มายาหิมาลายัน ... บทที่ 9..ผีเสื้อหนุ่ม vs แมงมุมสาว

.................................................................................................


“กัญญาช่วยได้นะคะ  ถ้าพี่พริมอยากได้บทสัมภาษณ์เขาน่ะ”

นางแบบสาวนั่งไขว้ขาท่าสวยอยู่ตรงหน้าบรรณาธิการนิตยสารแฟชั่นชื่อดัง  น่องเรียวของนางแบบคนงามโผล่พ้นชายกระโปรงตัวหรู  เท้าเรียวเสลาขาวผ่องอยู่ในรองเท้าส้นสูงราคาแพง  มณีกัญญาเป็นคนสวย ทั้งสวยทั้งเก๋เปี่ยมเสน่ห์เย้ายวน  เธอรู้ตัวดีว่าตนเองสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว  เรือนร่างระหงโปร่งบางอย่างนางแบบ หากส่วนเว้าส่วนโค้งก็ยวนตาน่าชม นอกจากรูปโฉมแล้ว สถานะทางสังคมของมณีกัญญาก็ผลักดันให้เธอก้าวมาอยู่แถวหน้าของบรรดาเซเลบทั้งหลาย


“พี่อยากได้จ้ะ ความจริงให้ทางน้องๆเขาพยายามติดต่อมาตั้งแต่ งานนั้นแล้วล่ะ แต่ว่าทางเลขาคุณศีตภาณุเขาบอกว่านายเขาปฏิเสธ”
บอกอหน้าเก๋บอกกล่าว เธอเฝ้าสั่งให้ทีมงานเพียรติดต่อทายาทหนุ่มโสดของตาชกรุ๊ปและจันทรากรุ๊ปมาตั้งแต่งานเลี้ยงสุดหรูนั่น แต่ผลที่ได้ คือไม่มีความคืบหน้าเลย

“แล้วทางอีกคนล่ะคะ “ มณีกัญญายิ้มเยื้อนถามไปเรื่อยๆ

“ คุณจิมมี่ก็เหมือนกัน  ทางเลขาเขาบอกว่านายเขาค่อนข้างยุ่ง ให้เป็นสัมภาษณ์ผู้บริหารคนอื่นแทน  พอทางเราบอกว่าขอเป็นคุณจิมมี่เท่านั้น เขาก็ว่า เอาไว้โอกาสหน้า นี่พี่ก็ร้อรอนะจ้ะ ให้ทางทีมงานเขาตามติดอยู่ว่าเมื่อไหร่จะได้คิว เท่าที่รู้ ยังไม่มีเล่มไหนได้สัมภาษณ์เขาเลยนะ  ถ้าเราได้ก่อนใครก็ดี  สงสัยพี่จะโชคดีก็งานนี้ ถ้ากัญญาช่วยพี่ล่ะก็”  บอกอสาวใหญ่อธิบายเพิ่มพร้อมหยอดคำหวาน


พริม สาวใหญ่มาดเก๋เป็นผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการนิตยสารแฟชั่นมานาน หนังสือของเธอ เป็นนิตยสารชั้นสูง ได้ค่าโฆษณาอย่างหนักจากบรรดาสินค้าแบรนด์เนม เนื่องด้วยเป็นผู้นำด้านการข่าวและกิจกรรมของแวดวงสังคมชั้นสูง  นางแบบและแฟชั่นที่ลงแต่ละปกก็สลับกันไประหว่างดาราชั้นดี และนางแบบสุดฮอตชื่อดัง แถมด้วยเหล่าเซเลบที่ถ่ายแบบเป็นงานอดิเรก แต่มีบารมีทางบ้านดันให้ถูกนำมาขึ้นปกได้   นิตยสารของพริม ได้ชื่อว่าถ้าได้มาขึ้นปกแล้วแปลว่าดังจริง หรูจริง เป็นไฮโซคนสวยตัวจริง

