|
วันนี้เอานิยายมาลงให้อ่านก่อนถึงวันนะคะ
เพราะเดี๋ยวคงยุ่งกับงานหลายวัน เกรงว่าจะไม่มีเวลาเอามาลง
++++
.
.
12.
ใช่.. ผมคงชอบผู้หญิงคนนั้นเข้าให้แล้ว
ประโยคตัดปัญหาเมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมายังคงวนเวียนซ้ำๆ ในจิตใจแข็งแกร่ง กันยวัฒน์ทบทวนความรู้สึก เหตุใดเขาถึงเอ่ยวาจาทำร้ายคนรักเก่าอย่างเลือดเย็น เหตุผลเพียงแค่ตัดความรำคาญจริงหรือ เขาพยายามค้นคำตอบในใจ รถยนต์คันหรูจอดนิ่งสนิทยังหน้าที่พักอาศัย มือแข็งแรงกุมพวงมาลัยรถ ฟุบใบหน้าทับบนมืออีกทอดหนึ่ง ความคิดในสมองแบ่งเป็นสองฝ่ายคล้ายเกิดศึกสงครามต่อสู้อย่างหนักระหว่างควรรู้สึกผิดหรือโล่งอกที่ตัดปัญหาเช่นนี้
กันยวัฒน์ยกกาย ถอนใจเฮือกใหญ่ระบายปัญหาหนักอกทิ้ง พลางดึงประตูรถ ผลักเปิดจนกว้างพร้อมก้าวลงเหยียบยังพื้นดิน ร่างสูงย่างเดินหันหลังพักพิงอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งยืนบนฝากระโปรงรถยนต์ส่วนตัว สองมือยกกอดอกปล่อยใจล่อยลอยไกล สายตาเหม่อมองทอดสูงขึ้นฟ้า พระจันทร์ดวงกลมโตสว่างไสวโดดเด่นท่ามกลางความมืดมิดที่ทาบทาเป็นผืนกว้างขว้างทั่วท้องฟ้ายามราตรี
จู่ๆ ใบหน้าของเงือกพรายล่องลอยเข้ามายืนในความคิด อยู่ห่างกันไม่กี่ก้าวเดิน เพียงหันหลังกลับก็คงได้พบเจอ เหตุใดใจจึงพะวงกังวลชอบกล กันยวัฒน์ปัดความคิดทุกอย่างทิ้งสิ้น เอี้ยวกายเข้ายังที่พักอาศัย อยากพบนางในความคิดขึ้นมาเสียดื้อๆ
ประตูบ้านถูกเปิดกว้าง พร้อมสายตากวาดมองรอบบริเวณ โดยไม่ลืมถอดรองเท้าที่สวมใส่ยกขึ้นเก็บยังที่อยู่ของมัน พลางก้าวเดินเข้าห้องรับแขก ซึ่งมีร่างบอบบางตะแคงหน้า หมอบลงกับโต๊ะกระจก หลับตาพริ้ม กันยวัฒน์ก้าวเดินราวย่องเบา ทรุดกายลงนั่งยอง มือวางพาดบนหัวเข่าพร้อมคางเกยแขนตนเองจ้องมองใบหน้านวลเนียน มือข้างหนึ่งค่อยๆ เอื้อมสัมผัสเส้นผมสลวยเกลี่ยไล้ทัดใบหู เพื่อไม่ให้ปกปิดดวงหน้าขาวสวย
เขาไม่เข้าใจ เหตุใดใจจึงเต้นรัวหวั่นไหวเพียงนี้ แค่ได้ใกล้ชิดนาง นี่คุณมาทำอะไรผมนีลา.. ในช่วงเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดนีลาน่า เขาเริ่มสังเกตุได้ว่าความโศกเศร้าเสียใจหายเป็นปลิดทิ้ง คล้ายหัวใจโดนฟูมฟักรักษา ให้อาการปวดร้าวปางตายค่อยๆ ดีขึ้นตามลำดับ
