ความคิดเห็นที่ 1 เจ๊รานีมองเตยหอมอย่างใช้ความคิด “ในเมื่อสิงไม่ได้ เราก็ต้อง...” “ต้องอะไรเจ๊?” “ดลจิตดลใจ” เจ๊รานีตอบ “ดลจิตดลใจ?” “ย่ะ ดลจิตดลใจ ให้น้องสาวหล่อน เปลี่ยนความคิดแล้วก็ลงประกวด นางนพนาศแข่งกับยายมดดูมนี่ให้ได้” “เจ๊ทำได้เหรอ ดลจิตดลใจเนี่ย?” “อ้าวๆๆๆ ...นี่ใครๆ นี่เจ๊รานีสุดสวย รวยเสน่ห์ ผู้มากความสามารถและประสบการณ์อันช่ำชองนะยะ” ลูกไม้ยิ้มแป้น “ถ้าอย่างนั้น จะช้าอยู่ใยล่ะเจ๊ จัดไปอย่าให้เสีย” “โอ๊ะ เค ...จัดไปวัยรุ่น รามี่สไตล์จัดให้ได้อยู่แล้ว” เจ๊รานีฟิตเต็มที่ ต่อตวงยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่อยากจะให้เตยหอมเข้าประกวดนางนพมาศง่ายๆ ยังพยายามพูดต่อไปเรื่อยๆ จนมดแดงนึกหมั่นไส้ ไม่รู้จะอะไรกันนักหนา จะชวนมาประกวดให้เป็นคู่แข่งกับเธอทำไมกัน... “ว่ายังไงจ๊ะน้องเตย พี่ต่อรอคำตอยอยู่นะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ชนะก็ได้เงินรางวัล สามหมื่นเอามาใช่เล่นๆ ไม่ชนะก็ถือว่าลงประกวดโชว์ความงาม ให้โลกได้รับรู้นะจ๊ะน้องเตย คนสวยๆ มีดี อย่าเก็บไว้ดูคนเดียวรู้ไหมจ๊ะ มันเสียของ เอ๊ยมันน่าเสียดายจ้ะ” “ไดเงินรางวัล ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย” ลูกไม้นึกบางอย่างออก “เอื้องฟ้า... เงินสามหมื่นนั่น ถ้าเอื้องฟ้าได้ไปก็คงจะดีสินะ” เธอนึกไปถึงเพื่อนสนิท อย่างเอื้องฟ้า เงินสามหมื่นสำหับคนอื่นมันอาจจะไม่มากสักเท่าไร แต่สำหรับเอื้องฟ้า มันจะสามารถสร้างประโยชน์ให้กับครอบครัวของเอื้องฟ้าได้เป็นอย่างมาเลยทีเดียว “นี่หล่อนเปลี่ยนใจ ไม่ให้หนูเตยลงประกวดแล้วเหอรยะ ยายลูกโลก?” “เปล่าหรอกเจ๊ ฉันอยากให้เตยประกวดเพราะหมั่นไส้ยายมดแดง แต่ฉันอยากให้เอื้องฟ้ามาประกวดเพราะ ฉันอยากให้เอื้องฟ้าได้เงินรางวัล” “แล้วไงยะ หล่อนจะไปบอกแม่เอื้องฟ้าเขายังไง ?” เจ๊รานีถาม ลูกไม้มองขวับไปที่ปราการ “ฉันนึกออกแล้วล่ะเจ๊ ว่าจะไปบอกเอื้องฟ้าได้ยังไง” พูดจบลูกไม้เธอก็หายวับ ไปยืนอยู่ตรงหน้าปราการในระยะประชิด ปราการสะดุ้งโหยงเกือบหลุดปากร้อง  ‘เฮ้ย’ ออกไปดีที่ยั้งปากเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเขาได้หลายเป็นเป้าสายตาให้คนทั้งบ้านแน่ๆ “นายป้อมยาม นายต้องไปบอกเอื้องฟ้าให้ลงประกวดนางนพมาศ ฉันอยากให้เอื้องฟ้าได้เงินรางวัล สามหมื่น นายเข้าใจที่ฉันพูดไหม?” เธอบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ปราการส่ายหน้า “ถ้านายไม่เข้าใจ ฉันจะหลอกนาย เอาให้ยิ่งกว่าลอยหน้าลอยตาแบบเมื่อกี้นี้อีก นายจะเอาแบนั้นใช่ไหม?”  