“ถ้ากัญญาช่วยได้ พี่พริมจะให้อะไรเอ่ย”  หญิงสาวเอียงคอถามล้อๆ

“ วุ้ย กัญญาจ๋า  ถ้าช่วยพี่งานนี้ น้องกัญญาอยากได้อะไร พี่พริมจัดให้ ลงปกอีกทีดีไหมจ้ะ หืมห์”  บอกอสาวเสนอ  ไม่มีอะไรเสียหาย มณีกัญญาเป็นนางแบบชื่อดัง อีกทั้งยังเป็นเซเลปแถวหน้า แถมที่เคยถ่ายแบบให้เล่มนี้ก็นานแล้วด้วย การจะวนกลับมาซ้ำอีกที ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“ว่าแต่ จะช่วยพี่ได้จริงหรือคะ เอ๊ะ เอ๊ะ อย่าบอกนะ ว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทชิดใก้ลกับกัญญาน่ะ พี่ตกข่าวอะไรไปหรือเปล่าจ้ะเนี่ย”

“อุ้ย แหม ดูพี่พริมทำหน้า อย่ามาล้อกัญญาสิคะ  เป็นเพื่อนกันค่ะ พอดีกัญญากับจิมมี่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่โน่น”   นางแบบสาวเล่าไปเรื่อย ท่าทางของเธอบอกเป็นนัยๆให้บอกอสาวไปตีความเอาเอง

“งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่านะคะ เพื่อพี่พริมคนดีที่หนึ่งของกัญญา  เดี๋ยวกัญญาจะลองถามจิมมี่ดู แต่ยังไม่รับปากนะคะ เพราะถ้าเขายุ่งมากกัญญาก็ไม่กล้ากวนใจเขา   เห็นว่าตอนนี้ โรงแรมใหม่ที่ทะเลฝั่งอันดามัน กับเชียงใหม่ก็ตกแต่งใก้ลเสร็จแล้ว ท่าทางจะหรูน่าดู   แหม นี่ถ้าเป็นไปได้ ไปสัมภาษณ์ที่นั่นเลยก็ดีนะคะ โปรโมตให้จิมมี่เขาไปในตัว”

“อุ้ย ต๊าย  น้องจ๋า นี่ช่วยเหลือกันขนาดนี้ คุณจิมมี่นี่โชคดีจัง   แหม แหม นี่ถ้าโอเคนะ พี่พริมขอเพิ่มอีกนิดแล้วกัน ว่าขอคุณจิมมี่มาช่วยลงปกให้พี่พริมด้วย ได้ไหมเอ่ย   พี่เคยเห็นตัวจริงมาสองสามครั้ง คนอะไร หล่อเข้ม คมกริบไปทั้งตัวเลย ยิ่งตาคุณจิมมี่งี้ ผู้ชายอะไร หน้านิ่งแต่ตางี้พราวเชียว ”

“แล้วถ้าจิมมี่เขาโอเค พี่พริมจะเอานางแบบคนไหนมาขึ้นปกคู่ล่ะคะ เผื่อเขาถามกัญญาจะได้ตอบถูก”

“ อุ้ย ยังมาทำแกล้งถามพี่ จะมีใครล่ะคะ ถ้าไม่ใช่น้องกัญญาน่ะ  ทำอย่างกับว่า ถ้าเอาคนอื่น แล้วคุณจิมมี่เขาจะโอเคด้วยอย่างนั้นล่ะ “  บอกอสาวใหญ่อวยให้เป็นการตบท้าย ก่อนแถม “ นี่ถ้าเป็นไปได้ พี่ก็อยากได้ธีมแบบมหาราชา มหาราณีเลยนะ น้องกัญญาว่าดีไหมจ้ะ”


