ความคิดเห็นที่ 1        “ก็เรื่องคุณแฝดตะ...เอ่อ เอาไว้ผมแน่ใจกว่านี้เมื่อไร ผมจะบอกทุกอย่างกับคุณแฝดเตยเป็นคนแรกเลยนะครับ”         เตยหอมพยักหน้าหงึกๆ  งงๆกับท่าทีและคำพูดแปลกๆของสุดเขตต์ ทำไมต้องบอกเธอคนแรก แล้วทำไมต้องมองเธอด้วยสายตาซึ้งๆแบบเมื่อกี้ด้วย         “นายป้อมยาม” เสียงเรียกสำเนียงคุ้นโสตประสาทการรับฟัง พร้อมกับฝามือที่เขารู้สึกได้ว่ามันเย็นอย่างกับน้ำแข็งในช่องฟิต มือเย็นๆนั้นกำลังวางอยู่บนไหล่กว้างของเขา ปราการหมุนกายหันไปมอง แล้วก็... “เฮ้ย!!!” ปราการร้องเสียงหลง เมื่อหันกลับมามอง แล้วไม่เห็นหน้าเจ้าของเสียง เห็นแต่มือยาวเฟื้อยเป็นมือแม่นาก ลอยเด่นอยู่ต่อหน้าต่อตา ปราการถอยหลังกรู ก่อนจะค่อยๆไล่สายตามองไปตามความยาวของมือนั้น แล้วก็เห็นเจ้าของมือยืนยิ้มสะใจอยู่บนบันไดไม้ชั้นบนสุดของบ้าน “ยายลูกไม้!...เล่นอะไรของเธอเนี่ย รู้แล้วน่าว่าเป็นผี แต่จะหลอกกันตั้งแต่ตะวันยังไม่ตกดิน หลอกกันท่ามกลางสายฝนเลยหรือไง?” ปราการใจเต้นโครมคราม “ทำไม นายกลัวหรือไง?” เธอถามหน้าเป็น ก่อนจะหดมือกลับไปเข้าที่เข้าทาง “เปล๊า ก็แค่ตกใจเฉยๆ” ปราการเสียงสูง ลูกไม้ส่ายหน้าขำๆ “นายนี่ปากแข็งเนอะ แถมยังลื่นเป็นปลาไหล แล้วไม่ใช่ปลาไหลธรรมดาๆด้วยนะ แต่เป็นปลาไหล ๔G ทั้งลื่นทั้งไหล แถมแถเร็วอีกต่างหาก...นี่ถ้านายกลัว ก็ยอมรับมาตรงๆก็ได้ก็แค่...เสียฟอร์มนิดหน่อยเอง” ลูกไม้หัวเราะเสียงใส “นี่เธอ...ทำคนอื่นตกใจแล้วยังจะมาลอยหน้าลอยตาหัวเราะอีกเหรอ” ปราการเอ่ยเสียงเคืองๆ “ฉันไม่ได้ลอยหน้าลอยตาสักหน่อย...ถ้าลอยหน้าลอยตา มันต้องแบบนี้...”  ลูกไม้ยิ้มกรุ้มกริ่ม โยกศีรษะซ้ายขวา สองสามครั้ง ก่อนที่เธอจะใช้มือขยับๆคอของตัวเอง จนมันค่อยๆยืดยาว เป็นคอจีราฟ ลอยระลิ่วลงไปหาปราการที่ชั้นล่าง ปราการเบิกตากว้าง มองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ไม่แน่ใจว่านี่เป็นเพียงภาพกราฟิกเหมือนในละครหรือว่าเป็นเรื่องจริงกันแน่ ใบหน้ายิ้มแป้นของลูกไม้ กำลังลอยเด่นอยู่ตรงหน้าปราการ มันเป็นสิ่งยืนยันและทำให้เขาแน่ใจยิ่งกว่าแน่ใจ ภาพสีคมชัดสมจริง ยิ่งกว่าดูหนัง ๓มิติเสียขนาดนี้ “แบร่!...นี่แหล่ะนายป้อมยาม ที่เขาเรียกว่าลอยหน้าลอยตา แถมคอด้วย ฮ้าๆๆ” ลูกไม้ยังไม่วายหลอกสมทบ ปราการถอยหลังหนีโดยอัตโนมัติ จนไปชิดติดกับเสาบ้าน “ยะ ยายลูกไม้ เธออย่ามาเล่นแบบนี้นะ มันสยอง เอาหัวกับคอของเธอกลับไปที่ตัวเดี๋ยวนี้เลย ถ้าฉันตกใจจนหัวใจวาย ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะเป็นผี ตามมาทะเลาะกับเธอทุกวันเลย” ปราการพูดตะกุกตะกัก “ถูกต้องแล้วชินาณา นี่มันเป็นเขตการปกครองของเรา เจ้าจะมาเที่ยวหลอกหลอนคนอื่นแบบนี้ไม่ได้”  เจ้าที่ทิวาเอ่ย พร้อมกับปรากฏกายขึ้นมาพร้อมกับเจ๊รานี ปราการยิ่งตกใจหนักเข้าไปอีก เมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบสูทสีขาวกำลังยืนอยู่ข้างตัวเอง “เฮ้ย!...นี่ใครอีกวะเนี่ย” “ป้อมสุดหล่อ ไม่ต้องตกใจนะจ๊ะ เดี๋ยวเจ๊จะแนะนำให้รู้จัก ...แอ่น แอน แอ๊น ท่านนี้คือเจ้าที่ทิวา หรือทิวาราตรีสุดหล่อของเจ๊ และเป็นเจ้าที่ที่ปกครองอยู่ที่บ้านหลังนี้นั่นเอง เจ๊แนะนำชื่อย่อๆนะจ๊ะ ถ้าขืนแนะนำชื่อจริง เจ๊บอกได้สามคำว่า เจ๊ ...จำไม่ได้ เพราะมันย้าวยาวน่ะจ้ะ” เจ๊รานีแนะนำให้เสร็จสรรพ “เจ้าที่!” “จ้ะ เจ้าที่” เจ๊รานีย้ำ “เจ๊ ไปพาท่านทิวามาทำไมเนี่ย” “ก็เจ๊เห็นทิวาราตรี นั่งเบื่อๆอยู่ในศาลฯ เจ๊ก็เลยชวนออกมาสูดอากาศข้างนอก ดูสิฝนตกเย็นสบาย สดชื่นออก ...แล้วเจ๊ก็มาเจอหล่อนกำลังทำคอยาวเป็นจีราฟแอฟริกา หลอกป้อมสุดหล่อเขาอยู่นี่ไงยะ ...นี่ยายลูกฮิปโปโปเตมัส เอาหน้าของหล่อนพร้อมกับคอยาวๆ กลับเข้าที่ไปเดี๋ยวนี้เลย...นี่แน่ะ!... ” เจ๊รานีไม่พูดเปล่า แต่ใช้นิ้ว ดีดที่หน้าของลูกไม้ ให้หดกลับไปอยู่ที่ลำคอตามเดิม   จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:26:00

