เพียงผูกพัน.......ตอนที่2,3....ความบังเอิญ......การรอคอยที่สิ้นสุดลง
|
|
ติดตามอ่านตอนที่1 ได้ที่นี้เลยนะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12991792/W12991792.html
ความบังเอิญ
Sorry Sorry ปุณณภัทรเผลออุทานเป็นภาษาอังกฤษขณะรู้สึกตัวว่าเดินชนกับใครคนหนึ่ง
ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ พนักงานสาวรีบวางแก้วน้ำมะตูมที่ตอนนี้พร่องไปเกือบครึ่งแก้วแล้วลงบนพื้น ก่อนที่จะพะว้าพะวังว่าจะทำอย่างไรดี
แม้จะตกใจและไม่ชอบใจเล็กน้อยที่ตอนนี้น้ำมะตูมอีกครึ่งแก้วมาอยู่บนเสื้อของเขา แต่ชายหนุ่มก็ตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นก็มีส่วนผิดอยู่เช่นกัน ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรต่อก็มีพนักงานหญิงอีกคนรีบวิ่งเข้ามา ไล่ให้คนต้นเรื่องวิ่งไปเอากระดาษทิชชู่และหันกลับมาคุยกับเขาด้วยภาษาอังกฤษ ขณะที่ชายหนุ่มมัวแต่ก้มหน้าก้มตาพยายามสลัดน้ำมะตูมออกจากเสื้อ ถึงแม้ว่าตอนนี้เสื้อโปโลสีขาวของเขาจะแดงไปแล้วเกือบครึ่งตัว ส่วนพนักงานสาวก็หันไปรับกระดาษทิชชู่ส่งให้เขา และขออนุญาตช่วยเขาเช็ดเสื้อ พร้อมทั้งก้มหน้าก้มตาขอโทษเขาอีกครั้ง
ต้องขอโทษคุณลูกค้าจริงๆนะคะ ลูกค้าสามารถส่งชุดซักฟรีได้เลยนะคะ และทางเราจะรับผิดชอบค่าเสียหายให้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าพักอยู่ห้องไหนคะ หญิงสาวถามเขาเป็นภาษาอังกฤษพลางหันไปขอกระดาษทิชชู่กับคนข้างๆเพื่อจดหมายเลขห้องกันลืม
โรสวิลล่า ครับ
โรสวิลล่านะคะ คู่กรณีรีบก้มหน้าก้มตาจดก่อนจะส่งกระดาษให้เด็กสาวที่ก่อเรื่อง ไหว้ขอโทษอีกครั้ง แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้คุยอะไรมากกว่านี้ ก็มีพนักงานคนใหม่เรียกผู้เจรจาเขาออกไปก่อน ชายหนุ่มได้ยินเพียงแค่ว่าหญิงสาวชื่อ ' ริณ ' เขาอดเสียดายไม่ได้ เธอทำงานได้ดีมาก ภาษาอังกฤษที่เธอใช้เธอถูกต้อง และที่สำคัญคือสำเนียงที่พูดดีมากเหมือนคนไปอยู่ต่างประเทศมานาน เขากำลังจะเอ่ยชมเธอ แต่หญิงสาวก็จากไปแล้ว แม้แต่หน้าตาเขาเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตุ
รริณพาตัวเองออกมาจากเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นเพื่อไปพบกับอีกเหตุการณ์ที่วุ่นไม่แพ้กัน เนื่องจากลูกค้าชาวจีนต้องการขอเปลี่ยนห้อง แต่สื่อสารกับพนักงงานไม่ได้แถมยังโววายเสียงดัง ทำให้รบกวนแขกคนอื่นๆหญิงสาวจึงต้องรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย โชคดีที่เธอมีเพื่อนเป็นคนจีนตอนเรียนที่สวิสฯ จึงทำให้เธอได้เรียนภาษาจีนมาบ้างเพราะคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการทำงานในโรงแรม และปัจจุบันเมื่อประเทศจีนก้าวหน้าขึ้นและกำลังจะก้าวเข้ามาเป็นประเทศมหาอำนาจอีกประเทศหนึ่ง การเรียนภาษาจีนก็ถือว่ามีประโยชน์อย่างมาก
