ความคิดเห็นที่ 1 หยิกยโสธร ...ficlet แก้เครียดของคนเขียน ลืมบอกไปเลยว่าเป็น fanfiction ของ bbc sherlock ค่ะ จริงๆเขียนจบแล้วหละ http://concuben.exteen.com/20121129/fic-bbc-sherlock-au-johnlock-complete แต่ในเมื่อที่นี่ต้องลงเป็นตอนๆก็จะลงเป็นตอนๆค่ะ (สองตอนแรกสั้นมากเลย) เป็น fanfic AU แนวตลก ไม่ใช่แนวหวาน โรแมนติกไม่ใช่แนวภาษาสวยค่ะ แล้วถ้าจะอ่านเพราะช่วยๆกันอ่านไม่ต้องก็ได้ค่ะ ขอบคุณมาก เราไม่ใช่ทรนงอะไรนะ แต่มุขในเรื่องมันเป็น meme เรื่องวงในที่ต้องดู bbc sherlock แล้วถึงจะรู้ค่ะ - - - - --   - --  - - - - ตำนานนักสืบผู้เลื่องลือ แห่ง  221 บ (ย่อมาจากชั้นบน) ถนนนักอบขนม (คือในพงศาวดารว่ามีนักมวย สู้พม่าได้อย่างแก้วกล้าชื่อนายขนมอบ หยิกเลยชอบชกมวยเพราะเป็นกีฬาพื้นบ้านของตำบลนี้) จังหวัดยโสธร หยิกยโสธร *  *   *   *  *   * "เอ็งเอ๊ยยยย ถ้าคนมันจะคู่กัน ยังไงมันก็คู่กันวันยังค่ำแหละวะ" ยายมะลิพูดจบก็เช็ดน้ำหมากแผล็บ ก่อนตำน้ำพริกต่อ "ยายไม่เข้าใจฉัน ยายก็พูดได้นี่ ..." หยิกถอนหายใจ ก่อนยกผ้าขาวม้าบนบ่ามาฟาดเปลยวนที่ผูกอยู่ใต้ถุนเรือนไปมาเพื่อไล่แมลง ก่อนลงไปนอนเอกเขนก พ่นควันยาเส้นจากมวนใบจากที่ปาก "ป่านนี้คงมีเมียหนีฉันไปแล้ว...ฉันยังไม่ได้บอกมันเลย ...ว่าข้ารักเอ็ง..  รักยิ่งกว่าควายทุกตัว รักยิ่งกว่านาทุกผืน รักยิ่งกว่าฟางทุกเส้น!!! " หยิกผุดลุกจากเปล  มาคำรามอย่างอดรนทนไม่ได้ "จะตะโกนทำม้ายยย ปล่อยวางซะบ้างเหอะลุ่ก ไปเก็บกระถินมากินกับน้ำพริกยายดีกว่า ยายมะลิไม่รู้จะปลอบยังไง คืนนี้มีงานวัด ไปดูเมียงูกัน เผื่อเอ็งจะดีขึ้นบ้างนะหยิกนะ" "ไม่เอาหละ ฉันเบื่อคนเยอะคนเเยะ" หยิกปฎิเสธไปอย่างนั้น เพราะเขารู้แก่ใจดีว่ายายทำไมจะไม่รู้ว่า ทุกครั้งที่ไปงานวัด เขาไปกับจ้อนเสมอ เขามักตะโกนว่าเบื่อ แล้วปาสาวน้อยตกน้ำดังตูม ปาบ่อยจนเจ้าของงานไม่ให้ปา ส่วนจ้อนก็จะหัวเราะ และพาเขาไปโชว์ยิงปืนเอาตุ๊กตาแทน งานวัดคราวนี้ไมมีจ้อน นอนเล่นอยู่บ้านดีกว่า " ... เออ ยาย ฉันอยากกินปลาทูทอดอะไม่ใช่ปลาทูนึ่ง" "อยากกินก็ทำเองสิวะ...