ความคิดเห็นที่ 2 “โอ๊ย...เจ๊อ้ะ ดีดซะแรงเลย” ลูกไม้บ่นอุบ คลำหน้าผากตัวเองปอยๆ ก่อนจะหายตัวลงจากบันไดมายืนอยู่ข้างล่าง “หายกลัวหรือยังจ๊ะ ป้อมสุดหล่อ” “ครับ ผมโอเคแล้วครับเจ๊รานี” ปราการผ่อนลมหายใจยาว แต่ใจยังตุ๊บๆ ต่อมๆ กับการที่ต้องมาอยู่ท่ามกลางหมู่ผีทั้งหลาย ทั้งผีตานี ผีเจ้าที่ แถมด้วยผีลูกไม้ มีแค่เพียงเขาคนเดียวที่เป็นคนธรรมดา  ลูกไม้ยืนยิ้มหวานกอดอกด้วยความสุขอกสุขใจและสะใจ ที่ได้แกล้งนายป้อมปราการได้ “นี่ ยังจะยิ้มออกอีกเหรอยะยายลูกน้ำยุงลาย แล้วหล่อนมาแกล้งหลอกป้อมสุดหล่อเขาทำไมยะเนี่ย” “เปล่าหลอกนะเจ๊ ก็นายป้อมบอกว่าฉันลอยหน้าลอยตา ฉันก็เลยทำให้ดูไง ว่าการลอยหน้าลอยตาจริงๆเขาทำกันยังไง” เธอบอกลั้วหัวเราะ  เจ้าที่ทิวา ส่ายหน้าให้กับความแสบสรรค์ของเธอ “เจ้านี่ดื้อจริง” “ทิวาราตรี ตัวเองอย่าไปโกรธยายลูกกระวาน เลยนะ ยายเนี่ยชอบทำตัวเข้าตำรา” “ตำราอะไรของเจ๊?” ลูกไม้ไม่เข้าใจ “ก็ตำรา ที่เขาว่า รักดอก จึงหยอกเล่น อะไรเล่น ไงล่ะยะ โฮะๆๆ” เจ๊รานีอธิบายไปหัวเราะไป “เจ๊ พูดอะไรเนี่ย มันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย” ลูกไม้หน้ามู่ แต่ปราการอมยิ้ม “ผมก็คิดเหมือนเจ๊รานีเลยนะครับ สงสัยจะรักผมมาก ก็เลยหยอกซะหลอนขนาดนี้” ปราการพูดไปมองหน้าลูกไม้ไป “นายป้อมยาม...พูดให้มันดีๆนะถึงฉันจะตายกลายเป็นผี ฉันก็ไม่ตาบอดสี ไปรักนายหรอกนะ” “มันก็ไม่แน่หร๊อก” ปราการเสียงสูง “ไม่แน่อะไร?” “เฮ้อ เจ๊ล่ะเซ็ง เจอกันทีไรเป็นกัด อุ๊ป...เป็นทะเลาะกันทุกที สมานฉันกับบ้างได้ไหมยะ” “ยาก” ทั้งลูกไม้และปราการตอบออกมาพร้อมกัน “ทีอย่างนี้ล่ะทอดกฐินสามัคคีเห็นดีเห็น งามตรงกันขึ้นมาเชียวนะยะ...ไม่เหมือนคู่เจ๊กับทิวาราตรี ดูยังไงๆ ก็น่ารักอ้ะ ถึงจะข้าวใหม่ปลามัน จะมีงอนกับบ้างอะไรบ้าง แต่แป๊บเดียว ...เราก็...กลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้ไหมเธอ ยังรอเธอเสมอ ทุกครั้งที่หายใจ  ...” เจ๊รานีร้องเป็นเพลง “ ใช่ไหมจ๊ะทิวาราตรีจ๋า” เจ๊รานีส่งตาหวานปิ้งๆๆ เจ้าที่ทิวาจุกอก ถึงกับพูดไม่ออก ตั้งแต่ได้ยินคำว่า ‘ข้าวใหม่ปลามัน’ “เจ๊รานี เราคิดว่า อย่าใช้คำนั้นเลยนะ ...เราขนลุก” เจ้าที่ทิว่าแค่นหัวเราะออกมา แต่ช่างเป็นหัวเราะที่ฟังดูฝืดๆแปลกๆยังไงพิกล แต่เจ๊รานีรึ จะแคร์สื่อ “ทิวาราตรีก็ ไม่เอาไม่เขิน เจ๊ยังไม่เห็นจะเขินเลย เพราะนอกจากเจ๊จะสวยแล้ว เจ๊ก็ยังหน้าด้านอีกด้วยโฮะๆๆ” “เจ๊ ยอมรับกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ?” ลูกไม้บอกขำๆ “เจ๊ถือคติอยู่หลายข้อ แต่ข้อที่เจ๊ท่องจำจนขึ้นใจเลยก็คือ...ด้านได้ อายอด ทรหด ทนนาน เหมือนการขี่ช้างจับตั๊กแตน คนที่ไม่ใช่แฟน ทำแทนทุกเรื่องไม่ได้” เจ๊รานีเอื้อนเป็นเพลง ทั้งปราการ ทั้งเจ้าที่ทิวา พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้สุดตัว กับคติแปลกๆของเจ๊รานี ส่วนลูกไม้พยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะ แต่ก็กลั้นเอาไว้ไม่ได้ปล่อยกร๊ากออกมาเสียงดังลั่น “ยายลูกเขียดตะปาด หัวเราะอะไรยะ” “ขอโทษเจ๊ ฉันขอโทษ ฉันว่าจะไม่หัวเราะแล้วนะ แต่ฉันกลั้นไม่อยู่ คติ สุภาษิตอะไรของเจ๊เนี่ย สาบานเลยนะว่าตั้งแต่เกิดจนตายมาเนี่ย ฉันเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก” จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:27:18

