ความคิดเห็นที่ 1 บทที่8    คนไกล *** พศ 2549 *** อีเมล์จากราชาวดี ทำให้นายแพทย์หนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดไม่ไหว  เพื่อนสาวชาวไทยคนนี้  มีน้ำใจส่งข่าวคราวและเขียนมาทักทายยาวๆ ราวสัปดาห์ละหนึ่งฉบับ หญิงสาวมีดีที่อารมณ์ขันอันเหลือเฟือ อีกทั้งพรสวรรค์ด้านการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ อย่างที่ทำให้เกิดจินตนาการร่วมและเห็นภาพ  นี่ขนาดอ่านอีเมล์นะ  ชายหนุ่มนึกถึงช่วงเวลาที่เคยได้พบปะกัน  หญิงสาวมักทำอาการออกท่าออกทางอย่างน่ารักปนน่าขันเวลาเล่าเรื่องตลกอยู่ในวงสนทนา ราชาวดี หญิงสาวชาวไทยหน้าตาธรรมดา  หากเสน่ห์ของเจ้าตัวอยู่ตรงที่ใครก็ตามที่ได้เข้าใกล้มักมีอันต้องติดใจในบุคลิกร่าเริงและอารมณ์ขันที่แสดงออกอย่างพอเหมาะไม่เสแสร้ง  บุคลิกครึ่งเด็กครึ่งผู้ใหญ่อย่างที่จิมมี่เคยให้นิยาม  หากครึ่งที่ยังเป็นเด็กนั้นก็ต้องถือว่าเป็นเด็กที่ฉลาดเฉลียวมีไหวพริบอยู่มากพอดู อีเมล์ถึงเขาฉบับนี้เป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับงานเลี้ยงของ ตาชและจันทรากรุ๊ป  รอบนี้ เจ้าหล่อนรายงานพร้อมมีการเหน็บแนมแกมฟ้องเกี่ยวกับจิมมี่เล็กน้อย  ว่าด้วยเรื่องเครื่องแต่งกาย ที่ขัดใจคนสวม แต่ต้องตามใจสปอนเซอร์  รวมไปถึงการวางแผนไว้ล่วงหน้าเป็นอย่างดีโดยจัดเตรียมให้ตัวหล่อนและศกุนตลามาเป็นกันชน ใช้เป็นโล่เพื่อหลบเหลี่ยงและรับมือกับเหล่าสาวสวยในงานเลี้ยง  ราชาวดีเรียกตัวเองว่าถูกใช้เป็น “โล่มนุษย์” ราเชนทราอ่านไปก็นึกภาพจิมมี่ที่มีโล่มนุษย์ต่อสู้กับสาวๆแล้วเขาก็ขำ  ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเพื่อนสนิท ที่คิดแต่เรื่องเดตสาวไปวันๆสมัยเรียนอยู่ด้วยกันที่อเมริกานี่ จะเปลี่ยนไป กลายเป็นหนุ่มหัวโบราณและหวงเนื้อหวงตัวไปได้  นั่นอาจเป็นเพราะจิมมี่ ในฐานะนักธุรกิจหน้าใหม่ในเมืองไทย มีภาพลักษณ์ที่ต้องสร้างและรักษา  อีกประการที่ราเชนทรารู้ คือเพื่อนสนิทของเขายังหวงชีวิตโสด  หนุ่มเจ้าสำราญคนนั้นชอบความสัมพันธ์แบบไม่มีเงื่อนไข เอาเถอะ ฟังความจากหญิงสาวข้างเดียวก็คงไม่ดี  เพราะจิมมี่ก็ฟ้องมาเหมือนกันเรื่องราชาวดีเกิดอยากจะเซ๊กซี่ขึ้นมาในคืนนั้น และเขาจินตนาการไม่ออกเลย   ได้แต่เห็นภาพที่เพื่อนส่งมาให้ดู  สองสาวชาวไทยที่เขารู้จักดูแปลกตาในรูปถ่ายยามเผลอตัว ศกุนตลานั้นทั้งหวานทั้งคมและห่มส่าหรีได้ขึ้นนัก ส่วนเจ้าตัว”โล่มนุษย์” นั้นช่างเป็นการยืนยันคำที่ว่า “คนงามเพราะแต่ง” จริงๆ  ผมสั้นๆของแบคแพคเกอร์สาวถูกทำให้เป็นลอนน้อยๆชี้ไปมาอย่างน่ารักรับกับดวงหน้ารูปหัวใจ ปลายคางแหลมมน นัยน์ตาใหญ่ถูกแต่งแต้มไว้ให้คมขึ้น  ประกายหวานแจ่มใสในภาพบ่งบอกถึงอารมณ์สนุกของเจ้าตัว สีผิวขาวเหลืองของราชาวดีดูผุดผาดและเรือนร่างอิ่มกลมกลึงนั้นดูน่ารักสะดุดตา ในท่วงท่าการเคลื่อนไหวที่ทำให้ชายกระโปรงปักเลื่อมพรายสะบัดพลิ้วแผ่กว้างเป็นวงกลม  