผัสดูก็พบว่ารอยแผลนั้นนูนขึ้นมากว่าเดิมจากที่ทำท่าว่าได้บางเบาลง              "หรือว่าแผลอักเสบกันนะ? แต่ก็หลายวันมาแล้วน่าจะหายได้แล้วนี่" นั่นเป็นคำปรารถของคุณท้าวจันทร์หอม            "โดนน้ำมารึ?"            "มิได้จ้ะคุณท้าว ข้าเลี่ยงน้ำแล้ว  ทุกๆ ครั้งก็เพียงใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆ เช็ดเบาๆ เท่านั้น"            "ถ้าเช่นนั้นเจ้าคงกินของแสลง ไม่ถูกกับบาดแผล" กุสุมาลย์พยักหน้ารับแม้ไม่แน่ใจนัก  และจบลงที่คุณท้าวจะเจียดยาหม้อให้รับประทานแก้แสลงแผล            ครั้งนั้นเป็นความด้อยเดียงสาของนางเอง พระพี่เลี้ยงโฉมงามมิอาจตระหนักได้ทันท่วงที  ถึงผลของพิษรักแรงหึงนั้น  ร้ายแรงยิ่งกว่ามายาอันดำมืดศาสตร์ใดในโลกา  อีกทั้งนางผู้นั้นก็เป็นพระเทวีเพื่ออยู่เหนือเกล้า  เป็นทั้งเจ้าหญิงอันสนิทเสน่หา  และเป็นดังน้องสาวร่วมดื่มน้ำนมมาจากมารดาของนางอีกด้วย  ความหวาดระแวงอันใดจึงมิได้แวะเวียนมาในห้วงคิดคำนึงของนางเลยแม้แต่น้อย  กุสุมาลย์ยังคงใช้เครื่องประทินโฉมในกล่องแห่งเภทภัยนั้นต่อไปอีกหลายวัน            "พี่กุสุมาลย์ !!? " พระสุรเสียงแหลมสูงของชายานาคราชดังขึ้นมา  เมื่อทอดพระเนตรเห็นแผลบนใบหน้าพระพี่เลี้ยงคนสนิทที่ทำท่าจะหายกลับอักเสบขึ้นมาอีก  ครานี้นูนจนมองเห็นได้ชัดเจน            "ผะ...แผล ของพี่" ดวงพักตร์ซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด  จนกุสุมาลย์ต้องเป็นฝ่ายหยิบฉวยเอายาหอมมาถวาย            "หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ  เพียงแค่เผลอเลอกินของแสลงเข้าไปแผลจึงอักเสบขึ้นมา ขอทรงวางพระทัยเถิดอีกไม่กี่วันก็คงคงหายดีเพคะ"  เป็นนางเสียอีกที่เป็นฝ่ายปลอบโยน  เพราะไพล่คิดไปว่า   พระเทวีของนางนั้นรู้สึกผิดที่พลั้งมือจนเกิดรอยแผลนี้ขึ้นบนหน้าตนเอง              "จริงหรือ?..." สุรเสียงนั้นสั่นเทา            "จริงเพคะ  คุณท้าวก็เจียดยาแก้แสลงมาให้รับประทานได้   ขออย่าได้ทรงเป็นห่วงเลย  เดี๋ยวจะประชวรหมู่นี้พระวรกายไม่ค่อยสมบูรณ์เสียด้วย"   จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 03:34:33

