ยังเป็นเด็กเล็กวัยไม่หาญกล้า
ให้ต้นหญ้าผวาไหวคล้ายใครโถม
กระแซะเซ้าเร้ารัดกระหวัดโลม
ดั่งพายโหมโทรมช้ำระกำใจ
ต้องนิ่มนวลชวนชิดสนิทนอบ
มือกุมกอบลอบสัมผัสใจมัดหมาย
หล่อหลอมรวมร่วมเรื้อเนื้อใจกาย
จ่อจมหายกลายเป็นเช่นคนเดียว
น้ำค้างหนาวร้าวรานสักปานไหน
ต้องสะท้านหวั่นไหวให้ซ่านเสียว
มือนาบไล้นิ่วไต่ปลายแขนเรียว
แล้วตวัดรัดเกี่ยวให้เกลียวกลืน
สวาทสวรรค์กระสันต์อาบซาบซึมซับ
โดยสดับขับขานรสเกินอดฝืน
เห่ยามเช้าเฝ้าถนอมกล่อมยามคืน
แม้ดึกดื่นชื้นน้ำค้างพร่างพรายพรม
*******************
.. สวัสดี วันใหม่ ณ ขอรับ ลุงชิกง ..
ยังเยาว์วัย จึงไม่อาจหาญ เท่ารุ่นใหญ่ ฮะ แต่ อยากอบอุ่น .. 
ระวัง ชื้นน้ำค้างนะฮะ 
**** มันหนักเกิน ****