ไม่เห็นว่าจะเซ็กซี่ตรงไหน  จิมมี่คงหาเรื่องเย้าแหย่ค่อนแคะสาวขี้โมโหไปตามเรื่อง ชายหนุ่มเอนกายพิงพนักเก้าอี้ในท่วงท่าที่ผ่อนคลาย คิดไปเรื่อยเปื่อยถึงเพื่อนๆของเขาที่ต่างก็ทำงานและใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานกันทุกวัน แล้วชายหนุ่มก็ถอนใจ  ภาระการเรียนและฝึกฝนตัวเองเพื่อให้สำเร็จเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมหัวใจ เป็นช่วงเวลาที่เหน็ดเหนื่อย และเงียบเหงา  ในทุกๆวันชายหนุ่มทุ่มเททุกวินาทีให้กับวิชาชีพที่เขารัก หากหลังเลิกงาน ห้องพักดูช่างแสนเงียบ มันเงียบ มันอ้างว้าง ยังดี ที่เขายังพอมีใครมาคิดถึงอยู่บ้าง ยังไม่เป็นราเชนทราที่ถูกลืม .. พศ 2550 วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่งานหนักเหลือเกินสำหรับนายแพทย์หนุ่ม หากที่แย่ยิ่งกว่าก็คือข่าวสารการเมืององประเทศบ้านเกิด สื่อทั่วโลกออกข่าวเป็นระลอกติดต่อกันมาต่อเนื่องเป็นเวลาหลายสัปดาห์แล้ว เกี่ยวกับความรุนแรงจากการประท้วงระหว่างผู้สนับสนุนรัฐบาลที่พรรคนิยมเหมาอิสต์กุมคะแนนเสียงข้างมาก กับฝ่ายผู้สนับสนุนฝ่ายตรงข้ามกับรัฐบาล ภาพข่าวที่ออกสื่อผ่านสำนักข่าวชื่อดังของอเมริกาชี้เห็นความรุนแรง ที่กำลังลุกลาม ไปทั่วทุกหัวระแหงของประเทศเล็กๆในโอบล้อมของหิมาลัย บ้านเกิดของเขา เนปาล จิตใจชายหนุ่มระส่ำระสายเหลือทนจนต้องปิดโทรทัศน์หันมาเช็คอีเมล์แทน  เขาพยายามทำใจให้สงบ อะไรมันจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด  ขณะเปิดเมล์ เขาภาวนาขอให้ วันนี้มีเรื่องเล่าดีๆ สนุกๆ ถูกส่งมาอีก หลังๆมานี้ เขาได้รับอีเมล์จากราชาวดีสม่ำเสมอ โดยมักพ่วงการทักทายจากศกุนตลามาด้วย  หากที่แถมมาเป็นพิเศษระยะหลังคือโปสการ์ดที่เขียนถึงเขาสั้นๆ และสแกนแนบมากับอีเมล์ เป็นโปสการ์ดจากประเทศ ที่ราชาวดีเดินทางไป  เขาสังเกตว่าหญิงสาวเดินทางค่อนข้างบ่อยในช่วงปีที่ผ่านมา ส่วนมากเป็นการเดินทางไปเรื่องงาน ทั้งๆที่เจ้าตัวบอกว่าเรียนหนัก ด้วยหลักสูตรปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจของเธอใกล้ถึงฝั่งฝันเต็มที แต่จิมมี่เคยเหน็บแนมหญิงสาวให้เขารับทราบว่า ราชาวดียังสามารถแอบ “หนีเที่ยว” หลังเสร็จงานที่ต่างประเทศได้ทุกครั้งไป มีครั้งหนึ่งที่จิมมี่นินทาหญิงสาวให้ฟังอีกด้วย ว่าเจ้านายชาวเยอรมันของราชาวดี ซึ่งบังเอิญรู้จักกันดีกับจิมมี่เพราะพาซัพพลายเออร์จากอินเดียไปเข้าพักที่โรงแรมบ่อยๆ เล่าให้ฟังว่า หญิงสาวผู้นี้ เป็นคนแรกที่เขารู้จักที่เดินทางไปบิสสิเนสทริป โดยใช้เป้ใบโตแทนกระเป๋าเดินทางล้อลาก   ลูกพี่หนุ่มใหญ่สัญชาติเยอรมันเล่าบอกว่าไม่กล้าทักท้วงหรือขัดใจ ได้แต่ปล่อยไปตามรสนิยมของหญิงสาว หากเขามาแอบกระซิบให้จิมมี่ฟังเบาๆแบบขำๆ ว่าเขาภาวนาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ขอให้ราชาวดี