ความคิดเห็นที่ 2   หญิงงามที่มหิตาเทวีประสงค์ร้ายด้วยพระทัยหวาดระแวงนั้น  กลับแสดงความห่วงใยพระนางเสียมากมาย  ยิ่งทำให้ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาพร้อมๆ กับสับสนในพระทัย   เมื่อได้ยินว่าเป็นเพราะรับประทานของแสลงไม่ถูกโรค  จึงทำให้บาดแผลอักเสบขึ้นมาอีกครั้ง  มหิตาเทวีจึงค่อยเบาฤทัยและผ่อนคลายท่าที            "เฮ้อ...อย่างนั้นก็ค่อยเบาใจ   ว่ามิใช่เกิดจากกะ..." เกือบจะทรงหลุดความลับในพระทัยออกมา  แต่ก็ยั้งโอษฐ์ไว้ทัน            "เพคะ  เป็นหม่อมฉันไม่ดีเอง  รับประทานของไม่ระวังหลงลืมว่ามีบาดแผลอยู่" มือเรียวยกขึ้นบีบกระชับมือบอบบางซึ่งบัดนี้เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อของพระนาง            "พี่กุสุมาลย์...คือข้า...ข้าขอโ.."            "ทรงประสงค์สิ่งใดเพคะ?"            ความดีงามของนางทำให้มหิตาเทวีเป็นทุกข์  จึงอยากเอ่ยปากขออภัยต่อนาง  แต่ทว่าพระนางยังมิกล้าหาญพอที่จะยอมรับว่าได้ทำร้าย  หญิงที่เป็นดังภคินีอีกคนขององค์เองได้  จึงได้แต่กลืนถ้อยคำที่คิดจะตรัสนั้นลงพระศอไป            "ไม่...ไม่มี  คือข้า...เวียนหัวในนี้อบอ้าวนัก  ข้าอยากจะออกไปเดินเล่นให้ปลอดโปร่งในอุทยานเสียหน่อย"            "แต่ว่า...พักสักประเดี๋ยวเถอะเพคะ  สีพระพักตร์ยังไม่ดีขึ้นเลย  หม่อมฉันเกรงว่าเสด็จออกไปอาจลมจับเอาได้"            "เงียบเถอะน่า!! ข้าบอกว่าจะไปก็ไปสิ!!" ยิ่งกุสุมาลย์แสดงความเอาใจใส่และอาทรพระนางเพียงใด  มหิตาเทวียิ่งอึดอัดขัดข้องใจยิ่งนัก  ถึงกับเผลอตวาดใส่นางด้วยอารมณ์อันขุ่นมัวจนนางโฉมงามหน้าเสียไป            "ข้า...เอ้อ  ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพี่กุสุมาลย์  ข้าไม่เป็นไรจริงๆ  แต่พี่น่ะไปพักเถอะ   กินยาแล้วก็ไปนอนเสียจะได้หายเร็วๆ  เดี๋ยวข้าให้ปทุมมากับพี่ศรีดาราไปเป็นเพื่อนแทน มิต้องเป็นห่วงหรอก" ประโยคปลอบประโลมหลั่งออกมาดังน้ำรินชโลมใจ  กุสุมาลย์จึงค่อยคลี่ยิ้มออกมาได้            "ขอบพระทัยเพคะ   ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันจะสั่งห้องเครื่องให้ทำน้ำมะตูมตามไปถวายที่  ศาลาในอุทยานนะเพคะ   เผื่อว่าทรงดำเนินมากแล้วจะพระศอแห้ง"            "ขอบใจพี่มาก..." ตรัสตอบด้วยน้ำเสียงเหือดแห้งเต็มที   ในดวงเนตรนั้นฉายแววรวดร้าว  มิต้องการให้กุสุมาลย์มาดูแลเอาใจใส่พระองค์   ทั้งที่พระนางเองเผลอคิดร้ายกับมิตรที่ดีที่สุดอย่างนางพี่เลี้ยงคนสนิทด้วยซ้ำ            มหิตาเทวีใช้สายพระเนตรมองส่ง  จนกุสุมาลย์คลานถอยหลังไปจนถึงบานทวาร  และลุกขึ้นเดินข้ามธรณีออกไป   ด้วยพระทัยอันว้าวุ่นยิ่งนัก   ข้างฝ่ายนางโฉมงามกลับเข้าใจไปว่าแววเนตรฉายแวววิตกกังวลนั้น  เกิดขึ้นด้วยพระทัยอันดีงามเป็นห่วงใยอาการเจ็บป่วยของนาง  จึงปลาบปลื้มชื่นหัวใจยิ่งนักที่ได้รับความเมตตาจากผู้เป็นนายถึงเพียงนี้   ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++            ความหลังครั้งเก่ายังพรั่งพรูหลั่งไหลเข้ามาในความทรงจำอีกมากมาย  กุสุมาลย์กำมือแน่นจนเล็บจิกเนื้อ  หากแต่นางไม่ได้รู้สึกรู้สมใดกับความเจ็บปวดทางกายมานานนับพันปีแล้ว  ที่คงเหลือมีแต่รอยบาดแผลกลัดหนองในดวงใจที่ยังไม่ทุเลาลงแม้แต่น้อย  นางเฝ้ารอวันชำระหนี้พยาบาทข้ามภพนี้ให้สาสม  รอยแผลในใจจึงจะจางหายไปได้  หญิงงามซึ่งบัดนี้เหลือโฉมอันสะสวยเพียงซีกหน้าด้านเดียว   ยกมือขึ้นสัมผัสรอยแผลไหม้เกรียมจนกลายแผลเป็นบนนวลแก้มขวาด้วยมืออันสั่นเทา            แม้จะสังขารจะสิ้นสลายเป็นเพียงธุลีไปตามกาลแล้วก็ตาม  หากจิตวิญญาณยังอยู่ยั้งยืนยงด้วยใจอันมาดหมายขออาฆาตจองเวรมหิตาเทวีนางกษัตริยาอันเป็นต้นเหตุ  แค่ตรึกตรองถึงนวลหน้าแน่งน้อยที่เคยโอบอุ้มเฝ้าทะนุถนอมมาแต่ครั้งยังเป็นกุมารีองค์น้อย  อีกทั้งยังรักใคร่ห่วงหาอาทรนางดังน้องสาวร่วมอุทร  แล้วไยจึงทำร้ายนางได้ถึงเพียงนี้   กุสุมาลย์ทั้งรักทั้งชิงชังนางยิ่งนัก  สุดท้ายจิตอันเกิดจากความโศกตรมก็แปลเปลี่ยนมาเป็นพยาบาทมาดร้ายแทน            หญิงงามจากอดีตกาลเดินตามหลังเคียงฟ้าไปจนตลอดทั้งวัน  พบเห็นเหตุการณ์ที่มิรันตีจงใจแกล้งเจ้าหล่อนอยู่หลายหน   ไม่ว่าจะเป็นแกล้งเบาๆ อย่างการพูดปั้นเรื่องขึ้นเหน็บแนมให้คนที่ตนเรียกว่าเพื่อนเสียใจ  หรือหนักข้อขึ้นถึงขั้นทำให้เจ็บตัว  ทั้งที่ทั้งสองไม่เคยมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันโดยตรง  เคียงฟ้าเองก็ใช่ว่าจะซื่อเสียจนไม่รู้เหลี่ยมของเพื่อน  แต่ด้วยความบริสุทธิ์ใจว่าไม่เคยทำอะไรให้อีกฝ่ายโกรธเคือง  จึงพยายามคิดว่าทุกอย่างเป็นความบังเอิญ               ตั้งแต่เช้าของวันนั้นมิรันตีเล่าให้หล่อนฟังว่า  มีข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับตัวหล่อนเกิดขึ้นในคณะ  บ้างก็ว่าหล่อนหยุดเรียนไปเพราะทำใจไม่ได้ที่ถูกผู้ชายทิ้ง  จนกระทั่งเที่ยงวันคนเป็นเพื่อนแต่เปลือกนอกก็ยังไม่เลิกพูดใส่ไคร้ให้หล่อนเจ็บร้อน   ทังสองเพิ่งไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาจากโรงอาหาร และประคองถาดออกมารับประทานกันยังโต๊ะคณะ            "บ้าสิ! ฉันยังไม่มีแฟนแอนก็รู้" เคียงฟ้าปฏิเสธเสียงสั่น            "ก็ใช่น่ะสิ....แต่เรื่องเธอไปยืนร้องกรี๊ดๆ อยู่บนสะพานนั่นน่ะ  เขาลือกันว่าเธอถูกสลัดรักเลยจะฆ่าตัวตาย"            "บ้าจริงลือเข้าไปได้  ไปเอาเรื่องบ้าๆ แบบนี้มาจากไหนกัน? " หญิงสาวยิ่งฟังยิ่งหัวเสียหารู้ไม่ว่าคนที่ปล่อยข่าวก็คือคนข้างตัวหล่อนนี่แหละ            "นั่นยังไม่เท่าไรนะ..."            ยิ่งเล่ามิรันตียิ่งเติมสีเพิ่มมากกว่าเดิม  หล่อนรู้สึกฮึกเหิมกว่ายาวปรกติมากนัก เหมือนมีใครบางคนบอกว่าหล่อนทำถูกต้องแล้ว   ถ้าหากหญิงสาวผู้มากด้วยจริตคนนี้มีตาทิพย์ หล่อนคงมองเห็นว่าใครกันเป็นผู้กระซิบข้างหู  ให้หล่อนปล่อยถ้อยคำทำร้ายความรู้สึกเคียงฟ้าอยู่ไม่หยุดหย่อนแบบนี้            "ที่แย่น่ะ  คือเขาลือกันว่าเธอโดนผู้ชายหลอกฟัน พอรู้ว่าเธอท้องก็ทิ้ง"            "หา!!?" เคียงฟ้าหยุดกึ๊กทันทีที  ใบหน้าหล่อนแดงก่ำไปด้วยความโกรธสองมือสั่นเทาจนถาดอาหารที่ซื้อมาแทบจะหล่นจากมือ   จึงรีบวางลงบนโต๊ะตัวที่ใกล้มือที่สุดแม้จะยังเดินไม่ถึงโต๊ะคณะก็ตามที            "จริงๆ นะ  ฉันไม่ได้โกหก  ฉันได้ยินมากับหูเลย" มิรันตียังเติมไฟร้อนไม่เลิกรา            "ใคร? ใครกันบอกฉันมาเดี๋ยวนี้แอน  ฉันจะไปถามเขาต่อหน้าเลยทำไมมาพูดให้ฉันเสียหายแบบนี้?"  งูพิษในคราบเพื่อนของหล่อนกระตุกยิ้มมุมปากอย่างสมใจเล็กน้อย  ก่อนจะแกล้งตีสีหน้าวิตกกังวล            "ไม่เอาน่าฟ้า  อย่ามีเรื่องเลย  ให้มันแล้วไปแล้วเถอะ  จะไปเอาอะไรกับปากคนเล่า"            "แต่ฉันเสียหาย!!  มากด้วย  นี่มันศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงเลยนะ" หล่อนเดือดดาดมากขึ้นทุกขณะ  ในขณะที่หญิงผู้ไร้ร่างยืนกอดอกคลี่ยิ้มมองดูเหตุการณ์อย่างสาแก่ใจ            'แม่มิรันตี...เอาอีกสิ...ให้นางนี่ร้อนรนกว่านี้  ให้อับอายยิ่งกว่านี้'            เสียงกระซิบแว่วมาตามสายลม  แต่มิรันตีและเคียงฟ้าไม่ทันรู้สึกตัว   เพราะตกอยู่ในห้วงอารมณ์ด้วยกันทั้งคู่  คนหนึ่งนั้นโมหะเผาใจจนร้อนเร่า  อีกคนนั้นเล่าก็ถูกความริษยาบังตา  จนพูดจามุสาปั้นน้ำเป็นตัวออกมาเสียมากมาย  โดยหลงลืมความละอายไปเสียสิ้น            "ใช่ฉันเข้าใจ...แต่เราเป็นผู้หญิง เราเป็นฝ่ายเสียหายนะ เธอหยุดเรียนไปจริงๆ จะไปต่อว่าข่าวจะยิ่งแพร่ไปน่ะสิ  ว่าเธอเพิ่งไปทำแท้งมาจริงๆ"  นัยน์ตาร้ายๆ ของมิรันตีเก็บอาการลิงโลดไม่อยู่ หล่อนแสร้งส่งเสียงให้ดังขึ้นจนคนรอบข้างหันมามองกันเป็นทิวแถว            "ทำแท้ง? นี่ลืออะไรกันบ้าบอคอแตก  นี่ฉันแค่เป็นไข้หยุดไปไม่กี่วันแค่นี้ลือกันไปขนาดนี้ได้ยังไง? ฉันไปท้องกับใครที่ไหนในเมื่อฉันไม่มีแฟน"            "โอ้ย...ฟ้าเอ้ย สมัยนี้ไม่ต้องมีแฟนก็ท้องได้   ยิ่งแก้ตัวจะยิ่งฉาวกว่าเดิมน่ะสิ  เงียบๆ ไว้ดีกว่า"  เมื่อเห็นว่าเพื่อนของหล่อนมีทีท่าลังเลใจ  ก็รีบฉวยโอกาสใส่เหตุผลที่ตนปั้นแต่งขึ้นเองให้ฟังเป็นการใหญ่ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 03:35:18

