ความคิดเห็นที่ 1 “จะบ้าหรือไง ใครเขาจะคิดทำมิดีมิร้ายกับนายฮะ พูดบ้าๆ”  เธอยังไม่ยอมหันไปเผชิญหน้ากับเขา เธอกลังจะหันไปเห็นภาพแบบเมื่อกี้นี้อีก “นี่เธอ...หันกลับมาคุยกันดีๆได้แล้วน่า ฉันไม่โป้แล้ว” “แน่ใจนะ” เธอถามย้ำเพื่อความชัวร์ “อืม”  เมื่อเขายืนยันเธอจึงค่อยๆหันกลับมา แต่มือยังปิดตาอยู่ “เปิดตาสิยายลูกไม้ ปิดตาไว้แบบนี้ จะคุยกันรู้เรื่องไหมคืนนี้” “เออ ฉันรู้แล้วน่า” ลูกไม้จึงค่อยๆแง้มดูทางช่องวางระหว่างนิ้วมือ เมื่อเห็นว่าปราการอยู่ใยชุดผ้าขาวม้าใส่เสื้อยืดเรียบร้อย เธอจึงเอามือออกจากตา แล้วถอนใจอย่างโล่งอก “เพิ่งเจอกันเมื่อตอนเย็นแหมบๆ เธอทนคิดถึงฉันไม่ไหวรึไง ถึงได้แวบมาหาฉัน...ถึงในห้องน้ำ” ลูกไม้อายหน้าแดง หายวับออกมาจากห้องน้ำ มายืนอยู่ที่ปลายเตียงนอนของเขา ปราการส่ายหน้าขำๆ เปิดประตูห้องน้ำเดินตามเธอออกมา “ฉันไม่อุตริ อยากจะมาเจอนายในห้องน้ำหรอกนะ อุจาดตาเป็นบ้า” เธอรู้สึกขนลุก ขึ้นมาในทันที “เอ้า...ก็ชื่อมันก็บอกอยู่ ว่าห้องน้ำ แล้วมันก็เป็นห้องน้ำในตัวซึ่งอยู่ในห้องนอนของฉันด้วย เพราะฉะนั้น การที่ฉันจะแก้ผ้าอาบน้ำ ในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน มันก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องแปลกตรงไหน หรือว่าตอนเป็นคน เธอใส่เสื้อผ้าสวมชุดชั้นใน เวลาอาบน้ำถูสบู่ฮะ ยายลูกไม้ ” ลูกไม้เถียงไม่ออกได้แต่ยืนกอดอกทำท่าบอกบุญไม่รับ “ฉันก็แค่จะมาเตือนนาย เรื่องที่ฉันให้นายไปบอกเอื้องฟ้า ให้มาลงประกวดนางนพมาศ”  ปราการพยักหน้า “เหรอ...” เขาลากเสียงยาว “แล้วทำไม ฉันต้องทำตามที่เธอสั่งด้วย?” ปราการส่งยิ้มทะเล้น “นี่นายจะผิดสัญญาหรือไง นายป้อม!” “ตอนนั้นฉันก็แค่พยักหน้า เพราะไม่อยากเห็นเธอทำท่าหลอกผี ยังไม่ได้สัญยิง สัญญาอะไรกับเธอสักกะคำ” “โอ้โห นายนี่มัน กวน กวนประสาท กวนสายตา ก่อนอารมณ์โมโห แล้วก็กวนอวัยวะ เบื้องล่างสุดของร่างกาย จริงๆเลย มรรยาทในการรักษาสัญญาของนายมันเสื่อมไปหมดแล้วรึไงฮะ!” ลูกไม้ชี้หน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ปราการก้มลงมองลงไปที่เท้าของตัวเอง ซึ่งเป็นอวัยวะล่างสุดของร่างกายที่เธอบอก “นี่ ยายลูกเหม็น บุกมาถึงห้องนอนเขา แถมยังโผล่พรวกพราดเข้ามาในห้องน้ำ แล้วมรรยาทในการรักษาสิทธิ์ส่วนบุคคลของเธอ มันก็เสื่อมเหมือนกันหรือไงฮะ...เอ๊ะ หรือว่าที่จริงแล้ว เธอเอาเรื่องเอื้องฟ้ามาอ้าง เพราะว่าเธอจะแอบมาดูฉันตอนฉันแก้ผ้าอาบน้ำ เธอมาแอบดูชินโนะสุเกะของฉันใช่มั๊ยเนี่ย!”  ปราการแกล้งทำท่าหวาดกลัว แล้วเอามือปิดเป้าของตัวเองเอาไว้ “งานนี้ฉันเปลืองตัวแถมเป็นฝ่ายเสียหายด้วยนะเนี่ย” ลูกไม้ยิ่งหน้าแดงแพรดเข้าไปใหญ่ “โอ๊ย!...นายนี่มันคิดอะไรอุตริ...” ลูกไม้ร้องหึในลำคอ “แน่ใจเหรอ ว่าเมื่อกี้ ชินโนะสุเกะ ไม่ใช่...