เป็นคนแรกและคนเดียว ที่จะทำอย่างนี้  แถมจิมมี่ยังได้ข่าวมาอีกว่า เหล่าบรรดาลูกค้าและซัพพลายเออร์ของหญิงสาว พวกนั้นเขารู้กันทั่ว ว่าอยากไปเที่ยวที่ ประเทศไหน อย่างไร  สถานที่ใดที่พลาดไม่ได้ สายการบินไหนมีโปรโมชั่น ให้ลองมาถามราชาวดีดูเถิด มักไม่ผิดหวัง ราชาวดีเป็นผู้หญิงไทยที่แปลกในความคิดของราเชนทรา หากเธอก็เป็นตัวอย่างของคนรุ่นใหม่ที่ใช้เวลาให้มีประโยชน์และสนุกกับทุกวันในชีวิต บางทีชายหนุ่มก็นึกอยากจะอิจฉา หญิงสาวเหลือเกิน นายแพทย์หนุ่มผิดหวังนิดหน่อยเมื่อไม่มีอีเมล์จากคนที่เขากำลังคิดถึง หากก็เข้าใจ เมื่อเขาส่งสารถึงเจ้าหล่อนสั้นๆไป แล้วได้รับเมล์ตอบกลับอัตโนมัติมาว่าหญิงสาวอยู่ระหว่างการเดินทางไปต่างประเทศหนึ่งสัปดาห์  คราวนี้ไปที่ไหนกันนะ คุณแบคแพคเกอร์ ไม่มีอีเมล์จากหญิงสาวคนอื่นอีกเหมือนกัน  มณีกัญญาไม่เคยเขียนอีเมล์มาถึงเขานานนักหนาแล้ว ชายหนุ่มเลือกเป็นฝ่ายกดโทรศัพท์หาสาวคนรักแทน ........................................................................................................................... “ กุน สวัสดีครับ” เสียงเปิดประตูกระจกเข้ามาทักทายทำให้ศกุนตลาเงยหน้าขึ้นยิ้มรับ  เธอเห็นหนุ่มอินเดียมายืนยิ้มกว้างอยู่ในร้านเสื้อเล็กๆของเธอ   ร้านเสื้อแห่งนี้ เป็นธุรกิจของศกุนตลา ที่เมื่อปีที่แล้วราชาวดีตัดสินใจทุบกำแพงรั้วบ้านด้านติดถนนซอยออกแล้วสร้างเป็นห้องขนาดค่อนข้างยาวชั้นเดียวเพื่อให้ศกุนตลาเช่าในราคาถูก เมื่อเธอตัดสินใจจะทำร้านตัดเสื้อของตัวเองเต็มตัว ครั้งนั้น ราชาวดีให้คำแนะนำว่าในเมื่อศกุนตลาจะทำธุรกิจโดยเน้นขายทางเวปไซต์เป็นหลัก ก็ไม่จำเป็นต้องไปเช่าหน้าร้านแพงๆให้เปลือง  บ้านของราชาวดี มีพื้นที่มากพอ มีที่จอดรถ อีกทั้งลูกค้าสามารรถเดินทางมาได้อย่างสะดวกทั้งทางรถยนต์และรถไฟใต้ดิน  ห้องที่สร้างขึ้น มีขนาดกว้างและสะดวกสบายเพียงพอที่จะเก็บวัสดุ  ชุดสำเร็จรูป ห้องลอง และพื้นที่ทำงานของช่างเสื้อ รวมไปถึงพื้นที่รับแขก  ศกุนตลาจึงได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ที่ร้านนี้ และกลับอพาร์ตเม้นท์ของเธอในตอนค่ำ ตัวสาวเจ้าของบ้านเองก็ดีใจแทบเรียกได้ว่า "ตีปีก" บอกว่าดีที่จะมีคนเฝ้าบ้านให้ไปในตัว เมื่อศกุนตลาตอบตกลง “กิจการรุ่งเรืองมากเลยใช่ไหมครับกุน   ผ้าเต็มร้านเลยนี่ ลูกค้าต้องเยอะแน่ๆ”  วันอาทิตย์นี้ ชายหนุ่มมีนัดมาขอข้าวเย็นกินฟรีที่บ้านนี้อีก เหมือนที่เคยทำมาแล้วหลายครั้ง “พอได้เลยค่ะ ช่วงนี้ใกล้จะปลายปี มักจะมีงานเลี้ยงและงานแต่งงานเยอะ ลูกค้ากุนมาสั่งตัดชุดออกงานกันเยอะเลยค่ะ” หญิงสาวยิ้มรับ   กิจการของเธอ ไปได้ดีทีเดียว โดยศกุนตลาเน้นรับตัดชุดราตรีเสียเป็นส่วนใหญ่ ลูกค้าของเธอจะเป็นกลุ่มที่ต้องการชุดสวย แต่หาขนาดที่เหมาะตัวยาก ลูกค้าที่มาสั่งตัดกับศกุนตลา มักพอใจกับแบบ ผ้า และราคาที่เหมาะสมพร้อมฝีมือประณีตและส่งมอบตรงเวลา  “ตอนนี้ เพิ่งบ่ายสองโมง แต่ผมไม่มีที่ไป เลยกะว่าจะมาขอชาดื่มที่นี่ ผมเอาขนมเค้กมาแลก” ชายหนุ่มยกกล่องในมือให้ดู หญิงสาวยิ้มขำ เออ หนอ เขาพูดตรงดี ไม่มีที่ไป  ไม่อยากจะเชื่อ หญิงสาวเห็นเขาเป็นข่าวควงสาวๆสวยๆอยู่เป็นระยะ “คุณจิมมี่ เข้าไปในบ้านก่อนนะคะ ดีดี้อยู่ ข้างใน เขากลับมาถึงเมื่อเช้านี้ค่ะ  พอดีอีกสักพัก กุนจะมีลูกค้ามารับชุด เสร็จงานแล้วกุนจะตามเข้าไปขอขนมทาน” ............................................................................................................................ ชายหนุ่มเดินเข้าไปด้านในอย่างคุ้นเคย  ยังไม่ทันจะเข้าไปในตัวบ้าน จากหางตา ก็เห็นหญิงสาวเจ้าของบ้านนอนอยู่บนเปล ที่ผูกไว้ที่ซุ้มข้างบ้านซึ่งถูกจัดไว้เป็นที่นั่งเล่น วันนี้ อากาศดี ไม่ร้อนเลย อีกทั้งยังมีลมโชยเบาๆ  ร่มเงาของต้นไม้ได้มุมพอเหมาะ  ดูเหมือนคนที่นอนอยู่บนเปลจะไม่รู้สึกตัว จนเขาเข้าไปใกล้จึงเห็นว่าหญิงสาวกำลังหลับสนิท   ท่าทางคนนอนดูน่าอิจฉาไม่น้อย  เจ้าตัวอยู่ในชุดสวมสบาย เสื้อยืดตัวหลวมคอวีสีขาวนวลกับ กางเกงขากว้างแบบที่นิยมสวมใส่ไปทะเล มีลวดลายดอกไม้สีสดเกลื่อนไปทั่วผืนผ้า แขนกอดหมอนใบนุ่มเอียงหน้าซบหลับอย่างสบายอารมณ์ หนังสืออ่านเล่นเล่มหนึ่งตกอยู่ใต้เปล ชายหนุ่มช่วยหยิบขึ้นมาตั้งใจจะวางที่โต๊ะ หากโปสการ์ดใบสวยก็หล่นออกมา ไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็อดแอบลอบอ่านเร็วๆไม่ได้  มันเป็นโปสการ์ดที่เขียนให้ราเชนทรา มองโปสการ์ดแล้วมองหน้าคนกำลังหลับสลับกันก่อนตัดสินใจเอนกายลงที่เก้าอี้ยาวอีกตัว เจ้าของบ้านหอบเอาหมอนอิงมาโยนไว้หลายใบ บรรยากาศดี จนชายหนุ่มเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว  มารู้สึกตัวอีกครั้งก็เมื่อได้ยินเสียงกระเบื้องกระทบกันเบาๆ “โอ๊ะ ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะปลุกนะ  พอดีเราหิวกาแฟ  ตื่นมาแล้วเห็นกล่องขนม เลยแอบเปิดดู มันน่าอร่อย เลยกะจะขอชิมก่อน คุณนอนต่อก็ได้ เรากินคนเดียวได้” ชายหนุ่มแยกเขี้ยวใส่คนที่จะแอบกินขนมก่อน  “ เรื่องอะไร ผมซื้อมานะ ขอชาหนึ่งถ้วยก็แล้วกัน” เขามองเห็นแล้วล่ะ ว่าเจ้าบ้านสาวเตรียมชามาเผื่อแล้ว หากที่อยากเห็นมากกว่าคืออาการประณีตนุ่มนวลยามเจ้าตัวรินชาจากกาใส่ถ้วยกระเบื้องเนื้อดี  หญิงสาวปรุงน้ำตาลและเติมนมในสัดส่วนที่เขาชอบก่อนจะคนเบาๆแล้วเลื่อนส่งมาให้ หลังจากนั้นขนมก็ถูกแบ่งใส่จานเข้าชุดกันส่งมาวางตรงหน้า  ก่อนเจ้าตัวจะลงมือตักเค้กคำโตเข้าปากตัวเอง “อร่อยจัง” หน้าตาคนกินบอกว่าอร่อยจนเขาต้องตักใส่ปากตัวเองบ้าง “ผมเพิ่งโทรคุยกับราช เห็นบอกว่าดีดี้ หายไป ผมเลยบอกว่าคุณเดินทาง ถ้ายังไง ก็ส่งเมล์ถึงราชหน่อยละกัน ช่วงนี้ คงเครียดๆ” “ทำไมคะ ” “ ก็เรื่องยุ่งๆทางเนปาลนั่นล่ะ สถานการณ์ไม่ค่อยดี” “ ได้ดูข่าวเหมือนกันค่ะ  