เช้าวันจันทร์พริกแกงต้องทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถมาส่งอภิเศกไปทำงาน แต่เมื่อลงจากรถไปแล้วเขาก็ไม่ไปเปล่า ชายหนุ่มยังเกาะขอบประตูรถพร้อมตั้งท่าจะดุ
คุณขับรถเร็วอีกแล้วนะ
อ้าว แกงนึกว่าคุณรีบ พริกแกงพูดยิ้ม ๆ
ผมเคยบอกแล้วไงว่ามันอันตราย อภิเศกพูดได้แค่นั้นก็ต้องหยุดเมื่อมีเสียงแมลงหวี่แมลงวันบินมาเข้าหู จากปากหญิงสาวในรถที่เอามือปิดหูแล้วก็ส่ายหัวไปมาอีกต่างหาก
วู้วี้ วู้วี้ วู้วี้
คุณนี่จริง ๆ เชียว ชายหนุ่มส่ายศีรษะแล้วก็ต้องหัวเราะกับท่าทางนั้น ก่อนนจะล้วงกระเป๋าเสื้อสูทส่งกุญแจรถใส่มือหญิงสาว
ผมฝากเสื้อผ้าไปเก็บไว้ในรถให้ผมด้วย รถของผมจอดไว้สำนักงานของคุณแกงนั่นแหละ คงหาไม่ยากนะครับ พริกแกงมองกุญแจในมือของเธอ แล้วตอบแบบหมั่น ๆ กลับไปว่า
ค่า ตราดาวอย่างนี้หาไม่ยากหรอกค่ะ
ขอบคุณครับ แล้วอภิเศกก็หันหลังเดินจากไป แต่ไปได้ไม่กี่ก้าวพริกแกงก็เห็นเขาตบตามกระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงเหมือนหาสิ่งใด แล้วก็เดินย้อนกลับมาเกาะที่ประตูรถของพริกแกงอีกครั้ง
คุณแขกลืมอะไรหรือเปล่าคะ พริกแกงก้ม ๆ เงย ๆ มองในรถของตัวเองว่ามีอะไรตกหล่นอยู่หรือเปล่า
ลืมอะไรหว่า อภิเศกยื่นหน้าเข้ามาภายในรถ เหมือนจะช่วยค้นหา
ลืมอะไรหรือคะ ป้ายชื่อหรือว่าอะไร
มั้งครับ พริกแกงคงต้องก้มหน้าก้มตาหาต่อไป ถ้าไม่ถูกหยุดไว้ด้วยริมฝีปากอุ่น ๆ ที่สัมผัสเข้าที่แก้มนุ่มหอมอย่างหนักหน่วง และกว่าที่พริกแกงจะรู้ตัวว่าเสียรู้ ท่านราชองครักษ์ตัวโตก็เดินห่างออกไปเสียแล้ว และก็ไม่วายที่เขาจะหันหน้ายิ้มเยาะ จนพริกแกงต้องชูกุญแจรถตราดาวที่อยู่ในมือพร้อมส่งเสียงตอบโต้ไป
ชอบแกล้งเค้าดีนักนะ ระวังเถอะ กลับมาจะเหลือแต่กุญแจ
หลังจากพริกแกงขับรถไปส่งคุณบอดี้การ์ดแล้ว เธอก็เข้ามาทำงาน ในเช้าวันนี้แม้จะปิดต้นฉบับลงไปแล้วก็ไม่ได้ทำให้งานลดลง เพราะทีมงานในกองบรรณาธิการก็ต้องเข้าประชุมเพื่อหาประเด็นสำหรับการเขียนเล่มต่อไป งานประชุมสุดยอดผู้นำเดือนหน้าให้เจ้าแกงไปแล้วกัน อานิรุทธ์ หรือ อาหนิง บรรณาธิการของนิตยสารสั่งการ
โห งานอย่างนี้พวกผมไม่ได้ไปบ้างเลยนะ เสียงหนุ่ม ๆ ในกองบรรณาธิการประท้วงขึ้น
เฮ้ย งานอย่างนี้เขามีแต่พวกบอดี้การ์ดตัวยักษ์ ๆ พวกแกเป็นผู้ชายจะไปทำไม ให้เจ้าแกงมันไปแหละดีแล้ว เผื่อมันจะเข้าคลุกวงในได้ข่าวอะไรดี ๆ ออกมาก็ได้ พูดจบอานิรุทธ์ก็หัวเราะ แต่พริกแกงถึงกับสะดุ้ง
แกงไปทำข่าวนะคะ ไม่ได้ต่อยมวย พริกแกงท้วงได้แค่นั้นเพราะกำลังอยู่ในที่ประชุม จนการประชุมเสร็จสิ้น ทุกคนทยอยออกจากห้องไปทำงานของตัวเอง เหลือแต่อาหนิงกับพริกแกง
เออ ไอ้งานประชุมอะไรเนี่ย เขาให้พวกสื่อมวลชนเข้าไปอบรมก่อน เอาหนังสือเชิญไปอ่านดู อาหนิงยื่นหนังสือเชิญและรายละเอียดงานประชุมให้พริกแกง แล้วพูดต่อไปว่า
ว่าแต่ เสาร์-อาทิตย์แกหายไปไหนมา พริกแกงฟังคำถามนิ่ง ๆ แล้วก็กลอกตาไปมา ก่อนจะตอบว่า
ไม่ได้ไปไหนนี่คะ
ไอ้เจ้าเล็กมันบอกว่า ไอ้เจ้าบอดี้การ์ดเขาขับรถพาแกไป เขาพาแกไปไหน
ก็ไปส่งบ้านไงคะ พริกแกงตอบแบบถนอมเสียง
บ้านไหน เจ้าแกง อาหนิงยังซักไม่เลิก