ความคิดเห็นที่ 3 "เรื่องแบบนี้น่ะไวจะตาย...ยิ่งเธอน่ะ...ตั้งแต่รับน้องก็มีข่าวคั่วเจ้าภูวิษะ"   เจ้าหล่อนวางชามใส่สุกี้ลงบนโต๊ะบ้าง  แล้วตัดสินใจกดเพื่อนให้นั่งลงตรงนั้น  เพื่อให้เป็นเป้าสายตายิ่งกว่าเดิม  ในขณะที่กุสุมาลย์เป่ามนต์ผิวปากหวีดหวิวช่วยเรียกผู้คนให้หันมามอง  แม้แต่คนที่กำลังเดินก็หยุดชะงักไปด้วย 'ข้าจะให้เจ้าได้อับอาย ได้ขายหน้า ต้องเป็นขี้ปากเล่าลืออย่างที่ข้าเคยโดน และจะต้องเป็นเสียยิ่งกว่า  นี่แค่ขั้นแรกเท่านั้นมหิตาเอ๋ย  ฮ่า  ฮ่า'  เสียงหัวเราะแหลมดังขึ้นแทรกมาในสายลมเป็นระยะ     "เจ้าภูวิษะน่ะนะ ?  เขาเกลียดฉันจะตาย" "ก็ใช่น่ะสิ...เขาไม่เคยรักเธอเลย เจอกันก็แสดงท่ารังเกียจน่ะฉันเห็นอยู่เต็มตาจ้ะ แต่ที่มีข่าวก็เพราะเธอบอกเองไม่ใช่เหรอ  ว่าทะเลาะกับเขากลางสะพานเขาเลยหนีไป  นี่ไปสนิทสนมกันตอนไหนน่ะ?  เธอน่ะไว้ใจผู้ชายง่ายไปหรือว่าเห็นว่าเขาหล่อหรือเขาเป็นเจ้ากันล่ะหืม..ม? " "แอน! พูดอะไรน่ะ!!?" "จริงๆ การแสดงว่าไม่ชอบหน้าเขาตั้งแต่แรกก็เป็นวิธีดึงดูดความสนใจที่ดีนะ  แต่เธอใช้บ่อยไปหน่อยกับอาจารย์วิมุตติก็ด้วยดีนะเขาไม่เล่นกับเธอ  ไม่งั้นข่าวจะออกมาว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อเด็ก" "แอน!!? เขาเป็นอาจารย์เรานะ  อย่าดึงเข้ามายุ่ง  ฉันว่าเธอยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่แล้วนะ  พอเถอะถ้าไม่อยากบอกว่าใครพูดก็ไม่ต้องบอก  ไม่ต้องเล่าแล้วฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งสิ้น" คราวนี้มิรันตียิ้มสมใจ  ส่วนเคียงฟ้าก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่าเพื่อนกำลังสนุกกับความทุกข์ของหล่อน ไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยจริงๆ อย่างที่ว่ามา "ขอโทษจ้ะ...ฉันรู้ว่าอาจารย์เขาวางตัวดี  ไม่มายุ่งกับเธอหรอก   ไม่น่าพูดขึ้นมาเลยเนอะฉันนี่ปากเสียจริงๆ พลอยทำให้เธอไม่สบายใจไปด้วย" หญิงสาวยกมือขึ้นตบปากตนเอง  แล้วหรี่ตาที่บรรจงแต่งไว้อย่างสวยสดเหลือบมองอีกฝ่ายเป็นการง้องอน  เหมือนเสียใจที่ได้บอกเล่าเรื่องที่ทำให้เพื่อนไม่สบายใจไปจริงๆ "ช่างเถอะ...บอกมาก็ดีกว่าที่ฉันจะเป็นยัยเซ่อไม่รู้ตัวเลย ว่าถูกนินทาไปแค่ไหนแล้ว" เคียงฟ้าลุกขึ้นยืนอีกครั้งแล้วประคองถาดทำท่าจะเดินกลับไปที่โต๊ะคณะอันเป็นจุดหมายเดิม  มิรันตีเมื่อสมประสงค์ทุกอย่างแล้วก็ลุกขึ้นถือถาดเดินตามอย่างว่าง่าย  แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวเท่านั้นหล่อนก็รู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล  ขนของหล่อนลุกเกรียวตั้งแต่ท้ายทอยลงไปจนถึงสันหลัง  เมื่อมีอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นทว่าหนาวเย็นและเย็นยะเยือกยิ่งกว่าน้ำแข็ง   เข้าประชิดตัวและสัมผัสลงมาที่ไหล่ของหล่อนโดยแรง   มิรันตีผวาหันกลับไปมอง  แต่ยังไม่ทันได้เห็นสิ่งใดหล่อนก็เสียหลักเพราะแรงกระแทก  ล้มเซไปปะทะเคียงฟ้าซึ่งไม่ทันได้ตั้งตัว  ชามก๋วยเตี๋ยวในมือหล่อน  และชามสุกี้ในมือมิรันตี  เอียงเร่กระเท่ไปตามทิศทางที่ผู้ถือโยกตัว  ทั้งสองชามพลิกคว่ำใส่เคียงฟ้าไปในที่สุด "กรี๊ดดดดดดดดด!!" เสียงกรีดร้องทั้งสองสาวประสานกันดังลั่น  เสียงหนึ่งเป็นของมิรันตีที่กำลังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  และยิ่งมองเห็นว่าผลสรุปของอุบัติเหตุเป็นอย่างไรก็ยิ่งตื่นตกใจ ในขณะที่เคียงฟ้ากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จากความร้อนในชามอาหารทั้งสองชาม  เทราดลงบนตัวหล่อนตั้งแต่อกเสื้อลงไปจนแสบร้อนไปหมด "ฟ้าฉันไม่ได้ตั้งใจจริงนะๆ เมื่อกี้อยู่ดีๆ ก็เหมือนโดนใครไม่รู้ผลักเอา" คนก่อเรื่องรีบปฏิเสธเหตุการณ์ทั้งหมดให้พ้นตัว  มิรันตีหน้าซีดปากสั่นพร่ำแต่บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ส่วนเพื่อนผู้เคราะห์ของหล่อนนั้นกำลังยืนสะบัดเนื้อสะบัดตัวให้พ้นจากความร้อน และคว้าเอาน้ำเย็นที่ซื้อมาราดลงในคอเสื้อตัวเองเพื่อดับความร้อน  เกือบครึ่งนาทีกว่าแม่ตัวร้ายจะตั้งสติได้และช่วยพาหญิงสาวไปห้องพยาบาล ด้วยสีหน้างุนงงและตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  จะมีแค่บุคคลเดียวที่แย้มยิ้มออกมาอย่างสาแก่ใจ  แววตาคู่ที่เคยหวานปานหยาดน้ำค้างยามเช้า  บัดนี้แดงฉานไปด้วยเพลิงพยาบาทไม่เหลือเค้าความอ่อนโยนละมุนละไมที่เคยมีมา  นางยืนเป็นสง่าอยู่ ณ ที่นั้น  ยืมยิ้มเยาะอย่างเป็นสุขในความทุกข์ของผู้ที่เคยกระทำแก่นาง.... 