และก็ว่าคืนนี้จะเขียนเมล์หาคุณราชอยู่พอดี    ว่าแต่ เย็นนี้คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”   คนตรงหน้าน่ารักกับเขาเสมอ ชายหนุ่มนึกในใจ “อะไรก็ได้ครับ  ขอแค่ไม่ต้องทนกินข้าวที่โรงแรม ก็วิเศษแล้ว”  เขาเบื่ออาหารที่โรงแรมและตามร้าน ต่อให้หรูขนาดไหน มันก็น่าเบื่อ  เขาโหยหาบรรยากาศการกินอาหารแบบทำกินเองที่บ้าน จึงต้องมาอาศัยบ้านนี้อยู่บ่อยครั้ง “ ถ้าอะไรก็ได้ งั้นเย็นนี้จะทำเนื้อวัวผัดกระเพราให้ทานก็แล้วกันนะคะ “ เจ้าบ้านสาวว่าพลางทำหน้าทะเล้นสุดฤทธิ์ เออ!  ให้มันได้อย่างนี้สิ ยายตัวแสบ พึ่งนึกชมว่าน่ารักอยู่ไม่ถึงหนึ่งนาที หนอย รู้ทั้งรู้ ว่าวัวและต้นกระเพรา (ตุลสี ,Tulsi )ถือเป็นสัตว์และพืชศักดิ์สิทธิ์ที่คนฮินดูนับถือว่าเป็นเทพ  ยังมีหน้าจะเอามาผัดให้เขากิน  ชายหนุ่มขำในใจแต่แอบตีหน้าเคร่งขรึมใส่เป็นการปรามอยู่ในที “ ถ้าไปทำเมนูนี้ที่อินเดีย  ดีดี้จะโดนรุมประชาทัณฑ์” ................................................................................................................................................................ ชายหนุ่มเดินออกจากสถานีรถไฟใต้ดิน  ตอนนี้ยังไม่สามทุ่มเลย มันหัวค่ำเกินกว่าที่ผู้ชายไร้พันธะอย่างเขาจะกลับไปหมกตัวอยู่ในห้องพัก  ขายาวๆชะลอฝีเท้าลง บ่ายวันนี้ เขาได้อาศัยบ้านหลังน้อยของเพื่อนสาวชาวไทยเป็นที่ฆ่าเวลาวันหยุดอันแสนน่าเบื่อเหมือนหลายๆครั้งตลอดเกือบสองปีที่ผ่านมา   ทว่าทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับสองสาวบ้านนั้น มันไม่ชัดเจน  หนุ่มอินเดียไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าต้องการอะไรกันแน่  และไม่รู้ด้วยว่าสองสาวชาวไทยนั้นจะคิดกับเขาอย่างไร เขายอมรับว่าผู้หญิงสองคนนั้นน่ารักและวางตัวเป็นเพื่อนที่ดีอย่างสม่ำเสมอ ชายหนุ่มได้รับการต้อนรับอย่างดีฉันท์มิตรทุกครั้งที่เอ่ยปากขออาศัยมื้อกลางวันหรือมื้อเย็น หากเจ้าของบ้านสาวมีวิธีการอย่างไรไม่แน่ชัด แต่เขาไม่เคยได้อยู่รับประทานอาหารเพียงลำพังกับคนใดคนหนึ่ง อีกทั้งหลังมื้อค่ำและเครื่องดื่มหลังอาหาร เวลาสองทุ่มเป็นเส้นตาย ที่เขาต้องกล่าวอำลา สตรีทั้งสองดูเป็นคนรุ่นใหม่ หากการวางตัวทำให้ชายหนุ่มเกรงใจไม่น้อย ความสัมพันธ์ที่คุ้นเคยกันมาก หากก็ไม่เหมือนเพื่อนสนิท   ยังคงมีเส้นบางๆมาขวางอยู่ เขาไม่รู้ ว่าเป็นเพราะตัวเองหรือเพราะสตรีทั้งคู่เป็นผู้ขีดคั่น  เคยถามตัวเองอีกเหมือนกัน ว่าอยากเปลี่ยนความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน ให้ใก้ลชิดสนิทแนบมากกว่านั้นหรือไม่  คำตอบที่ได้คือ เขายังไม่เคยรู้สึกปรารถนาที่จะแนบชิดแบบชายหญิงจากสองคนนั้นเลย  ชายหนุ่มไม่เคยขาดผู้หญิง ค่ำคืนที่ปรารถนา เตียงของเขาก็ไม่เคยอ้างว้าง หากโลกส่วนตัวที่มีประตูปิดมิดชิดของมันก็จะไม่เปิดให้ใครเข้าไปบุกรุกได้ ถ้าเขาไม่ยินดี ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเบื่อๆ เมืองไทยมีดีหลายอย่าง เขามาอยู่ประจำที่นี่ได้ปีกว่าแล้ว และพอใจกับการใช้ชีวิตที่นี่มากพอควร  ชายหนุ่มมีเวลากลับอินเดียเพื่อประชุมและเยี่ยมมารดาค่อนข้างบ่อย   เขาเริ่มมีเพื่อนเยอะที่นี่  รวมไปถึงเขายังมีผู้หญิงสาวหลายคนแสดงออกชัดเจนว่ายินดีที่จะเป็นเพื่อนสนิทรวมไปถึงการใช้เวลาร่วมกันกับเขาทั้งวันรวมไปถึงทั้งคืน บางที หรือบางทีเขาควรตัดสินใจลองคบหากับใครสักคนอย่างจริงจัง แต่มันก็ติดปัญหา ผู้หญิงที่ยินดีจะมีความสัมพันธ์แบบไร้เงื่อนไข แบบที่มองไม่เห็นปลายทางดูเหมือนจะหายาก  กับบางคนดูเหมือนจะเข้าใจในระยะเริ่มต้นหากท้ายที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะเรียกร้องให้มากไปกว่านั้น เรียกร้องในสิ่งที่เขาไม่อาจสนองตอบได้  เขากลายเป็นคนเย็นชาในสายตาของอดีตคู่ควงทั้งหลาย กลายเป็นพวกไม่มีหัวใจไปในที่สุด มีสิ ทำไมจะไม่มี เผลอตัวยกมือขึ้นแตะเบาๆ  ที่อกเบื้องซ้ายของเขานี้ ก้อนเนื้ออ่อนนุ่มมันเต้นแผ่วเบาอย่างเป็นจังหวะมาชั่วนาตาปี  แต่ยังไม่เคยมีสตรีใดมาทำให้จังหวะการเต้นของมันผิดแปลกไปได้เลย นี่เขากำลังเหงาอยู่หรือเปล่า? แว่บหนึ่งของความคิดมีภาพโปสการ์ดถึงราเชนทราของราชาวดีผุดขึ้นมา  บางที บางที เขาควรจะแวะไปที่บ้านหลังเล็กนั้นให้น้อยลง  ทางเลือกอย่างการออกรอบตีกอล์ฟให้บ่อยขึ้นกว่าเดิมก็อาจไม่เลว   รวมถึงเดินทางไปดูงานก่อสร้างบูติคโฮเต็ลใหม่ทั้งสามแห่งที่ต่างจังหวัดให้ถี่ขึ้น ก็น่าจะช่วยให้เขามีที่ไปได้คราวละหลายๆวัน  ราชาวดีและศกุนตลามีค่าควรแก่การคบหาเป็นเพื่อนด้วยใจบริสุทธิ์เกินกว่าที่เขาจะเสี่ยง  ความเหงาอาจทำให้เขาเผลอล้ำเส้น เขาไม่อยากเสียเพื่อน ไม่ว่าจะเพื่อนคนไหนก็ตาม “เฮลโหล จิมมี่คะ สะดวกคุยหรือเปล่าเอ่ย”  เสียงจากปลายสายขัดจังหวะดวงความคิด เธอเป็นสตรีงามคนหนึ่งที่เอื้อไมตรีอย่างตรงไปตรงมา บางที คืนนี้คงจะดีกว่า หากเขาจะมีเพื่อนร่วมดื่มสักคน ชายหนุ่มตอบรับคำชวน ก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางเดินมุ่งหน้าสู่ผับหรูแทน .............................................................................................................................................. ราชาวดีนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่ออ่านข่าว เรื่องราวไม่ค่อยดีที่ประเทศเนปาลทำเอาคิดสงสารคนอยู่ไกล สถานการณ์ที่ย่ำแย่ต่อเนื่องมายาวนานและยิ่งรุนแรงมากขึ้นมาตั้งแต่เดือนเมษายน 2549  ที่มีการชุมนุมประท้วงภายใต้การนำของพันธมิตร 7 พรรคการเมืองเนปาล  และกบฏลัทธิเหมา  มีการนัดหยุดงานทั่วประเทศเป็นเวลาหลายวัน  มีการชุมนุมใหญ่ในเมืองหลวงและ ตามมาด้วยการดื้อแพ่งด้วยการหยุดจ่ายภาษี เช่นเดียวกับการประท้วงหลายต่อหลายครั้ง