ความคิดเห็นที่ 1 “น้าพัฒน์ น้าพัฒน์คร้าบ” เสียงเรียกทำให้เขาหยุดชะงัก หันมามองก็เห็นเด็กชายวัยห้าขวบขี่จักรยานตรงเข้ามาก่อนจะหยุดล้ออยู่ตรงหน้า แล้วก็ยิ้มเผล่เห็นฟันซี่เล็กๆ ที่ดำเนื่องการผุกร่อน หน้าขาวๆ ของเด็กน้อย เมื่อโดนแสงแดดยามเช้าลามเลีย ก็เริ่มเป็นสีขึ้นเล็กน้อย ดูท่าทีเหมือนจะโดนแดดอยู่นานแล้วด้วย “น้าพัฒน์” เด็กน้อยทวนคำ “ดูอะไรหรอครับ” “เปล่า” พัฒน์รีบปฏิเสธ พลางหันไปมองรถยนต์คันนั้น ก็เห็นความเคลื่อนไหว กล่าวคือ ประตูรถกำลังเปิด และมีคนกำลังลงจากรถ เขาเขม้นมอง แต่ยังมองไม่ชัด เพราะเด็กน้อยข้างกายกระตุกมือเขาไว้แล้วว่า “น้าพัฒน์” “หืม เรียกทำไมบ่อยๆ ฮึ แทม” เขาหันกลับมามองเด็กน้อย “พ่อให้มาตามน้า บอกให้รีบไปอาบน้ำแต่งตัว” เด็กน้อยรีบพูดราวกับว่าถ้าช้ากว่านี้จะลืม “รีบอะไรขนาดน้าน งานแต่งตอนกลางคืน พ่อเราเขาไม่เคยได้ยินหรือไง ถึงเราไม่ไป เขาก็แต่งกันได้น่ะ” พูดแล้วหัวเราะ เมื่อเห็นเด็กน้อยทำหน้างง เขาก็เอื้อมมือมาขยี้ผมเบาๆ ก่อนจะว่า “ไปๆ ไปบอกพ่อว่า เดี๋ยวน้าจะไปแล้วล่ะ ขอปิดร้านก่อน เพิ่งเปิดมาเมื่อกี้นะเนี่ย” เด็กชายแทมรับคำแข็งขัน ก่อนจะปั่นจักรยานจากไป ชายหนุ่มมองตามแล้วหันกลับไปมองรถยนต์คันนั้นอีกครั้ง จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 16:35:55

ความคิดเห็นที่ 2 “คุณพิม” โบว์มองไปรอบๆ ก่อนจะว่า “เรามาที่นี่กันทำไมคะ” พูดแล้วหันไปมองสาวร่างเล็กหน้าคมหวานในเครื่องแต่งกายทะมัดมะแมง “ก็ที่ตรงนี้ไงล่ะ ที่ฉันบอก” พิมนวลเหม่อมองทุ่งข้าว ก่อนจะหันมาบอกโบว์ “ฉันจำต้นสะเดาได้” “จำได้ขนาดนั้นเลยหรอคะ” โบว์ว่าแล้วยกมือปิดปากที่กำลังหาว “แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องมาวันนี้ นี่มันวันหยุดนะคะ” ประโยคหลังโบว์แอบบ่นเบาๆ “ก็ฉันไม่มีเวลาเลยนี่” พิมนวลส่ายหน้า หันมาทางโบว์ “วันหยุดก็ทำงานได้นะโบว์” “แต่คุณพิมอย่าลืมนะคะ วันนี้ต้องไปงานแต่ง” โบว์ย้ำ พิมนวลได้ฟังก็หัวเราะ “จะรีบอะไรขนาดน้าน งานตอนกลางคืน โบว์ไม่เคยได้ยินหรอ ที่เขาว่า ถึงเราไม่ไป เขาก็แต่งกันได้น่ะ” “หือ...” โบว์อึ้งไป เนื่องจากตามอารมณ์นายสาวไม่ทันพิมนวลเห็นสีหน้าเลขาแล้วยิ้ม “ไป โบว์ ไปติดต่อคนแถวนี้สิ ว่าที่นี่เป็นของใคร” “ติดต่อ” โบว์ทวนคำ “แล้วโบว์จะไปติดต่อที่ไหนละคะ แถวนี้ไม่เห็นมีคน มีแต่ทุ่งนา” พูดแล้วมองเข้าไปในทุ่งข้าว เห็นฝูงวัวเล็มหญ้าอยู่ไกลๆ “อย่าเพิ่งบ่น” พิมนวลแกล้งดุ ก่อนจะหันไปมองชายคนที่ยืนมองทั้งสองอยู่ริมถนน “ไม่มีคนได้ไง” ว่าแล้วก็หันกลับเดินไปหาชายคนนั้น โบว์รีบเดินตามไป จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 16:37:12

ความคิดเห็นที่ 3 พัฒน์เดินข้ามถนนกลับมาที่ร้านของเขาอีกครั้ง เสียงเพลงจากวิทยุยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เพลงโปรดของเขาพอดี “ขอ...ในพันล้านคนบนโลกแห่งนี้ ให้มีสักคนที่ฉันเฝ้ารอคอยมานาน ในจินตนาการ..ให้ใครคนที่รักฉันยังมี...” เสียงเพลงดังลอยลมออกมาจนสองสาวที่เดินมาถึงต้องหยุดฟัง ก่อนที่โบว์จะชะเง้อมองเข้าไปข้างใน “เพลงเพราะนะคะคุณพิม มีร้านอย่างนี้อยู่แถวนี้ด้วยหรอ ไม่น่าเชื่อ” พิมนวลพยักหน้าเป็นทำนองว่าเพลงเพราะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นดูป้ายที่ติดไว้เหนือประตู “หนึ่งในพันร้าน” พิมนวลอ่านป้ายนั้นแล้วทำหน้าแปลกๆ โบว์มองตาม ขยับจะถามต่อตามประสาคนขี้สงสัย แต่ก็ไม่ทันได้ถาม เพราะพิมนวลผลักประตูเข้าไปซะก่อนแล้ว “ร้านปิดแล้วครับ”พัฒน์ร้องบอกไปตามความเคยชิน ไม่ทันได้เงยหน้าขึ้นมาดู เพราะมัวสาละวนเก็บของที่เคาน์เตอร์ที่เพิ่งเอาออกมาให้กลับเข้าไปใหม่ เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่หน้าเคาน์เตอร์ แต่ไม่มีเสียงพูดตอบ พัฒน์จึงเงยหน้าขึ้นมา เพียงเพื่อจะสบตากับดวงตาโตที่มองมาอยู่ก่อน แววตาแปลกๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของทั้งสอง ก่อนที่มันจะหายไปอย่างรวดเร็ว “พีพี..” พัฒน์เผลอพูดออกมา ทำให้ดวงตาโตคู่นั้นมีแววเข้มขึ้นมาทันที “หยุดพูดเลยนะ” “นี่สั่งหรอ” จากความแปลกใจ แต่พอพัฒน์เห็นอาการนั้นแล้วก็ยิ้ม ลักยิ้มข้างแก้มของเขาทำงานจนเกิดรอยบุ๋มลึก “ต้องทำตามไหมล่ะ” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 16:38:51

ความคิดเห็นที่ 4 ปูเสื่อรออ่าน จากคุณ : Depasquale148 เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 17:06:02

ความคิดเห็นที่ 5 เสื่อพร้อม หมอนพร้อม นอนรอพร้อมคุณ Depasquale148 จากคุณ : narjeet เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 17:15:51

ความคิดเห็นที่ 6 แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักมากกกกกกก ชอบๆๆ กางเต๊นท์รออ่านเลย จากคุณ : พี่นีน่า&น้องเอมี่ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 17:33:23

ความคิดเห็นที่ 7 มาปูเสื่อนั่งอ่านด้วยคนค่ะ ^^ จากคุณ : Fercianut เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 17:56:52

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกคน ทุกกีบจ้า เดี๋ยวมารับไปคนละ ๒๐๐ นะจ๊ะ ค่าอ่าน เย้ย ไม่ใช่ ประเดี๋ยวจะลงอีกครึ่งให้จบตอน ๑ จ้า จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 20:42:48

ความคิดเห็นที่ 9 มีเหลือซัก 200 เอ๊ย ซักที่มั๊ยจ๊ะแม่ชม ? จากคุณ : secretary เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 20:48:57

ความคิดเห็นที่ 10 เดี๋ยวจะแวะไปเอา 200 นะจ๊ะ ไม่ให้ตามทวงถึงที่ หุหุหุ เม้นท์นิดส์นึง เรื่องนี้น่ารักจุงเบย หุหุหุ จากคุณ : mitjee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 21:12:52

ความคิดเห็นที่ 11 หูยย เจอคนจริง ใบปอ ๕๕๕๕ ตังค์ยังเหลือจ้า แบบว่ารวย มะ แม่ศรี มาเอา ๒๐๐ ๕๕๕ คือไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย แค่เข้ามาอ่านแล้วมีรอยยิ้มบ้าง แล้วก็มีคำติชมบ้างก็พอใจแล้วจ้ะ ^^ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 21:38:42