ความคิดเห็นที่ 3 “นี่ ยายลูกตุ่น หล่อนจะไปเคยได้ยินได้ยังไงกันยะ ในเมื่อมันเป็นคติและสุภาษิตประจำตัวเจ๊เพียงคนเดียว” เจ๊รานีบอกด้วยความภาคภูมิ “เอ๊ะ...ยายลูกมะแว้งต้น นั่นรถใครยะ กำลังขับเข้ามาในบ้านหล่อนแล้วด้วย” เจ๊รานีบอกในสิ่งที่เห็น ลูกไม้ ปราการ และเจ้าที่ทิวา มองตาม “จริงด้วย ” ลูกไม้มองรถเก๋งสีดำ และรถกระบะสีบอนด์เงิน ที่ขับเข้ามาจอดในบ้านของเธอ แต่สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับสติกเกอร์ที่แปะเอาไว้ด้านหลังรถของรถเก๋ง “เจ๊...” “อะไรยะ?” “ฉันคุ้นๆรถเก๋งคันนี้นะ โดยเฉพาะ สติกเกอร์รูปมังกรแดง ที่ติดอยู่ที่หลังรถ ฉันรู้สึกเหมือนจะเคยเห็นยังไงก็ไม่รู้...นึกไม่ออก” “หล่อนคิดมากไปหรือเปล่ายะ...ว่าแต่มันรถใครกันล่ะเนี่ย” จบคำของเจ๊รานี คนที่นั่งอยู่ในรถเก๋งฝั่งคนขับ ก็เปิดประตูออกมาพร้อม กับกางร่มบังฝน และเดินไปเปิดประตูทางตอนหลังของรถ ให้ชายอีกคนเดินเข้ามาอยู่ในร่มเพื่อจะได้ไม่เปียกฝน ส่วนประตูอีกฝั่ง ก็มีหญิงสาวหุ่นผอมเพรียวในชุดกางเกงขาสั้นสีเหลืองอร่าม กับเสื้อชุดผ้าชีฟองสีม่วงเข้มแขนกุด ก้าวเท้าเดินออกมาจากรถเช่นกัน พร้อมกับสาวใช้คนสนิท ที่คอยบริการกางร่มให้เป็นอย่างดี ทางด้านรถกระบะที่ขับเข้ามาจอดทีหลัง ก็กำลังมีชายหนุ่มสองคนเดินลงมาเช่นกัน “ตากำนันพันธุ์ทาง นึกยังไงขับรถฝ่าสายฝนมาถึงบ้านหล่อนเนี่ย” เจ๊รานีเอ่ยบอก “เจ๊ กำนันพันที ไม่ใช่พันธุ์ทาง พันธุ์ทางนั่นเขาใช้เรียกไอ้ด่างแล้ว” ลูกไม้ช่วยแก้ให้ “นั่นๆ ยายมดดูมก็มาด้วย”  เจ๊รานีตาลุกวาวเมื่อเห็นเจ้าหล่อนเดินเข้ามาพร้อมกับสา ที่เดินเคียงข้างนายสาวเพื่อกางร่มกันฝนให้ “เจ๊ล่ะหมั่นไส้ ทั้งนายทั้งบ่าวดูสิแต่งชุดเป็นสีคู่ตรงข้ามม่วงเหลืองมาขนาดนี้ อยากจะรู้จริง ก่อนออกจากบ้านส่องกระจกหรือเปล่ายะหล่อน ...ชิ เจ๊ยังแปลงกายเปลี่ยนลุกค์สวยเริดกว่าเลย คราวที่แล้วโดนมดแดงหล่นใส่สงสัยยังไม่เข็ด คงอยากจะโดนเจ๊จัดให้อีกดอก” เจ๊รานีทำสายตาเจ้าเลห์ “ไอ้พี่ต่อก็มาด้วย นี่ขนกันมาทั้งบ้านเลยหรือไงเนี่ย จะมากันทำไม” ลูกไม้มองด้วยความสงสัย กำนันพันทีเดินมาพร้อมกับไอ้หอยลูกน้องคนสนิทคอยกางร่มให้  ต่อตวงเดินลงมาจากรถกระบะสองคน กับไอ้แครงลูกน้องอีกคน และมดแดงที่ตามมารั้งท้าย กำลังเดินนวยนาดเล่น เอ็มวีอยู่กับสา ท่ามกลางสายฝน แต่สายตาของเธอก็มองเข้ามาเห็นว่าปราการกำลังยืนอยู่ในบ้าน เธอไม่รอช้าดึงร่มจากมือสา เอามาถือไว้เองก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าว เข้าไปหาปราการทันที “ว้าย คุณมดแดง เอาร่มไปคนเดียวสาก็เปียกหมดสิคะ”  แม่สาวสา จึงต้องรีบวิ่งเร็วด่วนเข้าไปหลบฝนในบ้านก่อนที่จะเปียกโชก ไปหมดทั้งตัว “ป้อมขา ป้อมขามาทำอะไรที่นี่เหรอ?” มดแดงวางร่มสีแดงลงพื้นแล้วปราดเข้ามาหาปราการ เจ๊รานีกับลูกไม้เห็นท่าทางของมดแดงแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ “ดูดู๊ดู  ดูนางทำ มาถึงก็มาเกาะแขนป้อมสุดหล่ออย่างกับปลิงควาย นี่ถ้านางเข้าสิงในตัวป้อมสุดหล่อของหล่อนได้นะคงจะทำไปแล้ว” เจ๊รานีว่า ลูกไม้เหล่มองเจ๊รานี “เจ๊ นายป้อม ไม่ใช่ของฉัน...แต่แบบนี้เรียกปลิงมันยังน้อยไปนะ มันต้องเรียกว่า กาวสองหน้า ผสมกับกาวยู้ฮู ปิดท้ายด้วยกาวตราช้างออสทีโก้ ต่างหากล่ะเจ๊ ท่าทางจะแกะออกอยาก” ลูกไม้มองดูมดแดงแล้วส่ายหน้าเนือยๆ “ว่ายังไงคะป้อม ป้อมขามาทำอะไรที่บ้านยายเตยหอม?” มดแดงถามย้ำ “คือ เรามาส่งเตยที่บ้านน่ะ” ปราการตอบ “พามาส่ง ทำไมต้องพามาส่งด้วย?” มดแดงหน้ายุ่ง “นี่หล่อน เป็นเมียป้อมสุดหล่อเขารึไงกันยะ ทำอย่างกับ เป็นเจ้าข้าวเจ้าของเสียเต็มประดาเลยนะหล่อน” เจ๊รานีกอดอก เบ้ปาก “เราบังเอิญไปเจอเตยในเมือง ก็เลยชวยเตยกลับมาด้วยกันด้วยกัน” ปราการอธิบาย กำนันพันทีและต่อตวงเดินเข้ามาถึงพอดี ปราการจึงหันไปกล่าวทักทาย... “สวัสดีครับกำนัน พี่ต่อด้วยครับ” จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:28:22