'นี่ยังน้อยไป....ข้าไม่หยุดแค่นี้หรอกมหิตา!!'   วิญญาณอันไร้สังขารของกุสุมาลย์กล่าวขึ้นด้วยความหมายมาด   เสียงหัวเราะแหลมเล็กของนางดังแว่วไปในสายลม   จนผู้ที่ผ่านไปมารู้สึกขนลุกทั้งที่มองไม่เห็นสิ่งใด  จึงพากันเดินเลี่ยงไปทางอื่นจนหมดสิ้น [ต่อตอนหน้าค่ะ ] ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ คุยกับคนอ่าน Psycheza : คนอ่านสนุก คนเขียนก็ดีใจค่ะ หลงรักผู้ชายชุดหมี : จริงด้วยไม่มีหญิงใดเฉียดมาในตอนนี้เลย ดีแอน : ภพปัจจุบันจะไม่ค่อยเครียดเท่าไรค่ะ สายลมที่พริ้วไหว : วัฒนธรรมล้านนาค่อนข้างแข็งแรง แต่จะอยู่ได้ไหม ขึ้นอยู่กับคนไทยแหละค่ะ ว่ายังต้องการวัฒนธรรมท้องถิ่นอยู่ไหม? คุณนายชั้น 4 : ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เปิดดูในคอมฯ หรือไอแพดตัวหนังสือก็ยังเป็นสีขาวตามปกติค่ะ goldensun : ไม่มีตรีภูมินี่เรื่องจืดเลยนะคะ เหมือนไม่มีจุดผ่อนคลาย เต็มล้าน : เกร็ดอาหาร..ไม่ค่อยถนัดทำเลยค่ะ ถนัดแต่กินค่ะ ขอติดไว้ก่อนดีกว่า งวดนี้อยากเมาท์เรื่องโขนที่เพิ่งไปดูมาค่ะ ว่าวปักเป้า : ในสายตาเจ้าแก้วตรีภูมิแอบพิลึกเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยสนใจความแตกต่างระหว่างคนเท่าไร แต่ว่าถ้ามีเพื่อนแบบนี้รักตายเลย เพชรน้ำค้าง : แค่หลุดหัวเราะก็ผิดมาดแล้วค่ะ ตาตรีเค้าสามารถจริงๆ ทำให้เจ้าภูขำกลิ้งได้ Dream_Soul : สต๊อกใกล้หมดแล้วค่ะ เดี๋ยวปั่นไม่ได้ทันเลยลงตอนเดียวละกัน Love U like a Love song : โฮงเฮียนสืบสานนี่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามโรง เรียนปริ๊นฯ ค่ะ มีตรอกน้อยๆ ทางดิน เดินเข้าไปหน่อย ด้านหน้ามีสนามเทนนิสบังอยู่ แต่หาไม่ยากค่ะ  ในส่วนของวัฒนธรรมท้องถิ่นก็ต้องทำให้คนในท้องถิ่นรักเสียก่อน เยาวชนต้องไม่คิดว่ามันเชย มันไม่สวย มันไม่ทันสมัย ความจริงแล้วมันคลาสสิค และงดงามมาก   อย่างขบวนแห่ของแต่ละมหาวิทยาลัยช่วงงานแต่ละปี จริงๆ ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ส่งเสริม วัฒนธรรมนะคะ เพราะขบวนแต่ละขบวนเวลาออกงานที จะสั่งเสื้อผ้า สั่งเครื่องตีลาย ทำให้ช่างฝีมือมีงานกันล้นทุกที  คงยังไม่ถูกลืมง่ายๆ เพียงแต่ว่า..การอู้คำเมืองน้อยลง หลายๆ อย่างก็ถอยหดน้อยลงตาม ในความคิดของเราวัฒนธรรมสากลที่มาใหม่ก็ไม่ใช่ของน่ารังเกียจ แต่ถ้ามีการทำให้ กลมกลืนกับของเดิมได้โดยที่ไม่ต้องทิ้งของเดิม หรือปฏิเสธของใหม่ไปโดยสิ้นเชิง น่าจะช่วยให้วัฒนธรรมถิ่นยังคงอยู่ได้และโตไปตามโลกสมัยใหม่ค่ะ รพิชา : อาจจะเป็นเพราะ ในภาคอดีตแม่มหิตาทำเครียดหลายตอนซ้อนมั้งคะ ลูนาติก : งั้นตามกันต่อเลยค่ะ jazzzero : ดีใจที่มีรออ่านเกร็ดนะคะ บางทีเราก็คิดว่าคนอื่นอยากฟังหรือเปล่า ทำกระทู้โหลดหนักหรือเปล่า แต่ด้วยความที่ตัวเองช่างเมาท์ก็เลยอยากคุย อยากเล่าให้ฟังน่ะค่ะ makichan1 : พี่เจ้าหน้าแตก หัวเราะกันใหญ่เลย Tyra : คุณพ่อสรวงรักวิมุตติเหมือนลูกตัวเองจริงๆ ค่ะ แต่รักแล้วยกให้ลูกสูงกว่าตัว เลยเกรงใจลูกบางทีจะแตะก็ไม่กล้าแตะ เลยได้แต่ห่วงอยู่เงียบๆ โกมาซุม : เดี๋ยวจะไปบอกเจ้าภูให้ค่ะ ว่าสมุนโดนอุ้มไปแล้ว N_Foxtrot : ตรีภูมิออกมาหาความเครียดไม่ค่อยได้หรอกค่ะ หวานเย็นผสมโซดา : อยากให้ฝนตกเพราะสองเจ้า..แล้วอย่าบอกนะ คะว่าอยากให้ฟ้าผ่าลงมาเป็นสีม่วงด้วย ... waanyen_choco : ตอนที่ 19-20 ลงไปอยู่คลังกระทู้เก่าแล้วค่ะ ส่วนตอนที่ 21-22 หายไปจริงๆ ด้วย งั้นเอาแบบนี้แล้วกันค่ะ ไปอ่านในบล็อกนะคะ จิ้มที่อมยิ้มหลังชื่อเลยค่ะ เต็มล้าน :  The Voice นี่เชียร์พี่คิงค่ะ อยากให้ได้แชมป์ ชอบคนนี้ล่ะ Thanks for gif : ลูกแม่เล็ก, สายลมที่พริ้วไหว, goldensun, kiwi@eve, หัดใหม่อั๊ยยะ, เอริชา, เต็มล้าน, ลูนาติก, Kazeni, เลิฟ2ซี, The Sphinx, สามปอยหลวง, ว่าวปักเป้า, minkadoo, เพชรน้ำค้าง, Love U like a Love song, Janet Blue, Sky With Rainbow, รพิชา, trinitook, Tyra, mimny, N_Foxtrot, Keir Dingue, หวานเย็นผสมโซดา, chenjiayi, waanyen_choco,ร่วงรุ้งระบายฟ้า,พี่อู๊ดกะน้องเหมียว จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 03:45:23