ความคิดเห็นที่ 12 พิมนวลมองคนตรงหน้า เห็นเขาเลิกคิ้วให้ ลักยิ้มแก้มบุ๋มก็ยังทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง ก็เมินหน้าหนี พัฒน์เลยว่า “เอ้า งอนๆ” พอได้ยินคำว่างอนเท่านั้น คนที่เมินหน้าหนีหันกลับมามองด้วยดวงตาโตๆ ขยับจะพูดก็พอดีบุคคลที่สามในที่นั้นรีบพูดขึ้นมาซะก่อน “คุณพิม...” ทั้งสองจึงชะงัก หันมามองโบว์ ทำเอาคนถูกมองยิ้มแหะๆ “คือว่า คุณพิมกับ เอ่อ..” พูดแล้วหันไปมองพัฒน์ ชายหนุ่มก็รีบพูด “ผมชื่อพัฒน์ครับ เป็น เอ่อ เป็นเพื่อนของพี เอ้ย พิมน่ะครับ” “อ้าว เพื่อนคุณพิมหรอคะ” โบว์ว่าแล้วยิ้มหวาน ยิ่งพินิจดูชายหนุ่มตรงหน้า ถึงผิวจะเข้ม แต่ดวงหน้าของเขานั้นคมและมีดวงตาที่มีเสน่ห์ โบว์เผลอสบตาแล้วแอบเขิน “ทำไมคุณพิมไม่เห็นบอกโบว์เลย ว่านี่เป็นร้านของเพื่อนคุณพิม” “ฉันไม่รู้” พิมนวลบอกสั้นๆ “เธอก็ไม่เคยรู้อะไรอยู่แล้วล่ะ” พัฒน์เปรยขึ้นมา ทำเอาพิมนวลหันมามอง “แล้วเธอรู้หรอ” ถ้อยคำนั้นทำเอาพัฒน์อึ้งไป ก่อนจะว่าเสียงอ่อน “กลับมาจากเมืองนอกเมื่อไหร่” “ก็หัดสื่อสารโลกภายนอกบ้างสิ” พิมนวลว่า ชายหนุ่มก็ทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะว่าเหมือนง้อ “จำไม่ได้หรอ เราเป็นเพื่อนกาก” “เธอมันก็ไม่เคยเปลี่ยน” พิมนวลว่า พัฒน์ได้ฟังก็ยิ้มนิดๆ “คงใช่มั้ง...” พูดแล้วมองคนตรงหน้ามากขึ้น ขยับจะพูดอะไรอีกก็พอดีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นซะก่อน ชายหนุ่มรีบหยิบขึ้นมากดรับแล้วกรอกเสียงลงไป “คร้าบ พี่หมู ก็ผมกำลังจะปิดร้านอยู่นี่ไง ผมรู้... ก็ให้แทมมาตามแล้วไง เราจะรีบไปทำไมกันครับเนี่ย จากสุพรรณฯไปกรุงเทพฯมันต้องใช้เวลาเป็นครึ่งวันเชียวหรอครับ ผมรู้...โอเคๆ เดี๋ยวผมจะรีบไปละกัน” ว่าแล้วพัฒน์ก็กดวาง หันมามองหญิงสาวสองคน “คือ...เราต้องไปแล้ว” พัฒน์ว่าพลางมองหน้าพิมนวล “เรายังไม่มีเบอร์เธอเลย..เธอเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้วใช่ไหม” “จริงค่ะ โบว์ก็ยังไม่มีเบอร์คุณเหมือนกัน” โบว์พูดขึ้นมา ทำเอาทั้งสองคนชะงัก หันมามองหน้าโบว์  เจ้าตัวก็เลยยิ้มแหะๆ หันมาบอกเจ้านายว่า “โบว์ขอไว้ให้คุณพิมเรื่องนั้นไงคะ” ว่าแล้วหันไปยิ้มหวานกับพัฒน์ “นี่นามบัตรเรา” พัฒน์หยิบนามบัตรขึ้นมาส่งให้ “หรือมาหาเราที่ “หนึ่งในพันร้าน” นี่ก็ได้” พิมนวลหยิบนามบัตรขึ้นมาอ่านดู ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองแปลกๆ “นี่เธอทำธุรกิจอะไร” “บอกไม่ถูก” พัฒน์ว่าแล้วยิ้ม “บอกเบอร์เธอมาก่อนเถอะน่า เดี๋ยวโทรไปบอก ว่าทำอะไรบ้าง” เขาพูดทีเล่นทีจริง พิมนวลส่ายหน้า ไม่รู้จะยิ้มหรือจะบึ้ง หยิบนามบัตรในกระเปาส่งให้ “คงจะโทรมาหรอกนะ” “ไม่รู้อะไรซะแล้ว” พัฒน์หัวเราะ  “เรายังเหมือนเดิม” “ก็คงงั้นมั้ง ถ้าเหมือนเดิม ก็คงต้องรอโทรศัพท์เงกแหละ” พิมนวลค่อน ก่อนจะเดินนำออกจากร้านไป พัฒน์ก็หัวเราะมากขึ้น เดินตามมา “พูดเหมือนเคยรอ” “เปล๊า” คนที่เดินนำหน้าหันมาร้องเสียงสูง ก่อนจะรีบหันกลับไป ทำเอาคนตามหลังอมยิ้ม “เสียงสูง???” คนที่ตามมาหลังสุดมองอย่างงงๆ สองคนนี้ทำท่าทางแปลกๆ เหมือนสนิทแต่ดูอีกทีก็ไม่สนิท เอ๊ะ หรือว่าอะไร ยังไง เครื่องหมายคำถามลอยวนอยู่ในหัวของโบว์ ชนิดที่ว่าถ้าโบว์เป็นนักเรียนละก็ คงจะสอบตก เพราะตอบอะไรไม่ได้สักข้อ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 55 22:26:42 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 21:57:14

ความคิดเห็นที่ 13 พัฒน์รีบขับรถกลับบ้าน ไม่นานเขาก็แล่นรถเข้ามาจอดที่โรงรถ ก่อนจะเดินเรื่อยเข้ามาในตัวบ้าน เห็นพี่ชายผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องนั่งหน้าตูมรออยู่ก็ยิ้มร่าแล้วว่า “พี่หมู มารอผมถึงบ้านเลยหรอ” “อะไรของแก ไอ้พัฒน์ ก็วันนี้จะไปงานแต่งพี่ยศ จะมามัวโอเอ้ได้ไง” เมธัสว่าแล้วส่ายหน้า เขาเป็นชายวัยกลางคนร่างท้วม ท่าทางใจดีเพราะใบหน้านั้นถึงจะมีหนวดเคราพอหยุมหยิม แต่ก็มีร่อยรอยของการยิ้มแย้มอยู่เป็นนิจ  “อุตส่าห์ให้แทมไปตามแล้ว นึกว่าจะรีบ ร้านกับบ้านก็ห่างกันไม่เท่าไหร่” “พอดีผมทำธุระอยู่ครับ” พัฒน์ว่ายิ้มๆ “ธุระอะไรของแกวะ” เมธัสถาม แต่พัฒน์ไม่ตอบ เขาลุกขึ้นอย่างขี้เกียจพลางว่า “ไม่มีอะไรหรอกพี่ พี่แมวไปไหนล่ะครับ พี่แมวจะไปด้วยหรือเปล่า” พัฒหมายถึงภรรยาและลูกของเมธัส “ไม่ไปหรอก เราไปกันสองคน  ชั้นถึงมารอแกอยู่นี่ไง” “โอเคๆ งั้นพี่รอผมแป๊บนึง” พัฒน์ว่าแล้วรีบขึ้นบันไดไปอย่างกระตือรือร้น พัฒน์มองตาม ก่อนจะส่ายหน้า หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา จวบจนพัฒน์เดินลงมาด้วยชุดสูทสีดำดูเรียบร้อยเป็นทางการนั่นแหละ เมธัสถึงได้เงยหน้าขึ้นมาดู แล้วว่า “แต่งตัวมาซะหล่อเชียวนะแก  ชั้นดูหมองไปเลยอ่ะ” พัฒน์หัวเราะ ก่อนจะว่า “พี่จะหมองได้ไง มีออร่าซะขนาดนี้” เมธัสกำลังจะยิ้มรับคำชมของน้องอยู่แล้ว แต่มานึกอีกทีเขาก็แทบจะพ่นคำหยาบใส่ “โห ไอ้นี่ นี่แกหาว่าชั้นหัวล้านหรอวะ” “เปล่านะพี่” พัฒน์ยังไม่หยุดหัวเราะ “ไปกันเถอะครับ” น้องชวนแต่พี่ไม่ยอมลุกซะอย่างนั้น “เดี๋ยวดิ๊ อัพเฟซก่อน” “เหอ” พัฒน์ชะงัก “ทำอะไรนะพี่ แล้วจะอัพว่าอะไรอ่ะ” “กำลังจะไปงานแต่งงานพี่ยศที่โรงแรม...” เมธัสตอบ “เก๋ๆ เว้ย” “อะไรเนี่ยพี่ จะไปไหน ทำอะไร ทำไมต้องบอกให้ชาวบ้านรู้ด้วย” “แกไม่รู้อะไร นี่เราอยู่ในสังคมการสื่อสาร เราก็ต้องอัพเดตชีวิตให้เพื่อนๆ ได้รู้บ้าง เดี๋ยวก็คุยกะใครเขาไม่รู้เรื่องหรอก” “มันต้องทำขนาดนั้นเลยหรอพี่” “ไอ้พัฒน์” เมธัสส่ายหน้า “แกน่ะ มันคนไม่สังคม เฟซแกอ่ะ ปีนึงอัพกี่รอบ เปลี่ยนรูปดิสบ้างป่ะ ชาวบ้านเขาไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว อย่าให้ต้องพูดๆ เดี๋ยวยาว...” พอเริ่มต้นอย่างนี้ น้องชายต้องรีบขัด ไม่เช่นนั้นอาจจะยาวจริงๆ  “เอาละๆ เริ่มยาวละพี่ ผมว่าคนเรา ไม่ต้องรู้ทุกอย่างของกันและกันก็ได้มั้ง เราจะไปเปิดเผยเรื่องของเราให้คนรู้หมดทำไม  คำว่า”คิดถึง” นะพี่ ไม่โทรก็ถึง ไม่โพสก็ถึง แค่คิดก็ถึง” “หูยยยย” เมธัสฟังแล้วลากเสียงยาว เบะปากใส่ “ทำมาคมๆ แล้วมันถึงไหมล่ะ ที่แกคิดอ่ะ” “ผมก็...ไม่รู้” พัฒน์ว่าแล้วยิ้ม ส่ายหน้าให้ตัวเอง แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 55 22:19:21 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 22:18:05

ความคิดเห็นที่ 14 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถอดชีวิตมาอัพเดทกันทีเดียวเชียว 5555+ ชอบๆๆ จังน่ารักมาก เรื่องนี้ จากคุณ : พี่นีน่า&น้องเอมี่ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 22:24:27

ความคิดเห็นที่ 15 13  แอบต่อว่าใครอยู่หรือเปล่าจ๊ะแม่ชม  ฮ่าๆๆๆ   แต่แหมม... ชอบจังเลย ไอ้คิดถึง..ถึง..ไม่ถึงเนี่ย  คมบาดใจเลยทีเดียวนะ  ^ ^ จากคุณ : Depasquale148 เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 23:11:17

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบใจแม่ชมมากจ้ะที่ทำให้ชั้นกระชุ่มกระชวยขึ้นมาอีกครั้ง  ตื่นเต้นเนาะ ลุ้นอยู่ว่าเมื่อไร่แม่ชมจะมาลงนิยายให้อ่านซะที   รับรองว่าชั้นจะตามติดแม่ชมชนิดที่ว่าหายใจรดต้นคอคนเขียนกันเลยทีเดียว 555 จากคุณ : secretary เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 08:32:28

ความคิดเห็นที่ 17 แว๊กกกกกก มารายงานตัวละจ้าาา มัวแต่งมทู้จากมือถือ 555+ ไปตามอ่านก่อนน้าาาา สวัสดีทุกท่านจ้าาา จากคุณ : fon_tay เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 20:34:57

ความคิดเห็นที่ 18 ตามแผนที่ที่แม่ชมทิ้งให้มา ขอบคุณจ้าแม่ชม หายเหงาเลยชั้น555 ตาสว่าง^____^ จากคุณ : นิรามิสสุข เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 22:37:35

ความคิดเห็นที่ 19 มาแล้ววววว (เล่นซะดึกเลยแหะๆ) ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นจ้า จะแตกตอน ๒ แล้วจ้ะ รอสักครู่ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 23:10:47

ความคิดเห็นที่ 20 รอใจจดใจจ่อมาก จะหลับคาทู้แล้วเนี่ย จากคุณ : พี่นีน่า&น้องเอมี่ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 23:18:38

ความคิดเห็นที่ 21 เย่ๆ แม่นิตามมาในที่สุด นอนตีพุงรอแม่ชมนะจ้ะ รอฟิน แววหนุกตั้งแต่ตอนแรกเลยอ้ะ จากคุณ : KamoP เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 23:18:54

ความคิดเห็นที่ 22 หัวใจที่ระลึก ตอน ๒ จ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13053231/W13053231.html จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 23:21:58