ความคิดเห็นที่ 4 “หวัดดีๆ...” กำนันพันทีรับไหว้ “ตั้งแต่กลับมาจากรุงเทพฯ ไม่ได้คุยกันเลยนะเจ้าป้อม”  ต่อตวงร้องหึในลำคอ “ จะว่างมาคุยได้ยังไงล่ะพ่อ ก็มัวตามจีบสาว ดูสิมารับมาส่งกันถึงบ้าน ไม่รู้ว่า...ป่านนี้ ความสัมพันธ์ จะคืบหน้าไปถึงไหนๆกันแล้ว” ต่อตวงจงใจเน้นประโยคหลัง ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้ลูกไม้ที่กำลังยืนฟังอยู่ด้วยเป็นอย่างมาก “ไอ้พี่ต่อแตน ที่แกพูดถึงมันน้องสาวฉันนะโว้ย ...มาต่อยกับฉันตัวต่อตัวเลยดีกว่ามา!...” ลูกไม้ทำท่าจะถลาเข้าไปแต่เจ๊รานีจับแขนเอาไว้ได้ทัน “เดี๋ยวๆๆ ใจเย็นสิยายลูกมะเฟือง อย่าวู่วาม”                          ปราการหันมาพยักหน้าน้อยๆให้เธอ เพื่อบอกให้ลูกไม้ใจเย็นๆ เดี๋ยวเขาจะจัดการเอง “ความสัมพันธ์ของผมกับเตย มันมีมาตั้งนานแล้วล่ะครับ...แต่มันคงจะเป็นความสัมพันธ์ ของความเป็นเพื่อนมากกว่า คงไม่ใช่ความสัมพันธ์ อะไรๆแบบที่พี่ต่อกำลังพยายามจะตีความหมายหรอกครับ พี่ต่อคงสานความสัมพันธ์แบบนั้นบ่อยใช่มั๊ยครับก็เลยจำติดสมองมา” ปราการอธิบายด้วยสีหน้านิ่งเฉย และยกมุมปากยิ้มให้ต่อตวงเล็กน้อย “ไอ้ป้อม...” ต่อตวงฮึดฮัด “พอแล้วๆ พี่ต่อกับป้อมขาพูดเรื่องอะไรกันมดแดงไม่เห็นจะเข้าใจเลย” “นี่คุณมดแดงไม่รู้เรื่องจริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่คะเนี่ย” แม่สาวใช้กระซิบถาม “นังสา” “ขา...” สาลากเสียงยาว “แกหุบปากกว้างๆของแกลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันไม่ได้ถามความคิดเห็นจากแก เข้าใจมั้ย” “เข้าใจค่า...หุบก็หุบค่ะ” สารับคำก่อนจะหุบปากฉับ “เอาล่ะๆ พอๆ เจ้าป้อมแล้วนี่ เจ้าของบ้านเขาอยู่หรือเปล่า?” กำนันพันทีถามเพื่อตัดรำคาญ “ใครมาเหรอป้อม?” เตยหอมโผล่หน้าออกทาถาม “อ้าว...กำนันพันที พี่ต่อ ยายมดแดง มาทำอะไรกันคะเนี่ย?” “พ่อเราอยู่หรือเปล่า?” กำนันพันทีเอ่ยถาม “กำนันมาหาพ่อทำไม?” ลูกไม้ชักจะสงสัย เตยหอมเดินลงมาข้างล่าง “พ่อไม่อยู่หรอกจ้ะ ไปทำธุระที่บ้านญาติที่เชียงใหม่กลับพรุ่งนี้เช้า อยู่แต่แม่จ้ะกำลังจัดบ้านอยู่ กำนันเข้ามาหลบฝน ไปกินน้ำกินท่าข้างในก่อนสิจ้ะมีธุระอะไรก็ฝากแม่เอาไว้ก็ได้จ้ะ” เตยหอมเอ่ยชวน “ดีเลยจ้ะน้องเตย พี่ต่อกำลังหิวน้ำหิวท่าอยู่พอดีเลย ใช่ไหมวะ ไอ้หอย ไอ้แครง”ต่อตวงส่งเสียงถามลูกน้อง ชื่อซีฟูต “จริงครับลูกพี่”  ไอ้หอยแครงตอบพร้อมเพรียงกันเป็นลูกคู่ “เจ๊ ฉันหมั่นไส้ไอ้พี่ต่อ จริงๆเลย ชอบทำสายตารุ่มร่ามใส่เตย มาทำเสียงหวานใส่...เดี๋ยวเหอะ แม่จะหลอกให้วิ่งไปโดดน้ำโดดท่าแทบไม่ทันเลยคอยดู” ลูกไม้จ้องต่อตวงอย่างหมั่นเขี้ยว “โกรธคือโง่ โมโหก็ยิ่งโง่เข้าไปใหญ่เพราะขาดสติ” เจ้าที่ทิวาเตือน “เจ๊เห็นด้วยกับทิวาราตรีนะยะหล่อน” “โธ่เจ๊อะ” ลูกไม้กอดอกหน้ายุ่ง “แต่อีกใจ เจ๊ก็ชักจะเริ่มหมั่นไส้ ยายมดง่าม นี่ขึ้นมาตงิดๆ” เจ๊รานีรู้สึกรำคาญลูกตา ที่มดแดงชอบทำตัวเป็นคนไร้กระดูก ต้องเกาะแขนปราการเอาไว้ตลอดเวลา “เราว่าพวกเจ้า อย่าไปยุ่งเรื่องของมนุษย์เลยเป็นดีที่สุด ต่างคนต่างอยู่ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด” เจ้าที่ทิวาเอ่ยปรามอีกครั้ง ลูกไม้หันขวับไปมองท่าน “แต่มนุษย์ที่ว่า เป็นน้องในไส้ของฉันนะท่านทิวา” “เราถือว่าเราเตือนเจ้าแล้ว ถ้าเจ้าไม่เชื่อเรา เราก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรเหมือนกัน บอกตามตรงว่าเราเหนื่อยที่จะพูด เราไปล่ะ” พอพูดจบ เจ้าที่ทิวาก็หายวับไปทันที จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:29:15