ความคิดเห็นที่ 4 มาเมาท์กันดีกว่าค่ะ  เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเจ้าแก้วได้ไปดู โขน ตอน "จองถนน" มาค่ะ สนุกมากกกกกก...ก  ขอบอก หลายคนอาจจะคิดว่าโขนเป็นอะไรที่ช้าๆ เนิบๆ ไม่เลยค่ะ  โขนยุคใหม่นอกจากรำกันป้อแล้ว ยังมีตีลังกา โหนสลิง ปล่อยแสงกันเปรี้ยงปร้าง โขนนั้นสื่อสารด้วยภาษาร่างกายเป็นหลักไม่ต้องกลัวว่าจะฟังกลอนไม่รู้เรื่อง คาดว่าเราจะรู้กันอยู่แล้วว่าโขนนั้นมีอยู่เรื่องเดียวคือ "รามเกียรติ์" ขึ้นอยู่กับว่า จะเล่นตอนอะไรค่ะ  ก็ว่าด้วยศึกชิงนาง ทศกัณฐ์ยักษ์ร้ายลักพานางสีดาไปจากพระราม ท่านก็เลยไปตามชายาคืนโดยมีสมุนเป็นขุนกระบี่ลิงเจี๊ยกทั้งหลาย   สำหรับตอนจองถนนนี้ เรื่องย่อๆ ก็มีอยู่ว่า พระรามสั่งให้ "หนุมาน"(เจี๊ยกขาว)  กับ "นิลพัท"(เจี๊ยกดำ) ไปสร้างถนนผ่านทะเลไปถึงกรุงลงกา  สองเจี๊ยกเนี่ย ไม่ค่อยถูกกัน เพราะว่าหนุมานไปอุ้มนิลพัทมาตอนหลับ ตื่นมาก็ถูกเกณฑ์ทหารไปแล้ว ทีนี้พอทำถนนต่างคนต่างบ้าพลัง อวดกันว่าใครขนหินได้เยอะกว่ากัน เกทับกันเข้าไป ทีนี้ก็เลยทะเลาะกัน เพราะหมุนานทำเวอร์ขนมาเยอะจัด นิลพัทเลยเอาเท้ารับซะงั้น ก็เลยโกรธกันตีกันตุ้บตั้บๆๆๆๆ  (ช่วงนี้มันส์มากค่ะ โหนสลิงตีกันด้วย) เรื่องก็เลยถึงพระราม ท่านก็โมโหเลยให้นิลพัทอยู่เมืองคอยส่งสะเบียง ส่วนหนมุาน ท่านให้สร้างถนนคนเดียวให้เสร็จใน 7 วัน ไม่งั้นตายแน่ๆๆๆ  หนุมานถมถนนยังไงทะเลก็ไม่ตื้นสักทีหินหายไปไหน เลยดำลงไปดู ก็พบว่า มีกองทัพน้องปลา ของ"นางสุพรรณมัจฉา" (น้องเงือกลูกสาวทศกัณฐ์) มาขนไป ที่ว่าจะเล่นงานเกิดเห็นน้องเงือกสวยจีบซะงั้น  แล้วก็อ้อนให้น้องเงือกช่วยขนหิน ถมถนนถ้าไม่เสร็จตายแน่ๆ   น้องเงือกกลัวสามีตายแถมเก๊กซิมพ่องี่เง่าของตัวเอง ก็เลยช่วยถมถนนข้ามทะเลสำเร็จจนได้ค่ะ จากนั้นสองทัพเลยได้ประจันหน้า พระรามยิงศรถูกทศกัณฐ์ด้วย แต่ทศกัณฐ์ไม่ตาย เพราะถอดหัวใจไปซ่อนไว้ เลยเยาะเย้ยพระรามใหญ่เลย  แต่ก่อนรบกันต่อพอดีฟ้ามืด พระอาทิตย์ตกดินแล้ว...เลยเลิกดีกว่า มืดตื๋อมองไรไม่เห็น สองทัพเลยแยกย้ายกันกลับค่าย ส่วนเรื่องเป็นยังไงต่อ  ไว้ดูต่อกันปีหน้านะจ๊ะ  ถ้ารอไม่ไหวไปหาหนังสือมาอ่านกันเองแล้วกันนะคนดู  เรื่องย่อๆ ก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ   คนดูสนุกกันมาก ลูกเล็กเด็กแดงเชียร์ลิงตีกันใหญ่เลยค่ะ  เล่าเรื่องย่อๆ แล้ว คราวนี้มาดูรูปกันมั่งดีกว่าค่ะ  ยั่วน้ำลายกันด้วยรูปถ่ายสวยๆ ฝีมือ อ.ไพโรจน์ พิทยเมธี เริ่มจากรำถวายพระพรค่ะ  จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:06:25

