บทที่ ๓-๔ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13032849/W13032849.html
รอยอาลัยนะคะ ตั้งชื่อกระทู้ผิดค่ะ
บทที่ ๕
กันตาผ่อนลมหายใจยาว เขากลับมาหาเธอจริงๆ นั่นแหละ
"ฉันคิดถึงคุณเหลือเกินค่ะ"
"ผมไม่เคยไปไหนไกลจากคุณ" คราวนี้เสียงกระซิบเป็นเสียงทุ้มนุ่มนวลที่คุ้นเคย และเป็นภาษาไทยอีกเช่นกัน
หญิงสาวแทบสะอื้นกับความเต็มตื้นที่ท่วมท้น ใบหน้าที่เห็นยังคงเป็นนายอำเภอซึ่งเธอเพิ่งรู้จัก แต่คนที่กำลังโอบกอดอยู่ในเวลานี้คือ เขา แน่นอน เธอจำสัมผัสนี้ได้ขึ้นใจ
เธอหลับตาเสียเพื่อปิดกั้นความจริง ให้เหลืออยู่ก็เพียงสัมผัสของอีกคน ไม่นานรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นๆ ประทับลงหา แม้แต่สัมผัสจากริมฝีปากก็เป็นของเขา เธอจำได้ดี แขนแข็งแรงโอบกระชับตัวเธอแนบแน่น
แต่แล้วเหมือนอะไรบางอย่างกระชากตัวเขาออกไป กันตาลืมตาอย่างตื่นตระหนก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนนายอำเภอหนุ่มเพิ่งรู้สึกตัวและไม่เข้าใจเช่นกัน เธอเห็นเขาสะบัดหน้าไปมาเพื่อไล่ความงุนงง
เท่าที่เขาพอจำได้ก็คือกำลังเพ่งฝ่าความมืดดูสายฝน มีเจ้าของบ้านสาวยืนอยู่ข้างๆ ความทรงจำสุดท้ายในเวลานั้นคือกำลังต่อสู้กับเสียงเรียกร้องภายในใจ ต่อสู้กับความต้องการในส่วนลึกที่จะโอบร่างเล็กๆ นั้นมาไว้ในอ้อมแขน อยากสัมผัสเรือนร่างนุ่มละมุนนั้นอีกครั้งเหมือนเมื่อครู่ที่เพิ่งมาถึง ต่อจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างเลือนหายไปหมดสิ้น
มารู้ตัวอีกทีก็เหมือนมีอะไรบางอย่างดึงไปข้างหลัง ในความรางเลือนของความทรงจำเขารู้สึกถึงความนุ่มละมุนและอ่อนหวานของอะไรบางอย่าง ไม่เข้าใจว่าความทรงจำเหล่านั้นมาจากไหน และเกิดขึ้นได้อย่างไร
กันตาประสานสายตากับเขาอย่างตะลึงพรึงเพริดไม่ต่างกัน รู้แน่นอนว่าเมื่อครู่ไม่ใช่เขา แม้เรือนกายภายนอกจะเป็นเขาก็ตาม แต่ไม่ว่าทั้งหมดนั้นจะหมายความว่าอย่างไร สำหรับเธอไม่สำคัญอีกแล้ว เขา ยังไม่ไปไหนจริงๆ เขายังอยู่กับเธออย่างที่ได้สัญญาไว้ เธอรับรู้สัมผัสจากเขาก็ได้ด้วย ที่สำคัญนี่ไม่ใช่ในความฝันซึ่งเพียงผ่านวูบไปมา แต่เป็นความจริง
เธอเป็นฝ่ายตั้งสติได้ก่อน แต่เขากลับเป็นฝ่ายห่วงใยเธอ
คุณเป็นอะไรหรือเปล่า
ไม่ค่ะ ฉันไม่เป็นไร
แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น เขาบ่นกับตัวเอง มือขวาลูบท้ายทอยอยู่ไปมา
เสียงครืนจากหลังบ้านขัดจังหวะขึ้น และเขาก็รู้ทันทีว่าเป็นเสียงอะไร ไม่สนใจอีกแล้วว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น เขาคว้าไฟฉายจากโต๊ะอาหารแล้วตรงลิ่วไปที่หน้าต่างในครัว มีหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของบ้านตามหลังไปติดๆ
เสียงอะไรคะ
โคลนครับ คงเริ่มไหลลงมาแล้ว
ใจเธอหายวาบเมื่อได้ยินอย่างนั้น พายุเพิ่งมาถึงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง แล้วนี่ยังจะอีกทั้งคืน บ้านจะอยู่ในสภาพไหนกัน