นางแบบสาวคิดไปถึงดวงหน้าคมเข้ม ศรีษะตั้งตรงที่โพกผ้าประดับอัญมณีล้ำค่า คืนนั้นเขาดูเย่อหยิ่งอย่างท้าทายความรู้สึกให้เอาชนะอยู่ลึกๆ   จิมมี่ไม่เคยติดต่อหล่อนก่อนเลย  นางแบบสาวเคยแวะเวียนไปใช้บริการห้องอาหารอินเดีย และห้องน้ำชายามบ่ายที่โรงแรมนั้นหลายครั้ง และมีสองครั้งที่เธอเจอตัวเขาจนได้  ชายหนุ่มแสดงอาการยินดีอย่างสุภาพ และให้เบอร์มือถือของเขามา แต่ทว่าเขาไม่เคยโทรหาเธอก่อน  และไม่เคยรับนัดด้วยโดยอ้างว่ามีธุระอยู่ก่อนแล้วทุกครั้งไป  มณีกัญญานึกอยากจะเกรี้ยวกราด แต่จำต้องไว้เชิง   อีกใจหนึ่งก็บอกกับตัวเองว่าจิมมี่อาจไม่กล้าที่จะพบปะกับเธอโดยตรงเพราะเกรงข้อครหา ด้วยเธออยู่ในฐานะคนรักของราเชนทราเพื่อนสนิทของเขา  พอนึกถึงเหตุผลข้อนี้ ก็พอให้อภัยกันได้อยู่หรอก


อีกสิ่งหนึ่งที่ท้าทายความรู้สึกคือจิมมี่เริ่มมีข่าวควงสาวสวยในแวดวงนางแบบอาชีพบางคนแล้ว หากก็เป็นไปอย่างเงียบๆ  มีเสียงบอกเล่าว่าเขา “ควง”   สาวสวยบางคนในช่วงเวลาพักผ่อนเป็นส่วนตัว แต่ไม่เคย “ควง” ใครออกงานด้วยเลย


มณีกัญญามีแววตาหมายมาด ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม  หล่อนจะต้องได้ถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารชื่อดังคู่กับเขาภายในสามเดือน พร้อมบทสัมภาษณ์  ถ้าคนอย่างเธอต้องการ ก็ไม่ควรมีผู้ชายฉลาดๆคนไหนปฏิเสธไม่ใช่หรือ?


.................................................................................................

ราเชนทราวางโทรศัพท์ลงด้วยหัวใจปิติ  วันนี้มณีกัญญาน่ารักเหลือเกิน  เธอโทรมาหา น้ำเสียงอ่อนหวานยามถามไถ่ทุกข์สุขของเขา ทำให้อาการเหงาและเหนื่อยล้าของนายแพทย์หนุ่มสลายไปจนหมด  นายแพทย์แสนขรึมคลี่ยิ้มกว้าง พลางเอนกายลงบนเตียงนุ่ม   ในหัวยังทบทวนบทสนทนากับแฟนสาว หัวใจอิ่มสุข แฟนสาวของเขาช่างเจรจาอย่างน่ารัก เธอสรรหาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเล่าให้เขาฟังอยู่เกือบหนึ่งชั่วโมง  คนรักสาวแสนหวาน เธอน่ารักกับเขา และคงจะเข้ากันได้ดีกับเพื่อนสนิทอย่างจิมมี่ด้วย ทั้งยังมีน้ำใจ จิมมี่คงไม่ปฏิเสธเรื่องที่นิตยสารของเพื่อนสนิทมณีกัญญาจะขอสัมภาษณ์ เพราะดูจะเป็นประโยชน์กับธุรกิจของชายหนุ่ม


“ฝันดีนะคะปริ้นซ์ พักผ่อนมากๆ อย่าหักโหมงานให้มากเกินไปจนลืมดูแลสุขภาพตัวเองนะคะ กัญญาเป็นห่วงคุณที่สุดเลยรู้ไหม”

ฝันดีแน่ คืนนี้เขาต้องฝันดีแน่ๆ การอยู่คนเดียวในแดนไกล ไม่มีอะไรจะทำให้หัวใจฟองฟูได้เท่ากับความห่วงใยจากมณีกัญญาอีกแล้ว ปลายปีหน้าชายหนุ่มก็จะหมดภาระเรื่องการศึกษาอันแสนหนัก  เขาคงต้องเริ่มคิดถึงอนาคตของตัวเองเสียที มณีกัญญาจะชอบเนปาลไหมนะ  แต่ว่าเขาคงต้องพาเธอไปหามารดาที่อินเดียก่อนเป็นอย่างแรกหลังเรียนจบ

.................................................................................................