มารุโกะ” ลูกไม้ทำหน้าหยี “แสดงว่าเมื่อกี้ยังเห็นไม่ชัดเจน จะดูอีกทีก็ได้นะ ” ปราการทำท่าจะปลดผ้าขาวม้าออก ลูกไม้รีบยกมือห้าม “หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำอะไรบ้าๆ...เอาล่ะ ตกลงว่านายจะไปบอกเอื้องฟ้าให้ฉันไหม ?” “ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ?” ปราการถามเธอกลับบ้าง ลูกไม้ทำท่านึก ก่อนจะยิ้มออกมา “ก็ไม่ทำอะไรมากหรอก อย่างน้อยสุดก็แค่...ให้เจ๊รานีเข้าสิงร่างนาย แล้วก็จับนายแต่งตัวเป็นผู้หญิงสวยๆ ไปเดินโชว์ตัวให้รอบตลาดไปเลย ...อืม จะใส่ชุดอะไรดีน้า สายเดี่ยว เกาะอก เดรสสั้นจุ๊ด แต่ฉันว่าบิกินี่เลยดีมั๊ย” “เธอกล้าเหรอยายลูกไม้?” “ขึ้นชื่อว่าลูกไม้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ นายจะลองดูไหมล่ะ” “ไม่ต้อง!...” ปราการรีบตอบโดยไม่ต้องคิด “เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับเอื้องฟ้าให้ เพราะยังไงพรุ่งนี้ ฉันก็ต้องไปซ่อมสะพานข้ามลำธารให้เอื้องฟ้าอยู่แล้ว แต่เอื้องฟ้าจะลงประกวดหรือเปล่า ฉันก็ไม่สามารถที่จะไปบังคับเขาได้ แล้วพรุ่งนี้ เตยก็จะไปกับฉันด้วยยังไง ฉันจะให้เตยลองพูดกับเอื้องฟ้าดูด้วยก็แล้วกัน” จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:17:52

ความคิดเห็นที่ 2 ลูกไม้พยักหน้า กอดอกยิ้มกริ่ม “ดีมาก...แต่เพื่อความชัวร์ พรุ่งนี้ฉันจะไปบ้านเอื้องฟ้ากับนายด้วย เพื่อนายกับเตยทำไม้สำเร็จ ฉันจะได้จัดการเอง เพราะเหลือเวลาอีกสี่วัน ก็จะถึงวันงานอยู่แล้ว” “ก็แล้วแต่เธอก็แล้วกันนะ” “โอเค ฉันหมดธุระกับนายแล้ว ฉันไปล่ะ เห็นนายนุ่งผ้าขาวม้าแล้วมันอุจาดตาพิลึก...ไปแล้วนะจ๊ะ นายป้อม...มารุโกะ” เธอหายวับไป ทิ้งเอาไว้แต่เสียงหัวเราะ ปราการส่ายหน้าที่ปนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม “ชินโนะสุเกะ ต่างหาก ฉันไม่ใช่มารุโกะนะยายลูกไม้” ปราการตะโกนตอบเธอกลับไป ถ้าจะให้พูดกันตามตรง เขาเพิ่งจะเคยเห็นลูกไม้ยิ้มและเขินจนหน้าแดง ก็วันนี้นี่เอง เพราะที่เขาเห็นส่วนใหญ่ เธอเอาแต่ตีหน้ายักษ์ยับยู่ยี่ แยกเขี้ยว กำหมัด ให้เขาเสียมากกว่า วันนี้สงสัยจะอายมากจริงๆ “นี่ฉันไปชอบผู้หญิงปากจัดอย่างเธอได้ยังไงนะ ยายลูกไม้” ปราการบอกกับตัวเองเบาๆ อมยิ้มน้อยๆให้กับความรู้สึกดีๆที่เขามีให้กับเธอ ตั้งแต่เมื่อไรนั้น ใจของตัวเขาเองก็ไม่สามารถบอกได้เช่นกัน “เธอจะรู้บ้างไหมนะยายลูกไม้ ว่าที่ฉันปากเสียกวนประสาทเธอทุกๆครั้ง ก็เพราะว่าฉันกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวฉันเอง” ปราการถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาพยายามมาแล้วหลายครั้งที่จะสะบัดความรู้สึกนึกคิดเหล่านี้ออกไปจากความรู้สึกนึกคิด แต่...