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนแรกยังไม่มีพัดค่ะ ซุกไว้รำไปซักพักชักพัดออกมาโบกกันพรึ่บๆ พัดสีทองอีกต่างหาก จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:07:47

ความคิดเห็นที่ 6 รูปแบบการแต่งหน้าแบบใหม่ในโขน แต่งแล้วดูเหมือนรูปวาดบนจิตรกรรมฝาฝนังเลยค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:08:41

ความคิดเห็นที่ 7 บนเวทีบ้าง จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:09:25

ความคิดเห็นที่ 8 หนุมาน เจี๊ยกตัวแสบ เกรียนมากค่ะตอนนี้ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:10:39

ความคิดเห็นที่ 9 พระรามทรงรถออกศึกค่ะ ที่นั่งข้างหน้าคือพระลักษณ์ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:11:36

ความคิดเห็นที่ 10 ทศกัณฐ์ทรงรถศึกบ้าง จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:12:00

ความคิดเห็นที่ 11 พระรามถูกยักษ์กวนประสาทค่ะ "ไหนเขาว่าท่านรูปหล่อ...โอ้ พระรามหล่อจริงด้วย  แต่ข่าวว่าอีกนิสัยไม่ดี มนุษย์ด้วยกันเลยไม่คบหา ต้องคบกับลิง เคี้ยกๆๆๆ"  ว่าแล้วพระรามเลยกริ้ว  "ยักษ์บ้านิสัยเสีย แถมลามกจกเปรตฉุดเมียชาวบ้าน"  ด่าตอบซะเลย จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:15:42