ชายหนุ่มนั่งอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับการขอสัมภาษณ์ที่ทางมณีกัญญาส่งมาให้ เขาแปลกใจไม่น้อย ที่หญิงสาวติดต่อมาเพื่อเรื่องนี้ด้วยตัวเอง หากเธอให้เหตุผลว่าเป็นการช่วยเหลือเพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกันอย่างมากที่เป็นบรรณาธิการของนิตยสารเล่มนี้  อีกทั้งราเชนทรายังขอร้องมาให้เขาช่วยมณีกัญญาหน่อย อันที่จริง  การให้สัมภาษณ์นั้นเป็นเรื่องที่ดี ถือเป็นการประชาสัมพันธ์ไปในตัว หากเขาไม่เห็นความจำเป็นที่ทางนิตยสารจะต้องมากะเกณฑ์ว่าต้องเป็นเขาเท่านั้น  ชายหนุ่มไม่ชอบเป็นข่าว  เขาอาจเป็นนักธุรกิจที่มีโลกส่วนตัวสูง  แต่งานนี้ ควรจะปฏิเสธดีหรือไม่?


ชายหนุ่มนั่งคิด  ของฟรีไม่มีในโลก  และค่าตัวเขาก็แพงด้วย ถ้าอยากได้ไปขึ้นปกนัก ก็ต้องจ่ายหนักหน่อยแล้วกันนะ ชายหนุ่มจัดการเรียกเลขามาร่างเงื่อนไข แล้วให้ส่งกลับไปให้ทางนิตยสาร


“ แหม กัญญาจ๋า  คุณจิมมี่ของน้องนี่เขี้ยว....สมเป็นแขกจริงๆเลยนะคะ”  เสียงบอกอสาวใหญ่แดกดัน ทำเอามณีกัญญาหัวเราะกิ๊ก  เธอเห็นแล้ว ว่าเงื่อนไขที่จิมมี่ส่งมานั้น มันเรียกได้ว่าชายหนุ่มจะได้ทำการประชาสัมพันธ์โรงแรมของเขาไปฟรีๆแบบเต็มเหนี่ยว ชายหนุ่มเป็นผู้กำหนดโลเกชั่น   นอกจากนั้นยังคุมเข้มเรื่องเสื้อผ้าและคอนเซปต์ที่จะถ่ายแบบ อีกทั้งเงื่อนไขขอตรวจบทสัมภาษณ์ทั้งหมดก่อนตีพิมพ์ นอกจากนี้ ยังไม่อนุญาตให้เก็บรูปไว้  รูปถ่ายทั้งหมด จะถูกตรวจสอบและส่วนที่ไม่ได้ใช้ ชายหนุ่มไม่อนุญาตให้นำไปใช้ที่อื่นโดยพละการ

“เขาเป็นนักธุรกิจที่รอบคอบและฉลาดมากๆคนหนึ่งต่างหากล่ะคะ พี่พริมก็”


.................................................................................................

“ดีดี้  กุน  ...............  ไปเป็นเพื่อนผมถ่ายแบบหน่อย นะครับ  ถือว่าไปเที่ยวกัน   โรงแรมผมสวยมากนะ เชฟห้องอาหารก็อิมพอร์ตมาเลยด้วย อาหารอร่อยมากๆ รับรอง”


เฮ้อ ก็ว่าจะยุ่งกับเจ้าหล่อนให้น้อยลง แต่ก็ต้องมาใช้บริการกันอีกจนได้  หนุ่มตาคมค่อนข้างระวังตัว แต่ช่วงนี้ ดูเหมือนเขาจะเป็นข่าวอยู่เรื่อย  มณีกัญญาเองก็มาในมาดใหม่ กระตือรือล้นเข้าใก้ล “เพื่อน” อย่างเขาจนผิดปกติ ชายหนุ่มเลยคิดว่าช่วงนี้หากันชนไว้หน่อยก็ดี  และไม่มีสาวคนไหน ที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยได้เท่ากับราชาวดีอีกแล้ว


