ความคิดเห็นที่ 1 . บทที่ 10 “พรืดด..” “คุณจร!..” เสียงเรียกของคนที่ลงจากรถ..พลบค่ำแล้ว ฝนเพิ่งหยุดตก “คุณมังกร..” จรเรียกชื่อแทนการขานรับ ”อ้าว!..” “ที่ไหน!..” ชัยชนะสลัดผม สะบัดแขน “คุณมังกรไปไหน?” จรถามหนุ่มจอมกวน “มังกรไปไหน?” เลิกคิ้ว “ผมควรเป็นฝ่ายถามมากกว่า” “เที่ยวเล่นจนเพลิน คนเขาเป็นห่วง” “อะนะ..” “ไม่ใช่ผมหรอกคุณ..” ชัยชนะนั่งลงบนเก้าอี้สามขาที่มังกรยังไม่ได้ซ่อม “โห!..” จรแปลกใจกับการทรงตัวของชัยชนะ “อ๊ะ..” ชัยชนะตอบสายตาของจร “ความสามารถพิเศษเฉพาะตัว” “ใครก็ทำได้ถ้าตั้งใจ..” จรแกล้งดันเก้าอี้ที่ชัยชนะนั่ง..เบาจนต้องดึงมือกลับ “ตกลงใครหรือที่ห่วง” แน่ใจว่าคือคนพูด “ไม่งั้นผมไม่มาที่นี่หรอก..ขับรถตั้งไกล ฝนก็ตก” ล้วงกระเป๋ากางเกง “หายไปไหน?” “ฮะ..ฮา..อะไรหาย!” จรแกล้งทำทะลึ่ง “ซีเรียสนะคุณ..” เมื่อแน่ใจว่าหาไม่พบแล้ว “ลุงของคุณเขียนข้อความฝากไว้ที่ประตูบ้านผม..” “ลุงยง!..” จรเพิ่งคิดได้..มัวเพลินกับไร่นาและ..ไม่รู้สิ..จนลืม “ทำไมลุงไม่มาด้วยละครับ” “กลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว บอกว่ามีเรื่องสำคัญที่บ้านต้องกลับด่วน..ฝากให้ผมดูแลคุณ” ชัยชนะไม่ได้บอกความจริงว่าน้องชายของเขาก็ได้รับการฝากฝังเกี่ยวกับหนุ่มผมทองตัวก่อปัญหานี้ด้วย “คุณต้องกลับไปกับผม” เดินประชิดตัวจร “ที่นี่ไม่ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์” “แล้ว..แล้ว..” จรเหลียวหามังกร “อยู่ที่ไหนกัน..ปล่อยทิ้งไว้คนเดียวอย่างนี้ นี่หรือจะให้คุ้มครองดูแลคุณ” “จอห์น!..” “เจน!..” ทั้งจรและชัยชนะหันขวับไปที่ประตูห้องนอน “จะไปไหน..แล้วเค้าล่ะ?” เจนเดินมาที่ทั้งสองคน “มาด้วยหรือ?” จรถาม “หือ!..” ชัยชนะมองเจนแล้วกลับมาที่จร “มาด้วยกันยังไม่รู้เรื่อง..แต่..เอ..ชั่งเถอะไม่ใช่เรื่องของผม” “คุณมองเห็นเจนด้วยหรือ?..” จรซึ่งแปลกใจอยู่แล้วยิ่งแปลกใจมากขึ้น “นึกว่าผมเห็นคนเดียว” หันไปพูดกับเจน “จรไม่ได้ฝันใช่ไหม” “บอกแล้วว่าเจนมาด้วย” “เมื่อคืนผมก็เห็นหนูคนนี้ ไม่นึกว่าที่แท้เป็นสาวแล้ว” ยิ้มให้เจน “ถ้าจะกลับ..” จรนึกข้อต่อรองได้ “เราสองคนต้องกลับด้วยรถปิกอัพแดงของคุณมังกร” “เดินทางเป็นวันแน่..” ชัยชนะพูดเว่อร์ “มอเตอร์ไซค์ขับข้ามเขาใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง แต่ถ้าไปตามถนนต้องเข้าหมู่บ้านผ่านเมืองแล้วย้อนเข้าหมู่บ้านของเรา..กลับแบบเก่า ทางเก่าที่คุณมาดีแล้ว” “เจนจะกลับกับคุณชัยชนะ กับคุณมังกร หรืออยู่ที่นี่ดี” เด็กหญิงเจนพูดหรือสาวเจนพูดกันแน่ “นะ!..” จรได้แต่อุทานกึ่งตำหนิตามแบบของเขา “ครับผม..” ชัยชนะพาซื่อ “อะไร?..อ๋อ..” ผมดุเจนต่างหากไม่ได้เรียกคุณ “ฮือ..คนกรุงเทพฯ” เสียงโต้เถียงของสามคนดังเข้าไปในอีกห้อง..หญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง..เงาของชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ “แอ๊ดดด..” ประตูเปิดออก..