รัฐบาลเนปาลได้ประกาศเคอร์ฟิวห้ามไม่ให้ประชาชนออกมาชุมนุม แต่การชุมนุมประท้วงกลับขยายตัวไปตามเมืองใหญ่ๆ ตลอดทั้งเดือน ทำให้รัฐบาลพยายามควบคุมสถานการณ์ด้วยการใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดสลายการชุมนุมกระทั่งมีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตจำนวนมาก จำนวนผู้ออกมาประท้วงเฉพาะในเมืองหลวงพุ่งสูงกว่า 300,000 - 500,000 คน ข่าวนั้นทำเอาราชาวดีใจหาย หลังจากนั้นก็มีข่าวว่าจะมีจัดการเลือกตั้งใหม่ให้เร็วที่สุด รวมถึงการเสนอชื่อบุคคลที่เหมาะสมในการดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แต่ไม่ได้รับการตอบรับที่ดี  การชุมนุมใหญ่ยังมีขึ้นอีก และมีอีกเป็นระลอกจนถึงปัจจุบัน ผลสุดท้ายเรื่องราวจะลงเอยอย่างไร ราชาวดีจินตนาการไปไม่ถึง ตอนนี้คิดถึงอยู่อย่างเดียว ว่าเชื้อพระวงศ์รูปงาม นายแพทย์ที่มุ่งมั่นกับการเยียวยารักษาผู้คน เขาจะเป็นอย่างไร  ป่านนี้ เขาคงเหนื่อยทั้งใจ เหนื่อยทั้งกาย หญิงสาวได้รับเมล์สั้นๆของเขาแล้ว และในฐานะ “เพื่อน” คนหนึ่งเธอจะรีบตอบไป การเล่าเรื่องราวต่างๆที่คิดว่าสนุกของชีวิตมนุษย์เงินเดือนอย่างราชาวดี อาจไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับนายแพทย์หนุ่มมากนักก็จริง แต่อย่างน้อย หากเขาได้อ่านอีเมล์ยาวๆของหล่อนเข้า มันก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆ และลดเวลาที่จะไปใช้กับเรื่องราวชวนเศร้าใจได้บ้างกระมัง ก่อนส่งเมลล์ออกไป ราชาวดีไม่ลืมที่จะแนบรูปถ่ายโปสการ์ดที่เขียนไว้ทั้งสองด้านไปให้เขาดูด้วย ก่อนเข้านอนคืนนั้นหญิงสาวนึกถึงภาพใครอีกคน  แขกเหมือนกัน แต่เป็นแขกอินเดีย  แขกตัวโต ผิวนวลๆหน้าคมๆ ที่หลงคารมหล่อนจนกลายมาเป็นเพื่อนกัน   วันนี้ชายหนุ่มดูแปลกตา ในท่าทางนอนเหยียดยาวไปตามความยาวของเก้าอี้ไม้ใต้ซุ้มข้างบ้าน  ขำก็ขำ เขินก็เขิน ด้วยหญิงสาวแม้จะกระโดกกระเดก และออกจะซุกซนมาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งยังมีเพื่อนผู้ชายเยอะตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรี ที่สาขาวิชาเกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์ที่เลือกเรียนนั้น  เป็นแหล่งชุมนุมของเด็กหนุ่มและสาวห้าว หากมารดาก็เข้มงวดสอนสั่งมาตั้งแต่เด็กไม่ให้เอนกายหลับใหลให้หนุ่มๆเห็น  แม่บอกว่าเป็นผู้หญิงต้องระมัดระวัง ถ้าคิดจะนอนหลับพักผ่อน ต้องให้เป็นที่เป็นทาง จะนอนต้องไปนอนบนเตียงให้เรียบร้อย อีกทั้งความจริงตัวหล่อนเป็นผู้หญิงที่กระตือรือล้นเกือบจะตลอดเวลา และไม่ชอบการนอนกลางวันเอามากๆ เพราะคิดว่านั่นมันดูเป็นพฤติกรรมของคนเกียจคร้าน  จะยกเว้นให้ก็สำหรับเด็ก คนชรา หรือไม่ก็คนป่วยเท่านั้น  แต่บังเอิญวันนี้หล่อนเสียท่า การเดินทางที่ควรจะมาถึงเมืองไทยตั้งแต่ตอนกลางคืน หากเที่ยวบินดีเลย์จนต้องแกร่วรออยู่หลายชั่วโมง