ลูกไม้หลิ่วตามองให้รู้ว่าเธอเอาจริง ปราการกลืนน้ำลายดังเอื๊อก คิดถึงภาพยืดคอยาวของเธอเมื่อครู่ แล้วก็ยังใจคว่ำคะมำหายอยู่ไม่คลาย “ว่าไง ฉันมีทางเลือกให้นาย สองทาง ทางที่หนึ่ง นายต้องไปบอกเอื้องฟ้า และทางที่สอง นายก็ต้องไปบอกเอื้องฟ้า นายจะเลือกทางไหน?” เธอยักคิ้วให้เขา ปราการถามลูกไม้ด้วยสายตา ว่าไอ้ทางเลือกทั้งสองทางนี้มันมีอะไรที่แตกต่างกันตรงไหน จะเลือกทางไหนก็ต้องทำตามคำสั่งของเธอทั้งนั้น “ไม่เลือกฉันหลอกนะ...” ปราการรีบพยักหน้ารับแบบไม่ต้องคิดอะไรอีก “ก็แค่เนี้ย ทำลีลาอยู่ได้” “นี่ ยายลูกกะทกรก ไปขู่ป้อมสุดหล่อเขาแบบนั้นได้ยังไงยะ” ลูกไม้ยักไหล่ ไม่รู่ไม่สน “เถอะน่าเจ๊ ฉันว่าตอนนี้เจ๊จัดการดลจิตดลใจ ให้เตยมันยอมลงประกวดได้แล้วล่ะ ฉันหมั่นไส้ยายมดแดงจะแย่อยู่แล้ว” มดแดงชักจะขัดใจ ที่ต่อตวงเอาแต่พูดให้เตยหอมลงประกวด “ว่ายังไงล่ะเตย จะประกวดหรือไม่ประกวดก็ยืนยันมาสักทีสิ” มดแดงเร่งเร้า “ฉันมะ...” เตยหอมอ้าปากจะพูดว่าจะไม่ประกวด แต่คำพูดก็ต้องหยุดชะงักด้วยฝีมือของเจ๊รานี ที่เป่าคาถาใส่เตยหอมได้อย่างทันท่วงที่   “หนูเตย บอกยายมดดูมนี่ไปว่าจะลงประกวด แล้วก็จะเขี่ยยายมดดูมนี่ให้ตกเวทีไปเลย บอกเลยจ้ะบอกเลย” เจ๊รานีกระซิบบอกที่ข้างหูเตยหอม แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 55 10:24:44 จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:30:52

ความคิดเห็นที่ 2 “ฉัน...ฉันอะไรก็พูดมาสิเตย” มดแดงรองฟังคำตอบ “ฉันจะลงประกวด นางนพมาศ แล้วก็จะเขี่ยเธอตกจากเวทีให้ได้ยายมดดูม”  เตยหอมตกใจรีบยกมือปิดปากตัวเอง ไม่รู้ว่าพูดแบบเมื่อกี้ออกไปได้ยังไง “อะไรนะ!” มดแดงแถบจะไม่เชื่อหู “เขาบอกว่า เขาจะประกวดนางนพมาศ แล้วก็จะเขี่ยคุณมดดูม เอ๊ย คุณมดแดงตกจากเวทีให้ได้ค่ะ” แม่สาวสาช่วยพูดย้ำให้ “มันต้องให้ได้แบบนี่สิจ๊ะน้องเตย” ต่อตวงปรบมือถูกใจ  ส่วนเตยหอมยังนั่งงง ทบทวนคำพูดของตัวเองอยู่ เธอตั้งใจจะพูดอีกอย่าง แล้วทำไมถึงได้พูดอีกอย่างออกไปเสียได้ “นี่เราพูดออกไปได้ยังไง?” เธอเปรยกับตัวเองเบาๆ สุดเขตต์หันไปสะกิดปราการ หลังจากที่ยืนดูเหตุการณ์ เงียบๆมาพักใหญ่... “ไอ้ป้อม” “ว่าไง?” “ฉันว่าคุณแฝดเตยท่าทางแปลกๆ ตอนแรกยืนยันเสียหนักแน่น ว่าจะไม่ลงประกวด แต่ไม่รู้เมื่อกี้อะไรดลจิตดลใจให้ตอบตกลงไปซะอย่างนั้น แกไม่แปลกใจ หรือสงสัยอะไรบ้างเหรอวะ” “ไม่” “ทำไมวะ มันน่าแปลกออก แกทำเหมือนรู้อย่านั้นแหล่ะว่าเป็นเพราะอะไร” “ก็เป็นฝีมือของเจ๊ระ...เอ้อ...