มังกรเดินเข้ามา..เงานั้นหายไป “วันนี้เป็นไงบ้าง?..” มังกรพูดกับร่างที่นอนนิ่ง “พรุ่งนี้จะพาไปหาหมอนะ” “พูดอะไรคนเดียวลั่นบ้าน” มังกรยิ้มทักทายจร..เขาโผล่มาจากด้านในของตัวบ้าน “อ้าว!..” จรสะดุ้ง หันจากสองคนที่คุยอยู่ด้วย “มาเมื่อไหร่ไม่ได้ยินเสียง..เหมือน..” “แน่ะ..หาว่าผมเป็นผี..ฮะ..ฮะ..” “จริงด้วย..” เจนสนับสนุน “ใครว่าผมอยู่คนเดียว..” จรหันไปทางชัยชนะแต่ไม่เห็นร่างของหนุ่มจอมกวน “หายไปไหน เร็วจริง” “ไม่เห็นมีใคร..” มังกรหมุนตัวรอบห้องล้อเลียนจร “เหงาละซี” “ไม่มีใครเห็นเจนหรอกนอกจากจอห์น” เจนกระซิบ “ทำไมคุณชัยชนะเห็นล่ะ” จรพึมพำ ไม่กล้าขยับปาก “นั่นน่ะซี..สงสัยเหมือนกัน” “พรุ่งนี้เช้าผมจะเข้าเมือง..” กุมหน้าผาก “ป่านนี้ลุงยงคงเป็นห่วงมากจะพาคุณไปส่ง ผมก็สะเพร่าลืมไปว่าที่นี่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์” กำมือหน้าดวงตาตัวเองชี้นิ้วที่จรทำดุตลกๆ “คุณก็ด้วยละ..อยู่เที่ยวไร่จนเพลิน” “คุณมังกรน่ารักจัง” เจนเคลิ้มกับท่าทางของมังกร “เจน!..” จรเผลอดุ “อ้าว..ชื่อเจนหรอกเหรอ..” แม้จะไม่เข้าใจ แต่อะไรที่จรพูดหรือทำดูจะถูกใจมังกรทุกอย่าง “ตกลงคุณจะพาผมกลับไปหาลุงยงพรุ่งนี้ใช่ไหม?..” ปากพูดกับมังกรแต่ตากวาดไปทั่ว “อยู่ไหนนะ” “นั่น!..” เจนพยักหน้าไปที่ประตู..ชัยชนะยืนแอบอยู่ ยกมือขึ้นทำท่าและส่งภาษาใบ้ว่า bye มาที่ทั้งสองคน “ยอมแพ้น้องชายเสียแล้ว” จรอยากยกมือบายตอบแต่เป็นเจนที่ทำเช่นนั้น..ดูเหมือนชัยชนะจะยินดีกับปฏิกิริยาตอบของเจน..ดีที่มังกรมองไม่เห็น ไม่เช่นนั้นสองคนพี่น้องอาจต้องปะทะคารมกันเพราะอาคันตุกะทั้งสอง จันทร์ค่อนดวงลอยอยู่เหนือทิวเขา เมฆสีเทาบางๆ ล้อมอยู่ประปราย ดาวดวงน้อยกะพริบห่างๆ เหมือนเกรงรัศมีจันทร์ เงาตะคุ่มของหมู่ไม้ส่งให้พื้นไร่นวลกระจ่าง “คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน..” จรยืนพิงล้อแทร็กเตอร์รำพึงกับแสงจันทร์ “เรามาทำอะไรอยู่ที่นี่..เพ้อฝันที่จะเป็นชาวไร่เพียงเพราะความสงบสวยงามของภูมิประเทศ วิถีชีวิตและความหวังดีจาก..จาก..” “ไม่อยากเป็นชาวไร่แล้วหรือ” เสียงมังกรลอยมาจากที่นั่งคนขับ “ฮะ..ฮะ..ออกมาเมื่อไหร่..” จรเขินกับความในใจที่พูดออกไป “ผมนั่งอยู่ก่อน คุณค่อยออกมา..” มังกรกระโดดลงมายืนข้างจร “แค่วันเดียวก็เบื่อไร่นี้” “ไม่ได้เบื่อครับ..” จรพูดดี ไม่มีสำเนียงเกเรแฝงอยู่ “หนึ่ง..ที่นี่ไม่ใช่ของผม..สอง..ผมไม่มีความรู้ความสันทัดเรื่องการเกษตรสักนิด..แถม..จะแข็งแรงพอกับการสำบุกสำบันพลิกที่ดินรกร้างได้หรือ” “ถ้าผมช่วย..” สายตาวาวในความมืด “ให้ผมช่วยนะ” “อย่าเลย..ขอบคุณมาก..” จรไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำอาสานั้น “ทุกคนมีหน้าที่ของตัวเอง คุณมังกรมีหน้าที่และผู้คนมากมายที่รับภาระอยู่ ผมก็มีหน้าที่เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ที่นี่และยังไม่รู้ว่าคืออะไรแน่..” มองมังกรด้วยสายตาขอบคุณตามปกติ “ขอบคุณคุณมังกรอีกครั้ง..ฮะ..ฮะ..” “ขำอะไร?..” มังกรขมวดคิ้ว “นึกถึงความเหลาะแหละของตัวเองน่ะครับ..ดูสิไม่ทันไรทำคุณมังกรอารมณ์เสีย..” ไม่น่าเชื่อว่าจรกล้าบีบต้นแขนแข็งแรงของมังกร “คบเด็กสร้างบ้านแล้วจะปวดหัวทีหลังครับ” “ไม่เป็นไรผมยอมปวดหัว..” คว้ามือจรจากต้นแขนมาตบเล่นทั้งที่อยากกุมไว้เฉยๆ “อยู่ทำไร่กับผมนะ” “จีบกันหรอ..” เจนโผล่ขึ้น..แทรกกลางระหว่างจรและมังกร “พูดอะไรน่ะ!..” จรตกใจที่เจนคิดไปทำนองนั้น “พูดจริงนะ..ผมรู้สึกดีกับคุณ” มังกรนึกว่าจรพูดด้วย “เค้าชอบคนนี้นะจอห์น” เจนพูดทีเล่นทีจริง “ชอบคนนี้!..” วินาทีต่อมาจรนึกได้ รีบละสายตาจากเจนซึ่งก็คือตำแหน่งที่มือของเขาและมือมังกร..สายไปเสียแล้ว “ชอบผม!..” คราวนี้ไม่จับเล่นๆ แต่กุมไว้อย่างที่อยากทำแต่แรก “แล้วทำไมไม่อยู่ที่นี่กับผม” “อยู่ที่นี่..” จรทวนคำ ค่อยๆ ดึงมือออก “อารายยย..” ยึดปลายมือจรไว้ “เอ่อ..” เงียบชั่วขณะ “ชอบที่คุณเก่ง..ผมไม่เก่งเท่า ไม่มีความพยายาม..และ..อยากกลับบ้าน” คำชี้แจงที่ไม่ต่อเนื่อง “อยู่เถอะนะ..” เจนยังยืนเบียดอยู่ “จรไม่มีอะไรทำที่กรุงเทพฯ ไม่ใช่หรือ..นะ..อยู่สักอาทิตย์ สักเดือนก็ยังดี” “ฮึ..” จรได้แต่หลับตา ส่ายหัว “ฮะ..ฮะ..” มังกรไม่รู้เรื่องรู้ราวขำกับท่าทางของจร “แอ๊ก..แอ๊ก..” เสียงไอของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น “กิ่งทอง!..” มังกรสะดุ้ง “เดี๋ยวผมมานะ” ผลุนผันเข้าบ้าน “กิ่งทอง!..” จรและเจนมองหน้ากัน . จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 13:02:59

ความคิดเห็นที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12840359/W12840359.html (บทที่ 1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12849428/W12849428.html (บทที่ 2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12858037/W12858037.html (บทที่ 3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12892145/W12892145.html (บทที่ 4) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12946170/W12946170.html (บทที่ 5-6) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12979342/W12979342.html (บทที่ 7-8) จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 13:06:03

ความคิดเห็นที่ 3 เด็กแฝดน่ารักมากมาย :) รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 18:51:46

ความคิดเห็นที่ 4 ผมไม่เหงาแล้ว..ขอบคุณ คุณมาโซคิสมากครับ.. จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 19:08:17

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านจากในบล็อกแล้ว แวะมาดูความน่ารักของน้องแฝดในรูปอีกค่ะ ^ ^ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 55 08:09:56