ท้ายที่สุดก็กลับมาถึงบ้านเอาตอนสว่างของเช้าวันใหม่ ซึ่งเลยเวลานอนไปแล้ว  แต่พอตกบ่ายได้ลมดีๆ บรรยากาศแสนสบายขณะอ่านหนังสืออ่านเล่นอยู่บนเปลก็ทำให้ราชาวดีเผลอหลับไปโดยไม่ตั้งใจ  ไม่คิดด้วยว่าเขาจะมาถึงเร็ว ออกจะอายๆอยู่นิดหน่อยเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเห็นแขกตัวโตเอนกายอยู่บนเก้าอี้ใก้ลๆกัน  เขามาถึงมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และเขามองเห็นหล่อนนอนหลับอยู่ ท่าทางจะดูเป็นอย่างไรบ้าง น่าเกลียดหรือเปล่าก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน บ้าชมัดเลย แต่ในสายตาของคนพึ่งตื่น  ตอนนั้นเขาดูน่ารักดี แขกหน้าคมที่ตัวโตจนเกือบจะล้นเก้าอี้ยาว  ขาของเขาพาดเลยที่เท้าแขนออกไป ภาพชายหนุ่มตัวโตเอนตัวลงบนหมอนอิงใบใหญ่ แถมมีอีกใบเอามากอดไว้ที่อก หลับสนิท หน้าตาเขาดูเด็กลงกว่าปกติ อาจเป็นเพราะสายตาคมกริบคู่นั้นถูกซ่อนไว้มิดชิด  คิ้วของชายหนุ่มเข้มมาก ขนตาก็ทั้งยาวทั้งหนาจนผู้หญิงอย่างหล่อนอิจฉา  และ ผู้หญิงอะไรฟะหน้าไม่อาย ตอนนั้นหล่อนมองดูเขาทั่วไปทั้งหน้า อย่างตั้งอกตั้งใจเลยล่ะ  ริมฝีปากชายหนุ่มได้รูปสวยทีเดียว พึ่งสังเกต  บ้าจริง! ทำไมนะ พระเจ้าผู้ปั้นตัวหล่อนขึ้นมาถึงได้ไม่ไปขอแบ่งขนตาและดั้งจมูกของจิมมี่มาให้หล่อนมั่ง ท่านคงไม่รู้ ว่าพอเกิดมาแล้วหล่อนกับเขาจะมาคบหาเป็นเพื่อนกัน ไม่งั้นคงได้ขอแบ่งมานิดหน่อยก็ยังดี เพราะชายหนุ่มค่อนข้างใจดีกับหล่อนอยู่มากทีเดียว ขอแบ่งเล็กๆน้อยๆ เขาคงไม่งก .................................................................................................................................................. จากคุณ : หนอนแบกเป้ เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 13:21:10

ความคิดเห็นที่ 2 รู้สึกว่าความยาวของนิยายที่ลงที่นี่ กับลงที่เด็กดีจะไม่เท่ากันนะคะ แต่ก็ตามอ่านค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 55 20:30:14 จากคุณ : chenjiayi เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 19:23:04

ความคิดเห็นที่ 3 อ๋อ.... แสดงว่าต้องอ่านสองตอนนี้ก่อน ใช่ไหมคะ เพราะก่อนหน้านี้เห็นเขียนว่า ตอน 9 จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 19:32:00

ความคิดเห็นที่ 4 เรียน เพื่อนๆที่แวะเข้ามาอ่านทุกท่าน เนื่องด้วยหนอนฯมีปัญหา ว่าลงกระทู้แล้วหายไปบ้าง พยายามแล้วก็ยังเป็นปัญหา จึงขอเรียนเชิญเพื่อนๆแวะไปอ่านที่เด็กดีนะคะ ชื่อเรื่องเดียวกัน หนอนฯเป็นมือใหม่หัดเขียนเรื่องแรก หวังใจในคำแนะนำและความคิดเห็นของเพื่อนนักอ่านทุกท่านค่ะ เพื่อจะปรับปรุงให้งานเขียนมีคุณภาพมากขึ้น และเป็นแรงบันดาลใจให้มีเรื่องที  2 3 4 ตามมา (อิอิ ฝันไกล แต่จะไปถึงหรือเปล่าก็ไม่ทราบ) จากคุณ : หนอนแบกเป้ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 12:28:25