หลังจากเหตุการณ์ยุติลงด้วยดี หญิงสาวก็ต้องไปดูงานที่แผนกบัญชีกับจัดซื้อต่อ กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยเข็มสั้นก็เลยเลขสิบสองมาแล้ว รริณตั้งใจจะเดินไปหาอะไรรองท้องที่ห้องครัวเพราะยังไม่หิวมาก ก็พลันได้ยินพนักงานพูดถึงบิลค่าอาหารของแขกห้องโรสวิลล่าหญิงสาวจึงนึกขึ้นได้ว่าเธอควรจะไปบอกกับพนักงานต้อนรับไว้ก่อนเผื่อมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่มที่หล่อนเองก็ลืมถามชื่อ แถมยังมัวแต่ก้มหน้าก้มตาช่วยเช็ดเสื้อให้เขา จนไม่ได้เห็นหน้าตากัน จำได้เพียงแต่ว่าชายหนุ่มพักอยู่ห้องโรสวิลล่า
จากความตั้งใจเดิมที่จะเดินดูรีสอร์ทพลันต้องเปลี่ยนเป็นกลับห้องพักเพื่อเปลี่ยนชุดแทน ปุณณภัทรรู้สึกว่าตัวตัวเองยังไม่คุ้นกับการที่ต้องอยู่เฉยๆ สมองเขาพาลจะคิดถึงแต่เรื่องงานตลอดเวลา ในที่สุดชายหนุ่มจึงตัดสินใจเดินไปเปิดโน๊ตบุ๊คเพื่อเช็คอีเมลล์ การสื่อสารที่พัฒนาขึ้นมากทำให้คนเราสะดวกสบายขึ้น แต่ทุกอย่างก็เหมือนเหรียญ มีสองด้าน ทั้งด้านมืดและด้านสว่าง อยู่ที่มุมมองและการเลือกใช้ของแต่ละคน ปัจจุบันกระแส Social Network กำลังมาแรง ส่งผลให้ใครบางคนลืมใส่ใจคนที่อยู่รอบข้างหรือแม้แต่คนใกล้ตัว ซึ่งสามารถพบเห็นได้ง่ายๆตามห้างทรัพสินค้าหรือร้านอาหาร บางคนนั่งทานอาหารเป็นกลุ่มใหญ่แต่ไม่มีใครคุยกันเลย ทุกคนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความลงบนโทรศัพท์มือถือแทนการหันหน้ามาคุยกัน น่าสงสารคนเหล่านั้น เพราะถ้าเทียบกับเมื่อสิบปีที่ผ่านมา ในช่วงเวลาที่เขาต้องเดินทางไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ ชายหนุ่มต้องทำทุกวิธีทางเพื่อจะติดต่อกับคนทางนี้ แต่ด้วยความสามารถในการสื่อสารสมัยนั้น ทำให้เขาต้องขาดการติดต่อกับเพื่อนหลายคน รวมใครคนนั้นที่จะอยู่ในความทรงจำของเขาตลอดไป หลังจากส่งงานผ่านทางอีกเมลล์ไปได้เพียงครึ่งเดียวก็กินเวลาไปเกือบครึ่งเช้า สุดท้ายชายหนุ่มจึงตัดปัญหาการบ้างานของตัวเองด้วยการลงไปทานอาหารกลางวัน
ปุณณภัทรเลือกโต๊ะที่อยู่ด้านนอก อากาศที่เขาใหญ่ช่วงนี้กำลังจะเริ่มหนาว ถือเป็นช่วงที่กำลังจะเข้าสู่ high season ทุกรีสอร์ทจึงต้องรีบปรับปรุงเพื่อเตรียมต้อนรับลูกค้าที่จะหลั่งไหลเข้ามาในช่วงนั้น โดยเฉพาะในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ที่นี่แถบจะกลายเป็นกรุงเทพแห่งที่สอง เนื่องจากนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวของรัฐบาลรวมถึงการพัฒนาของรีสอร์และสถานที่ท่องเที่ยวเอง โดยเฉพาะปัจจุบันร้านอาหารและรีสอร์ท ต่างก็งัดกลยุทธ์ต่างๆออกมาต่อสู้แข่งขันกัน ไม่ว่าจะเป็นการแต่งร้านสไตล์โมเดิ้น วิลเทจ หรือแต่งแต้มสีสันในสไตล์ตะวันตกเพื่อดึงดูดลูกค้า ดังนั้นแม้นักท่องเที่ยวจะมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นแต่คู่แข่งก็เพิ่มขึ้นตามด้วยเช่นกัน การแข่งขันแย่งลูกค้าจึงรุนแรงขึ้นด้วย รวมถึงนายทุนต่างๆที่เข้ามาลุกล้ำเขตพื้นที่ป่าสงวนเพื่อให้ตนเองได้ชัยภูมิที่สวยงามบนภูเขา ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ทำเพื่อผลประโยชน์ของตนเองมากกว่าประโยชน์ของแผ่นดินเกิด ชายหนุ่มเองก็เป็นนักธุรกิจคนหนึ่ง เขาก็ทำธุรกิจเพื่อหวังผลกำไรเช่นกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนโยบายของบริษัทก็ยังคงเดิมคือการพัฒนาบริษัทควบคู่ไปกับการพัฒนาชุมชนและสังคม ดังนั้นนโยบายในแต่ละปีที่ออกมาจึงมีแผนการพัฒนาร่วมกับชุมชน การส่งเสริมอาชีพ รวมถึงการปลูกป่าในพื้นที่ใกล้เคียงของโรงแรม เป็นต้น ชายหนุ่มเหม่อมองออกไป สมองของเขายังคงวนกลับไปคิดเรื่องงานที่ค้างอยู่ขณะนั่งรอบิลค่าอาหาร เขาไม่ต้องการใช้สิทธิพิเศษใดๆ
ของหวาน แทนคำขอโทษจากรีสอร์ทครับ พนักงานเสริฟวางถ้วยลูกตาลลอยแก้วลงบนโต๊ะพร้อมกับกระดาษโน๊ตเล็กๆที่เขียนด้วยตัวหนังสือภาอังกฤษน่ารักๆ ว่าเป็นการขอโทษจากทางรีสอร์ท
ใครเป็นคนจัดการ ชายหนุ่มหันไปถามพนักงาน สร้างความแปลกใจให้คนถูกถามเล็กน้อย เพราะปกติถ้าเป็นของสัมมนาคุณจากทางรีสอร์ท ลูกค้าส่วนใหญ่จะรู้สึกตื่นเต้นและกล่าวขอบคุณ แต่ยังไม่เคยมีใครเอ่ยคำถามเช่นนี้มาก่อน
เอ่อ ลูกค้าหมายถึง.. ดูเหมือนว่าลักษณะท่าทางของพนักงานที่แสดงออกมาจะทำให้คนตรงหน้าเผลอยิ้มออกมา สงสัยเขาจะดุจนเคยชิน
ผมอยากทราบชื่อคนที่สั่งลูกตาลลอยแก้วนี้ แม้จะขยายความแล้ว คนถูกถามก็ยังข้องใจอยู่ดีว่าลูกค้ารายนี้จะอยากรู้ชื่อไปทำไม หรือเขาจะเอาไปฟ้องผู้จัดการ เหมือนจะเข้าใจความคิด ชายหนุ่มตรงหน้าจึงกล่าวต่อว่า
ผมอยากจะเอ่ยชมเขากับทางผู้จัดการ
อ๋อ ครับ คุณรริณเป็นคนสั่งมาให้ครับ
แล้วเธอทำอยู่ตำแหน่งไหน ผมจะได้กล่าวชมได้ถูกคน อีกหนึ่งคำถามที่ทำให้คนฟังรู้สึกลำบากใจที่จะตอบ
ว่าไง
ครับ เธอเป็นผู้ตรวจมาจากสาขาใหญ่ที่กรุงเทพครับ
อ๋อ โอเค ขอบใจมาก จบประโยคดังกล่าวก็เป็นผลให้คนที่ถูกถามรีบก้มตัวก่อนจะหันหลังกลับไปราวกับกลัวว่าถ้ายืนอยู่ต่ออีกเพียงแค่วินาทีเดียวก็อาจจะขาดใจตายได้ แม้นลูกค้าท่านนี้จะไม่ได้ดุด่าหรือหยาบคาย แต่ก็มีลักษณะบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าน่าเกรงขาม
ปุณณภัทรทวนชื่อหญิงสาวพลางคุ้นคิด ถ้าเป็นผู้ตรวจก็ต้องเคยผ่านตาเขามาบ้าง เขารู้สึกคุ้นชื่อนี้ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกหน้าไม่ออก ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจโทรหาผู้เป็นอาซึ่งรับผิดชอบดูแลผู้ตรวจ
ครับ คุณอา ถึงได้สักพักแล้วครับ ชอบครับ อากาศดี แต่ยังไม่ได้ตรวจดูทั้งหมด ครับ ทราบครับว่ามาพักผ่อน แต่ไหนๆก็มาแล้ว อยู่ตั้งหลายวัน ทำงานไปบ้างจะได้ไม่เหงา เอ่อ ผมอยากทราบเรื่องผู้ตรวจของที่นี่ครับ คุณอาพอจะมีข้อมูลรึป่าวครับ ครับ ใช่ครับ เธอชื่อรริณ แต่ผมไม่ทราบนามสกุล ชื่อคุ้นแต่นึกยังไงก็นึกหน้าไม่ออก อ๋อ..ครับๆ จำได้ครับ เข้าใจแล้ว ยังไงคุณอาช่วยส่งข้อมูลเธอทางอีกเมลล์ให้ผลด้วยนะครับ เปล่าครับ เธอทำงานได้ดีมากจนทำให้ผมสงสัยว่าผมพลาดคนเก่งอย่างนี้ได้ยังไง ครับ โอเคครับ ขอบคุณมากครับ
ชายหนุ่มวางสายจากผู้เป็นอาไปแล้วซักพักก่อนจะตัดสินใจกลับเข้าห้องเพื่อสะสางงานที่คั่งค้างและเช็คประวัติใครบางคน
รริณ รังศิธร จบการศึกษาปริญญาตรีด้านการตลาดจากมหาวิทยาลัยชื่อดังจากอเมริกาด้วยผลการเรียนดีเยี่ยม ที่เดียวกับที่เขาเคยเรียน แต่ห่างกันหลายปี เขาน่าจะกลับเมืองไทยแล้วตอนเธอไปเรียน จากนั้นจึงขอทุนเพื่อเรียนต่อด้านการโรงแรมที่สวิสฯ หลังจากเรียนจบก็มีหลายโรงแรมที่แย่งชิงตัวเธอ สุดท้ายหญิงสาวก็ตัดสินใจทำงานให้กับโรงแรมหนึ่งที่สวิสฯ ก่อนจะบินกลับเมื่อไทยและเข้าร่วมงานกับบริษัทของเขาเมื่อต้นปีก่อน แต่ชายหนุ่มก็พลาดการสัมภาษณ์เธอ ช่วงนั้นเขาต้องบินไปติดต่องานที่ต่างประเทศ ปกติแล้วถ้าเป็นพนักงานระดับนี้ต้องผ่านการสัมภาษณ์โดยตรงกับเขาหรืออาของเขาเท่านั้น พอคิดถึงตรงนี้ชายหนุ่มรู้สึกเสียดายอย่างบอกไม่ถูก เขาถูกผู้เป็นอาฉกมือดีไปเสียแล้ว แม้จะเข้าใจดีว่าทุกคนต้องทำงานเพื่อบริษัท แต่อย่างไรเสียเขาก็ยังอยากได้มือดีมาช่วยอีกหลายงาน แถมเมื่อปลายปีที่แล้วเธอได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นแต่ก็ติดธุระจึงไม่สามารถมางานเลี้ยงปลายปีได้ นั่นจึงเป็นครั้งที่สองที่ทำให้คลาดกัน ชายหนุ่มยิ้มขำๆกับคำพูดของผู้เป็นอาที่พยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ข้อมูล คงกลัวว่าเขาจะไปแอบฉกมือดีของท่านมา
ปุณณภัทรหลับตาลงช้าๆก่อนจะค่อยๆบิดตัวไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยล้า สุดท้ายแล้วเขาก็ใช้เวลาทั้งวันไปกับการทำงาน ชายหนุ่มตัดสินใจลุกจากโต๊ะทำงานในที่สุด เมื่อเดินออกจากห้องพักก็เผอิญพบพนักงานสาวน้อยและสาวเหลือน้อยสองคนเข็นรถอุปกรณ์ทำความสะอาดผ่านหน้าห้อง เขาไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังบทสนทนา เพียงแต่ชื่อหนึ่งกำลังถูกกล่าวถึงทำให้เขาต้องหันกลับไปฟังใหม่ ชายหนุ่มนึกขันให้กับตัวเอง นี่เขาตั้งใจจะฉกลูกน้องคนเก่งของอาจารย์เขาจริงๆหรือนี่
ป้า เย็นนี้ฉันคงอิ่มจนทานข้าวไม่ลงแน่ๆเลย พนักงานสาวหันไปพูดกับผู้สูงวัย
เอ็งนี่ก็เหลือเกิน แค่คุณริณเค้าชมแค่นี้ก็หน้าบานเป็นกระด้ง แกนี่อาการเข้าขั้นแล้ว
เข้าขั้นอะไรเหรอป้า
เข้าขั้นบ้าไง นี่แกชอบผู้หญิงเหมือนกันเหรอ
ว้าย ป้านี่ พูดจาอะไร ทันสมัยนะเนี่ย รู้จักเลสบงเลสเบี้ยนด้วย ฉันไม่ได้บ้านะ แต่ป้านั่นแหละบ้า ป้าไม่ดีใจเหรอ คำชมจากคุณริณเชียวนะ ตอนที่แกเดินตรวจนะ ช้าๆ เดินดูตั้งแต่ทางเข้า เตียง ห้องน้ำ แล้วตอนโยนเหรียญลงบนเตียงนะป้าเอ้ย หัวใจฉันแทบจะหยุดเต้นแหนะ สาวน้อยพูดไปทำท่าประกอบแต่ละฉากๆไป
ถ้าเอ็งมั่นใจว่าทำได้ดีตามที่ข้าสอน เอ็งก็ไม่ต้องกลัว
โหป้า ไม่กลัวได้ไง ฉันนะป็นเด็กใหม่ แค่ป้าตรวจ ฉันก็กลัวแล้ว แล้วอีกอย่างนะ ขนาดป้าชื่นที่มีประสบการณ์มาเป็นสิบยี่สิบปียังโดนคุณริณเชือดมาแล้ว แล้วนับประสาอะไรกับช้าน ประสบการณ์ไม่ถึงหนึ่งเดือน
นังชื่นมันก็สมควรแล้ว อย่างมันต้องเจอคนจริงแบบนี้ซักครั้ง ทำงานเช้าชามเย็นชาม ประสบการ์ยี่สิบปีมันเนี่ย ข้าว่าเป็นเรื่องอู้งานซะมากกว่าละมั้ง....อ่าวเร็วเข้า มาช่วยข้าเข็นได้แล้ว ยืนเพ้ออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวก็ทำห้องไม่ทันพอดี มัวแต่ยืนคุยอยู่ตรงนี้ เคุณริรตรวจห้องจัสมินเสร็จ เดินมาเจอเอ็งทำงานไม่เสร็จ เอ็งได้รับคำชมเชยแน่
โห ป้าอ่ะ คนกำลังมีความสุข ไปก็ไป เดี๋ยวฉันจะอวดให้ทั่วเลย คอยดู
พนักงานทั้งสองเดินจากไปแล้วทิ้งให้คนแอบฟังอยู่ในภวังค์ ชายหนุ่มนึกถึงตอนฝึกงานแล้วก็ให้ขัน เขาทำงานบริหารมานานเกินไปแล้วจนลืมความตื่นเต้นและบรรยากาศเก่าๆที่เคยสัมผัสในช่วงเป็นพนักงานทำความสะอาด ปุณณภัทรเดินตามป้ายบอกทางไปเรื่อยๆเพื่อไปยังห้อง จัสมินวิลล่า เขาเดินมาทันพอดีที่ใครคนหนึ่งกำลังเดินออกมา
พี่ปูน ...... เสี้ยววินาทีหนึ่งที่เหมือนโลกของ รริณ รังศิธร หยุดหมุน เธอรอคอยเวลานี้มานานเหลือเกิน รอคอยวันที่จะได้พบเขา ชายหนุ่มตรงหน้าแทบจะไม่เปลี่ยนไปจากภาพความทรงจำของหล่อน เหมือนเป็นพี่ปูนของเธอที่อาจจะต้องขยายอีกประมาณ 1.5 เท่า สูงขึ้นกว่าเดิม ผิวคล้ำกร้านแดดเหมือนคนที่เล่นกีฬากลางแจ้งไม่เคยเปลี่ยน คิ้วคมเข้มรับกับจมูกโด่งสัน เส้นผมสีผมปลอวน้อยตามแรงลงตัดกับนัยตาสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากหนายิ้มน้อยๆ
ในที่สุดเราก็ได้เจอกันสักทีแต่ละคำที่ผ่านออกมาจากปากคนตรงหน้า เปรียบเสมือนน้ำทิพย์ที่ชะเอาความทรมานจากการรอคอยออกไปจากหัวใจของเธอ เขาจำเธอได้ พี่ชายคนนี้ไม่เคยลืมเธอเหมือนกับที่เธอไม่เคยลืมเขา
| จากคุณ |
:
Ma_Moo_Tua_Aun 
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 พ.ย. 55 19:50:54
|
|
|
|