ความคิดเห็นที่ 5 “เอ้าๆๆ ...ทิวาราตรีของเจ๊ หายตัวอีกแล้ว ตกลงว่าเป็นเจ้าที่หรือเป็นอินเทอร์เน็ท ไฮสปีทกันแน่เนี่ย มาเร็วไปเร็วตล๊อด” เจ๊รานีบ่นอุบ “เจ๊ ท่านทิวาไปแล้วก็ดีเหมือนกันนะ” “ดียังไงยะ เจ๊ขาดอาหารตาเลยเนี่ย” “ก็ท่านทิวาไป เราก็จะได้ทำอะไรๆ ได้สะดวกๆ โดยไม่มีใครมาบ่นไงจ๊ะเจ๊” ลูกไม้ยิ้มกริ่ม เจ๊รานีนึกตามคำพูดของเธอ“เออ จริงด้วย...นี่หล่อนกำลังคิดเหมือนเจ๊ชิมิ B1” “ฉันกำลังคิดอยู่นะ B2 ” “โอ๊ะ โอ่ว...ววว ได้เวลาสนุกแล้วสิ” ทั้งสองตนพูดขึ้นพร้อมกัน ปราการเห็นทั้งสองตนแล้วก็เริ่มไม่อยากที่จะคิดต่อไปว่าเมื่อทั้งคู่แท็กทีมกัน กำนันพันที ต่อตวง มดแดง พ่วงด้วยลูกน้องที่ตามมา จะมีสภาพเป็นอย่างไร เตยหอม พากำนันพันที ต่อตวง มดแดง และสาขึ้นมานั่งที่ชั้นบนของบ้าน และไปตามผู้เป็นแม่ออกมาสนทนากับแขก ส่วนไอ้หอย ไอ้แครงต่อตวงให้คอยอยู่ด้านล่าง “กำนันมีอะไรกับพี่เทวาหรือจ๊ะ” ราศีเอ่ยถาม “อ้อ ฉันดีฉันออกไปธุระมาเพิ่งจะกลับ ก็เลยแวะเข้ามาบอกเรื่องงานลอยกระทง มีเดียวเลย” “กำนันจะให้พี่เทวา ไปช่วยเตรียมงามใช่ไหมจ๊ะ?” ราศีเอ่ยถาม กำนันพันทีพยักหน้า “ใช่ นั่นก็เรื่องนึง แต่อีกเรื่องก็คือฉันอยากจะให้เทวา ไปเป็นกรรมการการตัดสินการประกวด นางนพมาศ ประจำปีนี้สักหน่อยน่ะแม่ราศี” “กรรมการตัดสินการประกวดนางนพมาศหรือจ๊ะ?” ราศีถามย้ำ “กรรมการตัดสินนางนพมาศ” เจ๊รานีกับลูกไม้พูดพร้อมกัน “เจ๊อยากเข้าประกวดบ้าง อะไรบ้างจุงเบย” เจ๊รานีเคลิ้มฝัน “จุงบง จุงเบย อะไรล่ะเจ๊ เดี๋ยวนี้ศัพท์ใหม่เยอะนะเนี่ย” “ก็เจ๊เป็นวัยสะรุ่นนี่ยะ แล้วมันผิดตรงไหนที่เจ๊รานีคนสวย และมีความเป็นกุลสตรีไทยเต็มเปี่ยมไปทั้งกาย อยากจะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้า” ลูกไม้ยิ้มขำกับท่าทีกุลสตรีไทยของเจ๊  “ใช่ครับ ป้าราศี ประกวดนางนพมาศ แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ผมว่า ป้าราศีส่งน้องเตยหอมเข้าประกวดด้วยจะดีที่สุดเลยนะครับ” ต่อตวงหันไปส่งสายตากรุ้มกริ่มให้เตยหอม สุดเขตต์รู้สึกขัดลูกหูลูกตาเป็นอย่างมาก กับท่าทางจ้องเตยหอมไม่วางตาของต่อตวง จึงหันไปกระซิบกับปราการ ที่ยืนอยู่ข้างๆ “ไอ้ป้อม ฉันไม่ชอบสายตาที่นายต่อ มันมองคุณแฝดเตยเลยว่ะ” “ทำไม แกหึงพี่ตอเหรอ” “เออใช่...เฮ้ยไอ้บ้า ฉันหึงคุณแฝดเตยต่างหาก” สุดเขตต์ว่า “แล้วแกคิดยังไง กับสายตาของมดแดง ที่ตอนนี้เอาแต่จ้องมาที่แกกับฉันตาไม่กะพริบวะ” ปราการกระซิบถามสุดเขตต์กลับไป สุดเขตต์เลื่อนสายตาไปมอง ก็เป็นอย่างที่ปราการบอกจริงๆ มดแดงนั่งท้าวคางส่งยิ้มหวานเจี๊ยบสุดขั้ว มาให้เขาและปราการอย่างไม่ขาดสาย “อูย...” สุดเขตต์สะดุ้ง “ฉันรู้สึกขนลุกอย่างหาคำตอบมิได้ เหมือนว่าอีกไม่นานฉันกับแก จะโดนแม่เสือสาวเขมือบยังไงก็ไม่รู้ว่ะ” “เจ๊ เจ๊เห็นสายตา ที่ไอ้พี่ต่อแตน มองเตยหรือเปล่า แล้วดูนั่น ยายมดแดง จ้องนายเขตต์กับนายป้อมยาม อย่างกับอยากจะกินหัวกินหางกินกลางตลอดตัว”ลูกไม้ว่า " งูเอ๋ย...” เจ๊รานีเริ่ม “เอ๋ย...” ลูกไม้ต่อเพลง “กินน้ำบ่อไหน?” “กินน้ำบ่อหิน บินไป ก็บินมา...เฮ้ยเจ๊รานี มันใช่เวลามาเล่น งู  โยกย้ายไปมาไหมเนี่ยเจ๊” “โทษที เจ๊เพลินไปหน่อย...นี่ยายลูกรัง ทำท่าทางแบบนี้ อย่าบอกเจ๊นะยะ ว่าหล่อนกำลัง หอหีบ สระอึ งองู” ลูกไม้รวบรวมคำ “ฉันไม่ได้หึงนะเจ๊!”   แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:29:03 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:27:07 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:23:26 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:21:44 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:18:52 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:15:56 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 09:14:20 จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:30:20