เขาก็ไม่เคยที่จะทำสำเร็จได้เลยแม้แต่เพียงครั้งเดียว  แม้ว่าตอนนี้เขาเองก็รู้อยู่แกใจว่าเธอได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ที่เห็นและเป็นอยู่ในขณะนี้เป็นเพียงแค่ดวงวิญญาณ ที่อะไรบางอย่างลิขิตและดลบันดาลให้เขาได้มองเห็นเธอ เธอเป็นแค่ดวงวิญญาณที่อยู่คนละภพภูมิกับเขาก็เพียงเท่านั้น “ลูกไม้...ใครฆ่าเธอ?”  เขาถามตัวเองด้วยความสงสัยแบบนั้นมาหลายครั้ง เขาอยากรู้เสียเหลือเกินใครกันที่มันกล้าฆ่าได้แม้แต่ผู้หญิงตัวเล็กในจิตใจมัน ยังมีความเป็นคนอยู่บ้างหรือเปล่า ...ความรู้สึกนึกคิดของเขาต้องหยุดสะดุดลง เมื่อโทรศัพท์มือถือสั่นครืดๆ อยู่บนโต๊ะวางของข้างๆหัวเตียง เขาเดินไปหยิบมันขึ้นมาและอ่านชื่อของคนปลายสาย เมื่อทราบแล้วว่าผู้มีเรื่องสนทนาคือผู้ใดเขาจึงใช้นิ้วลากสัมผัสหน้าจอเพื่อรับสาย “สวัสดีครับ...น้ำฝน” เขากรอกเสียงลงไปที่เครื่องมือสื่อสาร กล่าวทักทายคนปลายสาย “ผมอยู่ลำปางครับ...ก็ยังไม่ค่อยได้เรื่องอะไรเพิ่มเติมมากสักเท่าที่ควร...จริงเหรอ แล้วคุณจะมาเมื่อไหร่?...” ปราการพยักหน้ายิ้มๆ “คำสั่งด่วนลงมาขนาดนี้ เป็นใครก็ไม่กล้าขัด ผมเข้าใจ...ไอ้เขตต์น่ะเหรอ มันก็อยู่ดีกินดี ตอนนี้กำลังอินเลิฟ กับสาวแถวๆนี้แหล่ะ ท่าทางจริงจังน่าดู...โอเคครับ ครับ...แล้วเจอกัน” ปราการกดวางสายด้วยสีหน้าเป็นกังวนและเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ลูกไม้หายแวบมาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าบ้านของเอื้องฟ้าในวันรุ่งขึ้น เธอมองสภาพบ้านของเอื้องฟ้าแล้วถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ “เฮ้อ...เอื้องฟ้า ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ฉันคงช่วยเหลืออะไรเธอได้มากกว่านี้...” เธอหันมองรอบกาย เพื่อมองหาใครบางคน “เจ๊รานีหายไปไหน เมื่อกี้ก็มาพร้อมกันไม่ใช่เหรอ...” ลูกไม้พยายามมองหา “เจ๊รานี เจ๊ เจ๊อยู่ไหนเนี่ย ออกมาได้แล้ว...” ไม่มีสัญญาณตอบรับ ทุกอย่างเงียบฉี่ ลูกไม้ส่ายหน้าเบาๆ นึกบางอย่างขึ้นได้ จึงเปลี่ยนวิธีการเรียกเจ๊แกเสียใหม่ “เจ๊รานีจ๋า เจ๊รานีสุดสวย รามี่สไตล์ มิสตานีเวิลด์ อังศุมารานี เจ๊รานีคนสวยสวยที่สุดในปฐพีตานีแลนด์ อยู่ไหนจ๊ะ เรียนเชิญปรากฏกายได้แล้วค่าจ้า”  นี่แหล่ะ ถึงจะได้ผล  เจ๊รานีปรากฏตัวขึ้นด้วยท่าโพสที่สวยงาม ราวกับนางแบบ “เรียกแบบนี้สิยะ ถึงจะน่าสดับรับฟังขึ้นมาหน่อย” “เจ๊ล่ะก็ ดังแล้วหยิ่งเหรอจ๊ะเจ๊...”ลูกไม้เย้า “ก็นิดนึงอะนะ เจ๊ขอเล่นตัวบ้างอะไรบ้างงี้ คนสวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด ชิมิๆ...แล้วไหนล่ะยะ แม่เอื้องฟ้า มาดิน ซินเดอร์เลล่า เจ๊อยากจะเห็นหน้าแล้วว่าจะสวยขนาดไหน และที่สำคัญ ชีจะสวยกว่า อังศุมารานี รามี่สไตล์ อย่างเจ๊หรือเปล่า” เจ๊รานีเติมชื่อให้เอื้องฟ้าเสร็จสรรพ ลูกไม้ส่ายหน้ายิ้มๆ “โน่นไงเจ๊ กำลังเดินลงมาจากบ้าน”  ลูกไม้ชี้ให้เจ๊มอง หญิงสาวรูปร่างสมส่วนใส่ผ้าซิ่นสีน้ำเงินเข้มแค่ครึ่งเข่ากับเสื้อแขนยาวสีเดียวกัน กำลังเดินลงบันไดมาจากเรือน จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:23:19