เอ่อฉัน ฉันจะไปรู้ไดยังไงวะ ฉันก็ยืนอยู่กับแกตรงนี้” ปราการเกือบจะหลุดปากว่าเป็นฝีมือของเจ๊รานี “อะไรเจ๊ๆ เมื่อกี้ฉันได้ยินแกพูดแว่วๆ” สุดเขตต์ถามเพื่อน “เปล๊า ฉันไม่ได้พูดอะไรเล้ย ฉันบอกว่าฉันไม่รู้ก็เท่านั้นเอง” ลูกไม้ยืนยิ้มสมใจที่ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนการ ที่เธอและเจ๊รานีได้คิดเอาไว้ แค่นึกก็อยากจะให้ถึงวันลอยกระทงมันเสียตอนนี้เลยจริงๆเชียว “เท่านี้ก็เรียบร้อย คราวนี้ก็เหลือแค่ให้นายป้อมยามไปบอกเอื้องฟ้าให้มาสมัครประกวด เอื้องฟ้าต้องทำได้แน่” เธอบอกอย่างมั่นอกมั่นใจ “ทำไมหล่อนถึงได้มั่นใจนักล่ะยะ?” “ยิ่งกว่ามั่นใจอีกนะเจ๊ เอื้องฟ้าเป็นคนสวย เคยเป็นตัวแทนโรงเรียนประกวดมาแล้วหลายเวที ไม่ว่าจะนางสงกานต์ หรือนางนพมาศ แล้วก็ชนะเลิศทุกครั้งเสียด้วย คราวนี้เอื้องฟ้าก็ต้องทำได้สิ เอื้องฟ้าต้องขว้าเงินรางวัลได้อย่างแน่นอน ” “ถ้าหล่อนมั่นใจ เจ๊ก็ไม่มีปัญหา ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน เอ๊ะๆเดี๋ยวนะยะ” “มีอะไรเหรอจ๊ะเจ๊?” “ถ้าแม่เอื้องฟ้า ชนะแล้วน้องหล่อนล่ะยะ ยายลูกแมลงทับ?” “เตยน่ะเหรอ...ฉันก็จะให้เตยเขี่ยยายมดแดงให้กระเดนลงเวทีไงล่ะเจ๊ ฉันหมั่นไส้มานานแล้ว คิดว่าตัวเองสวยอยู่คนเดียวหรือไง ฉันจะทำให้ยายมดแดงมันรู้ไงเจ๊ว่าความพ่ายแพ้ มันเป็นยังไง” ลูกไม้ยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกไปถึงตอนที่มดแดงต้องโดนดีดลงมาจากเวที แถมยังชวดทุกรางวัล ไม่ได้อะไรสักอย่าง มันคงจะสะใจพิลึก “ยายเตย อะไรเข้าสิงเธอหรือเปล่าฮะ ถึงได้เปลี่ยนใจจะลงประกวดแข่งกับฉัน” มดแดงกระซิบถามรอดไรฟันอย่างเบาที่สุด  เตยหอมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอมันคืออะไรกันแน่ “หึ... ยายมดคันไฟคราวนี้ เธอได้หน้าแตกแน่ๆ แถมแตกครั้งใหญ่ ท่ามกลางประชาชนเกือบทั้งตำบลอีกด้วย ฮ้าๆๆ” ลูกไม้หัวเราะร่า เมื่อธุระทุกอย่างเป็นอันเสร็จสมบรูณ์ กำนันพันทีจึงขอตัวกลับบ้านในทันที... “ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะ แม่ราศี จะค่ำแล้วฝนฟ้าก็ยังตกไม่เลิก เดี๋ยวจะขับรถลำบาก” “จ้ะกำนัน” “ป้อมขา งั้นมดแดงกลับบ้านก่อนนะคะ” มดแดงบอกปราการเสียงหวาน “จ้ะ” ปราการตอบสั้นๆ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:31:49

ความคิดเห็นที่ 3 เอาไว้เราค่อยเจอกัน วันงานลอยกระทงที่วัดนะคะ ป้อมขาอย่าลืมเชียร์มดแดงนะ...อ้อ แล้วป้อมขาก็ต้องรอลอยกระทงกับมดแดงด้วยนะ หลังจากที่มดแดงรับตำแหน่งนางนพมาศเรียบร้อยแล้วเราจะไปลอยกระทงด้วยกันตกลงตามนี้นะคะป้อม” มดแดงชวนหน้าเฉย “หน็อยแน่ะ ยายมดดูม ออกตัวแรงส์ นะยะหล่อน ยังไม่ทันจะประกวด แต่ดันรู้ล่วงหน้าซะแล้ว ว่าจะได้รับตำแหน่ง ผู้หญิงอาไร้ ทั้งขี้ตู่ ทั้งหน้าไม่อาย ชิ...” เจ๊รานีบ่นอุบอิบ ความหมั่นไส้ที่มีอยู่แล้ว ก็เพิ่มขึ้นมาอีกในทันทีทันใด “นั่นสิเจ๊ ถ้างั้น ก่อนที่ยายมดแดงจะกลับบ้านเรามาจัดของขวัญรับตำแหน่งตกรอบ ให้ยายมดแดงกันดีว่าไหมเจ๊” เธอหันไปชวนเจ๊รานี “เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งยะ ยายลูกบิด” ปราการทำหน้าไม่ถูก เมื่อเห็นลูกไม้กับเจ๊รานีกำลังจะทำอะไรบางอย่าง ที่เขาคิดว่าเขาน่าจะเดาไม่ผิดว่ามันคืออะไร... “ว่ายังไงคะป้อมขา ตกลงลอยกระทงกับมดแดงนะ” “คือเราว่า ให้ถึงวันนั้นแล้วค่อยว่ากันนะมดแดง แต่ตอนนี้เราว่ามดแดงกลับบ้านเถอะนะ เชื่อเรา” ปราการเตือนเธอกลายๆ “ไม่... ป้อมต้องรับปากมดแดงมาก่อนสิ นะป้อม ไปลอยกระ...” คำพูดของมดแดงขาดห้วง น๊อกไปกลางอากาศ เมื่อหันไปมองปราการอีกที แล้วตาเธอก็เหลือบไปเห็นบางอย่างที่กำลังเกาะอยู่บนหลังของเขา เธอเห็นเป็นผู้หญิงหน้าตาสะสวย สวมใส่ชุดไทยสีเขียว กำลังเกาะอยู่บนหลังของปราการ และส่งยิ้มหวานมาให้ มดแดงยิ้มตอบกลับไป แล้วเธอก็ต้องอ้าปากหวอ เมื่อหน้าตาอันแสนสวยงามและร่างกายนั้น ค่อยๆเปลี่ยนสภาพเป็นโครงกระดูก เอียงคอซ้ายขวา แถมด้วยโบกมือไปมาและทำท่า ซารางเฮโยให้เธออีกต่างหาก  มดแดงขยี้ตาตัวเองเป็นการใหญ่ แต่ไม่ว่าจะดูยังไง ภาพโครงกระดูกใส่ชุดไทยสีเขียวที่เกาะอยู่บนหลังของปราการ ก็ยังอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง มดแดงขาสั่นดิกๆ อยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก  ส่วนต่อตวงก็หันมาคุยกับเตยหอม ... “พี่ต่อกลับก่อนนะจ๊ะน้องเตยหอม เอาไว้เจอกันวันลอยกระทง แล้วพี่ต่อจะไปเชียร์ให้ติดขอบเวทีเลยจ้ะ น้องเตยหะ...” ต่อตวงสะบัดศีรษะไปมา หันหน้าไปมองทางอื่น แล้วก็หันกลับมาทางเตยหอมอีกครั้ง  “เราตาฝาดเหรอวะเนี่ย” ต่อตวงงงเป็นไก่ตาแตกที่อยู่ๆ ก็เห็นว่ามีเตยหอมสองคน ต่อตวงมองหน้าเตยหอมทั้งสองคนสลับกันไปมา “นี่น้องเตย คนนี้ก็น้องเตย อะ อะไรวะเนี่ย!” “แล้วพี่ต่อคิดว่า เตยหอมตัวจริง คือคนไหนกันละจ๊ะ” เตยหอมตัวปลอมเอ่ยถาม ไม่ต้องรอให้ต่อตวงตอบ ใบหน้าสวยงามน่ารักสดใส ก็เปลี่ยนเป็นหน้าเละตุ้มเป๊ะ เลือดไหลโชกเต็มหน้า แถมด้วยหนอนตัวใหญ่เบ้งกำลังชอนไชจนเห็นไปถึงกระดูก ดวงตาปูดโปนกระเดนออกจากเบ้า ตกลงมาที่พื้น กลิ้งหลุนๆ ไปหยุดอยู่ที่เท้าของต่อตวง ต่อตัวยืนตัวแข็งก้มลงมองลูกตานั้นตาปริบๆ “พี่ต่อจ๋า... ช่วยหยิบลูกตาให้ฉันหน่อยได้ไหมจ๊ะ” เสียงช้าเนิบนาบเอ่ยขึ้น “หยะ หยะ หยิบเองสิจ๊ะ ...อยู่ไม่ได้แล้วโว้ย ผะ ผะ ผะ ผี ผีหลอก!!!”  ต่อตวงตะโกนลั่น สองพี่น้องกระโดดกอดกันกลมดิ๊ก “กรี๊ด...