ความสวยงามชวนหลงใหล สะกดสายตาจนไม่อาจละไปไหนได้เลยขณะนี้ ความต้องการจากเบื้องลึกภายในใจส่งผลให้มืออบอุ่นเคลื่อนย้ายแตะสัมผัสศรีษะ ลูบไล้ผมนุ่มยาวอย่างอ่อนโยน เกิดนึกเอะใจขึ้นมา โดยปกติหากเขากลับมาดึกดื่นเพียงใด ไม่เคยแม้สักครั้งจะเห็นนีลาน่าหลับนอนก่อนเขาเลย เหตุใดคืนนี้นางจึงสลบไสลรวดเร็วเช่นนี้ ความห่วงใยเกิด ด้วยรู้สึกกังวลนำมือจับไหล่กลมกลึงเขย่าเล็กน้อยให้นางรู้สึกตัว
นีลาน่าค่อยๆ ปรือเปลือกตาเปิดออก เผยดวงตากลมโตกรอกมองยังบุรุษด้านข้าง นางขยับเคลื่อนไหวพยุงกายขึ้นนั่งด้วยความมึนงงเล็กน้อย
คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้หลับได้ล่ะ
... เรารู้สึกเหนื่อย
งั้นขึ้นไปนอนบนห้องดีกว่าไหม
นีลาน่าส่ายหน้าปฏิเสธ นางรู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกาย อาการเหน็บชาควบคุมความรู้สึก จึงจัดท่านั่งใหม่ให้กับตนเอง ขาเรียวยืดเหยียดขนาบพื้นกระเบื้องที่นั่งอยู่ หลังบางเอนพิงเบาะโซฟาเพื่อยืดเส้นสายคลายความเมื่อยล้า
เจ้ามาถึงนานแล้วงั้นหรือ
ผมเพิ่งถึงได้ซักพัก เมื่อยหรือไงทำท่าทางแบบนั้น
กันยวัฒน์ไถ่ถามพลางเคลื่อนกายนั่งหันหลังพิงโซฟาในท่าเดียวกันกับนางพรายด้านข้างที่พยักหน้าแทนคำตอบ
เราคงนั่งนานเกินไป
เออ.. ผมว่าจะถามคุณเรื่องเมื่อกลางวัน ทำไมคุณถึงสื่อสารกับผมได้โดยไม่ต้องขยับปาก
ส่งจิต..?
คงงั้น.. ประมาณกระแสจิตคุยกันเหมือนในหนังไรงี้
เมืองบาดาลสื่อสารทางจิตได้ ถ้าอยู่ภายในอาณาเขตท้องน้ำ
แต่นี่บนพื้นดินนะ คุณก็สื่อสารแบบนั้นได้ด้วยว่างั้น
มือบางยกแตะสัมผัสสร้อยคอพลางก้มลงมองสิ่งวิเศษที่บิดามอบให้ไว้ครั้งยังอยู่แดนบาดาล ในเมื่อขึ้นชื่อว่าสิ่งวิเศษมันคงมีอิทธิฤทธิ์อีกหลายอย่างที่นางอาจยังไม่รู้ และเมื่อถึงเวลาพลังต่างๆ คงจะสำแดงเดชให้เห็นแจ้งแก่สายตาดังเช่นหลายๆ เรื่องที่ประสบพบเจอมาบ้างแล้ว
คงเพราะของสิ่งนี้
น่าสนุกนะสื่อสารได้ทุกภาษาแถมส่งกระแสจิตได้อีก ผมว่าถ้าเอาคุณไปออกงานวัดคงดังไม่ใช่เล่น
งานวัด..