“ ทำไมไม่ชวนคนที่ควงอยู่ล่ะ เปิดตัวไปเลยดิ”  แบคแพคเกอร์สาวทะลุกลางปล้อง

“ ดีดี้ไม่เข้าใจ ประเด็นนี้มันอ่อนไหว”

หญิงสาวปรายตามอง เฮอะ เข้าใจสิ คิดว่าเข้าใจนะ ดูท่าพ่อเจ้าประคุณยังไม่อยากให้สาวไหนมาตีตราจอง  

“  อ๋อ ประเด็นนี้มันอ่อนไหว และยังสรุปไม่ได้ ว่างั้น “ หญิงสาวเหน็บแนมก่อนจะยอมเป็นโล่มนุษย์ให้เขาอีกครั้งพร้อมกับเงื่อนไข

“ถ้าอีกหน่อยพวกเรามีแฟน คุณจะมาชวนเราเล่นอะไรแบบนี้ไม่ได้นะ เพราะว่าแฟนเราน่าจะขี้หึง”  

“รู้น่า  ขอบใจนะครับ แล้ว ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีล่ะ แฟนน่ะ หือม์”  ชายหนุ่มตีขลุมรวบรัด แถมตบท้ายด้วยการเย้าแหย่อีกเล็กน้อย ยายตัวแสบนี่ร้าย หนอยจะมีแฟนขี้หึง น่าหึงตรงไหนกันนะ


.................................................................................................


นักธุรกิจหนุ่มเป็นฝ่ายกำหนดวันเวลาที่จะเดินทางเพื่อให้สัมภาษณ์และถ่ายแบบเอง เขาเลือกใช้วันศุกร์ต่อวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อไม่ให้เสียงานมากนัก  สถานที่เป็นโรงแรมใหม่สไตล์ภารตะที่ตั้งอยู่ริมชายหาดงดงาม ห้องพักสุดหรูถูกสั่งเปิดให้สองสาวเป็นของกำนัล


ราชาวดีพุ่งตัวเข้าใส่เตียงนุ่มทันทีที่พนักงานปิดประตูและปล่อยเธอสองคนไว้ในห้องกว้าง

“ไอ้กุน แม่เจ้าโว้ย  เรากลายเป็นมหาราณีกันไปแล้วนิ  อิอิ”   เจ้าหล่อนกลิ้งตัวไปมาพลางหัวเราะคิกคัก ถูกใจห้องพักสุดๆ มันดูประหลาด เอ้ย สวยแปลกตาดี สนองตอบอารมณ์หลงรักอินเดียได้อย่างถึงกึ๋น


ศกุนตลาเท้าเอวมองเพื่อน “ ไอ้หนูดี แกนี่ทำเป็นเด็กไปได้ จะเปลี่ยนชุดหรือเปล่า คุณจิมมี่เขารอกินข้าวกลางวันอยู่นะเว้ย ”

“ไม่อ่ะ กินก่อน แล้วค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อ แล้วค่อยเปลี่ยนให้เหมาะสมกับกิจกรรม” สาวผมสั้นสรุป

ทั้งคู่เดินไปหาจิมมี่ที่จุดนัดพบ   มองเห็นแต่ไกลว่าเขายืนอยู่กับมณีกัญญา

“ เอื๊อก” ราชาวดีแกล้งทำเสียงเอื๊อกใก้ลๆหูเพื่อนซี้

“อะไรของแก”

“เสียงกลืนน้ำลาย”

“ บ้า” ศกุนตลากระแทกเสียงเบาๆ  ไอ้เพื่อนตัวดีมันล้นเหลือเกิน แต่ก็โทษยายหน้าทะเล้นนี่ไม่ได้  มณีกัญญาดูน่ากิน เอ้ย ดูนางแบบสาวแล้วก็น่าอยู่หรอกที่หนุ่มๆจะต้องกลืนน้ำลาย