ความคิดเห็นที่ 12 วอนไปวอนมา โดนพระรามยิงศรเข้าจึ้กโดนอกจังเบ้อเร้อ แต่ไม่ตายเพราะถอดหัวใจไปซ่อนไว้แล้ว ก็เลยเยาะเย้ยพระราม..."โอ๊ะ..โอ้ย เจ็บจังเลย ยิงเสียแรง ทำไมเราไม่เป็นไรเลยค่ะ เคี้ยกๆๆๆ " ยักษ์เกรียนกวนบาทามากค่ะ  จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:17:24

ความคิดเห็นที่ 13 โขนจบแล้ว นักแสดงทั้งหมดออกมาขอบคุณผู้ชมค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:19:23

ความคิดเห็นที่ 14 ไปเดินดูของที่ระลึกกันบ้างดีกว่าค่ะ แก้วกาแฟ ใบละ 150 บาท จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:20:39

ความคิดเห็นที่ 15 จิ๊กซอว์ ตัวละคร ตัวละ 70 บาทค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:21:02

ความคิดเห็นที่ 16 ขอปาดขวาดีกว่านะคะ ตอนแรกว่ารอให้คุณแก้วกังไสโพสต์จบก่อน แต่ตอนนี้ง่วงมากค่ะ ^^ น่าสงสารกุสุมาลย์ แต่กุสุมาลย์ทำแบบนี้ไม่ยิ่งเป็นการก่อกรรมมากขึ้นเหรอคะ ส่วนแอนก็กลายเป็นนางร้ายสมบูรณ์แบบ น่าสงสัยว่ามหิตาเทวีทำเรื่องอะไรไว้อีก ถึงมีคนเดือดร้อนมากมาย จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:21:43

ความคิดเห็นที่ 17 ต่อเสร็จแล้ว ออกมาเป็นอย่างนี้ค่ะ น่ารักเนอะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:21:43

ความคิดเห็นที่ 18 อ้าว?คุณรพิชา ยังไม่นอนอีกเหรอคะ  ย่องมาโพส...ยังถูกพบอีก  ผอบค่ะ แต่ไม่มีนางโมราแถมให้นะคะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:23:11

ความคิดเห็นที่ 19 เสื้อยืดกับสูจิบัตร และพวงกุญแจค่ะ เสื้อยืด 180 บาท สูจิบัตร 150 บาทค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 04:24:58 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:24:04

ความคิดเห็นที่ 20 พวงกุญแจหัวโขนค่ะ เป็นหัวหนุมาน นี่ก็น่ารัก หัวละ 100 บาทค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:24:35

ความคิดเห็นที่ 21 สูจิบัตรหน้าปกหนุมานกับนิลพัทค่ะ ส่วนด้านในสูจิบัตรเป็นแบบนี้ค่ะ พิมพ์สี่สีตลอดเล่ม มีรูปภาพและรายชื่อนักแสดง จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:26:09

ความคิดเห็นที่ 22 โพสตกไปรูปขอต่อรูปในการแสดงอีกสักใบนะคะ ประจันหน้าสองทัพค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:32:01

ความคิดเห็นที่ 23 ปิดท้ายด้วยพระรามแล้วกันนะคะ เจอกันใหม่จันทร์หน้าค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:32:31

ความคิดเห็นที่ 24 จะนอนแล้วค่ะ เจอกระทู้นี้เลยแวะก่อน ดูเวลาที่โพสต์แล้วตาสว่างเลยค่ะ เวลาชนกันแบบนี้ถ้าจังหวะไม่ดีกระทู้พังไปแล้วนะคะ ^___^ ที่จริงอยากไปดูโขนนะคะ แต่ไม่มีคนไปเป็นเพื่อน  ได้แต่เกาะกระทู้ที่มีภาพการแสดง ตอนนี้หายง่วงแล้ว กำลังดูรอบการแสดงอยู่ค่ะ ถ้ารอบที่เพิ่งเปิดยังมีที่นั่งว่างอาจจะไปคนเดียวค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 04:35:08 จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:32:41

ความคิดเห็นที่ 25 จริงด้วย ห่างกัน 10 วินาทีเองนะคะ   แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 23:06:27 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 16:40:32 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:53:19

ความคิดเห็นที่ 26 ใจนึงก็สงสารเทวีน้อย ใจนึงถ้าเราเป็นกุสุมาลย์เราก็แค้น เทวีน้อยหูเบา  หลงเชื่อคำปด จนทำร้ายคนที่รักเทวีน้อยเหมือนน้องสา เจ้าภูวิษะก็ทั้งรักทั้งแค้นเทวีน้อย แต่ยังไงก็คงหักใจเห็นเทวีน้อยโดนทำร้ายไม่ได้ จากคุณ : chenjiayi เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 07:25:37

ความคิดเห็นที่ 27 เอิ่ม อย่างมิรันตีนี้เค้าเรียกเพื่อนร่วมโลกค่ะ จากคุณ : ดีแอน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 07:48:14

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบอกว่า คนที่แสดงเป็นทศกัณฑ์ถอดหน้ากากออกมา หล่อระดับยกนิ้วเลยค่ะ กิ๊วก๊าว จากคุณ : jeansbubble เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 10:06:52

ความคิดเห็นที่ 29 เอิ๊กกกกกก มาแล้ว มาแล้ว ตอนนี้มีแต่แม่ญิง บ่มีป้อจาย ออกมาสักคน มีแต่พี่เจ้าโผล่มาเป็นตัวประกอบประตูในแฟนคลับคิดถึงเท่านั้นเอง จากคุณ : หลงรักผู้ชายชุดหมี เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 10:18:57

ความคิดเห็นที่ 30 น่านซิ สลับกับตอนที่แล้วที่มีแต่ผู้ชาย ตอนนี้มีผู้หญิงเยอะ มีพี่เจ้าโผล่มาแว่บเดียว  ไปดูโขนมาเหมือนกัน ชอบฉากหนุมานดำน้ำไปเจอนางสุพรรณมัจฉา ทำภาพได้เหมือนว่ายน้ำจริงๆ แถมมีปลาตอดด้วย 5555 อีกฉากที่ชอบก็คือฉากทะเลาะกันของสองลิงเกรียนขาว-ดำ (หนุมาน-นิลพัต) มีโหนสลิงตีกันด้วย ฮามากกกก จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 15:35:59