ความคิดเห็นที่ 3 “งามขนาด งามแต๊ๆเจ๊า...” เจ๊รานีเอ่ยปากชม “แต่งามน้อยกว่าเจ๊นิด...ดด นึง งามสูสีกับน้องสาวหล่อนเลยนะยะ ไม่ยักกะเหมือนหล่อน” “เจ๊... แล้วฉันกับเตย เค้าโครงหน้ามันต่างกันตรงไหน?”  ลูกไม้ถามกลั้วหัวเราะ “เออ เจ๊ก็ลืมไปว่าหล่อนเป็นแฝดกัน เจ๊ก็กึ่ดว่าหล่อนเป็นป้อจาย หรือไม่ก็เป็นสาวหล่อ เจ๊เห็นหล่อนห้าวเป้งขนาด” “เจ๊อะ ฉันไม่ได้เป็นทอมนะ ก็แค่บุคลิกมันคล้ายๆก็เท่านั้นเอง ว่าแต่เป็นยังไงเจ๊ สมควรไหมล่ะที่ฉันจะมั่นใจ ว่าเอื้องฟ้าจะต้องชนะการประกวด” “ย่ะ สมควร แล้วก็สมควรมากด้วย  หน้าตาดี แต่อาจจะน้อยกว่าเจ๊ ผิวพรรณผุดผ่อง แต่เจ๊ผ่องกว่า รวมๆแล้วน่ารักอะ...เอ แล้วนี่ทำไมแม่หนูเอื้องฟ้ามารตรี ถึงได้มาอยู่ลึกห่างไกลผู้คนขนาดนี้ล่ะเนี่ย เท่าที่หล่อนเล่าให้เจ็ฟัง ชีวิติเหมือนนางเอกในละครหลังข่าวเลยเนอะ โดนโชคชะตากลั่นแกล้งให้เกิดมาตกระกำลำบาก” “ใช่เจ๊ เอื้องฟ้าน่าสงสาร ฉันเป็นเพื่อนกับเอื้องฟ้ามานาน ฉันรู้ เอื้องฟ้าเป็นคนดี แต่ทำไมก็ไม่รู้คนดีถึงได้ตกมามีสภาพแบบนี้” ลูกไม้มองเพื่อนรักด้วยความห่วงใย “เอื้องฟ้า ” เอื้องฟ้า ลูกไม้ และเจ๊รานี หันไปมองตามเสียงเรียก “อ้าวป้อม” เอื้องฟ้ายิ้มกว้าง “อ้อ นายป้อมยาม” “ยู้ฮู ป้อมปราการสุดหล่อ” เจ๊รานีโบกไม้โบกมือให้ปราการ ปราการยิ้มตอบให้เจ๊ “ป้อมมาคนเดียวเหรอ?” เอื้องฟ้าเอ่ยถาม “ใช่ นายป้อมยาม แล้วเตยอยู่ไหน ไหนนายบอกว่าจะมาด้วยกันไง” ลูกไม้กอดอกถาม ปราการไม่ตอบแต่บุ้ยหน้าให้เธอมองไปที่ด้านหลัง “เราไม่ได้มาคนเดียวหรอกเอื้องฟ้า โน่นแน่ะไอ้เขตต์กับเตยก็มาด้วย” ลูกไม้ตาลุกวาว เมื่อหันไปเห็นสุดเขตต์ กำลังจูงไม้จูงมือเตยหอม เดินข้ามสะพานอย่างใกล้ชิดสนิทสนม “เฮ้ย!!...” “ร้องเฮ้ยทำไมยะ ยายลูกมะขามป้อม?” “เจ๊ดูสิ นายเขตต์กับเตย เดินจับมือถือแขนกัน นี่ไปสนิทชิดเชื้อกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ลูกไม้หน้ายู่ “นี่ ยายลูกชะมด หล่อนนี่ก็หวงน้องสาวมิใช่เล่นเลยนะยะ” “ก็หวงสิเจ๊ ฉันมีน้องสาวอยู่คนเดียว ถ้าไม่หวงน้องแล้วจะห่วงใคร...ก็เหมือนเจ๊ไง” “เหมือนยังไงยะ?” “ก็แล้วเจ๊ไม่หวงท่านทิวาเหรอ เดี๋ยวผีสาวๆตัวอื่นก็เข้ามาจีบเอาหรอกหล่อซะขนาดนั้น” “เชอะ...”เจ๊รานีสะบัดหน้า  “ เจ๊หาได้แคร์ไม่ สวยๆอย่างเจ๊เหตุใดไฉนเลยจะต้องกลัวเรื่องพรรค์นี้ ถึงทิวาราตรีจะไม่สนใจเจ๊ เจ๊ก็ยังพอจะมีรานีแฟนคลับหลงเหลืออยู่บ้าง จริงไหมคะท่านผู้ชม โฮะๆๆ”  เจ๊รานีบอกอย่างมั่นอกมั่นใจ “นี่ยายลูกแมงกว่าง น้องหล่อนก็โตจนฮิปโปเลียก้นไม่ถึงแล้วนะยะ จะมีฟง มีแฟนก็ไม่เห็นว่าจะแปลกตรงไหน” “ใช่”  ปราการเผลอพูดแสดงความคิดเห็น แต่คงจะเสียงดังไปหน่อย เอื้องฟ้ามองเขาอย่างงงๆ “เมื่อกี้นี้ ป้อมพูดกับเราหรือเปล่า?” “เอ่อ...