ความคิดเห็นที่ 6 “เจ๊ก็ไม่ได้พูดว่าหล่อนหึง เจ๊บอกว่าหล่อน หอหีบ สระอึ งองู ต่างหาก” เจ๊รานีทำไม่รู้ไม่ชี้ “มันก็ความหมายเดียวกันนั่นแหล่ะเจ๊ และฉันจะบอกเจ๊ว่า ฉันไม่เคยเม็ม คำนั้นเอาไว้ให้เปลืองพื้นที่ในสมองของฉันสักนิดเดียว” “เฮ้อ...” เจ๊รานีถอนในยาว “ให้มันจริงเทอะ ตอนนี้ก็มัวแต่ปากแข็งกลัวเสียฟอร์ม แต่ถ้าวันดีคืนดี  ป้อมสุดหล่อเขาเกิดหลงเสน่ห์ ยายมดแดงนี่ขึ้นมาจริงๆ หรือว่ามีสาวๆชาวกรุงหน้าตางามๆ ตามมาถึงนี่ แล้วบอกว่าเป็นแฟนนายป้อม หล่อนจะไสเจีย เสียใจ  เจ๊ก็ไม่รู้ด้วยนะเออ” “ก็ช่างสิเจ๊ ...ฉันไม่เห็นจะสนใจสักนิด”ลูกไม้กอดอกตอบแบบไม่ใส่ใจ “เพราะยังไง ฉันก็ไม่ได้รักนายป้อมยามสามตาอยู่แล้ว” ปราการได้ยินคำสนทนาของเธอทั้งหมด ก็ถึงกับหน้าจ๋อยลงไปในทันที จนเจ๊รานีนึกสงสาร เจ๊หายแวบไปยืนอยู่ข้างๆปราการ แล้วกระซิบบอก... “โธ่เอ๊ย ป้อมปราการ อันแข็งแกร่งของเจ๊ หน้าจ๋อยเลย รักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวไก่ย่างจริงจริ๊ง ...เรามันหัวอกเดียวกัน ดูท่านทิวาสิ ยังไม่ยอมใจอ่อนกับเจ๊เลยแต่ถึงยังไง  เจ๊เชียร์ป้อมนะ สู้ๆ” เจ๊รานีชูสองนิ้วเป็นกำลัง ปราการหันไปยิ้มฝืดๆให้เจ๊รานี ไม่รู้ว่าเจ๊รานีจะต้องเหนื่อยเชียร์ฟรีหรือเปล่า มนุษย์กับวิญญาณมันจะมาลงเอยกันได้อย่างไร กว่าจะรู้ใจตัวเองมันก็สายจนแก้ตัวอะไรไม่ทันเสียแล้ว ปราการยิ้มเศร้าๆ จ้องไปยังดวงวิญญาณสาวที่กำลังยืนกอดอกอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:31:22