ราชาวดีผ่อนฝีเท้าลง เพื่อยื้อเวลาชมโฉมนางแบบสาวให้มากขึ้นอีกนิด  เซเลบคนงามยืนอยู่ข้างๆนักธุรกิจตาคม ท่วงท่ายืนดูอ้อนแอ้นอ่อนหวานเปี่ยมเสน่ห์ แขนเรียวเกี่ยวแตะแขนข้างหนึ่งของชายหนุ่มไว้นิดๆ มันดู จะว่ายังไงดีล่ะ  ไม่ได้ชิดใก้ลมาก  แต่ก็ใก้ลล่ะนะ  หลังไหล่แบบบางของนางแบบสาวตั้งตรงงดงาม เนื้อตัวท่อนบนของเธอถูกทาบไว้ด้วยชุดว่ายน้ำสีเหลืองกล้วยหอม ท่อนบนมันเซ๊กซี่มากเลยนะเนี่ย เธอสวมเสื้อสีขาวที่บาง บางมาก บางมากกว่าผ้าขาวบางที่ยายของราชาวดีเคยใช้คั้นกะทิสมัยหล่อนยังเป็นเด็กน้อยเสียอีกมั้ง  ด้วยความบางก็เลยมองเห็นทะลุตลอดไปถึงสีเหลืองกล้วยหอมที่โอบอุ้มทรวงอกงามๆของมณีกัญญา   ตรงกลางระหว่างดอกบัวคู่ด้านหน้าเป็นจุดรวมของสายคล้องคอเส้นเล็ก  ตรงบ่าของเธอเลยไม่มีอะไรมาบดบัง  เสื้อสีขาวตัวบางติดกระดุมไม่ครบทุกเม็ดด้วยนะนั่น จากใต้ทรวงอกไล่ลงมาถึงหน้าท้องเรียบเนียน สายลมริมหาดมันแรงพอที่จะสะบัดเสื้อขาวของมณีกัญญาให้เพยิบพยาบ ต่ำกว่าสะดือน่ารัก เป็นโค้งสะโพกยวนตา และเป็นจุดเริ่มต้นของผ้าผืนสวยที่ถูกพันผูกเอวไว้ด้านหนึ่ง  เรียวขาขาวๆข้างนั้นของมณีกัญญาจึงเยื้องกรายโผล่มาให้เห็นแบบไม่ได้ตั้งใจเพราะแรงลมพัดให้ชายกระโปรงสะบัดอีกอีกเหมือนกัน มือข้างหนึ่งของหญิงสาวถือกระเป๋าใบเก๋  ใบหน้างามเงยน้อยๆยามสนทนากับคนตัวสูงกว่า   มณีกัญญาสวย สวยเซ๊กซี่แบบดูดีมีสกุลจริงๆ


ถ้างานนี้จิมมี่อยากจะเปลี่ยนใจเตะโด่งหล่อนกับคู่หูไปให้ห่างๆก็เข้าใจล่ะนะ


“กุน ดีดี้ ไปกินข้าวกันได้แล้วครับ แล้วเดี๋ยวค่อยคิดว่าอยากทำอะไรต่อดีสำหรับบ่ายนี้” ชายหนุ่มส่งยิ้มให้สองสาว ก่อนเอ่ยกับสาวที่สวยกว่า
“คุณจะร่วมโต๊ะกับพวกเราไหมครับ มณีกัญญา”


นางแบบสาวปฏิเสธ เธอบอกว่าจะไปว่ายน้ำเสียหน่อย

“สระว่ายน้ำ ออกแบบไว้สวยมากเลยค่ะ กัญญาอยากเล่นน้ำขึ้นมาเลยเชียว มีโซนในร่มด้วย  ส่วนอาหาร กัญญาให้จิมมี่ติดหนี้กัญญาไว้มื้อหนึ่งนะคะ แล้วจะบอกว่าจิมมี่จะต้องใช้หนี้เมื่อไหร่” นางแบบสาวทิ้งท้าย ก่อนผละจากไป ทิ้งไว้แต่กลิ่นหอมเจือจาง

ชายหนุ่มพาสองสาวมาที่ห้องอาหาร เป็นมุมที่ดีมาก อยู่ริมสระว่ายน้ำมองเห็นทะเลสีครามกับแผ่นฟ้ากระจ่าง