ใช่ๆ เรา จะถามเอื้องฟ้าว่า...ว่าน้าเอื้องจันไปไหน ไม่อยู่บ้านเหรอ?” ปราการแถไปได้ “แหม นายป้อมยาม เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจะแถเก่งเหลือเกินนะ” ลูกไม้แซว  ปราการหันมองเธอ แล้วหันไปยิ้มฝืดๆให้เอื้องฟ้า “แม่ไม่อยู่หรอกป้อม ออกไปในเมืองตั้งแต่เช้า คงจะกลับเย็นๆน่ะจ้ะ” เอื้องฟ้าเอ่ยตอบ “เอื้องฟ้า...” เตยหอมส่งเสียงเรียกเข้ามา “เตย...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เอื้องฟ้ายิ้มทักทาย จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:25:34

ความคิดเห็นที่ 4 เตยหอมพยักหน้า “ใช่...เอื้องฟ้าสบายดีนะ?” “ก็...สบายบ้างไม่สบายบ้างน่ะ” เอื้องฟ้าพูดไปก็จ้องหน้าเตยหอมไป เตยหอมเอามือจัดหน้าตัวเอง หาสิ่งผิดสังเกตที่คิดว่าอยู่บนหน้าของตัวเอง “จ้องหน้าฉันทำไมเหรอเอื้องฟ้า?” เอื้องฟ้าส่ายหน้า “เปล่าหรอก แต่ฉันเห็นหน้าเตยแล้วมันทำให้ฉันอดนึกถึงลูกไม้ไม่ได้” “เอาอีกแล้ว แม่พวกนี้ ชอบดึงฟิลลิ่งเจ๊ ให้เปลี่ยนเป็นโหมดเศร้าอยู่เรื่อย รู้สึกจะดราม่าเหลือเกินนะยะช่วงนี้...แต่จะว่าไปหล่อนก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวน้อยๆ ไม่น่าจะมีศัตรูคู่อาฆาตอะไร ที่จะเป็นเหตุจูงใจให้ต้องถึงขนาดต้องฆ่าแกงแรงฤทธิ์กันนี่ยะ” เจ๊รานีออกความคิดเห็น “ก็ใช่น่ะสิเจ๊ จนป่านนี้ฉันเองก็ยังคิดไม่ตกเลยนะ ว่ามันจะไล่ยิงฉันด้วยเรื่องอะไร” วิญญาณสาวขมวดคิ้วมุ่น ไม่รู้มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเธอหนักหนา ที่ต้องมาตาย โดยที่ตัวเธอเองไม่รู้สาเหตุเช่นนี้ “เดี๋ยวเอื้องฟ้ากับเตย ไปรอที่สะพานนะ เราขนของมาไว้ตรงนั้นเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวเรากับไอ้เขตต์จะเข้าไปหาไม้ไผ่ มาเพิ่มสักหน่อย” ปราการเอ่ยบอกกับทั้งสองสาว “ให้เราไปช่วยนะป้อม” “ไม่เป็นไรหรอกเอื้องฟ้า” “เถอะน่า ช่วยกันหลายคนจะได้เสร็จไวๆไง”  เตยหอมว่า “ถ้าอย่างนั้น ก็ไปกันหมดนี่เลยก็แล้วกันนะครับ คุณแฝดเตย” สุดเขตต์หันไปบอกเธอ ทั้งหมดจึงไปช่วยกันขนไม้ไผ่มาวางกองไว้ตรงหัวสะพาน ไม่นานทั้งหมดก็เริ่มลงมือเพื่อสร้างสะพาน สะพานไม้ไผ่อันเก่า ถูกรื้อถอนออกไปได้อย่างง่ายดาย กลายเป็นเสาไม้เนื้อแข็ง ที่เข้ามาปักอยู่แทนที่  เพื่อความคงทน และอายุการใช้งานก็จะยืนนานขึ้นด้วย สุดเขตต์ และปราการ ยืนอยู่ในน้ำ ช่วยกันตอกเสาหลักให้ลึกลงไปในดิน และคอยรับไม้ไผ่จากเตยหอม และเอื้องฟ้า ที่ช่วยกันหยิบจับอุปกรณ์คอยส่งไปให้ ส่วนเจ๊รานีและลูกไม้ ช่วยอะไรไม่ได้จึงยืนดูอยู่บนบก “สาบานได้ไหม ว่านั่นคือกล้าม ...