ความคิดเห็นที่ 7 ดีจ้า...วันนี้ทำโลโก้เจ๊รานีมาใหม่ (เจ๊บอกว่าเริดมาก555+) จากตอนที่แล้ว ขอบคุณ---คุณSniper-1500watt คุณมาโซคิส---คอเดียวกับนายป้อม แลพก็ลูกไม้ กินเตี๋ยวแบบไม่ปรุง วันหน้าถ้าเจ๊รานีคิวว่าง จะบอกให้เจ๊แวบไปปรุงให้^^ คุณห้าสิบป่าย--- ก๋วยเตี๋ยวท่าไหนก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เพราะเครดิตภาพมาจากอินเทอร์เน็ท เอิ๊กๆๆ แต่ลูกชินของฉัน มันช่างน่ากินจริงๆด้วยแหล่ะ  รานีแฟนคลับ (Psycho man) ---ฮิ้วๆๆๆ แฟนคลับตัวยงของเจ๊รานีเลยนะเนี่ย ฮั่นแน่ แต่ทิวาราตรีต้องขอให้มีบทสักหน่อยนะคะ หรือจะเปลี่ยนจากทิวาราตรี เป็น ท่านเจ้าที่  Psycho man ดีหนอ จะได้คู่กับเจ๊รานี กิ๊กกิ้วๆ ส่วน โลโกเจ๊รานีทำมาใหม่แล้วจ้า แต่อนุญาตให้เอามาใช้ได้นะ เจ๊รานีอนุญาต^^ คุณN_Foxtrot --- หัวเราะวันละนิดจิต ร่าเริงนะคะ เจ๊รานีมิเคยทำให้ผิดหวัง กร๊ากๆๆ ถ้าอยากรู้ตอนต่อไป ก็ต้องมาอ่านนะคะ จะบอกให้ ขอบคุณทุกคนจ้า ขอบคุณมากๆๆๆ^^ จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 08:47:03