ระหว่างรับประทานอาหาร ราชาวดีเชื่อ ว่าจิมมี่ต้องเห็นอย่างที่หล่อนเห็น  บิกินี่สาวสีเหลืองกล้วยหอม ไม่ว่าจะตอนนั่งทาครีมทั่วเนื้อตัวนวลเนียนขาวกระจ่าง หรือตอนทอดกายเอนลงบนเก้าอี้ ท่าทางสบายอารมณ์สมกับวันพักผ่อน จมูกโด่งสวยโผล่พ้นแว่นกันแดด  มณีกัญญางดงามทุกท่วงท่าจริงๆ

อดแอบมองหนุ่มหน้านวลไม่ได้ ถ้าหล่อนเป็นเขา  และถ้ามณีกัญญาไม่ใช่แฟนเพื่อน ต่อให้ใช้หนี้ยี่สิบมื้อก็ไม่น่าจะมีปัญหานะ

....................................................................................................................................................................


“กัญญา กับคุณจิมมี่ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่อเมริกาแล้วค่ะ”

เสียงบทสนทนาระหว่างการสัมภาษณ์ยังก้องอยู่ในหัวและนั่นก็ทำให้นางแบบสาวหงุดหงิดหากต้องระงับไว้อย่างสุดความสามารถ  หล่อนอุตส่าห์ชี้ช่องให้ทีมงานทำการสัมภาษณ์ในแบบสบายๆ และอาศัยความเป็นทั้งเพื่อนของชายหนุ่มและเพื่อนของบรรณาธิการใหญ่ ซึ่งใครๆในทีมงานที่มาก็รู้ว่าเป็นเพราะมณีกัญญา นิตยสารเล่มนี้ถึงมีโอกาสดีๆ ที่ได้สัมภาษณ์ชายหนุ่มก่อนใคร แถมด้วยเขายังยอมมาเป็นนายแบบเฉพาะกิจคู่กับหล่อนให้ด้วย  แต่ดูสิ ผู้ชายคนนี้โง่เง่าขนาดไหนกัน

“ ใช่ครับ คุณมณีกัญญาเป็นคนรักของเพื่อนรักของผม”

เสียทีมงานสัมภาษณ์ต่อ “คุณจิมมี่มาอยู่เมืองไทย ประทับใจอะไรบ้างคะ”

“ทุกอย่างครับ โดยเฉพาะคน  คนไทยน่ารักมากครับ”

“แล้วรักไหมคะ “ เสียงคนสัมภาษณ์ทำอารมณ์ประมาณหยอกล้อพอน่ารัก

“ครับ” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ ที่ทำเอาทีมงานเกรียวกราว ไปกับรอยยิ้มละลายใจ เสียงกระเซ้าชายหนุ่ม และคำถามของทีมงานถึงเรื่องราวของหัวใจ

ก็เป็นเสียอย่างนี้ สคริปต์น่าเบื่อที่บทสัมภาษณ์ไหนๆก็ต้องพาดพิงเรื่องส่วนตัวอยู่เสมอ น่าเบื่อ และชายหนุ่มก็ไม่ตอบแต่อย่างใด  ไม่รู้จะอยากรู้เรื่องของคนอื่นไปทำไมนักหนา  ชายหนุ่มทำเพียงจุดรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ไว้ที่ริมฝีปากสวยสมชาย นัยน์ตาพราวของเขาพุ่งตรงไปทีโต๊ะน้ำชาที่อยู่ห่างออกไปอีกนิด

ทีมงานบางคนยกกล้องส่องตามสายตาเขาทันที หากชายหนุ่มห้ามไว้ด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“ โอ๊ะ อย่าครับ ได้โปรด  ถ่ายรูปผมคนเดียวก็พอ” ทีมงานชะงัก ท่าทางอยากลั่นชัตเตอร์กันใจจะขาด ทั้งๆที่ก็ไม่แน่ใจ ว่าใครกันแน่ที่เป็นเป้าสายตาของนักธุรกิจหนุ่ม เพราะที่โต๊ะนั้นมีผู้หญิงนั่งคุยกันอยู่สองคน