มาหยุดยืนข้างหลังเขาที่หน้าต่างเหนืออ่างล้างจาน พยายามเขย่งตัวมองผ่านเรือนร่างหนาและช่วงไหล่กว้างกำยำออกไปภายนอกแต่ก็เห็นอะไรได้ไม่มากนัก หลังบ้านมืดสนิท แสงจากไฟฉายส่องให้เห็นแต่สายฝนที่ยังไม่ลดความรุนแรงลงแม้แต่น้อย
ผมจะออกไปดู เขาตัดสินใจรวดเร็ว
คะ? เธออุทานคาดไม่ถึง ถอยออกห่างเมื่อเขาหันกลับมาหา ไหวหรือคะ
ผมต้องออกไปดู ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็คงต้องหาทางลงไปข้างล่าง
เธอกำลังจะบอกว่าข้างนอกคงหนาวและเวลานี้เขามีเพียงเสื้อยืดแขนสั้นตัวเดียว แถมเท้าเปล่าอีกต่างหาก หากก็สายเกินไป เขาเปิดประตูครัว ทั้งลมทั้งฝนพัดกรูเกรียวกันเข้ามาจนเธอเซไปข้างหลัง ยกมือขึ้นป้องหน้า เพียงชั่วเสี้ยววินาทีประตูก็ปิดกลับดังเดิม
กันตาถลาไปที่อ่างล้างจาน สองมือยันขอบเคาน์เตอร์แล้วเขย่งมองผ่านหน้าต่างออกไป เห็นแสงจากไฟฉายวับๆ แวมๆ และเธอก็มองตามด้วยใจจดจ่อ เธออาจมองไม่เห็นสภาพหลังบ้าน แต่เขาคงเห็น
เพียงไม่นานประตูเปิดต้านแรงลม และร่างสูงใหญ่แทรกตัวเข้ามา ประตูตีกลับรุนแรงจนเธอมีความรู้สึกเหมือนบ้านสะเทือน พอเขาหันมาหา เธอก็เห็นว่าเขาเปียกโชกไปทั้งตัวอีกครั้ง ผมสีน้ำตาลนั้นเปียกลู่ เสื้อยืดตัวเก่าของสามีเธอที่เขาสวมแนบลำตัว เห็นกล้ามเนื้อแน่นเครียดบริเวณช่วงไหล่และแผ่นอก กางเกงเปียกจนน้ำหยดมาเป็นทาง เท้าเปล่ามีโคลนและเศษหญ้าเปรอะขึ้นมาจนเกือบถึงชายกางเกง
เขาวางไฟฉายลงบนเคาน์เตอร์ในครัว ก้มลงดูเท้าของตัวเอง
ผมว่าคงยังไม่เป็นไร โคลนเริ่มไหลลงมาบ้างแล้ว แต่แถวนี้มีหญ้าขึ้นรกไปหมด ยึดดินไว้ได้ดีเลยแหละ คงกันไว้ได้สักระยะ
เข้ามาเถอะค่ะ ไม่เป็นไรหรอก เธอบอกเมื่อเห็นเขาพยายามเช็ดคราบโคลนออกจากกางเกง
เห็นสภาพของเขาแล้วเธอให้อนาถใจ เขาคงหนาวเต็มที อากาศเย็นลงเรื่อยๆ นับแต่ไฟฟ้าและเครื่องทำความร้อนหยุดทำงาน ขนาดเธอเองเวลานี้มีทั้งเสว็ตเชิ้ตตัวหนาและเสื้อขนสัตว์สวมทับอีกชั้นก็ยังหนาว
คุณถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดดีกว่าค่ะ เปียกอยู่อย่างนี้จะเป็นหวัดไปเสียเปล่าๆ ประโยคถัดมาไม่วายล้อเล่น แทนที่จะมีอันเป็นไปเพราะพายุ จะกลายเป็นหวัดไปเสีย
นายอำเภอหนุ่มหัวเราะชอบอกชอบใจ ดึงเสื้อยืดขึ้นทางศีรษะอย่างไม่มีพิธีรีตองใดๆ เธอเองเสียอีกต้องรีบหลบเข้าไปในห้องนอน ค้นผ้าห่มได้ผืนหนึ่งมาส่งให้ ชี้บอกให้เขาเข้าไปถอดกางเกงในห้องน้ำเมื่อเขาทำท่าจะรูดซิบตรงนั้นเอง แล้วจัดแจงตั้งกาต้มน้ำเพื่อทำกาแฟ เตาในบ้านหลังนี้ใช้แก๊ส จึงไม่มีปัญหาในเรื่องนั้น
แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 55 09:03:21
แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 55 08:39:39
แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 55 08:36:03
ในฝั่งฝัน (บทที่ ๕-๖)
คุณมาโซคิส : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
