งั้นต่อกลอนกับลุงชิฯหน่อยแล้วกัน
จะได้หายน้อยใจ
นะคะ ..
๐ แต่!ตัณหา ทำไม? จึงไม่แก่
ยังปกแผ่ แน่ผังผึง ตึงใจหาย
เห็นสาวสาว ยังตะ เกียกตะกาย
คิดอุบาย ใคร่เข้าเฉ่ง เม้งหน้ามล ..... คริ คริ คริ ......................ลุงชิกง
.. เจ้าตัณหา พาให้ ใจผึงผัง
ปลุกกำลัง- .. วังชา พาสับสน
บ้างครั้งหงอย อ่อยเอื่อย เฉื่อยพิกล
ตัณหาลน โผนผก ตกกะใจ
.. หายเหงาหงอย พลอยตื่น ฟื้นซู่ซ่าส์
พละกำลัง- .. วังชา พาหวิวไหว
อาหารตา พาเคลิ้ม เติมเชื้อไฟ
ตัณหาไกว ไหวขยับ รับลูกพลัน
.. ภาพลวงตา พาให้ ใจคลุ้มคลั่ง
ปลุกกำลัง- .. วังชา พาไหวหวั่น
มองให้ดี ลุงชิฯขา.. อย่าโรมรัน
ตัณหามัน ปั่นปลุก แค่ซุกซน ..
อย่าเคลิ้มไปกับมันนะคะ คุณลุงเจ้าขา ..
มันแค่ซุกซนเอง คุณลุงอย่าเคลิ้มซุกซนไปด้วยซะล่ะ .. อิอิ ..