พรายสาวทำหน้างง เครื่องหมายคำถามปรากฏชัดเจนด้วยความใคร่รู้ เสียงขำขันหลุดจากลำคอชอบอกชอบใจที่สามารถทำให้นางเสียสูญ
จะอธิบายให้คุณฟังยังไงดีล่ะ เอาเป็นว่าเมื่อไหร่มีงานวัด ผมจะพาไปดูแล้วกัน
รอยยิ้มจางผุดบนวงหน้าคมคาย พานีลาน่าตะลึงไม่น้อย เนื่องจากอยู่ร่วมกันมาก็นานพอดู นี่คงเป็นครั้งแรกที่นางเห็นเจ้ามนุษย์โลกปรากฏยิ้มเป็นบุญแก่สายตา
เจ้ายิ้มเป็นแล้วหรือ
เสียงทักทวงทำรอยยิ้มเมื่อครู่หุบลงทันที เบือนหน้าหันหนีทางอื่น รู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้า เขาไม่เข้าใจตนเองเหตุใดต้องรู้สึกเสียหน้ากับแค่หลุดยิ้ม และกลับทำให้อมนุษย์บางตนแสดงท่าทางตื่นเต้นดีอกดีใจราวกับมันเป็นสิ่งประหลาด กันยวัฒน์ลุกยืนเต็มความสูงก้าวเดินทำภารกิจที่ต้องจัดการก่อนเข้าพักผ่อนหลังจากเหนื่อยล้าเต็มที หลีกเลี่ยงสายตากลมกลิ้งที่มองตามปริบๆ
ผมไปพักล่ะ คุณก็ขึ้นนอนได้แล้ว ช่วงนี้ดูคุณคงอ่อนเพลียใช่ย่อยนะ อ่อ.. เกือบลืมอีกเรื่อง จริงๆ ถ้าคุณอยากพูดคุยกับสมชายก็ตามสบายนะ ผมกลัวคุณจะอกแตกตายซะก่อนหากไม่ได้พูดคุยกับใครบ้าง ยังไงกับสมชายก็คุ้นเคยกันดีแล้วนี่
นีลาน่าจ้องมองตามหลังร่างสูงจนเขาเดินหายขึ้นยังชั้นบน นางได้แต่ครุ่นคิดตามประโยคที่ได้ยิน หรือเพราะนางอ่อนเพลียเกินไปจึงทำให้ร่างกายไร้เรี่ยวแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
++++
ยัยขี้เหร่ ยู้ฮู..
คำทักทายแว่วดังห่างไกลตั้งแต่มนุษย์ผู้ส่งเสียงยังไม่ปรากฏกายให้เห็น แต่ความคุ้นเคยแบบนี้นีลาน่าไม่ต้องสุ่มเดาให้ยุ่งยากก็รับรู้ทันทีว่าเขาคนนั้นคือคุณครูผู้สอนของนางเอง นีลาน่าก้าวเดินยังประตูหน้าบ้านที่เปิดรอต้อนรับแขกผู้มาเยือนพร้อมส่งยิ้มหวานหยาดทักทายกลับ
ฉันล่ะเบื่อเธอจริงๆ จะพูดคุยกันหน่อยก็ไม่ได้ รู้บ้างไหมฉันเหงาปาก ว่าแต่วันนี้กันย์ไปไหนแต่เช้า โทรปลุกให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนเธอตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่
นีลาน่าทำได้แค่ส่ายหน้า เพราะนางเองก็ไม่อาจรับรู้ว่าเจ้าโลกันต์ไปไหน ตั้งแต่รุ่งอรุณนางก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเสียแล้ว ความคิดผุดตาม ถ้าคุณอยากพูดกับสมชายก็ตามสบายนะ สายตามองตามบุรุษใจหญิงที่ทรุดกายลงนั่งยังโซฟานุ่ม ยืดแข้งขาในท่าสบายตัว
เจ้าจะเริ่มสอนให้เราศึกษาเลยหรือไม่
เริ่มสิ.. เอาเลย.. เอ๊ะ!!.. อ๊ายยย!!.. หล่อนพูดได้เหรอยัยขี้เหร่!!
สมชายดีดกายรวดเร็ว กระโดดหลบหลังโซฟาโดยอัตโนมัติราวโดนผีหลอกยามเช้า ทำเอานีลาน่าหัวเราะขำขันท่าทางของครูผู้สอนที่ตื่นกลัวจนเกินเหตุ บุรุษที่ดูยังไงก็ประหลาดไม่สมเป็นชายชาตรีผู้นี้คงจะขวัญอ่อนง่ายดายเสียเหลือเกิน ถึงได้ตกอกตกใจยกใหญ่กับอิแค่นางเอ่ยวาจาออกไปให้ได้ยิน
ใช่.. เราพูดได้
แล้วทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก!! ปล่อยให้ฉันพร่ำอยู่คนเดียว โอ๊ย!! อกนางสาวสมชายจะระเบิดเป็นเสี่ยงให้ได้ ขวัญเอ้ย.. ขวัญมา..