ความคิดเห็นที่ 31 เชียร์ "เก่ง" คะ กะ น้อง "ต๊ะ" เชียร์มาตั้งแต่รอบแรก มารายงานตัวก่อน ขึ้นไปอ่านคะ จากคุณ : เต็มล้าน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 17:32:05

ความคิดเห็นที่ 32 รักมาก เชื่อใจมาก เจอแบบนี้ก็แค้นแหงๆ -..- มหิตานะมหิตา .... ไม่น่าเลย เง้อ..เริ่มมองเห็นเค้าของหายนะแล้วสิเนี่ย ชื่นชมเจ้าแก้วจากใจเลยค่ะ ค่อยๆผูกเรื่องราว ให้เห็นความสัมพันธ์ของตัวละคร เราอินมากกกกก ^^ ทำเป็นหนังสือเมื่อไร กระซิบบอกเราทีนะคะ ^^ ปล.อีกนิด อยากไปดูโขนด้วยคนอ่ะ T^T จากคุณ : Love U like a Love song เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 17:46:56

ความคิดเห็นที่ 33 ไปดูมาเมื่อวันอาทิตย์รอบบ่ายค่ะ คุณแก้ว ติดตามโขนชุดมาทุกปีค่ะ ปีนี้จองบัตรล่วงหน้าเกือบ 3 เดือนแถมยังได้วันท้ายๆด้วย วันแรกๆหาที่นั่งดีๆลำบากแล้ว สนุกทุกปี แต่ปีนี้ชอบฉากหนุมานดำลงใต้ทะเลมากค่ะ สมจริงๆมากๆ หนุมาน กะทศกัณฐ์ ถอดหัวโขนแล้วหน้าตาดีทุกคนเลย (อันนี้ส่วนตัว 5555) จากคุณ : เพชรน้ำค้าง เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 18:01:35

ความคิดเห็นที่ 34 คุณแก้วฯทำให้อยากไปดูคนโขนขึ้นมาทันใด เดี๋ยวไปดูรอบมั้งดีกว่าเผื่อเข้าบางกอกจะได้ไปดูได้ เริ่มสนุกแบบเร้าใจ ตื่นเต้น แล้ว มหิตาเริ่มโดนแกล้งมั้งแล้ว แต่ เคียงฟ้าไม่มีเพื่อนมาช่วยเลยเหรอคะ น่าสงสารจัง ตอนเป็นมหิตา บริวารล้อมหน้าล้อมหลัง คราวหน้ามาวันจันทร์หรือกลับมาวันศุกร์เหมือนเดิมคะ เห็นใจคุณแก้ว อุตส่าห์โพสตอนตี 4 ยังนอนฝันอยู่เลยเรา จากคุณ : เต็มล้าน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 19:26:15

ความคิดเห็นที่ 35 เริ่มจะคิดถึงเจ้าภูวิษะซะแล้วค่ะ หายไปหลาบตอนแล้วนะเนี่ย ปอลอ อยากไปดูโขนบ้างจัง จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 07:10:40

ความคิดเห็นที่ 36 มาคิดถึงคนแต่ง   ได้อ่านแล้วสบายใจ  ไปทำงานต่อได้   จากคุณ : โกมาซุม เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:23:25

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาตาม....อ่าน      รูปสวยมาก ครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:27:46

ความคิดเห็นที่ 38 ปกคลุม ใส่ไคล้ ก็รู้นะ ว่ามหิตาหูเบา ด้วยนิสัย ด้วยยังเด็ก ด้วยเชื่อถือในตัวพี่สาว แต่กุสุมาลย์มาเอาคืนกับเคียงฟ้า แล้วพี่สาวมหิตากับนางกำนัลช่างยุ เป็นยังไงบ้าง ได้เวลากรรมสนองแล้วหรือคะ ถึงไม่มีใครช่วยเคียงฟ้าเลย จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 01:29:12

ความคิดเห็นที่ 39 แปลกใจว่าทำไม กุสุมาลย์ แต่งหน้าทาแป้งข้างเดียว จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 01:33:43

ความคิดเห็นที่ 40 เชื่อใจมาก ถูกหักหลัง จึงเจ็บมาก เมื่อเจ็บมาก แปรเปลี่ยนไป เป็นแค้นมาก เมื่อแค้นมาก อยากบรรเทา ก็แก้แค้น เมื่อแก้แค้น ก็ใช่หาย กลับยิ่งทุกข์ เชื่อสิ! พี่กุสุมาลย์ จากคุณ : Dream_Soul เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 11:04:38

ความคิดเห็นที่ 41 อาทิตย์นี้มาวันไหนคะเจ้าแก้ว อยากให้จัดหวานๆให้อีกนะคะ คู่ไหนก้ได้ ชอบอ่านหวานๆมากกว่าแค้นๆ จากคุณ : princess charity เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 21:42:58

ความคิดเห็นที่ 42 โอ้โห ที่ตอนที่แล้วฮา เพราะว่าตอนนี้จะได้เครียดสินะคะ T^T อ่านแล้วแบบ มหิตา เธอไปทำออะไรไว้ ถึงได้มีคนแค้นเธอขนาดนี้ จะเป็นกรรมหรือเปล่านะ ที่เธอทำไว้กับคนที่เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนของเธอในชาติที่แล้ว ทำให้ชาตินี้ มีเพื่อนไม่จริงใจ โดนตามล้างแค้น จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 09:23:00

ความคิดเห็นที่ 43 อ๊ายยยย ! อย่านะคะ ถ้าฟ้าผ่าเป็นสีม่วง ขอให้ฝนแล้วเสียยังดีกว่า T^T ว่าแต่... เมื่อไรพี่กุสุมาลย์จะหมดจองเวรเสียทีคะเนี่ย ? สงสารคนไม่ระลึกอดีตชาติไม่ได้อะค่ะ จากคุณ : หวานเย็นผสมโซดา เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 15:27:46

ความคิดเห็นที่ 44 มาปูเสื่อรอ TT จากคุณ : Psycheza เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 11:11:58

ความคิดเห็นที่ 45 วันนี้ วันจันทร์ เดินวนไปวนมา. จากคุณ : เต็มล้าน เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 15:20:00

ความคิดเห็นที่ 46 มาแล้วค่ะ  ตอนที่ 37 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13016904/W13016904.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 16:30:27