ความคิดเห็นที่ 8 เจ๊รานีมาแล้วววว เด๊วมาตามอ่าน ทำงานก่อน พักเครียดมาหาอะไรทำ อิอิ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 09:08:06

ความคิดเห็นที่ 9 โธ่! ป้อมปราการของฉาน สลดเลย แอบรักผี แต่ฮามากไม่กล้ากินกล้วยเพราะสงสารกล้วย 55555 เจ๊รานีเล่นหูเล่นตาเจ้าที่ เด๊ว คุณ Psycho ก็อกหักหรอก ;p จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:50:50

ความคิดเห็นที่ 10 ขอเจ๊รานีแก โปรยเสน่ห์บ้างไรบ้าง เอิ๊กๆๆ  คุณมาโซ... มันเป็นการแสดง หวังว่าคุณ Psycho คงจะเข้าใจเจ๊รานีนะจ๊ะ  พีส...สสส ^___^ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 15:52:13

ความคิดเห็นที่ 11 โอย สารภาพตรงๆ ว่า นั่ง ขำ จนปวดท้อง ฉากที่ทำให้น้ำตานองหน้าคือ ...   “กะ กล้วย กล้วยบวชชี” เจ๊รานีพูดเสียงเศร้า...... อ่านแล้วน้ำตาซึม..เข้าใจความรู้สึกของรานี และ. “เจ๊รู้ เจ๊เข้าใจ แต่เจ๊ก็แค่สงสารพวกเดียวกันดูสิ กินกันอร่อยเหาะเลยอะ” เจ๊รานียังเศร้าไม่เลิก “กว่าจะออกเป็นหัวปลี กว่าจะเติบโตมาเป็นกล้วยออกลูกเต็มเครือ รู้ไหมมันต้องใช้เวลานะยะ” มองเผินๆ เหมือนจะขำ แต่กับคนที่คลั่งเจ้รานี อย่างผม สะเทือนใจ..เข้าใจ...กับความรู้สึกแบบนี้ เธอช่างมองโลกลึกซึ้งเหลือเกิน..โอ รานี....ผมรักคุณ...มาอยู่กับผมเถอะครับ ผมสํญญาจะเลี้ยงดุ ใส่ปุ๋ย...ดึกๆจะออกมาจับแมลง ที่จะมาแทะโลมกินคุณ ได้โปรด...โอ รานีของผม.. แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 20:23:14 จากคุณ : รานีข้า..ใครอย่าแตะ..หวง... (Psycho man) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 20:20:24

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ 55555555  แวะมาขำ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 20:45:50

ความคิดเห็นที่ 13 ขอสารภาพด้วยคนว่า... ตอนนั้่งพิมพ์เอง ก็ขำเอง อยู่ต้องนาน5555+ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 21:11:39

ความคิดเห็นที่ 14 สงสารกล้วย อิอิ น่าสงสารเจ๊รานีจัง วันนี้วันลอยกระทง เจ๊รานีก็ยิ่งน่าสงสารเพราะคนจะไปโคนต้นกล้วยมาทำกระทง แล้วงี้เจ๊จะไปอยู่ที่ไหนเนี่ย ว่าแต่ครอบครัวกำนันพันธุ์ทางนี่มันชักกลิ่นไม่ค่อยจะดีและ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 09:15:32

ความคิดเห็นที่ 15 เจ๊แกคงร้องไห้ขี้มูกโป่งค่ะ555+ ทำไมถึงทำกับเจ๊ได้ โถต้นกล้วย^^ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 13:27:05

ความคิดเห็นที่ 16 55+ วันนี้เจ๊ออกตัวแรง..จัดเต็มกะท่านทิวาราตรีมาก.. ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจแทนท่านเจ้าที่ดีหนอ.. แต่ยังไงก็..เอาน่า..สู้ๆ น๊า..ทั้งเจ๊รานี..และนายป้อมสุดหล่อด้วยจ้า.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 19:05:24