สมชายว่าพลางเคลื่อนย้ายตนเองกลับมานั่งบนโซฟาตามเดิม นีลาน่าก้าวเดิน ยุบกายลงนั่งใกล้สมชายโดยไม่ยอมหยุดยิ้มกับท่าทางพิสดารของมนุษย์โลก
ทำไมเจ้าต้องตกใจเช่นนั้น
ฉันนึกว่าผีหลอกสิยะ!! ว่าแต่ทำไมเธอพูดจาประหลาดจัง หรือที่บ้านเกิดเธอเขาพูดกันแบบนี้
ใช่..
แล้วทำไมต้องแกล้งใบ้ด้วยห๊ะ เหตุผลที่ต้องทำนี่เพราะกันย์ของฉันหรือเปล่า นีลาน่าพยักหน้าหงึก
ใช่.. สหายเจ้าไม่ให้เราคุยกับมนุษย์แปลกหน้า
กะแล้วเชียว.. ผู้ชายอะไรชอบบังคับขืนใจ แต่ถึงยังไงฉันก็ชอบอยู่ดี ว่าแต่.. กันย์มีเหตุผลอะไรนะถึงไม่อยากให้เธอพูดจากับใคร เดี๋ยวต้องถามให้รู้เรื่อง ความสงสัยสะกิดต่อมอยากรู้จริงๆ ขัดใจ! ขัดใจ!
สมชายจิกหางตามองนักเรียนในปกครองก่อนสะบัดหนีคล้ายหงุดหงิดอารมณ์เล็กๆ หนึ่งมนุษย์หนึ่งพรายสาวเริ่มต้นศึกษาเล่าเรียนตามที่ตั้งตารางไว้ แต่เนื่องจากเวลานี้สมชายล่วงรู้ความจริงว่านีลาน่าไม่ได้นิ่งใบ้อย่างที่เคยรับรู้ หลักสูตรในการเรียนการสอนคงต้องเพิ่มการพูดภาษามนุษย์เมืองกรุงเข้าในโปรแกรมที่วางไว้ สมชายไม่รอช้าจัดการสอนสั่งให้นีลาน่าพูดจาอย่างที่มนุษย์โลกสื่อสารกัน
อะ สอนพูดไปตั้งเยอะแล้ว ไหนลองเรียกฉันสิ คุณสมชาย
คุณสมชาย..
เก่งมากเลยยัยขี้เหร่ เรียกฉันว่าคุณสมชายยังดีกว่าเรียก เจ้าๆ ฟังแล้วขัดหู มันปวดประสาทเข้าใจไหม ภาษาเมืองไหนกัน ทำยังกับหลุดมาจากยุคโบราณสมัยสงครามโลก
ระหว่างสนทนาออกรสชาติ โทรศัพท์ขนาดพกพาเกิดส่งเสียงดังแทรก ทำให้สมชายหยุดเจรจาชั่วครู่พลางล้วงมือลงกระเป๋าเสื้อ หยิบเครื่องมือสื่อสารกดรับสายโทรเข้า ต่างคนต่างทำหน้าที่ นีลาน่าศึกษาต่อ ส่วนสมชายลุกเดินเพื่อหาที่ทางสงบสนทนากับปลายสาย จนเวลาผ่านได้สักระยะสมชายเดินกลับมาพร้อมรอยยิ้มราวมีเรื่องน่ายินดี
นี่.. ยัยขี้เหร่ เดี๋ยววันนี้ฉันจะพาไปเที่ยว สนใจไหมจ๊ะ
นีลาน่าเกิดหูพึ่งกับคำว่าเที่ยว ละสายตาจากสมุดที่กำลังง่วนคัดตัวอักษร มองยังสมชายที่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าตามเดิมเมื่อจบการสนทนา แววตาดูตื่นเต้นทันใด คงมีหนทางได้เปิดหูเปิดตาอีกครั้ง ชั่ววูบดันนึกถึงสีหน้าขึงขังและน้ำเสียงดุดันของเจ้ามนุษย์โลกันต์ขึ้นมาในจินตนาการพาใจห่อเหี่ยวลงทันที หากออกนอกเขตบ้านโดยไม่บอกกล่าวอีกครั้งมีหวังนางคงโดนยักษ์มารหักคอไร้ชีวิต