ก็...แค่ไปเที่ยวกันเฉย ๆ พริกแกงไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี เธอไม่อยากโกหก และก็ไม่อาจจะบอกได้ว่า เธอไปค้างบ้านผู้ชายคนนั้นถึงสองคืน
โอ้โห ชักจะก้าวหน้าใหญ่แล้วหลานฉัน เมื่อฟังคำตอบของหลานสาวที่ถามอย่างตอบอย่าง อาหนิงก็โวยวาย
แกงไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
แกไม่ได้ทำ แล้วเขาทำอะไรแกหรือเปล่า อาหนิงถามย้อน
เขาก็ไม่ได้ทำ พริกแกงรีบปฏิเสธ
อ้าว แล้วไปทำไมวะ
ฮื้อ...พริกแกงร้อง คราวนี้เป็นอาหนิงที่หัวเราะร่วน
ไอ้ว่าที่หลานเขยนี่ชักจะเอาใหญ่ แค่ไปคุยกับว่าที่พ่อตาหน่อยเดียว มาพาลูกสาวเขาไปเสียเฉย ๆ เราก็ยอมไปกับเขาได้ยังไงหาเจ้าแกง ไอ้เจ้าเล็กก็ด้วยปล่อยพี่มันไปกับคนอื่นได้ยังไง อาหนิงบ่นยาวเหยียด
ก็... พริกแกงจนด้วยคำพูด ไม่มีข้อแก้ตัวสำหรับเรื่องนี้จริง ๆ นอกจากเธอจะบอกได้เพียงว่า แกงจะไม่ไปกับเขาอีกค่ะ อาหนิง
ที่อาพูดก็เพราะเป็นห่วง ถึงคนเขาจะรู้ว่าแกกับเขารักกัน ชอบกัน แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว ไปอยู่ใกล้ชิดสนิทกันมาก ๆ เข้า คนเขาเอาไปพูดมันจะไม่ดีไม่งาม อาหนิงพูดอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่มีท่าทีล้อเล่นเช่นปกติ พร้อมปิดท้ายด้วยคำถาม
ไง แล้วเขามาคุยเรื่องแต่งงานแต่งการกับเราหรือยัง
อุ้ย ไม่เร็วอย่างนั้นมั้งคะ พริกแกงเองฟังแล้วก็ยังนึกตกใจ แม้ในความรู้สึกของเธอนั้น รู้สึกเหมือนกับว่ารู้จักและคุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้มานานหนักหนา แต่ถ้าจะนับระยะเวลาที่ได้รู้จักกันหรือถ้าจะนับช่วงเวลานี่เรียกได้ว่า คบหากัน นั้นช่างสั้นยิ่งกว่าสั้นเสียอีก แต่พริกแกงไม่รู้ตัวหรอกว่า ความคิดนี้เกิดขึ้นกับตัวเองแต่เพียงฝ่ายเดียว
ในสำนักงานยามบ่ายระหว่างที่พริกแกงกำลังอ่านเอกสารอยู่เงียบ ๆ เสียงนายเล็กเรียกเธอขึ้นมา
พี่แกงครับ รับโทรศัพท์ครับพี่ หญิงสาวจึงลุกจากโต๊ะทำงานเดินมารับโทรศัพท์ แล้วเธอก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยที่เพิ่งห่างกันไปเมื่อเช้านี้
คุณแกงทำไมไม่รับโทรศัพท์
ก็รับอยู่นี่ไงคะ พริกแกงบอกพร้อมถามกลับ แล้วทำไมคุณแขกต้องโทรเข้าออฟฟิศด้วยล่ะ
ก็ผมโทรเข้ามือถือแล้วคุณไม่รับ ผมยังเป็นห่วงอยู่เลย ว่าคุณเป็นอะไรหรือเปล่า พอได้ยินประโยคนั้น พริกแกงถึงได้เอื้อมมือข้ามโต๊ะไปดูโทรศัพท์มือถือของตนเอง พบว่า มีสิบสี่สายที่ไม่ได้รับ
อุ้ย ขอโทษค่ะ แกงเข้าประชุมเลยปิดเสียงไว้ คุณแขกโทรมาเกือบยี่สิบสายมีอะไรหรือเปล่าคะ
ผมกลัวไม่ได้กลับบ้านน่ะสิ คุณแกงขับรถมารับผมหน่อยสิครับ
หา ทำไมแกงต้องไปรับคุณด้วยล่ะ ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ พริกแกงคิด
ก็รถของผมอยู่ที่ทำงานคุณนี่ ขับรถมารับผมหน่อยสิครับ อภิเศกบอกสถานที่กับพริกแกงเสร็จสรรพเรียบร้อยก็สำทับกับหญิงสาวว่า
ตรงเวลานะครับ แล้วเย็นนี้ทานข้าวด้วยกัน ผมเลี้ยงเอง
แกงไม่ได้เห็นแก่กินนะ เดี๋ยวเถอะ พริกแกงค้อนใส่สายโทรศัพท์ไป ราวกับว่ามันจะส่งไปถึงคนปลายสายกระนั้น
จากคุณ |
:
ธ.ศ.ร. (Thomket)
|
เขียนเมื่อ |
:
13 ธ.ค. 55 00:32:13
|
|
|
|