ผีหลอก พี่ต่อ ช่วยด้วย ผี ผีโครงกระดูกมันหลอกฉัน มันเกาะอยู่ที่หลังป้อมขา ผีโครงกระดูกใส่ชุดไทยสีเขียว ฮือๆๆ” “ผี ผีน้องลูกไม้ก็หลอกพี่เหมือนกัน หน้าเละตุ้มเป๊ะเลย มีหนอนด้วย ลูกตายังกลิ้งอยู่ที่พื้นอยู่เลย” ต่อตวงพูดเสียงสั่น กำนันพันที มองลูกสาวและลูกชายด้วยความงุนงง ราศี เตยหอม สุดเขตต์ ก็งงกับท่าทีของคนทั้งคู่เช่นกัน เว้นก็แต่ปราการ ที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ตั้งแต่ที่เจ๊รานีมาเกาะอยู่บนหลังของเขา “มดแดง ต่อ นี่เอ็งสองคนเป็นอะไรไปฮะ เป็นอะไรกัน” กำนันพันทีส่งเสียงถามลูกทั้งสองคน “ผี พ่อ ผีหลอกผม” “ใช่พ่อ ผี โครงกระดูกมันหลอกฉัน โบกมือทำท่าซารางเฮโยให้ฉันด้วยอะพ่อ ฮือๆๆ” “ผะ ผะ ผะ ผี อีกแล้วเหรอคะคุณมดแดง” แม่สาวสาถามเสียงสั่น “เหลวไหลน่านังสา ผี เผลอที่ไหน กลัวไม่เข้าเรื่อง ไอ้หอย ไอ้แครง เอ็งสองคนเห็นอะไรหรือเปล่าวะ” กำนันพันทีหันไปถามลูกน้องคนสนิท ไอ้หอยไอ้แครงส่ายหน้าดิก มันตอบคำถามพร้อมกัน “ไม่เห็นครับพ่อกำนัน” จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:33:07

ความคิดเห็นที่ 4 “เฮ้ย ไอ้ป้อม สองพี่น้องคู่นั้นเขาเป็นอะไรกันมากหรือเปล่าวะ”  สุดเขตต์มองทั้งสองแบบไม่เข้าใจอาการ “แกอย่าสนใจเลย ก็แค่คนกลัวผี” ปราการบอกขำๆ “นี่แกจะบอกฉันว่า สองพี่น้องต่อ มดแดงเขาเห็นผีจริงๆอย่างนั้นหรือวะ?” ปราการ แต่ยิ้มเจื่อนๆส่งไปให้ญาติลูกพี่ลูกน้อง ทั้งๆที่ตัวเขาเองนั้นเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแบบไม่พลาดสักชอต “ผมไม่อยู่แล้วนะพ่อ ผมหลอน” ต่อตวงมองซ้ายมองขวาเลิกลัก “ฉันก็ไปแล้วนะพ่อ ที่เนี่ย ผีเยอะเป็นบ้าเลย เลี้ยงเอาไว้หรือไงก็ไม่รู้ ฉันอยู่ไม่ได้แล้วพ่อ ฉันไปแล้ว...” พอพูดจบ สองพี่น้องก็วิ่งแนบดั่งติดจรวจ ออกจากบ้านเตยหอมไปแบบไม่กลัวเปียกฝน เพราะไม่อยากจะอยู่ที่บ้านหลังนี้อีกแม้แต่วินาทีเดียว  ลูกไม้ยืนหัวเราะทั้งคู่ด้วยความสมใจ“ ฮ้าๆๆ ไอ้พี่ต่อแตน สมน้ำหน้าโดนซะบ้างสะใจฉันจริงๆ” “ยายมดดูมก็เหมือนกัน วิ่งจู๊ดไปเลย โฮะๆๆ สะใจเจ๊เหมือนกัน” สองผีสาวดูโอ้ ตีมือกันเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จ ที่สามารถแกล้งสองพี่น้อง ให้เปิดแนบกลับบ้านไปเสียได้ ต่อตวงกำพระเครื่องที่คออย่างแน่นหนา นั่งมองรอบๆตัวไปมาเกรงว่าผี ที่เจอมาหมาดๆจะตามมารุกรานหลอกถึงที่บ้าน... “ จริงๆนะพ่อผมเห็นผียายลูกไม้กับตาเลยนะพ่อ  มันมายืนอยู่ข้างๆน้องเตยหอม ตอนแรกผมก็นึกว่าผมตาฝาด แต่พอมองชัดๆอีกที มันไม่ใช่อะพ่อ จากหน้าตาสวยๆ แต่แป๊บเดียวเท่านั้นแหล่ะ หน้าตาก็เปลี่ยนเป็นหน้าผี เละตุ้มแป๊ะอย่างกับซากศพ แถมลูกตายังหลุดจากเบ้า ตกลงพื้นแล้วก็กลิ้งมาหยุดอยู่ที่เท้าผมอะพ่อ มันยังบอกผมอีกว่า ให้ผมช่วยเก็บลูกตาให้มันหน่อย”  ต่อตวงเล่าเป็นฉากๆ “ฉะ ฉันก็เหมือนกันนะพ่อ พอหันไปหาป้อมขาอีกที ฉันก็เห็น... เห็นผีผู้หญิงใส่ชุดไทยสีเขียวมันขี่คอป้อมอยู่ แล้วเนื้อหนังมังสามันก็หายไป เหลือแต่หัวกะโหลกกับโครงกระดูก แถมมันยังโบกมือทำท่าซารางเฮโยให้ฉันด้วยนะพ่อ ทั้งน่าเกลียดน่ากลัว อี๋” มดแดงเล่าไปสยองขวัญไป “ผีชุดไทยสีเขียวเหรอคะคุณมดแดง?”แม่สาวสาเอ่ยถาม “มันต้องเป็นตัวเดียวกับที่มาตามหลอกเราที่วัด แน่ๆเลยค่ะ ที่มันทำลิ้นยาว หลอกสา กับคุณมดแดงไงคะ”  สาจำได้ในทันที มดแดงคิดตาม “เออ ...ใช่จริงๆด้วย ...เป็นไงล่ะพี่ต่อ หาว่าฉันไร้สาระ ใครก็ไม่รู้บอกว่าผีไม่มีในโลก พอมาเจอกับตัวเห็นกับตา รู้สึกยังไงบ้างล่ะ วิ่งหนีไปขึ้นรถก่อนฉันซะอีก” กำนันพันที ลูบคางอย่างใช้ความคิด“สงสัยว่างานนี้ ต้องอาจารย์ทองหลาง ถึงจะเอาอยู่” “ฮะ! ไอ้หมอผีหน้าหื่นนั่นอีกแล้วเหรอพ่อ ไม่มีคนอื่นแล้วหรือไง บอกตามตรงฉันไม่เคยชอบหน้ามันเลย โดยเฉพาะสายตาเวลาที่มันมองฉัน อย่างกับมันจะกินฉันเข้าไปทั้งตัวอะพ่อ”  แค่นึกถึง มดแดงก็สยองยิ่งกว่าตอนเห็นผีเสียอีก “บ๊ะ นังมดแดง หรือเอ็งจะพรมน้ำมนต์ปราบผีด้วยตัวเอง ...เชื่อพ่อสิ ว่าอาจารย์ทองหลางช่วยเราได้” กำนันพันทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ถ้าอย่างนั้น ก็แล้วแต่พ่อก็แล้วกัน แต่พ่ออย่าให้ไอ้หมอผีนั่น มันมายุ่งวุ่นวายกับฉันเป็นอันขาดฉันขยะแขยง ฉันไปล่ะ...นังสา ขึ้นไปอยู่บนห้องเป็นเพื่อนฉัน แล้วคืนนี้ แกก็ต้องมานอนกับฉันด้วย เข้าใจมั๊ย?” “เข้าใจค่า...คุณมดแดง” แม่สาวสารับคำ แล้วสองนายบ่าว ก็รีบเดินดุ่ยๆขึ้นไปบนห้องทันที ไม่อยากจะหลอนคิดถึงภาพผีหลอกผีหลอนเมื่อกี้นี้อีก “พ่อ แล้วพ่อเรื่องผี ให้ไอ้อาจารย์นั่นจัดการ แล้วเรื่องงานพ่อจะเอายังไงต่อไป? ” ต่อตวงเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ เมื่อเห็นว่าน้องสาวออกไปจากตรงนั้นแล้ว “เราจะจัดการทุกอย่างในวันงานลอยกระทง” กำนันพันทีบอกเสียงเข้ม         “วันลอยกระทง คนพลุกพล่านจะตาย มันจะไม่เสี่ยงตำรวจไปหน่อยเหรอพ่อ?” จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:34:42

ความคิดเห็นที่ 5         “คนเยอะสิวะยิ่งดี ยิ่งคนมันแห่มางานกันมากเท่าไรมันก็จะสามารถเบี่ยงเบนความสนใจพวกตำรวจได้มากเท่านั้น เวลาเราจะทำอะไร มันก็ไม่มีใครมาสนใจเรา มันก็ต้อง ไปสนุกกับงานในวัดสิวะ คราวนี้เราก็ทางสะดวก”         “ก็จริงของพ่อ” ต่อตวงพยักหน้าเห็นด้วย “เอ่อ...พ่อ แล้วเรื่องไอ้เหล็ก ล่ะพ่อ จนป่านนี้แล้วเรายังหาตัวมันไม่เจอ แล้วถ้ามันปากโป้ง ไปบอกเรื่องเรากับตำรวจ เราจะทำยังไง?”         “มันจะไม่ทำแบบนั้นแน่ ตราบใดที่ลูกเมียของมัน ยังอยู่ที่นี่ มันรู้ดี ถ้าความลับรั่วออกไปถึงหูตำรวจ ลูกเมียมันจะเป็นยังไง” กำนันพันทีเอ่ยเสียงขุ่น         “พ่อจะทำอะไร?”         “คนตายพูดไม่ได้ เอ็งจำไว้นะไอ้ต่อ”         “ไม่นะพ่อ พ่ออย่าทำอะไรเอื้องฟ้ากับแม่เขานะ เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”         “พ่อบอกเอ็งแล้วใช่ไหม ริจะทำงานใหญ่ อย่าใจอ่อนกับแค่เรื่องผู้หญิงเพียงคนเดียว...” ต่อตวงนิ่งเงียบ “ไอ้ต่อ ทำไมนะ แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียว เอ็งถึงอาลัยอาวรณ์มันนัก จนป่านนี้แล้วทำไมถึงไม่ยอมตัดใจเสียที!”         “ผม...ผม  ผมรักเอื้องฟ้า”         กำนันพันทีกอดอกหัวเราะหึๆให้กับคำว่า รัก ของลูกชาย “รักอย่างนั้นเหรอ? เอ็งใช้คำว่ารักกับผู้หญิงคนที่เท่าไหร่แล้วฮะ”         “ผมไม่เคยใช้คำว่ารักกับผู้หญิงคนไหน นอกจากเอื้องฟ้า!” ต่อตวงบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่น         “แล้วมันเคยรักเอ็งบ้างไหม!? พ่อยังไม่เห็นว่ามันจะแยแสหรือใส่ใจกับความรักของเอ็งเลยสักนิด”         ต่อตวงถอนใจยาว แล้วลุกขึ้นยืน  “ผมไม่สน ว่าเอื้องฟ้าจะรักหรือไม่รักผม แต่ผมรักเอื้องฟ้า รักคนเดียว แล้วก็รักมาตลอด ผมไม่มีวันทำร้ายเอื้องฟ้า พ่อจำคำผมไว้นะ พ่อจะให้ผมทำเลว ทำชั่วกับใครยังไงผมไม่เคยขัด แต่ผมขอร้องเรื่องเอื้องฟ้า พ่ออย่ายุ่งอะไรกับเอื้องฟ้าแล้วก็แม่ของเธอเป็นอันขาด”           เขายืนยันชัดเจนและหนักแน่นที่สุดเท่าที่เคยพูดมา แล้วเดินไปหยิบกุญแจรถ และขับรถออกไปข้างนอกทันที         กำนันพันทีส่ายหน้าเอือมระอา กับความใจอ่อนของลูกชาย “ไอ้ต่อ แล้วเอ็งก็ต้องแพ้ภัยผู้หญิง อย่างที่พ่อคิดเอาไว้ไม่มีผิด ท่าทางนังเด็กเอื้องฟ้าคนนี้ จะเป็นอุปสรรค์ต่องานครั้งนี้ซะแล้ว...” กำนันพันทีเปรยกับตัวเอง         “เอ็งห้ามไม่ให้พ่อยุ่งกับมัน พ่อก็จะไม่ยุ่ง แต่คนอื่น...พ่อไม่รับปาก”          กำนันพันทีแสยะยิ้ม ในสมองตอนนี้ กำลังคิดที่จะตัดไฟให้ดับ ก่อนที่ลมจะพัดจนทำให้เปลวไฟร้อนแรงลุกลามไปมากกว่านี้ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:38:18

ความคิดเห็นที่ 6 จากตอนที่แล้วจ้า  ขอบคุณ---คุณ คุณมาโซคิส--- เจ๊แก สวย ขอโปรยเสน่ห์สักนิด...ดด จ้า55+ คุณ Psycho man--- รานีข้า ใครอย่าแตะ...หวง... เชื่อแล้วค่า ว่าเลิฟจริงอะไรจริง หวงซะขนาดนี้ เข้าใจลึกซึ้งถึงความรู้สึกของเจ๊มากมาย นี่เจ๊รานี บอกว่าชักจะเริ่มใจอ่อนแล้วนะคะเนี่ย555+ ขอบคุณมากๆเหมือนกันนะคะที่ชื่นชอบ และรัก ตัวละครชื่อเจ๊รานี (คนเขียนบรรลุเป้าหมายไปอีกหนึ่งขั้น ขอบคุณจากใจ เช่นกันค่ะ ^^) คุณบ้านสายไหม--- ขอบคุณที่แวะมาหาเจ๊รานีจ้า เจ๊แกเริ่มจะทำใจกับกล้วยบวชชีได้แล้วจ้ะ555+ แต่ต้องจับลูกตาดูตากำนันเอาไว้ให้ดีนะ^^ คุณกะตุ้งนิ้ง--- จะว่าไปเป็นท่านทิวาก็ทำใจยากเนอะ555+ มาเจ๊ตานีแซบเวอร์อย่างเจ๊รานี โฮะๆๆๆ เคยอายใครเสียที่ไหน555+  เจ๊บอกว่า เจ๊สู้ตายอยู่แล้วจ้า^^  กินเตี๋ยวไม่ปรุงอีกคนแล้ว ^^ เดี๋ยวก็ให้เจ๊รานีมาปรุงให้ซะเลยนี่ เอามั้ยๆ ส่วน ตานี คอสเมติค เดี๋ยวคนเขียนจะขอแคทตาลอค จากเจ๊รานีมาให้อีกทีนะจ๊ะ555+ โอป่ะ^^ ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านจ้า... จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 10:08:33

ความคิดเห็นที่ 7 ครอบครัวกำนันนี่ ดูจะร้ายยกแก๊งค์เลยเนอะ 555 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:27:48

ความคิดเห็นที่ 8 อย่าได้เกรงใจค่ะ คุณมาโซ คำว่าร้ายไม่สะเทือน แนะนำให้ใช้คำว่า เลว ไปเลยค่ะ สะใจดี เอิ๊กๆๆ^o^ จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:56:02

ความคิดเห็นที่ 9 อร๊ายยย ชุดเจ๊สวยอ่ะ แล้วไอ้คุณพี่ต่อ จะเป็นคนดีได้จริงหรือ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 14:11:53

ความคิดเห็นที่ 10 จะเอาหมอผีมาปราบแล้ว เจ๊รานีกับลูกไม้จะรอดมั้ย ไหนจะเอื้องฟ้ากับแม่อีก โอ๊ยๆๆ อยากรู้ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 14:54:02

ความคิดเห็นที่ 11 บี1 + บี2 แท๊คทีมกันหลอกหนูมดกะพี่ต่อสนุกเลยน๊า.. แต่จะหลอกใครก็หลอกไปเถอะจ้า..อย่ามาหลอกเค้าก็เป็นพอ..เพราะว่า..เค้ากลัวววว.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 19:10:54

ความคิดเห็นที่ 12 มดแดงกลายเป็นมดดูม นึกภาพตามเลยค่ะ คิคิ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 22:26:56

ความคิดเห็นที่ 13 เย..รานีของผมมาแล้ว ชอบมุกนี้ของเธอมาก “ไม่เลือกฉันหลอกนะ...” แบบนี้รับรองนายปราการต้องยอมฟังคำสั่งของเจ๊รานีทั้งเรื่อง บอกอะไรไม่ฟังไม่เชื่อ หลอกอย่างเดียว^^ ความจริงนางนพมาศที่เหมาะสมที่สุดในเรื่องนี้ ไม่ใช่ใครอื่น เพียงแต่เธอไม่ลงแข่งเท่านั้น บอกเลยว่านางนพมาศที่สวยที่สุดไม่มีใครเกินเจ๊รานีของผม ไม่เชื่อลองนึกภาพดูสิครับ ขนาดผมนึกดุนิดเดียว ยัง..โอ..สุดบรรยายออกมาเป็นคำพูด ไม่ต้องหลอกก็ชนะขาดแหงมๆ จากคุณ : รานีข้า..ใครอย่าตัด..หวง (Psycho man) เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 06:20:33

ความคิดเห็นที่ 14 . จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 06:21:06

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาอ่านสองตอนรวดค่ะ ตอนที่แล้วชอบที่เขียน "๔G" แบบนี้มากเลยค่ะ ดูดีๆ ก็สวยดีนะคะ เลขไทย :') ส่วนตอนนี้สนุกสนานจริงๆค่ะ สองคนนี้เค้าเข้าคู่กันได้ดีจริงๆ ว่าแต่สองพ่อลูกจะทำอะไรนะ? จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 16:28:19