“  เธอชอบความเป็นส่วนตัวครับ  ถ้าคุณแอบถ่ายรูปเธอ เธอจะไม่โกรธคุณ แต่ผมจะรับเคราะห์แทน  โดนโกรธน่ะ ไม่สนุกเลยสักนิด จริงไหมครับ”

มณีกัญญาต้องสะกดกลั้นอารมณ์ฉุนเฉียวเอาไว้อย่างสุดความสามารถ จิมมี่ทำให้ทีมงานประทับใจได้อย่างง่ายดาย เขาดึงความสนใจไปที่ตัวเขา และแม่สองสาวที่โต๊ะถัดไปนั่น ปล่อยให้มณีกัญญาหมดบทบาทลงอย่างสิ้นเชิง

ไม่น่าเลย เธอน่าจะขอให้ทีมงานเริ่มการถ่ายแบบทั้งหมดก่อนแล้วค่อยตบท้ายด้วยการสัมภาษณ์ ไม่น่าให้ชายหนุ่มจัดการให้สัมภาษณ์ก่อนเลย  แล้วอย่างนี้ ไอ้ธีมหวานๆที่วางไว้สำหรับนางแบบและนายแบบมันจะไปมีความหมายอะไร

.................................................................................................

“สรุปว่า เราไม่ได้มาเที่ยว แต่มาเป็นยามให้ตานั่น ” ราชาวดีพึมพำพลางเส ยกถ้วยชาขึ้นจิบ

“ เอาน่า แกก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วนี่ จะมาโวยอะไรตอนนี้วะ “

“ฮื่อ  “ หยิบขนมใส่ปากอีกคำ บ่ายวันแรกนี้หนุ่มเนื้อหอมสั่งให้สองหล่อนมาดื่มชาที่ห้องนี้ และให้บังเอิญ เขาก็จัดให้มีการสัมภาษณ์ในบรรยากาศรื่นรมย์ของการดื่มชาแบบผู้ดีอังกฤษขนานแท้  ก็ยอมรับว่าห้องน้ำชาของโรงแรมนี้  และการจัดแบบ Afternoon tea ดูดี เริ่ดและหรูสุดๆ เดชะบุญ ที่ศกุนตลาและหล่อนเตรียมตัวมาดี ตั้งแต่ศกุนตลาเปิดร้านตัดเสื้อ ราชาวดีก็มีชุดสวยๆเก๋ๆให้เลือกใส่ได้อย่างสนุกสนาน เอาล่ะ เรื่องเสื้อผ้าพอเอาตัวรอดได้ ส่วนหน้ากับผม เฮ่ย ลมทะเลมันตีเสียผมสั้นๆของหล่อนฟูกระเจิง

จากหางตา เหลือบเห็นช่างภาพเล็งกล้องมา ต้องเสก้มหน้ากรีดนิ้วหยิบถ้วยชาบังหน้าขณะบ่นด่าคนก่อเรื่องไปในตัว

“อย่าถ่ายนะเฟ้ย จับได้ว่าแอบถ่ายรูปชั้นละก็ น่าดู”

“หนูดี “

“อะไร”

“แกคิดว่าแกดังขนาดเขาต้องแอบถ่ายรูปแกเลยเหรอวะ “

“ไอ้กุน “ สาวผมสั้นเชิดหน้าน้อยๆ ทำเสียงเย่อหยิ่งล้อเลียนเพื่อน

“เราสองคนน่ะ ไม่ดังหรอก ชั้นรู้ตัว  แต่คนที่เรามานั่งเป็นยามให้นั่นล่ะตัวดี และชั้นไม่อยากเป็นข่าวกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้นในตอนนี้นะยะ เชอะ”

สองสาวหัวเราะให้กันเบาๆ สนุกอีกล่ะ ตาเพื่อนแขกนี่ช่างสรรหาเรื่องสนุกมาประเคนให้เธอสองคนเสียจริง  ให้ตาย!

.................................................................................................

จากคุณ	: หนอนแบกเป้
เขียนเมื่อ	: 4 ธ.ค. 55 16:01:04

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป