|
เดินมาถึงซุ้มค็อกเทลหลากสี ชายหนุ่มลังเล ไม่รู้จะดื่มอะไร หันไปมองบริกรที่ทำหน้าที่เสิร์ฟน้ำก็อยู่ไกล เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำทรงสูงบรรจุน้ำสีสันแปลกตา ก็พอดีมีมืออีกมือเอื้อมมาจะหยิบน้ำแก้วเดียวกับเขา
พัฒน์ชะงักนิดหนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา เพียงเพื่อจะเห็นดวงตาโตคู่นั้น
อีกฝ่ายก็ชะงักเช่นกันเมื่อเห็นชายหนุ่ม สองคนมองหน้ากันแล้วเงียบไป ก่อนที่พัฒน์จะยิ้ม แม้แต่น้ำก็แย่งหรอ
ไม่เคยได้ยินหรอ ที่เขาว่า หวงน้ำแล้วท้องมาร อีกฝ่ายโต้ตอบมาทันที พัฒน์ฟังแล้วหัวเราะ มองคนตรงหน้าเต็มตา จากชุดทะมัดทะแมงเมื่อตอนเช้า เปลี่ยนราตรียาวและ...สวย
คนตรงหน้าเห็นสายตาเขาแล้วรีบพูด ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ มาทำอะไร
มาเป็นเจ้าบ่าวมั้ง ถามได้ พัฒน์ว่า ผมก็มีเพื่อน มีฝูง มีพี่ มีน้องบ้างสิคร้าบ คุณพิมนวล ว่าแต่คุณเถอะ มาได้ยังไง
ไม่ต้องมาเรียกฉันคุณ เสียงตอบกลับมาเริ่มเข้ม
งั้นจะให้เรียกอะไร เรียกแม่คุณหรอ พัฒน์แหย่ต่อ พอเห็นคนตรงหน้าเริ่มโวยวาย เขาก็ทำท่าเหมือนยอมแพ้ ล้อเล่นๆ เรียกพิมเหมือนเดิมดีที่สุด แต่จะดีกว่านี้ถ้าเรียกอีกอย่าง... พัฒน์ยังพูดไม่ทันจบ พิมนวลก็รีบขัด ไม่ต้องเลย
โธ่ ไม่ต้องกลัวไปหรอก แถวนี้ไม่มีพวกไอ้ตี๋กับพวกยายฟิล์มสักหน่อย
นั่นแหละ ไม่มีก็ห้ามพูด พิมนวลยื่นคำขาด พัฒน์ก็เลยพยักหน้าอย่างยอมจำนน ก็ได้ ไม่พูดก็ได้ ว่าแต่พิมยังไม่ได้บอกเลย ว่ามาได้ยังไง
พี่เอเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย เคยอยู่ชมรมเดียวกัน เรามากับเพื่อนๆ ตรงโน้น พิมนวลชี้ให้ดูสาวๆ กลุ่มใหญ่ แล้ว...พัฒน์ล่ะ
มากับพี่หมู ลูกพี่ลูกน้องเราอ่ะ พี่ยศก็รุ่นพี่ของพี่หมูอีกที พัฒน์ว่าแล้วชี้ให้ดูพี่หมูกับกลุ่มเพื่อนแถวหน้าเวที
แล้วต่างก็เงียบกันไป เหมือนไม่รู้จะคุยอะไรกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว อาจไม่เป็นเช่นนั้น
| จากคุณ |
:
ชมเช้า   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ธ.ค. 55 23:25:45
|
|
|
|
หัวใจที่ระลึก...(ตอนที่ ๒)