เจ้า.. เอ่อ.. คุณสมชายจะพาเราไปแห่งใดกัน หากเจ้าโลกันต์รู้คงโดนโกรธเคืองเป็นแน่
โอ๊ย!! เอาอีกแล้วภาษาหลุดยุคโผล่มาอีกแล้ว ต้องพูดว่า.. คุณสมชายจะพาฉันไปไหน ถ้ากันย์รู้ต้องโกรธแน่เลย เฮ้อ! ช่างเถอะๆ ของแบบนี้คงต้องใช้เวลา เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจัดการเองรับรองกันย์ไม่ทันรู้ เธอจะต้องแปลงร่างเป็นนางซินกลับก่อนเที่ยงคืน เดี๋ยวนางสาวสมชายจัดให้
รอยยิ้มแสยะขึ้นมุมปาก สายตาพราวเจ้าเล่ห์ปรากฏ วันนี้จะเฮฮาให้หลุดโลกกันไปข้าง มีโอกาสนัดหมายรวมตัวกับเพื่อนฝูงทั้งที สมชายจึงถือโอกาสพานักเรียนในปกครองเปิดหูเปิดตาตามคำเชิญชวนของเพื่อนสาวที่เพิ่งวางสายโทรศัพท์ไปหมาดๆ
++++
ร้านอาหารกึ่งผับอบอวลไปด้วยเสียงเพลงคลอเบาฟังสบาย แสงไฟสีส้มสลัวประดับเป็นโคมระย้าตามเสาหลักของสถานที่ เข้ากับบรรยากาศช่วงย่ำค่ำที่ยังไม่ถึงกับดึกมากนัก
เฮ้! สมชายทางนี้
เจ้าของชื่อตวัดสายตาตามเสียงเรียก มองเห็นเพื่อนสาวโบกไม้โบกมือส่งสัญญาณบอกตำแหน่ง สมชายคว้าแขนนีลาน่าให้เดินตามใกล้ชิด เกิดนึกกลัวนักเรียนในปกครองหลงทางขึ้นมา ถึงอย่างไรก็เด็กบ้านนอกคอกนาคงตื่นกลัวกับแสงสีของเมืองหลวง สมควรดูแลไม่ให้คาดสายตา หากเกิดปัญหาตามหลังมีหวังกันยวัฒน์สุดที่รักคงเล่นงานจนอ่วมอรทัย
ไง ยัยพรีม คนอื่นยังมากันไม่ครบอีกหรือไงจ๊ะ
พรีมก็รออยู่เนี้ยยังไม่มากันเลยหรือจะเบี้ยวแล้วก็ไม่รู้สิ
ไม่ไหวเลยนะ เห็นนัดกันดิบดีจะมาเบี้ยวแบบนี้ เจอกันเมื่อไหร่ชายจะจับกดน้ำซะให้เข็ด
สวัสดีค่ะคุณนีลาน่า ยินดีที่มาร่วมสนุกตามคำเชิญนะคะ
พรีมาดาเหยียดยิ้มทักทายหญิงสาวที่เธอหมายเจอะเจอในค่ำคืนนี้ ยิ่งทำความรู้จักใกล้ชิดได้มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เธอรู้ความเคลื่อนไหว รู้ถึงนิสัยใจคอได้มากเท่านั้น รู้เขารู้เราทำให้มีชัยไปกว่าครึ่ง นีลาน่าคลี่ยิ้มอวดริมฝีปากอิ่มชมพูระเรื่อ พลางหันมองบุรุษด้านข้างที่จับสัมผัสแขนสองข้างของนางดันให้นั่งลงยังเก้าอี้ สมชายได้ตกลงกับนีลาน่าไว้ว่าเรื่องที่นางเป็นใบ้จะเก็บไว้เป็นความลับต่อไป เนื่องจากคำพูดแปลกๆ ของนีลาน่าอาจทำให้ผู้คนแตกตื่นอาจเหมาเอาว่านางเป็นตัวประหลาดหลงยุคหลุดออกมาก็เป็นได้