โอ้ว มาย ก๊อท  โอเอ็มจี! ช่างเป็นชายสมชายจริงๆ ทั้งสองคนเลยพ่อคู้น ธรรมชาติช่างสรรสร้าง มันคือศิลปะ” เจ๊รานีทำท่าประกอบเสียงเหมือนนักวาดภาพจิตรกรชื่อดังของประเทศไทย แต่คำว่าชายสมชายของเจ๊รานี มันทำให้ลูกไม้นึกไปถึงเมื่อวานตอนที่เธอโผล่ไปป๊ะกับปราการในห้องน้ำพอดิบพอดี “นี่ ยายลูกเลียงผา หล่อนเป็นอะไรยะ หน้าแดงเชียว” “เอ่อ...เปล๊า ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” เจ๊รานีมองหน้าเธออย่างไม่ค่อยจะเชื่อ “มีอะไรปิดบัง ซ่อนเร้น นี่เจ๊ไม่รู้ไม่เห็นหรือว่าพลาดอะไรไปรึเปล่ายะ?” ลูกไม้โบกมือปฏิเสท  “ป่ง ปิด ซ่อน เซื้อน อะไรล่ะเจ๊ ไม่มี๊” “เจ๊รู้แล้ว...”  “อะไร เจ๊รู้อะไร?” ลูกไม้ถามเสียงตื่น “ก็รู้ว่า...หลอนเขินชิมิล่ะ ที่เห็นกล้ามปูแข็งแรง บวกกับหุ่นเฟิร์มๆของนายป้อมปราการ ไงยะคิดจะเปลี่ยนใจรับรักเขาหรือยัง?” เจ๊รานีแซว “บ้าเหรอเจ๊ ฉันไม่ได้คิดพิเรนทร์หลุดโลก แบบนั้นสักหน่อย เจ๊คิดไปคนเดียวเถอะ ” ลูกไม้หลบตา ไม่มองหน้าเจ๊รานี แต่แล้วความรู้สึกบางอย่าง ก็ทำให้เธอต้องหยุดคิดเรื่องนี้เอาไว้ชั่วครู่ “เจ๊... ฉันรู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองมาที่พวกเรา” เธอบอกกับเจ๊รานีตามความรู้สึก “คิดมาก ปาล์มมี่ อีกแล้วนะยะใครเขาจะมามองเห็นผีอย่างเจ๊กับหล่อน ถ้าเราไม่ได้จงใจที่จะปรากฏตัวให้เขาเห็น” “ฉันก็ไม่ได้หมายความว่ามันมองเห็นเรา แต่เป็นพวกนั้นต่างหาก” เธอมองไปที่กลุ่มของปราการ ที่กำลังร่วมแรงร่วมมือช่วยกันสร้างสะพานอยู่อย่างขมักเขม่น “ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะเจ๊” เธอมองบรรยากาศรอบๆตัว ที่เธอรู้สึกได้ว่า มันช่างไม่น่าไว้ใจอะไรเสียเลย “อะไรนะป้อม!?”  เอื้องฟ้าถามเสียงดังฟังชัด เมื่อได้ยินข้อมูลที่ปราการนำมาบอก จะให้เราลงประกวดนางนพมาศเหรอ? “ใช่...ได้เงินรางวัลด้วยนะ ที่หนึ่ง คงได้สัก สามหมื่นล่ะมั้ง” ปราการบอกตามที่ได้รู้ข่าวมาจากต่อตวง “อ้อ ไม่ต้องกลัวนะว่าจะไม่มีเพื่อน เพราะปีนี้ เตยก็จะเข้าประกวดด้วย” จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:27:30

ความคิดเห็นที่ 5 “จริงเหรอเตย เป็นไปได้ยังไงเนี่ย เธอไม่ชอบลงประกวดอะไรพวกนี้ไม่ใช่เหรอ?” “ฉันบอกตามตรงนะเอื้องฟ้า ว่าฉันก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าฉันพูดรับปากว่าจะประกวดแข่งกับยายมดแดงออกไปได้ยังไง” เตยหอมนึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้วก็ยังงงตัวเองไม่เลิก “ตกลงลงประกวดนะเอื้องฟ้า” ปราการชวนย้ำอีกครั้ง “แต่ เราห่างเวทีมาก็นานมากแล้วนะ ไม่มั่นใจว่าจะทำได้ดีเหมือนเดิมหรือเปล่าน่ะสิ” “โธ่เอื้องฟ้า เธอแค่ห่างเวที แต่เตยมันแทบจะไม่เคยได้เหยียบเวทีเลยนะ ประกวดเถอะนะเอื้องฟ้า ฉันขอร้อง” วิญญาณสาวเอ่ยบอกเพื่อน “นั่นสิยะ หนูเอื้องฟ้า ประกวดเถอะ เรื่องเสื้อผ้าหน้าผม ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวเมคอัพสไตล์ลิสรานี จะจัดให้ไม่ต้องเสียเงินสักบาท” เจ๊รานเองก็เห็นด้วยเช่นกัน “นะเอื้องฟ้า ประกวดเถอะนะ มีคนเขาอยากให้เธอลงประกวดมากเลยนะ ถึงกับฝากให้ฉันมาบอกเธอให้ได้” ปราการหันไม่มองทางลูกไม้ “ใครเหรอ?” เอื้องฟ้าเลิกคิ้วสูง                             “เอ่อ...ใครก็ช่างเถอะนะ เธอรู้แค่ว่า เขารักแล้วก็เป็นห่วงเธอมากก็พอ”  เอื้องฟ้ายิ่งฟังที่ปราการพูดเธอก็ยิ่งไม่เข้าใจ เธอนิ่งคิดตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าตอบเขา “เราจะลงประกวด”         ลูกไม้ยิ้มดีใจ ที่ในที่สุดเอื้องฟ้าก็ตอบตกลงจนได้ และเธอเองก็มั่นใจเป็นอย่างยิ่ง ว่าเพื่อนคนสวยขิงเธอคนนี้จะต้องได้ตำแหน่ง และชิงเงินรางวัลมาครอบครองได้อย่างแน่นอน “ยายมดคันไฟ คราวนี้เธอได้เจอของจริงแน่” ลูกไม้ยิ้มสะใจเมื่อนึกไปถึงชัยชนะของเอื้องฟ้า “ไอ้ป้อม ตะปูหมด เดี๋ยวฉันไปเอาที่รถก่อนนะเว้ย” สุดเขตต์เดินขึ้นจากน้ำพลางตะโกนบอกปราการที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง “ดีเลย นายเขตต์ฉันไปด้วย จะได้ไปเอาข้าวเที่ยงมาทีเดียวเลย” เตยหอมเอ่ย ก่อนจะค่อยๆเดินข้ามสะพานอันใหม่ที่ยังไม่ค่อยจะเสร็จสมบูรณ์ดี เพื่อข้ามไปหาสุดเขตต์อีกฝั่งเพื่อเดินไปที่รถพร้อมๆกัน “เอื้องฟ้า งั้นเดี๋ยวเรามานะ เมื่อกี้ตัดไม้ไผ่เอาไว้ยังขนมาไม่หมดเลย” ปราการหันไปบอกกับเอื้องฟ้า “งั้นเราไปช่วยนะป้อม”  เอื้องฟ้าเอ่ยขอ ปราการจึงพยักหน้าเอาเสื้อยืดในมือพาดบ่า พร้อมกับเดินเข้าไปในป่าเพื่อไปนำเอาไม้ไผ่ที่ตัดทิ้งไว้เมื่อครู่ออกมาต่อเติมสะพานให้เสร็จสมบูรณ์ “เจ๊ ถ้าอย่างนั้น เราก็ไปสำรวจรอบๆนี้ด้วยดีกว่า เพื่อความปลอดภัย ฉันรู้สึกจริงๆนะเจ๊ว่ามันต้องมีใครจ้องมองอยู่ และมันต้องไม่ใช่คนดีแน่ๆ” ลูกไม้เอ่ยชวนเจ๊รานี “อื้ม...ก็ไปสิยะ เจ๊จะได้ถือโอกาสเที่ยวป่า เจ๊รักธรรมชาติ จะได้ไปเซฮัลโหลโอ้ลั้นลากับ นางสาวตานีป่าแถวๆนี้สักหน่อย แล้วเจ๊ก็ได้ข่าวแว่วๆมาว่าท่านเทพารักษ์แถวนี้หล่อเหลาเอาการ เดี๋ยวเจ๊จะไปตีสนิทเอาไว้ให้ เผื่อหลงป่งหลงป่า จะได้ถามทางได้ เหมือนเนวิเกเตอร์ไง ” “ไม่ต้องมาอ้างเลยเจ๊ ฉันรู้นะว่าเจ๊ชอบคนในเครื่องแบบ ท่านทิวาราตรี ตำแหน่งพระภูมิเจ้าที่บ้านฉันก็หนึ่งแล้ว แถมวันนี้มาป่า ก็ยังจะมองหาตำแหน่งท่านเทพารักษ์อีก ฉันรู้ทันเจ๊หรอกนะ” ลูกไม้หลิ่วตามองเจ๊อย่างรู้ทัน “ชิ...เบื่อจริงพวกชอบรู้ทัน ไปกันเลยสิยะเจ๊พร้อมแล้ว” พูดจบดวงวิญญาณทั้งสองตนก็เริ่มออกสำรวจ สิ่งผิดปกติรอบๆบริเวณทันที เผื่อมีอะไรจะได้เตือนพวกของปราการได้อย่างทันท่วงที “ปัง...!!!” เสียงปืนปริศนาดังขึ้นหนึ่งนัด ลูกไม้ชะงักงันหันไปทางแหล่งที่มาของเสียงด้วยความกังวนใจ... แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 55 15:33:41 แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 55 14:40:13 จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:31:09