ข้าไม่ใช่คนใช้เอ็งนะโว้ย" ยายมะลิตอบกลับอย่างเคย เห้อ ทำไมมันเห็นยายเป็นบ่าวไพร่เรื่อยเลย ยายก็ไม่รู้ " นิ่ หยิก...เอ็งเปรียบเข้าไปได้ไงวะ ว่ารักยิ่งกว่าควายทุกตัว รื่นหูมั้ยหนะ" ยายมะลิพูดไปก็พลางแกะปลาทูใส่จานหยิกอย่างเผลอไผล ทั้งที่เพิ่งหลวมตัวตักข้าวให้... "จะไปรู้เหรอยาย จะให้ฉันเปรียบกับอะไรหละ ฟงแฟนฉันเคยมีกับใครที่ไหน เห็นควายก็เปรียบกับควาย เห็นนาก็เปรียบกับนา เห็นฟ้าก็เปรียบกับฟ้า" หยิกหน้าหงิกงอลงมานั่งบนแคร่อย่างกระแทกกระทั้น "นี่! เอ็งหนะเคยทำไร่ไถนาเมื่อไหร่  ตัวเอ็งก็ขาวยังกะไข่ปอก แหมมม ยังจะมาเปรียบเปรียบกับนากับไร่" ยายมะลิประชดอย่างหมั่นไส้ มือเผลอหยิบแก้วจ้วงน้ำแล้วส่งให้หยิกอย่างลืมตัว หยิกไม่ตอบ เพราะเขาเบื่อจนค่อยๆล้มตัวลงนอนขดข้างจานข้าว... ณ จุดนี้ หยิกเบื่อจนนอนได้ทุกที่จริงๆ ต่อให้ต้องนอนดมกะปิในถ้วยน้ำพริกหยิกก็ไม่แคร์ "ว่าแต่เอ็งจะไม่ไปดูเมียงูจริงเหรอวะ ปีนี้เค้าว่าเด็กใหม่มาเลยนะเว้ย ผู้ชายที่ไหนก็ไปดู เอ็งไม่ไปกับเค้าหน่อยเร่ออ" ยายมะลิคะยั้นคะยอ ขณะเอาชะอมชุบน้ำพริกใส่ช้อนข้าวหยิก หยิกลุกพรวดขึ้น จนหัวไปเฉี่ยวถ้วยน้ำพริกหกเลอะแคร่ เพราะยายดันทำให้นึกถึงจ้อนอีกแล้ว "โถ่ยาย ถ้าฉันอยากดูผู้หญิงโป๊อะนะ ฉันดูในห้องจ้อนมันก็ได้ ปฏิทินน้ำมันเครื่องของมัน ฉันยังดูไม่หมดเลย" หยิกกอดอก ยายมะลิรีบพลิกถ้วย แล้วเช็ดน้ำพริกอย่างเสียดาย...ตำแทบตายกินก็ไม่ได้กิน "เออ คืนนี้ไอริณมันประกวดเทพีไม่ไปเชียร์มันหน่อยหละ...มันฝากข้ามาบอกเอ็งนา" ยายพยายามเบี่ยงเพศและเบี่ยงประเด็นของหยิก เผื่อหยิกจะมองคนที่มองมันบ้าง จะได้เป็นฝั่งเป็นฝาซักที ยายหละก็เหนื่อยเหลือเกินแล้ว... "ไม่เอา...เบื่อ.... ผู้หญิงเดินวนไปวนมา มันน่าดูตรงไหนอะยาย??" หยิกพูดพลางกลอกตานึกภาพผู้หญิงเดินวนไปมาผมฟูฟ่องทาลิปแดง แล้วค่อยๆย่อลงไหว้กรรมการ "เอ้ย อีนังจ่าอะไรนั่นก็ประกวดด้วย เอ็งอยากให้มันได้เหรอวะ" ยายมะลิค้าน ยายเกลียดจริงๆ นังตำรวจคนนี้ "ช่างมันปะไร ใครจะได้จะเสียอะไรมันไม่มีผลกับฉันทั้งนั้นแหละยาย...ให้จ่ามันได้บ้างเหอะ ไอริณมันได้ขันน้ำพานรองไปกี่ใบแล้วหละ ประกวดทำไมนักหนา" หยิกลุกขึ้นใส่รองเท้าช้างดาว แล้วเดินไปหลังบ้าน เพราะปวดฉี่กะทันหัน "เฮ้ย รถใครวะหนะ" ยายมะลิชะโงกหน้าดู เพราะรถเก๋งคันนี้ เหมือนจะมีจุดมุ่งหมายมาเทียบหน้าบ้านยาย "ใครว้าาา บีบแกซะลั่นเชียวเว้ยเฮ้ย" ยายหยีตาฝ่าแดดมองรถที่ค่อยๆชะลอ แล้วก็จอด "จ้อน!!" ยายมะลิตกใจ เพราะสับรางรถไฟไม่ทันจริงๆ หวังว่าหยิกคงยังไม่ออกมาจากบ้าน เพราะจ้อนไม่รู้เลยว่าหยิกแอบกลับมาค้างที่บ้านเลขที่ 221 ชั้นบน ...เพราะทนคิดถึงกลิ่นอายของจ้อนไม่ไหว "ยายจ๋า ฉันกำลังจะย้าย มาอยู่บ้านพักทหาร...เพราะจะมาเป็นครูฝึกทหารที่ค่ายนี้แหละจ้ะ ผลัดหน้านี่ก็จะเริ่มฝึกทหารเกณฑ์ผลัดใหม่แล้ว" จอห์นยิ้ม แม้ไม่ค่อยสดใสนักแล้วมองขึ้นไปชั้นบนของบ้าน ถึงยังไงเขาก็พร้อมที่จะใช้ชีวิตใหม่แล้ว... "ยายจ๊ะ ฉันคิดถึงยายจัง.... มาลี ลงมานี่สิ!  ไหว้ยายซะนะ...ยายจ๊ะนี่เมียฉัน...มาลี" เป็นจังหวะที่หยิกกำลังเดินออกมากินข้าวพอดี ผ้าเขาม้าที่เขากำลังจะเหวี่ยงขึ้นพาดบ่าก็หลุดมือลงพื้น เป็นภาพสโลโมชั่น... เพราะเขาเงยหน้ามาสบตาจ้อนพอดี ...จับมือ มาด้วยกัน ใส่เสื้อคู่รัก = เมีย หยิกประมวลผลอย่างไวว่อง เพราะเขาได้เรียงทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในศาลาการเปรียญทางจิตของเขาเสมอ... "จ้อน!!"หยิกเรียกเบาๆ แต่ปากคอสั่น "หยิก!!" จ้อนเสียงเบาพอกัน แต่แววตาเบิกโพลงเต้นระริกด้วยความตกใจ... ดีใจ เสียใจ คิดถึง เสียดาย อัดกันจนแน่นแล้วระเบิดแตกโพละเป็นโกโก้ครั้นช์ จากคุณ : เอาน่าคนดี๊คนดี เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 01:26:46

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 2 จ้อนมองหน้าหยิกด้วยความตกใจ เมื่อแปดเดือนที่แล้ว เขาเห็นหยิกมันตกท้องร่องแล้วน้ำพัดลงคูไปกะตาพร้อมไอ้เสือจิม วายร้ายในคราบพระเอกยี่เกขวัญใจแม่ยกสาวน้อยสาวใหญ่ที่มาจากเมืองกรุง... แล้วเขาก็ไปรดน้ำศพมันนี่หว่า! ในหัวจ้อนเต็มไปด้วยความรู้สึกและคำถามมากมาย   แต่พูดออกมาได้คำถามเดียวคือ “เอ็งกลับมาทำไมวะ” จ้อนถามหยิกอย่างหัวเสีย แฝงความรู้สึกเสียใจและผิดหวัง ที่มันทิ้งเขาให้ช้ำชอกไม่ดูดำดูดีส่งไปรษณียบัตรมาสักใบก็ไม่เคย “ก็บ้านข้าอยู่นี่” หยิกตอบกวนตีน โทษฐานทำให้เขาหัวใจเดาะ คนอกหักกำลังเสียใจ ทำอะไรก็ไม่ผิดทั้งนั้นแหละ...           “พี่คือพี่หยิกใช่มั้ยจ๊ะ” มาลีทักอย่างเขินๆเพราะหยิกทำเหมือนไม่มีเธออยู่ในซีน “พี่จ้อนพูดถึงพี่บ่อยมากเลยนะจ๊ะ รูปติดป้ายชาตะมรณะของพี่ที่หายไปจากข้างรั้ววัดก็พี่จ้อนนี่แหละจ้ะเป็นคนหยิบไป” เธอพยายามจะผูกมิตรกับชายหน้าหงิกผมหยิกไปทั้งหัวที่ผัวเธอชื่นชมและพร่ำถึงบ่อยนักหนา “หยิกนี่ .มาลี เมียข้า” มาลียิ้มแหย เพราะหยิกไม่ยิ้มตอบ แต่เธอก็ทำใจแข็งกระพุ่มมือขึ้นไหว้ แล้วหยิกก็รับไหว้ด้วยการยักคิ้วรับรู้   “เอ้า ยืนหัวโด่กันอยู่ทำไมหละ มากินน้ำกินท่ากันก่อน หยิกเว้ย เอ็งไม่เอาน้ำอุทัยทิพย์ไปรับแขกวะ...?" “อ๋ออ ไม่หละจ้ะยาย ฉันว่าจะแวะมาทักยายเท่านั้น เดี๋ยวฉันต้องรีบไปหน่วยไปดูบ้าน แล้วเดี๋ยวบ่ายๆจะไปรายงานตัวกับพวกสัสดี” จ้อนอธิบายพร้อมยิ้มให้ยาย “ฉันลาหละจ้ะยาย” สองผัวเมียไหว้ยาย แล้วก็โบกมือให้หยิก มาลีหันมาไหว้หยิก ก่อนเดินตามผัวขึ้นรถไปนั่งตรงที่นั่งคนขับ ยังขับรถไม่เป็นเหมือนเดิมสินะจ้อน มันทำให้เขานึกถึงวันคืนเก่าๆ ที่เขากับจ้อนจะนั่งสามล้อถีบไปสืบคดีทั่วตำบล เพราะจ้อนเขินที่ต้องซ้อนท้ายจักรยานเขาไปไหนต่อไหน แล้วคนก็จะชอบแซว พอสองผัวเมียขับรถลับสายตาไป หยิกทรุดตัวนั่งลงกับแคร่อย่างหมดอาลัยตายอยาก “ยายยย... มันมีเมียแล้วอะ . แล้วนี่ฉันจะอยู่ยังไง” หยิกยกมือขึ้นปาดน้ำตา ข้าวปลาก็คงไม่ได้กินแล้ว ยายมะลิรีบกอดปลอบทั้งเพราะสงสารและเสียดายข้าวสุกที่หยิกเริ่มสติหลุดโปรยลงพื้นให้ไก่กิน “เห้อ จ้อนมันคงไม่ใช่คู่เอ็งละม้างหยิกเอ๊ย เอ็งนี่ก็แปลก ผู้หญิงมาชอบเยอะแยะ มากันหัวกะไดบ้านข้าไม่เคยแห้ง ทำไมเอ็งไม่สนใจมั่งวะ ทำไมชอบไอ้ตัวผู้เหมือนเอ็งเนี่ย ผิดชาวบ้านชาวช่องเขานาลูกนา” “ที่มันมากันหัวกะไดไม่แห้ง... มันมาจ้างฉันให้สืบนั่นนี่หรอกยาย มันมาหาฉันเมื่อไหร่” ก็จริงของหยิก