นี่ยัยพรีม เห็นว่าคืนนี้มีอะไรสนุกงั้นเหรอ
มีแน่ๆ หล่อนรอดูแล้วกันนะชาย ใกล้ถึงเวลาแล้วล่ะ
เข็มนาฬิกาเดินผ่านจากนาทีเป็นชั่วโมง ความคึกคักค่อยๆ เพิ่มขึ้น เนื่องจากเริ่มดึกเท่าไหร่ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลเพิ่มเติมจนทั้งร้านแน่นขนัดเต็มพื้นที่ ไม่สนุกเอาเสียเลยกับการต้องมานั่งมองมนุษย์โลกทั้งหลายพูดคุย เสียงที่ดังจอแจกระทบโสตประสาทพาพรายสาวเริ่มเข้าสู่สภาวะมึนงง แสง สี เสียง และความมืดสลัวพาปั่นป่วนจิตใจยิ่งนัก เวลานี้นีลาน่านึกถึงแต่กันยวัฒน์ หากนางกลับถึงบ้านช้ากว่าเจ้าบุรุษโลกจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาคงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเป็นแน่ ความกังวลวิ่งวนในใจ
มือบางเอื้อมสะกิดแขนบุรุษด้านข้างคล้ายต้องการเจรจาบางอย่าง สมชายละสายจากบุรุษรูปงามที่มองอย่างไรก็เตะลูกตาเต็มเบ้า ตวัดกลับมามองนางที่พยายามเรียกร้องความสนใจอย่างรู้สึกขัดใจเล็กๆ
มีอะไร..
สมชายเอนกระซิบข้างใบหูตั้งคำถาม สมุดโน๊ตขนาดพกพาถูกยกขึ้นจากกระเป๋าถือที่นีลาน่าหยิบติดมือออกมา พร้อมปากกา เริ่มบรรจงขีดเขียนได้ความว่า อยากกลับที่พักแล้ว สมชายหรี่ตาเลื่อนใบหน้าส่องลงใกล้สมุดเพื่ออ่าน เนื่องจากแสงไฟที่สลัวทำให้มองเห็นตัวอักษรไม่ถนัดนัก
อ้าว.. อยากกลับแล้วเหรอยัยขี้เหร่ ที่นี่เพิ่งจะเริ่มสนุกเองนะ ห่วงกลัวกันย์ดุหรือไง
... นีลาน่าพยักหน้า ส่งสายตาเว้าวอน
อย่าห่วงไปเลย กว่ากันย์จะทำงานเสร็จ และเดินทางกลับบ้านคงเกือบสว่าง รับรองฉันพาเธอกลับก่อนกันย์ถึงบ้านแน่ๆ ใจเย็นๆ นะ ฉันเพิ่งจะเริ่มสนุกเอง อย่ามาขัดใจคนกำลังเหล่หนุ่มๆ
พรายสาวได้แต่ถอนใจเบาๆ คงต้องทนอยู่ต่อไป เพราะนางเองก็ไม่อยากเป็นตัวปัญหาพามนุษย์โลกหมดสนุกหยุดอารมณ์รื่นเริง
เอาล่ะครับ..