ความคิดเห็นที่ 6 จากตอนที่แล้วจ้า ขอบคุณ---คุณ Sniper-1500watt คุณมาโซคิส---คำว่าร้าย ตากำนันอาจจะมิรู้สึกรู้สา ใช้คำว่า เลว ไปเลยค่ะ สาสมดี^^ คุณห้าสิบป่าย---กรี๊ด ชอบสไบเขียวของเจ๊รานีเหรอคะ5555 ชุดโปรดๆ แต่อีตาพี่ต่อจะดีได้แค่บางเรื่อง555  คุณบ้านสายไหม--- เจ๊รานีบ่ยั่นอยู่แล้วจ้า ไม่กลัวหรอกหมอผง หมอผี เจ๊เจ๊คนเดียว หอมผีก็คงจะปวดหัวจะแย่ค่ะ555 คุณกะตุ้งนิ้ง---สบายใจได้นะคะ บี1 กับ บี2 (คล้ายๆวิตามินเลยเนอะ^^) เขาไม่นิยมหลอก FC. จ้า แฟนคลับไม่ต้องห่วงนะ^o^ คุณlovereason--- แสดงว่า ฝีมือการเปลี่ยนชื่อของเจ๊รานียังใช้ได้อยู่ มดแดง มดดูม 555+ คุณphycho man---รานีข้า..ใครอย่าตัด..หวง...^^  กิ๊กกิ้ว รู้สึกจะเชียร์เจ๊รานี ออกหน้าออกตานะค้า...555+ ไม่ต้องห่วงค่ะ ไม่ยอมให้ใครมาเตะ หรือตัดต้นกล้วย เจ๊รานีได้หรอก^^ N_Foxtrot--- เลขไทยสวยเสมอค่ะ^^  เจ๊รานีกะ ลูกไม้เขาเป็นคู่ดูโอ้ กันค่ะขาดกันไม่ได้555 + แต่แผนการชั่วของสองพ่อลูกนั่น ตัองดูกันต่อไปจ้า... ขอบคุณค่ะ ขอบคุณทุกคนจ้า... จากคุณ : ชะ-นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:58:10

ความคิดเห็นที่ 7 อ้าว!! ใครยิงใคร จบแบบสกัดดาวรุ่งมากมาย T T จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:18:16

ความคิดเห็นที่ 8 ยังไม่บอก ปล่อยให้อยากรู้กันเล่นๆ โฮะๆๆ ไม่ต้องห่วงๆ...ตอนหน้าได้รู้แน่นอน ครับพ้ม! จากคุณ : ชะ -นะ-มน-ทะ-รส (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 16:43:43

ความคิดเห็นที่ 9 อังศุมารานี รามี่สไตล์..ชอบคนให้เครื่องแบบซะด้วย..แซ่บได้ทุกตอนจริงๆ เจ๊ของหนูลูกไม้เนี่ย 55+ จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 19:50:34

ความคิดเห็นที่ 10 อ้างถึง...ถึงทิวาราตรีจะไม่สนใจเจ๊ เจ๊ก็ยังพอจะมีรานีแฟนคลับหลงเหลืออยู่บ้าง จริงไหมคะท่านผู้ชม จริงแท้แน่นอนที่สุดครับ ทิวาราตรีอะไรนั่นไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ^^ จากคุณ : รานีแฟนคลับ (Psycho man) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 07:58:10

ความคิดเห็นที่ 11 น้องเค้ารู้ทันเจ้ตลอด ว่าแต่กระสุนนั้นมาจากไหนเนี่ย จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 17:18:00

ความคิดเห็นที่ 12 เฮ้ย ใครโดนยิงละเนี่ย? เอื้องฟ้ารึเปล่า กำนันมาจำกัดให้ลูกชายตัวเอง..จะได้ไม่ต้องไปยุ่งอีก.. ปล.เลขไทยสวยเสมอจริงๆ จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 14:26:10