เพราะที่มาๆกันหนะเมียคนอื่นทั้งนั้น “แต่ความรักมันมีผิดมีถูกด้วยเหรอยาย ก็ฉันรักของฉัน .” หยิกเอาเข่าขึ้นมากอดบนแคร่ทั้งที่ยังไม่ถอดรองเท้าแต่ยายก็สงสารเกินจะตีขา “นังหม่อน นังไอริณ ที่มันไม่ยอมออกเรือนมีผัวกันสักที ก็เพราะรอเอ็งนี่แหละ ทำไมไม่ลองมองมันดูมั่งว้า นังจ่านี่นะ มันด่ามากๆก็จับมันทำเมียสักทีสองทีซิวะ ขี้คร้านจะพี่จ๊ะพี่จ๋า ..." "โถ่ยาย หัวฉันหยิกเป็นรังนกแล้วยังจะหาเหามาใส่ให้ฉันอีกเหรอ...จ่ามันก็มีผัวนะ ถึงจะไม่เป็นตัวเป็นตนก็เหอะ" หยิกแก้ยังกะถ้าจ่าไม่มีผัวหยิกจะจีบ... “เอ้า เฮ้ย ใครมาอีกแล้ววะน่ะ” ยายมองไปทางรถอีแต๋นที่กำลังแล่นมาเทียบหน้าบ้านยาย “แหมวันนี้บ้านข้าขายดีจังเว้ย” พอรถจอด ทั้งยายหลานก็เห็นว่าใครลงมา “นี่เอ็งทำอีท่าไหนให้คนเขารู้กันทั้งบางแล้ววะ ว่าเอ็งอยู่ที่นี่” ไม้บ่นน้องชายตัวดีทันทีที่ลงจากรถประจำตำแหน่งกำนัน ปีนี้ไม่ได้ลาศึกษาต่อ ป โท ป เอก เมืองนอกเหมือนคราวก่อนๆนะ จะได้ผลัดทหารได้ . ทำความดีปราบเสือจิมก็ไม่ได้ช่วยอะไร “ไอ้จ้อนมันรู้คนเดียว ฉันบอกใครที่ไหนหละ” หยิกแก้ “คนเดียวที่ไหน เมียมันมาด้วย เอ็งไม่กำชับมันวะว่าห้ามบอกใคร ตอนนี้ไปเล่าจนคนรู้ทั้งตลาดแล้วว่าเอ็งกลับมา ผลัดหน้านี้เอ็งต้องไปจับใบดำใบแดงแล้วนะ ผลัดมาหลายปีแล้ว” “พี่ไม่ยัดเงินสัสดีให้ฉันหละ .ถ้าฉันได้หมายเรียกจริงๆ อย่ามาขอให้ฉันช่วยทำอะไรให้อีกเลยนะ” “แล้วกันวะหยิก หลวงเค้าอุตส่าห์ให้แหนบทองข้ามานะ จะมาทำผิดกฎหมายซะเองได้ยังไง แค่ให้เอ็งผลัดทหารไปเรื่อยๆจนแก่ปูนนี้ ข้าก็อายจะแย่อยู่แล้ว” ไม้ให้เหตุผล “เอ็งจะนอนขวางโลกอยู่อย่างงี้ไปถึงเมื่อไหร่วะหยิก .เมียก็ไม่ยอมมี ทหารก็ไม่ไปเกณฑ์ บวชก็ไม่ยอมบวช นี่รู้มั้ยว่าแม่กลุ้ม .แล้วอย่าลืมนะถ้าเอ็งไม่ปูด ปีนี้เอ็งก็แอบผลัดต่อได้” หยิกไม่มีอะไรจะพูดต่อได้แต่มองพี่ชายอย่างอาฆาตจนพี่กำนันไม้เดินควงร่มขึ้นรถไปโดยไม่ลายายสักคำ “เอาร่มมั้ย ธนาคารมันแถมข้ามา หน้าฝนแล้วนะเว้ยหยิก ยืดอกพกร่มซะมั่ง” “ฉันเห็นพี่ควงร่มธนาคารมาตั้งแต่หน้าแล้งโน่นแล้ว จะมายืดอกพกร่มอะไร ไม่เอาหละ ฉันชอบใส่เสื้อกันฝน” หยิกขอให้ได้ค้าน แต่ก็จริงที่ว่ามันชอบใส่เสื้อกันฝนยาวๆมากกว่า กำนันไม้ยักไหล่ แล้วขับรถออกไป แต่ยายก็เห็นว่าทั้งที่เรื่องเกณฑ์ทหารของมันก็ไม่ได้เกิดเพราะพี่ชาย ยายมะลิจึงต้องเตือนหยิกเบาๆ “เมื่อไหร่เอ็งจะเลิกเกลียดพี่ซะทีว้า พี่ไม้เอ็งหวังดีนะเว้ย"   หยิกหน้าบูด “ยายเข้าข้างคนอื่นอีกแล้วนะ” “ก็พี่เอ็งเขาทำตามหน้าที่” “ที่นังจ่ามันจับยายตอนไปเล่นไพ่ ก็ทำตามหน้าที่เหมือนกันแหละ ทำไมยายเกลียดได้หละ”  “เอ้ย ยายเกลียดมันเพราะมันชอบว่าเอ็งเพี้ยนต่างหากหละ”  “ .ยายรักเอ็งนา ยายเป็นห่วงเอ๊งง” ยายมะลิแก้ต่าง ตอนมื้อค่ำ วันเข้าพรรษาห้าปีที่แล้ว หยิกวิ่งหนีพ่อเข้ามาในบ้านยายไปชนต้นผ้าป่าจนกระเด็นกระดอนของในถังตกกระจาย ..แบงค์ไปทาง ชะนีไปทาง เพราะไม้ดันไปฟ้องพ่อหลังจับได้ว่าหยิกดมกาว .พ่อเลยเอาไม้ตะพดมาไล่ตีหยิก...หลังจากนั้นก็เลิกญาติดีกับพี่ไม้แล้วหยิกกับยายก็เริ่มสนิทกัน “พ่อเอ็งก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา ส่งเอ็งไปร่ำไปเรียนถึงแคมบิด” “พ่อส่งที่ไหน ฉันสอบชิงทุนได้ต่างหาก”   “เออ นั่นแหละน่า ใครมันจะไปคิดว่าลูกชายฉลาดๆจะติดกาววะ”   “ก็มันหอมดีนี่ยาย”   หยิกล้มตัวลงนอนสะบัดสะบิ้งอย่างหงุดหงิด “แต่ยังไงก็เหอะ คืนนี้ฉันก็ไม่ไปหรอกงานวัดหนะ ขี้เกียจไปเห็นจ้อนกับเมียมัน”  หยิกดีดดิ้นเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นนั่งหน้าบุ้ยอุ้มไก่แจ้ที่กินข้าวสุกอยู่ใกล้ๆขึ้นมาลูบเล่น ไก่อิ่มแล้วรู้สึกดีที่หยิกเล่นด้วยเลยเผลอขี้ออกมา .ยายก็ได้แต่จนใจ แต่เอาเหอะ เพราะยังไงยายก็ต้องล้างแคร่ตั้งแต่มันเอาตีนขึ้นมาแล้ว "ยายๆ คืนนี้ฉันไม่ได้ไปไหนอะ ...ทำแกงไก่ให้ฉันกินหน่อยนะ.." หยิกพูดพลางลูบไก่อย่างแผ่วเบาด้วยความเอ็นดู "อยากกินก็ทำเองสิวะ...ข้าก็อยากไปเปรี้ยวของข้ามั่ง...บอกแล้วว่าข้าไม่ใช่ คี่ข้าเอ็งนะโว่ย" แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 55 01:41:33 จากคุณ : เอาน่าคนดี๊คนดี เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 01:27:52