เสียงกึกก้องสะท้อนผ่านไมโครโฟนด้านหน้าเวที กลบเสียงดนตรีคลอเบาที่เปิดเรื่อยมาตั้งแต่ช่วงค่ำจนเงียบสนิทลง สร้างความสนใจแก่สายตามนุษย์ภายในร้านอาหารเป็นอย่างมาก
วันนี้ทางร้านของเรามีจัดรายการเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ อาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับหนุ่มๆ ทั้งหลาย.. เนื่องจากเพื่อนผมบางคนเป็นผู้มีจิตใจดีงาม ชอบทำบุญสร้างกุศล เธอเกิดไอเดียดีๆ ต้องการหาทุนช่วยเหลือเด็กยากไร้ ขาดแคลนที่อยู่อาศัย ได้เดินทางกลับสู่บ้านเกิดเมืองนอน ทางเราจึงจัดรายการนี้ขึ้น
เสียงโห้ร้องโวยวายทั้งสนใจ ทั้งไม่เห็นด้วย หลากหลายอารมณ์ ก้องดังรอบบริเวณ
ยังครับ.. ยังไม่หมดแค่นั้น ในการหาทุนครั้งนี้ทางร้านเรามีอาสาสมัครครับ เป็นสาวสวยม๊ากมาก ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ทุ่มกันแบบสุดตัวไปเลย.. ดังนั้นค่ำคืนนี้ ผมจะขอเปิดประมูลเงินสมทบทุนเพื่อช่วยเหลือเด็กยากไร้แลกกับการได้ออกเดทใกล้ชิดโฉมงามแสนสวยที่ยอมเสนอตัวอาสาเข้าร่วมประมูลครับ
เสียงผู้คนรอบด้านฮือฮาตื่นเต้นและประหลาดใจ โดยเฉพาะเหล่าบุรุษเพศทั้งหลายที่ใคร่สนใจในอิสตรี คงจะเป็นเซอร์ไพรส์ใหญ่จริงๆ ขนาดลูกค้าขาประจำที่ว่าแวะเวียนมาเกือบทุกค่ำคืน ยังไม่เคยเจอะเจอการประมูลได้ออกเดทกับสาวสวยเลยสักครั้ง แววตาทุกคู่ต่างจับจ้องให้ความสนใจ กวาดมองรอบด้านรอคอยต่อไป ต่างคนต่างอยากรู้อยากเห็นว่าจุดเด่นของการประมูลครั้งนี้อยู่แห่งใด
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา และไม่ต้องอดใจรอกันอีกต่อไป ทางร้านเราจะขอเปิดเผยโฉมงามผู้นั้นให้ทุกท่านได้ยลโฉมกัน ณ บัดนี้..
เสียงกลองรัวระทึก แสงไฟดวงกลมโตสาดส่ายไปโดยรอบ ปลุกระดมความตื่นเต้น ปั่นป่วนความเร้าใจ ทำให้มนุษย์ทุกผู้ชะเง้อคอยาวส่งสายตามองโดยทั่ว ลุ้นกันอย่างจดจ่อรอคอย เสียงดนตรียิ่งรัวยิ่งแรงทำใจเต้นตูมตาม เสียงสนทนาที่ดังไม่ขาดสายเมื่อครู่สงบลงเหลือเพียงเสียงกลองที่ตีกระหน่ำจนแรงกระแทกครั้งสุดท้าย ความเงียบกริบควบคุมพื้นที่ พาทุกคนแทบหยุดหายใจ
แสงไฟสว่างโล่จากสปอร์ตไลท์ดวงใหญ่สาดส่องสะท้อนยังร่างหญิงสาวผู้เป็นดั่งโฉมงามจุดเด่นของค่ำคื่นนี้ ความเปล่งประกายเจิดจ้ากลายเป็นจุดเด่นล่อตาล่อใจ ดึงดูดทุกสายตาตรึงไว้ที่นางผู้เดียว
อ๊ายยย ตายแล้ว! ยัยขี้เหร่โดนจับประมูล นี่!! ยัยพรีมช่วยชายด้วยสิ ทำไมอิเจ้าของร้านทำกันแบบนี้ ไปบอกให้มันยกเลิกการประมูลเดี๋ยวนี้เลยนะ! หากกันย์รู้เรื่องนี้ชายตายคามือแน่ๆ โอ๊ย!! ทำไงดีล่ะทีนี้ อกนางสาวสมชายจะแตก!!
รู้ไหมชาย.. นี่ล่ะเรื่องสนุกที่พรีมว่า
รอยยิ้มเหยียดปรากฏ หางตาตวัดมองยังนีลาน่าที่นั่งงงเป็นไก่ตาแตก หันซ้ายแลขวาไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าขณะนี้กำลังเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับตนเอง ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเหลือเกินจนตั้งตัวไม่ทัน
โฉมงามแห่งค่ำคืนนี้ หญิงสาวลึกลับจากต่างแดนครับผม สวยถูกอกถูกใจหนุ่มๆ กันหรือเปล่าครับ
เสียงปรบมือเกรียวกราว พร้อมเสียงเฮกระหึ่มดัง สมการรอคอย
เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า การประมูลเพื่อหารายได้สมทบทุนแลกกับการออกเดทกับโฉมงามครั้งนี้ขอเริ่มต้นที่ 1,000 บาทครับ!!
1,500
2,000
เหตุการณ์ในอดีตกลับมายืนในความคิดอีกครั้ง นีลาน่ารู้สึกหวาดหวั่นต่อสิ่งที่เกิดขึ้น สมชายขยับร่างกายเดินเข้าหานีลาน่าด้วยห่วงใย เขาจะช่วยเหลือนางได้อย่างไร รู้สึกไร้หนทางจนมุม มือสองมือบีบประสานกันแน่นปลอบขวัญให้กำลังใจ
ใจเย็นนะยัยขี้เหร่! เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเอง
อย่ากลัวไปเลยน่า สนุกๆ เดี๋ยวเดียวก็จบแล้ว ดีซะอีกจะได้มีเงินกลับบ้านนอกไปซะที
สมชายสะบัดสายตามองพรีมาดาที่ยิ้มเยาะราวสมใจในสิ่งที่หวัง เรื่องราวต่างๆ บุรุษใจหญิงพอคาดเดาออกแล้วว่าเหตุใดเพื่อนสาวถึงคะยั้นคะยอให้พานักเรียนในปกครองของเขาออกมาให้ได้ สิ่งเดียวที่ทำให้จิตใจคนพร้อมอวดแรงริษยา อิจฉาตาร้อน จากหญิงสาวแสนดีกลับกลายเป็นนางมารร้ายในพริบตา คงไม่พ้นเรื่องของความลุ่มหลงมัวเมาในรัก โดยมีตัวกลางสำคัญคือบุรุษหนุ่มอย่างกันยวัฒน์แน่นอน ไม่ต้องเสียเวลาคาดเดาให้ยุ่งยาก
10,000
15,000
20,000
การประมูลยังคงดำเนินต่อไป ยอดเงินเริ่มสูงขึ้นตามลำดับ จิตใจสับสน นั่งไม่เป็นสุขราวเจอไฟรนก้นรนอกร้อนรุ่มดังโดนเผาไหม้ สมชายพยายามชะเง้อมองหาตัวช่วย หากเขาสนิทชิดเชื้อกับเจ้าของร้านสักนิด คงไม่ต้องกังวลใจอย่างนี้ สมชายได้แต่อธิษฐานในใจ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายดลบันดาลให้เรื่องราวต่างๆ จบสิ้นเสียที และเหมือนสวรรค์รับรู้และเข้าข้างบุรุษใจหญิง เมื่อใครบางคนปรากฏแก่สายตา ก้าวเดินตรงมายังโต๊ะที่เป็นจุดเด่นขณะกำลังถูกประมูลกันอย่างดุเดือด
นี่มันเรื่องอะไรกัน!
โอ๊ย!! สวรรค์ทรงโปรด!! ส่งแฟรงค์มาช่วยชายแล้ว!!
น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจของสมชายดังพอให้นีลาน่าหันใบหน้านวลเนียนมองตามบุคคลที่อาจกำลังมาช่วยเหลือให้นางรอดพ้นจากเรื่องเลวร้ายครั้งนี้
++++
โปรดติดตามตอนต่อไป..
แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 55 10:32:59
แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 55 10:19:22
แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 55 10:18:36
| จากคุณ |
:
มาโซคิส   
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 ธ.ค. 55 10:10:47
|
|
|
|
กับดักรักสองโลก 12.
